Οι κόκκινοι ρουφιάνοι της Ρουφιανοπαίδιας ,η δολοφονία της Παπαδάκη, και οι βλογιοκομμένοι αριστεροί

Είναι πραγματικά απίστευτα τα ψέματα που γράφουν ακόμα και σήμερα οι Κόκκινοι προπαγανδιστές στη Ρουφιανοπαίδια. Στο λήμμα για την Ελένη Παπαδάκη γράφουν: «Μερικές μέρες μετά την εκτέλεση ο Καπετάνιος του Α’ ΣΣ του ΕΛΑΣ Σπύρος Κωτσάκης (Νέστορας) είχε δώσει εντολή στον ΕΛΑΣίτη λοχαγό και διαμερισματάρχη Νίκο Ανδρικίδη για τον έλεγχο της ομάδας του Ορέστη, οι οποίοι αφού συνελήφθησαν παραδέχθηκαν ενώπιον λαϊκού δικαστηρίου του ΕΑΜ πως ενήργησαν κατ’ εντολή των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών. Οι υπαίτιοι της δολοφονίας όπως ο Καπετάν Ορέστης καταδικάστηκαν σε θάνατο και εκτελέστηκαν δημόσια στην πλατεία Κολιάτσου. Το 1945 ο Νίκος Ανδρικίδης παραπέμφθηκε σε κακουργιοδικείο κατηγορούμενος για την εκτέλεση των εκτελεστών της Παπαδάκη και καταδικάστηκε ισόβια. Ο φυσικός αυτουργός της εκτέλεσης Βλάσης Μακαρωνάς εκτελέστηκε το 1948».

Ο εκδοροσφαγέας Νίκος Ανδρικίδης που ήταν ο υπεύθυνος της ΟΠΛΑ από το Αιγάλεω μεχρι το Χαιδάρι και στα Δεκεμβριανά κάλυπτε από του Ζωγράφου μέχρι τη Νέα Σμύρνη διάστηκε για 300 φόνους από τους οποίους ομολόγησε 30 μεταξύ των οποίων του Στρατηγού Καβράκου, του Ναύαρχου Μπούμπουλη, και του πρόεδρου του Ελεγκτικού Συνεδρίου Μιχελάκη. Και δεν καταδικάστηκε για τον φόνο των εκτελεστών της Παπαδάκη, της οποίας την εκτέλεση τη διέταξε ο Μπαρτζιώτας και όχι οι βρετανικές μυστικές υπηρεσίες.

Ο ίδιος Κόκκινος ανώνυμος ρουφιάνος στη «Βίκιπαίδεια» γράφει: «Ήδη από την περίοδο της Κατοχής, η Παπαδάκη κατηγορήθηκε για οριζόντιο δωσιλογισμό ,δηλαδή σχέσεις με Γερμανούς αξιωματικούς αλλά και για σχέση με τον δωσίλογο πρωθυπουργό Ιωάννη Ράλλη, κατηγορία που υιοθετήθηκε και από το δεξιό Ελληνικό Αίμα που έγραψε οτι ο Ράλλης (..) εδώρισε στο γεροντικό του έρωτα, μια ζώνη από πλατίνα αξίας εκατοντάδων εκατομμυρίων (..) ενώ ο λαός πεθαίνει από την πείνα. Ενώ και ο διευθυντής του Εθνικού θεάτρου Θεόδωρος Συναδινός την είχε προειδοποιήσει για τη συμπεριφορά της απέναντι στους συναδέλφους της».

Σε αυτό το πλαίσιο δικαιολόγησης της δολοφονίας ένας αριστερός ιεροεξεταστής μου έγραψε: "Χατζάρα, γιατί παραλείπεις να αναφέρεις ότι η Παπαδάκη ήταν ερωμένη του κατοχικού πρωθυπουργού Ράλλη; Αυτή είναι μια σημαντική παράμετρος που εξηγεί και τον χαρακτηρισμό «πουτάνα»... Άμα υιοθετήσουμε τη λογική σου, τότε και η Κλάρα Πετάτσι ανυπεράσπιστη γυναίκα ήταν... Και η Έλενα Τσαουσέσκου ανυπεράσπιστη γυναίκα ήταν... Τι μας λες δηλαδή; Τις γυναίκες των δικτατόρων να μην τις ακουμπάμε; Στο απυρόβλητο;"

Και μένω έκθαμβος από την βλακεία του. Η Έλενα Τσαουσέσκου ήταν σύζυγος του Νικολάε και πολιτικό στέλεχος. Και την καημένη την Κλάρα την συνέλαβαν μαζί με τον Μπενίτο. Η Ελένη Παπαδάκη δεν ήταν παντρεμένη ούτε ήταν πολιτικό στέλεχος. Και την συνέλαβαν στο σπίτι του γραμματέα του ΕΑΜ Θεάτρου Μυράτ όπου είχε πάει μαζί με τον «άνθρωπό» της Σαμ Μπράντενμπουργκ.
Ο δε Ράλλης δεν ήταν «δικτάτορας» γιατί δεν είχε καμιά εξουσία. Δοτός πρωθυπουργός των αρχών Κατοχής ήταν.

Αλλά ο ηλίθιος, χρησιμοποιεί λέξεις που άκουσε χωρίς να τις καταλαβαίνει και συγκρίνει μήλα με πατάτες.

Αλλά , οι Κόκκινοι υπερασπιστές του επαναστατικού σοδομισμού εμφανίζονται ως «ιεροεξεταστές», για να μας πού ότι τέλος πάντων η «υπερβασία» και η «αγριότητα» στην περίπτωση της Παπαδάκη ήταν δικαιολογημένες λόγω της ηθικής παρεκτροπής της.

Τέλος πάντων!  Καμιά καταδίκη σε θάνατο, δεν έχει απαγγελθεί για υποψίες ηθικής παρεκτροπής αλλά για πράξεις.
Και θα έπρεπε οι Κόκκινοι ρουφιάνοι να βρουν στους "φακέλους" τους κάποια πράξη για την οποία συνελήφθη και εκτελέστηκε η Παπαδάκη και όχι κουτσομπολιά από εκείνες τις ΕΑΜίτισσες που την ζήλευαν. 

Ο σ. Νίκος και οι «αγριότητες» και «υπερβασίες» των μελών του ΚΚΕ

του Σπύρου Χατζάρα

Στη «Βάρκιζα», η «ηγεσία» της ΚΚΕ λτδ, (Σιάντος, Πλουμπίδης, Ιωαννίδης, Παρτσαλίδης, Μπαρτζιώτας κλπ), μαζί με τους συνεργάτες της , (Τσιριμώκος, Σβώλος), κλπ , συμφώνησε με τους Άγγλους και τους «αστούς», οι μεν ηθικοί αυτουργοί , η ηγεσία , που διέταξε τις «αγριότητες» και τις «υπερβασίες», να αμνηστεύονται, και να δικάζονται μόνο οι φυσικοί αυτουργοί.
Δηλαδή, βγάλανε έξω τον εαυτό τους οι πολιτικά υπεύθυνοι και ρίξανε όλη την ευθύνη στους εκτελούντες τις εντολές και τις διαταγές. Στους φυσικούς αυτουργούς .Αυτή ήταν και η ουσία της αποκήρυξης του «Άρη» και της απελπισμένης ανταρσίας του.

