Στην «Εθνική» το ωράριο είναι 37,5 ώρες την εβδομάδα. Οι άλλοι, με τις απεργίες των αριστερών για το ωράριο έχασαν την δουλειά τους.
Και τις συντάξεις των Τραπεζοϋπαλλήλων, που τις είχαν εγγυηθεί οι τράπεζες τις πληρώνουν τώρα, οι μη προνομιούχοι.
Για αυτό οι προνομιούχοι είναι ευγνώμονες στη «εταιρεία».
Στις εκλογές της Εθνικής οι Τραπεζοϋπάλληλοι ψήφισαν Αριστερά. 72%. ΔΑΚΕ μόνο 28%.
Το σημαντικό είναι ότι η «ΠΑΣΚΕ», που τα «έβαλε αλλιώς» και τώρα λέγεται ΔΗΣΥΕ έλαβε 45,4% , και στη Θεσσαλονίκη πήρε 55% !!!.
Δηλαδή, το 7% των φανατικών της Φώφης, είναι ο συνασπισμός προνομιούχων από τις Τράπεζες, τη ΔΕΗ, τα Νοσοκομεία, τα Σχολεία, τους αγροτοπατέρες και τους εργατοπατέρες. Συν γυναιξί και τα’εκνοις.
Εκεί φωλιάζει και το 4,5 % της ΚΚΕ λτδ.
3/5/18
Τὸ ΧΡΕΟΣ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ, ΠΩΛΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΑΓΟΡΑΖΕΤΑΙ. ΟΜΟΙΩΣ ΑΠΟΜΕΙΩΝΕΤΑΙ!
ΥΓΕΙΑ, καλημέρα Σπύρο,
Φώς Ελληνικόν εις όλους τούς Έλληνας καί τάς Ελληνίδας.
Παύεις νὰ ἀποκαλείσαι Σουηδός ἂν διακόψεις τά περί καιροῦ. Έχομεν λοιπόν εδώ κάτω Σκανδιναυΐκόν νεφελώδην καιρόν, τών 5 έως 15◦C.
Τήν 25ην Μαΐου 1913 έφθασεν ο Αδόλφος Χίτλερ εις τήν κοσμόπολιν Μünchen από τήν πρωτεύουσαν τής πρώην Αυστροουγγαρίας Wien.
Θεωρείται ότι πρότερον είχεν συναντηθεί μέ ΑΡΧΗΓΟΥΣ ΑΘΕΑΤΩΝ καί ότι είχεν ΔΙΑΜΕΙΝΕΙ ΕΙΣ ΤΟ ΙΔΙΟΝ ΠΑΝΔΟΧΕΙΟΝ ΜΕ ΤΟΝ Vladimir Ulanov Ilits (ЛЕНИН) επί δύο εβδομάδας.
O Maxim Gorki είχεν αρνηθεί νά ακολουθήση τόν Λένιν από τήν Ιταλία, όπου διέμεναν ως φυγάδες. Μεταξύ 1906 καί 1913.
Οι Αθέατοι τόν καιρόν εκείνον, εμαγείρευαν εις τόν βαθύν Κάδον τής Ευρώπης. Ύστερον επήλθεν η Άλωσις τού ΔΝΤ, ο Α΄ Πάγκο Πόλεμος έως τό 1919 καί η διάλυσις τών αυτοκρατοριών Αψβούργων, Οσμανών καί Ρομανώφ.
Τότε ευρίσκομεν τόν αποτυχημένον καλλιτέχνην Αδόλφον εις τήν χύτραν τής διελυμένης πόλεως Μünchen μέ ερυθρόν καί μέλαν περιβραχιόνιον νά ακολουθή τήν κηδείαν τού επαναστάτη Ιδααίου (οβριού) Kurt Eisner.
Ούτως οι ΑΘΕΑΤΟΙ ώπλισαν τόν Αδόλφον μέ ερυθράν τρομοκρατικήν αντίληψιν. Ύστερον δέ καί μέ τήν ρητορικήν δεινότητα τών μελανοχιτώνων.
Απολιπόντος τού Αδόλφου εν τω μεταξύ συνεχίζουν οι Ερυθροί νά καυχώνται διά τήν κόκκινην κακόδοξον Ιστορία των.
Τελευταία υπήρξεν η σφαγή πολλών εκατομμυρίων εριφίων εις τήν Καμπότζην.
Οπωσδήποτε όμως ενώ εις τάς Ευρώπας οι ΚΟΚΚΙΝΟΙ εκλείπουν εις τήν Ελλάδαν συνεχίζουν νά δρέπουν επιτυχίας τής τάξεως τών 7-8%!
Δηλαδή συνεχίζουν να εξαπατούν τόν Ελληνικόν λαόν.
Φίλος τέλος Επιμένει νά υποστηρίζει ότι: «Τὸ Χρέος ἐπ΄ οὐδενί τρόπον ἐπιβάλλεται, πωλεῖται, ή ἀγοράζεται. Απλώς συντρέχει εις κοινωνίαν κεφαλλήνων, δηλαδή ανεγκέφαλων...»
Όπως καί νά έχουν όμως τά Πράγματα ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ ΕΧΟΥΝ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΟΙ ΤΑΓΟΙ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑΝ, ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΙΤΑΙ, OI ΠΕΡΙΒΟΗTOI ROTHSILDS είναι απαράδεκτον καί ως εκ τούτου πρέπει νά απομειωθή ΚΑΘΕΤΩΣ.
Γεώργιος Δ. Κανελλόπουλος
Ουψάλα
Παύεις νὰ ἀποκαλείσαι Σουηδός ἂν διακόψεις τά περί καιροῦ. Έχομεν λοιπόν εδώ κάτω Σκανδιναυΐκόν νεφελώδην καιρόν, τών 5 έως 15◦C.
Τήν 25ην Μαΐου 1913 έφθασεν ο Αδόλφος Χίτλερ εις τήν κοσμόπολιν Μünchen από τήν πρωτεύουσαν τής πρώην Αυστροουγγαρίας Wien.
Θεωρείται ότι πρότερον είχεν συναντηθεί μέ ΑΡΧΗΓΟΥΣ ΑΘΕΑΤΩΝ καί ότι είχεν ΔΙΑΜΕΙΝΕΙ ΕΙΣ ΤΟ ΙΔΙΟΝ ΠΑΝΔΟΧΕΙΟΝ ΜΕ ΤΟΝ Vladimir Ulanov Ilits (ЛЕНИН) επί δύο εβδομάδας.
O Maxim Gorki είχεν αρνηθεί νά ακολουθήση τόν Λένιν από τήν Ιταλία, όπου διέμεναν ως φυγάδες. Μεταξύ 1906 καί 1913.
Οι Αθέατοι τόν καιρόν εκείνον, εμαγείρευαν εις τόν βαθύν Κάδον τής Ευρώπης. Ύστερον επήλθεν η Άλωσις τού ΔΝΤ, ο Α΄ Πάγκο Πόλεμος έως τό 1919 καί η διάλυσις τών αυτοκρατοριών Αψβούργων, Οσμανών καί Ρομανώφ.
Τότε ευρίσκομεν τόν αποτυχημένον καλλιτέχνην Αδόλφον εις τήν χύτραν τής διελυμένης πόλεως Μünchen μέ ερυθρόν καί μέλαν περιβραχιόνιον νά ακολουθή τήν κηδείαν τού επαναστάτη Ιδααίου (οβριού) Kurt Eisner.
Ούτως οι ΑΘΕΑΤΟΙ ώπλισαν τόν Αδόλφον μέ ερυθράν τρομοκρατικήν αντίληψιν. Ύστερον δέ καί μέ τήν ρητορικήν δεινότητα τών μελανοχιτώνων.
Απολιπόντος τού Αδόλφου εν τω μεταξύ συνεχίζουν οι Ερυθροί νά καυχώνται διά τήν κόκκινην κακόδοξον Ιστορία των.
Τελευταία υπήρξεν η σφαγή πολλών εκατομμυρίων εριφίων εις τήν Καμπότζην.
Οπωσδήποτε όμως ενώ εις τάς Ευρώπας οι ΚΟΚΚΙΝΟΙ εκλείπουν εις τήν Ελλάδαν συνεχίζουν νά δρέπουν επιτυχίας τής τάξεως τών 7-8%!
Δηλαδή συνεχίζουν να εξαπατούν τόν Ελληνικόν λαόν.
Φίλος τέλος Επιμένει νά υποστηρίζει ότι: «Τὸ Χρέος ἐπ΄ οὐδενί τρόπον ἐπιβάλλεται, πωλεῖται, ή ἀγοράζεται. Απλώς συντρέχει εις κοινωνίαν κεφαλλήνων, δηλαδή ανεγκέφαλων...»
Όπως καί νά έχουν όμως τά Πράγματα ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ ΕΧΟΥΝ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΟΙ ΤΑΓΟΙ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑΝ, ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΙΤΑΙ, OI ΠΕΡΙΒΟΗTOI ROTHSILDS είναι απαράδεκτον καί ως εκ τούτου πρέπει νά απομειωθή ΚΑΘΕΤΩΣ.
