Τα «πρωτόκολλα» και τα Δάνεια της Αγγλίας

Τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών, είναι ως γνωστόν, «ένα από τα πλέον διαδεδομένα κείμενα έκφρασης αντισημιτισμού και αντισιωνισμού» και «αρκετές ανεξάρτητες έρευνες έχουν επανειλημμένα δείξει ότι τα πρωτόκολλα αποτελούν απάτη και σχεδόν καθολικά αναγνωρίζονται ως προϊόν πλαστογραφίας». Υπάρχει και η απόφαση του δικαστηρίου της Βέρνης. Αλλά εντελώς «συμπτωματικά» στο Πρώτο Πρωτόκολλο αναφέρεται ο έλεγχος ενός λαού μέσω των δανείων, και η περιγραφή του «αξιώματος» , εντελώς «συμπτωματικά» επαναλαμβάνω, συμπίπτει με την ελληνική εμπειρία ακαι τα δάνεια της Αγγλίας που μας έδωσαν οι Ρότσιλντ.

6. Αν  ένα Κράτος εξαντληθεί από τις  διαμάχες τις  πολιτικές ταραχές και τις  εμφύλιες έριδες και πέσει στα χέρια των εχθρών του είναι αμετάκλητα χαμένο. Τότε, είναι εύκολο να τεθεί υπό τον έλεγχο μας. 

Θα τους δώσουμε το χέρι και θα το αρπάξουν,  γιατί  η Εξουσία του Κεφαλαίου, το οποίο βρίσκεται εξ ολοκλήρου  στα χέρια μας, θα είναι  γι' αυτό το Κράτος η μόνη  σανίδα σωτηρίας για να μην πάνε στον πάτο.

Από τα «Πρωτόκολλα» του 1903 στα «μνημόνια», του 2010

«Οι άνθρωποι που επιλέγουμε να διοικούν τους; Γκογίμ δεν θα διστάσουν να θυσιάσουν την ευημερία όλων και την περιουσία των άλλων, για να εξασφαλίσουν τη δική τους».

Αυτό ακριβώς, έκαναν οι διαδοχικές κυβερνήσεις, που υπέγραφαν τα μνημόνια και οι βουλευτές τους που τα ψήφιζαν!!!!!

Ο Αλιέκσι (Αξελ) Χαβαναγκίλα είναι δικό τους παιδί και τον προστατεύει η Τράπεζα του Θεού

Ο Αλιέκσι Χαναγκίλα δεν είναι Γκογίμ σαν εμας. Είναι δικό τους παιδί, των «Σοφών» που «ανατράφηκε και εκπαιδεύτηκε από την παιδική τους ακόμα ηλικία για να διευθύνει τους Γκογίμ» και τον «καθοδηγούν οι σοφοί μας, και οι σύμβουλοι μας» που λένε και τα «Πρωτόκολλα».

Τον συμβουλεύει η Αν-Λόρ Κισέλ, της Τραπέζης του Θεού.

Τα παιδιά των παρφέ που κυβερνούν εμας τους Ρατέ Γκογίμ

Ο Κανόνας λέει: «Οι διοικούντες, θα επιλέγονται από εμάς μέσα από το λαό των Γκογίμ, με αποκλειστικό κριτήριο την δουλικότητα του χαρακτήρα τους. Πρέπει να είναι πρόσωπα ανίκανα και χωρίς προπαρασκευή για την διακυβέρνηση. Έτσι θα γίνουν εύκολα πιόνια μας , που θα τους οδηγούν οι σοφοί μας, και οι σύμβουλοι μας που ανατρέφονται και εκπαιδεύονται από την παιδική τους ακόμα ηλικία για να διευθύνουν τις υποθέσεις ολοκλήρου του κόσμου».

Ο Γενς Βάιντμαν ο πρόεδρος της Μπούντεσμπανγκ , δεν είναι Γκογίμ αλλά Περιούσιος. Ανατράφηκε και εκπαιδεύτηκε από την παιδική του ηλικία για να διευθύνει τις υποθέσεις ολοκλήρου του κόσμου».
 Ο Γενς Βάιντμαν , ο εκλεκτός ο περιούσιος εξέφρασε την ανησυχία του «για τις πιθανές συνέπειες» , «για τη μελλοντική δημοσιονομική πειθαρχία στη ζώνη του ευρώ», από τη συμφωνία μεταξύ της ιταλικής κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. 

«Στο μέλλον, θα είναι ακόμη πιο δύσκολο για την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τις άλλες κυβερνήσεις να επιμείνουν σε σταθερά δημόσια οικονομικά», είπε. 

Οι «Σοφοί» δηλαδή διαφωνούν. Ήττα για το σύστημα. 

ΥΓ. Το Αλιέκσι Χαβαναγκίλα και το Κούλις Χαβαναγκίλα που δεν είναι Γκογίμ, αλλά «Εκλεκτοί» ανήκουν στην κατηγορία εκείνων που εκπαιδεύτηκαν από την παιδική τους ηλικία για να διευθύνουν τις υποθέσεις του κόσμου».

Τα πέντε βιβλία του Σπύρου Χατζάρα μόνο με 65 ευρώ

Τα 5 βιβλία του Σπύρου Χατζάρα
μόνο με 65 Ευρώ. 
Τα ταχυδρομικά δώρο. 




-«Η Επανάσταση των Φιλογενών»
-«Η Κόκκινη Συμφωνία και οι Περιούσιοι ΑΘΕΑΤΟΙ»,
-« Το Εβραϊκό Ζήτημα»,  
- «ΕΑΜ -ΕΛΑΣ- ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ» 
-Το Ευαγγέλιο του Καλού Πατριώτη.


Παραγγελίες στο deltio11@gmail.com 
και στο 6944-279798.

Τα «Πρωτόκολλα» και οι Αριστεροί και Προοδευτικοί και Σια, Συνεργάτες

Ο αριστερός βουλευτής κ. Μιχελογιαννάκης δήλωσε: «Στηρίζω τη Συμφωνία των Πρεσπών». Ο άθεος ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ. Δημήτρης Παπαδημούλης, είπε, με «ανθρωπιά»: «Ο Ιησούς Χριστός γεννήθηκε σε φάτνη, από γονείς πρόσφυγες, που έφυγαν για να κρυφτούν από τους Ρωμαίους κατακτητές». Ο οψήφιος δήμαρχος του ΣΥΡΙΖΑ , Νάσος Ηλιόπουλος είπε: «Βασικός μας αντίπαλος είναι οι πληγές που η κρίση έχει αφήσει σε αυτή την πόλη. Είναι οι μεγάλες κοινωνικές ανισότητες και η άνοδος της ακροδεξιάς». «Ο προοδευτικός πόλος δημιουργείται και συγκροτείται μέσα στην ίδια την κοινωνία», δήλωσε ο Κυρ Φώτης Κουρέλης ο Ακτήμων. 

Οι ΣΥΡΙΖΑίοι στάζουν μίσος για τον Ελληνισμό . και ως γνωστόν , οι «άνωθεν» ψάχνουν και διαλέγουν «Πρόσωπα ανίκανα», «δουλοπρεπεπή», που «γίνονται εύκολα πιόνια». 

Άραγε ταιριάζουν αυτά τα κριτήρια στα προσόντα που έχουν και ο κ. Ηλιόπουλος, ο κ. Μιχελογιαννάκης , ο κ. Κουρέλης και ο κ. Παπαδημούλης; 

Ο Κανόνας των Σοφών λέει: 

«Οι διοικούντες, θα επιλέγονται από εμάς, μέσα από το λαό των Γκογίμ, με αποκλειστικό κριτήριο την δουλικότητα του χαρακτήρα τους. Πρέπει να είναι πρόσωπα ανίκανα και χωρίς προπαρασκευή για την διακυβέρνηση, ετσι ώστε να γίνουν εύκολα πιόνια μας , και να τους κατευθύνουν οι σοφοί μας, και οι σύμβουλοι μας».

