28 Νοεμβρίου 1910. Ο «Αγγλικός παράγων», η Στοά και η Εβραιουργιά διόρισαν τον Αγνώστου Μητρός Λευτεράκη, ως «Εθνάρχη». Την ίδια ημέρα, αλλά το 1912, ανακοίνωσαν την ύπαρξη του «αλβανικού λαού», τον οποίο κατασκεύασαν, όπως δημιούργησαν και τον «Μακεδονικό λαό»,.

 

Στις βουλευτικές εκλογές της 8ης/21ης Αυγούστου 1910, για την Α' Αναθεωρητική Βουλή που επέβαλε η επανάσταση του Στρατού στο Γουδί, ο αγγλικός παράγων επεχείρησε να επιβάλει ως νέο Τρικούπη τον βαφτισιμιό του «Κωστή» από την Μονεμβασία. Τον Λευτεράκη από τα Χανιά.

 Το Εκλογικό Σύστημα ήταν το Πλειοψηφικό με ευρεία και στενή περιφέρεια. Το σύνολο υποψηφίων ήταν 1,000. 

 Τα «παλιά κόμματα» ,(Θεοτόκης, Ράλλης, Ζαΐμης) συνεργάστηκαν και εμφανίστηκαν σε πολλές περιφέρειες με κοινά ψηφοδέλτια. Εξέλεξαν τους 210 από τους 362 βουλευτές. 

 Οι Λαϊκοί στους οποίους ήταν υποψήφιος και ο Λευτεράκης, που ζητούσαν «μεταρρυθμίσεις», (όπως και κάνουν τώρα οι …. «μεταρρυθμιστές») και σύνθημα τους ήταν «Αλλαγή», όπως του ΠΑΣΟΚ , έβγαλαν μόνο 45. 

 Οι Αγροτιστές της Θεσσαλίας 46, ο Κυριακούλης Π. Μαυρομιχάλης 34 , ο Νικόλαος Δημητρακόπουλος 21 , οι Σοσιαλιστές 4 , και οι Κοινωνιολόγοι 2. Στις 12 Οκτωβρίου 1910, ο Βασιλιάς Γεώργιος Α΄, δηλαδή ο Άγγλος πρέσβης, κατάργησε την Α' Αναθεωρητική Βουλή και προκήρυξε νέες εκλογές για τις 28 Νοεμβρίου 1910 , για να διορθωθεί η λαϊκή Βούληση και να βγει ο σωστός «ματαρρυθμιστής», «νικητής». 

φωτορεπορτάζ του Εμπρός από τις εκλογές στην Αθήνα

 Αλλά, για να είναι σίγουροι, οι «Άγγλοι και Συνεργάτες», υποχρέωσαν τους «παλαιοπολιτικούς», που ήσαν οι νικητές των εκλογών , να κάνουν αποχή, όπως έκανε και ο Ζαχαριάδης. Θεοτόκης, Ράλλης, Ζαΐμης, πιεζόμενοι από τον αγγλικό παράγοντα , κατήγγειλαν ως πραξικοπηματική την απόφαση του βασιλιά, του έκαναν μούτρα, του γύρισαν την πλάτη και κήρυξαν αποχή. Αποτέλεσμα τούτου, το νεοσύστατο Κόμμα Φιλελευθέρων, του υποψήφιου «Εθνάρχη» να βγάλει 307 από τους 362 βουλευτές. 

 Έτσι ξεκίνησε η «καριέρα» της Φιλελεύθερης πολιτικής Αλίτ, και του αγνώστου πατρός τε και μητρός Λευτεράκη, τον οποίο «βάφτισαν συμβολικά», ενας Παπάς, ενας Μουφτής, και ένας Ραβίνος , με «νονό» τον ιουδαίο δικηγόρο και αδελφό του Μωυσή, από την Μονεμβασία. 

