Μετά το Μπρέξιτ, η νίκη του αμερικανικού λαού και του Τραμπ.
Έρχεται και η μεγάλη νίκη της Ελευθερίας στην Αυστρία στις 4 Δεκεμβρίου, και μετά Μαρίν Λεπέν. Εθνικό Μέτωπο και ξερό ψωμί.
Ε, μετά θα πάει στο διάολο και η υπαλληλική Κεντροαριστεροδεξιά στην Ελλαδίτσα.
Το Ντόμινο θα φέρει καλύτερες μέρες.
9/11/16
Έγινε η δεύτερη αμερικανική επανάσταση
8/11/16
Η 12η ημέρα του Πολέμου του 1940
Ο Κατσιμήτρος και οι Γενναίοι του και ο Βραχνός με τους Θεσσαλούς του είχαν νικήσει τους Ιταλούς, αλλά ο μεγαλύτερος ηττημένος ήταν στην Αθήνα ο άκαπνος διαγγελέας, που ήθελε και διέταζε ο στρατός να υποχωρήσει.
Στις 8 Νοεμβρίου, την 12η ημέρα του Πολέμου του 1940 τα παρατηρητήρια της 8ης Μεραρχίας διαπίστωσαν μια ασυνήθιστη κίνηση των ιταλικών φορτηγών αυτοκινήτων στα μετόπισθεν και ιδιαίτερα στο Χάνι Δελβινάκι. Επίσης, παρατηρούσαν και αλλαγή θέσεων του ιταλικού πυροβολικού προς τα πίσω, αλλά και απουσία αρμάτων μπροστά στην αμυντική τοποθεσία της Ελαίας. Οι κινήσεις αυτές αποτελούσαν μια πρώτη ένδειξη ότι οι Ιταλοί εγκατέλειπαν την τοποθεσία.
Στο μέτωπο της Πίνδου, ο διοικητής της «Τζούλια», στρατηγός Μάριο Τζιρότι, διέταξε στις 8 Νοεμβρίου την υποχώρηση προς την Κόνιτσα, όπου είχε προωθηθεί η 47η Μεραρχία «Μπάρι», ακλουθώντας τη βόρεια όχθη του Αώου νότια του Σμόλικα. Το απόσπασμα Αώου το οποίο διοικούσε ο Μαρδοχαίος Φριζής δεν μπόρεσε να περάσει τον Αώο για να αιχμαλβτιστεί η «Τζούλια» που υποχωρούσε ατάκτως.
Στις 8 Νοεμβρίου έφθασε στην Αλβανία ο στρατηγός Ουμπάλντο Σοντού, τεως υφυπουργός Στρατιωτικών της Ιταλίας, και ανέλαβε την επομένη τη διοίκηση των εκεί ιταλικών δυνάμεων.
Το πλήρες χρονολόγοι των γεγονότων της 26ης Οκτωβρίου/8ης Νοεμβρίου θα το βρείτε εδώ....
http://ta-mavra-nea.blogspot.gr/2015/11/8.html
Στις 8 Νοεμβρίου, την 12η ημέρα του Πολέμου του 1940 τα παρατηρητήρια της 8ης Μεραρχίας διαπίστωσαν μια ασυνήθιστη κίνηση των ιταλικών φορτηγών αυτοκινήτων στα μετόπισθεν και ιδιαίτερα στο Χάνι Δελβινάκι. Επίσης, παρατηρούσαν και αλλαγή θέσεων του ιταλικού πυροβολικού προς τα πίσω, αλλά και απουσία αρμάτων μπροστά στην αμυντική τοποθεσία της Ελαίας. Οι κινήσεις αυτές αποτελούσαν μια πρώτη ένδειξη ότι οι Ιταλοί εγκατέλειπαν την τοποθεσία.
Στο μέτωπο της Πίνδου, ο διοικητής της «Τζούλια», στρατηγός Μάριο Τζιρότι, διέταξε στις 8 Νοεμβρίου την υποχώρηση προς την Κόνιτσα, όπου είχε προωθηθεί η 47η Μεραρχία «Μπάρι», ακλουθώντας τη βόρεια όχθη του Αώου νότια του Σμόλικα. Το απόσπασμα Αώου το οποίο διοικούσε ο Μαρδοχαίος Φριζής δεν μπόρεσε να περάσει τον Αώο για να αιχμαλβτιστεί η «Τζούλια» που υποχωρούσε ατάκτως.
Στις 8 Νοεμβρίου έφθασε στην Αλβανία ο στρατηγός Ουμπάλντο Σοντού, τεως υφυπουργός Στρατιωτικών της Ιταλίας, και ανέλαβε την επομένη τη διοίκηση των εκεί ιταλικών δυνάμεων.
Στην κατεχόμενη Ηγουμενίτσα εκτελέστηκαν την 8η Νοεμβρίου
1940 από τους Ιταλούς μετά από απαίτηση των Μουσουλμάνων Τσάμηδων οι Χρήστος Πιτούλης και ο Χρήστος Τσώνης. Ο τόπος
εκτέλεσης ήταν στην παραλία δίπλα από το ξενοδοχείο «ΑΚΤΑΙΟΝ» και στη θέση που τότε
λεγόταν «Μόλιζα».
http://ta-mavra-nea.blogspot.gr/2015/11/8.html
Για τη Μάχη της Γκραμπάλας
Η τελευταία νύχτα του Πολέμου στο Καλπάκι
Του Παντελή Θ. Παπαγεωργίου
Η φρούρηση του υψώματος είχε ανατεθεί στο 1ο λόχο του 1ου Τάγματος του 15ου Συντάγματος με λοχαγό τον μόνιμο υπο/γό Βασιλά και τον 3ο λόχο του ίδιου τάγματος με λοχαγό τον μόνιμο υπ/γό Στίπα. Ο 1ος λόχος του Βασιλά φρουρούσε το δεξί ύψωμα της Γκραμπάλας όπως κοιτάμε προς την Αλβανία προς το μέρος της Αρίστης και ο λόχος του Στίπα το αριστερό προς το Καλπάκι που ήταν και ψηλότερο και είχε και χαρακώματα. ….
«στην κορυφή του Στίπα ακούστηκε δυνατή η φωνή του σκοπού δύο φορές Αλτ. Αλτ στα όπλααα. Πυροβολισμοί, χειροβομβίδες, φωνές και πάλι ησυχία. Φαίνεται ότι την πρώτη φορά είχε ανεβεί μια ιταλικιά ομάδα για ανίχνευση, τώρα τη δεύτερη φορά ήταν ανεβασμένη μια Ιταλικιά Διμοιρία ως εμπροσθοφυλακή.
Ο λόχος του Στίπα είχε διαλυθεί. Στη στιγμή βρέθηκε πάλι στη Διμοιρία μου ο λοχαγός λέγοντας.
-Την κορυφή του Στίπα την κατέλαβαν πάλι οι Ιταλοί, γρήγορα την ομάδα σου και πάμε.
Μαζί με σκορπισμένους στρατιώτες του Στίπα και τον ίδιο άρχισε πάλι αντεπίθεση μας προς την κορυφή. Το γνωστό σύνθημα αέρα επάνω τους παιδιά και τους πιάσαμε. Τα πράγματα ήταν διαφορετικά, γιατί οι Ιταλοί μας πετούσαν χειροβομβίδες και τα τρία αυτόματα των Ιταλών έβαζαν συνέχεια.
Καθώς προχωρούσαμε ο λοχίας Γιάννης Παππάς με μερικούς στρατιώτες προχώρησε προς τα πλάγια από το μέρος που ανέβηκαν οι Ιταλοί ταμπουρώθηκε σε κάτι βράχια μικρά και έβαζε προς την κορυφή.
Οι Ιταλοί νόμισαν πως τους κυκλώσαμε και υποχώρησαν αμέσως, ο λοχίας τους κατάλαβε και μας φώναξε. Ανεβήκαμε στην κορυφή. Εκεί βρήκαμε τον πρώτο Ιταλό νεκρό φορτωμένο με τρεις μικρούς γελιούς με πυρομαχικά, χειροβομβίδες και τρόφιμα.
Τότε ο Στίπας άναψε το φακό του, έβγαλε το πιστόλι του, έσκυψε προς τον Ιταλό λέγοντας «άτιμε τόλμησες να πατήσεις το πάτριον έδαφος, η Θεία δίκη σε ετιμώρησε, ψόφα εδώ πάνω και πάλι οι δυό λοχαγοί συζήτησαν και ο ίδιος ο λοχαγός μου Βασιλάς κατέβασε τους στρατιώτες του Στίπα κάτω από τα χαρακώματα και τους είπε οι Ιταλοί θα ξανάρθουν θα τους ακούσετε και θα τους αρχίσετε το τουφεκίδι αμέσως και σιγά σιγά θα γυρίσετε στο χαράκωμα να τους περιμένετε. Ο Στίπας και οι Διμοιρίτες του συγκέντρωσαν αρκετούς στρατιώτες και παρατάχτηκαν κανονικά. Γυρίσαμε με το λοχαγό μας στις θέσεις μας.
Η βροχή και η αντάρα συνέχιζαν. Από τα δυό μέτωπα ήταν μεγάλη ησυχία.
Είχαν φθάσει πια μεσάνυχτα.
Από το αριστερό μέρος της Γκραμπάλας από το δικό μας , ακούστηκε η φωνή κάποιου στρατιώτη, έρχονται τα ζώα με το συσσίτιο, κάποια ανακούφιση ένοιωσαν οι στρατιώτες μας και ξετυλίχθηκαν από τα αντίσκηνα τους και σηκώθηκαν όρθιοι. Την ώρα ακριβώς που τα ζώα έφθασαν στην κορυφή και το καθένα θα πήγαινε για τη κάθε Διμοιρία ακούστηκαν συνεχόμενα.
Αλτ! Φωνές «στα όπλα», μετά πυροβολισμοί, συνέχεια φωνές των στρατιωτών μας που γύριζαν προς τα πίσω και μετά ιταλικές χειροβομβίδες αυτόματα όπλα, οπλοπολυβόλα, πολυβόλα με σφαίρες τροχιοδεικτικές έκαναν το αριστερό της Γκραμπάλας να λάμπει.
Συνέχεια ακούονταν ιταλικές φωνές «βίβα Ντούτσε, βίβα Μουσολίνι, βίβα τ’ Ιταλία».
Δυο πράσινες φωτοβολίδες ιταλικές στόλισαν το αριστερό μέρος της Γκραμπάλας μαζί με τις πολύχρωμες σφαίρες των αυτομάτων και των φωτεινών χειροβομβίδων. Οι φωτοβολίδες ασφαλώς φανέρωναν για τους Ιταλούς ότι ο αντικειμενικός σκοπός καταλήφθηκε και οι Ιταλοί πανηγύριζαν.
Αυτά παρακολουθούσαμε με το λοχαγό μου προς το μέρος της Διμοιρίας μου, ακούστηκε η φωνή του σκοπού μου στα όπλα, αμέσως χειροβομβίδες δικές μας πυροβολισμοί και ησυχία πάλι. Όπως φάνηκε το πρωί ένας Ιταλός ανθ/γός που βρέθηκε νεκρός ή από φόβο ξέφυγε από τον όγκο των Ιταλών ή ήταν μπροστά από το τμήμα του και σκοτώθηκε και οι άλλοι Ιταλοί γύρισαν πίσω.
Ξεκινήσαμε πάλι με το λοχαγό μου με μια ομάδα δική μου και με μερικούς άνδρες του Στίπα και λίγους στρατιώτες του μηχανικού που είχαν έλθει για να φτιάσουν καταφύγια και χαρακώματα, για την κορυφή. Τα πράγματα πολύ δύσκολα.
Το σκοτάδι, η αντάρα, η βροχή και το φωτεινό τόξο γύρω από τους Ιταλούς από τις χειροβομβίδες που έριχναν και τρυπούσαν οι πολύχρωμες σφαίρες έκαναν τους στρατιώτες μας να μην προχωρούν. Μάταια προσπαθούσαμε να τους παρασύρουμε προς την κορυφή. Το βίβα Ντούτσε, βίβα τ’ Ιτάλια ακουόταν καθαρά, κάποτε προς την πλευρά τη δική μας ακούστηκαν φωνές δικές μας και τρία οπλοπολυβόλα έβαλαν προς την κορυφή που ήταν οι Ιταλοί.