Γεώργιος Δ. Κανελλόπουλος
Ουψάλα
2/5/18
Συνετιαράκια με τον Ζάεφ στην "πράσινοι ανάπτυξη" οι ΕΚΟΥΜΟΥ
Ο Ζάεφ στην παραγωγή "εμείς" στην ...Κατανάλωση
Πωλείται HONDA CRV του 2004
Πωλείται HONDA CRV του 2004, χωρίς πινακίδες. Κατάλληλο για αλλοδαπούς και ξένες διπλωματικές αποστολές.
Τιμή 1500 ευρώ
Τηλ. Επικοινωνίας 6944-279 798
Τιμή 1500 ευρώ
Τηλ. Επικοινωνίας 6944-279 798
1/5/18
Η συγκλονιστική μαρτυρία του πράκτορα της SoE Γ.Σεφεριάδη για την προδοσία του Ελληνικού λαού από το Βασιλιά τον Παπάγο και τους «Συμμάχους»
Ο πράκτορας της SoE και προστατευόμενος της Στοάς είχε το κακό συνήθειο να διαλέγεται με τον καλό εαυτό του στη ημερολόγιο που κρατούσε και στο οποίο έκανε κάθαρση από τον κακό εαυτό του.Γράφει λοιπόν ότι το ζύγισε από δώ , το ζύγισε από εκεί και έγραψε στο ημερολόγιό του το λόγο για τον οποίο ζήτησε να φύγει μαζί με την κυβέρνηση που τόσο απεχθανόταν.
«Συλλογίστηκα πολύ αν θα ΄φευγα μαζί τους. Ο συγχρωτισμός μ΄ αυτούς τους ανθρώπους μου φέρνει σηψαιμία. Έπειτα παραδέχτηκα πως αν μείνω οι Γερμανοί θα με αχρηστέψουν από την πρώτη μέρα. Ο πόλεμος δεν πρόκειται να τελειώσει με τη μάχη στα ελληνικά χώματα. Αναρωτήθηκα που θα ήμουν πιο χρήσιμος και πιο συνεπής και τ΄ αποφάσισα».
Βέβαια δεν ανέφερε ούτε από ποιο το ζήτησε ούτε το πότε. Ο άγγλος Ρουφιάνος των Αγγλικών μυστικών υπηρεσιών Ρόντερικ Μπήτον , που συνεργάστηκε και με το Σκάααι για την παραμόρφωση του 1821, και την αγιοποίηση του Κομιτάτου των Ρότσιλντ, απεκάλυψε ότι υπήρχε υπόμνημα από τις γερμανικές υπηρεσίες ασφαλείας, που τον κατονόμαζε.
Οι Γερμανοί ήξεραν αυτό που ήταν ο Σεφεριάδης. Πράκτορας των Άγγλων.
Και όπως σας είπα η απόφαση για την μεταφορά του ελληνικού χρυσού στην Κρήτη ελήφθη από τον Γεώργιο, τον Πάλερετ, τον Κορυζή τον Τσουδερό, και τον Παπάγο στη σύσκεψη με τον Ιντεν στις 22 Φεβρουαρίου στην Μεγάλη Βρετανία. Τότε αποφασίστηκε και η εκκένωση της κυβέρνησης.
Ο πράκτορας Σεφεριάδης επειδή ήταν σύνδεσμος με του Αγγλους στο «καρκίνο της Μπριτάνια» το έμαθε. Το σκέφτηκε, και αποφάσισε να ζητήσει να «σωθεί». Από ποιόν το ζήτησε;
Από τον παπα-Δημήτρη. Τον Λόρδο Μπάλφουρ. Τον επικεφαλής του δικτύου των κατασκόπων στην Αθήνα.
Και επειδή μπορούσε να πάρει μαζί του μόνο τη σύζυγο ,στις 10 Απριλίου του 1941, μία ημέρα μετά την κατάληψη της Θεσσαλονίκης είχε παντρευτεί στην Πλάκα τη Μαρώ Ζάννου, με την οποία είχε σχέσεις από το 1936 και η οποία ηταν παντρεμένη με κάποιο διπλωμάτη και είχε δύο παιδιά. Έτσι το νόμιμο ζεύγος στις 22 Απριλίου , μπήκε στο πλοίο της χαράς, μαζί με τους «αργυρώνητους» «τα σκουλήκια».
Αυτή ήταν η γνώμη του Σεφεριάδη για τους ανθρώπους που συναντούσε καθημερινά στον «καρκίνο της Μπρετάνιας με τους σκοτεινούς διαδρόμους και τις απελπιστικές χειρονομίες». «Ένα κουβάρι Σκουλίκια».
Στις 7 Μαρτίου, ενώ είχε ξεκινήσει η επιχειρεί «Λάμψη», έγραφε: «στη Μπρετάνια η ίδια ατμόσφαιρα πανικού, όπως όλες αυτές τις μέρες, όπως πάντα σε κρίσιμες στιγμές. Αντίθετα το ηθικό του μετώπου και του λαού καταπληκτικό». Στην συνεχεία όσο κορυφωνόταν η κρίση σημείωνε: «Ανθρώπινες χαλκομανίες που λέγονται άρχοντές μας», «με τις ιδιοσυγκρασίες τους, τις ψοφοδεείς, πως μπορούν να διευθύνουν την πολιτική του λαού που πολεμά»; «μωροφιλόδοξοι, βλάκες, άνθρωποι που ήταν κίτρινοι από το φόβο τους όταν πήγαινε να ξεσπάσει η καταιγίδα, κάνουν τον παλικαρά, και κορδώνουνται, και θέλουν να βρίσκουνται ολοένα στο προσκήνιο, τώρα που άλλοι πολεμούν και τους προστατεύουν». Τον Αλέξανδρο Κορυζή τον χαρακτήριζε «στεγνό» και «πελιδνό», και «ανύπαρκτο». Λίγο πριν το τέλος σημείωνε :«Στην κυβέρνηση νεύρα. Κανένας ψύχραιμος άνθρωπος. Δεν ξέρουν καλά-καλά γιατί φεύγουν και τι θα κάνουν εκεί που θα πάνε. Δεν υπάρχει κανένα σχέδιο, καμιά προετοιμασία. Ο αγέρας της Κρήτης είναι γι΄αυτούς βραχνάς. Για την Υπηρεσία δε φροντίζει κανείς».
Και στην Κρήτη έγραψε : «μα δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ήρθε η κυβέρνηση εδώ, αφού δεν είχε σκοπό να μείνει. Τώρα είναι ελεεινό να βλέπει ο κόσμος αυτή την ατμόσφαιρα φυγής».
Στις 16 Μαΐου έφθασε στο Πορτ Σάιντ. Η γνώμη του για τα άλλα σκουλήκια παρέμενε άσχημη. «οι περισσότεροι που ήρθαν μαζί μας δε γυρεύουν τίποτε άλλο παρά να πετύχουν μιαν ήσυχη γωνιά στο εξωτερικό για να περάσουν τις μέρες του πολέμου». Αυτό ακριβώς που έκανε και εκείνος. Ήταν ένας άνθρωπος που κατάφερε με την εύνοια και την προστασία των Άγγλων να ξεφύγει από τα χειρότερα. Και η συμβολή του στον Συμμαχικό Αγώνα ήταν η αγιοποίηση του Μακρυγιάννη. Για αυτό τον πήραν μαζί τους. Με την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον Γεώργιο Παπανδρέου τον Απρίλιος 1944, ο Σεφέρης παύθηκε από το Γραφείο Τύπου του Υπουργείου Εξωτερικών και ο ιδιος απέδωσε την απομάκρυνσή του σε υψηλά ιστάμενα πρόσωπα που βρίσκονταν μεταξύ των ακροατών των διαλέξεών του για τον Μακρυγιάννη και δεν συμφωνούσαν με αυτά που είπε.
«Συλλογίστηκα πολύ αν θα ΄φευγα μαζί τους. Ο συγχρωτισμός μ΄ αυτούς τους ανθρώπους μου φέρνει σηψαιμία. Έπειτα παραδέχτηκα πως αν μείνω οι Γερμανοί θα με αχρηστέψουν από την πρώτη μέρα. Ο πόλεμος δεν πρόκειται να τελειώσει με τη μάχη στα ελληνικά χώματα. Αναρωτήθηκα που θα ήμουν πιο χρήσιμος και πιο συνεπής και τ΄ αποφάσισα».
Βέβαια δεν ανέφερε ούτε από ποιο το ζήτησε ούτε το πότε. Ο άγγλος Ρουφιάνος των Αγγλικών μυστικών υπηρεσιών Ρόντερικ Μπήτον , που συνεργάστηκε και με το Σκάααι για την παραμόρφωση του 1821, και την αγιοποίηση του Κομιτάτου των Ρότσιλντ, απεκάλυψε ότι υπήρχε υπόμνημα από τις γερμανικές υπηρεσίες ασφαλείας, που τον κατονόμαζε.
