Ένα συγκλονιστικό ντοκουμέντο. Η γερμανός πρεσβευτής φον Έρμπαχ διαβεβαίωσε τον Μεταξά στις 20 Δεκεμβρίου 1940, ότι η Γερμανία δεν προτίθεται , να ενοχλήσει την Ελλάδα εις τήν Βαλκανική, και «ουδέν θα πράξη το οποίον θα παραβλάψη την Ελλάδα»

Η Συνάντηση Μεταξά- Έρμπαχ της 20ης Δεκεμβρίου 1940. Σημείωμα του πρωθυπουργού και υπουργού των εξωτερικών Ιωάννη Μεταξά, προς τον βασιλιά

 Αθήνα, 20 Δεκεμβρίου 1940

Με επεσκέφθη τη αιτήσει του σήμερον την 10:30 π.μ. ο Πρεσβευτής της Γερμανίας ίνα μοι ομιλήση σχετικώς προς το ζήτημα των εμπορικών ημών μετά της Γερμανίας σχέσεων. 
Του απήντησα ότι ήμουν ενήμερος των σχετικών συνομιλιών ας έσχεν ο εμπορικός Ακόλουθος της Πρεσβείας του μετά του διευθυντού της έν τω Υπουργείω των Εξωτερικών αρμοδίας υπηρεσίας.
 Ό κ. Έρμπαχ μοί είπε τότε οτι δύο ήσαν τα επίμαχα σημεία: 1) το των άνταλλαγών και 2) το της τιμής του μάρκου. 
Καθ’ όσον άφορα το πρώτον, προσέθεσε, κατανοούμεν τας δυσχερείας και δεν θα επιμείνωμεν. Καθ' όσον όμως άφορα το δεύτερον, δεν εννοούμεν τους λόγους δι' ους επιθυμείτε να αποστήτε της Συμφωνίας της 19ης Σεπτεμβρίου.
 Σας εξηγώ, ευχαρίστως, τω είπον, οτι ό βασικός λόγος είναι ή επελθούσα κήρυξις του πολέμου, όστις άνατρέπει πάσας τας υφισταμένας συνθήκας . 
Σας υπενθυμίζω ότι το αυτό επράξατε και υμείς μετά τήν κήρυξιν του πολέμου με τήν Συνθήκην του Μπάντ Γκαστάιν* και προσέθεσα ότι, όταν υπεγράφομεν την Συμφωνίαν της 19ης Σεπτεμβρίου, είχομεν υπ’ όψει ότι ηδυνάμεθα να συναλλαττώμεθα μεθ' όλης της Ευρώπης, ενώ σήμερον δεν δυνάμεθα να πράξωμεν τούτο ειμή με τας χώρας του δολλαρίου και της στερλίνας. 
Κατ' ακολουθίαν, ευρισκόμεθα εις αδυναμίαν να αυξήσωμεν την τιμήν του μάρκου, ένεκα της σοβαράς ζημίας ην θά υφίστατο η εθνική ημών οικονομία, καθ' ην στιγμήν ο ελληνικός λαός εντείνει πάσας τας προσπαθείας του και εξαντλεί πάσας τας δυνάμεις του διά την επιτυχή εκβασιν του πολέμου και την έπίτευξιν της νίκης. 
Ό Πρεσβευτής της Γερμανίας μοί είπε τότε ότι οι εν Βερολίνω δεν εννοούσι διατί η αύξηση της τιμής του μάρκου θα εζημίου την ελληνικήν οικονομίαν. 
Οι λόγοι, απήντησα, εξετέθησαν εν εκτάσει εις το σημείωμα της ημετέρας υπηρεσίας, του όποιου είμαι ενήμερος. 
Αν έχητε επ' αυτού νά επιφέρητε παρατηρήσεις ή να κάμητε νέας προτάσεις, προθύμως θα έξετάσωμεν ταύτας. 
Τότε ο κ. Έρμπαχ ήρχισε αναγιγνώσκων σημείωμα όπερ έφερε μεθ' εαυτού.
 Τον παρεκάλεσα να μοί το αφήκη ίνα εύχερέστερον κατατοπισθώ.
 Μοι απήντησεν οτι έχει εντολήν να προβή παρ΄ εμοί εις προφορικόν διάβημα, άλλ' ότι δεν έχει αντίρρησιν να μοί αποστείλη εντελώς ιδιωτικώς αντίγραφον του σημειώματος, εξηκολούθησε δε την ανάγνωσιν αυτού φθάσας εις το σημείον εις ο ανεφέρετο ότι δεν ήτο νοητή ή διακοπή των εμπορικών σχέσεων μετά κράτους μεθ' ο ή Γερμανία διατηρεί διπλωματικάς σχέσεις.

Ηρώτησα τότε αν δέον να εκλάβω τούτο ως απειλήν διακοπής των διπλωματικών σχέσεων. 

Παντάπασιν, απήντησεν ό κ. Έρμπαχ. 
Η εντολή ην έχω λάβει παρά των οικονομικών παραγόντων της κυβερνήσεως και ουχί παρά των πολιτικών τοιούτων αυτής είναι νά σας γνωρίσω και συνέχισε την ανάγνωσιν του σημειώματος ότι θά αναγκασθώμεν, εις περίπτωσιν επιμονής εις τας απόψεις σας, να λάβωμεν τα επιβαλλόμενα μέτρα προστασίας των συμφερόντων μας.

 Εις ερώτησίν μου, ποίας φύσεως θα ήσαν τα μέτρα ταύτα, ο συνομιλητής μου απήντησε τονίζων: οικονομικής, και προσέθεσεν ότι ουδεμίαν απολύτως έχει ένδειξιν ότι θά ήδύναντο να θιγώσιν αι διπλωματικαί μεταξύ των δύο Κυβερνήσεων σχέσεις. 
Εμείναμεν σύμφωνοι να μοι αποστείλη το σημείωμα, ίνα μελετηθή. 

Μετά τα ανωτέρω ο κ. Έρμπαχ με ηρώτησεν, υπό τύπον εντελώς ιδιωτικόν, νεώτερα επί τών πολεμικών ημών πραγμάτων, προσθέσας ότι άνέγνωσε σήμερον το διάγγελμα του Αρχιστρατήγου*, εις ο ανεφέρετο ότι θα ρίψωμεν τους Ιταλούς εις τήν θάλασσαν και εξέφρασε την επιθυμίαν να μάθη ποία ήτο η έννοια τούτου.

 Τω απήντησα ότι τα πράγματα εξελίσσονται πολύ καλά και τω εξήγησα οτι η φράσις ότι «θα τους ρίψωμεν εις τήν θάλασσαν» ήτο παραστατική έκφρασις, διότι είμαι πεπεισμένος ότι οι Ιταλοί θα φύγουν μόνοι των από την Αλβανίαν, εις την οποίαν δεν θα δυνηθούν πλέον να παραμείνουν. 

Υπέστημεν, προσέθεσα, αναιτίως εντελώς προσβολήν, ενώ είχομεν πράξει το πάν προς διατήρησιν τής πλέον αυστηράς ουδετερότητος.
 Δύναμαι τώρα να σας άποκαλύψω ότι εις τούς Άγγλους είχομεν άρνηθή και εκείνα ακόμη τά όποια επέτρεπον οι στοιχεκοδείς κανόνες του Διεθνούς Δικαίου και εδέχθησαν τούτο αδιαμαρτυρήτως, δεικνύοντες πλήρη κατανόησιν τής θέσεώς μας. Κατά συνέπειαν, ούδεμία υπήρχε δικαιολογία της άπροκλήτου έπιθέσεως. Αλλ' οί Ιταλοί ήθελον νά κατακτήσουν τήν Ελλάδα.
Διά τούτο η Ελλάς σύσσωμος εξηγέρθη' και θα αμυνθώμεν μέχρι τέλους, μέχρις ότου δηλαδή ή Ιταλία εκβληθή έκ τής Βαλκανικής. Τι θα γίνη μετά ταύτα, δεν δύναμαι βεβαίως νά προείπω. Πάντως θα λάβωμεν όλα τά μέτρα άσφαλείας τών συνόρων μας, ούδεμίαν δε τότε θά έχωμεν αντίρρησιν εις τήν αναδημιουργία μιας ανεξαρτήτου Αλβανίας.