Ο σ.Νίκος όταν γύρισε από το Νταχάου , το Δεκέμβριο του 1945 στη 12η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ , είπε ότι οι «αγριότητες» και οι «υπερβασίες» έγιναν από μέλη του Κόμματος που, είτε ήταν προβοκάτορες, είτε δεν ήταν «άξια νάναι μέλη του Κόμματος».
Ο σ. Νίκος υιοθέτησε δηλαδή τις ρυθμίσεις της Συμφωνίας της Βάρκιζας και είπε ότι «το ΚΚΕ δεν έδωσε γραμμή για «αγριότητες» και «υπερβασίες» και ότι «το έψαξε και δεν υπήρχε ούτε μια περίπτωση, που νάχει δοθεί σαν γραμμή του ΚΚΕ να γίνουν αγριότητες».
Οι σφαγές της Καλαμάτας, του Μελιγαλά, των Γαργαλιάνων, τα Δεκεμβριανά ήσαν «αγριότητες» και «υπερβασίες» που έγιναν από μέλη του κόμματος, χωρίς κομματική εντολή και, «φυσικά οι πράξεις που κάναν τα μέλη του Κόμματος δημιουργούν ευθύνες και για το ίδιο» αλλά το ΚΚΕ, «απεκήρυξε και αποκηρύσσει», τις «αγριότητες» και τις «υπερβασίες», οπότε δε δημιουργείται ζήτημα ηθικής τάξης για το ΚΚΕ.
Αυτή ήταν η θέση που συμφωνήθηκε στην Βάρκιζα, στο πλαίσιο της νόμιμης πάλης. Σε αυτό το πλαίσιο, δεν κατηγορήθηκαν οι Ζεύγος, Μπελογιάννης, Μπλάνας, Κουλαμπάς για τις σφαγές Καλαμάτας –Μελιγαλά και δεν δικάστηκαν οι Πλουμπίδης, Σιάντος, Μπαρτζιώτας, Αναστασιάδης, Κωτσάκης & Co για τα Δεκεμβριανά και για την «αγριότητα» και την «υπερβασία» του «λάθους» της «ομηρίας».

Στο πλαίσιο της εγκατάλειψης του ένοπλου αγώνα και του ειρηνικού περάσματος τα μέλη έρεπε να αναλάβουν τις ευθύνες τους απέναντι στην εργατική τάξη και τον λαό, για τις «αγριότητες» και τις «υπερβασίες», που έκαναν και που το Κόμμα τις «απεκήρυξε».

Για το λόγο αυτό τα μέλη που σκότωναν ακολουθώντας τις εντολές των ανωτέρων τους, πέθαιναν στα αποσπάσματα επειδή δεν ήταν «άξια νάναι μέλη του Κόμματος».
Ακριβώς αυτό μας το διέσωσε ο Γιώργος Ζαμπέτας, (βλ. Ιωάννας Κλειάσιου: «Γιώργος Ζαμπέτας βίος και πολιτεία», εκδ. ντέφι 1997), για τον παιδικό του φίλο Κώστα Γερανταλή, που ήταν δολοφόνος της ΟΠΛΑ.
"….Και του είπα ότι όσοι πουν ότι αυτά που κάνανε, τα κάνανε επειδή είχανε διαταγή θα καθαρίσουνε. Και μου λέει, μπα τις χαμούρες… εγώ τα έκανα κι εγώ θα τα φορτωθώ. Καλά, γεια σου, γεια σου κι έφυγα".

Έτσι ομολόγησαν και εκτελέστηκαν, ο Μπάρμπας, ο Λίολιος, ο Βλάσης Μακαρωνάς και το άγημα των εκτελεστών του Μελιγαλά. Οι φυσικοί αυτουργοί και όχι οι ηθικοί αυτουργοί.

Βέβαια, ο σύντροφος Νίκος , ως απόλυτος φορέας της «κομματικής νομιμότητας», με όσα είπε για τους πράκτορες της Ιντέλιτζενς Σέρβις για προβοκάτορες της αντίδρασης ,και για εκείνους που δεν ήταν «άξιοι νάναι μέλη του Κόμματος», έδειχνε την ομάδα των «χαφιέδων» Πλουμπίδη-Σιάντου & Co.

Οι σύγχρονοι χαφιέδες, οι κληρονόμοι του τότε χαφιεδισμού, κρατάνε τη θεωρία για «αγριότητες» και «υπερβασίες» που έγιναν από μέλη του κόμματος, και μιλάνε ακόμα για «δικαιολογημένες πράξεις αντεκδίκησης» στον Μελιγαλά, και αποδίδουν την εκτέλεση της Παπαδάκη στον εικοσάχρονο Οπλατζή που τον εκτέλεσε ο Ανδρικίδης.
Ακόμα και σήμερα. 72 χρόνια μετά, οι ρουφιάνοι παραμένουν ρουφιάνοι και οι Χαϊβάν-Χαϊβάν οπαδοί τους εξακολουθούν να πιστεύουν και να αναπαράγουν τα ίδια κοματικά ψέματα.

Τα σοφίσματα της προπαγάνδας και της πολιτικής

Η Ενότητα με τους Σόρος δεν είναι «Λαϊκή» αλλά Αντι-Λαϊκή

του Σπύρου Χατζάρα

Μας καλούν να είμαστε Ενωμένοι ενάντια στη Φτώχεια, τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τον Ρατσισμό. Αλλά, ενώ η Φτώχεια και ο ιμπεριαλισμός μπορούν να προσδιοριστούν αντικειμενικά, ο Ρατσιμός είναι κάτι εντελώς υποκειμενικό.

Για παράδειγμα, και εγώ συμφωνώ να είμαστε ενωμένοι ενάντια στον Ρατσισμό των Περιούσιων, και της ρητορικής τους μίσους, καθως αποκαλούν όλους εμάς Γκογίμ.
Και θα ήθελα να ψηφιστούν νόμοι που θα επιβάλουν ισόβια δεσμά σε κάθε κάθαρμα που διαδίδει αυτές τις ρατσιστικές ιδέες περί ύπαρξης ενός περιούσιου λαού.

Επομένως, ο ρατσισμός δεν προσδιορίζεται αντικειμενικά αλλά υποκειμενικά.

Για παράδειγμα, εμένα με κατηγορούν ως «αντισημίτη», επειδή θεωρώ τους Ρότσιλντ πηγή κάθε κακού για την ανθρωπότητα. Και επειδή οι Ρότσιλντ ισχυρίζονται ότι είναι Ιουδαίοι, λενε ότι επιτίθεμαι στους ιουδαίους.

Αλλά οι Ρότσιλντ καταρχήν , είναι πολύ κακοί άνθρωποι, και εν συνεχεία τραπεζίτες κληρονομικό δικαιώματι.
Εγώ, τους κατακρίνω επειδή είναι κακοί άνθρωποι και τραπεζίτες και όχι για το θρήσκευμα τους ή τη φυλή τους για τα οποία δεν υπάρχει άλλωστε καμιά αντικειμενική πληροφορία πέραν όσων οι ίδιοι ισχυρίζονται.

Διαπιστώνουμε δηλαδή ,ότι ο "ρατσισμός" είναι εντελώς υποκειμενική έννοια και επειδή δεν ταυτίζεται εύκολα, με τον κανόνα α=α, είναι προπαγανδιστική και όχι λογική έννοια.
Άρα, το σύνθημα , «Ενωμένοι ενάντια στη Φτώχεια, τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τον Ρατσισμό», είναι πλαστό και απατηλό, αφου περιέχει δύο αντικειμενικούς όρους και έναν υποκειμενικό. Είναι δηλαδή σόφισμα.