Οι σφαίρες περνούσαν πάνω από τα κεφάλια μας. Ήταν ο Ανθ/γός Σαρρής που είχε έλθει με τη Διμοιρία του για βοήθεια χωρίς να γνωρίζει ότι εμείς βρισκόμαστε κάτω από τους Ιταλούς και πάνω από αυτόν.
Έγινε η συνεννόηση και αποφασίσαμε έφοδο με εφ’ όλου λόγχη.
Η προσπάθεια απέτυχε, γιατί οι πολλές ιταλικές χειροβομβίδες δεν μας άφηναν να πλησιάσουμε. Σε κάποια στιγμή θυμήθηκα τις χειροβομβίδες Μιλς και τις πρότεινα στο λοχαγό μου. Βρήκε σωστή τη γνώμη μου και ο ένας με τον άλλο στρατιώτη μαζέψαμε καμιά δεκαριά. Η αντάρα είχε κάπως αραιώσει και φαίνονταν το μέρος που ήταν στημένα τα οπλοπολυβόλα και πολυβόλα των Ιταλών. Στη Σχολή των εφέδρων έριχνα 55 μέτρα χειροβομβίδα και μέσα στον κύκλο. Ανέλαβα με το λοχία Παπά και ένα στρατιώτη να πλησιάσουμε λίγο και να τις πετάξουμε. Έτσι και έγινε.
Πριν όμως πετάξουμε τη χειροβομβίδα, φωνάξαμε όλοι κάτω για να μη μας χτυπήσουν τα βλήματα. Με τις πρώτες Μιλς που έσκασαν στην κορυφή ακούστηκαν φωνές και κάπως σταμάτησαν οι πολλές ιταλικές χειροβομβίδες.
Οι χειροβομβίδες μας είχαν εξαντληθεί και φωνάζαμε για άλλες. Μια κόκκινη ιταλική φωτοβολίδα, διέσχισε το ύψωμα, δεύτερη, τρίτη και ησυχία στην κορυφή όλοι τότε είπαν ότι έφυγαν οι Ιταλοί και να ανέβουμε ο λοχαγός δεν άφησε γιατί φοβήθηκε, μήπως οι Ιταλοί είναι κρυμμένοι και όταν τους πλησιάσουμε μας επιτεθούν με χειροβομβίδες.
Όπως προχωρούσαμε μερικοί στρατιώτες είτε από φόβο είτε από το σκοτάδι έγειραν προς το μέρος που ανέβηκαν οι Ιταλοί και όπως έφευγαν οι Ιταλοί έπεσαν πάνω στους στρατιώτες μας, ακούσαμε τότε το Αλτ το δικό μας και συνέχεια: Αλπανέζο Ιταλιάνο κάτι άλλες φωνές, ιταλικές φωνές και μετά ησυχία. Πάλι πυκνή αντάρα σκέπασε το ύψωμα και τότε οι στρατιώτες μας έβαλαν πλάτη με πλάτη και με εφ’ όπου λόγχη κουνούσαν τα όπλα τους στο σκοτάδι.
Θελήσαμε να μάθουμε τι έγινε και στρατιώτες μας έλεγαν σε ακούω κε λοχαγέ ή κυρ Ανθ/γέ ή λοχία μη μας πλησιάζεις, περίμενε να φέξει. Αυτό συνέβηκε γιατί οι Ιταλοί φεύγοντας πέσανε επάνω τους και μπερδεύτηκαν.
Εκεί χάθηκε και ένας στρατιώτης της Διμοιρίας από την Κρυόβρυση, δάσκαλος δεν θυμάμαι το μικρό του το όνομα. Παπάς ήταν το επώνυμο τον πήραν μαζί τους οι Ιταλοί, γιατί δε βρέθηκε νεκρός. Θαμποχάραξε. Η πυκνή αντάρα διαλύονταν σιγά-σιγά. Τα σώματα των στρατιωτών άρχισαν να ξεχωρίζουν σαν μαύρες σκιές, καθώς κουνιόνταν και προχωρούσαν προς την κορυφή. Πρώτος έφθασε ο στρατιώτης της Διμοιρίας μου Ιωάννου.
Στην άκρη του χαρακώματος βρήκε ένα Ιταλό τυλιγμένο με το αντίσκηνο του και αμέσως τον τρύπησε πέρα πέρα με την ξιφολόγχη του, πιο πάνω βρήκε ένα ανθ/γό βαριά χτυπημένο, τον άρπαξε από τα μαλλιά, τον τίναξε και πέθανε.
Οι άλλοι στρατιώτες φώναζαν χαρούμενοι «έφυγαν-έφυγαν». Ανεβήκαμε όλοι στην κορυφή όταν πετάχτηκαν όρθιοι 5 Ιταλοί με τα χέρια επάνω. Οι στρατιώτες αγριεμένοι από τον αγώνα της νύχτας όρμησαν να τους σκοτώσουν. Φώναξε ο λοχαγός και σταμάτησαν. Τους πλησιάσαμε.
Ήταν ο μελανοχίτωνας Ταγματάρχης με αξιωματικούς. Μας έδωσαν τα πιστόλια και τα κιάλια τους. Φωνάξαμε έναν Εβραίο στρατιώτη που ήξερε τα ιταλικά.
Ο Ταγματάρχης Ιταλός είπε: Ανήκει στους μελανοχίτωνας και πήρε διαταγή να καταλάβει το ύψωμα πάση θυσία . Είπε ακόμη ότι ήθελε να γνωρίσει κάποιον αξιωματικό Κωστάκη να τον συγχαρεί για την μεγάλη ευστοχία του πυροβολικού. Και πως το ελληνικό πυροβολικό ήταν ο φόβος και ο τρόμος των Ιταλών. Προξένησε μεγάλες απώλειες σε έμψυχο και άψυχο υλικό.
Επίθεση επιχείρησαν και από το δεξί μέρος της Γκραμπάλας από το δρόμο που έρχεται από την Αρίστη. Εκεί όμως ο Διμοιρίτης της Δης Διμοιρίας του 1ου λόχου έφεδρος ανθ/γός Ιωάννου Δημήτριος δάσκαλος τότε, συνταξιούχος βουλευτής σήμερα, είχε πάρει κανονικές θέσεις και απέκρουσε όλες τις επιθέσεις των Ιταλών και προξένησε μεγάλη ζημιά σε έμψυχο υλικό, 15 νεκροί Ιταλοί και αρκετοί αιχμάλωτοι που παραδόθηκαν ένας ένας μόλις έφεξε. Στην αριστερή κορυφή οι απώλειες των Ιταλών ήταν: 28 νεκροί Ιταλοί μέσα και έξω από τα χαρακώματα. Πολλά πολυβόλα οπλοπολυβόλα αυτόματα τουφέκια, χειροβομβίδες και αμέτρητα φυσίγγια. Όταν έφεξε καλά, άρχισαν οι Ιταλοί ένας ένας και κατά μικρές ομάδες να παραδίδονται λέγοντας «μπόνο γκρέκο, φινίτο λα γκουέρα» οι απώλειες οι δικές μας ήταν ο στρατιώτης της Διμοιρίας μου που ανέφερα πιο πάνω και τραυματίας ο υποκόμος του λοχαγού Βασιλά.
Η μάχη κερδήθηκε με αποτέλεσμα να μην επιχειρήσουν ξανά οι Ιταλοί επίθεση, γιατί αμέσως άρχισε η προέλαση του στρατού μας και υποχώρηση των Ιταλών. Μετά τη μάχη οι στρατιώτες πήραν από τα πτώματα των Ιταλών: πανιότες και κονσέρβες αρκετές, γιατί τα ζώα με το συσσίτιο το δικό μας δεν πρόκαμαν όλα, να έλθουν και ένα μουλάρι μαύρο που το φωνάζαμε γκιόσα με μεγάλη κοιλιά ήταν σκοτωμένο και φορτωμένο με το συσσίτιο και αυτό ήταν της Διμοιρίας μου. Μετά το φαγητό οι στρατιώτες μας έψαξαν τους νεκρούς Ιταλούς για να βρουν το νούμερο τους στα άρβυλα, γιατί τα δικά μας τα περισσότερα τα είχαμε δεμένα με σύρματα. Έτσι ποδέθηκαν αρκετοί στρατιώτες.
Μερικοί άνοιξαν τις κόκκινες ιταλικές χειροβομβίδες, έβγαλαν τον επικρουστήρα, πέταξαν το υλικό που είχαν μέσα και τις έκαναν τσιγαροθήκες. Έφερναν γύρα επάνω στην κορυφή άφοβα και προσέφεραν τσιγάρα παρά τις φωνές μας να καλυφθούν από τον εχθρό, γιατί κινδύνευαν από το πυροβολικό.
Μετά ήλθε ο Ταγματάρχης Αποστολίδης και ο υποδιοικητής του Συντάγματος, αν θυμάμαι καλά, μας αγκάλιαζαν μας φιλούσαν και μας έλεγαν ότι θα προτείνουν στο Σύνταγμα για πολεμικούς σταυρούς κλπ.
Μας ρώτησαν ακόμη τι χατίρι θέλαμε να μας κάνουν. Πήρα το λόγο και τους είπα: Να μας αντικαταστήσουν από τη Γκραμπάλα για να γυρίσουμε στα μετόπισθεν, να φάμε λίγο ζεστό φαγητό, να χορτάσουμε νερό και να κοιμηθούμε στα αντίσκηνα. Μας απάντησαν: «Σε ποιους άλλους αξιωματικούς θα εμπιστευτούμε τη φρούρηση του υψώματος» αργότερα μας είπαν.
Η Γκραμπάλα κρατήθηκε από την παλικαριά του υπολοχαγού Βασιλά, του Αν/γού Σαρρή, των αξιωματικών και στρατιωτών και των χειροβομβίδων Μιλς.
Το βράδυ έφθασε και η διαταγή του μεράρχου Κατσιμήτρου που εξόρκιζε αξιωματικούς και οπλίτας να κρατήσουν τη Γκραμπάλα πάση θυσία και τελείωνε:«Γκραμπάλα ή θάνατος».
Αναδημοσίευση από την εφημερίδα «το Ζαγόρι μας», τεύχος 223
Του Παντελή Θ. Παπαγεωργίου
Η φρούρηση του υψώματος είχε ανατεθεί στο 1ο λόχο του 1ου Τάγματος του 15ου Συντάγματος με λοχαγό τον μόνιμο υπο/γό Βασιλά και τον 3ο λόχο του ίδιου τάγματος με λοχαγό τον μόνιμο υπ/γό Στίπα. Ο 1ος λόχος του Βασιλά φρουρούσε το δεξί ύψωμα της Γκραμπάλας όπως κοιτάμε προς την Αλβανία προς το μέρος της Αρίστης και ο λόχος του Στίπα το αριστερό προς το Καλπάκι που ήταν και ψηλότερο και είχε και χαρακώματα. ….
«στην κορυφή του Στίπα ακούστηκε δυνατή η φωνή του σκοπού δύο φορές Αλτ. Αλτ στα όπλααα. Πυροβολισμοί, χειροβομβίδες, φωνές και πάλι ησυχία. Φαίνεται ότι την πρώτη φορά είχε ανεβεί μια ιταλικιά ομάδα για ανίχνευση, τώρα τη δεύτερη φορά ήταν ανεβασμένη μια Ιταλικιά Διμοιρία ως εμπροσθοφυλακή.
Ο λόχος του Στίπα είχε διαλυθεί. Στη στιγμή βρέθηκε πάλι στη Διμοιρία μου ο λοχαγός λέγοντας.
-Την κορυφή του Στίπα την κατέλαβαν πάλι οι Ιταλοί, γρήγορα την ομάδα σου και πάμε.
Μαζί με σκορπισμένους στρατιώτες του Στίπα και τον ίδιο άρχισε πάλι αντεπίθεση μας προς την κορυφή. Το γνωστό σύνθημα αέρα επάνω τους παιδιά και τους πιάσαμε. Τα πράγματα ήταν διαφορετικά, γιατί οι Ιταλοί μας πετούσαν χειροβομβίδες και τα τρία αυτόματα των Ιταλών έβαζαν συνέχεια.
Καθώς προχωρούσαμε ο λοχίας Γιάννης Παππάς με μερικούς στρατιώτες προχώρησε προς τα πλάγια από το μέρος που ανέβηκαν οι Ιταλοί ταμπουρώθηκε σε κάτι βράχια μικρά και έβαζε προς την κορυφή.