Οι Γερμανοί ήξεραν αυτό που ήταν ο Σεφεριάδης. Πράκτορας των Άγγλων.
Και όπως σας είπα η απόφαση για την μεταφορά του ελληνικού χρυσού στην Κρήτη ελήφθη από τον Γεώργιο, τον Πάλερετ, τον Κορυζή τον Τσουδερό, και τον Παπάγο στη σύσκεψη με τον Ιντεν στις 22 Φεβρουαρίου στην Μεγάλη Βρετανία. Τότε αποφασίστηκε και η εκκένωση της κυβέρνησης.
Ο πράκτορας Σεφεριάδης επειδή ήταν σύνδεσμος με του Αγγλους στο «καρκίνο της Μπριτάνια» το έμαθε. Το σκέφτηκε, και αποφάσισε να ζητήσει να «σωθεί». Από ποιόν το ζήτησε;
Από τον παπα-Δημήτρη. Τον Λόρδο Μπάλφουρ. Τον επικεφαλής του δικτύου των κατασκόπων στην Αθήνα.
Και επειδή μπορούσε να πάρει μαζί του μόνο τη σύζυγο ,στις 10 Απριλίου του 1941, μία ημέρα μετά την κατάληψη της Θεσσαλονίκης είχε παντρευτεί στην Πλάκα τη Μαρώ Ζάννου, με την οποία είχε σχέσεις από το 1936 και η οποία ηταν παντρεμένη με κάποιο διπλωμάτη και είχε δύο παιδιά. Έτσι το νόμιμο ζεύγος στις 22 Απριλίου , μπήκε στο πλοίο της χαράς, μαζί με τους «αργυρώνητους» «τα σκουλήκια».
Αυτή ήταν η γνώμη του Σεφεριάδη για τους ανθρώπους που συναντούσε καθημερινά στον «καρκίνο της Μπρετάνιας με τους σκοτεινούς διαδρόμους και τις απελπιστικές χειρονομίες». «Ένα κουβάρι Σκουλίκια».
Στις 7 Μαρτίου, ενώ είχε ξεκινήσει η επιχειρεί «Λάμψη», έγραφε: «στη Μπρετάνια η ίδια ατμόσφαιρα πανικού, όπως όλες αυτές τις μέρες, όπως πάντα σε κρίσιμες στιγμές. Αντίθετα το ηθικό του μετώπου και του λαού καταπληκτικό». Στην συνεχεία όσο κορυφωνόταν η κρίση σημείωνε: «Ανθρώπινες χαλκομανίες που λέγονται άρχοντές μας», «με τις ιδιοσυγκρασίες τους, τις ψοφοδεείς, πως μπορούν να διευθύνουν την πολιτική του λαού που πολεμά»; «μωροφιλόδοξοι, βλάκες, άνθρωποι που ήταν κίτρινοι από το φόβο τους όταν πήγαινε να ξεσπάσει η καταιγίδα, κάνουν τον παλικαρά, και κορδώνουνται, και θέλουν να βρίσκουνται ολοένα στο προσκήνιο, τώρα που άλλοι πολεμούν και τους προστατεύουν». Τον Αλέξανδρο Κορυζή τον χαρακτήριζε «στεγνό» και «πελιδνό», και «ανύπαρκτο». Λίγο πριν το τέλος σημείωνε :«Στην κυβέρνηση νεύρα. Κανένας ψύχραιμος άνθρωπος. Δεν ξέρουν καλά-καλά γιατί φεύγουν και τι θα κάνουν εκεί που θα πάνε. Δεν υπάρχει κανένα σχέδιο, καμιά προετοιμασία. Ο αγέρας της Κρήτης είναι γι΄αυτούς βραχνάς. Για την Υπηρεσία δε φροντίζει κανείς».
Και στην Κρήτη έγραψε : «μα δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ήρθε η κυβέρνηση εδώ, αφού δεν είχε σκοπό να μείνει. Τώρα είναι ελεεινό να βλέπει ο κόσμος αυτή την ατμόσφαιρα φυγής».
Στις 16 Μαΐου έφθασε στο Πορτ Σάιντ. Η γνώμη του για τα άλλα σκουλήκια παρέμενε άσχημη. «οι περισσότεροι που ήρθαν μαζί μας δε γυρεύουν τίποτε άλλο παρά να πετύχουν μιαν ήσυχη γωνιά στο εξωτερικό για να περάσουν τις μέρες του πολέμου». Αυτό ακριβώς που έκανε και εκείνος. Ήταν ένας άνθρωπος που κατάφερε με την εύνοια και την προστασία των Άγγλων να ξεφύγει από τα χειρότερα. Και η συμβολή του στον Συμμαχικό Αγώνα ήταν η αγιοποίηση του Μακρυγιάννη. Για αυτό τον πήραν μαζί τους. Με την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον Γεώργιο Παπανδρέου τον Απρίλιος 1944, ο Σεφέρης παύθηκε από το Γραφείο Τύπου του Υπουργείου Εξωτερικών και ο ιδιος απέδωσε την απομάκρυνσή του σε υψηλά ιστάμενα πρόσωπα που βρίσκονταν μεταξύ των ακροατών των διαλέξεών του για τον Μακρυγιάννη και δεν συμφωνούσαν με αυτά που είπε.
Φτάνει πια με τους «πατριώτες» και «αντιστασιακούς» κομμουνιστές που πολέμαγαν στο πλευρό των συμμάχων. Οι Κομμουνιστές δεν ήταν και δεν είναι Έλληνες. Δεν ήταν και δεν είναι Πατριώτες. Και δεν είναι καν άνθρωποι. Ανθρωπόμορφοι είναι!
Πέρασαν 77 χρόνια από την Κατοχή και 74 από την απελευθέρωση. Όπως πέρασαν και 187 από τη δολοφονία του Εθνάρχη Κυβερνήτη. Και το χαφιεδομάνι συνεχίζει το ίδιο μπούρου-μπούρου.
Όλοι τους Πατριώτες. Η μεγαλύτερη ληγή της Ελλάδος είναι ο γιαλαντζί πατριωτισμός των Εφιαλτών.
Βαρέθηκα κουράστηκα Αμάν. Ωχ αδερφέ.
Κάθε χρόνο τα ίδια με τους «πατριώτες» «Αντιστασιακούς» που εκτέλεσαν οι Γερμανοί στην Καισαριανή.
Οι Ρουφιανοπαριώτες , Μακρυγιαννικοί , Μπολεσεβίκοι, δεν ήταν ούτε Έλληνες ούτε Πατριώτες. Υπάλληλοι των Άγγλων ήσαν και πληρωνόντουσαν με χρυσές λίρες.
Χεστήκαμε που τους εκτέλεσαν.
Και τις μαυροφορεμένες «κομμουνίστριες πουτάνες» ,που έστειλε το ΚΚΕ στην Μητρόπολη για να συγκινήσουν τον Δαμασκηνό. Σαν τον Άθεο και Αβάπτιστο Αλεξ Χαβαναγκίλα με την λαμπάδα στον Επιτάφιο και την Ανάσταση.
Άει σιχτίρ πιά.
Οι Γερμανοί σκότωσαν στην Καισαριανή πολλούς καλούς Έλληνες και καλούς Πατριώτες αλλά για αυτούς οι Ρουφιάνοι δεν έχουν ένα κόκκινο τριαντάφυλλο.
Και για τους 100 που εκτέλεσε ο Παπαδόγγονας φώναζαν και στον Μιλιγαλά.
Αυτές , ήταν οι «σφαγές» των Ταγμάτων Ασφαλείας, και οι 27 «κομμουνιστές» που τυφέκισε ο ταγματάρχης Αντώνιος Σμυρλής σε αντίποινα για τη δολοφονία από την ΟΠΛΑ του ταγματάρχη Παναγιώτη Ι. Γεωργανά.
Για αυτούς τους κομμουνιστάς, έσφαξαν 5000, σε Καλαμάτα, Γαργαλιάνους, Μελιγαλά, Πύλο, Αχλαδόκρασο κλπ.
Όλοι τους Πατριώτες. Η μεγαλύτερη ληγή της Ελλάδος είναι ο γιαλαντζί πατριωτισμός των Εφιαλτών.
Βαρέθηκα κουράστηκα Αμάν. Ωχ αδερφέ.
Κάθε χρόνο τα ίδια με τους «πατριώτες» «Αντιστασιακούς» που εκτέλεσαν οι Γερμανοί στην Καισαριανή.
Οι Ρουφιανοπαριώτες , Μακρυγιαννικοί , Μπολεσεβίκοι, δεν ήταν ούτε Έλληνες ούτε Πατριώτες. Υπάλληλοι των Άγγλων ήσαν και πληρωνόντουσαν με χρυσές λίρες.
Χεστήκαμε που τους εκτέλεσαν.