Θα μπορούσαν να μας καλέσουν να είμαστε ενωμένοι ενάντια στους τραπεζίτες και τους εμπόρους του χρήματος. Θα μπορούσαν να μας καλέσουν να είμαστε ενωμένοι ενάντια στον εθνομηδενισμό, και την Ανοιχτή Κοιωνία. Θα μπορούσαν να μας καλέσουν να είμαστε ενωμένοι ενάντια στο έγκλημα, τους εμπόρους ναρκωτικών και τους δουλέμπορους.

Αλλά αυτοί οι εχθροί του Λαού μας καλούν να είμαστε ενωμένοι με τον Σόρος. Δηλαδή δεν είναι Λαική αλλά Αντι-Λαϊκή Ενότητα.

ΥΓ. Με το συμπάθιο κ. Λαφαζάνη.

ΣΚΟΠΙΑ: Έχασαν ο αμερικανός πρέσβης και ο Σόρος

H απερχόμενη αμερικανική διοίκηση, η Cia, η Ανοιχτή Κοινωνία, και η ΕΕ επεχείρησαν την ανατροπή του Γκρουέφσκι στα Σκόπια και τον σχηματισμό κυβέρνησης των κεντροαριστερών  της Κοινωνίας των Πολιτών με τους Αλβανούς.
Στις 11 Δεκεμβρίου στις πρόωρες εκλογές το σχέδιο απέτυχε για λίγες ψήφους και επεχείρησαν ανατροπή του εκλογικού αποτελέσματος με πρόωρες εκλογές.

Ο κ.Αχμετι τον οποίο η αμερικανική πρεσβεία προσπάθησε να αντικαταστήσει προσχώρησε στον Τραμπ και έτσι  οι Σοσιαλδημοκράτες, οι ακτιβιστές του Σόρος, ο αμερικανός πρεσβευτής Τζες Μπέιλι, η Cia, η κα Νούλαντ και οι αλβανοί φίλοι τους παρόλο που ξόδεψαν 2 εκατομμύρια ευρώ πληρώνοντας 20.000 ευρώ ανά οικογένεια στο χωριό  Tearce  όπου έγιναν επαναληπτικές εκλογές έχασαν.

Η Κεντρική Εφορευτική Επιτροπή δεν έχει ανακοινώσει επίσημα  τα αποτελέσματα. Αλλά, από τους 714 εγγεγραμμένους εμφανίστηκαν και ψήφισαν 377. Από αυτούς η Σοσιαλδημοκρατική Ένωση πήρε 245 ψήφους, και το VMRO-DPMNE κέρδισε 150.

Η διαφορά των 307 ψήφων στην 6^η Περιφέρεια της 11^ης Δεκεμβρίου δεν ανετράπη.

Το VMRO-DPMNE και ο Γκρουέφσκι έχουν 51 έδρες και τώρα θα πρέπει να συζητήσουν με τον κ. Αχμέτι, που ουσιαστικά ανεδείχθη ο νικητής των επαναληπτικών εκλογών , τους όρους του για να σχηματίσουν κυβέρνηση.

His Master's Voice, τα Ρουφιανεξ ΕΚΟΥΜΟΥ αμερικανόπαιδα

Γελάνε στη Μόσχα με το πολιτικό σκουπίδι τον Τσιπρά που έβαλε την υπογραφή του για να πληρωθούν από τον ΟΗΕ οι κεφαλοκυνηγοί της Cia που θα συλλάβουν τον Πούτιν και τον Άσαντ ως εγκληματίες πολέμου!



Στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ κατατέθηκε ψήφισμα για να συγκροτηθεί επιτροπή Έρευνας που «θα συλλέξει, θα εξετάσει και θα αναλύσει στοιχεία για τέλεση εγκλημάτων πολέμου αλλά και για παραβίαση ανθρώπινων δικαιωμάτων και θα προετοιμάσει φακέλους για να δρομολογηθεί δίκαιη και ανεξάρτητη ποινική διαδικασία βάσει της διεθνούς νομοθεσίας…για τα εγκλήματα πολέμου τη Συρία».
Οι σκοπιμότητες πίσω από αυτή την «πρωτοβουλία» φάνηκαν και στην ψηφοφορία όπου πρώτες και καλύτερες οι Ηνωμένες Πολιτείες μαζί με τους άλλους δυτικούς και φυσικά τη Τουρκία υπερψήφισαν την πρόταση διότι πολύ απλά αυτοί βρίσκονταν από πίσω.
Αντίθετα, αρνητικά ψήφισε η ίδια η Συρία τονίζοντας ότι η σύσταση ενός τέτοιου μηχανισμού είναι κατάφωρη παρέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις ενός κράτους μέλους του ΟΗΕ αλλά και χώρες όπως η Ρωσία και το Ιραν.
Η κοινοπραξία του επαναστάτη Τσιπρά, που έκλαιγε για τον Κάστρο, συντάχθηκε με τα… αφεντικά της θείας Cia , ψηφίζοντας ευρωπαϊκά «ναι» ως ουρά των Αμερικανών, των Τούρκων και των γερμανο-εβραίων.
Το ψήφισμα πέρασε με 105 ΝΑΙ , έναντι 15 κατά και 52 αποχών…

Ο Χαφιές Πλουμπίδης ήταν ο καθοδηγητής των σήριαλ κιλλερς της ΟΠΛΑ

Ο πράκτωρ της Ιντέλιτζενς Σέρβις, ο άγιος Νίκος Πλουμπίδης ,μετά την αναχώρηση από την Αθήνα του πατρός Δημητρίου βγήκε από τη Γιάφκα της «Σωτηρίας», και πέρασε στην παρανομία.
Στη 2η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη εξελέγη μέλος του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΕ και «πολιτικός» υπεύθυνος της Στενής Αυτοάμυνας που εξελίχθητε στην ΟΠΛΑ.
Ο πολιτικός καθοδηγητής της ΟΠΛΑ ήταν ο «Άγιος» Πλουμπίδης με αρχηγό του Κλάδου εγχειρήσεων τον επίσης πράκτορα των άγγλων Στέργιο Αναστασιάδη. Όταν ήρθε στην Αθήνα καλοκαίρι του 1943, και τον οποίο τον έδωσε κανονικά ο Πλουμπίδης το 1949 όπως «έδωσε» και τον Μπελογιάννη. (Πάντως στη νεκρολογία που έγραψε ο σ.Φάνης το 1974 για τον Αναστασιάδη, δεν ανέφερε λέξη για την ΟΠΛΑ).
Εκτός του Πλουμπίδη και του Στέργιου Αναστασιάδη στην καθοδήγηση της ΟΠΛΑ δούλεψαν οι Κώστας Φαρμάκης, Γιώργος Αλευράς , Αλέκος Αντωνιάδης και εκδοροσφαγέας Νίκος Ανδρικίδης, που ήταν «Ακροναυπλιώτες» .
Κατά τα Δεκεμβριανά ο Ανδρικίδης διοικούσε την ΟΠΑΛ από του Ζωγράφου μέχρι τη Νέα Σμύρνη.
Βοηθός του Αναστασιάδη και επιτελάρχης των εκτελέσεων στην Αθήνα και τον Πειραιά ήταν ο Παντελής Κιουρτζής. («καπετάν Ανανίας») . Σαν δεξί του χέρι ο Κιουρτζής θα ορίσει έναν άλλο σφαγέα της Κατοχής, τον σύντροφο Ηρακλή Μπογιατζίδη.
Στρατοπεδάρχης του Ασύλου Κοκκινιάς ήταν ο σύνδεσμος του Πλουμπίδη στη Σωτηρία Γιώργης Καζιάνης, η Μπάρμπας. (παλιός καπνεργάτης).