Οι υποψήφιοι, στις εκλογές, σύμφωνα με τα «Πρωτόκολλα», «πρέπει να είναι πρόσωπα ανίκανα» και «δουλοπρεπή» , ώστε «να γίνουν εύκολα πιόνια» τους.
 Οι λόγοι και τα έργα των «αριστερών», αποτελούν από μόνα τους απόδειξη της αληθείας των Πρωτοκόλλων.

Ο «Κόκκινος Δεκέμβρης του ΄44» , τα «Πρωτόκολλα», και τα ταξικά κωθώνια

Αλήτες- Δολοφόνοι -Κομμουνιστές 

του Σπύρου Χατζάρα

 Όταν το ψέμα και η συκοφαντία καταρρέουν ο ένοχος προπαθεί να δημιουργήσει «εύλογες αμφιβολίες». 
Ένας τέτοιος, «αδιευκρίνιστος» «Άπιστος Θωμάς» μου έγραψε. «Χατζάρα, εσύ κι εγώ δεν ζούσαμε το 1944 για να ξέρουμε τι ακριβώς έγινε. Μόνον υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε, διαβάζοντας τις μαρτυρίες αυτών που τα έζησαν τα γεγονότα...». 

Εγώ γεννήθηκα το 1955, επειδή ξέφυγε από το «Λεπίδι» ο πατέρας μου και επέζησε της μάχης του Μακρυγιάννη. Ο πατέρας μου, τα αδέρφια του και ο παππούς μου ήταν «ταξικοί αντίπαλοι» και τους είχαν στις «λίστες» των «προς εκκαθάριση» «αντιδραστικών».

 Τον Πατέρα μου τον συνέλαβε η ΟΠΛΑ στην Αγ. Παρασκευή στα μέσα Νοεμβρίου του 1944, στο σπίτι του πατέρα και της μάνας του .
Τον πήγαν στην Πάρνηθα, όπου περίμενε να «δικαστεί» και να εκτελεστεί , σε εφαρμογή της εντολής της ΚΕ του ΕΑΜ, «Να ξεμπερδέψουμε με μιας με όλους αυτούς» .(Ανακοίνωση με αριθμό πρωτοκόλλου 7313 της 21-11-1944 που καλούσε τις τοπικές επιτροπές να στήσουν δίκες για τους εδεσίτες και τους χίτες). 
Ο πατέρας μου, γλύτωσε, με την ανέλπιστη βοήθεια συμμαθητή του, από το δημοτικό σχολείο του Χαλανδρίου ,ο οποίος είχε ενταχθεί στον ΕΛΑΣ. Δραπέτευσε, από τη Σπηλιά που τους είχαν φυλακισμένους και κατέβηκε στην Αθήνα. 
Το ΚΚΕ έστειλε χειρόγραφο ψευδές σημείωμα στον παππού που τον ενημέρωνε ότι Προς εκτέλεση γιός του, κατατάχτηκε στον ΕΛΑΣ.
 Ο πατέρας μου , σαν παλιός στρατοχωροφύλακας, παρουσιάστηκε στο Σύνταγμα Μακρυγιάννη, όπου πολέμησε και τραυματίστηκε στην πλάτη από θραύσμα όλμου στις 5 Δεκεμβρίου. 
Τα αδέρφια του, ο Σπύρος και ο Μίμης, πολέμησαν με τη Χ στη μάχη του Θησείου.
 Μετά τη Βάρκιζα, όταν ανέβηκαν στην Αγία Παρασκευή, βρήκαν μόνο τη μάνα τους.
 Οι «ηρωικοί» κομμουνιστές, είχαν πάρει όμηρο, τον άρρωστο πατέρα τους Αντώνιο, που ήταν εκλεγμένος πρόεδρος της Κοινότητας Αγίας Παρασκευής από το 1936, και που κατάφερε με τα συσσίτια που οργάνωσε να μην πεθάνει κανείς στην Αγία Παρασκευή από την πείνα.
 Για αυτό ήταν «ταξικός εχθρός» ο Αντώνης Χατζάρας, επειδή τους τάισε και δεν πέθαναν. 
Τα παιδιά του, τον βρήκαν τον Μάρτιο ετοιμοθάνατο στο Νοσοκομείο του Βόλου, και τον έφεραν στο σπίτι του, όπου και πέθανε.

 Η «ομηρία», ήταν απόφαση της «κόκκινης ηγεσίας». «Διατάχθηκε από τα πάνω», στις 24 Δεκεμβρίου 1944. Την επομένη είχε καταφθάσει στην Αθήνα ο Τσώρτσιλ, συνοδευόμενος από τον Βρετανό υπουργό Εξωτερικών, Ίντεν. Και ενώ η «ηγεσία» συνομιλούσε με τον αστικό κόσμο και τους Άγγλους έπεφτε το «μαχαίρι». 
Στις απαγωγές των «ομήρων» αναφέρθηκε στις συνομιλίες της Μεγ. Βρετανίας στις 27 Δεκεμβρίου, ο Π. Κανελλόπουλος που είπε απευθυνόμενος στο Σιάντο. «Μας είπατε ότι ο πόλεμος είναι μεταξύ των Βρεταννών και του Ελληνικού λαού. Είναι, τάχα, πόλεμος κατά των Βρεταννών ή σύλληψις χιλιάδων γυναικών και παιδιών και η απαγωγή των εις το στρατόπεδον των Θηβών και αλλού υπό τρομεράς συνθήκας; Αυτό είναι γερμανική μέθοδος. Είναι φασισμός». 
Στις 6 Ιανουαρίου 1945, όταν η ηγεσία του ΚΚΕ/ΕΛΑΣ εγκατέλειψε, μετά από 33 μέρες μαχών, τον αγώνα για την κατάληψη της πρωτεύουσας, και έδωσε τη διαταγή για υποχώρηση, τα αιματοβαμμένα καθάρματα του ΕΛΑΣ και της ΟΠΛΑ είχαν ήδη πάρει 40.000 ομήρους.
 Ο Κώστας Καραγιώργης ομολόγησε αργότερα ότι, «στο λάθος της συλλήψεως ομήρων» ήταν συνυπεύθυνος, γιατί συμφώνησε…». 
Ο Σιάντος, ο «ηγέτης» των Δεκεμβριανών, τον Απρίλιο του 1945, στην 11η ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, παραδέχτηκε ότι, «..η ομηρία ήταν αριστερό λάθος» και ότι ήταν λάθος που δεν άφησαν τους ομήρους. 
Αντίθετα ο Ζαχαριάδης στην 12η ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ τον Ιούνιο του 1945 είπε ότι «το λάθος» δεν ήταν ότι διατάχθηκε η «ομηρία» αλλά ότι εκτελέστηκε «χωρίς πειθαρχία και σχέδιο και εκφυλίσθηκε σε εξωπολιτική πράξη». 

Από τις 40.000 των «Ομήρων» που περιελάμβαναν γέρους, γυναίκες, παιδιά και άρρωστους πάνω από το 10% (4000-5000), έχασαν την ζωή τους, από τη συνεχή πεζοπορία υπό συνεχή χιονόπτωση και χωρίς παροχή τροφής . 

Εκτός από τις κακουχίες, υπήρξαν και εκτελέσεις όσων βραδυπορούσαν και δεν μπορούσαν να ακολουθήσουν τον ρυθμό της φάλαγγας. 

Ότι έγινε τον Δεκέμβρη του 44 στην Αθήνα ήταν εκτέλεση «Πρωτοκόλλου».

