Και πάλι για τη σφαγή του Μελιγαλά

Μπήκα στο ιστολόγιο Cogito ergo sum και στην ανάρτηση http://teddygr.blogspot.gr/2016/09/7.html έβαλα τα ακόλουθα πέντε σχόλια για τους «εραστάς της αληθείας». -

1)Καλά όλα. Όμως το ΙΙ Γραφείο του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ, στο δελτίο του υπ’αριθμό 9458, της 16ης Σεπτεμβρίου,, έγραφε τα εξής (προφητικά) για τη μάχη στον Μελιγαλά : «…αφού συντρίψαμε την άμυνα 1.000 και παραπάνω Ράλληδων οι οποίοι διεκδίκησαν την πόλη σπίτι προς σπίτι 800 σκοτώθηκαν στη μάχη. Δικές μας απώλειες 60 νεκροί και 150 τραυματίες…».
Τώρα ξέρουμε, ότι δεν υπήρξε καμιά συντριβή της «άμυνας» αφού ο Μελιγαλάς Παραδόθηκε, και επομένως όταν το ΙΙ Γραφείο του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ ανακοίνωνε 800 ράλληδες νεκρούς, εκείνοι (οι 775) ήσαν ακόμα ζωντανοί ήσαν στο Μπεζεστένι. Στις 16 Σεπτεμβρίου, μόλις άρχιζε η σφαγή των αιχμαλώτων. Το ανακοινωθέν του ΕΛΑΣ αποκαλύπτει το προμελετημένο έγκλημα.
Σπύρος Χατζάρας
ΥΓ.Αλλά αφού είσαστε εραστές της αληθείας και «σκεπτόμενοι», τα πτώματα των Δεκεμβριανών «το έφερναν από το Κατίν», όπως έλεγε η μπροσούρα της ΚΟΑ τότε η το Κόμμα έλεγε ψέματα;

2) Καλά, εγώ είμαι ο Χατζάρας που δεν έχω σκοτώσει κανέναν ενώ ο Ξιάρχος που καταδικάστηκε από τη δικαιοσύνη για τα εγκλήματα που διέπραξε είναι αξιόπιστος. Ο (πιστός) κομμουνιστής Στάθης Κανναβός, ο Έπαρχος της ΠΕΕΑ, που περιέγραψε τα γεγονότα της 15ης Σεπτεμβρίου γιατί δεν είναι αξιόπιστος; Ο Στάθης Κανναβός περιέγραψε την παράδοση ως εξής:«μετά το ηλιοβάρεμα, οι δολοφόνοι του Μελιγαλά, σηκώνουν από παντού λευκές σημαίες. Πετούν στα φυλάκια τα άτιμα όπλα τους και μπουλούκια - μπουλούκια, τρέχουν να κλειστούν στο Μπεζεστένι. Λίγες στιγμές πριν την παράδοσή τους, στις ανατολικές παρυφές της κωμόπολης είχε φτάσει χωρίς να προλάβει να πάρει μέρος στη μάχη το 11ο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ μαζί με τον…. Άρη Βελουχιώτη».