Και πάλι τα Δεκεμβριανά και τα Κόκκινα (χριστουγεννιάτικα) παραμύθια

του Σπύρου Χατζάρα

Το τμήμα παραμυθιστορίας της Εταιρείας ΚΚΕ λτδ πλάσαρε και φέτος μια χριστουγεννιάτικη σούπα «ιστορικής αλήθειας» στους βλογιοκομμένους του, με το Κυριακάτικο φύλλο του «Σπάστη» στις 18 Δεκεμβρίου.

Το «κόμμα», είπε στους βλογιοκομμένους του, ότι οι εχθροί του λαού αξιοποιούν το τη δολοφονία της για να συκοφαντήσουν το εργατικό - λαϊκό κίνημα της περιόδου και ειδικά την πολιτική του πρωτοπορία, το ΚΚΕ, και θέλουν να ταυτίσουν τη μαζική λαϊκή αμφισβήτηση της αστικής νομιμότητας με τη δράση των εγκληματικών συμμοριών.

Το υπέροχο κόμμα και ο ηρωικός του λαός ήταν αθώοι και απλά τους έριξαν τη ρετσινιά η Ιντέλιτζενς σέρβις και η αντίδραση. Εκείνοι σκότωσαν την Παπαδάκη για να κατηγορήσουν μετά, το άσπιλο Κόμμα.

Ο σύντροφος Νίκος όταν γύρισε από το Νταχάου στη 12η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ , μίλησε για «αγριότητες» «που σκηνοθετήθηκαν απ' την αντίδραση» και είπε ότι το έψαξε και « δεν υπήρχε ούτε μια περίπτωση, που νάχει δοθεί σαν γραμμή του ΚΚΕ να γίνουν αγριότητες». Αλλά , παραδέχτηκε ότι «αγριότητες έγιναν» και τέτοιες έκαναν και μέλη του Κόμματος. Τέτοια μέλη που, είτε προβοκάτορες ήταν, είτε που δεν ήταν άξια νάναι μέλη του Κόμματος. Φυσικά οι πράξεις που κάναν τα μέλη του Κόμματος δημιουργούν ευθύνες και για το ίδιο. Μα μια που το ΚΚΕ δεν έδωσε τέτοια γραμμή και αυτούς που έκαναν υπερβασίες και τις υπερβασίες τις ίδιες τις απεκήρυξε και τις αποκηρύσσει, δε δημιουργείται ζήτημα ηθικής τάξης για το ΚΚΕ. Γιατί το Κόμμα μας έχει το θάρρος να διακηρύξει ότι τέτοιες περιπτώσεις, όπως του Κορώνη, είτε της ηθοποιού Παπαδάκη, δεν μπορούν να βρουν δικαίωση και πρέπει να καταδικαστούν ανοιχτά».

Ο σύντροφος Νίκος έλεγε απλά ότι οι εντολές του Σιάντου, του Ιωαννίδη, του Μπαρτζιώτα, δηλαδή το το σχέδιο, «να ξεμπερδεύουμε με όλους αυτούς», ήταν «αντικομματικό» και έριχνε ολη την ευθύνη για τις «αγριότητες» και τις «υπερβασίες» στους άλλους. Και είχε δίκιο όταν έλεγε: 
« δεν υπήρχε ούτε μια περίπτωση, που νάχει δοθεί σαν γραμμή του ΚΚΕ να γίνουν αγριότητες». Δεν υπήρχε δηλαδή καμιά απόφαση κομματικού οργάνου. Κανένα κομματικό ντοκουμέντο.Οι αποφάσεις ήταν προσωπικές και οι εντολές επίσης.

Ο Ιωαννίδης και ο Φάνης όμως έγιναν στη συνεχεία φανατικοί Ζαχαριαδικοί και… καθάρισαν.

Το, "Κόμμα σου λαέ", όμως από υπερβάλλοντα ζήλο ωσυε να βγει και από πάνω στην υπόθεση Παπαδάκη αποκαλύπτει τον πραγματικό του εαυτό.
Ο αιμοσταγής σύντροφος Φάνης, στα απομνημονεύματα του, για να υποστηρίξει τη γραμμή του σ. Νίκου έγραψε: «Οταν τμήματα της Λαϊκής Πολιτοφυλακής συνέλαβαν τη γνωστή ηθοποιό Παπαδάκη, ερωμένη του αρχικουίσλιγκ Γιάννη Ράλλη, δώσαμε εντολή να μην πειραχτεί. Είχαμε να μάθουμε πολλά από αυτή».

Αυτό σημαίνει ότι ο γραμματέας της ΚΟΑ ενημερώθηκε για τη σύλληψη και έδωσε οδηγίες. Αυτό σημαίνει ότι η ΟΠΛΑ ανέφερε στην ΚΟΑ, και η ΚΟΑ, δηλαδή ο γραμματέας , δηλαδή ο Φάνης, αποφάσιζε την τύχη του θύματος.
Οι 300 εκτελέσεις από την ΟΠΛΑ στο Γαλάτσι έγιναν με εντολή του σ.Φάνη.
Και ο σ. Φάνης θυμόταν ακόμα το 1970, τις φωνές της Μιράντας Μυράτ, του Πατρίκιου, της Παπαδούκα , της Παπαθανασίου , της Ντιριντάουα, και του πολιτοφύλακα Καραβουσάνου, στο Διονύσια, για την «Πουτάνα».
Και το Κόμμα, δηλαδή η ΚΟΑ έδωσε εντολή στην ΟΠΛΑ πατησίων για τη σύλληψη στο σπίτι του Γραμματέα του ΕΑΜ Θεάτρου, Δημήτρη Μυράτ, της Παπαδάκη.
Και όταν λένε ότι τιμωρήθηκαν οι υπέυθυνοι δεν ενουύσαν τους πραγματικα υπευθύνους τον Φάνη, τη Μιράντα και τον γερμανόφωνο Γραμματέα του ΕΑΜ Θεάτρου.
Ψέματα, ψέματα, ψέματα.
Και ο καπετάν «Ορέστης», ο επικεφαλής της ΟΠΛΑ Πατησίων- Γαλατσίου, στο χώρο ευθύνης του οποίου ήταν τα διυλιστήρια της Ούλεν εκτελέστηκε από τον δήμιο του ΚΚΕ Ανδρικίδη, όχι επειδή ήταν πράκτορας της Ιντέλιτζενς Σέρβις στις γραμμές του ΚΚΕ, (αφού πράκτορες της Ιντέλιτζενς Σέρβις ήσαν όλοι, από τον Σιάντο και τον Πλουμπίδη μέχρι τον Καραγιώργη-Γυφτοδήμο), ούτε για τα ρολόγια και τα δαχτυλίδια των θυμάτων που σούφρωνε για να τα δίνει στις γκόμενες, αλλά για να του κλείσουν το στόμα.
Η ομοχειρία των εκτελεστών του ΚΚΕ στο Γαλάτσι , ομολόγησε ότι έπαιρνε εντολές από τον Ορέστη. Ουτε από τον Φάνη ούτε από τον Στέργιο ούτε από τον Κωτσάκη.
Αλλά το ΚΚΕ δεν μπορεί να ξεφύγει. Τα παπούτσια των νεκρών το καταδιώκουν. Έδιναν εντολή στα θύματα να γδυθούν και να βγάλουν τα παπούτσια τους πριν τα σκοτώσουν. Και στον Φεναιό, και στον Μελιγαλά και στο Γαλάτσι. Και μετά ένα συνεργείο μάζευε τα ρούχα των νεκρών τα έπλυνε και τα μοίραζε στο λαό του ΚΚΕ. Αυτό το ηρωικό κατόρθωμα θα τους καταδιώκει.