Ο Πρεσβευτής της Γερμανίας, χωρίς να κάμη την παραμικράν νύξιν περί μεσολαβήσεως ή άλλην τινά κρίσιν, μοί είπεν ότι ήτο πεπεισμένος και είχε μεταδώσει τούτο εις την Κυβέρνησίν του, ότι θα ανθιστάμεθα εις περίπτωσιν ιταλικής εναντίον ημών επιθέσεως.

Αλλά παρά ταύτα, απήντησα, αφήσατε την Ίταλίαν να μας επιτεθή και ούτω έχομεν σήμερον τούς "Αγγλους έδώ, μετά των όποιων είμεθα τώρα σύμμαχοι.

Ό κ. Έρμπαχ ηρώτησε τότε αν ή συμμαχία αύτη στρέφεται και κατά της Γερμανίας. 

Δεν παρουσιάζεται, απήντησα, σήμερον τοιούτον ζήτημα αν όμως μας εθίγατε εις την Βαλκανικήν, τότε βεβαίως.

Δεν προτιθέμεθα, μοί είπε, νά σας ενοχλήσωμεν εις τήν Βαλκανικήν, ούδέν δε θα πράξη η Γερμανία το οποίον θα παραβλάψη την Ελλάδα. Και ημείς, απήντησα, ουδέν άλλο επιθυμούμεν ειμή να εξασφαλισθώμεν οριστικώς έναντι της Ιταλίας και διά το μέλλον διότι δεν έχομεν πλέον ουδεμίαν προς αυτήν εμπιστοσύνην και ουδεμίαν θά δώσωμεν εις αυτήν και εις το μέλλον πίστιν.

Ώς έκ τούτου τά μέτρα ασφαλείας άτινα θα λάβωμεν έναντι τής Ιταλίας θά είναι πραγματικά. Μεθ' ο, ο κ. Έρμπαχ, θέλων να γενικεύση την συνομιλίαν, διηρωτήθη πως θα τελειώση ο πόλεμος μετά τής Αγγλίας.
Εάν βεβαίως νομίζετε, τω είπα, ότι εις τον κόσμον πρέπει να μείνητε σεις ή οι Άγγλοι, δεν βλέπω και πώς θά τελειώση. Πάντως επί του ζητήματος τούτου δεν δύναμαι να επιτείνω την συνομιλίαν μας, διότι σήμερον είμεθα πλέον σύμμαχοι της Αγγλίας και είναι ευνόητον ότι δεν είναι δυνατόν νά συνομιλώμεν έπί τοιούτου θέματος.

 Πάντων των άνωτέρω κατέστησα ενήμερον τον Πρεσβευτήν τής Αγγλίας, καλέσας αύτόν παρ’ έμοί ολίγον βραδύτερον.

1.Πρόκειται για την ανανέωση της εμπορικής συνθήκης ή οποία είχε υπογραφεί μεταξύ Ελλάδος και Γερμανίας στις 24 Μαρτίου 1928.

2. Η ημερήσια διαταγή του Παπάγου  της 19ης Δεκεμβρίου περιελάμβανε τη φράση: «Επιμείνατε δια να τον συντρίψωμεν (τον εχθρό) τελείως και οριστικώς και να τον ρίψωμεν εις τήν θάλασσαν».

Άρπαξε να φας και κλέψε νάχεις αν είσαι αριστερός και προοδευτικός

Η δολοφονία της Ελένης Παπαδάκη
 και τα Πρωτοκόλλα

Κανόνας πρώτος.

Για τον Περιούσιο «συνωμότη»,τον μαρξιστή , τον μασόνο και τον επικοινωνιολόγο, δεν υπάρχουν ούτε αλήθεια και ψεύδος , ούτε καλό και κακό. «Αληθινό» ,είναι ότι τους φαίνεται σαν τέτοιο, ή ότι πρέπει να φαίνεται σαν τέτοιο. Οι κομμουνιστές, σαν μαρξιστές και επαναστάτες , είναι και άτιμοι και ψεύτες. Δεν έχουν ούτε ιερό ούτε όσιο. Ο κομμουνιστής, πιστεύει πως το έγκλημα, η ψευτιά, η λεηλασία, η εκπόρνευση, η κλεψιά, ο βιασμός, δεν είναι κακουργήματα , αλλά είναι πράξεις πολιτικές, που επιτρέπονται σαν επαναστατικά όπλα και επιβάλλεται να τα αξιοποιεί ένας «επαναστάτης Για τους κανονικούς ανθρώπους υπάρχει είτε αλήθεια είτε λάθος. Αλλά για τον κομμουνιστή τον Περιούσιο «συνωμότη, τον μασόνο και τον επικοινωνιολόγο, υπάρχει μόνο η αλήθεια που τον συμφέρει. Αυτή είναι η«επαναστατική/επικοινωνιακή αλήθεια».

Το Πρώτο «Πρωτόκολλο» των Περιούσιων 
για την διακυβέρνηση των Γκογίμ προβλέπει:

 1. Το σύνθημά μας, είναι: Δύναμη και υποκρισία. Η βία είναι η πρώτη Αρχή, η δε υποκρισία και ο δόλος ο κανόνας για να μην μας πάρουν την εξουσία . Δεν πρέπει να διστάζουμε, δεν πρέπει να σταματάμε μπροστά σε καμιά διαφθορά, σε καμία απάτη, ή προδοσία, όταν μ' αυτό τον τρόπο πρόκειται να πετύχουμε τον σκοπό μας. 

2. Κάθε άνθρωπος που ποθεί την εξουσία, πρέπει να προσπαθεί να γίνει δικτάτορας, αν μπορεί. Πολλοί λίγοι υπάρχουν οι οποίοι δεν είναι έτοιμοι να θυσιάσουν την ευημερία όλων και την περιουσία των άλλων για να εξασφαλίσουν τη δική τους. 

3. Θα πρέπει να προσέξουμε ότι οι κακοί άνθρωποι είναι περισσότεροι από τους καλούς, και ως εκ τούτου , χάρη σ' αυτό το γεγονός πετυχαίνει κανείς καλύτερα αποτελέσματα διοικώντας τους ανθρώπους με τη βία και την κατατρομοκράτηση, και όχι με την πειθώ την λογική και το επιχείρημα .

 4. Εμείς ρίξαμε στον λαό το σύνθημα «Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφότητα» για να καταστρέψουμε με την βία του όχλου τον ησυχία και την ευημερία του κόσμου, και τις πραγματικές ατομικές τους ελευθερίες, και από τότε τις επαναλαμβάνουν συνεχώς σαν ασυνείδητοι παπαγάλοι. Πρέπει να καταλάβουμε ότι η δύναμη του πλήθους είναι τυφλή και άλογη. Το πλήθος δεν έχει λογική, ακούει από δω κι από κει. Ο τυφλός που οδηγεί κάποιον άλλο τυφλό το μόνο που θα καταφέρει είναι να τον οδηγήσει στον γκρεμό. Επίσης οι άνθρωποι που στηρίζονται στο λαό, έστω και αν είναι προικισμένοι με εξαιρετική ευφυΐα, αν δεν γνωρίζουν τίποτα σχετικά με την πολιτική, δεν μπορούν να έχουν την απαίτηση να οδηγήσουν το πλήθος, γιατί θα καταστρέψουν ολόκληρο το έθνος.