Οι Ιταλοί νόμισαν πως τους κυκλώσαμε και υποχώρησαν αμέσως, ο λοχίας τους κατάλαβε και μας φώναξε. Ανεβήκαμε στην κορυφή. Εκεί βρήκαμε τον πρώτο Ιταλό νεκρό φορτωμένο με τρεις μικρούς γελιούς με πυρομαχικά, χειροβομβίδες και τρόφιμα.
Τότε ο Στίπας άναψε το φακό του, έβγαλε το πιστόλι του, έσκυψε προς τον Ιταλό λέγοντας «άτιμε τόλμησες να πατήσεις το πάτριον έδαφος, η Θεία δίκη σε ετιμώρησε, ψόφα εδώ πάνω και πάλι οι δυό λοχαγοί συζήτησαν και ο ίδιος ο λοχαγός μου Βασιλάς κατέβασε τους στρατιώτες του Στίπα κάτω από τα χαρακώματα και τους είπε οι Ιταλοί θα ξανάρθουν θα τους ακούσετε και θα τους αρχίσετε το τουφεκίδι αμέσως και σιγά σιγά θα γυρίσετε στο χαράκωμα να τους περιμένετε. Ο Στίπας και οι Διμοιρίτες του συγκέντρωσαν αρκετούς στρατιώτες και παρατάχτηκαν κανονικά. Γυρίσαμε με το λοχαγό μας στις θέσεις μας.
Η βροχή και η αντάρα συνέχιζαν. Από τα δυό μέτωπα ήταν μεγάλη ησυχία.
Είχαν φθάσει πια μεσάνυχτα.
Από το αριστερό μέρος της Γκραμπάλας από το δικό μας , ακούστηκε η φωνή κάποιου στρατιώτη, έρχονται τα ζώα με το συσσίτιο, κάποια ανακούφιση ένοιωσαν οι στρατιώτες μας και ξετυλίχθηκαν από τα αντίσκηνα τους και σηκώθηκαν όρθιοι. Την ώρα ακριβώς που τα ζώα έφθασαν στην κορυφή και το καθένα θα πήγαινε για τη κάθε Διμοιρία ακούστηκαν συνεχόμενα.
Αλτ! Φωνές «στα όπλα», μετά πυροβολισμοί, συνέχεια φωνές των στρατιωτών μας που γύριζαν προς τα πίσω και μετά ιταλικές χειροβομβίδες αυτόματα όπλα, οπλοπολυβόλα, πολυβόλα με σφαίρες τροχιοδεικτικές έκαναν το αριστερό της Γκραμπάλας να λάμπει.
Συνέχεια ακούονταν ιταλικές φωνές «βίβα Ντούτσε, βίβα Μουσολίνι, βίβα τ’ Ιταλία».
Δυο πράσινες φωτοβολίδες ιταλικές στόλισαν το αριστερό μέρος της Γκραμπάλας μαζί με τις πολύχρωμες σφαίρες των αυτομάτων και των φωτεινών χειροβομβίδων. Οι φωτοβολίδες ασφαλώς φανέρωναν για τους Ιταλούς ότι ο αντικειμενικός σκοπός καταλήφθηκε και οι Ιταλοί πανηγύριζαν.
Αυτά παρακολουθούσαμε με το λοχαγό μου προς το μέρος της Διμοιρίας μου, ακούστηκε η φωνή του σκοπού μου στα όπλα, αμέσως χειροβομβίδες δικές μας πυροβολισμοί και ησυχία πάλι. Όπως φάνηκε το πρωί ένας Ιταλός ανθ/γός που βρέθηκε νεκρός ή από φόβο ξέφυγε από τον όγκο των Ιταλών ή ήταν μπροστά από το τμήμα του και σκοτώθηκε και οι άλλοι Ιταλοί γύρισαν πίσω.
Ξεκινήσαμε πάλι με το λοχαγό μου με μια ομάδα δική μου και με μερικούς άνδρες του Στίπα και λίγους στρατιώτες του μηχανικού που είχαν έλθει για να φτιάσουν καταφύγια και χαρακώματα, για την κορυφή. Τα πράγματα πολύ δύσκολα.
Το σκοτάδι, η αντάρα, η βροχή και το φωτεινό τόξο γύρω από τους Ιταλούς από τις χειροβομβίδες που έριχναν και τρυπούσαν οι πολύχρωμες σφαίρες έκαναν τους στρατιώτες μας να μην προχωρούν. Μάταια προσπαθούσαμε να τους παρασύρουμε προς την κορυφή. Το βίβα Ντούτσε, βίβα τ’ Ιτάλια ακουόταν καθαρά, κάποτε προς την πλευρά τη δική μας ακούστηκαν φωνές δικές μας και τρία οπλοπολυβόλα έβαλαν προς την κορυφή που ήταν οι Ιταλοί.
Οι σφαίρες περνούσαν πάνω από τα κεφάλια μας. Ήταν ο Ανθ/γός Σαρρής που είχε έλθει με τη Διμοιρία του για βοήθεια χωρίς να γνωρίζει ότι εμείς βρισκόμαστε κάτω από τους Ιταλούς και πάνω από αυτόν.
Έγινε η συνεννόηση και αποφασίσαμε έφοδο με εφ’ όλου λόγχη.
Η προσπάθεια απέτυχε, γιατί οι πολλές ιταλικές χειροβομβίδες δεν μας άφηναν να πλησιάσουμε. Σε κάποια στιγμή θυμήθηκα τις χειροβομβίδες Μιλς και τις πρότεινα στο λοχαγό μου. Βρήκε σωστή τη γνώμη μου και ο ένας με τον άλλο στρατιώτη μαζέψαμε καμιά δεκαριά. Η αντάρα είχε κάπως αραιώσει και φαίνονταν το μέρος που ήταν στημένα τα οπλοπολυβόλα και πολυβόλα των Ιταλών. Στη Σχολή των εφέδρων έριχνα 55 μέτρα χειροβομβίδα και μέσα στον κύκλο. Ανέλαβα με το λοχία Παπά και ένα στρατιώτη να πλησιάσουμε λίγο και να τις πετάξουμε. Έτσι και έγινε.
Πριν όμως πετάξουμε τη χειροβομβίδα, φωνάξαμε όλοι κάτω για να μη μας χτυπήσουν τα βλήματα. Με τις πρώτες Μιλς που έσκασαν στην κορυφή ακούστηκαν φωνές και κάπως σταμάτησαν οι πολλές ιταλικές χειροβομβίδες.
Οι χειροβομβίδες μας είχαν εξαντληθεί και φωνάζαμε για άλλες. Μια κόκκινη ιταλική φωτοβολίδα, διέσχισε το ύψωμα, δεύτερη, τρίτη και ησυχία στην κορυφή όλοι τότε είπαν ότι έφυγαν οι Ιταλοί και να ανέβουμε ο λοχαγός δεν άφησε γιατί φοβήθηκε, μήπως οι Ιταλοί είναι κρυμμένοι και όταν τους πλησιάσουμε μας επιτεθούν με χειροβομβίδες.
Όπως προχωρούσαμε μερικοί στρατιώτες είτε από φόβο είτε από το σκοτάδι έγειραν προς το μέρος που ανέβηκαν οι Ιταλοί και όπως έφευγαν οι Ιταλοί έπεσαν πάνω στους στρατιώτες μας, ακούσαμε τότε το Αλτ το δικό μας και συνέχεια: Αλπανέζο Ιταλιάνο κάτι άλλες φωνές, ιταλικές φωνές και μετά ησυχία. Πάλι πυκνή αντάρα σκέπασε το ύψωμα και τότε οι στρατιώτες μας έβαλαν πλάτη με πλάτη και με εφ’ όπου λόγχη κουνούσαν τα όπλα τους στο σκοτάδι.
Θελήσαμε να μάθουμε τι έγινε και στρατιώτες μας έλεγαν σε ακούω κε λοχαγέ ή κυρ Ανθ/γέ ή λοχία μη μας πλησιάζεις, περίμενε να φέξει. Αυτό συνέβηκε γιατί οι Ιταλοί φεύγοντας πέσανε επάνω τους και μπερδεύτηκαν.
Εκεί χάθηκε και ένας στρατιώτης της Διμοιρίας από την Κρυόβρυση, δάσκαλος δεν θυμάμαι το μικρό του το όνομα. Παπάς ήταν το επώνυμο τον πήραν μαζί τους οι Ιταλοί, γιατί δε βρέθηκε νεκρός. Θαμποχάραξε. Η πυκνή αντάρα διαλύονταν σιγά-σιγά. Τα σώματα των στρατιωτών άρχισαν να ξεχωρίζουν σαν μαύρες σκιές, καθώς κουνιόνταν και προχωρούσαν προς την κορυφή. Πρώτος έφθασε ο στρατιώτης της Διμοιρίας μου Ιωάννου.
Στην άκρη του χαρακώματος βρήκε ένα Ιταλό τυλιγμένο με το αντίσκηνο του και αμέσως τον τρύπησε πέρα πέρα με την ξιφολόγχη του, πιο πάνω βρήκε ένα ανθ/γό βαριά χτυπημένο, τον άρπαξε από τα μαλλιά, τον τίναξε και πέθανε.
Οι άλλοι στρατιώτες φώναζαν χαρούμενοι «έφυγαν-έφυγαν». Ανεβήκαμε όλοι στην κορυφή όταν πετάχτηκαν όρθιοι 5 Ιταλοί με τα χέρια επάνω. Οι στρατιώτες αγριεμένοι από τον αγώνα της νύχτας όρμησαν να τους σκοτώσουν. Φώναξε ο λοχαγός και σταμάτησαν. Τους πλησιάσαμε.
Ήταν ο μελανοχίτωνας Ταγματάρχης με αξιωματικούς. Μας έδωσαν τα πιστόλια και τα κιάλια τους. Φωνάξαμε έναν Εβραίο στρατιώτη που ήξερε τα ιταλικά.
Ο Ταγματάρχης Ιταλός είπε: Ανήκει στους μελανοχίτωνας και πήρε διαταγή να καταλάβει το ύψωμα πάση θυσία . Είπε ακόμη ότι ήθελε να γνωρίσει κάποιον αξιωματικό Κωστάκη να τον συγχαρεί για την μεγάλη ευστοχία του πυροβολικού. Και πως το ελληνικό πυροβολικό ήταν ο φόβος και ο τρόμος των Ιταλών. Προξένησε μεγάλες απώλειες σε έμψυχο και άψυχο υλικό.
Επίθεση επιχείρησαν και από το δεξί μέρος της Γκραμπάλας από το δρόμο που έρχεται από την Αρίστη. Εκεί όμως ο Διμοιρίτης της Δης Διμοιρίας του 1ου λόχου έφεδρος ανθ/γός Ιωάννου Δημήτριος δάσκαλος τότε, συνταξιούχος βουλευτής σήμερα, είχε πάρει κανονικές θέσεις και απέκρουσε όλες τις επιθέσεις των Ιταλών και προξένησε μεγάλη ζημιά σε έμψυχο υλικό, 15 νεκροί Ιταλοί και αρκετοί αιχμάλωτοι που παραδόθηκαν ένας ένας μόλις έφεξε. Στην αριστερή κορυφή οι απώλειες των Ιταλών ήταν: 28 νεκροί Ιταλοί μέσα και έξω από τα χαρακώματα. Πολλά πολυβόλα οπλοπολυβόλα αυτόματα τουφέκια, χειροβομβίδες και αμέτρητα φυσίγγια. Όταν έφεξε καλά, άρχισαν οι Ιταλοί ένας ένας και κατά μικρές ομάδες να παραδίδονται λέγοντας «μπόνο γκρέκο, φινίτο λα γκουέρα» οι απώλειες οι δικές μας ήταν ο στρατιώτης της Διμοιρίας μου που ανέφερα πιο πάνω και τραυματίας ο υποκόμος του λοχαγού Βασιλά.
Η μάχη κερδήθηκε με αποτέλεσμα να μην επιχειρήσουν ξανά οι Ιταλοί επίθεση, γιατί αμέσως άρχισε η προέλαση του στρατού μας και υποχώρηση των Ιταλών. Μετά τη μάχη οι στρατιώτες πήραν από τα πτώματα των Ιταλών: πανιότες και κονσέρβες αρκετές, γιατί τα ζώα με το συσσίτιο το δικό μας δεν πρόκαμαν όλα, να έλθουν και ένα μουλάρι μαύρο που το φωνάζαμε γκιόσα με μεγάλη κοιλιά ήταν σκοτωμένο και φορτωμένο με το συσσίτιο και αυτό ήταν της Διμοιρίας μου. Μετά το φαγητό οι στρατιώτες μας έψαξαν τους νεκρούς Ιταλούς για να βρουν το νούμερο τους στα άρβυλα, γιατί τα δικά μας τα περισσότερα τα είχαμε δεμένα με σύρματα. Έτσι ποδέθηκαν αρκετοί στρατιώτες.