ΥΓ.Την οργή των νεκρών να φοβάστε κουκουέδια, όπως είπε και ο ανθυπολοχαγός Ελύτης

Ήρθε πάλι η ΕΔΑ τριάλαριαρά ή το ασβέστωμα

Στο δρόμο της ΕΔΑ και ο Μανιάτης

Εάν τραγούδι αφιερωμένο στους «Νατιοναλίστεν» που θα γίνουν αξιωματική αντιπολίτευση. Ήταν και η ΕΔΑ στις εκλογές του 1958 με ποσοστό 24,42% και 79 έδρες.
Ήρθε πάλι ο Μανιά(της) και εδίωξε τους μαύρους τριάλα-ρια-όλα- λά!  Ταιριάζει και τουτο:

Ξεκάθαρα τα μέτωπα για κάθε Πατριώτη

Στη Γαλλία ο φιλελέ Φιγιόν είναι ότι και ημέτερος Κούλης Φιλελέ. Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα.
Δηλαδή, Μπούντεσμπανκ, Δωροθέα, Σακάτης, ευρωδιευθυντήριο, Χούντα Βρυξελλών. Ένα πράγμα είναι όλοι. Χούντα των Αγορών.
Ο Φιλελέ Φιγιόν και ο Φιλελέ Κούλης είναι Χουντικοί.
Δύο σκατούλες του ΕΛΚ.
-Οπότε, τις ρίχνουμε στη λεκάνη και τραβάμε το καζανάκι.

ΥΓ. Και οι “Nationalisten” ας κάνουν (δεξιά) αντιπολίτευση στον Κούλη και τον χερ Voridi.

Η Μαρίν Λεπέν επαγγέλλεται το τέλος της Χούντας των Αγορών

«Ο λαός πρέπει να έχει την ευκαιρία να ψηφίσει για την απελευθέρωσή του από τη δουλεία και τον εκβιασμό που του επιβάλλουν οι τεχνοκράτες των Βρυξελλών και για να επιστρέψει η εθνική κυριαρχία στη χώρα του. Το κατάλαβαν αυτό οι Βρετανοί και ψήφισαν την έξοδό τους από την Ευρωπαϊκή Ένωση ενώ, φυσικά, δεν είχαν ποτέ αντικαταστήσει τη λίρα με το ευρώ», είπε η Μαρίν, που τόνισε:
«Όταν αποχωρήσει η Γαλλία από την Ευρώπη και το ευρώ το ίδιο πρέπει να πράξουν η Πορτογαλία, η Ιταλία, η Ισπανία, η Ιρλανδία, η Ελλάδα και η Κύπρος. Ιδανικό θα ήταν να αποχωρήσουν την ίδια ημέρα με τη Γαλλία όλες αυτές οι χώρες και θα προσπαθήσω να πείσω προς αυτή την κατεύθυνση».

ΥΓ. Αφήστε τη Μπούντεσμπανγκ και τη Φέντεραλ Ρηζέρβ μόνες τους.

Ένα όνομα μια ιδέα

Απατεωνάτος, Απετεωνίδης, Απατεωνάκης, Απατεωνάκος, Απατεωνόπουλος, Απατεώνογλου, Απατεώνοφ, Απετεώνοβιτς, Απετεωνόφσκι, κλπ, κλπ, κλπ.

Ο Απατεώνατος προβοκάρει τη σύγκλιση των Λαϊκών Πατριωτικών Δυνάμεων

Πράκτωρ, προβοκάτωρ. Απατεών ολκής. Με τον Μητσοτό, τους Αποστάτες, τους συνταγματάρχες, και τον Αντρέ. Με το αζημίωτο. Πάντα «αφορολόγητος» και δεν πληρώνω-δεν πληρώνω. Πρότυπο νέο-ελληνικής «επιχειρηματικότητας» και του "κάνω την κρίση ευκαιρία".
Και επειδή ζει σε βρώμικα νερά, έριξε την προβοκάτσια για να στηρίξει τον φιλελέ Κούλη, και διαδίδει «σώτα» για το τι γίνεται «στα δεξιά του Κυριάκου».

Ο Απατεώνατος προβοκάτωρ έγραψε άρθρο με τίτλο: «Εθνική συμπαράταξη στα δεξιά του Κυριάκου: Μιχαλολιάκος – Καρατζαφέρης και σία μαζεύονται για να μεγαλώσουν την ακροδεξιά».

Τέλος πάντων, πιο δεξιός και πιο ακροδεξιός από το ΕΛΚ, το σακάτ και τον «Koylis» δεν γίνεται. Αφήστε τον Απατεώνατο και τα αφεντικά του που τρέμουν την Εθνική Λαϊκή Ενότητα να ουρλιάζουν.

Του απάντησε πάντως η Χρυσή Αυγή, ότι δε συμμετέχει σε καμία διεργασία για την δημιουργία οποιουδήποτε «πολιτικού σχήματος κατά τα πρότυπα της Δημοκρατικής Συμπαράταξης» , και ότι στις επόμενες εκλογές θα συμμετέχει ΑΥΤΟΝΟΜΗ με στόχο την δεύτερη θέση.

ΥΓ. Οπότε οι Φιλελέ να μην ανησυχούν. Οι «εθνικισταί» δεν θέλουν να γίνουν κυβέρνηση αλλά…. αξιωματική αντιπολίτευση. Έκαστος εφ' ω ετάχθη!

Ζητήματα πολιτικής και διπλωματίας

Το ζητούμενο στις πολιτικές συγκρούσεις είναι ο αντίπαλος να εκτελέσει τη θέλησή μας. Και αυτό, είτε το επιτυγχάνεις με «τέχνασμα», είτε τον παρασέρνεις με την πειθώ και την «διπλωματία», είτε τον υποχρεώνεις με άλλα «μέσα». Δια της βίας. Δια του πολέμου. Ώστε να καταναγκάσεις τον αντίπαλο να εκτελέσει τη θέλησή σου.

Τα πράγματα στην ανάλυση είναι απλά. Στην πρακτική και την εφαρμογή είναι «δύσκολα».
Ο Αδόλφος για παράδειγμα έκανε ακριβώς ότι ήθελαν οι αντίπαλοι του. Το ίδιο και ο ένδοξος Πόντιος ο Καλομερίδης.(Μπουόνα-πάρτε).

Ο Βλαδίμηρος από την άλλη, το πάει καλά. Χτυπάει εκεί που εκείνος θέλει και όταν εκείνος θέλει και όχι όταν του το δείχνουν οι ..."άλλοι".
Το έκανε στον Καύκασο διαλύοντας τον πράκτορα Σαακατσβίλι, το έκανε με την Κριμαία και το Ντονμπάς και το έκανε με τη Συρία. Τρείς νίκες.