Η κ. Παπαθανασίου, η κ. Ολυμπία Παπαδούκα, η κ. Αλέκα Παίζη ήταν κακοί άνθρωποι, που ακλουθούν τον κανόνα, «δεν πρέπει να διστάζουμε, δεν πρέπει να σταματάμε μπροστά σε καμιά διαφθορά, σε καμία απάτη, ή προδοσία, όταν 
μ' αυτό τον τρόπο πρόκειται να πετύχουμε τον σκοπό μας». Η κ. Παπαδούκα πέθανε το 2011. Το 2003,59 χρόνια μετά τα γεγονότα είχε επαναλάβει αμετανόητη τα ίδια ψέματα που έλεγαν το 1944. «Θα αναφέρω μια προσωπική μαρτυρία: Μια ημέρα περνούσα από του Ζώναρς στην Πανεπιστημίου. Μπροστά στη βιτρίνα ήταν μερικά πεινασμένα παιδιά, που κοίταζαν μέσα. Κοίταξα κι εγώ. Είδα την Παπαδάκη να περιφέρεται στο χώρο με έναν Γερμανό αξιωματικό. Ήταν μια πρόκληση. Αυτό που σκέφτομαι τώρα πια, είναι ότι φέρθηκε επιπόλαια -κι είναι το πιο ελαφρύ που μπορώ να πω».

Άνθρωποι χωρίς ιερό και όσιο και χωρίς κώδικα αξιών. Αγέλη, όπως τους περιέγραψε ο Λεμπέσης.

Τα «πρωτόκολλα» των Σοφών

Όπως θα έχετε καταλάβει ξεκίνησα μια προσπάθεια πολιτικής μετάφρασης των πρωτοκόλλων που συμβαδίζουν και επιβεβαιώνονται από τις εξελίξεις.
 Όλα μαζί θα τα περιλάβω στην επανέκδοση του "Εβραϊκού Ζητήματος" .

Πως διαλέγουν τους Προδοτέσκου

«Οι διοικούντες, θα επιλέγονται από εμάς μέσα από το λαό των Γκογίμ, με αποκλειστικό κριτήριο την δουλικότητα του χαρακτήρα τους. Πρέπει να είναι πρόσωπα ανίκανα και χωρίς προπαρασκευή για την διακυβέρνηση. Έτσι θα γίνουν εύκολα πιόνια μας , που θα τους οδηγούν οι σοφοί μας, και οι σύμβουλοι μας που ανατρέφονται και εκπαιδεύονται από την παιδική τους ακόμα ηλικία για να διευθύνουν τις υποθέσεις ολοκλήρου του κόσμου».

Οι περιούσιοι και τα Σοσιαλιστικά Κινήματα

1. Εμφανιζόμαστε στη σκηνή ως σωτήρες του εργαζομένου από την καταπίεση και του προτείνουμε να εισέλθει στις τάξεις των σοσιαλιστών, των αναρχικών , και των κομμουνιστων - στους οποίους δίνουμε πάντα υποστήριξη σύμφωνα με τον υποτιθέμενο κανόνα της αδελφότητας και της αλληλεγγύη της ανθρωπότητας. 


2. Εμείς ενδιαφερόμαστε για την εξόντωση των Γκογίμ . Η δύναμη μας είναι η χρόνια έλλειψη τροφίμων και σωματική αδυναμία του εργαζομένου, διότι από ό, τι αυτό συνεπάγεται ότι ο εργάτης γίνεται σκλάβος της θέλησής μας, και δεν θα βρει τη δύναμη ή την ενέργεια για να αντισταθεί στη θέλησή μας. Η Πείνα δημιουργεί το δικαίωμα του κεφαλαίου να διαφεντεύει τον εργαζόμενο πιο απόλυτα από ό, τι η εξουσία των Βασιλιάδων επέτρεπε στην αριστοκρατία.

Οι απεργίες και οι "αγώνες" της εργατικής τάξης υπακούουν σε αυτόν τον κανόνα. "Η Πείνα" είναι η βάση της εξουσίας   του κεφαλαίου που διαφεντεύει τον εργαζόμενο πιο απόλυτα από ό, τι η εξουσία των Βασιλιάδων επέτρεπε στην αριστοκρατία .

«Πώς να κυβερνήσουμε τους Γκογίμ». Τα πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών».

Το Πρωτόκολλο, από τα γαλλικά «protocole» και τα λατινικά «protocollum», περιγράφει ένα συγκεκριμένο σύνολο κανόνων που ισχύουν υπό ορισμένες συνθήκες. Αυτή ν την έννοια έχει στη νοσοκομειακή ιατρική. 
Το πρωτόκολλο δηλαδή είναι ένας «μπούσουλας». 
Με αυτή την έννοια. Το χρησιμοποίησαν στον τίτλο της ρωσικής έκδοσης των «Αξιωμάτων», που κατευθύνουν την πολιτική προσπάθεια για παγκόσμια Κυριαρχία του Περιούσιου Λαού, που ονομάστηκαν, «Протоколы сионских мудрецов», δηλαδή «Τα πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών». 


Ο τίτλος, για να γίνει κατανοητός είναι: «Το εγχειρίδιο της Ιουδαϊκής κατάκτησης» ή «Πώς να κυβερνήσουμε τους Γκογίμ».
 Το εγχειρίδιο, με τα απλά μαθήματα πολιτικής και επικοινωνίας κυκλοφόρησε μεταξύ των Συνέδρων, στο Παγκόσμιο Συνέδριο των Σιωνιστών, το 1897, στην Βασιλεία της Ελβετίας, και δεν είναι κατασκευή του "αντι-σημιτισμού".

Το κείμενο περιέχει και αυτούσια κομμάτια από άλλα έργα, και αυτό το έχουν επικαλεστεί οι ιουδαίοι «απολογητές», για να υποστηρίξουν την δήθεν πλαστογραφία, λες και ο Ιουδαίος για λόγους θρησκευτικής πεποίθησης δεν θα δανειζόταν ολόκληρες παραγράφους από κάποιον άλλο. 

Το «Πώς να κυβερνήσουμε τους Γκογίμ», είναι συλλογικό έργο και 130 χρόνια μετά έχει αποδειχθεί στη ζωή ότι αποτελούσε και αποτελεί την «Βέδα» της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης των Περιούσιων. 

Τα αξιώματα της πολιτικής και της διακυβέρνησης που αναπτύσσει μπορεί να είναι «απάνθρωπα» αλλά αποτελούν το απόσταγμα της συσσωρευμένης γνώσης και εμπειρίας από την μακροχρόνιο Συνωμοσία.

Μόνον 22 Μακεδόνες Μητροπολίτες κατά της Προδοτικής Κομμουνιστο- νατοϊκής Συμφωνίας των Ψαράδων

Από τους 34 Μητροπολίτες των Νέων Χωρών μόνο οι 22 υπέγραψαν την έκκληση προς τους βουλευτές της ελληνικής Βουλής με την οποία τους ζητούν να μην επικυρώσουν την προδοτική Συμφωνία Αλιέκσι-Ζάεφ.
 Οι 22 , ζητούν έμμεσα από τον ΣιΑρχοντώνη, να μην αναγνωρίσει το «Αυτοκέφαλο της Εκκλησίας της Μακεδονίας», όπως επιθυμεί το Λάγκλεύ.