3) Η «πτωματολογία». Πολλά έχουν γραφεί για το πόσα ήσαν τα θύματα της «πηγάδας», αλλά οι λάτρεις της αληθείας ξεχνούν ότι εκτελέσεις αιχμαλώτων που καταδικάστηκαν από τις λαϊκές συνελεύσεις στα χωριά τους έγιναν παντού. Στην Μερόπη, την Οιχαλία, το Σολάκιο, την Ανθούσα. Από το Νησί πήραν 13 από τον Μελιγαλά τους οδήγησαν στο κέντρο της Μεσσήνης και εκεί με χορούς και τραγούδια τους εκτέλεσαν . Στο Νεοχώρι εκτελέστηκαν 150, στο Σολάκι και στην Ανθούσα 200. Πολλούς αξιωματικούς και στρατιώτες του Τάγματος τους μετέφεραν στη μάντρα του «Κριμπά», στη Μερόπη , και τους εκτέλεσαν το βράδυ, της 16ης Σεπτεμβρίου και τους έριξαν σ’ ένα ξεροπήγαδο .Εκεί έσφαξαν και τους γιατρούς, τους δικηγόρους, και τους καθηγητές που έπιασαν στον Μελιγαλά. Μόνο τα Ζευγολατιό δεν σκότωσε κανέναν. Εκεί η «αστική τάξη» διασώθηκε. Εκτός από την Πηγάδα, εκατοντάδες ήσαν τα θύματα των εκτελέσεων στην Καλαμάτα και στους Γαργαλιάνους. Στην Πύλο όπως και στην πλατεία της Καλαμάτας έγινανα τα αποτρόπαια σχεδιασμένα λυντσαρίσματα, ενώ ομαδικές σφαγές, κυρίως νέων έγιναν στο Κουτσουβέρι Γαργαλιάνων, στο Λεζάκι και στην Βέργα Κορυφασίου. Τα πτώματα όσων εκτελέστηκαν από «το λαό» στα γύρω χωριά στην Καλαμάτα και στους Γαργαλιάνους φυσικά και δεν ρίχτηκαν στην Πηγάδα. Αυτούς τους υπολογίζουν σε 3000-4000.

4)Η πτωματολογία (συνέχεια). Η παράδοση του Μελιγαλά έγινε στις 12.00 το μεσημέρι της Παρασκευής 15 Σεπτεμβρίου 1944. Το σύνθημα της παράδοσης έδωσε ο Παπάς που χτύπησε την καμπάνα. Το απόγευμα , και ενώ ακόμα οι Γκίμπσον-Φατσέας ήταν παρόντες, είχαν αρχίσει και οι αυτοδικίες . Αιχμάλωτοι εκκαλούντο ονομαστικά έξω από το Μπεζεστένι και τους εκτελούσαν. Το σύνολο των θυμάτων των «αυτοδικιών» υπολογίζονται σε 150, που θαφτήκαν σε ομαδικούς τάφους στο νεκροταφείο του Μελιγαλά, μαζί με τους 15 νεκρούς των μαχών και τους 41 τραυματίες που εκτελέστηκαν αλλά και τους νεκρούς ελασίτες. Τα πτώματα των 200 και πλέον υπερασπιστών του Μελιγαλά και αμάχων δεν βρίσκονταν στην «Πηγάδα» αλλά είναι θύματα της σφαγής.