Μερικοί άνοιξαν τις κόκκινες ιταλικές χειροβομβίδες, έβγαλαν τον επικρουστήρα, πέταξαν το υλικό που είχαν μέσα και τις έκαναν τσιγαροθήκες. Έφερναν γύρα επάνω στην κορυφή άφοβα και προσέφεραν τσιγάρα παρά τις φωνές μας να καλυφθούν από τον εχθρό, γιατί κινδύνευαν από το πυροβολικό.
Μετά ήλθε ο Ταγματάρχης Αποστολίδης και ο υποδιοικητής του Συντάγματος, αν θυμάμαι καλά, μας αγκάλιαζαν μας φιλούσαν και μας έλεγαν ότι θα προτείνουν στο Σύνταγμα για πολεμικούς σταυρούς κλπ.
Μας ρώτησαν ακόμη τι χατίρι θέλαμε να μας κάνουν. Πήρα το λόγο και τους είπα: Να μας αντικαταστήσουν από τη Γκραμπάλα για να γυρίσουμε στα μετόπισθεν, να φάμε λίγο ζεστό φαγητό, να χορτάσουμε νερό και να κοιμηθούμε στα αντίσκηνα. Μας απάντησαν: «Σε ποιους άλλους αξιωματικούς θα εμπιστευτούμε τη φρούρηση του υψώματος» αργότερα μας είπαν.
Η Γκραμπάλα κρατήθηκε από την παλικαριά του υπολοχαγού Βασιλά, του Αν/γού Σαρρή, των αξιωματικών και στρατιωτών και των χειροβομβίδων Μιλς.
Το βράδυ έφθασε και η διαταγή του μεράρχου Κατσιμήτρου που εξόρκιζε αξιωματικούς και οπλίτας να κρατήσουν τη Γκραμπάλα πάση θυσία και τελείωνε:«Γκραμπάλα ή θάνατος».
Αναδημοσίευση από την εφημερίδα «το Ζαγόρι μας», τεύχος 223
26 Οκτωβρίου/7η Νοεμβρίου
Χρόνια Πολλά στους Δημήτρηδες που γιορτάζουν με το παλιό.
Χρόνια Πολλά και στους Καρντάσηδες Θεσσαλονικιούς
Το πλήρες χρονολόγιο των γεγονότων της 25ης Οκτωβρίου/7ης Νοεμβρίου θα το βρείτε εδώ... http://ta-mavra-nea.blogspot.gr/2015/11/8.html
Η διαχρονικότητα της Ξένης Κατοχής και των ρουφιάνων πρακτόρων τους
Μαγγίνες διοικούν σήμερα, αλλα Καραϊσκάκηδες δεν υπάρχουν
Tο φταίξιμο είναι αποκλειστικά των Φιλογενων. Στάθηκαν ανίκανοι να συνειδητοποιήσουν την επιμέρους ταξική παράμετρο του όλου επιχειρήματος της επαναστάσεως.
Η πολιτική τους γύμνια φάνηκε με την αναποτελεσματικότητα τους να διασώσουν τον Οικονομου, και έφθασε σε σημείο γελοιότητος όταν στην συνέλευση του Άστρους πυροβολούσαν τα χαρτια που γράφανε εκποίηση και υποθήκευση εθνικής γης, αντί να πυροβολήσουν τα καθάρματα που το είχαν εισηγηθεί .
Το οτι οι Φιλογενεις πάθανε πανωλεθρία στον επακολουθήσαντα εσωτερικό αγώνα ήταν φυσικό επακόλουθο της ιδεολογικοπολιτικής τους ανεπαρκείας.
Η περίπτωση Τατση Μαγγινα/Καραισκακη μετά την μάχη στην Αράχοβα ειναι χαρακτηριστική.
Δυστυχώς αυτήν την ανεπάρκεια πληρώνει έκτοτε το μερος του ελληνισμού, που κακή τη τυχη εγκλωβίστηκε στο Κράτος που δημιούργησαν οι ρουφιανοι και οι πράκτορες τους, αφού ως γνωστόν «money talks» .
Πέντε χρεωκοπίες, και πάνω από 20 εμφύλιοι και πολεμικές εμπλοκές, όλα και όλες υπέρ των συμφερόντων που αντιπροσώπευαν ο κάθε Πάλμερστον, Ντισραέλι, Τσώρτσιλ, και εσχάτως οι πέραν του ατλαντικού.
Οταν εισαι Φιλογενης και δίνεις το θησαυροφυλάκιο σου σε εναν «Σαλλα», την στιγμή που γνωριζεις οτι έναν αιωνα πριν κάποιος «Σαλλας», πρόδωσε και παράδωσε με το αζημίωτο το Παλαμίδι στον Τοπαλ Οσμαν πασσα, ειναι μοιραίο επακόλουθο, μετά απο -εαν οχι έναν- αλλα δυο αιώνες καποιος αλλος «Σαλλας» να σε παραδώσει στην ολοκληρωτική καταστροφη.
Δυστυχώς η ιστορια δεν διδάσκει.
Τα σεβη μου.
Φώτης Κ.
Υ.Γ. Μαγγινες διοικουν σημερα, αλλα Καραϊσκάκηδες δεν υπαρχουν.
Tο φταίξιμο είναι αποκλειστικά των Φιλογενων. Στάθηκαν ανίκανοι να συνειδητοποιήσουν την επιμέρους ταξική παράμετρο του όλου επιχειρήματος της επαναστάσεως.
Η πολιτική τους γύμνια φάνηκε με την αναποτελεσματικότητα τους να διασώσουν τον Οικονομου, και έφθασε σε σημείο γελοιότητος όταν στην συνέλευση του Άστρους πυροβολούσαν τα χαρτια που γράφανε εκποίηση και υποθήκευση εθνικής γης, αντί να πυροβολήσουν τα καθάρματα που το είχαν εισηγηθεί .
Το οτι οι Φιλογενεις πάθανε πανωλεθρία στον επακολουθήσαντα εσωτερικό αγώνα ήταν φυσικό επακόλουθο της ιδεολογικοπολιτικής τους ανεπαρκείας.
Η περίπτωση Τατση Μαγγινα/Καραισκακη μετά την μάχη στην Αράχοβα ειναι χαρακτηριστική.
Δυστυχώς αυτήν την ανεπάρκεια πληρώνει έκτοτε το μερος του ελληνισμού, που κακή τη τυχη εγκλωβίστηκε στο Κράτος που δημιούργησαν οι ρουφιανοι και οι πράκτορες τους, αφού ως γνωστόν «money talks» .
Πέντε χρεωκοπίες, και πάνω από 20 εμφύλιοι και πολεμικές εμπλοκές, όλα και όλες υπέρ των συμφερόντων που αντιπροσώπευαν ο κάθε Πάλμερστον, Ντισραέλι, Τσώρτσιλ, και εσχάτως οι πέραν του ατλαντικού.
Οταν εισαι Φιλογενης και δίνεις το θησαυροφυλάκιο σου σε εναν «Σαλλα», την στιγμή που γνωριζεις οτι έναν αιωνα πριν κάποιος «Σαλλας», πρόδωσε και παράδωσε με το αζημίωτο το Παλαμίδι στον Τοπαλ Οσμαν πασσα, ειναι μοιραίο επακόλουθο, μετά απο -εαν οχι έναν- αλλα δυο αιώνες καποιος αλλος «Σαλλας» να σε παραδώσει στην ολοκληρωτική καταστροφη.
Δυστυχώς η ιστορια δεν διδάσκει.
Τα σεβη μου.
Φώτης Κ.
Υ.Γ. Μαγγινες διοικουν σημερα, αλλα Καραϊσκάκηδες δεν υπαρχουν.
Καλύτερα μιας ώρας Ελεύθερη Ζωή
Τα κατορθώματα του Άξελ του χαφιέ των δανειστών
φέρνουν ως δώρο μνημόνια μακράς πνοής
Η Κοινοπραξία των χαφιέδων πέτυχε στο έργο της και έρχεται και ο φίλος μας Ομπάμιας για μας φορέσι τη ζουρλομανδύα ως φίλος. Για το καλό μας.
Ο τεως σαράφμπασί Προβόπουλος αποκάλυψε ότι «όπως τα βλέπουν οι δανειστές , είναι πολιτικά πολύ δύσκολο, (για να μην πει ανέφικτο), να δοθούν επιπλέον χρήματα στην Ελλάδα, ύστερα από τρία μνημόνια που απορρόφησαν πρωτοφανούς ύψους κονδύλια».
Ο τεως σαράφμπασί μας ενημέρωσε ότι «η διευθέτηση του δημόσιου χρέους μετά το 2017 θα συνδυαστεί με την υποχρέωση υλοποίησης συγκεκριμένων στόχων ,(4ο μνημόνιο), και μάλιστα με ορίζοντα πολυετή, για να υπάρξουν οι προϋποθέσεις «για βιώσιμη ανάπτυξη στην Ελλάδα».
ΥΓ. Όπως μας το εξήγησε η Süddeutsche Zeitung, ο Άξελ Τσιπρά, επενδύει τόσο στην αλλαγή, όσο και στη συνέχεια ...
φέρνουν ως δώρο μνημόνια μακράς πνοής
Η Κοινοπραξία των χαφιέδων πέτυχε στο έργο της και έρχεται και ο φίλος μας Ομπάμιας για μας φορέσι τη ζουρλομανδύα ως φίλος. Για το καλό μας.
Ο τεως σαράφμπασί Προβόπουλος αποκάλυψε ότι «όπως τα βλέπουν οι δανειστές , είναι πολιτικά πολύ δύσκολο, (για να μην πει ανέφικτο), να δοθούν επιπλέον χρήματα στην Ελλάδα, ύστερα από τρία μνημόνια που απορρόφησαν πρωτοφανούς ύψους κονδύλια».
Ο τεως σαράφμπασί μας ενημέρωσε ότι «η διευθέτηση του δημόσιου χρέους μετά το 2017 θα συνδυαστεί με την υποχρέωση υλοποίησης συγκεκριμένων στόχων ,(4ο μνημόνιο), και μάλιστα με ορίζοντα πολυετή, για να υπάρξουν οι προϋποθέσεις «για βιώσιμη ανάπτυξη στην Ελλάδα».
ΥΓ. Όπως μας το εξήγησε η Süddeutsche Zeitung, ο Άξελ Τσιπρά, επενδύει τόσο στην αλλαγή, όσο και στη συνέχεια ...
Πρακτορείο της Ιντέλιτζενς Σέρβις και το ΑΚΕΛ
Των πρακτόρων η σχολή είναι χρήσιμη πολύ
Το Ιδρυτικό Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος Κύπρου (ΚΚΚ),έγινε το Δεκαπενταύγουστο του 1926. Μετά το Γερμανοσοβιετικό Σύμφωνο Μολότωφ – Ρίμπεντροπ η Ιντέλιτζενς Σέρβις , δημιούργησε το «Aντιφασιστικό, Aντιχιτλερικό», ΑΚΕΛ, που από την πρώτη ημέρα έδωσε ξεκάθαρα το πρακτορίστικο στίγμα του, συντασσόμενο με την αποικιοκρατία που πολεμούσε το «χιτλεροφασισμό». Έτσι «η εργατική τάξη της Kύπρου, η αγροτιά, και η προοδευτική διανόηση» απόκτησαν το δικό τους «αυτόνομο κόμμα», που ήταν χρήσιμο και στην αγγλική αποικιοκρατία.
Μάλιστα με απόφαση της 16ης Ιουνίου 1943 το Kόμμα καλούσε τα στελέχη και τα μέλη του να καταταγούν εθελοντικά στον αγγλικό στρατό και να πολεμήσουν τον χιτλεροφασισμό «προς ενίσχυση του αγώνος δι’ απελευθέρωσιν της Eλλάδος από την χιτλερική τυρρανίαν, απελευθέρωσιν των υποδούλων χωρών και εξασφάλισιν του εθνικού, πολιτικού και κοινωνικού μέλλοντος της Nήσου».