 Αλλά αφού μιλάμε για τον «Ηρωικό» Κόκκινο Δεκέμβρη του 1944, θα επανέλθω σε μια «λεπτομέρεια» που φωτίζει τα γεγονότα και τους δίνει την πραγματική τους διάσταση. 

Η Ελένη Παπαδάκη οδηγήθηκε στο Γαλάτσι από την ΟΠΛΑ φορώντας το γούνινο παλτό της, και τα παπούτσια της. Όταν βρέθηκε το πτώμα της φορούσε μόνο την κομπινεζόν.
 Επομένως, είναι αυτονόητον τη γούνα. θα την φόρεσαν οι ώμοι μιας ηρωικής «συντρόφισσας», που.. κρύωνε και κάποια άλλη θα πήρε χριστουγεννιάτικο δώρο τα παπούτσια της. Σε κάποια συντρόφισσα θα έκανε και το «φουστανάκι».
 Το δαχτυλίδι και το ρολόι της, τα είχε κρατήσει ο σύντροφος Ορέστης. Και είναι κρίμα για την ιστορία, που οι στρατοδίκες δεν ρώτησαν τον Λιόλιο και τον Μακαρονά τι απέγινε το γούνινο παλτό. 

Τα παπούτσια και τα παλτά των σφαγμένων είχαν μεγάλη ζήτηση και στον Φενεό. Τα παπούτσια, και τα ρούχα των νεκρών τα ξαναμοίραζε ο ΕΛΑΣ στους συντρόφους και στον Μελιγαλά. Αυτό το καθήκον το είχε η Κόκκινη,«Εθνική Αλληλεγγύη». 

Το παλτό της Παπαδάκη και τα παπούτσια των σφαγμένων ήταν το κοινωνικό μέρισμα που μοίραζε τότε η εγκληματική συμμορία. 

Αυτή ήταν η πραγματική διάσταση των «ιδανικών». Η ζωώδης ανηθικότητα. Όπως το λένε τα πρωτόκολλα, αλλά τα «ταξικά κωθώνια» δεν το αντιλαμβάνονται.

43 χρόνια μετά την παραδειγματική εκτέλεση του σταθμάρχη της Cia η «Η Ελλάδα είναι Μπανανία Λατινο-αμερικάνικου τύπου, στο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου».

Από το 1975 με τον «Κουφό» ως σήμερα με τον Αλιέκσι τίποτα δεν άλλαξε. Η προκήρυξη της «Ε.Ο. 17Ν» για την εκτέλεση του σταθμάρχη της Cia Γουέλς ανέφερε: «Η Ελλάδα συνεχίζει να είναι ξέφραγο αμπέλι για τους Αμερικάνους . Είναι Μπανανία Λατινο-αμερικάνικου τύπου, στο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου». Ακριβώς το ίδιο ισχύει και σήμερα. Ο Ανθύπατος Τζέφρυ κυβερνάει το «ξέφραγο αμπέλι».

 Η προκήρυξη του 1975 έλεγε: «Η Κυβέρνηση κοροϊδεύει. Η Βουλή φλυαρεί χωρίς κανένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Τα περισσότερα κόμματα, συμμετέχοντας στο γενικό εμπαιγμό, συναγωνίζονται σε πλατωνικές δηλώσεις χωρίς πραγματικό αντίκρισμα. Αυτή η γενική υποκρισία, ο εμπαιγμός κι η προδοσία του Λαού, το ξεπούλημα της χώρας λέγονται «Κοινοβουλευτική Δημοκρατία» δυτικού τύπου».

 Αν δεν ήταν προϊόν της διδασκαλίας των «Σοφών», η προκήρυξη της 17Ν, θα μπορούσε να είναι σήμερα είτε απόσπασμα από ομιλία βουλευτή της Χρυσής Αυγής, είτε κομμάτι από άρθρο οποιουδήποτε πατριώτη. 
Παρακάτω η προκήρυξη του 1975 έλεγε:
 «Κανείς δεν μπορεί να αγγίξει τους εκπροσώπους του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, τους πράκτορες της CIΑ, που συνεχίζουν, ανενόχλητοι , να συνωμοτούν σε βάρος του λαού μας και των εθνικών συμφερόντων». «Έτσι, αποφασίσαμε να εκτελέσουμε παραδειγματικά τον αρχιπράκτορα της CΙΑ κι αρχηγό του κλιμακίου της στην Ελλάδα Ρίτσαρντ WΕLCΗ που κάτω από διπλωματική κάλυψη, και με τη βοήθεια των πέντε αρχηγών τομέων της CΙΑ στην Ελλάδα, διευθύνει ένα πελώριο δίκτυο, αληθινή στρατιά ντόπιων έμμισθων πρακτόρων, μέσα στην Κυβέρνηση, τα Υπουργεία, το Στρατό, την Ασφάλεια, μέρος απ' τα κόμματα και μέρος του Τύπου, πέμπτη φάλαγγα του ιμπεριαλισμού στη χώρα μας».

 Ακριβώς όπως και τότε, δρα σήμερα στην Ψωροκώσταινα μια αληθινή στρατιά (ντόπιων) έμμισθων πρακτόρων, από τον Αλιέκσι, τον συνάδελφο του πράκτορα Ντιμιτρόφ, και τον πράκτορα Χάνο στην Κυβέρνηση, από βουλευτές που δεν βλέπουν κανένα πρόβλημα με τη διδασκαλία της Μακεδονικής γλώσσας στα σχολεία μας, από το Ναύτη που θα ισοπεδώσει τη βραχονησίδα, και από τους πρακτορίσκους του Τύπου, που αποτελούν την πέμπτη φάλαγγα της Παγκόσμιας διακυβέρνησης στη χώρα μας». 
Από το 1975 ως σήμερα με τον Αλιέκσι τίποτα δεν άλλαξε. Η Cia κάνει κουμάντο στο «ξέφραγο αμπέλι».

(Προσέξτε τους Ρουφιάνους του τότε Συγκροτήματος. 3 Μελαμψοί, φώναζαν προς τα πρόβατα αναγνώστες , ενώ οι εκτελεστέες φορούσαν κουκούλες. Επρόκειτο για εντελώς χαφιέδικο πρωτοσέλιδο).

 Ο Ρίτσαρντ Γουέλς ήταν ο πρώτος εν ενεργεία πράκτορας της CIA που εκτελέστηκε. 
Ο Ρίτσαρντ Γουέλς, στρατολογήθηκε από την CIA το 1951, μετά την αποφοίτησή του από το πανεπιστήμιο, και η πρώτη του τοποθέτηση ήταν στην Αθήνα, επί Τομ Καραμεσίνη. Την περίοδο 1960–64 υπηρέτησε στη Κύπρο.
Μετά στη Γουατεμάλα (1965–67), στη Γουιάνα (1967–69), και στο Περού (1972–75).Τον Ιούλιο του 1975 τοποθετήθηκε για δεύτερη φορά στην Αθήνα, ως Σταθμάρχης. 