5) Το πρώτιστο ιστορικό ζήτημα για τα γεγονότα του Μελιγαλά δεν είναι ούτε η ηθική ούτε η πολιτική τους διάσταση αλλά η διακρίβωση των γεγονότων μέσα από την διασταύρωση των ψευδών που γράφονται από όλες τις πλευρές.
Στις 9 Σεπτεμβρίου 1944, ο ΕΛΑΣ επιτέθηκε στην Καλαμάτα και την κατέλαβε. Στις 11 Σεπτεμβρίου άρχισε η πολιορκία του Μελιγαλά. Τη νύχτα της 11ης ένας ελασίτης ο Ηλίας Σκλήρης, μπήκε στον Μελιγαλά και έδωσε στον γιατρό Χρήστο Σκλήρη, και τον δικηγόρο Δημήτριο Αργιανά τις προκηρύξεις για την αποκήρυξη των Ταγμάτων από την Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας τις οποίες εκείνοι σκόρπισαν στην πόλη και οι οποίες καλούσαν τούς ταγματασφαλίτες να εγκαταλείψουν τα όπλα για να μην θεωρηθούν δοσίλογοι. Ο Ελασίτης του Ωρίωνα, έλαβε από τους Σκλήρη, και Αργιανά πληροφορίες και σχεδιαγράμματα για την οχύρωση και την άμυνα της πόλης. Στις 12 Σεπτεμβρίου ο ΕΛΑΣ επιτέθηκε στο Κοπανάκι. Η επίθεση του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΚΚΕ κατά του Μελιγαλά, εκδηλώθηκε στις 5.30 το πρωί της 13ης Σεπτεμβρίου 1944, με την τακτική του αιφνιδιασμού που προσέκρουσε στο ναρκοπέδιο που αγνοούσαν γιατί είχε δημιουργηθεί την προηγούμενη νύχτα. Αφού απέτυχε ο αιφνιδιασμός η επίθεση συνεχίστηκε χωρίς πρόοδο και επιτυχία έως το βράδυ της 14ης , οπότε και ανακόπηκε λόγω έλλειψης πυρομαχικών, διότι οι αντάρτες πυροβολούσαν στον γάμο του Καραγκιόζη και αγνοούσαν την αλφαβήτα κάθε φαντάρου. Τον έλεγχο πυρός. Την ώρα που κορυφωνόταν το δράμα στον Μελιγαλά, η 3η ορεινή Ταξιαρχία , εξαπέλυε την επίθεση στο Ρίμινι, τη νύχτα της 14ης προς 15η Σεπτεμβρίου 1944. Αργά το απόγευμα της 14ης Σεπτεμβρίου, εμφανίστηκαν στον Μελιγαλά ο λοχαγός Ντέιβιντ Γκίμπσον της FORCE 133 και επίσης εβραίος και τροτσκιστής Ουίλκι, ο ελληνοαμερικανός Τζον Φατσέας της OSS και επέβαλαν μια άτυπη εκεχειρία, μετά από 40 ώρες μαχών. Από τις μάχες μέχρι τότε οι αμυνόμενοι , είχαν μόνο 9 νεκρούς και 23 τραυματίες που δεν πήγαν στο Μπεζεστένι και εκτελέστηκαν στο αυτοσχέδιο νοσοκομείο, ενώ από τους όλμους που έριχνε κατά της πόλης ΕΛΑΣ, υπήρχαν και 6 άμαχοι νεκροί και 20 περίπου τραυματίες που και αυτοί εκτελέστηκαν έξω από το «νοσοκομείο». Μέχρι την εκεχειρία οι απώλειες του ΕΛΑΣ ήσαν μεγάλες. Άλλοι μιλάνε για 100, νεκρούς άλλοι για 155 , και άλλοι για 170. Υπήρχαν και πολλοί τραυματίες από τους οποίους αρκετοί πέθαναν τις επόμενες μέρες. Πολλές απώλειες υπήρχαν και μεταξύ των Ιταλών λιποτακτών που είχαν καταταγεί στον ΕΛΑΣ. Το επίσημο ανακοινωθέν του ΕΛΑΣ μιλούσε μόνο για 60 νεκρούς. Επομένως, μέχρι τη νύχτα της 14ης οι αμυνόμενοι είχαν υπερισχύσει των επιτιθέμενων. Και μετά έγινε το αριστερό «θαύμα». Ότι δεν επιτεύχθηκε με συνεχείς επιθέσεις και μάχες 40 και πλέον ωρών έγινε σε μισή ώρα και με πυρομαχικά «ρεφενέ». Σύμφωνα με το κομμουνιστικό παραμύθι ο ΕΛΑΣ μπήκε στον Μελιγαλά μετά από επίθεση που εκδηλώθηκε στο ύψωμα του Προφήτη Ηλία στις 11.30 πμ της 15ης Σεπτεμβρίου ,και σε μισή ώρα έγινε το θαύμα και όλα τελείωσαν. Αυτό απομένει στην λογική του καθενός. Ο Μελιγαλάς δεν αλώθηκε. Παραδόθηκε, υπό τις εγγυήσεις των εγγλέζων στρατιωτικών συνδέσμων. Ας συμφωνήσουμε στα γεγονότα με λογική και χωρίς θαύματα και μετά μπορούμε να συζητήσουμε τα ζητήματα της ηθικής και της πολιτικής.

ΧΑΤΖΑΡΑΣ