Και τις μαυροφορεμένες «κομμουνίστριες πουτάνες» ,που έστειλε το ΚΚΕ στην Μητρόπολη για να συγκινήσουν τον Δαμασκηνό. Σαν τον Άθεο και Αβάπτιστο Αλεξ Χαβαναγκίλα με την λαμπάδα στον Επιτάφιο και την Ανάσταση.
Άει σιχτίρ πιά.
Οι Γερμανοί σκότωσαν στην Καισαριανή πολλούς καλούς Έλληνες και καλούς Πατριώτες αλλά για αυτούς οι Ρουφιάνοι δεν έχουν ένα κόκκινο τριαντάφυλλο.
Και για τους 100 που εκτέλεσε ο Παπαδόγγονας φώναζαν και στον Μιλιγαλά.
Αυτές , ήταν οι «σφαγές» των Ταγμάτων Ασφαλείας, και οι 27 «κομμουνιστές» που τυφέκισε ο ταγματάρχης Αντώνιος Σμυρλής σε αντίποινα για τη δολοφονία από την ΟΠΛΑ του ταγματάρχη Παναγιώτη Ι. Γεωργανά.
Για αυτούς τους κομμουνιστάς, έσφαξαν 5000, σε Καλαμάτα, Γαργαλιάνους, Μελιγαλά, Πύλο, Αχλαδόκρασο κλπ.
Πωλείται HONDA CRV του 2004,
Πωλείται HONDA CRV του 2004, χωρίς πινακίδες. Κατάλληλο για αλλοδαπούς και ξένες διπλωματικές αποστολές.
Τιμή 1500 ευρώ.
Τηλ. Επικοινωνίας 6944-279 798
Τιμή 1500 ευρώ.
Τηλ. Επικοινωνίας 6944-279 798
Γιατί χαίρεται ο Κόσμος και χαμογελούν οι χλεχλέδες σήμερα;
Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελάει, πατέρα, γιατί λάμπει ο ήλιος έτσι
γιατί φέγγει έτσι η μέρα;
Γιατί σαν αυτή, παιδί μου, την ημέρα τη χρυσή, το 1776 , «Τέκτων Αδελφός Σπάρτακος», ο Ιησουίτης Άνταμ Βάισχαουπτ, ίδρυσε στο Ίνγκολστατ της Άνω Βαυαρίας τους «Πεφωτισμένους» «Ιλλουμινάτι», «για να φωτίσει , με τον ήλιο της λογικής όλη την κοινωνία» και να φέρει στους ανθρώπους την ισότητα την ελευθερία και τον ορθολογισμό.
Ο Βάισχαουπτ ανήκε και στην Τεκτονική Στοά του Μανάχου με την κωδική ονομασία, «ο καλός σύμβουλος Θόδωρος». («Theodor zum guten Rath»).
Το ιστορικό γεγονός της ίδρυσης των «Ιλλουμινάτι», συνεχίζει να εορτάζεται με την «Πρωτομαγιά», και είναι δημόσια αργία μέχρι και στο πτωχό Ελλαδιστάν.
Στο πλαίσιο του εορτασμού των 10 χρόνων, έγινε το 1786 στη Βιέννη,
η πρεμιέρα της όπερας του αδελφού Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ, «Οι Γάμοι του Φίγκαρο».
Στα 13 χρόνια, το 1789, έγινε η σύγκληση των Γενικών Τάξεων στη Γαλλία.
Τα 1820, στα 44 χρόνια των Ιλλουμινάτι, εκτελέστηκαν «συμβολικά» στο Λονδίνο, οι ριζοσπάστες ακτιβιστές, που υπό την καθοδήγηση των «μυστικών υπηρεσιών» οργάνωσαν τη συνωμοσία της «Cato Street», και που σχεδίαζαν να δολοφονήσουν όλων τους υπουργούς, και τον πρωθυπουργό λόρδο Λίβερπουλ, να προκαλέσουν χάος, και να συγκροτήσουν για τον έλεγχο της κατάστασης μια «Επιτροπή Κοινής Σωτηρίας», που θα οδηγούσε στην.... επανάσταση.
Στα 75 χρόνια, το 1851, η Βικτωρία εγκαινίασε την Έκθεση στο Κρύσταλ Πάλας του Λονδίνου. Στα 117 χρόνια, το 1893, το σημαδιακό γεγονός ήταν η Διεθνής Έκθεση του Σικάγο.
Κάθε χρόνο, κάτι γίνεται.
Γιατί σαν αυτή, παιδί μου, την ημέρα τη χρυσή, το 1776 , «Τέκτων Αδελφός Σπάρτακος», ο Ιησουίτης Άνταμ Βάισχαουπτ, ίδρυσε στο Ίνγκολστατ της Άνω Βαυαρίας τους «Πεφωτισμένους» «Ιλλουμινάτι», «για να φωτίσει , με τον ήλιο της λογικής όλη την κοινωνία» και να φέρει στους ανθρώπους την ισότητα την ελευθερία και τον ορθολογισμό.
Ο Βάισχαουπτ ανήκε και στην Τεκτονική Στοά του Μανάχου με την κωδική ονομασία, «ο καλός σύμβουλος Θόδωρος». («Theodor zum guten Rath»).
Το ιστορικό γεγονός της ίδρυσης των «Ιλλουμινάτι», συνεχίζει να εορτάζεται με την «Πρωτομαγιά», και είναι δημόσια αργία μέχρι και στο πτωχό Ελλαδιστάν.
Στο πλαίσιο του εορτασμού των 10 χρόνων, έγινε το 1786 στη Βιέννη,
η πρεμιέρα της όπερας του αδελφού Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ, «Οι Γάμοι του Φίγκαρο».
Στα 13 χρόνια, το 1789, έγινε η σύγκληση των Γενικών Τάξεων στη Γαλλία.
Τα 1820, στα 44 χρόνια των Ιλλουμινάτι, εκτελέστηκαν «συμβολικά» στο Λονδίνο, οι ριζοσπάστες ακτιβιστές, που υπό την καθοδήγηση των «μυστικών υπηρεσιών» οργάνωσαν τη συνωμοσία της «Cato Street», και που σχεδίαζαν να δολοφονήσουν όλων τους υπουργούς, και τον πρωθυπουργό λόρδο Λίβερπουλ, να προκαλέσουν χάος, και να συγκροτήσουν για τον έλεγχο της κατάστασης μια «Επιτροπή Κοινής Σωτηρίας», που θα οδηγούσε στην.... επανάσταση.
Στα 75 χρόνια, το 1851, η Βικτωρία εγκαινίασε την Έκθεση στο Κρύσταλ Πάλας του Λονδίνου. Στα 117 χρόνια, το 1893, το σημαδιακό γεγονός ήταν η Διεθνής Έκθεση του Σικάγο.
Κάθε χρόνο, κάτι γίνεται.
Το 2011, στα 235 χρόνια ο Μπαράκ Ομπάμα ανακοίνωσε από
τηλεοράσεως τη θυσία του Οσάμα μπιν Λάντεν.
«Εργατική Πρωτομαγιά 1948». Το μακρύ χέρι του ΚΚΕ εκτέλεσε τον Χρήστο Λαδά. «Εργατική Πρωτομαγιά» 1944. Οι Γερμανοί εκτέλεσαν για μια φορά τους σωστούς!
Ο Λαδάς έπρεπε να υπογράψει για να εκτελεστούν οι θανατικές καταδίκες εκείνων που είχαν καταδικαστεί εις θάνατον από τα κακουργιοδικεία, για τη συμμετοχή του στα εγκλήματα της Κατοχής , της ΕΑΜόκρατίας, και του Κόκκινου Δεκέμβρη. Το ΚΚΕ διαπραγματευόταν με τους Άγγλους μια αμνηστία και για αυτό οι μελλοθάνατοι έμεναν ζωντανοί στις φυλακές.
Τον Ιούνιο του 1947 άρχισαν δεικά λοι πρώτες εκτελέσεις .Το Μάρτιο του 1948 ο Λαδας υπέγραψε 77 εκτελέσεις, και άλλες 150 μέσα στον Απρίλιο. Τότε, «η κυβέρνηση του Βουνο», ανακοίνωσε από το ραδιόφωνό του «Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδος» , ότι, «...Όλοι οι σύντροφοι της Αθήνας πρέπει να κινηθούνε δραστήρια και να δώσουν ένα γερό μάθημα στον εχθρό του λαού Χρήστο Λαδά που η ελεύθερη κυβέρνηση και το ΚΚΕ τον κατεδίκασαν σε θάνατο και τον επικήρυξαν μαζί με άλλους αρχιχαφιέδες...».
Τη δολοφονία του Λαδά ανέλαβε η ομάδα της ΟΠΛΑ του Δημήτριου Κωνσταντινέα, γνωστού στους «συντρόφους» με το ψευδώνυμο «Λεωνίδας». Την 1η Μαΐου του 1948, που ήταν Μέγα Σάββατο, ο Χρήστος Λαδάς πήγε στις εννιά το πρωί, στην εκκλησία του Αγ. Γεωργίου στην Πλατεία Καρύτση στο κέντρο της Αθήνας, για την πρώτη Ανάσταση. Ενα τέταρτο μετά, βγήκε από την εκκλησία και μόλις μπήκε στο υπηρεσιακό αυτοκίνητο τον πλησίασε ο 22χρονος Ευστράτιος Μουτσογιάννης, που φορούσε στολή σμηνίτη και έριξε μέσα στο αυτοκίνητο μια χειροβομβίδα με αποτέλεσμα ο Λαδάς να τραυματιστεί βαριά. Μεταφέρθηκε στον Ερυθρό Σταυρό με ταξί και εξέπνευσε στις 10.20 το βράδυ.