Την νύχτα της 23 Δεκεμβρίου 1975, ο σταθμάρχης της CIA, επέστρεφε με τη σύζυγό του Μαρία-Χριστιάνα , στο σπίτι του στο Παλαιό Ψυχικό , από το χριστουγεννιάτικο πάρτι του αμερικανού πρέσβη .  Στις 10.30, το βράδυ σταμάτησε μπροστά τους ένα πράσινο Σίμκα, στο οποίο επέβαινε μια ομάδα πέντε ατόμων . Κατέβηκαν τρεις κουκουλοφόροι . Ένας εξ αυτών πυροβόλησε τρεις φορές τον Ρίτσαρντ Γουέλς, σχεδόν εξ επαφής με το σαραντεπεντάρι .
Οι δύο άλλοι ακινητοποίησαν την γυναίκα και τον οδηγό του.
 Στον τόπο της επίθεσης άφησαν μία προκήρυξη, με την οποία την ευθύνη ανελάμβανε η «Επαναστατική Οργάνωση 17 Νοέμβρη».Η ίδια προκήρυξη στάλθηκε τρεις ημέρες αργότερα και στις εφημερίδες. Ωστόσο, δεν δημοσιεύτηκε κατόπιν εισαγγελικής απαγόρευσης.
Το όνομα του Pίτσαρντ Γουέλς είχε δημοσιευθεί ένα μήνα νωρίτερα, στις 25 Νοεμβρίου, στην αγγλόφωνη εφημερίδα Athens News, σε λίστα καταλόγου στελεχών της Αμερικανικής Υπηρεσίας Πληροφοριών με έδρα την Αθήνα. Η Λίστα είχε ταχυδρομηθεί από μια «ελληνοαμερικανική επιτροπή». Η ιδιότητά του, ως σταθμάρχη της CIA, στη Λίμα του Περού, είχε αποκαλυφθεί τον Ιανουάριο του 1975, από το περιοδικό «Counter Spy».

Ένα χρόνο μετά, στις 24 Δεκεμβρίου1976, η γαλλική «Liberation» δημοσίευσε ένα πρωτότυπο κείμενο της «17N», με το οποίο η οργάνωση αναλάμβανε την ευθύνη για τη δολοφονία Γουέλς.
Το 2002, ο Παύλος Σερίφης ομολόγησε στην ανακρίτρια  ότι είχε συμμετάσχει στη δολοφονία του Γουέλς μαζί με τον φερόμενο ως εγκέφαλο της οργάνωσης, Αλέξανδρο Γιωτόπουλο. Κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας αναίρεσε την κατάθεσή του, υποστηρίζοντας ότι ήταν προϊόν ψυχολογικής βίας. 
Για τη δολοφονία Γουέλς κανένας από τους κατηγορουμένους στη δίκη της 17Ν δεν καταδικάστηκε. O Παύλος Σερίφης φυλακίστηκε για συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση αλλά αποφυλακίστηκε το 2007 για λόγους υγείας.

Σαν σήμερα, στις 23 Δεκεμβρίου 1913, ο 28ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών και υπάλληλος των Ρότσιλντ , Τόμας Γούντροου Γουίλσον , υπέγραψε το νόμο Owen-Glass, δημιουργώντας τη Φέντεραλ Ριζέρβ , ως ανεξάρτητο από την Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση ίδρυμα. Ακόμα, η γέννηση της Ουνίας, 
η ΟΥΛΕΝ και η εκτέλεση του Μπέρια και των «Γεωργιανών», από τους εβραίους που… εκδικήθηκαν για τους δικούς τους.

Όλα τα γεγονότα της 23ης Δεκεμβρίου, θα τα διαβάσετε εδώ
https://ta-mavra-nea.blogspot.com/2018/12/962.html

Ένα συγκλονιστικό ντοκουμέντο. Η γερμανός πρεσβευτής φον Έρμπαχ διαβεβαίωσε τον Μεταξά στις 20 Δεκεμβρίου 1940, ότι η Γερμανία δεν προτίθεται , να ενοχλήσει την Ελλάδα εις τήν Βαλκανική, και «ουδέν θα πράξη το οποίον θα παραβλάψη την Ελλάδα»

Η Συνάντηση Μεταξά- Έρμπαχ της 20ης Δεκεμβρίου 1940. Σημείωμα του πρωθυπουργού και υπουργού των εξωτερικών Ιωάννη Μεταξά, προς τον βασιλιά

 Αθήνα, 20 Δεκεμβρίου 1940

Με επεσκέφθη τη αιτήσει του σήμερον την 10:30 π.μ. ο Πρεσβευτής της Γερμανίας ίνα μοι ομιλήση σχετικώς προς το ζήτημα των εμπορικών ημών μετά της Γερμανίας σχέσεων. 
Του απήντησα ότι ήμουν ενήμερος των σχετικών συνομιλιών ας έσχεν ο εμπορικός Ακόλουθος της Πρεσβείας του μετά του διευθυντού της έν τω Υπουργείω των Εξωτερικών αρμοδίας υπηρεσίας.
 Ό κ. Έρμπαχ μοί είπε τότε οτι δύο ήσαν τα επίμαχα σημεία: 1) το των άνταλλαγών και 2) το της τιμής του μάρκου. 
Καθ’ όσον άφορα το πρώτον, προσέθεσε, κατανοούμεν τας δυσχερείας και δεν θα επιμείνωμεν. Καθ' όσον όμως άφορα το δεύτερον, δεν εννοούμεν τους λόγους δι' ους επιθυμείτε να αποστήτε της Συμφωνίας της 19ης Σεπτεμβρίου.
 Σας εξηγώ, ευχαρίστως, τω είπον, οτι ό βασικός λόγος είναι ή επελθούσα κήρυξις του πολέμου, όστις άνατρέπει πάσας τας υφισταμένας συνθήκας . 
Σας υπενθυμίζω ότι το αυτό επράξατε και υμείς μετά τήν κήρυξιν του πολέμου με τήν Συνθήκην του Μπάντ Γκαστάιν* και προσέθεσα ότι, όταν υπεγράφομεν την Συμφωνίαν της 19ης Σεπτεμβρίου, είχομεν υπ’ όψει ότι ηδυνάμεθα να συναλλαττώμεθα μεθ' όλης της Ευρώπης, ενώ σήμερον δεν δυνάμεθα να πράξωμεν τούτο ειμή με τας χώρας του δολλαρίου και της στερλίνας. 
Κατ' ακολουθίαν, ευρισκόμεθα εις αδυναμίαν να αυξήσωμεν την τιμήν του μάρκου, ένεκα της σοβαράς ζημίας ην θά υφίστατο η εθνική ημών οικονομία, καθ' ην στιγμήν ο ελληνικός λαός εντείνει πάσας τας προσπαθείας του και εξαντλεί πάσας τας δυνάμεις του διά την επιτυχή εκβασιν του πολέμου και την έπίτευξιν της νίκης. 
Ό Πρεσβευτής της Γερμανίας μοί είπε τότε ότι οι εν Βερολίνω δεν εννοούσι διατί η αύξηση της τιμής του μάρκου θα εζημίου την ελληνικήν οικονομίαν. 
Οι λόγοι, απήντησα, εξετέθησαν εν εκτάσει εις το σημείωμα της ημετέρας υπηρεσίας, του όποιου είμαι ενήμερος. 
Αν έχητε επ' αυτού νά επιφέρητε παρατηρήσεις ή να κάμητε νέας προτάσεις, προθύμως θα έξετάσωμεν ταύτας. 
Τότε ο κ. Έρμπαχ ήρχισε αναγιγνώσκων σημείωμα όπερ έφερε μεθ' εαυτού.
 Τον παρεκάλεσα να μοί το αφήκη ίνα εύχερέστερον κατατοπισθώ.
 Μοι απήντησεν οτι έχει εντολήν να προβή παρ΄ εμοί εις προφορικόν διάβημα, άλλ' ότι δεν έχει αντίρρησιν να μοί αποστείλη εντελώς ιδιωτικώς αντίγραφον του σημειώματος, εξηκολούθησε δε την ανάγνωσιν αυτού φθάσας εις το σημείον εις ο ανεφέρετο ότι δεν ήτο νοητή ή διακοπή των εμπορικών σχέσεων μετά κράτους μεθ' ο ή Γερμανία διατηρεί διπλωματικάς σχέσεις.