Αριστερός Πους τις για την δολοφονία της Παπαδάκη

Αγράμματος αριστερός Πους τις, μου έστειλε το ακόλουθο σχόλιο: 

«Την Παπαδακη ομως Χατζαρα την εβλεπαν κατα καιρους να βγαινει απο το αυτοκινητο καποιου Γερμανου Διοικητη,φορωντας γουνα και να πηγαινει στο Θεατρο! Αυτα εβλεπαν οι.. λαικοι αγωνιστες και εψαχναν αφορμη! Ο Κουκουνας νομιζω τα εγραφε αυτα στο περιοδικο που ειχε καποτε, τον Λαβυρινθο!!! Τωρα, δεν ξερω αν ειναι αληθεια οτι η Παπαδακη πηγαινε στο Θεατρο με το αυτοκινητο του Γερμανου Διοικητη(Αθηνων;) αλλα αν ειναι αληθεια εδινε στοχο!!!» 

Το δημοσιεύω γιατί είναι διδακτικό περί της Πουστιάς και τα καμώματα της. 

Το γεγονός που μεγαλοποίησαν το 1944 οι αριστεροί, ήταν ότι η Παπαδάκη ήταν φίλη της συζύγου του Ιωάννη Ράλλη. Και επειδή ήταν φίλη τους, μπορούσε να μεσολαβεί και να ζητάει την παρέμβαση του στους Γερμανούς για την απελευθέρωση συλληφθέντων κομμουνιστών που ήσαν συγγενείς ηθοποιών η εργαζόμενων στο Εθνικό Θέατρο.

 Ορισμένες φορές η Παπαδάκη πήγε στο Θέατρο με το αυτοκίνητο του Ράλλη. 

Οι κομμουνιστές, την αποκαλούσαν πουτάνα ως, δήθεν, «γκόμενα του Ράλλη». 

Ο Αριστερός Πους τις που μας έγραψε, «αυτοσχεδιάζοντας» ή αντιγράφοντας άλλους γκέι, έκανε το πρωθυπουργικό αυτοκίνητο ως «αυτοκινητο του Γερμανου Διοικητη(Αθηνων;)», και το «φόρτωσε» με θράσος χιλίων πιθήκων για ...απόδειξη, στον Κούκουνα που ουδέποτε έγραψε κάτι τέτοιο. 


ΥΓ. Κομμουνιστικές πουστιές.

22 Δεκεμβρίου 1940: Η δεύτερη απελευθέρωση της Χειμάρρας

Να’ μουν πούλι να πέταγα, 
να πήγαινα τ’ αψήλου, 
ν’ αγνάντευα την Ήπειρο τη δόλια τη Χειμάρρα, πώς πολεμούν τ’ αδέρφια μας, μαζί με τα παιδιά μας

Τις πρωινές ώρες, της Κυριακής 22ας Δεκεμβρίου τα πρώτα τμήματα του 6ου Συντάγματος Πεζικού (της Κορίνθου),το οποίο διοικούσε ο Συνταγματάρχης Παναγιώτης Ζαλαχώρης άρχισαν να εισέρχονται στην πόλη της Χειμμάρρας, από την οποία οι Ιταλοί είχαν αποσυρθεί  εσπευσμένα το βράδυ του Σαββάτου , για να μην περικυκλωθούν, μετά την κατάληψη του αυχένα του Κούτσι δύο χιλιόμετρα νότια από το Τσίπι, από τον οποίο περνούσε ο δρόμος προς τη Χειμμάρρα. 
Πολλοί ντόπιοι Έλληνες, όπως ο Θανάσης Κούστας, ο Αντώνης Κοκκαβέσης, ο Σάββας Πρίφτης, ο Πολυμέρης Κολιάκης, ο Π. Μπολάνος, ο Ν. Μπελέρης, ο Γ. Δημογιάννης, ο Σ. Λυκόκας, ο Γ. Μπρίγκος,ο Γ. Δήμας, ο Δ. Ζώτος,ο Ν. Ντούκος, Γρ. Πρίφτης, ο Π. Γκόρος αλλά και η ατρόμητη Κηπαριώτισσα Αναστασία Σάββα Οδήγησαν τους έλληνες στρατιώτες στην πόλη. Η είσοδος του Ελληνικού Στρατού ανακοινωθηκε από τις Καμπάνες. Πρώτος μπήκε στην πόλη ο 10ος Λόχος του 6ου ΣΠ. 
Οι γαλανόλευκες βγήκαν στα παράθυρα και στα μπαλκόνια, και ο κόσμος ξεχύθηκε στους δρόμους. Στη συνέχεια , μετά τη Θεια Λειτουργία , στην παλιά μονή του Αγίου Κοσμά έγινε δοξολογία και λαός και στρατός έψαλαν το «Χριστός Ανέστη» και ας ήταν παραμονές Χριστουγέννων.
 Η κατάληψη της Χειμμάρρας εορτάστηκε με λαμπρότητα στην υπόλοιπη Ελλάδα, και με απόφαση της κυβέρνησης, ορίστηκε τριήμερος σημαιοστολισμός όλων των δημοσίων κτηρίων.
 Η κατάληψη της πόλης οδήγησε στην ανύψωση του φρονήματος των ελληνικών στρατευμάτων αλλά και του ελληνικού λαού. Η γραμμή του μετώπου αναπτύχθηκε από τον Σκουταρά, στα βόρεια της Χειμάρρας μέχρι την κορυφή Αυγό των Ακροκεραυνείων. Εκεί ψηλά στα Ακροκεραύνεια, στα χιόνια, ο στρατός μας πέρασε όλον τον χειμώνα του 1940-41 και επιβίωσε μέσα σε σκαμμένα λαγούμια στην πλαγιά του βουνού. Τέσσερα χρόνια μετά, η Χειμαρραίοι ήσαν κάτω από το Κόκκινο καθεστώς, και οι «διεθνιστές» έσφαζαν εκεί και στην Αθήνα.

-Στις 22 Δεκεμβρίου 1927, στην Αθήνα απεργούσαν οι δημόσιοι υπάλληλοι , με υποκίνηση των συνδικάτων, με αίτημα την καταβολή ενός ολόκληρου μισθού ως Δώρου Χριστουγέννων. 91 χρόνια μετά, οι αριστεροί είναι στην κυβέρνηση, ο 13ος μισθός έχει καταργηθεί, και οι Δημόσιοι υπάλληλοι δεν απεργούν. 
Ανάμεσα στα μεγάλα γεγονότα της 22ας Δεκεμβρίου, η κατάληψη εξ εφόδου του φρουρίου στο Ιζμαήλ της Βεσαραβίας από τον Σουβαρόφ, το 1790, το πρωτόκολλο του Χαμπαρόφσκ με το οποίο έληξε ο Σινο-Σοβιετικός πόλεμος του 1929, η επίσκεψη Ήντεν στην Αθήνα και η συνάντηση με τον Διαγγελέα στην αγγλική πρεσβεία, και η βασιλική κυβέρνηση Παρασκευόπουλου, που προετοίμασε, (εν αγνοία της), το πραξικόπημα του Απριλίου 1967.

1Όλα τα γεγονότα της 22ας Δεκεμβρίου μπορείτε να τα διαβάσετε εδώ
https://ta-mavra-nea.blogspot.com/2018/12/22.html

Χειμερινό ηλιοστάσιο: Η μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου

Το Τέλος του Σκοταδιού. Σήμερα Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 2018 για το βόρειο ημισφαίριο, ο ήλιος φθάνει στο χαμηλότερο σημείο του ουρανού. Πρόκειται για τη μικρότερη σε διάρκεια ημέρα και αντίστοιχα τη μεγαλύτερη σε διάρκεια νύχτα. 
Από αύριο γιορτάζουμε την επιστροφή του ήλιου και του Φωτός. Δεύτε λάβετε φως.

