ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ «ΠΑΙΔΟΜΑΖΩΜΑ»

Πηγή  https://www.anapoda.news/2016/09/i-makavria-mpizna-me-ta-orfana-asynodeuta  

Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Υποστήριξης για το Άσυλο (EASO), σχεδόν 96.000 ασυνόδευτα παιδιά αιτήθηκαν να τους χορηγηθεί άσυλο σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης το 2015, η πλειοψηφία των οποίων στη Γερμανία και στη Σουηδία. Κατά την EASO, περισσότερα από τα μισά παιδιά προέρχονται από το Αφγανιστάν και ακολουθούν τα παιδιά από Συρία και Ερυθραία.
Αν και αυτά τα στοιχεία είναι αμφιβόλου εγκυρότητας, δεδομένου ότι τα παιδιά έχουν «δασκαλευτεί» να δηλώνουν καταγωγή από εμπόλεμες χώρες.
Τι σημαίνει όμως «ορφανά και ασυνόδευτα παιδιά»; Πώς και κάτω από ποιες συνθήκες βρέθηκε ένα παιδάκι, 5, 6, 10, 13, 15 χρονών να βρίσκεται μόνο του μέσα σε μια βάρκα, να θαλασσοπνίγεται;
Τι πάει να πει «ορφανό και ασυνόδευτο»; Είναι περισσότερο από προφανές ότι κάποια κυκλώματα που δρουν σε Αφρική και Ασία, απαγάγουν κατά συρροή παιδάκια κάθε ηλικίας και τα φέρνουν στην Ευρώπη.
Και είναι ακόμα πιο προφανές ότι αυτά τα κυκλώματα από κάπου χρηματοδοτούνται. Όπως και το δίκτυο μεταγωγής.
Κανένα απ’ αυτά τα παιδιά δεν διαθέτει ούτε τα χρήματα για τα ναύλα (5000-6000 δολ.), αλλά ούτε τη διάθεση να αφήσει την θαλπωρή της οικογενειακής του εστίας. Οι ενδείξεις για εγκλήματα εξαναγκασμού είναι τόσο κραυγαλέες, που καθιστούν σχεδόν βέβαιη την μεταγωγή στην ευρωπαϊκή ήπειρο σαφώς με τη βία, απειλή, ή άλλες μορφές εξαναγκασμού.
Πολλές φορές, μάλιστα, και με την συγκατάβαση των οικείων τους, που νομίζουν ότι τα στέλνουν σε καλύτερους κόσμους, μακριά από την μιζέρια. Πού να ‘ξεραν οι δόλιοι σε ποια κόλαση στέλνουν τα παιδιά τους! Όσον αφορά τα ναύλα; Μα είναι προφανές. Κάποιοι άλλοι τα καλύπτουν. Ποιοι είναι αυτοί; Έλα ντε; Εξήμιση τρισεκατομμύρια δολάρια, μόνο από τις εκροές του Υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ αναζητούν αιτιολόγηση και κανένας δεν είναι σε θέση να μας πει που ξοδεύτηκαν. Εκτός από τις κλασικές περιπτώσεις παιδομαζώματος, στις υποανάπτυκτες χώρες ή στις χώρες που μαστίζονται από πολέμους, δραστηριοποιούνται και ειδικά «Γραφεία Εύρεσης Εργασίας», που απευθύνονται σε μεγαλύτερα παιδιά. Πλήρως οργανωμένα. Με γραφεία, τηλέφωνα ίντερνετ. Από «ευυπόληπτους» επαγγελματίες, υπεράνω πάσης υποψίας, δικηγόρους συνήθως, ή προσποιούμενους τους δικηγόρους, και πάντοτε υπό την κάλυψη κάποιας ΜΚΟ. Τις ίδιες που δραστηριοποιούνται και εδώ στις αντίπερα ακτές.
Δεν είναι καθόλου δύσκολο να πείσουν αυτά τα παιδιά για τις ευαγείς τους προθέσεις. Δουλειά «στας Ευρώπας», εξασφαλισμένη και με καλές αποδοχές, αλλά και επίσης εξασφαλισμένη στέγαση και διατροφή. Παράδεισος!
Ξέρεις, όταν απευθύνεσαι σε κοινωνίες χαμηλού πνευματικού επιπέδου και μειωμένης κριτικής αντίληψης, είναι σίγουρο ότι κάποιοι έφηβοι που βράζει το αίμα τους, θα «τσιμπήσουν». Και πράγματι, τσιμπάνε.
Και βάζουν μπρος για την …κόλαση! Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, κατά το μήνα Ιανουάριο του 2016 και μόνο, περίπου 3.500 ασυνόδευτοι ανήλικοι έχουν αιτηθεί ασύλου στην Ευρώπη.
Αν και το ακριβές μέγεθος της κατάστασης είναι ασαφές, λόγω των υποτυπωδών συστημάτων καταγραφής. Στην πραγματικότητα, η Ευρώπη δεν έχει μια σαφή εικόνα του αριθμού των παιδιών που φθάνουν στις ακτές της (δηλαδή στην Ελλάδα και την Ιταλία), ούτε καμία γνώση για την περαιτέρω πορεία τους. Εδώ στην Ελλάδα, μόνο η ΜΚΟ ΜΕΤΑδραση –τυχαίο το παράδειγμα- διατείνεται στο κεντρικό της site ότι έχει μεταφέρει με ασφάλεια 4.065 παιδιά. Με ασφάλεια πού; Και τι απογίνονται εκείνα τα παιδιά μετά την παράδοση; Κι εδώ μιλάμε μόνο για μια ΜΚΟ. Φανταστείτε το μέγεθος με όλες τις άλλες.
Μέχρι και η Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών διαθέτει ανάλογη ΜΚΟ για τα «ορφανά και ασυνόδευτα» (την «Αποστολή»), καθώς επίσης και τον ξενώνα «Εστία». Γιατί τα κρατάνε εκείνα τα παιδιά στον «ξενώνα» τους; Με ποιο δικαίωμα τα αποκόπτουν από τους γονείς τους; Και το κυριότερο, ποια κυκλώματα τους προμηθεύουν απαχθέντα παιδάκια;
Μια ιδιαίτερα επικερδής επιχείρηση είναι η ενοικίαση παιδιών σε ενηλίκους, με το πρόσχημα της ευκολότερης εισόδου τους στην Ευρώπη. Φυσικά, όλα αυτά τα παιδιά καταλήγουν στο τέλος ή στην σεξουαλική εκμετάλλευση ή στην δουλική εργασία, ή ακόμα χειρότερα, ως ανταλλακτικά ανθρωπίνων οργάνων για εύπορους Ευρωπαίους.
Αλλά και στα στρατόπεδα προσφύγων (τα περιβόητα Hotspots), όλες οι έρευνες καταδεικνύουν την ανάληψη του ελέγχου τους από ΜΚΟ και, υπόπτων επιδιώξεων, διεθνείς οργανισμούς, οι οποίοι διατηρούν «περίεργες» σχέσεις με διακινητές της απέναντι όχθης.
Αυτό που προβληματίζεται ιδιαίτερα, δεν είναι μόνο ο βαθμός στον οποίο τα στρατόπεδα έπεσαν υπό τον έλεγχο συμμοριών του οργανωμένου εγκλήματος, αλλά συνάμα και η διαπίστωση ότι οι μηχανισμοί ελέγχου των συνόρων είναι στα όρια της ημινομιμότητας και της παρανομίας.

Γ. Ιεροδιάκονος