ΣΝΟΦ και ΝΑΤΟ το ιδιο συνδικάτο

Το Μακεδονικό δεν αφορά στον Μέγα Αλέξανδρο αλλά στην εισβολή και κατοχή της Φλώρινας και της Καστοριάς από τους Γιουγκοσλάβους Κομμουνιστές το 1943-1949 Τι δεν είπαν οι «ζητωπατριώτες» στο Σύνταγμα.

του Σπύρου Χατζάρα

Η κομμουνιστική κατοχή των ορεινών χωριών της Δυτικής Μακεδονίας ξεκίνησε το Νοέμβριο του 1943.
Τότε ιδρύθηκε το Σλαβομακεντόνσκι Νάροντνο Οσλομποντίτελεν Φροντ, ΣΝΟΦ, (ως Σλαβομακεδονικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο).
Το ΣΝΟΦ αποφασίστηκε από το ΚΚΕ να μην υπαχθεί τυπικά στον ΕΛΑΣ αλλά να διαθέτει δικές του ένοπλες μονάδες.
Μέσω του ΣΝΟΦ κύριος σκοπός των κομμουνιστών ήταν να προσεταιριστούν τους βουλγαρόφωνους της Μακεδονίας, που ήταν με το μέρος της βουλγαρικής κατοχής. Αντίστοιχες προσπάθειες προσεταιρισμού των βουλγαρόφωνων της Βαρντάρσκα έκαναν και οι παρτιζάνοι του Τίτο.
Το ΣΝΟΦ εξαρχής είχε σκοπούς αυτονομιστικούς, δηλαδή στόχευε στην απόσπαση της «Μακεδονίας του Αιγαίου» «από την καταπίεση της ελληνικής αστικής τάξης».
Αυτό ήταν εν πλήρη γνώσει της ηγεσίας του ΚΚΕ/ΕΑΜ/ΕΛΑΣ που υπέθαλπε την αυτονομιστική δραστηριότητα των σνοφιτών.
Μετά τη Βάρκιζα το ΣΝΟΦ έπαψε να βγάζει ανακοινώσεις αλλά δεν παρέδωσε τα όπλα.
Στις 23 Απριλίου 1945 στα Σκόπια δημιουργήθηκε τα ΝОФ , «από Μακεδόνες αγωνιστές του Αιγαιακού τμήματος της Μακεδονίας.
Στην ίδρυση του ΝΟΦ συμμετείχαν ο Μιχάιλο Κεραμιτσσίεβ από το χωριο Γάβρος Καστοριάς), ο Πασχάλης Μίτρεβσκι από το χωριό Τσούκα Καστοριάς, ο Γκεόργκι Ούρντοβ από την Έδεσσα, ο Θανάσης Κοροβέσσοβ από την Κρυσταλοπηγή Καστοριάς), ο Παύλος Ράκοβσκι από το χωριό Κάτω Κλεινές Φλώρινας) και ο Μήτσος Φότεβ από το Άργος Ορεστικό.
Σκοπός του ΝΟΦ ήταν «να εκπροσωπεί και να εκφράζει τα συμφέροντα των Μακεδόνων στις περιοχές της Μακεδονίας που βρίσκονταν προσαρτημένες σε γειτονικά κράτη».
Τον Μάιο , το ΝΟΦ , (Νάροντνο Οσλομποντίτελεν Φροντ - НОФ), εμφανίστηκε στην Ελλάδα, και προσχώρησαν σε αυτό όλοι οι φασίστες συνεργάτες της «Οχράνα», της βουλγάρικης Κατοχής. Κατά τον αυτό τρόπο πέρασαν στους γιουγκοσλάβους παρτιζάνους οι αλβανοί Ες- Ες.
Τον Οκτώβριο του 1946, το ΝΟΦ, δηλαδή η Οχράνα, και οι ενισχύσεις του Τίτο ενσωματώθηκε στον ΔΣΕ.
Από τους 35.000 ενόπλους που είχε ο στρατός του ΚΚΕ στην Βόρεια Ελλάδα το 1947, οι 20.000 ήταν Γιουγκοσλάβοι. Από τους 22.000 μαχητές, που είχαν στον Γράμμο και το Βίτσι οι 14.000 ήταν Γιουγκοσλάβοι.
Οι Γιουγκοσλάβοι κομμουνιστές στις «απελευθερωμένες περιοχές» είχαν εγκαταστήσει το δικό τους «Κράτος» και είχαν δημιουργήσει Σχολεία,
στα οποία Γιουγκοσλάβοι δάσκαλοι από τη Μακεδονία του Βαρδάρη δίδασκαν τη Γραμματική του Μπλάζε Κονέσκι, που εκδόθηκε ττο Δεκέμβρη του 1944 με την έγκριση του «γλωσσολόγου» Μίλοβαν Τζίλας, παρά τις διαμαρτυρίας των βουλγάρων συντρόφων. Α