 

Στις 28 Νοεμβρίου/11 Δεκεμβρίου 1912, μαζεύτηκαν στον Αυλώνα 83 εκπρόσωποι από διάφορες τουρκαλβανικές φάρες και υπέγραψαν τη διακήρυξη της ανεξαρτησίας από τους Οθωμανούς, της ανύπαρκτης Αλβανίας. Ο αρχηγός της παρέας ήταν ο τουρκαλβανός Ισμαήλ Κεμάλ Μπέι Βλόρα που είχε μάθει γράμματα στη Ζωσιμαία Σχολή των Ιωαννίνων, και το 1859 μετακόμισε στην Κωνσταντινούπολη, όπου ξεκίνησε καριέρα ως δημόσιος υπάλληλος του οθωμανικού κράτους. 

 Ο Ισμαήλ Κεμάλ Μπέι Βλόρα ήταν διοικητής της Βηρυτού όταν έχασε την εύνοια του Σουλτάνου, και τον Μάιο του 1900, ο Ισμαήλ επιβιβάστηκε στο σκάφος του Βρετανού πρέσβη, όπου ζήτησε άσυλο. Μετά το Κίνημα των (ιουδαίων) Νεοτούρκων, της Στοάς του Καράσσο, (1908), εκλέχτηκε βουλευτής στην τουρκική βουλή, συνεργαζόμενος με φιλελεύθερους πολιτικούς και τους Βρετανούς. Το 1909, για σύντομο χρονικό διάστημα διετέλεσε Πρόεδρος της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης, αλλά μετά, πήρε μετάθεση από τους Άγγλους προστάτες του στον αλβανικό εθνικισμό. Μαζί με τον καθολικό Λουίτζι Γκουρακούτσι, στις 28 Νοεμβρίου 1912, ύψωσαν την αλβανική σημαία , στο μπαλκόνι του διώροφου σπιτιού του στον Αυλώνα, όπου υπεγράφη η Διακήρυξη των 83. Κάτι μπάσταρδα τουρκαλβανά, που νομίζουν ότι ο πράκτωρ των Άγγλων, τουρκαλβανός Ισμαήλ Κεμάλ, ήταν ο ηγέτης του ανύπαρκτου αλβανικού έθνους, λένε ότι στους 83 της Αυλώνας υπήρξαν και «ορθόδοξοι». Και πράγματι, η βιβλική εταιρεία του Λονδίνου εργαζόταν πυρετωδώς για την αλβανική γλώσσα ,για την αλβανική συνείδηση, και εξαγόρασαν ορισμένους ορθοδόξους για να παριστάνουν τους Αλβανούς. Ξέρω τους εξωμότες Γιάννη Μίγκα, Χρήστο Μέξη, Γιάννη Παπαδόπουλο, και Αριστείδη Ρούση. Μπορεί να βρουν και κανένα Παντελή , Δημήτρη, Θανάση, Πέτρο. Αλλά η ουσία δεν αλλάζει. Η πολιτική του Λονδίνου , της Συναγωγής και του Βατικανού, έπλασε στη Βαλκανική τον «αλβανικό» λαό και τον «μακεδονικό» λαό, και επιστράτευσαν για τούτο και ορισμένους πρόθυμους αργυρώνητους Εφιάλτες, όπως οι αδελφοί Μηλαδενη. Όχι μόνο δεν υπάρχει «φυσική» Αλβανία, που λένε τα τουρκαλβανά του Ράμα, αλλά η «Αλβανία» είναι ανύπαρκτη και αφύσικη. Οι πραγματικοί Αλβανοί ζούσαν στην Κασπία και τους γνώριζε ο Ηρόδοτος. Στα βουνά του Αζερμπαϊτζάν ζουν ακόμα 4000, Αλβανοί, είναι χριστιανοί και προσπαθούν ν διατηρήσουν την ταυτότητα τους ανάμεσα στους Αζερους, τους Ρωσους και τους Αρμεναίους. Τ

ο Βατικανό βρήκε ελεύθερο το “brand name” και χωρίς Copyright και το πλάσαρε ως ταυτότητα το στους βουνίσιους Τσίπταρους Μιρντίτα. Το ιδιο εκανε το βατικανό με τον “brand name” του Αλέξανδρου του Μακεδόνα.