Οι αντίπαλοι, του δείχνουν τη Τουρκία που είναι χώρα ΝΑΤΟ, και θέλουν να εκτελέσει τη θέλησή τους. Αλλά ο Βαλόντια ξέρει και από ιστορία, και από Σκάκι και από γεωπολιτική.
Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα οι Ρώσοι δεν θα κάνουν, και μάλιστα έναν μήνα πριν φύγουν οι ….«δημοκρατικοί».

Στη Νοβορωσσία συνεχίζεται καθημερινά ο «πόλεμος της εκεχειρίας»

Διάβασα στο Pentapostagma.gr, ότι, «Χτύπησαν την Ρωσία τις Άγιες μέρες των Χριστουγέννων».
Λοιπόν, στη Ρωσία είναι Ορθόδοξοι και εχουν Χριστούγεννα στις 7 Ιανουαρίου, οι δε ημέρες των εορτών του Σατανά Πάπα και των καθολικών οπαδών του δεν είναι «Άγιες».

Συμφώνα με το Υπουργείο Άμυνας της DPR λαικη Δημοκρατία του Ντονιέτσκ, από τις 3 Δεκεμβρίου μέχρι και χθες ως αποτέλεσμα των επιθέσεων των Ουκρανών έχασαν τη ζωή τους12 στρατιώτες και 40 τραυματίστηκαν. Σκοτώθηκαν ακόμα 3 άνδρες άμαχοι και μια γυναίκα.
Η χθεσινή επίθεση του Ουκρανών στο Ντομπάλτσεβο για την κατάληψη του υψώματος 200 απέτυχε παταγωδώς με πολλές απώλειες. Επισήμως, το ουκρανικό υπουργείο Άμυνας ανέφερε μόνο δύο νεκρούς και οκτώ τραυματίες για χθες αλλά οι δυνάμεις του Ντονιέτσκ καταμέτρησαν ένδεκα πτώματα ανδρών της 54ης ουκρανικής ταξιαρχίας, που είναι διαθέσιμα για να τα παραλάβει ο Ποροσενκο και να τους θάψει με τιμές.

Τουρκικές ιστορίες του βαθέως Κράτους

Οι Ρωσοι που πήγαν στην Άγκυρα για να συνεργαστούν με τους Τούρκους για τον εντοπισμό των ηθικών αυτουργών της δολοφονίας του Ρωσσου πρέσβη ρώτησαν γιατί τον σκότωσαν και η απάντηση ήταν ότι, «νόμισαν πως ήταν βομβιστής αυτοκτονίας».
Η ιατροδικαστική έκθεση του πτώματος του τρομοκράτη δείχνει ότι «εκτελέστηκε».
Σύμφωνα με την έκθεση της αστυνομίας, ο δράστης καταρχήν ενεπλάκη με δυο τροχονόμους που επενέβηκαν πριν από την άφιξη των ειδικών δυνάμεων στις 19:27, και η πρώτη σφαίρα τον βρήκε στο πόδι στις 19:32 . Στις 19:34, αλλαξε γεμιστήρα και συνέχισε να πυροβολεί τους αστυνομικούς.
Ο ιατροδικαστής βρήκε τέσσερις σφαίρες στα πόδια του και δύο στο στήθος αλλά το θανατηφόρο πλήγμα δόθηκε στις 19:42. Η σφαίρα που τον σκότωσε τον βρήκε στον λαιμό.
-Η τουρκική αστυνομία συνέλαβε χθες στην Κωνσταντινούπολη συνολικά 31 υπόπτους σε μια επιχείρηση κατά του  Ισλαμικού Κράτους του Ιράκ και του Λεβάντε (IΚΙΛ).

Μια πρόταση για αλλαγή των Συνόρων

Η μεγάλη Αλβανία θα είναι λειτουργική αλλά
τα πολυεθνικά Βαλκάνια είναι Δυσλειτουργικά

Λέγεται TIMOTHY LESS. Πρώην διπλωμάτης και διευθυντής μιας εταιρείας συμβούλων πολιτικού κινδύνου, και ερευνητής στο Φόρουμ Γεωπολιτικής στο Πανεπιστήμιο του Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, και του έβαλαν ένα άρθρο στο Foreign Affairs. Επομένως ο Ρουφιανάκος είναι λαγός. Συνοπτικά λέει ότι «το 20ετές πείραμα της πολυεθνικότητας έχει αποτύχει», και ότι χρειάζεται, «μια ριζικά νέα προσέγγιση» που «να εγγυάται μια διαρκή ειρήνη στα Βαλκάνια», με το να αντιμετωπίζει την πηγή αστάθειας στην περιοχή «Την αναντιστοιχία των πολιτικών και των εθνικών συνόρων».

Ο κ. Τίμοθυ Λες λέει ότι ψευδώς ότι « στην Βοσνία, το πιο αδύναμο κράτος στην περιοχή, τόσο οι Σέρβοι όσο και οι Κροάτες εντείνουν μια συντονισμένη πρόκληση της συμφωνίας του Ντέιτον, το λεπτεπίλεπτο σύνολο των συμβιβασμών της οποίας κρατάει την χώρα μαζί». Και η αλήθεια είναι οτι στο Ντέιτον, κανείς δεν συμφώνησε για «Συνταγματικό Δικαστήριο, με Γερμανίδα δικαστή που θα γβάζει τους νόμους των Σερβων αντισυνταγματικούς, ούτε για γενικό εισαγγελέα Βοσνίας- Ερζεγοβίνης που θα διατάσσει όταν γουστάρει το Κράτος Δικαίου τη σύλληψη του προέδρου των Σέρβων. Αυτές είναι οι προκλήσεις της Διεθνούς Κοινότητας.
Και συνεχίζει ο ρουφιανάκος Λες. «Στην πΓΔΜ, πολιτικές προσωπικότητες από την μεγάλη αλβανική μειονότητα ζητούν την ομοσπονδοποίηση του κράτους με βάση τον εθνικό διαχωρισμό», αλλά στην πραγματικότητα αυτό το πρότεινε ο Ζάεφ, του οποίου του είπαν να το προτείνει ο Σόρος και η Νούλαντ.
Στη συνεχεια, ο άγγλος, (όπως λέμε ο τσογλανός), γράφει: «Στο Κοσσυφοπέδιο, η σερβική μειονότητα επιμένει στην δημιουργία ενός δικτύου αυτοδιοικούμενων θυλάκων με ουσιαστική ανεξαρτησία από την κεντρική κυβέρνηση», και συνεχίζει: «Στην κοιλάδα του Πρέσεβο στην Σερβία, οι Αλβανοί κινητοποιούνται για μεγαλύτερη αυτονομία. Στο Μαυροβούνιο, οι Αλβανοί έχουν ζητήσει μια αυτοδιοικούμενη οντότητα. Και στο Κοσσυφοπέδιο και στην Αλβανία, όπου οι Αλβανοί έχουν την ανεξαρτησία τους, οι εθνικιστές πιέζουν για ένα ενιαίο αλβανικό κράτος». Και το ρεζουμέ: «Θα ήταν λάθος να αγνοήσει κανείς την βούληση των εκλογικών σωμάτων, τα οποία έχουν δείξει επίμονα την δυσαρέσκειά τους προς το πολυεθνικό status quo και απαιτούν αλλαγή. Το δίλημμα που αντιμετωπίζουν οι Δυτικοί πολιτικοί είναι είτε να αναγνωρίσουν τη νομιμότητα αυτών των αιτημάτων και να αλλάξουν ριζικά την προσέγγισή τους, είτε να συνεχίσουν με την τρέχουσα πολιτική και να ρισκάρουν μια αναζωπύρωση της σύγκρουσης».