Ηρώτησα τότε αν δέον να εκλάβω τούτο ως απειλήν διακοπής των διπλωματικών σχέσεων. 

Παντάπασιν, απήντησεν ό κ. Έρμπαχ. 
Η εντολή ην έχω λάβει παρά των οικονομικών παραγόντων της κυβερνήσεως και ουχί παρά των πολιτικών τοιούτων αυτής είναι νά σας γνωρίσω και συνέχισε την ανάγνωσιν του σημειώματος ότι θά αναγκασθώμεν, εις περίπτωσιν επιμονής εις τας απόψεις σας, να λάβωμεν τα επιβαλλόμενα μέτρα προστασίας των συμφερόντων μας.

 Εις ερώτησίν μου, ποίας φύσεως θα ήσαν τα μέτρα ταύτα, ο συνομιλητής μου απήντησε τονίζων: οικονομικής, και προσέθεσεν ότι ουδεμίαν απολύτως έχει ένδειξιν ότι θά ήδύναντο να θιγώσιν αι διπλωματικαί μεταξύ των δύο Κυβερνήσεων σχέσεις. 
Εμείναμεν σύμφωνοι να μοι αποστείλη το σημείωμα, ίνα μελετηθή. 

Μετά τα ανωτέρω ο κ. Έρμπαχ με ηρώτησεν, υπό τύπον εντελώς ιδιωτικόν, νεώτερα επί τών πολεμικών ημών πραγμάτων, προσθέσας ότι άνέγνωσε σήμερον το διάγγελμα του Αρχιστρατήγου*, εις ο ανεφέρετο ότι θα ρίψωμεν τους Ιταλούς εις τήν θάλασσαν και εξέφρασε την επιθυμίαν να μάθη ποία ήτο η έννοια τούτου.

 Τω απήντησα ότι τα πράγματα εξελίσσονται πολύ καλά και τω εξήγησα οτι η φράσις ότι «θα τους ρίψωμεν εις τήν θάλασσαν» ήτο παραστατική έκφρασις, διότι είμαι πεπεισμένος ότι οι Ιταλοί θα φύγουν μόνοι των από την Αλβανίαν, εις την οποίαν δεν θα δυνηθούν πλέον να παραμείνουν. 

Υπέστημεν, προσέθεσα, αναιτίως εντελώς προσβολήν, ενώ είχομεν πράξει το πάν προς διατήρησιν τής πλέον αυστηράς ουδετερότητος.
 Δύναμαι τώρα να σας άποκαλύψω ότι εις τούς Άγγλους είχομεν άρνηθή και εκείνα ακόμη τά όποια επέτρεπον οι στοιχεκοδείς κανόνες του Διεθνούς Δικαίου και εδέχθησαν τούτο αδιαμαρτυρήτως, δεικνύοντες πλήρη κατανόησιν τής θέσεώς μας. Κατά συνέπειαν, ούδεμία υπήρχε δικαιολογία της άπροκλήτου έπιθέσεως. Αλλ' οί Ιταλοί ήθελον νά κατακτήσουν τήν Ελλάδα.
Διά τούτο η Ελλάς σύσσωμος εξηγέρθη' και θα αμυνθώμεν μέχρι τέλους, μέχρις ότου δηλαδή ή Ιταλία εκβληθή έκ τής Βαλκανικής. Τι θα γίνη μετά ταύτα, δεν δύναμαι βεβαίως νά προείπω. Πάντως θα λάβωμεν όλα τά μέτρα άσφαλείας τών συνόρων μας, ούδεμίαν δε τότε θά έχωμεν αντίρρησιν εις τήν αναδημιουργία μιας ανεξαρτήτου Αλβανίας.

Ο Πρεσβευτής της Γερμανίας, χωρίς να κάμη την παραμικράν νύξιν περί μεσολαβήσεως ή άλλην τινά κρίσιν, μοί είπεν ότι ήτο πεπεισμένος και είχε μεταδώσει τούτο εις την Κυβέρνησίν του, ότι θα ανθιστάμεθα εις περίπτωσιν ιταλικής εναντίον ημών επιθέσεως.

Αλλά παρά ταύτα, απήντησα, αφήσατε την Ίταλίαν να μας επιτεθή και ούτω έχομεν σήμερον τούς "Αγγλους έδώ, μετά των όποιων είμεθα τώρα σύμμαχοι.

Ό κ. Έρμπαχ ηρώτησε τότε αν ή συμμαχία αύτη στρέφεται και κατά της Γερμανίας. 

Δεν παρουσιάζεται, απήντησα, σήμερον τοιούτον ζήτημα αν όμως μας εθίγατε εις την Βαλκανικήν, τότε βεβαίως.

Δεν προτιθέμεθα, μοί είπε, νά σας ενοχλήσωμεν εις τήν Βαλκανικήν, ούδέν δε θα πράξη η Γερμανία το οποίον θα παραβλάψη την Ελλάδα. Και ημείς, απήντησα, ουδέν άλλο επιθυμούμεν ειμή να εξασφαλισθώμεν οριστικώς έναντι της Ιταλίας και διά το μέλλον διότι δεν έχομεν πλέον ουδεμίαν προς αυτήν εμπιστοσύνην και ουδεμίαν θά δώσωμεν εις αυτήν και εις το μέλλον πίστιν.

Ώς έκ τούτου τά μέτρα ασφαλείας άτινα θα λάβωμεν έναντι τής Ιταλίας θά είναι πραγματικά. Μεθ' ο, ο κ. Έρμπαχ, θέλων να γενικεύση την συνομιλίαν, διηρωτήθη πως θα τελειώση ο πόλεμος μετά τής Αγγλίας.
Εάν βεβαίως νομίζετε, τω είπα, ότι εις τον κόσμον πρέπει να μείνητε σεις ή οι Άγγλοι, δεν βλέπω και πώς θά τελειώση. Πάντως επί του ζητήματος τούτου δεν δύναμαι να επιτείνω την συνομιλίαν μας, διότι σήμερον είμεθα πλέον σύμμαχοι της Αγγλίας και είναι ευνόητον ότι δεν είναι δυνατόν νά συνομιλώμεν έπί τοιούτου θέματος.

 Πάντων των άνωτέρω κατέστησα ενήμερον τον Πρεσβευτήν τής Αγγλίας, καλέσας αύτόν παρ’ έμοί ολίγον βραδύτερον.

1.Πρόκειται για την ανανέωση της εμπορικής συνθήκης ή οποία είχε υπογραφεί μεταξύ Ελλάδος και Γερμανίας στις 24 Μαρτίου 1928.

2. Η ημερήσια διαταγή του Παπάγου  της 19ης Δεκεμβρίου περιελάμβανε τη φράση: «Επιμείνατε δια να τον συντρίψωμεν (τον εχθρό) τελείως και οριστικώς και να τον ρίψωμεν εις τήν θάλασσαν».

Άρπαξε να φας και κλέψε νάχεις αν είσαι αριστερός και προοδευτικός

Η δολοφονία της Ελένης Παπαδάκη
 και τα Πρωτοκόλλα

Κανόνας πρώτος.

Για τον Περιούσιο «συνωμότη»,τον μαρξιστή , τον μασόνο και τον επικοινωνιολόγο, δεν υπάρχουν ούτε αλήθεια και ψεύδος , ούτε καλό και κακό. «Αληθινό» ,είναι ότι τους φαίνεται σαν τέτοιο, ή ότι πρέπει να φαίνεται σαν τέτοιο. Οι κομμουνιστές, σαν μαρξιστές και επαναστάτες , είναι και άτιμοι και ψεύτες. Δεν έχουν ούτε ιερό ούτε όσιο. Ο κομμουνιστής, πιστεύει πως το έγκλημα, η ψευτιά, η λεηλασία, η εκπόρνευση, η κλεψιά, ο βιασμός, δεν είναι κακουργήματα , αλλά είναι πράξεις πολιτικές, που επιτρέπονται σαν επαναστατικά όπλα και επιβάλλεται να τα αξιοποιεί ένας «επαναστάτης Για τους κανονικούς ανθρώπους υπάρχει είτε αλήθεια είτε λάθος. Αλλά για τον κομμουνιστή τον Περιούσιο «συνωμότη, τον μασόνο και τον επικοινωνιολόγο, υπάρχει μόνο η αλήθεια που τον συμφέρει. Αυτή είναι η«επαναστατική/επικοινωνιακή αλήθεια».

