Η Γεωργία Ζώη, εμφανίστηκε στο «Εθνικό» όντας επιτυχημένη Αρχιτέκτων με δικό της Γραφείο, και λογικό ήταν να μην έχει πολλά-πολλά με την υπόλοιπη «πλεμπάγια».
Στα τρία χρόνια της Σχολής οι δάσκαλοι δεν μας έδωσαν ποτέ να δουλέψουμε μια σκηνή μαζί. Έτσι , η σχέση μας χτίσθηκε στα …διαλλείματα.
Το καλοκαίρι του 1978, ήταν η πρώτη συνδρομήτρια που γράφτηκε στο υπό έκδοση περιοδικό μου «Καλλιτεχνική Επιθεώρηση», που κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο. Τότε, την είχαν προσλάβει στο Γραφείο του Αρχιτέκτονα Αθανασόπουλου που είχε αναλάβει το ΝΕΟ ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ. Της ζήτησα να μεσολαβήσει για να πάρω μια συνέντευξη από τον Αθανασόπουλου για το πρώτο τεύχος του περιοδικού και το έκανε.
Βγαίνοντας από τα γραφείο του , στις 11.30 π,μ μπήκαν για σύσκεψη οι συνεργάτες του μαζί με την Γεωργία που τα γραφεία τους ήσαν έξω από το «ιδιαίτερο» , και βρέθηκα μόνος. Τότε, λόγω δημοσιογραφικού δαιμονίου, πήρα από τον πίνακα ανακοινώσεων δυο φωτογραφίες της μακέτας και μια κάτοψη και έφυγα. Το απόγευμα πήρα τηλέφωνο την Γεωργία και της το είπα και έγινε έξω φρενών διότι την εξέθεσα. Ήταν η τελευταία φορά που μιλήσαμε .
Μετά την έκδοση του περιοδικού μου ασκήθηκε ποινική δίωξη με μήνυση που μου υπέβαλε το Εθνικό με συγκατηγορούμενη την Γεωργία. Αθωωθήκαμε.
Ελπίζω 42 χρόνια μετά να με έχει συγχωρέσει
.png)
.png)
.png)
2 σχόλια:
γερος αυτη γρια εσυ
στο ονομα της παλιας κλεπτομανιας (δαιμονιο) θα σε συγχωρχεσει
Αυτα δεν μας ενδιαφερουν.
Για τα ΑΛΛΑ πε μας!
Ή μηπως "τα εν οικω μη εν δημω"; που λεει και μια φιλενας μου απ το Ζουμπερι;
ΠΣ
Δημοσίευση σχολίου