1965-2009.Οι εποχές αλλάζουν. Οι εφιάλτες Όχι!

Γιατί ανετράπη ο Γ. Παπανδρέου το 1965;
Επειδή είπε «Όχι» στην «λύση» των Αμερικανών για το Κυπριακό.
Γιατί ανετράπη ο Καραμανλής το 2009;
Επειδή είπε «Όχι» στην αμερικανική λύση για το «Μακεδονικό».
Η διαφορά είναι ότι αυτή τη φορά δεν χρειάστηκε αποστα-σία.

Πάντως και στις δύο περιπτώσεις πρωταγωνιστής ο Κ.Μητσοτάκης.


Ένα τηλεγράφημα του Αμερικανού πρέσβη στη Αθήνα Χ. Λαμπουίς από το αρχειο του Στέιτ Ντιπάρτμεντ

Στις αρχές του 1965, ο Κωνσταντίνος ζήτησε προσωπική συνάντηση με τον Αμερικανό πρέσβη στη Αθήνα Χ. Λαμπουίς,που πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της 27ης Ιανουαρίου 1965.

Το πρώτο που είπε ,στον Αμερικανό πρέσβη, ο Κωνσταντίνος, ήταν ότι, «υπήρχε χαώδης κατάσταση τόσο στην εσωτερική ελληνική πολιτική ζωή όσο και στην Κύπρο».Ότι υπήρχε μεγάλη ανησυχία, «για την επέκταση του κομμουνισμού στην Ελλάδα» και ότι, πράγματι, τα Ανάκτορα διαπίστωναν «κάποια άνοδο στη δραστηριότητα και το θράσος της άκρας αριστεράς, που προκαλούσε ανησυχία».
Ο Λαμπουίς, απάντησε ότι οι διαπιστώσεις της πρεσβείας των ΗΠΑ κατέληγαν ,«στο ίδιο συμπέρασμα» και συμφωνούσαν ότι το θέμα της κομμουνιστικής δραστηριότητας θα έπρεπε να παρακολουθείται προσεκτικά.

Ο Κωνσταντίνος είπε τότε ότι ορισμένοι παράγοντες τον ήθελαν να κινηθεί «εναντίον της κυβέρνησης Παπανδρέου», αλλά εκείνος πίστευε ότι αυτή η στιγμή δεν ήταν η κατάλληλη.

Δεν υπήρχε κάποιος εκείνη τη στιγμή που θα μπορούσε ν' αντικαταστήσει τον Γ. Παπανδρέου, που συνέχιζε να είναι δημοφιλής. Αν τώρα «προσπαθήσει να ανατρέψει (unseat) τον πρωθυπουργό», ο Παπανδρέου «θα κατέβει στο πεζοδρόμιο». Επρεπε επομένως να βρεθεί η κατάλληλη στιγμή για την αποπομπή του.

Ο Κωνσταντίνος σχολίασε και τον διορισμό του Τσιριμώκου ως υπουργού Εσωτερικών. Είχε αμφισβητήσει έντονα, μιλώντας με τον Γ. Παπανδρέου, αυτόν τον διορισμό ενός «συνοδοιπόρου» της Αριστεράς, αλλά ο πρωθυπουργός επέμεινε στην απόφασή του. Ο Γ. Παπανδρέου έμοιαζε να είναι ένας πρωθυπουργός υπό συνεχή αμφισβήτηση. Ο μονάρχης εκμυστηρεύτηκε στον Λαμπουίς ότι «αρχικά είχε σκεφτεί να αντιταχθεί στον Παπανδρέου για τον διορισμό του Τσιριμώκου υποχρεώνοντας τον πρωθυπουργό σε παραίτηση», αλλά τελικά άλλαξε γνώμη περιμένοντας μια καλύτερη στιγμή.

Ο Κωνσταντίνος επιθυμούσε ν' ακούσει τη γνώμη του Λαμπουίς, που τόνισε ότι κατανοούσε πλήρως τη σημασία που είχε για τον βασιλιά «να είναι λογικά βέβαιος για την επιτυχία πριν να συγκρουστεί με τον πρωθυπουργό», επομένως δεν έπρεπε να δράσει «βιαστικά». Αλλά θα βρεθεί η στιγμή όπου ο βασιλιάς «πρέπει να δράσει».

Ο Κωνσταντίνος «συμφώνησε» και τότε προσδιόρισε στον Αμερικανό πρεσβευτή το κεντρικό σημείο όπου θα αντιδρούσε αποφασιστικά λέγοντας ότι αν ο Παπανδρέου «παρέμβει στο στράτευμα, όπως έκανε με τη Χωροφυλακή, αυτό θα είναι το οριστικό ζήτημα και θα απαιτήσει την παραίτηση του πρωθυπουργού».

Ο Λαμπουίς αμέσως ρώτησε αν υπήρχε «κάποια ένδειξη» ότι ο πρωθυπουργός αναμειγνυόταν στα ζητήματα του στρατεύματος.

Ο Κωνσταντίνος ανέφερε ότι κάποια στιγμή ο Γ. Παπανδρέου επιθυμούσε να μετακινήσει τον Π. Γαρουφαλιά από το υπουργείο Αμυνας στο υπουργείο Συντονισμού αλλά «και ο βασιλιάς και ο Γαρουφαλιάς είχαν αντιταχθεί» αποφασιστικά.

Εξι και πλέον μήνες πριν από την οριστική ρήξη Γ. Παπανδρέου-Ανακτόρων, ο Κωνσταντίνος και ο αμερικανός πρέσβης είχαν προσδιορίσει το ακριβές σημείο όπου θα προκαλούσε την παραίτηση του προέδρου της κυβέρνησης και αυτό ήταν:"Το στράτευμα", που ανήκε στις ΗΠΑ και όχι στον "κυρίαρχο ελληνικό λαό".