Tο 1944, αφού ο σ. Στάλιν ήταν σύμμαχος με τον σ. Τσώρτσιλ το ΚΚΚ συγχωνεύτηκε με το ΑΚΕΛ.
Το 1949 γενικός γραμματέας του ΑΚΕΛ εκλέχτηκε ο Εζεκίας Παπαϊωάννου.
Στις 14 Απριλίου 1952, τρία χρόνια πριν την εμφάνιση της ΕΟΚΑ και του Διγενή το στέλεχος του ΑΚΕΛ Χριστοφής Οικονομίδης – Νούσης, ο οποίος είχε σταλεί ως αντιπρόσωπος στη Διεθνή Οικονομική Διάσκεψη της Μόσχας, με επιστολή του στο Πολιτικό Γραφείο του ΚΚΕ ενημέρωνε τον Ζαχαριάδη ότι, «υπάρχουν σοβαρές υπόνοιες ότι ο Παπαϊωάννου είναι πράχτορας της Ιντέλιτζενς Σέρβις».
Στη συνέχεια, ο χαφιές Εζεκίας Παπαϊωάννου διέγραψε τον Αυγούστο του 1952, τον Οικονομίδη – Νούσης , τον Πλουτή Σέρβα, τον 2ο Γ.Γ. Φιφή Ιωάννου το Γεώργιο Κακογιάννης, το Χρύσανθο Σαββίδη, το Ματθαίο Χατζηνικόλα, το δήμαρχο Αμμοχώστου Αδάμ Αδάμαντος και το Βάσο Λυσσαρίδη, και με ειστολή του προς το ΚΚΕ ενημέρωνε τον επίσης χαφιέ της Ιντέλιτζενς Σέρβις
Μ. Προφυρογένη ότι οι διαγραφέντες ήσαν χαφιέδες των άγγλων.
Το 1955 όταν άρχισε ο απελευθερωτικός αγώνας η ΕΟΚΑ έβαλε στον στόχο της τους χαφιέδες και πληροφοριοδότες των Άγγλων. Οι χαφιέδες του ΑΚΕΛ προσπάθησαν να κινητοποιήσουν τον λαό ενάντια στην ΕΟΚΑ προκαλώντας λαϊκό αναβρασμό, και παλλαϊκές κινητοποιήσεις καταδίκης των δολοφονιών και της διασπαστικής πολιτικής της Δεξιάς.
Οι προσπάθειες της Ιντέλιτζενς Σέρβις και των χαφιέδων της στο ΑΚΕΛ δεν απέδωσαν και η αποικιοκρατία ξέπλυνε στην κολυμπήθρα του Σιλωάμ τους χαφιέδες . Στις 14 Δεκέμβριου 1955 οι Βρετανοί έθεσαν εκτός νόμου το AKEΛ και μια σειρά από οργανώσεις της Aριστεράς και συνέλαβαν 135 στελέχη του AKEΛ. Tο AKEΛ έμεινε στην παρανομία μέχρι την πρώτη Δεκέμβριου 1959, δηλαδή δέκα μήνες μετά την υπογραφή των Συμφωνιών Zυρίχης- Λονδίνου.
Διαβάστε περισσότερα για τον χαφιέ Παπαϊωάννου στο http://antistasi.org/?p=29561
Το Ιδρυτικό Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος Κύπρου (ΚΚΚ),έγινε το Δεκαπενταύγουστο του 1926. Μετά το Γερμανοσοβιετικό Σύμφωνο Μολότωφ – Ρίμπεντροπ η Ιντέλιτζενς Σέρβις , δημιούργησε το «Aντιφασιστικό, Aντιχιτλερικό», ΑΚΕΛ, που από την πρώτη ημέρα έδωσε ξεκάθαρα το πρακτορίστικο στίγμα του, συντασσόμενο με την αποικιοκρατία που πολεμούσε το «χιτλεροφασισμό». Έτσι «η εργατική τάξη της Kύπρου, η αγροτιά, και η προοδευτική διανόηση» απόκτησαν το δικό τους «αυτόνομο κόμμα», που ήταν χρήσιμο και στην αγγλική αποικιοκρατία.
Μάλιστα με απόφαση της 16ης Ιουνίου 1943 το Kόμμα καλούσε τα στελέχη και τα μέλη του να καταταγούν εθελοντικά στον αγγλικό στρατό και να πολεμήσουν τον χιτλεροφασισμό «προς ενίσχυση του αγώνος δι’ απελευθέρωσιν της Eλλάδος από την χιτλερική τυρρανίαν, απελευθέρωσιν των υποδούλων χωρών και εξασφάλισιν του εθνικού, πολιτικού και κοινωνικού μέλλοντος της Nήσου».
Tο 1944, αφού ο σ. Στάλιν ήταν σύμμαχος με τον σ. Τσώρτσιλ το ΚΚΚ συγχωνεύτηκε με το ΑΚΕΛ.
Το 1949 γενικός γραμματέας του ΑΚΕΛ εκλέχτηκε ο Εζεκίας Παπαϊωάννου.
Στις 14 Απριλίου 1952, τρία χρόνια πριν την εμφάνιση της ΕΟΚΑ και του Διγενή το στέλεχος του ΑΚΕΛ Χριστοφής Οικονομίδης – Νούσης, ο οποίος είχε σταλεί ως αντιπρόσωπος στη Διεθνή Οικονομική Διάσκεψη της Μόσχας, με επιστολή του στο Πολιτικό Γραφείο του ΚΚΕ ενημέρωνε τον Ζαχαριάδη ότι, «υπάρχουν σοβαρές υπόνοιες ότι ο Παπαϊωάννου είναι πράχτορας της Ιντέλιτζενς Σέρβις».
Στη συνέχεια, ο χαφιές Εζεκίας Παπαϊωάννου διέγραψε τον Αυγούστο του 1952, τον Οικονομίδη – Νούσης , τον Πλουτή Σέρβα, τον 2ο Γ.Γ. Φιφή Ιωάννου το Γεώργιο Κακογιάννης, το Χρύσανθο Σαββίδη, το Ματθαίο Χατζηνικόλα, το δήμαρχο Αμμοχώστου Αδάμ Αδάμαντος και το Βάσο Λυσσαρίδη, και με ειστολή του προς το ΚΚΕ ενημέρωνε τον επίσης χαφιέ της Ιντέλιτζενς Σέρβις
Μ. Προφυρογένη ότι οι διαγραφέντες ήσαν χαφιέδες των άγγλων.
Το 1955 όταν άρχισε ο απελευθερωτικός αγώνας η ΕΟΚΑ έβαλε στον στόχο της τους χαφιέδες και πληροφοριοδότες των Άγγλων. Οι χαφιέδες του ΑΚΕΛ προσπάθησαν να κινητοποιήσουν τον λαό ενάντια στην ΕΟΚΑ προκαλώντας λαϊκό αναβρασμό, και παλλαϊκές κινητοποιήσεις καταδίκης των δολοφονιών και της διασπαστικής πολιτικής της Δεξιάς.
Οι προσπάθειες της Ιντέλιτζενς Σέρβις και των χαφιέδων της στο ΑΚΕΛ δεν απέδωσαν και η αποικιοκρατία ξέπλυνε στην κολυμπήθρα του Σιλωάμ τους χαφιέδες . Στις 14 Δεκέμβριου 1955 οι Βρετανοί έθεσαν εκτός νόμου το AKEΛ και μια σειρά από οργανώσεις της Aριστεράς και συνέλαβαν 135 στελέχη του AKEΛ. Tο AKEΛ έμεινε στην παρανομία μέχρι την πρώτη Δεκέμβριου 1959, δηλαδή δέκα μήνες μετά την υπογραφή των Συμφωνιών Zυρίχης- Λονδίνου.
Διαβάστε περισσότερα για τον χαφιέ Παπαϊωάννου στο http://antistasi.org/?p=29561
Εδώ γελάνε
ΔΕΙ ΔΗ ΒΛΑΚΩΝ
Μου έγραψε: «Συγκρίνεις ανόμοια πράγματα... Την αποθέωση του Μακρυγιάννη την έχω διαπιστώσει κι εγώ στα σχολικά βιβλία. Δεν διαπίστωσα όμως το ίδιο και για τον Βελουχιώτη...»
Καλά! Ασε δεν πειράζει. Την άλλη φορά.
Μου έγραψε: «Συγκρίνεις ανόμοια πράγματα... Την αποθέωση του Μακρυγιάννη την έχω διαπιστώσει κι εγώ στα σχολικά βιβλία. Δεν διαπίστωσα όμως το ίδιο και για τον Βελουχιώτη...»
Καλά! Ασε δεν πειράζει. Την άλλη φορά.
Η Ιστορία ως διδαχή για το παρόν και το μέλλον
Η ιδιαίτερη ενασχόληση μας με την πρόσφατη ιστορία μας, δεν αποτελεί
« ρομαντική επιστροφή στο παρελθόν» , ούτε «παρελθοντολογία», ούτε «πολιτικολογία».
Είναι προσπάθεια να αντλήσουμε γνώση για να κατανοήσουμε το παρόν και να επηρεάσουμε το μέλλον, από ένα «καλύτερο παρελθόν». Και κυρίως έτσι φωτίζουμε τη διαχρονικότητα της Ξένης Κατοχής και των ρουφιάνων πρακτόρων τους.
Όταν υπογραμμίζουμε την ταύτιση του χαφιέ των τραπεζιτών του Λονδίνου Ρουφιανογιάννη και του χαφιέ Βελουχιώτη, στην εξύβριση του Εθνάρχη Καποδίστρια, ρίχνουμε τον προβολέα στους ΑΘΕΑΤΟΥΣ «εργοδηγούς» τους.
Και αναμένω από κάθε ευφυή Έλληνα να καταλάβει τις δυνάμεις που «αποθέωσαν» την προσωπικότητα του «λαϊκού» Ρουφιανογιάννη και του «λαϊκού» Πουστροθανάση.
ΔΕΙ ΔΗ ΒΛΑΚΩΝ
H σημασία και η συμβολή των βλακών στον σύγχρονο Κόσμο
Ορισμένοι νομίζουν ότι ο χαρακτηρισμός «βλάξ» είναι υβριστικός, ενώ πρόκειται για καθαρά επιστημονικό όρο που περιγράφει μια φυσική κατάσταση. Όπως λέμε ψηλός και κοντός, όπως λέμε λιγνός και χοντρός, όπως λέμε δεξιόχειρας- αριστερόχειρας, λέμε και βλάξ.
Και η ιδιότητα του βλακός δεν είναι κατά κανένα τρόπο μειονέκτημα, για εκείνον που την έχει. Χωρίς τους βλάκες, δεν θα υπήρχαν “Democracy”, Πολιτικά Κόμματα, Συνδικαλισμός, Φιλανθρωπία, ΜΚΟ και προπαντός «έξυπνες υπηρεσίες». (πΧ Ιντέλιτζενς Σέρβις).
Επομένως είναι τεράστια η σημασία και η συμβολή των βλακών στον σύγχρονο Κόσμο, και θα πρέπει να φέρουν τιμητικά τον τίτλο τους οι βλάκες.
Δει δη βλακών και άνευ τούτων ουδέν έστι γενέσθαι των αναγκαίων!
Ορισμένοι νομίζουν ότι ο χαρακτηρισμός «βλάξ» είναι υβριστικός, ενώ πρόκειται για καθαρά επιστημονικό όρο που περιγράφει μια φυσική κατάσταση. Όπως λέμε ψηλός και κοντός, όπως λέμε λιγνός και χοντρός, όπως λέμε δεξιόχειρας- αριστερόχειρας, λέμε και βλάξ.
Και η ιδιότητα του βλακός δεν είναι κατά κανένα τρόπο μειονέκτημα, για εκείνον που την έχει. Χωρίς τους βλάκες, δεν θα υπήρχαν “Democracy”, Πολιτικά Κόμματα, Συνδικαλισμός, Φιλανθρωπία, ΜΚΟ και προπαντός «έξυπνες υπηρεσίες». (πΧ Ιντέλιτζενς Σέρβις).
Επομένως είναι τεράστια η σημασία και η συμβολή των βλακών στον σύγχρονο Κόσμο, και θα πρέπει να φέρουν τιμητικά τον τίτλο τους οι βλάκες.
Δει δη βλακών και άνευ τούτων ουδέν έστι γενέσθαι των αναγκαίων!