Να τι σημαίνει να είσαι Κόκκινος παλιάνθρωπος

Η κ. Ασπασία Παπαθανασίου που το 1944 ήταν 26 χρονών ήταν εκ των πρωταγωνιστών της εκτέλεσης της Παπαδάκη. 
Χάρη σε ένα αναγνώστη που μου υπέδειξε την συνέντευξη της «ΒΗΜΑ» του 2004, μάθαμε ότι 60 χρόνια μετά τη δολοφονία εξακολουθεί να λέει τα ίδια ψέματα που έλεγαν το 1944. 
Έτσι και αλλιώς σαν Άθεη κομμουνίστρια δεν έχει να μετανοήσει για της αμαρτίες της. Στο Βήμα η κ. Ασπασία Παπαθανασίου είπε: 
«Ένα άλλο βράδυ, (21 Δεκεμβρίου 1944 έρχεται η Ολυμπία Παπαδούκα και μου λέει «Πιάσανε την Παπαδάκη» . Τρέξαμε να πάμε να βρούμε την καθοδήγηση. Ώσπου να πάμε, μάθαμε ότι τη σκότωσαν…». 

Σημασία έχει το ότι, όπως ομολόγησε,  γνώριζε ότι η Παπαδάκη είχε εκτελεστεί από το ίδιο βράδυ. 

Η Παπαδάκη όμως, ήταν επισήμως αγνοούμενη μέχρι που βρέθηκε η σορός της. 

Παρόλο που δεν το λέει, το έμαθε από το Κόμμα, την καθοδήγηση, όπου «έτρεξε». 
Παρόλο που είναι όπως κάθε κομμουνιστής ενσυνείδητη ψεύτρα την είπε την αλήθεια της.
 Η καθοδήγηση γνώριζε τη νύχτα της 21ης προς την 22α Δεκεμβρίου 1944 ότι η εντολή εκτέλεσης είχε έρθει εις «αίσιον» πέρας και το ανακοίνωσε με χαρά στις συντρόφισσες που απαιτούσαν τον θάνατό της. 

Στην ιδία συνέντευξη στο ΒΗΜΑ,είπε:
 «Μας κόλλησαν ότι η Παΐζη κι εγώ ήμαστε υπεύθυνες για τον θάνατο της Παπαδάκη. Μετά τη Βάρκιζα έγινε μια δίκη. Διαβάζαμε τα πρακτικά της στο «Έθνος». Είχαν αποφασίσει να εκτελέσουν τον εκτελεστή της Παπαδάκη. Τον είχαν πάει φυλακή. Στο δικαστήριο βγήκε όλη η αλήθεια, ότι την Παπαδάκη τη σκότωσε ένας πράκτορας των Εγγλέζων που είχε κάνει κι άλλα πράγματα». 

Η αποθέωση της παλιανθρωπιάς. Ξέχασε τη Συνέλευση στο Θέατρο Διονύσια στις 24 Νοεμβρίου. Ξέχασε το «θάνατος στην Πουτάνα». Ξέχασε ότι η Κομματική Οργάνωση απαιτούσε τη σύλληψη και εκτέλεση της .
 Αλλά θυμόταν ότι το «λαοδικείο» που καταδίκασε τον Ορέστη σε θάνατο, επειδή κρατούσε τα χρυσαφικά των θυμάτων και δεν τα παρέδωσε στο Κόμμα, απεφάνθη ότι ο ΟΠΛΑΤΖΗΣ ήταν πράκτορας των Άγγλων, όπως ήταν ο Πλουμπίδης, ο Σιάντος, και άλλοι πολλοί.

Μια απίστευτη ομολογία για τα λεφτά του ΚΚΕ στην Κατοχή

Η Κομμουνίστρια Ασπασία Παπαθανασίου , (που βρίσκεται ακόμα στη ζωή), σε συνέντευξη της στο ΒΗΜΑ πριν από 14 χρόνια είπε το ακόλουθο συνταρακτικό. 
«Με μια ομάδα ηθοποιών (Αλέκα Παΐζη, Αλέξης Δαμιανός, Μάνος Ζαχαρίας, Άλκη Ζέη) και με επικεφαλής τον Γιώργο Σεβαστίκογλου φτιάξαμε το «Λαϊκό Θέατρο». Είχαμε νοικιάσει, με λεφτά του KKE, το θέατρο Παπαϊωάννου, Πατησίων και Στουρνάρα, και με μεγάλο ενθουσιασμό το ετοιμάζαμε. Είχαμε βρει ένα έργο, ενός Λιδάκη με τίτλο «’41-’44», και αρχίσαμε τις πρόβες. 

«Είχαμε νοικιάσει, με λεφτά του KKE». «Είχαμε νοικιάσει, με λεφτά του KKE». «Είχαμε νοικιάσει, με λεφτά του KKE». 

Λίρες λέμε. Χρυσές εγγλέζικες λίρες! 

Αναμένω πότε θα ανακοινωθούν 15000 απολύσεις αριστερών «καθηγητάκων-κηφήνων».

Αναμένω πότε θα ανακοινωθούν 15.000 απολύσεις, αριστερών «καθηγητάκων-κηφήνων».

Όποιος δεν θέλει να ζυμώσει, δέκα μέρες κοσκινίζει..

Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Η Νέα Δημοκρατία, ως το μεγαλύτερο κόμμα της αντιΣΥΡΙΖΑ αντιπολίτευσης , μπορούσε, εάν το ήθελε πράγματι, να καλέσει και τα άλλα κόμματα που επιθυμούν την ανατροπή της Κοινοπραξίας ΣΥΡΙΖΑ-Χαμένου σε λαϊκές κινητοποιήσεις για την ανατροπή της κυβέρνησης του Αλιέκσι ώστε να αποτραπεί η ψήφιση της προδοτικής συμφωνίας της Μικρής Πρέσπας, και να πάμε σε εκλογές εδώ και τώρα. 
Ο διαρκής αποκλεισμός της Βουλής , του Ισθμού, των Τεμπών, των Μαλγάρων και του Προμαχώνα αρκούν.

Υπάρχει και ο τουρκικός κίνδυνος

Το Κέντρο Επικοινωνιακών Επιχειρήσεων καλλιεργεί τον ανατολικό αντιπερισπασμό για να στρέψει την προσοχή από την Προδοτική συμφωνία της Πρέσπας. ΕΘΝΟΣ: «Νεύρα στην Άγκυρα με τσαμπουκάδες στο Αιγαίο». ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: «Πρόβα σύρραξης στο Αιγαίο» . Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: «Ανεβαίνει η ένταση με Τουρκία». Η ΑΥΓΗ: «Οι Πρέσπες στην τελική ευθεία». 
Ο συνάδελφος του Αλιέκσι Ταγίπ κάνει ότι μπορεί για να κοιτάξουμε αλλού. Και όσοι συνεργάζονται, είτε είναι εντελώς ηλίθιοι είτε, εντελώς ρουφιανέξ.

21 Δεκεμβρίου 1944. Οι «ηρωικοί» κομμουνιστές δολοφόνησαν μια ανυπεράσπιστη γυναίκα. Την ηθοποιό Ελένη Παπαδάκη.

Όλη η ουσία του (ηρωικού) Κόκκινου Δεκέμβρη βρίσκεται στην εκτέλεση της Παπαδάκη στο παλτό της που δόθηκε λάφυρο σε μια κόκκινη πουτάνα  και στην "Ομηρία"

Η αιμοσταγής κοινοπραξία ΚΚΕ/ SOE & Co , και οι «ηρωικοί» Ελασίτες άρχισαν να μάχονται με τους εγγλέζους ιμπεριαλιστές, τους χίτες και τους ταγματασφαλίτες στις 4 Δεκεμβρίου 1944.
Στις 21 Δεκεμβρίου, 17 ημέρες μετά, και ενώ συνεχίζονται «αψιμαχίες», η εκτέλεση της Παπαδάκη μας δίνει μια εικόνα της «ηρωικής αντίστασης» του λαού και της καθημερινής ζωής στην Αθήνα. 


Οι (ηρωικοί) εαμίτες Δημήτρης Μυράτ (γερμανομαθής) και ο εβραίος Σαμ Μπράντενμπουργκ ,  έπαιζαν χαρτιά και δεν πολέμαγαν με τους άγγλους ιμπεριαλιστές. Στο σπίτι τους, εμφανίστηκαν ένοπλοι, οι («ηρωικοί») κομμουνιστές Κων. Μπιλιράκης, Θεόδωρος Μιχαλόπουλος, και Δημήτρης Σούλης που συνέλαβαν την καταζητούμενη Ελένη Παπαδάκη.

Προηγουμένως, στις 20 Οκτωβρίου 1944 το διοικητικό συμβούλιο του ΣΕΗ που ελεγχόταν από το ΚΚΕ, συνεδρίασε στα γραφεία του, στην οδό Σατωβριάνδου 52α. με θέμα της ημερησίας διάταξης την, «Πρόταση διαγραφής Ελλήνων ηθοποιών που πρόδωσαν τον ιερό Εθνικό Ελληνικό αγώνα».

Το προεδρείο του Κόκκινου ΣΕΗ ήταν, ο Αιμίλιος Βεάκης, ο Θεόδωρος Μορίδης, ο Σπύρος Πατρίκιος, ο Χρήστος Τσαγανέας, και ο Πάνος Καραβουσάνος.

Οι προδότες ηθοποιοί ήσαν: 1) Βεργή Έλσα 2) Δαδοκαρίδου Έλλη 3) Ζαμάνου Χαρ. 4) Θάνος Διονύσιος 5) Ιακωβίδης Μιχάλης 6) Πόπολα Αγγέλα 7) Κόππολα Αλφρέδος 8) Μοσχούτης Δ. 9) Μπέλλα Σμάρω 10) Παπαδάκη Ελένη 11) Παυλόφσκαγια Νίνα 12) Ραμασόφ Ροβέρτος 13) Φελίτσης Δημήτριος και 14) Αγγελική Κοτσάλη.

Η ΚΕ του ΕΑΜ, έδωσε την πολιτική κάλυψη στην εξόντωση των «αντιδραστικών» με την ανακοίνωση της 21ης Νοεμβρίου 1944, (με αριθμό πρωτοκόλλου 7313) που έβαζε ως καθήκον «Να ξεμπερδέψουμε με μιας με όλους αυτούς» .

Σε εφαρμογή της πρόσκλησης του ΚΚΕ/ΕΑΜ συγκροτήθηκαν Λαϊκά Δικαστήρια που καταδίκασαν τους μελλοθάνατους αντιδραστικούς.

Σε εφαρμογή αυτής της οδηγίας ,οι ΕΑΜίτες ηθοποιοί δημοσίευσαν στις 23 Νοεμβρίου τη λίστα των «προδοτών ηθοποιών» των οποίων η «δίκη» έγινε στις 24 Νοεμβρίου στο λαϊκό δικαστήριο που στήθηκε από το ΕΑΜ ηθοποιών στο θέατρο Διονύσια. Γραμματέας του ΕΑΜ ηθοποιών ήταν ο Δημήτρης Μυράτ.

Στο λαϊκό Δικαστήριο όπου αποφασίστηκε ουσιαστικά η εκτέλεση της Ελένης Παπαδάκη υπό τις κραυγές, «Θάνατος στην πουτάνα!».πρωταγωνίστησαν η ετεροθαλής αδελφή του Μυράτ και φανατική κομμουνίστρια Μιράντα Μυράτ, και οι γνωστοί αριστεροί καλλιτέχνες όπως ο Σπύρος Πατρίκιος, ο Δήμος Σταρένιος, ο Λ. Δαρζέντας, η Ολυμπία Παπαδούκα , η Ασπασία Παπαθανασίου η Αλέκα Παΐζη, η Καίτη Ντιριντάουα, ο πολιτοφύλακας Πάνος Καραβουσάνος και ο υποβολέας θεάτρου Δημήτρης Σούλης.

Σε εφαρμογή της απόφασης του Λαϊκού Δικαστηρίου των Ηθοποιών η Ελένη Παπαδάκη συνελήφθη από την ΟΠΛΑ το απόγευμα της 21ης Δεκεμβρίου 1944 στο σπίτι του Μυράτ .

Ο επικεφαλής ήταν ο φοιτητής Κων. Μπιλιράκης. Μαζί ήταν ένας ο  αστυφύλακας Θεόδωρος Μιχαλόπουλος (με πολιτικά),  και ο υποβολέας Δημήτρης Σούλης, από την Κομματικη Οργάνωση των ηθοποιών.

 Οι τρείς , με την Παπαδάκη που την συνόδευε η φίλη της Αιμίλια Καραβία και ο (φίλος της) γραμματέας του ΕΑΜ ηθοποιιών Δ. Μυράτ, κατευθύνθηκαν με τα πόδια, στα γραφεία της Λαϊκής Επιτροπής του ΕΑΜ, επί της οδού Πατησίων 314,  χωρίς να συναντήσουν Εγγλέζους ιμπεριαλιστές και χωρίς να τους βομβαρδίσει η ΡΑΦ. Από εκεί πήγαν  στα περιφερειακά γραφεία του ΕΑΜ, στη διασταύρωση Πολυλά και Μαρτζώκη, στην επιταγμένη έπαυλη Παπαλεονάρδου, όπου βρισκόταν ο Διοικητής της Πολιτοφυλακής Πατησίων , ένας νεαρός 23 ετών με το «καλλιτεχνικό ψευδώνυμο» Ορέστης τον οποίο εκτέλεσε αργότερα εκ μέρους του ΚΚΕ ο Νίκος Ανδρικίδης.  Ο «Ορέστης» ενημέρωσε την ΚΟΑ και τον Μπαρτζώτα , που αποφάσισε την τύχη της Ελένης Παπαδάκη. Στην έπαυλη Παπαλεονάρδου, ηταν παρών και ο «ηρωικός» κομμουνιστής και ΟΠΛΑΤΖΗΣ ηθοποιός Πάνος Καραβουσάνος, που υποδέχτηκε την Παπαδάκη  με χειροφίλημα.
Εκεί στην Πολιτοφυλακή της Πατησίων  υπήρχαν και άλλες κρατούμενες. Μαζί με την Παπαδάκη ήταν η Νιόβη Χαριτάκη, Ενα κορίτσι γύρω στα είκοσι και εφτά μηνών έγκυος που την είχαν συλλάβει στις 18 Δεκεμβρίου μαζί με την αδελφή της, Μαρίκα, με την κατηγορία ότι ο πατέρας τους ήταν διευθυντής της Ούλεν και η Νιόβη γνώριζε καλά οτι επρόκειτο να την εκτελέσουν. 

Ο "Ορέστης" πήρε το δαχτυλίδι και το ρολόι της Παπαδάκη και τα έδωσε δώρο στην γκόμενα.

