Η ΘΕΣΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΣΗΜΕΡΑ

Για την ΕΛΛΑΔΑ των ΟΝΕΙΡΩΝ ΜΑΣ

του Ιωάννη Γιαννάκενα Ιδρυτή των εκδόσεων ΠΕΛΑΣΓΟΣ

Θεωρώ ότι οφείλω να μοιραστώ μαζί σας κάποιες σκέψεις για την σημερινή κατάσταση, του Ελληνικού Πατριωτικού Κινήματος. Ενός κινήματος που τα τελευταία 10 χρόνια είδε τον εαυτό του να αρχίζει να απελευθερώνεται από τα μεταπολιτευτικά του δεσμά και να προσπαθεί να αναπτυχθεί. Μία ανάπτυξη που τα τελευταία πέντε χρόνια έχει κάνει ουσιαστικά βήματα εμπρός, τα οποία όμως δεν επαρκούν για κάποιους που βρίσκονται εγκλωβισμένοι στην δογματική απολυτότητα της απελευθέρωσης από την ανυπαρξία των προηγουμένων ετών. Αδυνατούν να δουν «μισογεμάτο» το ποτήρι αλλά «μισοάδειο» ξεχνώντας το γεγονός ότι ήταν απολύτως άδειο μέχρι πρότινος.Οι ίδιοι και αρκετοί άλλοι που ξύπνησαν τα τελευταία χρόνια ανακαλύπτοντας ότι η ΠΑΤΡΙΔΑ χάνεται, εμφανίζουν την μεγάλη «πολυτέλεια» να βρίσκονται μονίμως με το δάκτυλο στην σκανδάλη για να πυροβολήσουν την μόνη ουσιαστική και αποτελεσματική πολιτική παρέμβαση πατριωτών που έγινε από το 1974 έως σήμερα. Διότι παρά το γεγονός ότι ο ΛΑ.Ο.Σ. και ο Πρόεδρός του Γιώργος Καρατζαφέρης έχουν κατά καιρούς ατυχήσει ή, για πολλούς από εμάς, κάνει λάθος πολιτικές επιλογές, αυτό δεν αλλάζει το ΚΥΡΙΑΡΧΟ ΓΕΓΟΝΟΣ, ότι ο Γιώργος Καρατζαφέρης είναι ο ΜΟΝΟΣ ΠΑΤΡΙΩΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ, ο οποίος κατάφερε να ανοίξει την ΚΕΡΚΟΠΟΡΤΑ στο φρούριο του συστήματος και να εισβάλλει εντός εκφράζοντας τον ΕΘΝΙΚΟ ΛΟΓΟ και τον ΑΝΤΙΛΟΓΟ στήν παρακμή, αναδεικνύοντας αρκετά νέα στελέχη, αλλά και ΕΘΝΙΚΗ ΑΤΖΕΝΤΑ. Δυστυχώς αρκετοί πατριώτες δεν δείχνουν να εκτιμούν αυτό το σημαντικό βήμα και προτιμούν να βρίσκονται στο χαράκωμα έξω από την ΚΕΡΚΟΠΟΡΤΑ της Πόλης των ανθελλήνων διαχειριστών και να κτυπιόνται με τον διπλανό συναγωνιστή τους, για το ποιός είναι πιο «σωστός», πιο «καθαρός», πιο «άριος» και άλλες διαχωριστικές και διασπαστικές τορπίλες του αυτάρεσκου εγωισμού τους. Κατάσταση που φθάνει στα όρια ενός άκαρπου πολιτικού γεροντοκορισμού, με κίνδυνο να κλείσει η κερκόπορτα του συστήματος ξανά και να ανανεωθεί –μεταλλαγμένο- το μεταπολιτευτικό καρκίνωμα, αφήνοντας ΞΑΝΑ ΕΚΤΟΣ το Πατριωτικό Κίνημα. Το 2005, όταν εμείς που ανήκαμε στο Ελληνικό Μέτωπο αποφασίσαμε να ενταχθούμε στο ΛΑ.Ο.Σ , το πράξαμε ως μια ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ και ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ, για την ανάπτυξη του πατριωτικού κινήματος και την προώθηση της ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΤΖΕΝΤΑΣ, ΟΧΙ ΩΣ ΜΙΑ ΕΠΙΛΟΓΗ ΑΥΛΙΚΗ, φίλων του Μάκη Βορίδη. Έτσι είναι απόλυτα λογικό και αυτονόητο η μεγάλη πλειοψηφία από εμάς να μην ακολουθήσουμε την προσωπική επιλογή του Μάκη Βορίδη να πάει στην Ν.Δ. Η επιλογή μας να κτίσουμε το ανάχωμα που λέγεται ΛΑ.Ο.Σ. είναι δεδομένη. Η συνάντησή μας στην Λαμία πριν από ένα μήνα το επιβεβαίωσε. Ειδικά δε σήμερα που είναι ολοφάνερη η ΛΥΣΣΑ, με την οποία η ΤΡΟΪΚΑ, το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα και η διαπλοκή, προσπάθεια να εξασφαλίσουν την μη είσοδο του ΛΑ.Ο.Σ. στην επόμενη βουλή. Τρέμουν να μην έχουν το ΛΑΟΣ ρυθμιστή των εξελίξεων, διότι ο Γιώργος Καρατζαφέρης απέδειξε ότι έχει το θάρρος να πει ΟΧΙ και να αποχώρηση ακόμα και από την Κυβέρνηση, εάν δει ότι κινδυνεύει η Εθνική μας Κυριαρχία. Είναι λοιπόν, ΧΡΕΟΣ μας να αγωνιστούμε με ΠΕΙΣΜΑ ώστε να μην αφήσουμε πάλι, ανεξέλεγκτο το μεταπολιτευτικό πολιτικό σύστημα να κυβερνήσει αυτήν την ΠΑΤΡΙΔΑ. Ο ΛΑ.Ο.Σ. πρέπει να είναι ο εθνικός ρυθμιστής, με όσους περισσότερους βουλευτές, με όσους περισσότερους ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ βουλευτές.
Ας μας οδηγήσει λοιπόν η ΛΟΓΙΚΗ και η ΠΙΣΤΗ, και όχι ο θυμός, στην καθοριστική αυτή εκλογική μάχη της 6ης Μαΐου 2012.
Για τους λόγους αυτούς απεφάσισα να δεχθώ την πρόταση του Γιώργου Καρατζαφέρη να είμαι και πάλι υποψήφιος βουλευτής στην Α΄ Αθηνών. Όχι για να ζητήσω τον σταυρό σας, αλλά για να αγωνιστώ για την ψήφο σας στον ΛΑΪΚΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟ.