Η Προδοσία του 1941. Η εγκατάλειψη των Ελληνικών δυνάμεων στην Ήπειρο από τους Συμμάχους Άγγλους. Άρχισαν οι λιποταξίες. Οι Γερμανοί κατέλαβαν την Πτολεμαϊδα. Οι Μονές του Αγίου Όρους ζήτησαν από τον Χίτλερ να σεβαστεί το καθεστώς τους.

Στις 13 Απριλίου 1941, ενώ ο μελλοθάνατος Αλέξανδρος Κορυζής προσπαθούσε αγωνιωδώς να φύγει ο Γεώργιος και να πάει στην Κύπρο,       ο τενεκές Ουίλσον, που βρισκόταν στη Λάρισα, αποφάσισε και διέταξε τη σύμπτυξη των βρετανικών δυνάμεων στις Θερμοπύλες, αφήνοντας τους Έλληνες (συμμάχους) στην (κακή) τύχη τους.

Ο Αλέξανδρος Κορυζής, μη έχοντας καμιά εμπιστοσύνη στον Άγγλο πρεσβευτή Πάλερετ που τον κορόιδευε, μετά την σύσκεψη της 12ης Απριλίου και στη συνέχεια τους σχετικού τηλεγραφήματος , έδωσε εντολή στις 13 Απριλίου 1941 στον Έλληνα πρέσβη στο Λονδίνο να ζητήσει επείγουσα συνάντηση με τον Ήντεν και να πάρει απάντηση

 για το θέμα της Κύπρου. Διαφορετικά ο Γεώργιος θα πήγαινε 

στην Κρήτη.

 Ο Κορυζής έγραφε: 

 

«Πρεσβευτής της Αγγλίας μου ανακοίνωσε προ μικρού ότι αγγλική Κυβέρνησις συνεννοείται επειγόντως μετά του Κυβερνήτη της 

Κύπρου δια την εγκατάστασιν του Βασιλέως και της ελληνικής Κυβερνήσεως εν τη νήσω, εάν πραγματοποιούνται προβλεπόμεναι προϋποθέσεις. 

Προσέθηκεν ότι η θέσις της ελληνικής Κυβερνήσεως θα ήτο

 εν τοιαύτη περιπτώσει όμοια προς την των συμμάχων 

Κυβερνήσεων των προσωρινώς εγκατεστημένων έν Αγγλία και ότι

 η αγγλική Κυβέρνησις δεν αντιμετωπίζει την μεταβίβασιν της κυριαρχίας τμήματος της νήσου, όπως εφαίνετο προβλέπων Α.Μ. Βασιλεύς. 

Απήντησα εις τον κ. Πάλερετ οτι απάντησις αύτη δεν μας 

ικανοποιεί. 

Άφού ετόνισα ότι ουδόλως επιδιώκομεν επωφεληθώμεν της 

κρισίμου ταύτης στιγμής όπως θέσωμεν ζήτημα Κύπρου, είπον ότι 

εάν ζητούμεν τήν παραχώρησιν μικρού τμήματος τό πράττομεν 

όπως Βασιλεύς εύρίσκηται έπί ελληνικού έδάφους έν άσφαλεία, 

όπως ασκή άξιοπρεπώς τό βασιλικόν ιμπέριουμ. 

Ένομίσαμεν ότι ή άσφάλεια του Βασιλέως και τά προβαλλόμενα 

ύφ' ήμών έπιχειρήματα δικαιολογούν άπολύτως τήν αίτησιν ήμών. 

Έν περιπτώσει άρνήσεως της άγγλικής Κυβερνήσεως, ό Βασιλεύς

 θά μεταβή εις νήσον έξ Ελλάδος αδιαφορών διά κινδύνους εις 

ους δύναται έκτεθή έκ τούτου, άλλά νομίζομεν ότι κατά τάς τόσον δυσχερείς στιγμάς ας διέρχεται Ελλάς δικαιούμεθα έπιμείνωμεν

 έπί αίτήσεώς μας τοσούτω μάλλον όσον τό μέτρον δεν θά 

προεδίκαζεν οριστικήν παραχώρησιν. 

Πρεσβευτής Αγγλίας μοι ύπεσχέθη τηλεγραφήση άμέσως 

ύποστηρίζων αίτησιν ήμών, παρακαλούμεν δε όπως επειγόντως συνατησετε κ. Ηντεν και επιμείνητε όλως ιδιαιτέρως επί λόγων 

οίτινες μας ήγαγον διατυπώσωμεν αίτησιν ημών, εκφράζοντες συγχρόνως τήν ελπίδα ότι αύτη θα τύχη ικανοποιητικής

 απαντήσεως». 

 Ο Σιμόπουλος απάντησε στις ώρα 22:28, ώρα Λονδίνου. 

«Πρόεδρος Κυβερνήσεως και 'Υπουργός Εξωτερικών ευρίσκονται 

έκτος Λονδίνου και επεκοινώνησα εσπέραν ταύτην μετά 

υφυπουργού Φόρεϊν Όφφις, ό όποιος μοι ανακοίνωσε απάντησιν αποσταλείσαν χθες τήν νύκτα προς τον Πρεσβευτήν της Αγγλίας Αθήνας. 

Εις τό πρώτον σημείον είναι σύμφωνοι διά τον στόλον. 