7/11/16
Η SOE και ο χαφιές του Μπάλφουρ Πλουμπί
Επειδή με διασκεδάζουν οι ηλίθιοι επανέρχομαι :
Ο κ. Δημοσθένης Παπαχρίστου, «στέλεχος της Εθνικής Αντίστασης στην Αθήνα», συνεργάτης του Πλουμπίδη, αλλά και μπατζανάκης του, αναφέρει στο βιβλίο του, «Ν. Πλουμπίδης – Ντοκουμέντα», εκδ. Δελφίνι 1997, τα σημεία του «μίσους» του Ζαχαριάδη απέναντί στο «μεγαλείο, την ανθρωπιά αυτού του ηρωικού παλαίμαχου και πραγματικού κομμουνιστή από τα Λαγκάδια της Αρκαδίας». Το πρώτο που επικαλείται είναι,
"η εναντίωση του Πλουμπίδη στην αναγνώριση χωρίς όρους του Ιω. Μεταξά σαν εθνικού ηγέτη στον πόλεμο με την Ιταλία, με το περιβόητο γράμμα του Ζαχαριάδη της 31/10/40".
- Αυτό σας λέω και εγώ!
Ο κ. Δημοσθένης Παπαχρίστου, «στέλεχος της Εθνικής Αντίστασης στην Αθήνα», συνεργάτης του Πλουμπίδη, αλλά και μπατζανάκης του, αναφέρει στο βιβλίο του, «Ν. Πλουμπίδης – Ντοκουμέντα», εκδ. Δελφίνι 1997, τα σημεία του «μίσους» του Ζαχαριάδη απέναντί στο «μεγαλείο, την ανθρωπιά αυτού του ηρωικού παλαίμαχου και πραγματικού κομμουνιστή από τα Λαγκάδια της Αρκαδίας». Το πρώτο που επικαλείται είναι,
"η εναντίωση του Πλουμπίδη στην αναγνώριση χωρίς όρους του Ιω. Μεταξά σαν εθνικού ηγέτη στον πόλεμο με την Ιταλία, με το περιβόητο γράμμα του Ζαχαριάδη της 31/10/40".
- Αυτό σας λέω και εγώ!
Η SOE έκανε διακρίσεις μεταξύ συντρόφων;
Επειδή με διασκεδάζουν οι ηλίθιοι επανέρχομαι.
Ο Γιάννης Ιωαννίδης ,(1900-1967), το 1928 νοσηλεύτηκε στη
Σοβιετική Ένωση για θεραπεία από τη φυματίωση που έπασχε.
-Δεν τον έστειλαν όμως στη Σωτηρία αλλά στην Ακροναυπλία όπου
τον παρακολουθούσε ο γιατρός της φυλακής.
Οι Κομμουνιστές της νέας Υόρκης
Η «Κόκκινη Συμφωνία» και οι «περιούσιοι» ΑΘΕΑΤΟΙ
Παραγγελίες στο deltio11@gmail.com και στο 6944-279798. Μόνο με αντικαταβολή
25 ευρώ μεσω ΕΛΤΑ σε όλη την Ελλάδα.
Η «αθέατη» Παγκόσμια Διακυβέρνηση των Περιούσιων Παρασίτων , αφού απέκτησε τον έλεγχο του δολαρίου το 1913, προκάλεσε τον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, ανέτρεψε και εκτέλεσε τον Τσάρο, και πήρε υπό τον έλεγχο της, τον χρυσό και τις πρώτες ύλες, της αχανούς Ρωσίας.
Με την συνθήκη των Βερσαλλιών , πυροδότησε την παγκόσμια οικονομική αναρχία, μάζεψε τον Χρυσό όλου του κόσμου στα δικά της χρηματοκιβώτια, και με το Κραχ του 1929, εξαφάνισε τον «αέρα», με τον οποίο αγόρασε τον Παγκόσμιο Πλούτο, συνέτριψε κάθε ανταγωνιστή, και κατέλαβε την απόλυτη εξουσία στις ΗΠΑ, με τον Ρούσβελτ.
Η Παγκόσμια Διακυβέρνηση των Περιούσιων Παρασίτων, με τον προσεταιρισμό του Στάλιν, προκάλεσε τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, εξοντώνοντας 80 εκ. ανθρώπους. Ο «αγγελιοφόρος»,της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης προς τον Στάλιν, ήταν ο Χαίμ Ράκοβερ-Ρακόφσκι, που στην μεταμεσονύκτια κατάθεση του στην Νι-Κα-Βε-Ντε , (НКВД) , την 26η Ιανουαρίου 1938, μετέφερε ένα σχέδιο συμφωνίας, « αμοιβαίου συμφέροντος», μεταξύ των αθέατων «Εκείνων» και του ηγέτη της Σοβιετικής Ένωσης.
Στη διάρκεια της ανάκρισης του Ρακόφσκι ο άνθρωπος του Στάλιν, «Γκαμπριέλ» (Ντιβάλ), επέμενε να αποσπάσει κάτι χειροπιαστό, για να προχωρήσει το σχέδιο της συμμαχίας Χίτλερ-Στάλιν. Ένα εξουσιοδοτημένο πρόσωπο. Ζητούσε «εγγυήσεις». Και Ρακόφσκι απάντησε: ...«εγγύηση δεν μπορεί να δοθεί… Τέτοιες συμφωνίες, όπως η συμφωνία του Λένιν, με το Γερμανικό Γενικό Επιτελείο, και η συμφωνία του Τρότσκι με ΑΥΤΟΥΣ , υλοποιούνται χωρίς να έχουν υπογραφεί. Δεν υπάρχουν γραπτά ντοκουμέντα. Η μόνη εγγύηση, για την υλοποίηση της συμφωνίας, βρίσκεται στο αμοιβαίο συμφέρον.
Η Εγγύηση, ανεξάρτητα από τη σημασία και το ειδικό το βάρος της συμφωνίας, είναι, ότι η εφαρμογή της ,είναι επωφελής για τις δύο πλευρές». Το ίδιο θα μπορούσε να πει κανείς και για «τη συμφωνία Κυρίων Λιτβίνοφ-Ρούσβελτ», για την οποία δεν υπογράφηκε τίποτα και δεν τηρήθηκε στο σύνολό της λόγω της αμφιβολίας για το αμοιβαίο συμφέρον. «Τέτοιες συμφωνίες, υλοποιούνται χωρίς να έχουν υπογραφεί».
Αυτό λέει η Κόκκινη Συμφωνία.
Επιμύθιον: Διαβάστε την «Κόκκινη Συμφωνία» με τους Περιούσιους ΑΘΕΑΤΟΥΣ.
Προσφορά: Το "ΕΑΜ-ΕΛΑΣ -ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ" , το "ΕΒΡΑΪΚΟ ΖΗΤΗΜΑ" και η «Κόκκινη Συμφωνία με τους Περιούσιους ΑΘΕΑΤΟΥΣ» με αντικαταβολή με τα ΕΛΤΑ μόνο με 39 ευρώ σε όλη την ΕΛΛΑΔΑ.
Παραγγελίες στο deltio11@gmail.com και στο 6944-279798
Στη διάρκεια της ανάκρισης του Ρακόφσκι ο άνθρωπος του Στάλιν, «Γκαμπριέλ» (Ντιβάλ), επέμενε να αποσπάσει κάτι χειροπιαστό, για να προχωρήσει το σχέδιο της συμμαχίας Χίτλερ-Στάλιν. Ένα εξουσιοδοτημένο πρόσωπο. Ζητούσε «εγγυήσεις». Και Ρακόφσκι απάντησε: ...«εγγύηση δεν μπορεί να δοθεί… Τέτοιες συμφωνίες, όπως η συμφωνία του Λένιν, με το Γερμανικό Γενικό Επιτελείο, και η συμφωνία του Τρότσκι με ΑΥΤΟΥΣ , υλοποιούνται χωρίς να έχουν υπογραφεί. Δεν υπάρχουν γραπτά ντοκουμέντα. Η μόνη εγγύηση, για την υλοποίηση της συμφωνίας, βρίσκεται στο αμοιβαίο συμφέρον.
Η Εγγύηση, ανεξάρτητα από τη σημασία και το ειδικό το βάρος της συμφωνίας, είναι, ότι η εφαρμογή της ,είναι επωφελής για τις δύο πλευρές». Το ίδιο θα μπορούσε να πει κανείς και για «τη συμφωνία Κυρίων Λιτβίνοφ-Ρούσβελτ», για την οποία δεν υπογράφηκε τίποτα και δεν τηρήθηκε στο σύνολό της λόγω της αμφιβολίας για το αμοιβαίο συμφέρον. «Τέτοιες συμφωνίες, υλοποιούνται χωρίς να έχουν υπογραφεί».
Αυτό λέει η Κόκκινη Συμφωνία.
Επιμύθιον: Διαβάστε την «Κόκκινη Συμφωνία» με τους Περιούσιους ΑΘΕΑΤΟΥΣ.
Προσφορά: Το "ΕΑΜ-ΕΛΑΣ -ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ" , το "ΕΒΡΑΪΚΟ ΖΗΤΗΜΑ" και η «Κόκκινη Συμφωνία με τους Περιούσιους ΑΘΕΑΤΟΥΣ» με αντικαταβολή με τα ΕΛΤΑ μόνο με 39 ευρώ σε όλη την ΕΛΛΑΔΑ.
Παραγγελίες στο deltio11@gmail.com και στο 6944-279798
Μερικές επισημάνσεις για τις μάχες στο Καλπάκι και όχι μόνο
Ο «άκαπνος διαγγελέας», ο Παπάγος, και το «Γενικό Στρατηγείο» του στα υπόγεια της Μεγάλης Βρετανίας, δεν πίστευε στην ικανότητα άμυνας του Καλπακίου και για αυτό δεν στάλθηκαν ενισχύσεις στον Κατσιμήτρο, ενώ ο Παπαγικός Λιούμπας, στον οποίο είχαν είχε αναθέσει τον τομέα της Θεσπρωτίας ο Παπάγος, εγκατέλειψε το πλευρό του Κατισιμητρου , και υποχώρησε στον Αχέροντα, σύμφωνα με τα σχέδια επιχειρήσεων του «Γενικού Στρατηγείου».
Το 2/39 Σύνταγμα Ευζώνων με έδρα το Μεσολόγγι, της 3ης Μεραρχίας Πατρών, που δεν ανήκε στην διοίκηση της VIII Μεραρχίας, και που υποτίθεται ότι στάλθηκε για ενίσχυση δεν πήγε ποτέ στο μέτωπο. Μετά την επιστράτευση του, ο Παπάγος, το μετακίνησε την 1η Νοεμβρίου στο Πέτα της Άρτας και παρέμεινε εκεί ως εφεδρεία. Ελαβε εντολή από τον Παπάγο στις 5 Νοεμβρίου να προωθηθεί στην Φιλιππιάδα, 32 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Πρέβεζας και ακριβώς νότια των δυτικών προπόδων της Πίνδου, ως εφεδρεία του Λιούμπα, που είχε υποχωρήσει στην γραμμή Σουλίου-Αχέροντα σύμφωνα με το σχέδιο του Παπάγου.
Η 3η Μεραρχία Πατρών, μάλιστα, λόγω της μεγάλης έλλειψης μονίμων Αξιωματικών,(λόγω της αποτάξεως των Βενιζελικών), και την έλλειψη υλικών Επιστρατεύσεως, (που καταγράφηκε σε όλες τις μονάδες), αλλά και λόγω των μέτρων από την από αέρος εχθρική απειλή, επιστρατεύτηκε με μεγάλη βραδύτητα. Το 6ο Σύνταγμα της Κορίνθου αναχώρησε ατμοπλοϊκά για το Μεσολόγγι, την 9η Νοεμβρίου 1940, όταν δηλαδή είχε ανακοπεί η ιταλική επίθεση.
Όταν το απόγευμα της 6ης Νοεμβρίου, ο Παπάγος μίλησε στο τηλέφωνο με τον Κατσιμήτρο το έκανε για να τον απειλήσει ότι θα περικυκλωθεί. Του είπε ότι «τον ανησυχούσε η βαθύτατη διείσδυση των Ιταλών στον παραλιακό τομέα» διότι «μπορούσαν να πλευροκοπήσουν θανάσιμα το κέντρο της άμυνας στο Καλπάκι»! Ουσιαστικά, μια ημέρα πριν τη Νίκη ο δειλός Παπάγος, έλεγε στον Κατσιμητρο να υποχωρήσει στη γραμμή του Αχέροντα, αλλά δεν είχε το θάρρος να του δώσει εντολή.