Γύρω στα μεσάνυχτα με αυτοκίνητο της ΟΠΛΑ, τις έστειλαν στο Γαλάτσι στα Διυλιστήρια της ΟΥΛΕΝ όπου οι (ηρωικοί) κομμουνιστές και στελέχη της ΟΠΛΑ Βλάσσης Μακαρώνας, Στέφανος Λιόλιος, Πέτρος Τζογανάκης, Ιωάννης Κουκούτσης και άλλοι, των οποίων τα ονόματα δεν τα διέσωσε η ιστορία παρίμεναν για να εκτελεσουν τα σιδηροδέσμια θύματα και να πάρουν τα ρούχα τους για τις ανάγκες του λαού. Αυτοί πήραν το γούνινο παλτό και τις γόβες; τις Παπαδάκη, που η Εθνική Αλληλεγγύη τα έδωσε ως κοινωνικό μέρισμα στους πελάτες του ΚΚΕ. 
Η ομάδα του Γαλατσίου δεν συνάντησε ποτέ τους «ιμπεριαλιστές» και έκανε τη δουλειά της σύμφωνα με τις εντολές που είχε. 
Αυτός ο «ηρωικός» μηχανισμός δεν «πολέμαγε» , αλλά δολοφονούσε όσους είχαν προγραφεί.
Αυτά γινόντουσαν 17 ημέρες μετά την έναρξη των Δεκεμβριανών.
Και τα ξέρουμε λόγω της Παπαδάκη. Αυτά έγιναν και για χιλιάδες άλλα αθώα θύματα σαν την Παπαδάκη. 
Η σορός της Παπαδάκη, βρέθηκε στις 26 Ιανουαρίου 1945. Ήταν πρόχειρα θαμμένη σε κοινό όρυγμα με τέσσερεις άλλους. «Ανώνυμους». Φορούσε μόνο την κομπιναιζόν της που ήταν ανασηκωμένη γύρω από τον θώρακα, και οι ζαρτιέρες ήταν ζωσμένες στη μέση. Μία σφαίρα στον αυχένα με διέξοδο στην αριστερή μετωπική χώρα είχε δώσει τέλος στο μαρτύριο της… 
Τα μάτια της ήταν ορθάνοικτα από τρόμο και καθρέφτιζαν όλη τη φρίκη που είχε ζήσει.
 Τη Νιόβη την είχαν ρίξει σε άλλο λάκκο.
Ο Βλάσσης Μακαρώνας και ο Στέφανος Λιόλιος ομολόγησαν στο στρατοδικείο και εκτελέστηκαν.
Ο γερμανομαθής εαμίτης Μυράτ έγινε θιασάρχης και πέθανε το 1991 από γεράματα. 

Για τα ψέματα που γράφουν οι κομμουνιστές στην ρουφιανοπαιδεία μπορείτε να διαβάσετε εδώ 

http://deltio11.blogspot.gr/2016/12/blog-post_51.html

Για τις μάχες με τους Εγγλέζους ιμπεριαλιστές, το ενημερωτικό Δελτίο του Α’ ΣΣ του ΕΛΑΣ, προς τον Σιάντο της 20:30 ώρας της 21ης Δεκεμβρίου 1944 που συνέταξε ο κομμουνιστής Κωτσάκης,  έδινε την ακόλουθη διάταξη δυνάμεων.
ΙΙ Σύνταγμα: Από λόφους νοτίως Ν. Σμύρνης παραλλήλως Λεωφ. Συγγρού-Κοίτη Ιλισσού-Καισαριανή. Δυνάμεις με ΙΙ/34 και τμήμα 1ου Συν/τος. Σύνολον 1.000 άνδρες με ένα ουλαμό Πεδινού Πυρ/κού. 3ον Σ.Π: Από φυλακάς Αβέρωφ-προωθημένας δυνάμεις προς δασύλλιον Λυκαβητού-Καλλιδρομίου-μέχρι Λεωφ. Αλεξάνδρας-Πατησίων μέχρι τέρματος, δύναμις 850 άνδρες. 4ον Σ.Π. Ψυρρή-πέριξ Ομονοίας. Δύναμις 750. 7ον Απόσπασμα: Γ’ Στρατιωτικόν Νοσοκομείον μέχρι Γηροκομείου, δύναμις 1.000 άνδρες. VIII Ταξιαρχία: Τάγμα εις Πετράλωνα (μεταξύ Θησείου και Κάτω Πετράλωνα). Πέντε τάγματα εις περιοχήν Κολωνού-Πλάτωνος και Πυριτιδοποιείον. Δύναμις 1.200 άνδρες…Δύναμις Πειραιώς 1.300 οπλισμένοι εφεδρικού. Δύο Τάγματα 52 Συν/τος των 200 ανδρών έκαστον. Ένας λόχος ΕΠΟΝ δυνάμεως 80 ανδρών…» Το δελτίο υπογράμμιζε: «δεν έχουμε πλέον τας δυνάμεις που απαιτούνται ίνα εκτελέσωμεν επιχειρήσεις ζωτικής σημασίας δια την σταθερότητα της διατάξεώς μας.»

 Στην Αρτα άρχισαν οι επιχειρήσεις του ΕΛΑΣ κατά των δυνάμεων του Ζέρβα.

Όλα τα γεγονότα της 21ης Δεκεμβρίου θα τα διαβάσετε εδώ
 https://ta-mavra-nea.blogspot.com/2018/12/21.html

20 Δεκέμβρη του 1944: 17η ημέρα της μάχης της Αθήνας και η ανατίναξη της Μεγάλης Βρετανίας

Στις 20 Δεκεμβρίου 1944, η ηγεσία του ΚΚΕ , δηλαδή ο Σιάντος, και ο Πλουμπίδης «πληροφορήθηκαν», από την ΟΠΛΑ που ανέκρινε τους «δοσίλογους», που είχαν συλλάβει στις φυλακές Αβέρωφ, για την ύπαρξη εκρηκτικών κάτω από τη Μεγάλη Βρετανία. 

Η παγίδευση του Ξενοδοχείου από τους Γερμανούς έγινε στους πλαίσιο των καταστροφών κατά την υποχώρηση τους από την ελληνική πρωτεύουσα. 
Οι καταστροφές αυτές δεν έγιναν μετά τις εντολές από το Βελιγράδι του Γερμανού πολιτικού διοικητή των Βαλκανίων Χέρμαν Νοϋμπάχερ, τον οποίο έπεισε ο Έκτωρ Τσιρονίκος. Τέλος πάντων οι Γερμανοί αποσύνδεσαν τα εκρηκτικά τα οποία όμως έμειναν εκεί. 

Εν συνεχεία, ο Σιάντος και ο Πλουμπίδης έδωσαν εντολή στο συγκρότημα «δυναμιτιστών» με επικεφαλής των Αντώνη Αγγελούλη (Βρατσάνο), να κατέβει άμεσα στο Κέντρο της Αθήνας μια ομάδα δυναμιτιστών. Ο Αντώνης Αγγελούλης έσπευσε με δύο δυναμιτιστές και τη νύχτα της 23ης προς 24η Δεκεμβρίου έφτασε κάτω από τη «Μεγάλη Βρετανία». Το τι διαπίστωσε δεν το ξέρουμε, γιατί δεν το αποκάλυψε ποτέ ως το θάνατό του το 2008. 

Το πιο πιθανό κατά τη γνώμη μου είναι να μην μπορούσε να γίνει η ανατίναξη και ότι η ιστορία για ματαίωση της ανατίναξης λόγω Τσώρτσιλ, είναι μια ακόμη κομμουνιστική ιστορική απάτη. 

