Το Καρτέλ της Εξουσίας και η Δημοκρατία

του Σπύρου Χατζάρα

Ο πραγματικός εθνικισμός, ο πατριωτισμός, σημαίνει να εργάζεσαι προς όφελος του λαού και η πολιτική σου να αποβλέπει στο «γενικό καλό». Αλλά, μια τέτοια πολιτική, αφού υπηρετεί και εξυπηρετεί τον Λαό είναι και «δημοκρατική». Επομένως μια εθνικιστική πολιτική είναι και δημοκρατική πολιτική και μια δημοκρατική πολιτική, δεν μπορεί να είναι παρά μόνο εθνικιστική. Όπλο και δύναμη του λαού είναι η δημοκρατική εξουσία απέναντι στον πλούτο και τη δύναμη των Ολιγαρχικών , που είναι «διεθνιστές» πολίτες του κόσμου και μισούν το δημοκρατικό Κράτος.
Από τη μια έχουμε τη διεθνιστική Ολιγαρχία και τη Χούντα των «αγορών», και από την άλλη τον δημοκρατικό πατριωτισμό, την λαϊκή Κυριαρχία, και την εθνική ανεξαρτησία. Η κοινοβουλευτική δημοκρατία του φιλελεύθερου Ελ.Βενιζέλου (που πρόσφερε στους πρόσφυγες ένα πανέρι για να βγάλουν το ψωμί τους), και έριξε τους εργάτες και τους αγρότες στη φτώχεια και τις φυλακές, ήταν πολύ λιγότερο δημοκρατική από την εθνικιστική «δικτατορία» του Μεταξά, που παρόλο που δεν διέρρηξε τις σχέσεις της με την Ολιγαρχία και τον Βασιλιά, προστάτευσε και βοήθησε και τους αγρότες και τους εργάτες. Απλά πράγματα , σαν το αυγό του Κολόμβου.
Τα λαϊκά, δημοκρατικά-εθνικιστικά κινήματα, οικοδομούνται γύρω από ισχυρές προσωπικότητες. Ένα αρχηγό. Έναν Τσάρο, έναν στρατηγό, έναν Πούτιν, έναν Κάστρο, έναν Καντάφι, έναν Τσάβες, έναν Άσαντ, έναν Στάλιν, έναν Αδόλφο. Τα Ολιγαρχικά συστήματα στηρίζονται στη «συλλογικότητα», στις Ανώνυμες Εταιρείες και τις Στοές, και χρησιμοποιούν ως πολιτικό προσωπικό τους αντ’ αυτού. 
  Στην κορυφή της ολιγαρχικής πυραμίδας δεν βρίσκεται ούτε ο βιομήχανος, ούτε ο έμπορος, αλλά ο έμπορος του χρήματος, το παράσιτο, οι τοκογλύφοι, που έχουν ως υπαλλήλους τους τοπικούς τραπεζίτες και τούς πολιτικούς σε κάθε χώρα, οι οποίοι είναι προϊόντα των «Λεσχών», όπως και άλλους εξωνημένους, εκδότες, καναλάρχες, εργολάβους που ζουν πλούσια εισπράττοντας ποσοστά της λεηλασίας του εθνικού και λαϊκού πλούτου.
Οι λυμεώνες της διεθνούς κλοπής, του παραγόμενου πλούτου από τους εργαζόμενους μας πουλάνε «φιλελεύθερο καπιταλισμό» που «αυτορυθμίζεται» και δεν χρειάζεται κρατικές εποπτικές και νομισματικές αρχές. Ως γενικός επόπτης του «ανταγωνισμού» και εγγυητής της ελευθερίας των αγορών, χρειάζεται μια «παγκόσμια διακυβέρνηση». Κάτι σαν το ΔΝΤ που θα συντονίζεται τοπικά με τις κοινοβουλευτικές ψευδό-δημοκρατίες. Ο βασικός τους ισχυρισμός είναι η «Ελευθερία της Αγοράς» , με την αρχή του laissez faire.
Ούτε δημοκρατία είναι ο αγγλοσαξονικός κοινοβουλευτισμός, ούτε Ελεύθερη είναι η Αγορά ούτε Ανταγωνισμός υπάρχει.
Όλα αυτά είναι καταστρεπτικά για τους λαούς και τις κοινωνίες, με την ψευδαίσθηση της δήθεν απόλυτης ελευθερίας του καταναλωτή , που έχει τον «έλεγχο» του «καρτοκινητού» του.
Στην κορυφή της οικονομικής πυραμίδας βρίσκεται ένα παγκόσμιο τραπεζικό Καρτέλ. Όμως για πρώτη φορά από το 2012 που ξεκίνησαν οι «έρευνες» για τη χειραγώγηση των επιτοκίων διεθνώς, ένας τραπεζίτης ομολόγησε ενώπιων δικαστηρίου του Λονδίνου στις 3 Οκτωβρίου .
Ένας «ανώτερος τραπεζίτης», από μια «κορυφαία τράπεζα», ομολόγησε την ενοχή του για τη συμμετοχή σε συνωμοσία με σκοπό την εξαπάτηση των αγορών με τον προκαθορισμό και τη χειραγώγηση των παγκόσμιων διατραπεζικών επιτοκίων αναφοράς Libor και Euribor, με τα οποία διακανονίζεται σε παγκόσμιο επίπεδο , το επιτόκιο χρηματοοικονομικών προϊόντων πάνω από 600 τρις. δολάρια , από στεγαστικά δάνεια και πιστωτικές κάρτες ως τα παράγωγα .