Στις 7 Νοεµβρίου το Γ΄ Σώµα Στρατού εξέδωσε διαταγή επιχειρήσεων µε την οποία καθοριζόταν αιφνιδιαστική επίθεση, χωρίς προπαρασκευή πυροβολικού, σε όλο το μετωπο, με αντικειμενικό σκοπό τον αποκλεισμό από βοριά και από νότια της Μοράβας, κατάληψη της διάβασης Τσαγκόνι και τέλος της Κορυτσάς .
Η επίθεση θα γινόταν από τρεις διαφορετικές κατευθύνσεις. Η X Μεραρχία θα ενεργούσε επίθεση στην κατεύθυνση Νεστορίου – Ντάρζας – Κορυτσάς η οποία θα ήταν και η κύρια προσπάθεια, η IX Μεραρχία Σαλ – Κορυτσάς και η XV Μεραρχία Πυξός – Ιβάν – Κορυτσά.
Ο Παπάγος και ο Πιτσίκας διαφωνούσαν και μετά από 6 ημέρες καθυστέρησης, ανταλλαγής σημάτων και "συζητήσεων", αποφασίστηκε η επίθεση για τις 14 Νοεμβρίου, αφού οι ιταλοί είχαν αρχίσει αν φεύγουν από την Κορυτσά.
Αν η επίθεση είχε γίνει στος 7 Νοεμβερίου θα είχε αιχμαλωτιστεί ολόκληρο το ιταλικό 25ο Σώμα Στρατού
Στις 7 Νοεμβρίου, την 11η ημερα του Πολέμου, η ιταλική αεροπορία για δύο ώρες (09:00 -11:00), και κατόπιν το πυροβολικό από τις 11:00-13:00, βομβάρδιζαν αδιάκοπα την περιοχή της Γκραμπάλας. Το πεζικό επιτέθηκε το απόγευμα, στις 16:30 περίπου, αλλά διασκορπίστηκαν από το ελληνικό πυροβολικό. Στις 22:00, μια ιταλική διλοχία αναρριχήθηκε και εφόρμησε κατά της Γκραμπάλας κυριεύοντας τη νότια κορυφή της (το ύψωμα 1060).
Σχεδόν αμέσως εξαπολύθηκε αντεπίθεση δύο ελληνικών λόχων, υπό τον ταγματάρχη Πανταζή. Με τη λόγχη και τις χειροβομβίδες, φωνάζοντας «Αέρα», τα ελληνικά τμήματα ξεχύθηκαν στη γυμνή βουνοπλαγιά. Ακολούθησε πραγματική μάχη εκ του συστάδην. Οι αντίπαλοι πιάστηκαν στα χέρια. Στο τέλος οι Ιταλοί λύγισαν. Καταμετρήθηκαν 46 νεκροί Ιταλοί. Άλλοι 7 αιχμαλωτίστηκαν. Στα χέρια των Ελλήνων έπεσαν επίσης 5 όλμοι, 3 πολυβόλα, 4 οπλοπολυβόλα, τυφέκια και πυρομαχικά. Οι Ιταλοί ανήκαν στο 47ο ΣΠ, το λεγόμενο «Σύνταγμα Θανάτου». «47 RQTFANTI DELLA MORTI».
Οι Έλληνες είχαν 9 νεκρούς και 29 τραυματίες. Ανάμεσα στους νεκρούς ήταν και ο ανθυπολοχαγός Νίκος Χατζόπουλος.Ολόκληρο το 15ο ΣΠ τον έκλαψε.
Η επίθεση αυτή αποτέλεσε το κύκνειο άσμα της ιταλικής επίθεσης κατά της τοποθεσίας Καλπακίου.
Η Ιταλική αεροπορία βομβάρδισε την Πάτρα, τα Ιωάννινα, την Κέρκυρα, τον Βόλο και τη Λάρισα.
Στις 7 Νοεμβρίου, το βράδυ, ο διαγγελέας Παπάγος ξεφτιλίστηκε εντελώς και ο στρατιώτης Κατσιμήτρος δικαιώθηκε.
Το Ιταλικό Επιτελείο , ενώ οι προφυλακές της Σιένα είχαν φτάσει στον Αχέροντα, και ετοιμαζόταν για προέλαση, έλαβε διαταγή να οπισθοχωρήσει τα στρατεύματα και να σχηματίσει ισχυρό προγεφύρωμα στον Καλαμά, με κέντρο την Βρυσέλλα. Οι Έλληνες διαβιβαστές υπέκλεψαν ιταλικά σήματα, που έκαναν λόγο για αναστολή των επιθέσεων, μέχρι την άφιξη ενισχύσεων.
Για τις μέχρι τότε ιταλικές απώλειες, οι τρείς ιταλικές Μεραρχίες που είχαν εμπλακεί, τις ανέβαζαν σε 2.228 άνδρες.
Το πλήρες χρονολόγιο των γεγονότων της 25ης Οκτωβρίου/7ης Νοεμβρίου θα το βρείτε εδώ...
http://ta-mavra-nea.blogspot.gr/2015/11/7.html
Το 2/39 Σύνταγμα Ευζώνων με έδρα το Μεσολόγγι, της 3ης Μεραρχίας Πατρών, που δεν ανήκε στην διοίκηση της VIII Μεραρχίας, και που υποτίθεται ότι στάλθηκε για ενίσχυση δεν πήγε ποτέ στο μέτωπο. Μετά την επιστράτευση του, ο Παπάγος, το μετακίνησε την 1η Νοεμβρίου στο Πέτα της Άρτας και παρέμεινε εκεί ως εφεδρεία. Ελαβε εντολή από τον Παπάγο στις 5 Νοεμβρίου να προωθηθεί στην Φιλιππιάδα, 32 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Πρέβεζας και ακριβώς νότια των δυτικών προπόδων της Πίνδου, ως εφεδρεία του Λιούμπα, που είχε υποχωρήσει στην γραμμή Σουλίου-Αχέροντα σύμφωνα με το σχέδιο του Παπάγου.
Η 3η Μεραρχία Πατρών, μάλιστα, λόγω της μεγάλης έλλειψης μονίμων Αξιωματικών,(λόγω της αποτάξεως των Βενιζελικών), και την έλλειψη υλικών Επιστρατεύσεως, (που καταγράφηκε σε όλες τις μονάδες), αλλά και λόγω των μέτρων από την από αέρος εχθρική απειλή, επιστρατεύτηκε με μεγάλη βραδύτητα. Το 6ο Σύνταγμα της Κορίνθου αναχώρησε ατμοπλοϊκά για το Μεσολόγγι, την 9η Νοεμβρίου 1940, όταν δηλαδή είχε ανακοπεί η ιταλική επίθεση.
Όταν το απόγευμα της 6ης Νοεμβρίου, ο Παπάγος μίλησε στο τηλέφωνο με τον Κατσιμήτρο το έκανε για να τον απειλήσει ότι θα περικυκλωθεί. Του είπε ότι «τον ανησυχούσε η βαθύτατη διείσδυση των Ιταλών στον παραλιακό τομέα» διότι «μπορούσαν να πλευροκοπήσουν θανάσιμα το κέντρο της άμυνας στο Καλπάκι»! Ουσιαστικά, μια ημέρα πριν τη Νίκη ο δειλός Παπάγος, έλεγε στον Κατσιμητρο να υποχωρήσει στη γραμμή του Αχέροντα, αλλά δεν είχε το θάρρος να του δώσει εντολή.
Ο διοικητής της VIII Μεραρχίας, είπε στον
Παπάγο, ότι όσο κρατούσε σταθερά η τοποθεσία
Καλαμά-Καλπακίου, δεν θα συνεχιζόταν η κίνηση των Ιταλών στον παραλιακό τομέα,
πολύ περισσότερο μάλιστα, τη στιγμή κατά την οποία ο αγώνας στην Πίνδο είχε λάβει
ευνοϊκή τροπή για τις ελληνικές δυνάμεις.
Στις 7 Νοεµβρίου το Γ΄ Σώµα Στρατού εξέδωσε διαταγή επιχειρήσεων µε την οποία καθοριζόταν αιφνιδιαστική επίθεση, χωρίς προπαρασκευή πυροβολικού, σε όλο το μετωπο, με αντικειμενικό σκοπό τον αποκλεισμό από βοριά και από νότια της Μοράβας, κατάληψη της διάβασης Τσαγκόνι και τέλος της Κορυτσάς .
Η επίθεση θα γινόταν από τρεις διαφορετικές κατευθύνσεις. Η X Μεραρχία θα ενεργούσε επίθεση στην κατεύθυνση Νεστορίου – Ντάρζας – Κορυτσάς η οποία θα ήταν και η κύρια προσπάθεια, η IX Μεραρχία Σαλ – Κορυτσάς και η XV Μεραρχία Πυξός – Ιβάν – Κορυτσά.
Ο Παπάγος και ο Πιτσίκας διαφωνούσαν και μετά από 6 ημέρες καθυστέρησης, ανταλλαγής σημάτων και "συζητήσεων", αποφασίστηκε η επίθεση για τις 14 Νοεμβρίου, αφού οι ιταλοί είχαν αρχίσει αν φεύγουν από την Κορυτσά.
Αν η επίθεση είχε γίνει στος 7 Νοεμβερίου θα είχε αιχμαλωτιστεί ολόκληρο το ιταλικό 25ο Σώμα Στρατού
Στις 7 Νοεμβρίου, την 11η ημερα του Πολέμου, η ιταλική αεροπορία για δύο ώρες (09:00 -11:00), και κατόπιν το πυροβολικό από τις 11:00-13:00, βομβάρδιζαν αδιάκοπα την περιοχή της Γκραμπάλας. Το πεζικό επιτέθηκε το απόγευμα, στις 16:30 περίπου, αλλά διασκορπίστηκαν από το ελληνικό πυροβολικό. Στις 22:00, μια ιταλική διλοχία αναρριχήθηκε και εφόρμησε κατά της Γκραμπάλας κυριεύοντας τη νότια κορυφή της (το ύψωμα 1060).
Σχεδόν αμέσως εξαπολύθηκε αντεπίθεση δύο ελληνικών λόχων, υπό τον ταγματάρχη Πανταζή. Με τη λόγχη και τις χειροβομβίδες, φωνάζοντας «Αέρα», τα ελληνικά τμήματα ξεχύθηκαν στη γυμνή βουνοπλαγιά. Ακολούθησε πραγματική μάχη εκ του συστάδην. Οι αντίπαλοι πιάστηκαν στα χέρια. Στο τέλος οι Ιταλοί λύγισαν. Καταμετρήθηκαν 46 νεκροί Ιταλοί. Άλλοι 7 αιχμαλωτίστηκαν. Στα χέρια των Ελλήνων έπεσαν επίσης 5 όλμοι, 3 πολυβόλα, 4 οπλοπολυβόλα, τυφέκια και πυρομαχικά. Οι Ιταλοί ανήκαν στο 47ο ΣΠ, το λεγόμενο «Σύνταγμα Θανάτου». «47 RQTFANTI DELLA MORTI».
Οι Έλληνες είχαν 9 νεκρούς και 29 τραυματίες. Ανάμεσα στους νεκρούς ήταν και ο ανθυπολοχαγός Νίκος Χατζόπουλος.Ολόκληρο το 15ο ΣΠ τον έκλαψε.
Η επίθεση αυτή αποτέλεσε το κύκνειο άσμα της ιταλικής επίθεσης κατά της τοποθεσίας Καλπακίου.
Η Ιταλική αεροπορία βομβάρδισε την Πάτρα, τα Ιωάννινα, την Κέρκυρα, τον Βόλο και τη Λάρισα.
Στις 7 Νοεμβρίου, το βράδυ, ο διαγγελέας Παπάγος ξεφτιλίστηκε εντελώς και ο στρατιώτης Κατσιμήτρος δικαιώθηκε.
Το Ιταλικό Επιτελείο , ενώ οι προφυλακές της Σιένα είχαν φτάσει στον Αχέροντα, και ετοιμαζόταν για προέλαση, έλαβε διαταγή να οπισθοχωρήσει τα στρατεύματα και να σχηματίσει ισχυρό προγεφύρωμα στον Καλαμά, με κέντρο την Βρυσέλλα. Οι Έλληνες διαβιβαστές υπέκλεψαν ιταλικά σήματα, που έκαναν λόγο για αναστολή των επιθέσεων, μέχρι την άφιξη ενισχύσεων.
