Το δόγμα Τρούμαν

ΟΚ, έπειτα έντονη «δυσκοιλιότητα» και τρεις συνεδριάσεις δέκα ημερών, η «ευρωατλαντική οικογένεια» συμφώνησε, ότι συμφώνησε, αλλά κανείς δεν κατάλαβε σε τι συμφώνησαν. Ούτε καν οι «νομπελίστες». Πολύ περισσότερο οι ψηφοφόροι και οι οπαδοί.
Οι παπαγάλοι άφησαν τους «ξεπαγιασμένους» στις πλατείες να νομίζουν ότι «νίκησαν» τον νεοναζί σακάτη, που έκανε ένα βήμα πίσω. Από το διευθυντήριο, τους είπαν «Je vous ai compris», η απόφαση του ελληνικού λαού να μετονομάσει την τρόικα έγινε σεβαστή, και οι ενεργοί πολίτες ησύχασαν, και θα περιμένουν τα μπάνια του λαού.
Οι καναπεδάτοι τηλεθεατές, που έτρωγαν τα νύχια τους από την αγωνία για το αν θα πηγαίνουν στις μπατιροτράπεζες για να βρίσκουν ευρώ στα ΑΤΜ, πήραν μια ανάσα και ξέσπασαν σε χειροκρότημα, ευχαριστημένοι που δεν τους «έδιωξαν» από το ευρω-Νταχάου. «Ανάσα», πήραν και οι ισλαμιστές οπαδοί του Alexis και της Τασίας στην Αμυγδαλέζα , αφού τους έδωσαν φύλο πορείας .
Ο «δαφνοστεφής» γύρισε σελίδα, αλλά ουσιαστικά τίποτα δεν επιλύθηκε, και η συμφωνία των Σαμαροβενιζέλων στο Ουροgroup του Νοεμβρίου του 2012 παραμένει ζωντανή. Έτσι έληξε η «πατριωτική εκστρατεία» των ευρω-επαιτών για το Ευρώ μας , που συντόνιζε ο σκηνοθέτης της Βασιλίσσης Σοφίας και η παράσταση έλαβε τέλος.
Από τα «Κεντρικά», πέραν του ατλαντικού, λένε ότι, «το παιχνίδι δεν έχει τελειώσει», ότι η συμφωνία είναι απλώς «ενδιάμεση» , που απέτρεψε την «καταστροφή».
Η «αριστερή διακυβέρνηση» άφησε την επανάσταση για αργότερα, αποδέχτηκε τις «δεξιές», «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις», δεσμεύτηκε ότι δεν θα περάσει μέτρα με αρνητικό αντίκτυπο στον προϋπολογισμό και ότι θα αποπληρώσει το χρέος. Έδωσε εγγύηση αξιοπιστίας με τη σφραγίδα του «Περιστυλίου» και του Πάκη, και έλαβε σε αντάλλαγμα «ευελιξία» και «ρευστότητα». Το βασικό είναι ότι «αποκαταστάθηκε η εμπιστοσύνη μεταξύ της Ελλάδας και των εταίρων». Έτσι οι «εταίροι», «θα αισθάνονται καλά με την Ελλάδα στο ευρώ», διότι δεν θα εμφανιστεί «έλλειμμα εμπιστοσύνης». Δεν θα μπορούσε η αριστερή κυβέρνηση να λέει «προφορικά» ότι δεν θα λάβει μονομερείς αποφάσεις και από την άλλη να στέλνει νομοσχέδια στη Βουλή. «Επιτεύχθηκε προσέγγιση, η οποία θα επιτρέψει τη σταδιακή αποκατάσταση της εμπιστοσύνης», είπε ο εβραίος Μπλουμ, και οι νεα κυβέρνηση δεσμεύτηκε να υπάρξουν περαιτέρω διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, να μην υπάρξουν μονομερείς δράσεις με αρνητικό αντίκτυπο, και να διασφαλίζονται τα πλεονέσματα που θα προκύπτουν από τις «διαρθρωτικές ρυθμίσεις».