Ο Μουτσογιάννης συνελήφθη τραυματισμένος μετά από καταδίωξη και αφού προηγουμένως είχε ρίξει δύο χειροβομβίδες στους αστυνομικούς που τον καταδίωκαν, προκαλώντας το θάνατο του αστυφύλακα Αθανάσιου Πινακούλια. Αφού συνελήφθη το δελτίο του Γενικού Αρχηγείου του ΔΣΕ, ανέφρε: «1η Μαΐου 1948. Ο ελεύθερος σκοπευτής Στάθης Μουτσογιάννης σκότωσε με χειροβομβίδα το δολοφόνο υπουργό της Δικαιοσύνης στη μοναρχο-φασιστική κυβέρνηση της Αθήνας, Χρήστο Λαδά». Περισσότερα για τη δολοφονία του Λαδά θα διαβάσετε εδώ
http://deltio11.blogspot.gr/2017/05/1-1948.html 1/5/17
Οι 200 κομμουνσιτές της Καισαριανής και οι άγγλοι μαλακοπίτουρες
Η Εκτέλεση του υποστράτηγου Φράντς Κρεχ στους Μολάους ήταν ένα βλακώδες σχέδιο της SoE, και έγινε σε συντονισμό με την απαγωγή του υποστράτηγου Κράιπε στην Κρήτη.
Οι άγγλοι μαλακοπίτουρες ήθελαν να κάμψουν το ηθικό των Γερμανών, και κάποιος μαλάκας της SoE, σκέφτηκε να κυκλοφορήσει τη φήμη ότι η Γκεστάπο παγίδευσε και σκότωσε τον στρατηγό, (που ανήκε στην στρατιωτική αντιπολίτευση), που εκδηλώθηκε τελικά στις 20 Ιουλίου του 1944.
Η SoE, (Operation Hemlock), κυκλοφόρησε μάλιστα και πλαστογραφημένο γράμμα του, με το οποίο ο Κρεχ καλούσε τους Γερμανούς στρατιώτες σε λιποταξία, και διέδωσαν ότι ο Κρεχ μαζί με τον Κράιπε συμμετείχαν στο κίνημα των αντιφρονούντων, «Ελεύθερων Γερμανών».
Αυτή η επιχείρηση εκτέλεσης του Κρεχ, από την SoE, στις 27 Απριλίου του
1944 , στην οποία συμμετείχε μια διμοιρία του 8ού Συντάγματος (Λακωνίας) του ΕΛΑΣ, είχε σαν αποτέλεσμα, την εκτέλεση στην Καισαριανή των 200 ομήρων από τους κρατούμενους στο Χαϊδάρι, και 100 άλλων επίσης στην περιοχή της Λακωνίας-Μεσσηνίας, ενώ η περιοχή της Πελοποννήσου κηρύχτηκε ως τον Μάιο ως «ζώνη επιχειρήσεων», και στις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις που ακολούθησαν πήραν μέρος και τα Τάγματα Ασφαλείας Γυθείου, Καλαμάτας, Μελιγαλά.
Οι «200» της Καισαριανής, ήσαν επομένως θύματα ενός μαλάκα μαλακοπίτουρα Εγγλέζου, και όχι των Γερμανών.
Ο αιμοσταγής «Φάνης» , (Μπαρτζιώτας) βεβαίωσε ότι ήταν 135 στους 200 ήταν «Ακροναυπλιώτες», και ότι εκτελέστηκαν και έξι τροτσκιστές και πέντε αρχειομαρξιστές. Στους 200 ήταν και ο ΟΠΛΑτζής δολοφόνος του Κίτσου Μαλτέζου Μικές Κουρουνιώτης .
Η εκτέλεση των 200 ήταν πολύ επιτυχής και στοχευμένη.
Κανείς δεν πήγε άδικα. Κανείς τους δεν αισθανόταν Έλληνας, και ούτε ήσαν πατριώτες. Ρουφιανοπατριώτες ήσαν.
Ένας από τους 200, ο εργάτης μεταλλουργός Σάββας Σαββόπουλος, στο σημείωμα που έγραψε και άφησε στους συντρόφους του στο Χαϊδάρι έγραψε: «Ας μάθει όλη η Ελλάδα, δε χάσαμε την πίστη μας στην τελική νίκη της Σοβιετικής Ενωσης... Καμία δύναμη δε θα τσακίσει το ΚΚΕ. Το ΚΚΕ θα νικήσει. Καλώ τον αδελφό μου με σκληρή δουλειά να προσπαθήσει να ξεπλύνει το κακό που έκανε με τη δήλωση και την αδελφούλα μου να πάρει τη θέση μου στο ΚΚΕ».
Κομμούνια 100%, που εκτελέστηκαν φωνάζοντας «Ζήτω το ΚΚΕ».
Η Κομματική Οργάνωση Αθήνας του ΚΚΕ, για να σώσει τους 200 , κινητοποίησε τις συνδικαλιστικές και φοιτητικές οργανώσεις και οργάνωσε συγκέντρωση «συγγενών» των Αθέων στην Μητρόπολη, για να πιέσουν το Δαμασκηνό, ο οποίος αργά τη νύχτα της 30ης Απριλίουμ εμφανίστηκε μπροστά στις μαυροφορημένες κομμουνίστριες που παρίσταναν τις απελπισμένες Χριστιανές και τους ανακοίνωσε ότι «δεν μπόρεσε να κάνει τίποτα».
Ο στρατιωτικός διοικητής του 68ου Σώματος Στρατού Χέλμουτ Φέλμυ, που ήταν και ο φρούραρχος Αθηνών, και ο οποίος είχε την επαφή με τον Ντόναλντ Στοτ, κατά την απολογία στη Δίκη της Νυρεμβέργης, είπε ότι οι 100 εκτελέσεις κομμουνιστών που έγιναν τότε στη Λακωνία και τη Μεσσηνία, με εντολή του συνταγματάρχη Παπαδόγγονα έγιναν χωρίς εντολή είτε από την Γερμανική διοίκηση είτε από το Υπουργείο Εσωτερικών.
Στο Αθηναϊκό Τύπο στις 30 Απριλίου 1944, δημοσιεύτηκε η ανακοίνωση του Υπουργούθ Εσωτερικών Ταβουλάρη που ανέφερε: «Την 27ην Απριλίου 1944 κομμουνιστικαί συμμορίαι παρά τους Μολάους κατόπιν μιας εξ ενέδρας επιθέσεως εδολοφόνησαν ανάνδρως έναν Γερμανόν Στρατηγόν και τρεις συνοδούς του. Πολλοί Γερμανοί στρατιώται ετραυματίστησαν. Ως αντίποινα διατάχτηκε: Ο τυφεκισμός 200 Κομμουνιστών την 1.5.1944. Υπό την εντύπωσιν του κακουργήματος τούτου Έλληνες εθελονταί εφόνευσαν αυτοβούλως 100 άλλους κομμουνιστάς».
Το ΚΚΕ μετα τις εκτελέσεις εξέδωσε προς το «λαό» στο οποίο δικαιολουσε την προβοκατόρικη δράση του και ανέφερε: «…Η φρικώδης και πρωτάκουστη τρομοκρατία που εξασκεί στην Ελλάδα ο καταχτητής με τη βοήθεια γερμανοράλληδων δεν είναι στην ουσία αντίποινα για τη δράση του ΕΛΑΣ εδώ και στην ύπαιθρο. Αυτό είναι απλή δικαιολογία. Γίνεται για να τρομοκρατηθεί ο λαός, να σταματήσει την αντίστασή του .ΑΘΗΝΑΙΟΙ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ, Η στιγμή είναι κρίσιμη. Αν σκύψουμε το κεφάλι είμαστε χαμένοι. Τα θύματα του αγώνα είναι πολύ λιγότερα από τα θύματα της επιστράτευσης, από τα θύματα της πείνας. Οι κρεμασμένοι και τουφεκισμένοι ήρωες, τα καμένα μας χωριά φωνάζουν. Μην αφήστε τη θυσία μας να πάει χαμένη! Μην υποταχθείτε! Αγωνιστείτε για να μη γίνει η επιστράτευση. Αγωνιστείτε για τη ζωή σας. Εκδικηθείτε. Αγωνιστείτε για να σταματήσουν οι σφαγές».