Για τις μέχρι τότε ιταλικές απώλειες, οι τρείς ιταλικές Μεραρχίες που είχαν εμπλακεί, τις ανέβαζαν σε 2.228 άνδρες.
Στις 7-11-40 στην Ηγουμενίτσα οι Ιταλοί με υπόδειξη των μουσουλμάνων
Τσάμηδων συνέλαβαν μαζί με τους Χρήστο και Βασίλη Πιτούλη, Χρήστο Τσώνη, Ευάγγελο
Λιονταρίδη, Σταύρο Σακαρέλη, Χρήστο Γεωργούλη . Συγκροτήθηκε πρόχειρο Ιταλικό στρατοδικείο
. Κατήγοροι ήταν οι μοπυσουλμάνοι Ασίζ
Τσάμης και Μαζάρ Ντίνο. Με ψήφους 3-2
αποφασίστηκε η εκτέλεση του Χρήστου Πιτούλη και του Χρήστου Τσώνη την οποία
υπέγραψαν ο Νασίζ Τσάμης και ο Νουρί Ντίνο.
Η κατηγορία ήταν ότι είχαν λάβει μέρος στη μάχη έναντι των Ιταλών. Ο
Χρήστος Πιτούλης φερόταν ως αρχηγός των ελευθερων σκοπευτών και ότι ευθυνόταν
για το θάνατο Ιταλού αξιωματικού και ότι, δήθεν, παλαιότερα είχε συμμετάσχει
στο φόνο του Ιταλού στρατηγού Τελίνι. Ο Χρήστος Τσώνης καταδικάστηκε ως ελεύθερος σκοπευτής.
Την 7η Νοεμβρίου 1940 και αφού το υπό τον στρατηγό Λιούμπα
απόσπασμα συμπτύχτηκε πέραν του Αχέροντα, η δε χωροφυλακή και οι δημόσιες αρχές
είχαν εκκενώσει την επαρχία πλην των σταθμών χωροφυλακής Κερασόβου και
Βλαχωρίου, τους οποίους εμπόδισε να φύγουν το απόσπασμα Τσακαλώτου, ο οποίος
μάλιστα παρ’ ολίγον να τουφεκίσει τον σταθμάρχη Βλαχωρίου, Γούδα, για
εγκατάλειψη θέσης ενώπιον του εχθρού, ενώ ο Γούδας ακολουθούσε την εντολή του
Λιούμπα.
Ο Κατσιμήτρος, προς κάλυψη του πλευρού τη VIII Μεραρχίας , που ο Παπάγος είχε αφήσει ακάλυπτο, απέστειλε απόσπασμα δύναμης
τάγματος στην Σκάλα Παραμυθιάς, υπό τον αντισυνταγματάρχη Προεστάκη.
Αλλιώς οι Ιταλοί θα μπορούσαν να προελάσουν επί της ημιονικής οδού
Παραμυθιάς-Ιωαννίνων, της βασικότερης τότε οδικής αρτηρίας στην δυτική Ήπειρο.
Κατά τις 8 το βράδυ, μπήκε στην κωμόπολη της Παραμυθιάς
ιταλικό αναγνωριστικό απόσπασμα δύναμης 80 ανδρών, προερχόμενο από την Δράγανη.
Το πλήρες χρονολόγιο των γεγονότων της 25ης Οκτωβρίου/7ης Νοεμβρίου θα το βρείτε εδώ...
http://ta-mavra-nea.blogspot.gr/2015/11/7.html
Ένας βλάκας και μισός
Είπα να πάψω να ασχολούμαι με τους ηλιθίους αλλά δεν άντεξα
στον πειρασμό. Μου έγραψε:
-« Τώρα, στο ερώτημά σου γιατί έστειλε τον Πλουμπίδη στη
Σωτηρία, η απάντηση είναι απλή. Γιατί είχε φυματίωση. Πού να τον έστελνε δηλαδή»;
Όπως το λέει η παροιμία.
-«Όση ώρα μίλαγες δάσκαλε ο μούργος έχαψε 18 μύγες».
ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΙΚΑ ΚΑΤΑΓΩΓΙΑ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΙΟΚΡΑΤΙΑ
Λέγεται ότι ο βασικός πυλώνας της Δημοκρατίας είναι το κόμμα. Η Βούληση του Λαού σε ελεύθερες εκλογές εκφράζεται με την επιλογή ενός πολιτικού κόμματος ή περισσοτέρων, εκ των πολιτικών κομμάτων πού έλαβαν μέρος σε βουλευτικές εκλογές.
Όλοι επικαλούνται την Λαϊκή ετυμηγορία ως μόνη πηγή εξουσίας.
Πράγματι η Λαϊκή βούληση είναι πηγή πάσης εξουσίας, η οποία και επιλέγει το πολιτικό,
ή πολιτικά κόμματα, όπου και αναθέτει την διακυβέρνηση της Χώρας για ορισμένο χρόνο-για την Ελλάδα 4 χρόνια.
Επομένως το πολιτικό κόμμα έχει πρόγραμμα διακυβερνήσεως και προτάσεις για την λύση καίριων και ζωτικών θεμάτων πού αφορούν τον Λαό. Αυτό είναι το σωστό και έτσι έπρεπε να συμβαίνει.
‘Όμως, η ιστορική γνώση, από της ιδρύσεως του Ελληνικού Κράτους - εκτός των δικτατορικών περιόδων- έχει αποδείξει ότι ο βασικός πυλώνας της Δημοκρατίας, το κόμμα, διαβρώνεται από εναγείς και καιροσκόπους πολιτικούς, πού σκοπό έχουν το ίδιο όφελος και όχι την υπηρεσία προς τον Λαό.
Η ηγετική ομάδα, κάθε κόμματος εξυφαίνει συνομωσίες και επειδή η δομή του κόμματος έγινε πρωθυπουργοκεντρική, κατασκευάζει καταστατικά διοικήσεως του κόμματος περιπλεγμένα π.χ. κεντρικές επιτροπές, γενικές συνελεύσεις, δήθεν δημοκρατικές, κ.λ.π. κ.λ.π.
Πρέπει δε να επισημάνουμε ότι η ηγετική ομάδα κάθε πολιτικού κόμματος είναι εξαρτημένη και δι’αυτό υπακούει στις εντολές ξένων παραγόντων, εν πολλοίς εβραιό-σιωνιστικών, πού της εξασφαλίζουν οικονομικούς πόρους και όχι μόνον.
Εκλέγουν τον αρχηγό τους με υπόδειξη της σιωνιστικής ελίτ. Σήμερα στην Πατρίδα μας η αισχρουργός δράσης των κομμάτων πού την έχουν διακυβερνήσει είναι σε όλους μας, πλέον, γνωστή, κατά συνέπεια δεν χρειάζεται περαιτέρω εμβάθυνσης στο άδυτα των κομμάτων και στην δομική τους σύσταση, εκείνο όμως πού χρειάζεται είναι η ενημέρωση του Λαού για την αντεθνική και καταστροφική για την Πατρίδα μας δράσης τους. Επομένως χωρίς περαιτέρω προλεγόμενα, έχουμε εμφανή και εναργή, σήμερα, την βασική εικόνα των πολιτικών κομμάτων, όπου επιγραμματικά, ταυτίζονται προς άντρα κακοποιών, σφηκοφωλιές ληστών (λιστών), και κάθε πολιτικής διαφθοράς.
Πράγματι είναι πολιτικά καταγώγια με φαύλους θαμώνες τους βουλευτές ή βολευτές, πού με την αισχρουργό συμπεριφορά τους σκοτώνουν τον Ελληνικό Λαό.
Ως πρόταση λέγουμε ότι ΑΝ, λέγουμε ΑΝ! με την βοήθεια Του Θεού, υπάρξει ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΥΝΑΜΙΣ, θα πρέπει να καταργήσει την ψευδεπίγραφη αυτή υπάρχουσα δημοκρατία των αχρείων και καταχθονίων κομμάτων και να δημιουργήσει ΝΕΟΝ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ, την ΔΙΚΑΙΟΚΡΑΤΙΑ, χωρίς κόμματα, αλλά με εκλεγμένη από τον Λαό την πρώτη ανδρός αρχή. Χ
Χρίστος Α Αθανασόπουλος
Όλοι επικαλούνται την Λαϊκή ετυμηγορία ως μόνη πηγή εξουσίας.
Πράγματι η Λαϊκή βούληση είναι πηγή πάσης εξουσίας, η οποία και επιλέγει το πολιτικό,
ή πολιτικά κόμματα, όπου και αναθέτει την διακυβέρνηση της Χώρας για ορισμένο χρόνο-για την Ελλάδα 4 χρόνια.
Επομένως το πολιτικό κόμμα έχει πρόγραμμα διακυβερνήσεως και προτάσεις για την λύση καίριων και ζωτικών θεμάτων πού αφορούν τον Λαό. Αυτό είναι το σωστό και έτσι έπρεπε να συμβαίνει.
‘Όμως, η ιστορική γνώση, από της ιδρύσεως του Ελληνικού Κράτους - εκτός των δικτατορικών περιόδων- έχει αποδείξει ότι ο βασικός πυλώνας της Δημοκρατίας, το κόμμα, διαβρώνεται από εναγείς και καιροσκόπους πολιτικούς, πού σκοπό έχουν το ίδιο όφελος και όχι την υπηρεσία προς τον Λαό.
Η ηγετική ομάδα, κάθε κόμματος εξυφαίνει συνομωσίες και επειδή η δομή του κόμματος έγινε πρωθυπουργοκεντρική, κατασκευάζει καταστατικά διοικήσεως του κόμματος περιπλεγμένα π.χ. κεντρικές επιτροπές, γενικές συνελεύσεις, δήθεν δημοκρατικές, κ.λ.π. κ.λ.π.
Πρέπει δε να επισημάνουμε ότι η ηγετική ομάδα κάθε πολιτικού κόμματος είναι εξαρτημένη και δι’αυτό υπακούει στις εντολές ξένων παραγόντων, εν πολλοίς εβραιό-σιωνιστικών, πού της εξασφαλίζουν οικονομικούς πόρους και όχι μόνον.
Εκλέγουν τον αρχηγό τους με υπόδειξη της σιωνιστικής ελίτ. Σήμερα στην Πατρίδα μας η αισχρουργός δράσης των κομμάτων πού την έχουν διακυβερνήσει είναι σε όλους μας, πλέον, γνωστή, κατά συνέπεια δεν χρειάζεται περαιτέρω εμβάθυνσης στο άδυτα των κομμάτων και στην δομική τους σύσταση, εκείνο όμως πού χρειάζεται είναι η ενημέρωση του Λαού για την αντεθνική και καταστροφική για την Πατρίδα μας δράσης τους. Επομένως χωρίς περαιτέρω προλεγόμενα, έχουμε εμφανή και εναργή, σήμερα, την βασική εικόνα των πολιτικών κομμάτων, όπου επιγραμματικά, ταυτίζονται προς άντρα κακοποιών, σφηκοφωλιές ληστών (λιστών), και κάθε πολιτικής διαφθοράς.
Πράγματι είναι πολιτικά καταγώγια με φαύλους θαμώνες τους βουλευτές ή βολευτές, πού με την αισχρουργό συμπεριφορά τους σκοτώνουν τον Ελληνικό Λαό.
Ως πρόταση λέγουμε ότι ΑΝ, λέγουμε ΑΝ! με την βοήθεια Του Θεού, υπάρξει ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΥΝΑΜΙΣ, θα πρέπει να καταργήσει την ψευδεπίγραφη αυτή υπάρχουσα δημοκρατία των αχρείων και καταχθονίων κομμάτων και να δημιουργήσει ΝΕΟΝ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ, την ΔΙΚΑΙΟΚΡΑΤΙΑ, χωρίς κόμματα, αλλά με εκλεγμένη από τον Λαό την πρώτη ανδρός αρχή. Χ
Χρίστος Α Αθανασόπουλος
Donald Trump is the best alternative for all Americans and for Europeans. ...
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)
-
Αρχίζω από το τέλος. Σημίτης, Παπαδήμος, Καραμανλής, Αλογοσκούφης, Στουρνάρας, Χριστοδουλάκης, Προβόπουλος, Αβάπτιστος του Παπανδρέου, Συ...
.png)