Περί της ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΠΕΠΕΛΑΣΗ που μας ήρθε από τη Βενετία , όπως και οι Λουέρντι ενώ οι Δένδε οι Χειμαρριώτες μετανάστευσαν από το Λιβόρνο

 

....Τα περισσότερα μέλη της οικογένειας Πεπελάση, πρωταγωνιστούν στην ιστορική εκπόρευση και επικαθορίζουν με την ισχυρή πνευματική και πολιτισμική τους παρουσία, τις κοινωνικές εξελίξεις.

 Ήδη το 1701 ο Σύνδικος της Γαστούνης ΑΒΡΑΜΟΣ Πεπελάσης (έχω την τιμή να είμαι απόγονός του), υπογράφει την Πρόσληψη Ελληνιστή Δασκάλου στην Γαστούνη, ως εμπνευσμένος φωτοδότης, και προαγάγει την παιδεία στην Ηλεία ! 

Η πολύπλαγκτη πολιτισμικά οικογένεια Πεπελάση,  ήλθε από την Ιταλία (Βενετία) – Pelum pepuli, εξού Pepelasi = εξόριστος, απελαθείς) περί τον 14-ο – 15-ο αιώνα, εγκαταστάθηκε στην Γαστούνη, περίσεπτο τότε μέρος της ενετικής κτήσης και με την πολύτροπη παρουσία της, επηρέασε ζωτικά την ζωή της Ηλείας, της Πελοποννήσου και της Ελλάδας.

 Μάλιστα καταγράφετε ιστορικά και ευχαριστήριος επιστολή του Δόγη της Βενετίας, προς τον Τζιοβάνη Πεπελάση, για την υπηρεσίες του, στην Γαληνοτάτη Δημοκρατία της Βενετίας ! 

Η  μεγαλουργός οικογένεια Πεπελάση, έδωσε στην Ηλεία και την ελληνική κοινωνία, σπουδαίους επιστήμονες, πολιτικούς, αξεπέραστους, αμέτρητους γιατρούς ! τουλάχιστον έξι καθηγητές πανεπιστημίου και διανοούμενους, που σφράγισαν με τα ιδεοφόρα βήματά τους, την κοινωνική εκπόρευση της χώρας. 

Ανθρώπους που είχαν βαθιά στο dna τους, την δίψα για τα γράμματα για τον πολιτισμό και την κοινωνική προσφορά.

 Αναφέρουμε ενδεικτικά τους τρεις Δημάρχους Γαστούνης Αντώνη, Κώστα και Παναγιώτη Πεπελάση, τον παγκοσμίου κύρους γίγαντα, Καθηγητή του UCLA και διοικητή της Αγροτικής και της Εμπορικής Τραπέζης Αδαμάντιο Αντ. Πεπελάση, τους εμπνευσμένους γιατρούς Ιωάννη Διον. Πεπελάση και Διονύσιο Αδαμ. Πεπελάση που έκανε διδακτορικό στο Μόναχο στα χρόνια του μεσοπολέμου, τον οιστρηλατημένο Δάσκαλο της Γαστούνης ΑΒΡΑΜΟ Αβραμόπουλο – Πεπελάση, τον καθηγητή Μηχανολόγο Μηχανικό στο περίφημο Πολυτεχνείο του Μπρεσλάου Μήτσο Αβρ. Αβραμόπουλο – Πεπελάση, τους νεότερους Διονύση Γερ. Πεπελάση Καθηγητή της Ιατρικής στην Αμερική, την Ιωάννα Αδ. Πεπελάση καθηγήτρια στην ΑΣΟΕ, την Ευδοξία Αδαμ. Πεπελάση Καθηγήτρια της Οδοντιατρικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και τόσα άλλα διαλεχτά μέλη, που πρόσφεραν αφειδώς στην ελληνική κοινωνία. 