Όλα τα γεγονότα της 1ης Μάϊου θα τα διαβάσετε εδώ
http://ta-mavra-nea.blogspot.gr/2018/05/1.html
Ο Σεφεριάδης που έγινε Σεφέρης
Ο πολυπράγμων κοσμοπολίτης και διπλωματούχος της Σορβόννης Γεώργιος Σεφεριάδης, επέστρεψε στην Αθήνα από το Λονδίνο όπου τελειοποιούσε τα αγγλικά του, τον Φεβρουάριο του 1925.
Διορίστηκε ως ακόλουθος στο Υπουργείο Εξωτερικών το 1927.
Και αυτό είναι αναμφισβήτητο διότι το 1962, βγήκε υποχρεωτικά στην σύνταξη με την συμπλήρωση της αμείλικτης 35ετίας.
Οπότε, διορίστηκε στο υπουργείο των εξωτερικών το 1927, ως Γεώργιος Σεφεριάδης.
Τον Ιούλιο του 1928, δημοσίευσε στη Νέα Εστία, ως Γ. Σεφεριάδης, τη μετάφραση του «Μια βραδιά με τον Κύριο Τεστ», του Πωλ Βαλερύ.
Στην διετία 1925-1927 ,εκτός από την καλοπέραση και την ποίηση , με τι άλλο ασχολήθηκε ο Ποιητής Γεώργιος Σεφεριάδης, που μετονομάστηκε σε Σεφέρης; Και για πιο λόγο το έκανε αυτό;
Πάντως το 1933 ο πατέρας του, Στέλιος Σεφεριάδης, (του Περιστυλίου), εκλέχτηκε Πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών και μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.
Λέτε να ντρεπόταν για τον Διαβήτη και το Ξιφίδιο του Μπαμπά του ο Ποιητής;
Διορίστηκε ως ακόλουθος στο Υπουργείο Εξωτερικών το 1927.
Και αυτό είναι αναμφισβήτητο διότι το 1962, βγήκε υποχρεωτικά στην σύνταξη με την συμπλήρωση της αμείλικτης 35ετίας.
Οπότε, διορίστηκε στο υπουργείο των εξωτερικών το 1927, ως Γεώργιος Σεφεριάδης.
Τον Ιούλιο του 1928, δημοσίευσε στη Νέα Εστία, ως Γ. Σεφεριάδης, τη μετάφραση του «Μια βραδιά με τον Κύριο Τεστ», του Πωλ Βαλερύ.
Στην διετία 1925-1927 ,εκτός από την καλοπέραση και την ποίηση , με τι άλλο ασχολήθηκε ο Ποιητής Γεώργιος Σεφεριάδης, που μετονομάστηκε σε Σεφέρης; Και για πιο λόγο το έκανε αυτό;
Πάντως το 1933 ο πατέρας του, Στέλιος Σεφεριάδης, (του Περιστυλίου), εκλέχτηκε Πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών και μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.
Λέτε να ντρεπόταν για τον Διαβήτη και το Ξιφίδιο του Μπαμπά του ο Ποιητής;
O Ρουφιανογιάννης το ΠΑΣΟΚ και ο Κοσκωτάς
Καλά που μου το θύμισε ο Ανώνυμος.
Ο Ρουφιανογιάννης μετά τον Βελουχιώτη,
και την ΕΔΑ, και την μανδάμ «Αντίστασις»
«βοήθησε» και ο ΠΑΣΟΚ, που του έστελνε «γράμματα».
Ο Ύμνος του ΠΑΣΟΚ του Ηλία
Ανδριόπουλο σε στίχους Μάνου Ελευθερίου,
ήταν
το «Τρεις του Σεπτέμβρη να γελάς». Και το , «Χριστέ και Μακρυγιάννη». Στο «Περιβόλι
του λαού», από το 1979.
Και μετά, ο «λαός» ήρθε στην εξουσία.
Και μαζί με τον τοκογλύφο Μακρυγιάννη βρήκαν
και τον «πράσινο τραπεζίτη» Κοσκωτά.
30/4/18
Ενόψει πρωτομαγιάς: 200 λιγότεροι
Οι Γερμανοί κατακτητές δεν έκαναν μόνο κακά. Έκαναν και ορισμένα καλά.
Προτείνω μάλιστα, να στείλουμε , είτε στην Γερμανική Καγκελαρία στο Βερολίνο, είτε στην Γερμανική πρεσβεία στην Αθήνα, ατομικά τηλεγραφήματα, εκφράζοντας τις ευχαριστίες μας , επειδή η Βέρμαχτ, την Πρωτομαγιά του 1944, εκτέλεσε στην Καισαριανή, 200 κομμουνιστάς, οι οποίοι, εάν ήσαν ζωντανοί, θα έσφαζαν πολλαπλάσιους Έλληνες τον Δεκέμβρη του 44.
Προτείνω μάλιστα, να στείλουμε , είτε στην Γερμανική Καγκελαρία στο Βερολίνο, είτε στην Γερμανική πρεσβεία στην Αθήνα, ατομικά τηλεγραφήματα, εκφράζοντας τις ευχαριστίες μας , επειδή η Βέρμαχτ, την Πρωτομαγιά του 1944, εκτέλεσε στην Καισαριανή, 200 κομμουνιστάς, οι οποίοι, εάν ήσαν ζωντανοί, θα έσφαζαν πολλαπλάσιους Έλληνες τον Δεκέμβρη του 44.
Ο Ανθύπατος Τζέφρι μαζεύει «Κουκιά» για να περάσει η συμφωνία του ΝΑΤΟ
Ο «πρέσβης» του Κράτους Δικαίου
κυβερνάει το φτωχό Ελλαδιστάν
O ανεξάρτητος βουλευτής Γιώργος Κατσιαντώνη ως «αμερικανός» ζήτησε πριν κάποιους μήνες από τον πρόεδρο της Ένωσης Κεντρώων να τον πάρει μαζί του στο ραντεβού με τον Αμερικανό πρέσβη. Εκεί , αντάλλαξαν τις κάρτες με τον Τζέφρι και αποκατέστησε τακτική επαφή. Λίγες ημέρες μετά έδωσε στο « Έθνος» με ολοσέλιδη συνέντευξη και δήλωσε ότι πρέπει να τελειώσει η διαφορά με τα Σκόπια και να μπούν στο ΝΑΤΟ και ότι «πρέπει» να τους αναγνωρίσουμε ως «Μακεδονία».
Ένας -ένας μαζεύονται οι 151 του Τζέφρι.
κυβερνάει το φτωχό Ελλαδιστάν
O ανεξάρτητος βουλευτής Γιώργος Κατσιαντώνη ως «αμερικανός» ζήτησε πριν κάποιους μήνες από τον πρόεδρο της Ένωσης Κεντρώων να τον πάρει μαζί του στο ραντεβού με τον Αμερικανό πρέσβη. Εκεί , αντάλλαξαν τις κάρτες με τον Τζέφρι και αποκατέστησε τακτική επαφή. Λίγες ημέρες μετά έδωσε στο « Έθνος» με ολοσέλιδη συνέντευξη και δήλωσε ότι πρέπει να τελειώσει η διαφορά με τα Σκόπια και να μπούν στο ΝΑΤΟ και ότι «πρέπει» να τους αναγνωρίσουμε ως «Μακεδονία».
Ένας -ένας μαζεύονται οι 151 του Τζέφρι.
Πωλείται HONDA CRV του 2004, χωρίς πινακίδες.κατάλληλο για αλλοδαπούς και ξένες διπλωματικές αποστολές. Τιμή 1500 ευρώ.
Πωλείται HONDA CRV του 2004, χωρίς πινακίδες.κατάλληλο για αλλοδαπούς και ξένες διπλωματικές αποστολές.
Τιμή 1500 ευρώ.
Τηλ. 6944-279798
Τιμή 1500 ευρώ.
Τηλ. 6944-279798
29/4/18
Επειδή ορισμένοι στο μπλογκ είναι καινούργιοι και ρωτούν πράγματα που έχουν απαντηθεί
Η μέριμνα ήταν του Τσουδερού ως διοικητή της Τράπεζας και ως ανθρώπου των Άγγλων.
Ο Ελληνικός Εθνικός Χρυσός από την Τράπεζα της Ελλάδος μεταφερθηκε φορτώθηκε μυστικά στα αντιτορπιλικά «Βασιλεύς Γεώργιος» και «Βασίλισσα Όλγα», και μεταφέρθηκε στην Κρήτη ήδη από τις 3 Μαρτίου 1941.
Ήταν σημαδιακή ημέρα .Καθαρά Δευτέρα.
Πάνω-κάτω την ώρα που απέπλεαν τα αντιτορπιλικά, επιβιβάζονταν οι Αυσραλοί στα πλοία για να έρθουν στην Ελλάδα και οι Γερμανοί έμπαιναν στην Βουλγαρία.
Τα γράφω αναλυτικά στο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ –ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ.
Στις 3 Μαρτίου 1941, έγινε η μεταφορά. Η φόρτωση έγινε το Σαββατοκύριακο, της τελευταίας αποκριάς. Η συσκευασία έγινε μέσα στον εβδομάδα. Επομένως η απόφαση για την μεταφορά ελήφθη από τον Γεώργιο, τον Πάλερετ, τον Κορυζή και τον Τσουδερό, και τον Παπάγο στη σύσκεψη με τον Ιντεν στις 22 Φεβρουαρίου στην Μεγάλη Βρετανία.