(Το δίλλημα της πολεθνικότητας ως υποχρέωση έχει επιβληθεί και σε εμάς αλλά πουενα στον προβληματισμό δεν υπάρχει το ζήτημα της Ένωσης των περιοχών των Ελλήνων που βρίσκοντια στην Αλβανία, την πΓΔΜ , την Βουλγαρία και την Τουρκία με την Ελλάδα).

Στη συνέχεια ο ρουφιανάκος εξηγεί: 
«Όταν η Γιουγκοσλαβία κατέρρευσε στις αρχές της δεκαετίας του 1990, δεν υπήρχε τίποτα προκαθορισμένο για το τι θα ακολουθούσε. Μια πιθανότητα ήταν η εμφάνιση εθνικών-κρατών, και μια άλλη ήταν τα πολυεθνικά κράτη με βάση τα εσωτερικά διοικητικά όρια. Τελικά, η Δύση προσδιόρισε την φύση του μετα-Γιουγκοσλαβικού διακανονισμού με την αναγνώριση της ανεξαρτησίας των παλαιών γιουγκοσλαβικών δημοκρατιών στο πλαίσιο των υφιστάμενων συνόρων τους. Με τον τρόπο αυτό, καθοδηγήθηκαν όχι μόνο από την πεποίθηση ότι αυτό θα προωθήσει την δικαιοσύνη και την ασφάλεια, αλλά και από μια ιδεολογική πεποίθηση ότι ο εθνικισμός ήταν η πηγή της αστάθειας στην Ευρώπη. Η πολυεθνικότητα θεωρήθηκε ως μια βιώσιμη, ακόμα και επιθυμητή, οργανωτική αρχή. Δυστυχώς, αυτή η απόφαση διεμβόλισε τα πιο βασικά συμφέροντα των αναδυόμενων μειοψηφικών ομάδων, οι οποίες είδαν τον εαυτό τους να καταδικάζεται σε ένα καθεστώς δεύτερης κατηγορίας στο κράτος κάποιων άλλων. Στην δεκαετία του 1990, πολλοί πήραν τα όπλα για να προσπαθήσουν να εξασφαλίσουν έναν επίσημο διαχωρισμό. Στην συνέχεια, όταν αυτό απέτυχε, οι μειονότητες αγωνίστηκαν για να εξασφαλίσουν όσο το δυνατόν περισσότερη αυτονομία στα κράτη τους. Με δεδομένη την αντίσταση της πλειοψηφίας των ομάδων στον κατακερματισμό των πολιτειών τους, αυτές οι απόπειρες διαχωρισμού έχουν δημιουργήσει ένταση ακριβώς στο νευρικό σύστημα των διαφόρων πολυεθνικών κρατών της περιοχής. Ως αποτέλεσμα, η Δύση έχει αναγκαστεί τις δύο τελευταίες δεκαετίες να επιβάλλει την διευθέτηση που εφάρμοσε στην πρώην Γιουγκοσλαβία, με την ανάπτυξη διοικούμενων από τον ΟΗΕ πολιτικών αποστολών και στρατευμάτων του ΝΑΤΟ ως περιφερειακούς αστυνομικούς. Αρχικά, η Ουάσιγκτον ανέλαβε την ηγεσία, αλλά αφότου οι Ηνωμένες Πολιτείες υποβάθμισαν την παρουσία τους στα Βαλκάνια κατά την τελευταία δεκαετία, η πρωταρχική ευθύνη για την διατήρηση της μετα-γιουγκοσλαβικής διευθέτησης πέρασε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Με τον τρόπο αυτό, η ΕΕ αντικατέστησε την σκληρή ισχύ του στρατού των ΗΠΑ με την ήπια ισχύ της διεύρυνσης. Η παραδοχή της ήταν ότι η ίδια η πράξη της προετοιμασίας για την ένταξη στην ΕΕ θα μετατρέψει τα φτωχά αυταρχικά καθεστώτα στο είδος των ευημερούντων, δημοκρατικών, νομιμοφρόνων πολιτειών στις οποίες οι δυσαρεστημένες μειονότητες θα ήταν χαρούμενες να ζουν. Για ένα σύντομο χρονικό διάστημα προς το τέλος της προηγούμενης δεκαετίας, η πολιτική φάνηκε να λειτουργεί. Ωστόσο, η ανησυχία των μειονοτήτων τελικά κατέστησε σαφές ότι η προσέγγιση της ΕΕ δεν θα μπορούσε να επιλύσει τα προβλήματα που δημιουργούνται από την πολυεθνικότητα. Η κεντρική παρερμηνεία της ήταν ότι οι μειονότητες θα δώσουν μεγαλύτερη προτεραιότητα στην πολιτική και οικονομική μεταρρύθμιση από όση στα παράπονα για το έδαφος και την ασφάλεια, τα οποία δεν θα αποτελούν πλέον ζήτημα μετά την ένταξη στην ΕΕ. Όλο αυτό είχε νόημα για τους Ευρωπαίους που ζουν στον μετα-ιστορικό τους παράδεισο, αλλά δεν ευσταθεί για τις μειονότητες που βρίσκονται στην Χομπσιανή σφαίρα των Βαλκανίων, αδυνατώντας να εξασφαλίσουν ακόμα και τις πιο βασικές ανάγκες τους -την ασφάλειά τους, τα δικαιώματα και την ευημερία τους. Αντ’ αυτού, τα ζητήματα της διακυβέρνησης και της οικονομίας, και ακόμη λιγότερο σημαντικές ανησυχίες όπως η εκπαίδευση και το περιβάλλον, ωθήθηκαν στο περιθώριο καθώς οι πολιτικοί θεσμοί μπλοκαρίστηκαν από δυσεπίλυτα ερωτήματα σχετικά το έδαφος, την ταυτότητα, και την ισορροπία μεταξύ κεντρικής και περιφερειακής εξουσίας. Ημέρα με την ημέρα, η Βοσνία, το Κοσσυφοπέδιο και η πΓΔΜ βυθίζονταν στην πολιτική δυσλειτουργία, την οικονομική στασιμότητα, και την διαφθορά των θεσμών, ακόμα και καθώς οι πιο ομοιογενείς γείτονές τους, όπως η Αλβανία, η Κροατία, και ακόμη και η Σερβία, άρχισαν να ευημερούν. Η πολιτική περιπλέκεται ακόμη περισσότερο από τον ευρωσκεπτικισμό που σαρώνει τώρα όλη την Ευρώπη, κάτι που απειλεί κάθε εναπομένουσα ελπίδα ότι η ενσωμάτωση θα μπορούσε να οδηγήσει σε σταθεροποίηση. Η δημοσκόπηση του Ευρωβαρόμετρου πέρυσι έδειξε ότι μόνο το 39% των πολιτών της ΕΕ τάσσονται υπέρ της διεύρυνσης και το 49% αντιτίθενται σε αυτήν. Νωρίτερα φέτος, οι ψηφοφόροι στην Ολλανδία αποφάσισαν σε ένα δημοψήφισμα να εμποδίσουν την ένταξη της Ουκρανίας στην ΕΕ ήταν, στην πραγματικότητα, μια ψήφος κατά της διεύρυνσης».