 Παράλληλα όμως με την επιστημονική μεγαλουργία, είχε η ευλογημένη οικογένεια Πεπελάση, μια διαλεκτική σχέση με την ζωή, όπως τόσο εύστοχα αποτυπώνει με την ευστοχία και την ευμέλεια της πένας του, ο συγγραφέας της εξαίρετης αυτής κοινωνικής μελέτης, οικονομολόγος και τ. στέλεχος της Αγροτικής Ασφαλιστικής Γιάννης Γερ. Πεπελάσης, με τις χάρες, τις ομορφιές και τους ενθουσιασμού της. 

Τα περισσότερα μέλη της δεν έζησαν κάτω από το κέλυφος των κοινωνικών συμβάσεων και του κοινωνικού καθωσπρεπισμού. 

Αλλά διάστικτα από δίψα για την ζωή, άρδευαν με κάθε ευκαιρία και ρουφούσαν τις ομορφιές της και βίωναν το ηθικό της μεγαλείο. Για να πληρώσουν κάποτε και μεγάλο τίμημα για αυτό ! Με την ευγένεια του ήθους τους, την αγάπη τους για την τέχνη και τα γράμματα, επηρέασαν ζωτικά την διαμόρφωση της κοινωνικής ταυτότητας της Γαστούνης, αλλά και την πολιτισμική της βιοτροπία. Κεντρικό μέλος αυτής της τροπής στην ζωή – που ουσιαστικά κλέβει κατά την γνώμη μου, όπως αναδεικνύει και ο συγγραφέας, προσδίδοντας στο βιβλίο του και σημαντική λογοτεχνική αξία, πέρα από την αποτύπωση της κοινωνικής ιστορίας την παράσταση – ο περίφημος συμβολαιογράφος Κώστας Διον. Πεπελάσης. 

Ο λατρεμένος μας «Κώκος» ! 