 Η British Bankers 'Association , που εγγυάται τη «διαφάνεια» του επιτοκίου, κατηγορείται ότι συνήργησε και αυτή στην απάτη. Τον Δεκέμβριο του 2013 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επέβαλε πρόστιμα 1,7 δισ. ευρώ σε 4 τράπεζες, για τη χειραγώγηση των επιτοκίων και ο τότε Επίτροπος Αλμούνια είχε δηλώσει «σοκαρισμένος» για τη «συνεννόηση μεταξύ τραπεζών που υποτίθεται ότι ανταγωνίζονται μεταξύ τους». Συνωμοσία, και εξαπάτηση είναι οι λέξεις κλειδιά.
Συμμορία απατεώνων οι τραπεζίτες, που καθόριζαν και χειραγωγούσαν τα επιτόκια όλου του κόσμου. Αυτή είναι η είδηση των ειδήσεων που αποκαλύπτει τι είναι στην ουσία οι «Αγορές» χρήματος και τα «σπρέντς».
Το σκάνδαλο καθορισμού του διατραπεζικού επιτοκίου, αποδεικνύει ότι δεν υπάρχουν «αγορές» και ότι δεν υπάρχει ανταγωνισμός μεταξύ τω τραπεζών αλλά ένα κολοσσιαίο διεθνές Τραπεζικό καρτέλ που απομυζά Κράτη, λαούς και επιχειρήσεις.
Μερικές από τις τράπεζες που έστηναν τα επιτόκια είναι: η Bank of America Corp , η Citigroup Inc , η Credit Suisse Group AG , η Deutsche Bank AG , η HSBC Holdings PLC , η JPMorgan Chase & Co , η Royal Bank of Scotland Group PLC, η Rabobank , η Lloyds Banking Group plc , η Societe Generale , η Norinchukin Bank , η Royal Bank of Canada , η Bank of Tokyo - Mitsubishi UFJ και η WestLB AG .Πάνω- κάτω μαζί με τις 4 ελληνικές συστηματικές τράπεζες είναι το Καρτέλ που αγοράζει τα ελληνικά ομόλογα. Αυτές οι «αγορές» ,που θέλουν 9% για να δανείσουν την χρεοκοπημένη Κοινοπραξία ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, ζητάνε 10% για να δανείσουν τη Ρωσία της οποίας το δημόσιο χρέος αντιστοιχεί μόνο στο 11% του ΑΕΠ της. Τόσο πολύ ανταγωνισμός και ελεύθερη αγορά!
Οι «28» ντενεκέδες υπάλληλοι μαζεύτηκαν τις προάλλες στις Βρυξέλλες και υπέγραψαν μια ανακοίνωση που τους υπαγόρευσαν οι τραπεζίτες . «Κλειδί» για την τόνωση των επενδύσεων από τους αεριτζήδες «επενδυτές», είναι οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και τα σταθερά δημόσια οικονομικά. Βέβαια οι «28» ντενεκέδες χαρακτηρίζουν «απογοητευτικές» τις πρόσφατες μακροοικονομικές εξελίξεις, από την πολιτική που οι ίδιοι εφαρμόζουν επακολουθώντας τις άνωθεν εντολές και λένε για χαμηλό ρυθμό ανάπτυξης, για «πολύ υψηλά επίπεδα ανεργίας» και «εξαιρετικά χαμηλό πληθωρισμό». Σε ποιόν παραπονιούνται δεν κατάλαβα. Και ζητάνε από τον εαυτό τους , την εφαρμογή των μέτρων που θα τονώσουν την απασχόληση, την ανάπτυξη αλλά και την …«ανταγωνιστικότητα». Θέλουν δηλαδή και προσλήψεις με «ανταγωνιστικούς» μισθούς και απολύσεις για να αυξηθεί ...ο ανταγωνισμός. Ευρώ-Τραγέλαφος. Θέλουν και «μεταρρυθμίσεις» παντού. Το ζήτημα όμως είναι το ποιος αποφασίζει και προτείνει τις «μεταρρυθμίσεις». Ποιος βαράει τον ταμπουρά και ποιος χορεύει!
  Η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση που συνεχίζεται ήταν ο καταλύτης των αλλαγών.
Τώρα οι θεωρίες για την παγκόσμια επικράτηση του φιλελεύθερου-καπιταλιστικού μοντέλου το οποίο όλοι μας έπρεπε να ακολουθήσουμε κατέρρευσαν. Κάποιοι μάλιστα είχαν κηρύξει το τέλος της Ιστορίας , που δεν ήρθε.
Είναι πια σαφές ότι η στο μοντέλο των αγορών και της παγκόσμιας διακυβέρνησης υπάρχει το δημοκρατικό εθνικιστικό μοντέλο και όχι μόνο ότι αφορά στην οικονομία αλλά και στις αξίες και στα αναπτυξιακά πρότυπα. Ζούμε τη μετάβαση από το τέλος της Νέας Τάξης Πραγμάτων στη Νέα Εποχή. Τώρα υπάρχει το Νέο, που ανταγωνίζεται το παλιό και σε ότι αφορά τις Αξίες και σε ότι αφορά το μοντέλο ανάπτυξης.
Η «ελευθερία» των αφορολόγητων τραπεζιτών και των εμπόρων του χρήματος πλησιάζει στο τέλος της. Η παγκόσμια διακυβέρνηση, πού σχεδιάζουν δεν πρόκειται να πραγματοποιηθεί, γιατί όλος ο κόσμος τους κατάλαβε ποιοι είναι.

(Δημοσιεύτηκε στον Ελεύθερο Κόσμο).