Το Πρώτο «Πρωτόκολλο» των Περιούσιων 
για την διακυβέρνηση των Γκογίμ προβλέπει:

 1. Το σύνθημά μας, είναι: Δύναμη και υποκρισία. Η βία είναι η πρώτη Αρχή, η δε υποκρισία και ο δόλος ο κανόνας για να μην μας πάρουν την εξουσία . Δεν πρέπει να διστάζουμε, δεν πρέπει να σταματάμε μπροστά σε καμιά διαφθορά, σε καμία απάτη, ή προδοσία, όταν μ' αυτό τον τρόπο πρόκειται να πετύχουμε τον σκοπό μας. 

2. Κάθε άνθρωπος που ποθεί την εξουσία, πρέπει να προσπαθεί να γίνει δικτάτορας, αν μπορεί. Πολλοί λίγοι υπάρχουν οι οποίοι δεν είναι έτοιμοι να θυσιάσουν την ευημερία όλων και την περιουσία των άλλων για να εξασφαλίσουν τη δική τους. 

3. Θα πρέπει να προσέξουμε ότι οι κακοί άνθρωποι είναι περισσότεροι από τους καλούς, και ως εκ τούτου , χάρη σ' αυτό το γεγονός πετυχαίνει κανείς καλύτερα αποτελέσματα διοικώντας τους ανθρώπους με τη βία και την κατατρομοκράτηση, και όχι με την πειθώ την λογική και το επιχείρημα .

 4. Εμείς ρίξαμε στον λαό το σύνθημα «Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφότητα» για να καταστρέψουμε με την βία του όχλου τον ησυχία και την ευημερία του κόσμου, και τις πραγματικές ατομικές τους ελευθερίες, και από τότε τις επαναλαμβάνουν συνεχώς σαν ασυνείδητοι παπαγάλοι. Πρέπει να καταλάβουμε ότι η δύναμη του πλήθους είναι τυφλή και άλογη. Το πλήθος δεν έχει λογική, ακούει από δω κι από κει. Ο τυφλός που οδηγεί κάποιον άλλο τυφλό το μόνο που θα καταφέρει είναι να τον οδηγήσει στον γκρεμό. Επίσης οι άνθρωποι που στηρίζονται στο λαό, έστω και αν είναι προικισμένοι με εξαιρετική ευφυΐα, αν δεν γνωρίζουν τίποτα σχετικά με την πολιτική, δεν μπορούν να έχουν την απαίτηση να οδηγήσουν το πλήθος, γιατί θα καταστρέψουν ολόκληρο το έθνος.

Η κ. Παπαθανασίου, η κ. Ολυμπία Παπαδούκα, η κ. Αλέκα Παίζη ήταν κακοί άνθρωποι, που ακλουθούν τον κανόνα, «δεν πρέπει να διστάζουμε, δεν πρέπει να σταματάμε μπροστά σε καμιά διαφθορά, σε καμία απάτη, ή προδοσία, όταν 
μ' αυτό τον τρόπο πρόκειται να πετύχουμε τον σκοπό μας». Η κ. Παπαδούκα πέθανε το 2011. Το 2003,59 χρόνια μετά τα γεγονότα είχε επαναλάβει αμετανόητη τα ίδια ψέματα που έλεγαν το 1944. «Θα αναφέρω μια προσωπική μαρτυρία: Μια ημέρα περνούσα από του Ζώναρς στην Πανεπιστημίου. Μπροστά στη βιτρίνα ήταν μερικά πεινασμένα παιδιά, που κοίταζαν μέσα. Κοίταξα κι εγώ. Είδα την Παπαδάκη να περιφέρεται στο χώρο με έναν Γερμανό αξιωματικό. Ήταν μια πρόκληση. Αυτό που σκέφτομαι τώρα πια, είναι ότι φέρθηκε επιπόλαια -κι είναι το πιο ελαφρύ που μπορώ να πω».

Άνθρωποι χωρίς ιερό και όσιο και χωρίς κώδικα αξιών. Αγέλη, όπως τους περιέγραψε ο Λεμπέσης.

Τα «πρωτόκολλα» των Σοφών

Όπως θα έχετε καταλάβει ξεκίνησα μια προσπάθεια πολιτικής μετάφρασης των πρωτοκόλλων που συμβαδίζουν και επιβεβαιώνονται από τις εξελίξεις.
 Όλα μαζί θα τα περιλάβω στην επανέκδοση του "Εβραϊκού Ζητήματος" .

Πως διαλέγουν τους Προδοτέσκου

«Οι διοικούντες, θα επιλέγονται από εμάς μέσα από το λαό των Γκογίμ, με αποκλειστικό κριτήριο την δουλικότητα του χαρακτήρα τους. Πρέπει να είναι πρόσωπα ανίκανα και χωρίς προπαρασκευή για την διακυβέρνηση. Έτσι θα γίνουν εύκολα πιόνια μας , που θα τους οδηγούν οι σοφοί μας, και οι σύμβουλοι μας που ανατρέφονται και εκπαιδεύονται από την παιδική τους ακόμα ηλικία για να διευθύνουν τις υποθέσεις ολοκλήρου του κόσμου».

Οι περιούσιοι και τα Σοσιαλιστικά Κινήματα

1. Εμφανιζόμαστε στη σκηνή ως σωτήρες του εργαζομένου από την καταπίεση και του προτείνουμε να εισέλθει στις τάξεις των σοσιαλιστών, των αναρχικών , και των κομμουνιστων - στους οποίους δίνουμε πάντα υποστήριξη σύμφωνα με τον υποτιθέμενο κανόνα της αδελφότητας και της αλληλεγγύη της ανθρωπότητας. 


2. Εμείς ενδιαφερόμαστε για την εξόντωση των Γκογίμ . Η δύναμη μας είναι η χρόνια έλλειψη τροφίμων και σωματική αδυναμία του εργαζομένου, διότι από ό, τι αυτό συνεπάγεται ότι ο εργάτης γίνεται σκλάβος της θέλησής μας, και δεν θα βρει τη δύναμη ή την ενέργεια για να αντισταθεί στη θέλησή μας. Η Πείνα δημιουργεί το δικαίωμα του κεφαλαίου να διαφεντεύει τον εργαζόμενο πιο απόλυτα από ό, τι η εξουσία των Βασιλιάδων επέτρεπε στην αριστοκρατία.

Οι απεργίες και οι "αγώνες" της εργατικής τάξης υπακούουν σε αυτόν τον κανόνα. "Η Πείνα" είναι η βάση της εξουσίας   του κεφαλαίου που διαφεντεύει τον εργαζόμενο πιο απόλυτα από ό, τι η εξουσία των Βασιλιάδων επέτρεπε στην αριστοκρατία .

«Πώς να κυβερνήσουμε τους Γκογίμ». Τα πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών».