Όσον άφορα δεύτερον, κρίνουν ότι, όσον και αν είναι σκόπιμος και ευκταία χρησιμοποίησις 40.000 (;) υπό έκγύμνασιν, προτεραιότης 

έδει νά δοθή εις μονάδας στρατού έκγυμνασμένου και έν περιπτώσει δυσμενούς έξελίξεως θά ήτο μεγίστη τότε ή άνάγκη πλοίων μεταφορικών προς τούτο.

 Ευρίσκονται ήδη εις συνεννοήσεις μετά Κυβερνήσεως Κύπρου, 

διότι δέον έξετασθή δυνατότης έκεί έγκαταστάσεως και μέσων έφοδιασμού τόσον μεγάλου άριθμου άνδρών.

 Επίσης έξετάζουν και άπό στρατιωτικής απόψεως ζήτημα 

άσφαλείας. 

Οσον αφορά τρίτον σημείον, άπεκόμισα τήν έντύπωσιν ότι δεν φαίνονται εύδιάθετοι όπως έστω και προσωρινώς άναγνωρίσουν

 τμήμα Κύπρου ως έλληνικόν, άλλ' έχουν ύπ' όψει συμφωνίας μετ' άλλων κρατών καθ’ ας ξέναι Κυβερνήσεις έτυχον πλήρους

 ετεροδικίας και δύνανται ασκούν πλήρη έξουσίαν αύτών. 

Ή διαβιβασθείσα υμίν άπάντησις δέον νά θεωρηθή ώς 

προκαταρκτική εν άναμονή περαιτέρω συνεννοήσεων μετά Κύπρου.

 Θά συναντήσω κ. Ηντεν και κ. Πρωθυπουργόν άμα επιστροφή

 αύτών, πιθανώς μεθαύριον». 

Σημείωση Χατζάρα. 

 Οι αναφερόμενοι 40.000 άνδρες, ήταν η εφεδρεία που δεν την είχε καλέσει στα όπλα ο Παπάγος, και την οποία ο Πάλερετ και ο Γεώργιος   σχεδίαζαν να καλέσουν στα όπλα για να υπερασπιστεί την        Πελοπόννησο. 

Ο δε δυστυχής Σιμόπουλος παραπέμθηκε σε ενα υφυπουργό της 

δεκάρας που του διάβασε την απάντηση που θα έδινε στον Κορυζή       ο Πάλερετ. Αγγλικές πουστιές. 

 Στις 13 Απριλίου μετά από επτά ημέρες πολέμου, και την «ατυχή»       μάχη της Κλεισούρας της Καστοριάς , όπου τα ταλαιπωρημένα        τμήματα της 20ής Μεραρχίας κατόρθωσαν να αντισταθούν στους Γερμανούς για ένα εικοσιτετράωρο, ο τενεκές Ουίλσον, που          βρισκόταν στη Λάρισα, αποφάσισε και διέταξε τη σύμπτυξη των βρετανικών δυνάμεων στις Θερμοπύλες, αφήνοντας τους Έλληνες       στην (κακή) τύχη τους. 

Η επιτυχία της σύμπτυξης των βρετανικών δυνάμεων στις         Θερμοπύλες εξαρτιόταν από την επιτυχή άμυνα στον παραλιακό   διάδρομο του Πλαταμώνα και τα στενά των Τεμπών που οδηγούσαν    προς στην Λάρισα. 

 Η Γερμανική προέλαση συνεχίστηκε προς τα νότια και 

 συγκρούστηκαν με την 1η Τεθωρακισμένη Βρετανική Ταξιαρχία, που

 είχε αποστολή να επιβραδύνει την γερμανική προέλαση για να 

καλύψει την σύμπτυξη των υποχωρούντων «Ελληνοβρετανικών» δυνάμεων.

 Στην περιοχή της Πτολεμαΐδας έγινε η μοναδική αρματομαχία κατά 

την επιχείρηση Μαρίτα, που έληξε με πλήρη νίκη των Γερμανών που κατέστρεψαν 32 βρετανικά άρματα ενώ απώλεσαν μόλις τέσσερα. 

Νωρίς το απόγευμα το 33 Σύνταγμα Πάντσερ, κατέλαβε την 

Πτολεμαίδα. 

 Οι Γερμανοί προχώρησαν δυτικά προς την Καστοριά, ενώ ο

 υποστράτηγος Χ. Καράσσος διέταξε τις δύο μεραρχίες του, την 

δωδεκάτη και την εικοστή, που βρισκόντουσαν υπό διάλυση , 

να παραβγούν στο τρέξιμο με τα γερμανικά τεθωρακισμένα και να συμπτυχθούν δυτικά του Αλιάκμονα. 

Πολλοί από τους οπλίτες που οι περιοχές καταγωγής τους είχαν καταληφθεί από τους Γερμανούς, λιποτακτούσαν προς τις εστίες τους. Στην Ήπειρο, δόθηκε («επιτέλους»), η διαταγή στο ΤΣΗ, για τη 

σύμπτυξη προς τα Ιωάννινα..Το ΤΣΔΜ εκκένωσε την Μοσχόπολη. 

Παράλληλα οι Αντιπρόσωποι των είκοσι Ιερών Βασιλικών

 Πατριαρχικών και Σταυροπηγιακών Μονών του Αγίου Όρους έστειλαν επιστολή στον Αδόφο Χίτλερ ζητώντας να γίνει σεβαστό το

 ιδιαίτερο καθεστώς του Αγίου Όρου