Χρόνια Καλά και Πολλά.

«Άφοβον ο θεός, αναίσθητον ο θάνατος, το μεν αγαθόν εύκτητον, το δε δεινόν ευκαρτέρητον»

(Τετραφάρμακος) Επίκουρος

Να απελευθερωθούμε δηλαδή, από τον φόβο των θεών και τον φόβο του θανάτου,(αφού ο θάνατος ουδέν προς ημάς) τα βάσανα μπορούμε να τα αντέξουμε (οι οδύνες εύκολα υπομένονται) και το καλό( αγαθό) εύκολα κατακτάται..
"Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΟΥΔΕΝ ΠΡΟΣ ΗΜΑΣ, ΤΟ ΓΑΡ ΔΙΑΛΥΘΕΝ ΑΝΑΙΣΘΗΤΕΙ, ΤΟ Δ’ ΑΝΑΙΣΘΗΤΟΥΝ ΟΥΔΕΝ ΠΡΟΣ ΗΜΑΣ".

Επίκουρος

Γεγόναμεν άπαξ, δις δε ουκ έστι γενέσθαι. δει δε τον αιώνα μηκέτι είναι. Συ δε ουκ ών της αύριον κύριος αναβάλλη το χαίρον. Ο δε βίος μελλησμώ παραπόλλυται και είς έκαστος ημών ασχολούμενος, αποθνήσκει.
Επίκουρος

Γεννηθήκαμε μια φορά και δεύτερη δεν γίνεται. Είναι βέβαιο πως δεν θα υπάρξουμε ξανά στον αιώνα τον άπαντα. Εσύ όμως, ενώ δεν εξουσιάζεις το αύριο, αναβάλλεις την ευτυχία γι’ αργότερα. Κι η ζωή κυλά με αναβολές και χάνεται, κι ο καθένας μας πεθαίνει μες στις έγνοιες και τα άγχη

Δελτίο των 11-Σπύρος Χατζάρας

ΥΓ. Το 2009 να βάλει ο λαός το χέρι του.