πό τις αρχές του 1948, η κυβέρνηση των Κομμουνιστών συμφώνησε με τον σύντροφο Καραμίτσιεφ από τα Σκόπια να λειτουργούν στις περιοχές που ήσαν υπό τον ΔΣΕ, «Μακεδονικά Σχολεία» ,με βιβλία που γράφτηκαν στη «μακεδονική γλώσσα» βοηθώντας στην «εδραίωση της Μακεδονικής συνείδησης και ταυτότητας μεταξύ του πληθυσμού».
Αυτής της «Μακεδονικής Ταυτότητας» που αναγνωρίζει και σήμερα ο σύντροφος Κοτζιάς.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που ανακοίνωσε ο σ. Πασχάλης Μητρόφσκι στην Ολομέλεια του ΝΟΦ τον Αύγουστο του 1948, περίπου το 85% του πληθυσμού στην «Αιγαιακή Μακεδονία» αναπροσδιοριζόταν «ως εθνικά Μακεδόνες» και η γλώσσα που διδασκόταν στα σχολεία, ήταν η επίσημη γλώσσα της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας.
Όπως έλεγε ο σ. Πασχάλης, «περίπου 20.000 νέοι Μακεδόνες έμαθαν να διαβάζουν και να γράφουν χρησιμοποιούν αυτή τη γλώσσα», και «έμαθαν τη δική τους ιστορία».
Το βέβαιο είναι ότι πολλά από αυτά τα παιδιά , οι κομμουνιστές τα μετέφεραν με το παιδομάζωμα στην Γιουγκοσλαβία για να δημιουργήσουν τους νέο-Γενιτσάρους Αιγιάτες.
Σε αυτό το πλαίσιο η 5η Ολομέλεια του ΚΚΕ, τον Ιανουάριο του 1949, αφού τόνισε ότι «ο μακεδονικός λαός τα 'δωσε όλα για τον αγώνα και πολεμά με ηρωισμό και αυτοθυσία που προκαλούν το θαυμασμό» αποφάσισε: «Δεν πρέπει να υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι σαν αποτέλεσμα της νίκης του ΔΣΕ και της λαϊκής επανάστασης, ο μακεδονικός λαός θα βρει την πλήρη εθνική αποκατάστασή του έτσι όπως το θέλει ο ίδιος».
Όταν προέκυψε η ρήξη Τίτο-Στάλιν, και η Γιουγκοσλαβία τα βρήκε με τους Αμερικανούς, τότε αποσύρθηκαν οι Γιουγκοσλαβικές Ταξιαρχίες και απέμειναν οι υπόλοιποι σταλινικοί, που τους στείλαμε πακέτο στην Τασκένδη, μέσω Δυρραχίου.
Θα επανέλθω αναλυτικά.
Αλλά επαναλαμβάνω: Το Μακεδονικό ή «Σκοπιανό» δεν είναι «ονοματολογικό» και δεν έχει να κάνει με τον Μέγα Αλέξανδρο. Έχει να κάνει με τη ΣΝΟΦ που έγινε ΝΟΦ και την κατοχή από τους Γιουγκοσλάβους Κομμουνστές με την συνεργασία των προδοτών του ΚΚΕ της Δυτικής Μακεδονίας για έξι χρόνια, (1943-1949) και το Παιδομάζωμα, που οι Κόκκινοι σύντροφοι του Αλεξ, το έλεγαν και το λένε «παιδοσώσιμο».
Ότι δεν κατόρθωσαν ο Τίτο και «Προδοτικός Στρατός» πριν από 70 χρόνια επιχειρεί μέσω της διπλωματίας και του Νίμετς να το υλοποιήσει, με την παράδοση της Μακεδονίας , η κυβερνητική κοινοπραξία, με την απαίτηση του ΝΑΤΟ.
Και ο Κνίτης κ.Κοτζιάς, και ο σύντροφος Κουτσούμπας και ο σύντροφος Αλέξης, και τέως σύντροφος Μίκης, πρέπει να καταδικάσουν ρητά και απερίφραστα την προδοτική πλατφόρμα της 5ης Ολομέλειας του ΚΚΕ, και όλες τις αποφάσεις του ΝΟΦ.
Μετά, συνεχίζουμε.