Η Τετραφάρμακος του Χατζάρα

Τα 4 βιβλία του Σπύρου Χατζάρα σε τιμή προσφοράς μόνο με 60 Ευρώ



Τα 4 βιβλία του Σπύρου Χατζάρα σε τιμή προσφοράς μόνο με 60 Ευρώ.
«Η Επανάσταση των Φιλογενών»+ «Η Κόκκινη Συμφωνία και οι Περιούσιοι ΑΘΕΑΤΟΙ» + « Το Εβραϊκό Ζήτημα»+ «ΕΑΜ -ΕΛΑΣ- ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ» , μόνο με 60 Ευρώ, μαζί με τα έξοδα αποστολής με τα ΕΛΤΑ.

Παραγγελίες στο deltio11@gmail.com και στο 6944-279798.

23 Δεκεμβρίου. Αποφράδα ημέρα για την Ανθρωπότητα

Στις 23 Δεκεμβρίου 1913, ο 28ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών και υπάλληλος των Ρότσιλντ , Τόμας Γούντροου Γουίλσον , υπέγραψε το νόμο Owen-Glass, δημιουργώντας τη Φέντεραλ Ριζέρβ , ως ανεξάρτητο από την Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση ίδρυμα.

Όταν «Λαϊκή Αλληλεγγύη» πήρε το παλτό και τα Παπούτσια της Παπαδάκη

Ο «Ηρωικός» Κόκκινος Δεκέμβρης του 1944 (Συνέχεια)


Η Ελένη Παπαδάκη οδηγήθηκε στο Γαλάτσι από την όπλα φορώντας το γούνινο παλτό της. Όταν βρέθηκε το πτώμα της φορούσε μόνο την κομπινεζόν. Επομένως τη γούνα θα την φόρεσαν οι ώμοι μιας ηρωικής «συντρόφισσας», που.. κρύωνε . Κάποια άλλη θα πήρε χριστουγεννιάτικο δώρο τα παπούτσια της, και κάποι άλλη το φουστανάκι.
Το δαχτυλίδι και το ρολόι της, τα είχε κρατήσει ο σύντροφος Ορέστης, της ΟΠΛΑ.

Τα παπούτσια και τα παλτά των σφαγμένων είχαν μεγάλη ζήτηση και στον Φενεό. Τα παπούτσια των νεκρών τα ξαναμοίραζε ο ΕΛΑΣ στους συντρόφους και στον Μελιγαλά. Αυτό το καθήκον το είχε η Κόκκινη,«Εθνική Αλληλεγγύη».
Μια παρατήρηση, για ένα γεγονός. Μια δολοφονία με πολλές λεπτομέρειες.

Θα πρέπει οι χαζοί που μιλάνε ακόμα για «ιδανικά», να μας πουν για τα ιδανικά και τις Αξίες, που έχουν να κάνουν με το γούνινο παλτό της Παπαδάκη, τα παπούστια, το ρολόι και το δαχτυλίδι της. Και είναι κρίμα για την ιστορία που οι στρατοδίκες δεν ρώτησαν τον Λιόλιο και τον Μακαρονά για το παλτό.

ΥΓ. Για το δαχτυλίδι ήξερε ο Μυράτ.

Ο «Ηρωικός» Κόκκινος Δεκέμβρης του 1944

Οι «ηρωικοί» Ελασίτες άρχισαν να μάχονται με τους εγγλέζους ιμπεριαλιστές τους χίτες και τους ταγματασφαλίτες στις 4 Δεκεμβρίου 1944.
Στις 21 Δεκεμβρίου, 17 ημέρες μετά, και ενώ συνεχίζονται «αψιμαχίες», η εκτέλεση της Παπαδάκη μας δίνει μια εικόνα της «ηρωικής αντίστασης» του λαού και της καθημερινής ζωής στην Αθήνα.

Οι ηρωικοί εαμίτες Δημήτρης Μυράτ (γερμανομαθής) και ο εβραίος Σαμ Μπράντενμπουργκ ,  έπαιζαν χαρτιά και δεν πολέμαγαν με τους άγγλους ιμπεριαλιστές. Εμφανίστηκαν ένοπλοι, οι «ηρωικοί» κομμουνιστές Κων. Μπιλιράκης, Θεόδωρος Μιχαλόπουλος, και Δημήτρης Σούλης που συνέλαβαν την καταζητούμενη Ελένη Παπαδάκη.
Πήγαν με τα πόδια, χωρίς να συναντήσουν Εγγλέζους ιμπεριαλιστές και χωρίς να τους βομβαρδίσει η ΡΑΦ, στα γραφεία της Λαϊκής Επιτροπής του ΕΑΜ, επί της οδού Πατησίων 314 και μετά , στα περιφερειακά γραφεία του ΕΑΜ, στη διασταύρωση Πολυλά και Μαρτζώκη, όπου η ''λαϊκή πολιτοφυλακή '' του ΚΚΕ, η ΟΠΛΑ, με επικεφαλής της τον «Ορέστη», αποφάσισε την τύχη της Ελένης Παπαδάκη. Εκεί ηταν και ο «ηρωικός» κομμουνιστής και «πολιτοφύλακας Πάνος Καραβουσάνος».
Εκεί στην Πολιτοφυλακή της Πατησίων στην επιταγμένη έπαυλη Παπαλεονάρδου υπήρχαν και άλλες κρατούμενες. Μαζί με την Παπαδάκη ήταν η Νιόβη Χαριτάκη, ήταν ένα κορίτσι γύρω στα είκοσι και εφτά μηνών έγκυος που την είχαν συλλάβει στις 18 Δεκεμβρίου μαζί με την αδελφή της, Μαρίκα, με την κατηγορία ότι
ο πατέρας τους ήταν διευθυντής της Ούλεν και η Νιόβη γνώριζε καλά οτι επρόκειτο να την εκτελέσουν.

Γύρω στα μεσάνυχτα με αυτοκίνητο της ΟΠΛΑ, τις έστειλαν Γαλάτσι στα Διυλιστήρια της ΟΥΛΕΝ όπου οι ηρωικοί κομμουνιστές και στελέχη της ΟΠΛΑ Βλάσσης Μακαρώνας, Στέφανος Λιόλιος, Πέτρος Τζογανάκης, Ιωάννη Κουκούτσης και άλλοι των οποίων τα ονόματα δεν τα διέσωσε η ιστορία παρίμεναν για να εκτελεσουν τα σιδηροδέσμια θύματα και να πάρουν τα ρούχα τους για τις ανάγκες του λαού.
Η ομάδα του Γαλατσίου δεν συνάντησε ποτέ τους «ιμπεριαλιστές» και έκανε τη δουλειά της σύμφωνα με τις εντολές που είχε.
Αυτός «ηρωικός» μηχανισμός δεν «πολέμαγε» , αλλά δολοφονούσε όσους είχαν προγραφεί.
Αυτά γινόντουσαν 17 ημέρες μετά την έναρξη των Δεκεμβριανών.
Και τα ξέρουμε λόγω της Παπαδάκη.
Αυτά έγιναν και για χιλιάδες άλλα αθώα θύματα σαν την Παπαδάκη.
Μαζί της στο λακκο που την έριξαν ήσαν άλλοι 4 . «Ανώνυμοι». Τη Νιόβη την είχαν ρίξει σε άλλο λάκκο.
Ο Βλάσσης Μακαρώνας και ο Στέφανος Λιόλιος ομολόγησαν στο στρατοδικείο και εκτελέστηκαν.
Ο γερμανομαθής εαμίτης Μυράτ έγινε θιασάρχης και πέθανε το 1991 από γεράματα. 

Σπύρος Χατζάρας