Ιδού ο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ Ρουφιανογιάννης
Τα Απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη αξιοποιήθηκαν από την Στοά και την Ιντέλιτζενς Σέρβις στην Κατοχή, για να στηρίζουν το σενάριο (αγγλόφιλου) του Λαού απέναντι στους γερμανόφιλους στρατηγούς.
Ο λόγος της Λαμίας του Βελουχιώτη και ο ύμνος στον Μακρυγιάννη του άγγλου πράκτορα Γιώργου Σεφεριάδη έχουν κοινή μήτρα.
Το ίδιο και η Κομμουνιστοκρατία που μιλάει ακόμα για το ΟΧΙ του λαού. Όλο το σενάριο της Εθνικής Αντίστασης χτίστηκε πάνω στον «αγνό λαϊκό αγωνιστή» Μακρυγιάννη, του οποίου τον αγώνα συνέχιζαν το ΚΚΕ και ο ΕΛΑΣ.
Ο πράκτωρ Γιώργος Σεφεριάδης αναγνώρισε, τον ανήθικο τοκογλύφο, «ως σπουδαία παρακαταθήκη μιας απλής και βαθιάς ηθικής συνείδησης». Για τις ανάγκες της συμμαχικής προσπάθειας. Αυτός έβγαλε και το «απαλλακτικό βούλευμα» για την συνομωσία εκτέλεσης του Όθωνα, που ήταν αντίγραφο εκείνης του Καποδίστρια στο Ναύπλιο.
Η αγγλική και κομμουνιστική προπαγάνδα στην Κατοχή, εμφάνισαν τον Ρουφιανογιάννη ως «ως δείγμα ανυποχώρητου αγωνιστή και γνήσιου πατριώτη», και «ως εκπρόσωπο της ψυχής του έθνους».
Η Στοά του Λονδίνου ανέλαβε τα μαθήματα «Μακρυγιαννισμού»
Ο Γιάννης Βλάχος, (Βλαχογιάννης), ήταν Βλάχος. Και σαν τέτοιος δεν έβλαψε ποτέ το συμφέρον του. Βρήκε ως χορηγό τον αμπραμχαμίτη Μπεν-άκη από την Αίγυπτο, και με τα χρήματα και με συμβουλή εκείνου , «αλίευσε» μέρος των χειρογράφων του Σπηλιάδη στο τυπογραφείο του Χ. Νικολαΐδου Φιλαδελφέως και τα υπόλοιπα τα αγόρασε από τη χήρα του, για να μην εκδοθούν ποτέ.
Επειδή όμως ο Βλάχος Γιάννης, ως Βλάχος ήταν δίβουλος, δεν τα κατέστρεψε αλλά τα «παραχώνιασε», και έτσι τα βρήκε ο Παναγιώτης Φ. Χριστόπουλος που επιμελήθηκε την έκδοση το 2007 του τρίτου τόμου των απομνημονευμάτων Σπηλιάδη, που αναφερόταν στην δολοφονία του Καποδίστρια και τον οποίο οι αμπραμχαμίτες ήθελαν να εξαφανίσουν. Έτσι μάθαμε την αλήθεια.
Ωστόσο ο Γιάννης Βλάχος, με χορηγό πάντα τον αμπραμχαμίτη Μπεν-άκη, εξέδωσε το 1907 το χειρόγραφο του Μακρυγιάννη με τον τίτλο «Απομνημονεύματα», με δική του επιμέλεια.
Αλλά τότε τα ψέματα του ρουφιάνου δεν απέδωσαν.
Η «επιχείρηση» «άγιος-Μακρυγιάννης», στήθηκε στην κατοχή, από την «γενιά του 30», τους Σεφεριάδη, Θεοτοκά, Λορεντζάτο και τον εδαίτη Βουρνά, τον διάδοχο του Κορδάτου στην μαρξιστική παντογνωσία. Ο Βουρνάς μάλιστα βάφτισε τον τοκογλύφο- πράκτορα ,«πατριδοφύλακα».
Ο απατεώνας Γιώργος Σεφεριάδης, ο αδελφός της «Πάπισσας Ιωάννας», τον αναγνώρισε στην εποχή του Μεσοπολέμου και ως σπουδαίο πεζογράφο.
Στις 16 Μαΐου 1943 στον κινηματογράφο Ριάλτο της Αλεξάνδρειας έκανε και διάλεξη για τον Ρουφιανογιάννη, που την επανέλαβε και στο Κάιρο.
Ο άγιος-Μακρυγιάννης μετά τον εμφύλιο ήταν το ιδεολογικό όπλο που χρειαζόταν η ΕΔΑ για να υποστηρίξει τον καλό «λαϊκό»- πατριωτισμό των μαρξιστών, έναντι των κακών δεξιών «εθνικιστών».
Τα «Απομνημονεύματά» του «ασπούδακτου αγωνιστή του 1821», τα προσκύνησαν, οι αμπραχάμ φρέντλι, Σεφεριάδης και Θεοτοκάς, και ο Ζήσιμος Λορεντζάτος, που ήταν «απαλλαγμένος από βιοποριστικές φροντίδες». Θαυμαστής του τοκογλύφου και ο «συνταγματολόγος», που είχε το πορτρέτο του, κρεμασμένο στο γραφείο του .
Εάν ο Εβανζέλ θαυμάζει τον «πατριδοφύλακα» της ΕΔΑ , η ιστοσελίδα του κ. Μιζαλολιάκου θα έπρεπε να είναι πιο προσεκτική με τα πρόσωπα που αποθεώνουν.
Ο Μακρυγιάννης, ο Ξάνθος, ο Πολυζωίδης , ο Μαυροκορδάτος , ο Βελουχιώτης είναι πολύ μαύρα πρόσωπα. Κατάμαυρα. Που μας τα επέβαλε η ξένη κατοχή.
Τρείς του Σεπτέμβρη να γελάς.
Το πραξικόπημα της 3ης/15 Σεπτεμβρίου 1843, που το συνοργάνωσε ο τοκογλύφος Ρουφιανογιάννης, έγινε από τους δανειστές, για να εξασφαλιστεί η εκπλήρωση των όρων του τότε μνημονίου. Το καλοκαίρι του 1843 η Ελλάδα... έπρεπε να καταβάλει στις τράπεζες της Ευρώπης τα τοκοχρεολύσια του δανείου των 60 εκατ. φράγκων. Οι ετήσιοι τόκοι ήταν 7 εκατομμύρια δραχμές και τα έσοδα του ελληνικού κράτους έφταναν μετά βίας τα 14 εκατομμύρια ετησίως.
Ο Νικόλαος Σιλήβεργος, ως υπουργός Οικονομικών ενημέρωσε τον Μαξ Ρότσιλντ τον Ιούνιο του 1843 ότι η κυβέρνηση αδυνατούσε να καταβάλει το ποσό και ζήτησε νέο δάνειο, με την εγγύηση των μεγάλων δυνάμεων, ώστε να αποπληρώσει τα παλιά. Οι Δυνάμεις έκαναν μια διάσκεψη για το ελληνικό χρέος στο Λονδίνο με τους Ρότσιλντ, και κατέληξαν σε ένα πρωτόκολλο, το οποίο οι πρεσβευτές τους, το παρουσίασαν στον Άθωνα και άρχισαν διαπραγματεύσεις.
Μετά από ένα μήνα υπογράφηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 1843 το Μνημόνιο μνημόνιο, με μέτρα 3,6 εκατομμυρίων δραχμών υπέρ των δανειστών. Με το μνημόνιο, – Απολύθηκε το ένα τρίτο των Δημοσίων υπαλλήλων και μειώθηκαν 20% οι μισθοί όσων παρέμειναν, απολύθηκαν όλοι οι υπάλληλοι του εθνικού τυπογραφείου, οι δασονόμοι και οι δασικοί υπάλληλοι, οι μηχανικοί του Δημοσίου και σταμάτησαν τα δημόσια έργα. Καταργήθηκαν εντελώς όλες οι υγειονομικές υπηρεσίες του κράτους και μειώθηκαν κατά 60% οι στρατιωτικές δαπάνες. Εφαρμόστηκε δηλαδή το «λιγότερο κράτος»,
Ακόμα, σταμάτησε η χορήγηση συντάξεων ,αυξήθηκαν οι δασμοί και οι φόροι χαρτοσήμου και επιβλήθηκε προκαταβολή στην είσπραξη του φόρου εισοδήματος. Νομιμοποιήθηκαν όλα τα αυθαίρετα κτίσματα με πληρωμή προστίμων νομιμοποίησης, και περαιώθηκαν συνοπτικά όλες οι εκκρεμείς φορολογικές υποθέσεις, τον φοροφυγάδων με την καταβολή εφάπαξ ποσού.
