«Προγραμματικές θέσεις» ενός σκεπτόμενου αντεξουσιαστή
για μια αριστερή κοινωνία .
Γράφει ο Κώστας Λάμπος
prodial21@gmail.com
Πέρασαν μόνο μερικές μέρες από τις εκλογές της 4ης Οκτώβρη[1]. Ο κουρνιαχτός κατάκατσε. Τα πανηγύρια και τα μοιρολόγια σταμάτησαν. Οι εκλογικοί μηχανισμοί αποσύρθηκαν και οι στρατοί των οπαδών έβαλαν τα όπλα στο «παρά πόδα». Οι μεγάλοι νικητές συγκρότησαν την κυβέρνησή τους και άρχισαν ήδη να συγκρούονται με τα χρόνια και καυτά προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας και να διαπραγματεύονται με τα οργανωμένα συμφέροντα του Κεφαλαίου. Οι μεγάλοι ηττημένοι ανεβαίνουν το Γολγοθά τους. Οι μικροί νικητές διαγκωνίζονται στα έδρανα της αντιπολίτευσης και ονειρεύονται να μεγαλώσουν, ενώ οι μικροί του 0,00-3,00% έβαλαν τα κοινοβουλευτικά όνειρά τους, με 1,6% όλοι μαζί στο σύνολο της επικράτειας, στην κατάψυξη μέχρι τις επόμενες εκλογές. Τώρα, λοιπόν, που «κάθε κατεργάρης πήγε στον πάγκο του», κάποιοι ψηφοφόροι αναλύουν το αποτέλεσμα των εκλογών και προσπαθούν να καταλάβουν ποια πολιτική επέλεξε ο «κυρίαρχος Λαός».
Σ’ αυτές τις εκλογές πήραν μέρος είκοσιτρία κόμματα-εκλογικοί συνδυασμοί και κάμποσοι ανεξάρτητοι υποψήφιοι σε κάποιες επιμέρους εκλογικές περιφέρειες. Σύμφωνα με τα τελικά αποτελέσματα επικρατείας το πρώτο κόμμα έλαβε 3.012.373 ψήφους, το δεύτερο έλαβε 2.295987, το τρίτο 517.154, το τέταρτο 386.152 και το πέμπτο, που πέρασε το όριο του 3% και μπήκε στη Βουλή με 13 βουλευτές, έλαβε 315.627 ψήφους.. Οι τρεις τελευταίοι εκλογικοί συνδυασμοί έλαβαν σε όλη την επικράτεια 8, 8 και 3 ψήφους αντίστοιχα.
Σ’ αυτές τις εκλογές δεν πήρε μέρος το 31,76 των ψηφοφόρων, ένας στους τρεις δηλαδή. Σε κάποιες μάλιστα περιοχές το ποσοστό των ψηφοφόρων ήταν πολύ μεγαλύτερο, ακόμα και πολύ πάνω από το 50%,[2] πράγμα που σημαίνει πως ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας δεν εμπιστεύεται πιά το καπιταλιστικό κοινωνικοοικονομικό σύστημα και την πολιτική έκφρασή του, την αστική Δημοκρατία και προτιμάει να απέχει αντί να συμμετέχει και να το απορρίπτει με τις επιλογές του.
Όσον αφορά στο ιδεολογικό στίγμα των κομμάτων και σύμφωνα με τις δικές τους δηλώσεις δύο κατατάσσονται στο χώρο της Κεντροδεξιάς-Δεξιάς, είναι δηλαδή φορείς της συντηρητικής και νεοσυντηρητικής ιδεολογίας, έντεκα, όπως «Φως Αλήθεια Δικαιοσύνη», «ΚΟΤΕΣ», «Κοινωνία», «Φίλοι του Ανθρώπου» «Παλαιά Δημοκρατία» κλπ κλπ. δεν ταξινομούνται στον άξονα Δεξιά-Αριστερά ενώ δέκα κατατάσσονται στο χώρο του φάσματος Κεντροαριστερά-Αριστερά. Η δική μας ανάλυση θα περιοριστεί στις δυό κατηγορίες κομμάτων, στην κατηγορία των κομμάτων της Δεξιάς και στην κατηγορία των κομμάτων της Αριστεράς γενικά.
Μια απλή σύγκριση των δυνάμεων των δυό πολιτικών μπλοκ δείχνει:
Πως οι δυνάμεις του Κεφαλαίου, της λεγόμενης ελεύθερης….
διαβάστε όλο το άρθρο και άλλες ενδιαφέρουσες αναρτήσεις εδώ http://epithesh.blogspot.com/2009/10/4-2009_16.html
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
.png)
-
.png)
Η ΑΙΝΟΣ επειδή ειναι μικρή και έχει μικρότερο κόστος πουλάει πολύ πιό φθηνα από τον Ανταγωνιστή της Μπαρμπαστάθη που εχειαγοραστεί από πολ... -
.png)
Οι πρώτες (ιατροδικαστικές) εκτιμήσεις αναφέρουν πως ο 31χρονος ποδοσφαιριστής υπέστη έμφραγμα.