Μια underground φυσιογνωμία, που ροφούσε με βακχικό ερωτισμό κάθε σταλαγματιά της ζωής και την έσπρωχνε με τον ατίθασο και ακηδεμόνευτο χαρακτήρα του. Κοινωνικά ευαίσθητος, ρομαντικός, εμπνευσμένος, αισθαντικός, ατέλευτα ερωτικός μέχρις μυελού οστέων, ασυμβίβαστος, αυτοκαταστροφικός, στωικός στους ριπτασμούς και τα χτυπήματα της μοίρας, απρόβλεπτος και αριβίστας στο τελείωμα του όρου. Έζησε με κινηματογραφικούς όρους στην Γαστούνη, στον Πειραιά, στην Φλώρινα, στην Μικρασία και στην πολυκύμαντη ζωή του τα είδε όλα ! Χαρές, λύπες μεγαλείο, ηθική έξαρση, μεγαλουργία, πτώση και ταπείνωση ! Αλλά με το αξεπέραστο ηθικό χρώμα του, όπως τόσο όμορφα αποτυπώνει ο συγγραφέας, σμίλευσε και διαμόρφωσε στην Γαστούνη και αλλού, μια ολάκερη εποχή και άφησε αναλλοίωτο το φωτοβόλο κοινωνικό του σήμα, που μυροβολούσε ΖΩΗ !!! Τι είχε κάνει και τι δεν είχε κάνει ο «Κώκος», που η ζωή του, θα μπορούσε να είναι άνετα κεντρικό πρόσωπο του Μίτια Καραγάτση. Θα αποβληθεί ως ζιζάνιο από το σχολείο του και θα τον στείλει ο πατέρας του γιατρός της Γαστούνης Διονύσιος Πεπελάσης, στην Ζάκυνθο για να τελειώσει, για να φύγει και από την Ζάκυνθο και να τελειώσει το Γυμνάσιο στο Δραγάτσειο στον Πειραιά ! Θα εισαχθεί και θα τελειώσει την Νομική για να εργαστεί στην πρωτοπόρο εφημερίδα «Κλεινόν Άστυ». Θα την αφήσει για να διοριστεί στο Υπουργείο Οικονομικών στην Φλώρινα, για να τ΄ αφήσει και αυτό και να γίνει Συμβολαιογράφος στην Γαστούνη ! Όπου και κεί, θα στήσει με την ισχυρή και φεγγοβόλα προσωπικότητά του, τον δικό του κοινωνικό ιστό. Για να μην παραλείψουμε και την εμπειρία του, ως στρατιώτης στην Μικρασία ! Ενας Γιούνγκερμαν αληθινός, σε όλο του του μεγαλείο ! Αλλά παράλληλα με όλα αυτά τα οικογενειακά στοιχεία, ο συγγραφέας με ευφυή τρόπο, αλλά και με ένα βαθύ αίσθημα αξιοπρέπειας, μας δίνει μέσω των πρωταγωνιστών του και την διαμόρφωση της κοινωνικής ιστορίας της Γαστούνης μας, στον χρονικό ορίζοντα που διαπραγματεύεται η μελέτη του. Το Ταχυδρομείο, το Φαρμακείο, τα Ιατρεία της Γαστούνης και τόσα άλλα. Πολύ τιμητικό για εμάς, το 6-ο Κεφάλαιο του βιβλίου, για την οικογένειά μου ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟΥ – ΠΕΠΕΛΑΣΗ, που με το πνευματικό της σήμα και την κοινωνική της συμβολή, αποτέλεσε αναπόσπαστο κομμάτι της έξοχης ηθικά και μεγαλουργού πολιτισμικά οικογένειας ΠΕΠΕΛΑΣΗ. Για τους νεότερους στην ΓΑΣΤΟΥΝΗ που δεν γνωρίζουν, ο Παππούς μου ΑΒΡΑΜΟΣ ΠΕΠΕΛΑΣΗΣ – Πρώτος Δάσκαλος της Γαστούνης, άλλαξε το όνομά του – ένεκα μιας οικογενειακής διαφωνίας, από ΑΒΡΑΜΟΣ ΠΕΠΕΛΑΣΗΣ, σε Αβράμος ΑΒΡΑΜΟ-πουλος (-πουλος από το λατινικό polus που σημαίνει παιδί, ήτοι ΝΙΚΟΛΟ-πουλος παδί του Νίκου, ΔΗΜΗΤΡΟ-πουλος παιδί του Δημήτρη και ΑΒΡΑΜΟ-πουλος παιδί του ΑΒΡΑΜΟΥ) όχι νόμιμα με τις προβλεπόμενες τυπικές νομικές διαδικασίες, αλλά εθιμικώ το δικαίω ! Εξάλλου ο πατέρας μου στο Στρατό γράφονταν ΝΙΚΟΣ ΠΑΝ. ΠΕΠΕΛΑΣΗΣ και αυτά καταγράφονται και σε αρκετά δικαστικά έγγραφα της οικογενείας μου, όπου επίσης αναφέρεται ο πατέρας μου, ΝΙΚΟΣ ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟΣ ή ΠΕΠΕΛΑΣΗΣ. Θερμά συγχαρητήρια στον συγγραφέα και θείος μας Γιάννη Γερασίμου Πεπελάση, που και με αυτό το τέταρτο βιβλίο του, αποδεικνύεται άξιος, στο δύσβατο άθλημα της συγγραφής. Με τις άοκνες και φιλέρευνες προσπάθειές του, αλλά και με την ηθικά ζεστή και γλαφυρή πένα του, μας έδωσε μια πολύ αξιόλογη και υπεύθυνη κοινωνικά μελέτη, για την κοινωνική ιστορία της Γαστούνης μας, μέσω της διεισδυτικής αποτύπωσης, της μεγαλουργού οικογένειας Πεπελάση. Καλοτάξιδο το βιβλίο σου Γιάννη μου και να μας δώσεις και άλλους από τους εύχημους καρπούς της πνευματικής σου δημιουργίας. 

 Πάνος Ν. Αβραμόπουλος ή Πεπελάσης