Το Πρωτόκολλο, από τα γαλλικά «protocole» και τα λατινικά «protocollum», περιγράφει ένα συγκεκριμένο σύνολο κανόνων που ισχύουν υπό ορισμένες συνθήκες. Αυτή ν την έννοια έχει στη νοσοκομειακή ιατρική. 
Το πρωτόκολλο δηλαδή είναι ένας «μπούσουλας». 
Με αυτή την έννοια. Το χρησιμοποίησαν στον τίτλο της ρωσικής έκδοσης των «Αξιωμάτων», που κατευθύνουν την πολιτική προσπάθεια για παγκόσμια Κυριαρχία του Περιούσιου Λαού, που ονομάστηκαν, «Протоколы сионских мудрецов», δηλαδή «Τα πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών». 


Ο τίτλος, για να γίνει κατανοητός είναι: «Το εγχειρίδιο της Ιουδαϊκής κατάκτησης» ή «Πώς να κυβερνήσουμε τους Γκογίμ».
 Το εγχειρίδιο, με τα απλά μαθήματα πολιτικής και επικοινωνίας κυκλοφόρησε μεταξύ των Συνέδρων, στο Παγκόσμιο Συνέδριο των Σιωνιστών, το 1897, στην Βασιλεία της Ελβετίας, και δεν είναι κατασκευή του "αντι-σημιτισμού".

Το κείμενο περιέχει και αυτούσια κομμάτια από άλλα έργα, και αυτό το έχουν επικαλεστεί οι ιουδαίοι «απολογητές», για να υποστηρίξουν την δήθεν πλαστογραφία, λες και ο Ιουδαίος για λόγους θρησκευτικής πεποίθησης δεν θα δανειζόταν ολόκληρες παραγράφους από κάποιον άλλο. 

Το «Πώς να κυβερνήσουμε τους Γκογίμ», είναι συλλογικό έργο και 130 χρόνια μετά έχει αποδειχθεί στη ζωή ότι αποτελούσε και αποτελεί την «Βέδα» της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης των Περιούσιων. 

Τα αξιώματα της πολιτικής και της διακυβέρνησης που αναπτύσσει μπορεί να είναι «απάνθρωπα» αλλά αποτελούν το απόσταγμα της συσσωρευμένης γνώσης και εμπειρίας από την μακροχρόνιο Συνωμοσία.

Μόνον 22 Μακεδόνες Μητροπολίτες κατά της Προδοτικής Κομμουνιστο- νατοϊκής Συμφωνίας των Ψαράδων

Από τους 34 Μητροπολίτες των Νέων Χωρών μόνο οι 22 υπέγραψαν την έκκληση προς τους βουλευτές της ελληνικής Βουλής με την οποία τους ζητούν να μην επικυρώσουν την προδοτική Συμφωνία Αλιέκσι-Ζάεφ.
 Οι 22 , ζητούν έμμεσα από τον ΣιΑρχοντώνη, να μην αναγνωρίσει το «Αυτοκέφαλο της Εκκλησίας της Μακεδονίας», όπως επιθυμεί το Λάγκλεύ.

Αριστερός Πους τις για την δολοφονία της Παπαδάκη

Αγράμματος αριστερός Πους τις, μου έστειλε το ακόλουθο σχόλιο: 

«Την Παπαδακη ομως Χατζαρα την εβλεπαν κατα καιρους να βγαινει απο το αυτοκινητο καποιου Γερμανου Διοικητη,φορωντας γουνα και να πηγαινει στο Θεατρο! Αυτα εβλεπαν οι.. λαικοι αγωνιστες και εψαχναν αφορμη! Ο Κουκουνας νομιζω τα εγραφε αυτα στο περιοδικο που ειχε καποτε, τον Λαβυρινθο!!! Τωρα, δεν ξερω αν ειναι αληθεια οτι η Παπαδακη πηγαινε στο Θεατρο με το αυτοκινητο του Γερμανου Διοικητη(Αθηνων;) αλλα αν ειναι αληθεια εδινε στοχο!!!» 

Το δημοσιεύω γιατί είναι διδακτικό περί της Πουστιάς και τα καμώματα της. 

Το γεγονός που μεγαλοποίησαν το 1944 οι αριστεροί, ήταν ότι η Παπαδάκη ήταν φίλη της συζύγου του Ιωάννη Ράλλη. Και επειδή ήταν φίλη τους, μπορούσε να μεσολαβεί και να ζητάει την παρέμβαση του στους Γερμανούς για την απελευθέρωση συλληφθέντων κομμουνιστών που ήσαν συγγενείς ηθοποιών η εργαζόμενων στο Εθνικό Θέατρο.

 Ορισμένες φορές η Παπαδάκη πήγε στο Θέατρο με το αυτοκίνητο του Ράλλη. 

Οι κομμουνιστές, την αποκαλούσαν πουτάνα ως, δήθεν, «γκόμενα του Ράλλη». 

Ο Αριστερός Πους τις που μας έγραψε, «αυτοσχεδιάζοντας» ή αντιγράφοντας άλλους γκέι, έκανε το πρωθυπουργικό αυτοκίνητο ως «αυτοκινητο του Γερμανου Διοικητη(Αθηνων;)», και το «φόρτωσε» με θράσος χιλίων πιθήκων για ...απόδειξη, στον Κούκουνα που ουδέποτε έγραψε κάτι τέτοιο. 


ΥΓ. Κομμουνιστικές πουστιές.

22 Δεκεμβρίου 1940: Η δεύτερη απελευθέρωση της Χειμάρρας

Να’ μουν πούλι να πέταγα, 
να πήγαινα τ’ αψήλου, 
ν’ αγνάντευα την Ήπειρο τη δόλια τη Χειμάρρα, πώς πολεμούν τ’ αδέρφια μας, μαζί με τα παιδιά μας

Τις πρωινές ώρες, της Κυριακής 22ας Δεκεμβρίου τα πρώτα τμήματα του 6ου Συντάγματος Πεζικού (της Κορίνθου),το οποίο διοικούσε ο Συνταγματάρχης Παναγιώτης Ζαλαχώρης άρχισαν να εισέρχονται στην πόλη της Χειμμάρρας, από την οποία οι Ιταλοί είχαν αποσυρθεί  εσπευσμένα το βράδυ του Σαββάτου , για να μην περικυκλωθούν, μετά την κατάληψη του αυχένα του Κούτσι δύο χιλιόμετρα νότια από το Τσίπι, από τον οποίο περνούσε ο δρόμος προς τη Χειμμάρρα. 
Πολλοί ντόπιοι Έλληνες, όπως ο Θανάσης Κούστας, ο Αντώνης Κοκκαβέσης, ο Σάββας Πρίφτης, ο Πολυμέρης Κολιάκης, ο Π. Μπολάνος, ο Ν. Μπελέρης, ο Γ. Δημογιάννης, ο Σ. Λυκόκας, ο Γ. Μπρίγκος,ο Γ. Δήμας, ο Δ. Ζώτος,ο Ν. Ντούκος, Γρ. Πρίφτης, ο Π. Γκόρος αλλά και η ατρόμητη Κηπαριώτισσα Αναστασία Σάββα Οδήγησαν τους έλληνες στρατιώτες στην πόλη. Η είσοδος του Ελληνικού Στρατού ανακοινωθηκε από τις Καμπάνες. Πρώτος μπήκε στην πόλη ο 10ος Λόχος του 6ου ΣΠ. 
Οι γαλανόλευκες βγήκαν στα παράθυρα και στα μπαλκόνια, και ο κόσμος ξεχύθηκε στους δρόμους. Στη συνέχεια , μετά τη Θεια Λειτουργία , στην παλιά μονή του Αγίου Κοσμά έγινε δοξολογία και λαός και στρατός έψαλαν το «Χριστός Ανέστη» και ας ήταν παραμονές Χριστουγέννων.
 Η κατάληψη της Χειμμάρρας εορτάστηκε με λαμπρότητα στην υπόλοιπη Ελλάδα, και με απόφαση της κυβέρνησης, ορίστηκε τριήμερος σημαιοστολισμός όλων των δημοσίων κτηρίων.
 Η κατάληψη της πόλης οδήγησε στην ανύψωση του φρονήματος των ελληνικών στρατευμάτων αλλά και του ελληνικού λαού. Η γραμμή του μετώπου αναπτύχθηκε από τον Σκουταρά, στα βόρεια της Χειμάρρας μέχρι την κορυφή Αυγό των Ακροκεραυνείων. Εκεί ψηλά στα Ακροκεραύνεια, στα χιόνια, ο στρατός μας πέρασε όλον τον χειμώνα του 1940-41 και επιβίωσε μέσα σε σκαμμένα λαγούμια στην πλαγιά του βουνού. Τέσσερα χρόνια μετά, η Χειμαρραίοι ήσαν κάτω από το Κόκκινο καθεστώς, και οι «διεθνιστές» έσφαζαν εκεί και στην Αθήνα.

