Συνθήματα!

Ψωμί και Λευτεριά

Ο γαλλικός Μάης του 68 πέρασε στη Γιουγκοσλαβία στις 2-3 Ιούνιου 1968, με την πολύ καλά προετοιμασμένη, «αυθόρμητη» εξέγερση των φοιτητών στις Φοιτητικές Εστίες του Βελιγραδίου. Πίσω από την εξέγερση δεν βρισκόταν η «σταλινική αντιπολίτευση» που φοβόταν ο Τίτο, αλλά η αριστερή αντιπολίτευση στον Στάλιν. Οι τροτσκιστές.
Το σύνθημα «hleb i sloboda» , «Ψωμί και Λευτεριά» είναι δικό τους.
Όπως και τα συνθήματα, «Κάτω η κόκκινη μπουρζουαζία», «Κάτω οι βαρόνοι του σοσιαλισμού», «Φεουδάρχες με βίλες στο Ντέντινιε και Μερσεντές», «Είμαστε τα παιδιά των εργατών», «Φτάνει πια με τη Διαφθορά», «Ισες ευκαιρίες για όλους».

Στον κακέκτυπο «ελληνικό Μάη», του Νοεμβρίου του 73, προστέθηκε η «Παιδεία», και έγινε το Ψωμί –Παιδεία-Ελευθερία, που μεταφράστηκε κατά την μεταπολίτευση στην νέο-«βουλγαρική» της ΚΚΕ ΕΠΕ σε, Λε-Λε-Λευτεριά, Μόρφωση-Ψωμί-Δουλειά!

Μαζί πήγαινε και το Εργάτες-Αγρότες και Φοιτητές, που έβαζε τη νεολαία των πανεπιστημίων στην «επαναστατική» πρωτοπορία, παρόλο που αυτό δεν ήταν σύμφωνο με την κλασική επαναστατική θεωρία περί πρωτοπορίας της εργατικής Τάξης.
Έτσι βρέθηκαν διάφορες ανοησίες περί εργατικής νεολαίας, ενώ η ηγεσία της «Νομικής» και του «Πολυτεχνείου», ήσαν παιδιά μεγαλοαστών, (Αλέκος Αλαβάνος-Γιωργος Χαραλαμπόπουλος), αστών και μικροαστών, (σύμφωνα με την ταξική ανάλυση του Νεγρεπόντη ).
Ήγουν , Κολλήγα γιος του παππού μου ο παππούς, κολλήγα γιος του παππού μου ο πατέρας, κι ο παππούς μου κολλήγας κι αυτός. Και μονάχα εγώ, του πατέρα μου γιος, είμαι πια ένας αστός, είμαι πια καθεστώς.

 ΥΓ. Εάν η σύγχρονη επικοινωνιακή εκστρατεία για τη «Διαφθορά» και για τις «Ίσες ευκαιρίες για όλους», σας δημιουργεί σκέψεις βρίσκεστε κοντά στην κοινή μήτρα των κομμουνιστών της Νέας Υόρκης.