Γ. Παπανδρέου: Μπορούμε καλύτερα το 2009

Στο μήνυμά του για το νέο έτος, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Γ. Παπανδρέου, αναφέρει:
«Εύχομαι από τα βάθη της καρδιάς μου σε όλους,
σε κάθε Ελληνίδα, σε κάθε Έλληνα,
στον Ελληνισμό της διασποράς,
αλλά και σε όλους τους μετανάστες και τους πρόσφυγες που ζουν στη χώρα μας,
Χρόνια Πολλά και Δημιουργικά,
Υγεία και Ευτυχία, προσωπική και οικογενειακή,
Προκοπή, ατομική και συλλογική.
Πέρυσι την ίδια ημέρα, είχα εκφράσει την πεποίθηση, ότι η Ελλάδα και αξίζει και μπορεί καλύτερα. Ότι αυτά που βλέπουμε, που ζούμε και που πληγώνουν την Ελλάδα, μπορούμε και πρέπει να τα αλλάξουμε. Αρκεί να το θέλουμε. Φέτος, έχω ακούσει από πολλούς συμπολίτες μας ένα ερώτημα, που μου θέτουν με δικαιολογημένη αγωνία. «Ποιο είναι το μέλλον της πατρίδας μας; Μπορούμε; Μπορεί τελικά η Ελλάδα; Μπορεί καλύτερα;» Ξέρω, το ερώτημα αυτό εκφράζει μια βαθύτερη ανησυχία. Εκφράζει τη νέα γενιά, τη χαμένη της ελπίδα, εκφράζει την οργή της. Εκφράζει και την απόγνωση του κάθε Έλληνα. Απόγνωση για τα φαινόμενα που βλέπουμε και βιώνουμε όλοι μας. Τη διαφθορά, την ανισότητα και την κοινωνική αδικία, την απαξίωση του κοινωνικού κράτους, την αλαζονεία της εξουσίας, την εκτεταμένη βία.
Εκφράζει τη δικαιολογημένη απόγνωση του κάθε πολίτη, που βιώνει την κατάρρευση ενός ευνομούμενου κράτους. Που αισθάνεται ότι τα βασικά του δικαιώματα δεν προστατεύονται από την Πολιτεία. Μπροστά σε αυτή τη βαθιά ανασφάλεια για το σήμερα και το αύριο, είναι εύλογο το ερώτημα: Μπορεί η Ελλάδα;
Και η απάντησή μου είναι ένα αδιαπραγμάτευτο ΝΑΙ. Και βέβαια μπορούμε.
Το έχουμε αποδείξει.
Ξέρουμε ότι εμείς οι Έλληνες και αξίζουμε και μπορούμε καλύτερα. Αρκεί να μην φοβηθούμε αλήθειες. Αρκεί να αντιμετωπίσουμε με αποφασιστικότητα τα κακώς κείμενα. Αρκεί να σπάσουμε τα δεσμά αντιλήψεων, νοοτροπιών και συμπεριφορών, που μας κρατούν καθηλωμένους στο χθες. Αντί να διχάζουμε με το βόλεμα των «ημετέρων» και των κομματικών παραγόντων, να ενώσουμε όλες τις δυνάμεις του Ελληνισμού. Να κινητοποιήσουμε τα καλύτερα μυαλά της χώρας μας, προωθώντας τους άξιους, όχι τους αρεστούς. Αντί να ξεπουλάμε αδίστακτα την περιουσία του Ελληνικού λαού, προς ίδιον όφελος, να εγγυηθούμε τη σοβαρή και υπεύθυνη αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας, προς όφελος της ευημερίας των Ελλήνων. Αντί να υπηρετούμε τη ρουσφετολογική σπατάλη του κράτους, να επενδύσουμε στην ανάπτυξη, την παιδεία, την υγεία, το περιβάλλον, τον άνθρωπο. Να μετατρέψουμε τα ελληνικά προϊόντα σε προϊόντα ποιότητας και την λέξη «Ελληνικό» σε παγκόσμια αξία.
»Μπορούμε να μετατρέψουμε την κοινωνία μας σε μια κοινωνία αξιών. Που θα υπηρετεί τον άνθρωπο, τον πολίτη. Και αυτές τις αξίες μας, να τις εκπροσωπούμε στην παγκόσμια κοινωνία ως Ελλάδα, με ισχυρή φωνή. Αντί να απουσιάζουμε, να ξαναγίνουμε παρόντες. Να κάνουμε ξανά την φωνή μας ισχυρό υπερασπιστή της ειρήνης για το δίκιο των καταπιεσμένων, όπως στην Μέση Ανατολή, στην Παλαιστίνη, που πάλι φλέγεται. Αντί να επικρατεί το δίκιο του ισχυρού, να εγγυάται η Πολιτεία την ισχύ του Δικαίου, την ισονομία, την ισότητα και την ανθρωπιά.
Ποτέ πια να μην αντιμετωπίζεται ένας άνθρωπος, ένας εργαζόμενος, με αυταρχισμό, επειδή ζήτησε το αυτονόητο, τα εργασιακά του δικαιώματα, όπως συνέβη πρόσφατα με μία μάνα, μετανάστρια από τη Βουλγαρία, που δέχθηκε απάνθρωπη επίθεση με βιτριόλι.
Μπορούμε να μετατρέψουμε:
»Την περιθωριοποίηση της νεολαίας, σε ελπιδοφόρα συμμετοχή, δημιουργική, κριτική, συνθετική, παραγωγική, απ’ το σχολείο μέχρι και τον κυβερνοχώρο. Τον αυταρχισμό, σε διάλογο και διαβούλευση. Την αδιαφάνεια του παρασκηνίου, σε φως, στην τήρηση αρχών που θα διέπουν τη διακυβέρνησή μας. Διαφάνεια, αξιοκρατία, αξιολόγηση, κοινωνική λογοδοσία, διαβούλευση, αλληλεγγύη και ανθρωπιά. Πάνω σε αυτές τις αρχές, ναι, πάνω σε αυτές τις αρχές, θα μπορέσουμε να χτίσουμε νέες κοινωνικές συναινέσεις. Μια νέα εθνική ενότητα, που μπορεί ξανά να εμπνεύσει τον Ελληνισμό για καλύτερες μέρες. Σήμερα, οι Έλληνες αντιλαμβάνονται ότι, η λύτρωση δεν μπορεί να προέλθει από συμβιβασμούς, αλλά από καθαρές προοδευτικές λύσεις.
Αυτή είναι η ευθύνη μας.
Αυτή είναι η υπόσχεσή μας.
Αυτή είναι η δέσμευσή μας.
Αυτή είναι η ξεκάθαρη πορεία μας.
Σας καλώ να μετατρέψουμε τις αγωνίες μας σε αισιοδοξία.
Την οργή σε ελπίδα.
Ξέρω, ξέρουμε όλοι, ότι μπορούμε και μπορούμε πολύ καλύτερα.
Ήρθε η ώρα να πάρουμε το μέλλον στα χέρια μας.
Να δώσουμε και πάλι τον αγώνα για ένα καλύτερο αύριο για μας και τα παιδιά μας.
Σας εύχομαι και πάλι,
Χρόνια Πολλά,
Καλή και Δημιουργική Χρονιά,
Με υγεία και ευτυχία».