-Στις 22 Δεκεμβρίου 1927, στην Αθήνα απεργούσαν οι δημόσιοι υπάλληλοι , με υποκίνηση των συνδικάτων, με αίτημα την καταβολή ενός ολόκληρου μισθού ως Δώρου Χριστουγέννων. 91 χρόνια μετά, οι αριστεροί είναι στην κυβέρνηση, ο 13ος μισθός έχει καταργηθεί, και οι Δημόσιοι υπάλληλοι δεν απεργούν. 
Ανάμεσα στα μεγάλα γεγονότα της 22ας Δεκεμβρίου, η κατάληψη εξ εφόδου του φρουρίου στο Ιζμαήλ της Βεσαραβίας από τον Σουβαρόφ, το 1790, το πρωτόκολλο του Χαμπαρόφσκ με το οποίο έληξε ο Σινο-Σοβιετικός πόλεμος του 1929, η επίσκεψη Ήντεν στην Αθήνα και η συνάντηση με τον Διαγγελέα στην αγγλική πρεσβεία, και η βασιλική κυβέρνηση Παρασκευόπουλου, που προετοίμασε, (εν αγνοία της), το πραξικόπημα του Απριλίου 1967.

1Όλα τα γεγονότα της 22ας Δεκεμβρίου μπορείτε να τα διαβάσετε εδώ
https://ta-mavra-nea.blogspot.com/2018/12/22.html

Χειμερινό ηλιοστάσιο: Η μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου

Το Τέλος του Σκοταδιού. Σήμερα Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 2018 για το βόρειο ημισφαίριο, ο ήλιος φθάνει στο χαμηλότερο σημείο του ουρανού. Πρόκειται για τη μικρότερη σε διάρκεια ημέρα και αντίστοιχα τη μεγαλύτερη σε διάρκεια νύχτα. 
Από αύριο γιορτάζουμε την επιστροφή του ήλιου και του Φωτός. Δεύτε λάβετε φως.

Να τι σημαίνει να είσαι Κόκκινος παλιάνθρωπος

Η κ. Ασπασία Παπαθανασίου που το 1944 ήταν 26 χρονών ήταν εκ των πρωταγωνιστών της εκτέλεσης της Παπαδάκη. 
Χάρη σε ένα αναγνώστη που μου υπέδειξε την συνέντευξη της «ΒΗΜΑ» του 2004, μάθαμε ότι 60 χρόνια μετά τη δολοφονία εξακολουθεί να λέει τα ίδια ψέματα που έλεγαν το 1944. 
Έτσι και αλλιώς σαν Άθεη κομμουνίστρια δεν έχει να μετανοήσει για της αμαρτίες της. Στο Βήμα η κ. Ασπασία Παπαθανασίου είπε: 
«Ένα άλλο βράδυ, (21 Δεκεμβρίου 1944 έρχεται η Ολυμπία Παπαδούκα και μου λέει «Πιάσανε την Παπαδάκη» . Τρέξαμε να πάμε να βρούμε την καθοδήγηση. Ώσπου να πάμε, μάθαμε ότι τη σκότωσαν…». 

Σημασία έχει το ότι, όπως ομολόγησε,  γνώριζε ότι η Παπαδάκη είχε εκτελεστεί από το ίδιο βράδυ. 

Η Παπαδάκη όμως, ήταν επισήμως αγνοούμενη μέχρι που βρέθηκε η σορός της. 

Παρόλο που δεν το λέει, το έμαθε από το Κόμμα, την καθοδήγηση, όπου «έτρεξε». 
Παρόλο που είναι όπως κάθε κομμουνιστής ενσυνείδητη ψεύτρα την είπε την αλήθεια της.
 Η καθοδήγηση γνώριζε τη νύχτα της 21ης προς την 22α Δεκεμβρίου 1944 ότι η εντολή εκτέλεσης είχε έρθει εις «αίσιον» πέρας και το ανακοίνωσε με χαρά στις συντρόφισσες που απαιτούσαν τον θάνατό της. 

Στην ιδία συνέντευξη στο ΒΗΜΑ,είπε:
 «Μας κόλλησαν ότι η Παΐζη κι εγώ ήμαστε υπεύθυνες για τον θάνατο της Παπαδάκη. Μετά τη Βάρκιζα έγινε μια δίκη. Διαβάζαμε τα πρακτικά της στο «Έθνος». Είχαν αποφασίσει να εκτελέσουν τον εκτελεστή της Παπαδάκη. Τον είχαν πάει φυλακή. Στο δικαστήριο βγήκε όλη η αλήθεια, ότι την Παπαδάκη τη σκότωσε ένας πράκτορας των Εγγλέζων που είχε κάνει κι άλλα πράγματα». 

Η αποθέωση της παλιανθρωπιάς. Ξέχασε τη Συνέλευση στο Θέατρο Διονύσια στις 24 Νοεμβρίου. Ξέχασε το «θάνατος στην Πουτάνα». Ξέχασε ότι η Κομματική Οργάνωση απαιτούσε τη σύλληψη και εκτέλεση της .
 Αλλά θυμόταν ότι το «λαοδικείο» που καταδίκασε τον Ορέστη σε θάνατο, επειδή κρατούσε τα χρυσαφικά των θυμάτων και δεν τα παρέδωσε στο Κόμμα, απεφάνθη ότι ο ΟΠΛΑΤΖΗΣ ήταν πράκτορας των Άγγλων, όπως ήταν ο Πλουμπίδης, ο Σιάντος, και άλλοι πολλοί.

Μια απίστευτη ομολογία για τα λεφτά του ΚΚΕ στην Κατοχή

Η Κομμουνίστρια Ασπασία Παπαθανασίου , (που βρίσκεται ακόμα στη ζωή), σε συνέντευξη της στο ΒΗΜΑ πριν από 14 χρόνια είπε το ακόλουθο συνταρακτικό. 
«Με μια ομάδα ηθοποιών (Αλέκα Παΐζη, Αλέξης Δαμιανός, Μάνος Ζαχαρίας, Άλκη Ζέη) και με επικεφαλής τον Γιώργο Σεβαστίκογλου φτιάξαμε το «Λαϊκό Θέατρο». Είχαμε νοικιάσει, με λεφτά του KKE, το θέατρο Παπαϊωάννου, Πατησίων και Στουρνάρα, και με μεγάλο ενθουσιασμό το ετοιμάζαμε. Είχαμε βρει ένα έργο, ενός Λιδάκη με τίτλο «’41-’44», και αρχίσαμε τις πρόβες. 

«Είχαμε νοικιάσει, με λεφτά του KKE». «Είχαμε νοικιάσει, με λεφτά του KKE». «Είχαμε νοικιάσει, με λεφτά του KKE». 

Λίρες λέμε. Χρυσές εγγλέζικες λίρες!