Οι αριστεροί προεκλογικά έσκιζαν το μνημόνιο και τις καλτσοδέτες τους. Μετά πήγαν στις Βρυξέλλες να πάρουν λεφτά δίχως μνημόνιο και γύρισαν με αριστερή λιτότητα και με μνημόνιο, δίχως λεφτά , αλλά με ανθρώπινη ευελιξία. Οπότε, λιτότητα με αριστερό προσωπείο και η Λαϊκή Κυριαρχία και η Εθνική Ανεξαρτησία τέθηκαν υπό αναστολή. Καπούτ. Αυτή είναι η ουσία. Νόμος είναι το δίκιο του τραπεζίτη.
Η «αριστερή διακυβέρνηση» αποδέχτηκε το πλαίσιο, τον στενό κορσέ, της παγκόσμιας τραπεζιτικής χούντας και εκείνη τους έκανε δώρο το δικαίωμα να αντικαταστήσουν τα «οδυνηρά μέτρα» για απολύσεις και περικοπές μισθών και συντάξεων με άλλα ισοδύναμου χαρακτήρα. Η «αριστερή κυβέρνηση» δεσμεύτηκε ότι δεν θα προχωρήσει σε καμία μονομερή ενέργεια που θα ακυρώνει μνημονιακές αποφάσεις, ενώ κάθε αλλαγή στο υφιστάμενο πρόγραμμα πρέπει να είναι δημοσιονομικά ουδέτερη και να την έχουν συμφωνήσει από κοινού οι δύο πλευρές.
Με τον βρόγχο του Ντράγκι στις τράπεζες φάνηκε σε όλους ότι με το ευρώ δεν υπάρχει καμιά προοπτική ανάκαμψης για την ελληνική οικονομία ούτε για την ευημερία του ελληνικού λαού.
Το θεμελιώδες για να ανακτήσει η Ελλάδα την ανταγωνιστικότητα της και να διευθετήσει τα προβλήματά της είναι η νομισματική και φορολογική της Κυριαρχία. Δηλαδή επιστροφή στη δραχμή και ριζική πολιτική αντιμετώπιση του λογιστικού χρέους των 340 δις που μας φόρτωσαν.
Το ευρώ δεν είναι «θείο δώρο». Είναι τοξικό δηλητήριο. Και η «βοήθεια» από την «ευρωπαϊκή οικογένεια» δεν είναι βοήθεια αλλά κατάρα. Η διαπραγμάτευση «Μπαρουχάκη» με την βοήθεια των Ιταλών, Γάλλων, και αμερικανών «φίλων», που έπαιρναν στο τηλέφωνο τον «κακό» Γερμαναρά, απέδειξε ότι , το αριστερό όραμα, για την «Ευρώπη των λαών», είναι κάτι σαν τα πράσινα άλογα.
Η «Ευρώπη των τοκογλύφων», το τέταρτο Ράιχ, δεν προβλέπει τίποτα καλό για τους «λαούς». Ούτε συντάξεις ούτε συλλογικές συμβάσεις. Ανεργία και φτώχεια μαζί με την «ανεκτικότητα» προς τον ισλαμοφασισμό, την παιδοφιλία και την Κοντσίτα. Αυτό είναι το ευρωατλαντικό μέλλον μας εντός της «ευρωπαϊκής οικογένειας» και των ευρωπαϊκών αξιών.
Πρέπει όλοι να αναληφθούν ότι το ευρωατλαντικό πλαίσιο της Διεθνούς χρηματοπιστωτικής Χούντας δεν ανατρέπεται με μια ψηφοφορία και κυρίως δεν ανατρέπεται με την υπερψήφιση της αριστερής βάρδιας της Χούντας με το ανθρώπινο προσωπείο.
Οι ευρω-αριστεροί όπως και οι σοσιαλδημοκράτες είναι η χαμογελαστή έκφραση των τοκογλύφων. Όποιος ελπίζει στον ΣΥΡΙΖΑ και τον Alexis θα μείνει με την ελπίδα.

Σπύρος Χατζάρας