.png)
1 σχόλιο:
"Κοινοτιστική γεωργία"
Γιώργος Σταματόπουλος
*Αναδημοσίσευση από την Ελευθεροτυπία (17/10/09)
"Θα μπορούσε να είναι πρωτοσέλιδη είδηση, αλλά άλλες είναι οι αξιολογήσεις.
Στις ΗΠΑ ανθούν οι γεωργικές καλλιέργειες τοπικού χαρακτήρα, ειδικώς αυτές που βρίσκονται κοντά σε αστικές περιοχές. Μικρές παραγωγές, αλλά μακριά από δανεισμούς. Οι αγρότες συνεννοούνται με τους αστούς για την καλλιέργεια της χρονιάς και προπληρώνονται για τα προϊόντα τους (βρέξει-χιονίσει και αυτό εν γνώσει των αγοραστών). Πηγαίνουν τα προϊόντα μόνοι τους στο άστυ· πλειστάκις οι αστοί επισκέπτονται τον τόπο καλλιέργειας και ενίοτε συμμετέχουν στη διαδικασία της. Οι άνθρωποι έρχονται κοντά· γνωρίζονται.
Οι καρποί είναι υγιείς· η χημεία εκλείπει. Οι άνθρωποι επαναποκτούν τη χαμένη στη δίνη της τυποποίησης γεύση· παλαιά, αρχαία ηδονή, γνωστή μόνο σε όσους ευτύχησαν να ζήσουν στη γη των προγόνων, την άθικτη από λιπάσματα και λοιπά γεωργικά φάρμακα... καρκινογόνα τα περισσότερα.
Λάδι, βούτυρο, αβγά, φρούτα, λαχανικά, τυριά, μέλι, μαρμελάδες χωρούν όλα σ' ένα καλάθι, που το μεταφέρουν μπρος πίσω σε μια μικρή ακτίνα χιλιομέτρων.
Είναι το καλάθι της αντικατανάλωσης, το καλάθι της ποιότητας, ευλογημένων καρπών, το καλάθι της θεραπείας της Γης.
Οι τοπικές καλλιέργειες δεν είναι άρνηση στον πολιτισμό, είναι η ταυτότητά του, η «συνείδηση» του πολιτισμού, τελοσπάντων μια στροφή στην ποιότητα και ας επαίρονται οι υπέρμαχοι του καπιταλισμού ότι κατ' αυτό τον τρόπο είναι αδύνατο να τραφούν τα δισεκατομμύρια του πληθυσμού του πλανήτη.
Οι κοινοτιστικής μορφής γεωργικές καλλιέργειες, οι παλιές «συντεχνίες» ή «συντροφίες» εξισορροπούν την εργασία με την εργοδοσία και το κεφάλαιο σε σχέσεις συνεταιρικές, διασφαλίζουν την ελευθερία. Σκοπός του ανθρώπου δεν είναι ο πλουτισμός, το κέρδος.
Η απληστία γεννάται από το σύστημα και όχι το αντίστροφο, από το σκολιό δρόμο στον οποίο οδηγήθηκε η πολιτική.
[...] η ελιά είναι το σύμβολο της Αθηναϊκής Δημοκρατίας [...] περιέχει τον άνθρωπο· τη συνύπαρξη, τη σχόλη, το παιχνίδι, τη συλλογικότητα. Είναι δέντρο που απαιτεί εργασία λίγων μηνών· στο μάζεμα, όμως, απαιτεί τη συνεργατικότητα. Εμπεριέχει τις δύο βασικές έννοιες της οικονομίας: εργασία - σχόλη.
Και, σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, η σχόλη αποτελεί το υπόβαθρο ενός «τέλους» του ανθρώπου, το οποίο αποβλέπει στο ευ ζην και όχι, απλώς, στο ζην (Ασχολούμεθα... ίνα σχολάζωμεν...).
Με άλλα λόγια οι κοινοτιστικός τρόπος παραγωγής βοηθά τον άνθρωπο να καταλάβει το νόημα της πολιτικής, τον εμβαπτίζει σε θεμελιώδεις δημοκρατικές αρχές, του επιτρέπει την είσοδο στον θαυμαστό κόσμο του νοήματος. Παύει εν τινι μέτρω και η αιώνια διαμάχη άστεως - περιφέρειας.
Δεν είναι τυχαίο (ή μπορεί και να είναι) ότι το τελευταίο Νόμπελ Οικονομίας δόθηκε σε Αμερικανίδα που διακηρύσσει τη δυναμική των κοινοτήτων στην παραγωγική διαδικασία.
Διότι, απλούστατα, το μικρό (πάντα θα) είναι όμορφο, όπως έλεγαν οικονομολόγοι περασμένων δεκαετιών.
Ας επανακάμψουν οι συνεταιρισμοί, έξω από κόμματα, όμως, έξω από χειραγώγηση και καθοδήγηση κομματικών οργάνων ή ευρωπαϊκών εντολών.
Λησμονήσαμε ότι η γεύση είναι σπουδαίο πολιτισμικό αγαθό, ισότιμη των άλλων αισθήσεων· καταντήσαμε όμως άγευστοι, παμφάγοι δε. Οι λαϊκές αγορές δεν αρκούν, πρέπει οι ίδιοι οι αστοί να έλθουν σε επαφή με τη Γη. [...].
Δημοσίευση σχολίου