Αυτό που έχει τεράστια σημασία είναι να καταλάβουμε ότι η SoE, δεν έπαψε ποτέ να επικοινωνεί με το ΚΚΕ στην διάρκεια των Δεκεμβριανών. Το ραντεβού Σκόμπι-Πορφυρογένη της 12ης Δεκεμβρίου και η πρόταση για «ειρηνική λύση» και «εκκένωση της Αττικής από τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ» και «αφοπλισμό των οπαδών του ΚΚΕ», στην Αθήνα, αποτελούν απόδειξη. 
Οι Άγγλοι, στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων με το ΚΚΕ, απέσυραν από τις μάχες την Ορεινή Ταξιαρχία, όπως απαιτούσε το ΚΚΕ , και παρέδωσαν ως πρόβατα επί σφαγήν τους κρατούμενους «δωσίλογους» στις φυλακές του Αβέρωφ. Η εκκένωση της Αθήνας από τον ΕΛΑΣ, είχε συμφωνηθεί από τις 18 Δεκεμβρίου, αλλά το «τράβηξαν» για να ολοκληρώσει η ΟΠΛΑ τις εκκαθαρίσεις των «αντιδραστικών».
 Η παράταση της «μάχης της Αθήνας» δεν είχε πολιτικό ή στρατιωτικό στόχο. Μόνο το σφάξιμο. 

Επειδή τα βρετανικά αεροπλάνα χτυπούσαν τις συγκεντρώσεις των ελασιτών μέσα στα πολεοδομικά συγκροτήματα, η ΚΕ του ΕΑΜ επέδωσε στις 20 Δεκεμβρίου , διαμαρτυρία στον εκπρόσωπο του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού Ντε Ρενιέ, για τους, «δολοφονικούς βομβαρδισμούς των βρετανικών δυνάμεων κατά του άμαχου πληθυσμού», στην οποία υποστήριζαν ότι, «οι νεκροί και τραυματίες υπέρβαιναν τις 2.500». Οι σφαγμένοι από το μαχαίρι της ΟΠΛΑ πάντως, ξεπέρασαν τις 20.000. Οι Βρετανικές δυνάμεις συνέχισαν στις 20 Δεκεμβρίου τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στον άξονα Πειραιάς-Φάληρο και στις συνοικίες μεταξύ των λεωφόρων Συγγρού και Πειραιώς, ενώ αυξήθηκε η πίεση κατά των θέσεων του ΕΛΑΣ σε Πετράλωνα-Θησείο-Ψυρρή. 
Οι αιχμάλωτοι Βρετανοί που είχε πιάσει ο ΕΛΑΣ στις πρώτες 17 ημέρες της μάχης της Αθήνας υπερέβαιναν τους 1.000.

20 Δεκεμβρίου 1950. Όταν ο χαφιές Πλουμπίδης «έδωσε» τον Μπελογιάννη

Η σύλληψη του αιμοσταγούς Κομισάριου , Καλαμάτας-Μελιγαλά, Νίκου Μπελογιάννη έγινε στις 20 Δεκέμβριου του 1950, στα Εξάρχεια, σε ένα σπιτάκι ιδιοκτησίας του Τάκη Καλοφωλιά, (του κατοπινού εκδότη της οικονομικής εφημερίδας ΕΞΠΡΕΣ), στην οδό Πλαπούτα, που πηγαίνει από την Καλλιδρομίου στην Αλεξάνδρας). Ο αριθμός 30 λείπει σήμερα από την αρίθμηση της οδού Πλαπούτα , και μάλλον το οίκημα βρισκόταν στην τοποθεσία που σήμερα βρίσκεται η πολυκατοικία με τον αριθμό 32-34.
Το σπίτι του Καλοφωλιά, τότε φοιτητή και συνδέσμου του κόμματος ήταν Γιάφκα του κομματικού μηχανισμού. Η ασφάλεια είχε την «πληροφορία» ότι εκεί κρύβονται παράνομοι κομμουνιστές και παρακολουθούσε το σπίτι.

Ο ίδιος ο Μπελογιάννης σε ιδιόχειρο σημείωμα του από τη φυλακή έγραψε για τη σύλληψή του: «Σε σπίτι όπου είχα ραντεβού είχε πάει η Ασφάλεια. 

Η κοπέλα του σπιτιού κατάφερε να βρίσκεται έξω από την πόρτα την ώρα που θα πήγαινα, μου έκανε νόημα από μακριά κι έτσι γλίτωσα. Έφυγα, πήρα ένα ταξί, κατέβαινα τη λεωφόρο Αλεξάνδρας. Καθώς πλησιάζαμε στο σπίτι του Καλοφωλιά, σκέφτηκα να στείλω τον Καλοφωλιά. Όταν φτάναμε στην Πλαπούτα, σαν τον διάβολο άφησα το ταξί και πήγα στο σπίτι του. Βρέθηκα μπροστά στην Ασφάλεια».

Η Ελλη-Παππά αργότερα εξήγησε   ότι «αυτό ήταν το τυχαίο». « Ο Νίκος δεν είχε ραντεβού με  τον Καλοφωλιά.   

Η προσπάθεια του Μπελογιάννη να ξεφύγει με την ψεύτικη ταυτότητα δεν απέδωσε , οδηγήθηκε στη Γενική Ασφάλεια Αθηνών, όπου ταλαιπωρήθηκε αρκετά εξαιτίας της άρνησής του να αποκαλύψει την ταυτότητά του.

Ο Νίκος Μπελογιάννης, επέστρεψε στην Ελλάδα στο τέλος Ιούνιου του 1950, με πλαστό Αργεντίνικο διαβατήριο με το όνομα Ερρίκος Πανόζ , για να ανασυγκροτήσει τον παράνομο μηχανισμό του ΚΚΕ και να τον εκκαθαρίσει από τα διαβρωτικά στοιχεία. (χαφιέδες).

Ο Μπελογιάννης,  μπήκε στην Ελλάδα με πτήση από το Παρίσι, ως επιχειρηματίας στο τέλος Ιούνιου του 1950, με πλαστό Αργεντίνικο διαβατήριο με το όνομα Ερρίκος Πανόζ, και έμεινε αρχικά στο ξενοδοχείο «Μέγα» στην οδό Σταδίου.

 Η αποστολή του Μπελογιάννη ήταν άκρως μυστική και ο μοναδικός που γνώριζε για την αποστολή του, ήταν ο Βαβούδης, ο ασυρματιστής.

 Αυτός, ενημέρωσε τον συνεργάτη της Ιντέλιτζεντ Σέρβις Νίκο Πλουμπίδη, τον οποίο υποπτευόταν ο Ζαχαριάδης , για την άφιξη του Μπελογιάννη.

Ο Ζαχαριάδης είχε συμβουλέψει τον Μπελογιάννη  να μην έρθει σε επαφή με τον Πλουμπίδη.

Ο Πλουμπίδης έδωσε ως  συνδέσμους την Ιωννίδου  και τον Καλοφωλιά στον Μπελογιάννη  και ο δικός του παράνομος μηχανισμός, έφτιαξε  την πλαστή ελληνική ταυτότητα, που του έδωσαν.

Την επομένη , 21η Δεκεμβρίου η Ασφάλεια έπιασε  στο ίδιο σπίτι της οδού Πλαπούτα την σύνδεσμό του Μπελογιάννη και μέλος της ΚΟΑ, Έλλη Ιωαννίδου Παππά , την αδερφή της Διδώς Σωτηρίου.

Η Ελλη Ιωαννίδου -Παππά πήγε στο σπίτι μετά από συνεννόηση με τον Πλουμπίδη δίχως να γνωρίζει για τη σύλληψη του Μπελογιάννη.

Ορισμένοι αριστεροί με πρώτο τον Πλουμπίδη απέδωσαν στον Τάκη Καλοφωλιά, την ευθύνη για τις συλλήψεις, αλλά η κ. Ελλη Ιωαννίδου -Παππά στην πνευματική της διαθήκη ωστόσο έγραψε : «εμείς ποτέ δεν είπαμε πως ο Καλοφωλιάς ήταν χαφιές, ούτε ότι “πρόδωσε τα πάντα”».