Αυτά ανέλαβε να εφαρμόσει η «Επανάσταση» του Μαξ , που έγινε την επομένη. Το αγγλικό Σύνταγμα Ρόστιλντ, ήταν προοδευτική ... «μεταρρύθμιση» και εγγύηση πληρωμής των δανείων.
Η καταδίκη του Προδότη
Επειδή ο Όθωνας συνέχισε να συνεργάζεται με τους Πατριώτες και Φιλογενείς , ιδίως μετά την υπόθεση Πατσίφικο, οι Ρότσιλντ και η Στοά του Λονδίνου αποφάσισαν την ανατροπή του. Στην κίνηση αυτή, που πρωταγωνιστικό ρόλο είχε ο Ρουφιανογιάννης, μετείχε και ο Αναστάσιος Γούδας, ο συκοφάντης του νεκρού Καποδίστρια. Ο Μακρυγιάννης το 1851 ήταν στο επίκεντρο συνωμοσίας για τη δολοφονία του Όθωνα και της Αμαλίας.
Τότε άρχισε να γράφει τα «απομνημονεύματα», και τα Οράμματα.
Συνελήφθη στα μέσα Μαρτίου 1852, και τότε σταμάτησε το γράψιμο.
Το Μάρτιο του 1853 δικάστηκε σε στρατοδικείο με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας και καταδικάστηκε σε θάνατο .
Ο μάρτυρας Ν. Στεφανίδης, κατέθεσε πως ο Μακρυγιάννης του αποκάλυψε ότι στις 25 Μαρτίου 1853, οι άνθρωποι του θα δολοφονούσαν το βασιλικό ζεύγος έξω από τον τότε μητροπολιτικό ναό της Αγίας Ειρήνης.
Ήταν μια αντιγραφή της δολοφονίας Καποδίστρια. Οι δολοφόνοι θα ήσαν από τους συνταγματικούς» Πολωνούς μασόνους επαναστάτες του 1848, που είχαν καταφύγει και βρει άσυλο στην Ελλάδα.
Όλοι οι αγγλόφρονες ρουφιάνοι της Ψωροελίτ, με πρώτο τον απατεώνα Σεφεριάδη, τον υπερασπίζονται, και λένε ότι δεν υπήρχαν σοβαρά αποδεικτικά στοιχεία και ότι η κατηγορία δεν αποδείχτηκε.
Κατά τη διάρκεια της δίκης του Μακρυγιάννη κλήθηκαν να καταθέσουν γιατροί σχετικά με το αν είχε σώας τας φρένας Ρουφιανογιάννης. Ο Ιατρός Περικλής Σούτσος, είπε ότι «ο άνθρωπος ήταν εις κατάστασιν μονομανίας προελθούσης από θρησκευτικά αίτια» και ο οικογενειακός ιατρός Αλέξανδρος Βενιζέλος τόνισε ότι «η σειρά της ομιλίας του ήτο ενίοτε συγκεχυμένη».
Ο ψυχίατρος Νίκος Σιδέρης απέδωσε τη συμπεριφορά του Μακρυγιάννη σε επιληψία του κροταφικού λοβού. Με αυτά και με αυτά τη γλύτωσε . Η ποινή του πράκτορα μετατράπηκε από τον Όθωνα σε ισόβια, επειδή του είπαν ότι
ο πράκτορας ήταν τρελός, και κατόπιν σε δεκαετή κάθειρξη.
Με παρέμβαση του Δημητρίου Καλλέργη και της αγγλικής πρεσβείας αποφυλακίστηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 1854. Δυο χρόνια έμεινε στη φυλακή.
Μετά την έξωση του Όθωνα η προσωρινή κυβέρνηση τον έκανε τιμητικά υποστράτηγο και στις 20 Απριλίου 1864 προβιβάστηκε τιμητικά από τους άγγλους πάτρωνες σε αντιστράτηγο. Πέθανε στις 27 Απριλίου του 1864 , σε ηλικία 67 ετών. Την επομένη έγινε η κηδεία στο μητροπολιτικό ναό.
Τον επικήδειο εκφώνησε ο ρουφιάνος και συνάδελφος πράκτορας της αγγλικής πρεσβείας Αναστάσιος Γούδας.
Ο Ρουφιανογιάννης και η δολοφονία του Καποδίστρια
Ο αγράμματος συνωμότης και τοκογλύφος Μακρυγιάννης ήταν ένας από τους πράκτορες των «Συνταγματικών» Άγγλων στο Καποδιστριακό Ναύπλιο και μας άφησε στα απομνημονεύματα του, το κλειδί, για την αναζήτηση των δολοφόνων του Καποδίστρια. Ήταν το μήνυμα που του έστειλαν από την Ύδρα, τον Αύγουστο του 1831, όταν απέτυχε το πραξικόπημα εντός του Ναυπλίου και κατάληψη του Παλαμηδιού, και το οποίο έλεγε, «Άσε θα γένει αλλιώς το πράγμα».
Ο ρουφιάνος Μακρυγιάννης φυσικά δεν γνώριζε τι θα γραφόταν από άλλες πηγές για τα γεγονότα του Ιουνίου του 1831, και παρουσίαζε ψευδώς στα απομνημονεύματα του τον εαυτό του ως κάτι διαφορετικό από την αγγλική φατρία που υπηρετούσε. Το βασικό του κίνητρο, ήταν πάντως το 2000 τάλαρα που επένδυσε και τα έχασε και δεν του τα έδωσαν.
Ο Νικόλαος Σπηλιάδης στα δικά του απομνημονεύματα αποκάλυψε ότι ο Καποδίστριας γνώριζε ότι ο Μαυροκορδατος και ο Μιαούλης κατά την τετραήμερη παραμονή τους στο Ναύπλιο στις αρχές Ιουνίου 1831, έστειλαν τον Μακρυγιάννη και προσκάλεσε τον φρούραρχο του Παλαμηδίου Άναστάσιο Ροδίτη στο σπίτι που διέμεναν και εκεί παρουσία του Μακρυγιάννη και του Κωνσταντίνου Δούκα, του προσέφεραν τρεις χιλιάδες ισπανικά δίστηλα για να παραδώσει το Παλαμήδι στους Υδραίους.
Ο Ροδίτης, ανέφερε την πρόταση στον συντοπίτη του υπουργό στρατιωτικών, Παναγιώτη Ρόδιο, που ενημέρωσε τον Καποδίστρια.
Ο κυβερνήτης είπε στον φρούραρχο να πάρει τα χρήματα να δεχθεί εντός του Παλαμηδίου τούς Υδραίους ,και να τους συλλάβει κατόπιν.
Οι συνωμότες παράλληλα, προσπάθησαν να προκαλέσουν εξέγερση του τακτικού τάγματος που στάθμευε στο Ναύπλιο. Ο Α. Πολυζωίδης έγραψε επιστολή προς τον διοικητή του τακτικού τάγματος Π. Διαμαντίδη και ο Θ. Φαρμακίδης προς τους αξιωματικούς Μαμάκη, Καμπότη και Γενοβέλη για να κινήσουν σε αποστασία το τάγμα τους στο Ναύπλιο. Το εγχείρημα απέτυχε και μόνο ο Γενοβέλης αυτομόλησε στην Ύδρα.
Ο Μακρυγιάννης στα απομνημονεύματα του ομολογεί το σχέδιο για κατάληψη του Παλαμηδιού που το εμφανίζει ψευδώς ως δικό του.
Οι «συνταγματικοί», παράλληλα με το πραξικόπημα που είχαν προσκαλέσει τους πληρεξούσιους της Τετάρτης Εθνοσυνέλευσης στην Ύδρα.
Ο Μακρυγιάννης συνέχισε την επαφή με τον Ρόδιο, (που δεν ήταν ανιψιός του Ησαΐα όπως εγραφε ο Μακρυγιάν νης), και βρήκε και άλλη επαφή με κάποιο Ρουμελιώτη της φρουράς, και μάζεψε στρατιώτες για να καταλάβουν το φρούριο. Αυτές οι ενέργειες έγιναν μέχρι παράλληλα με την κατάληψη του ναυστάθμου στον Πόρο.
Γράφει λοιπόν ο ψεύτης και ρουφιάνος Μακρυγιάννης, οπρακτορας των άγγλων, που ορισμένοι χαζοί τον τιμούν ως πατριώτη. «τότε βρίσκω έναν ανιψιόν του Δεσπότη Ησαϊα. Αυτός ήταν φρούραρχος εις το Παλαμήδι. Τον Κυβερνήτη τον φοβέριζαν πολλοί να τον σκοτώσουνε, ότι έκαμεν εξορίαν όλους τους σημαντικούς της πατρίδας άλλους εις τη Νύδρα κι' άλλους αλλού, κ' ο καθείς από αυτούς είχε το κόμμα του και συγγενείς του, και κιντύνευε. Εγώ εις τον Κυβερνήτη είχα μίαν συμπάθεια, ότι έλπιζα να μετανοήση και να 'ρθη εις τον καλόν δρόμον. Και τον 'παινούσα κι' ας με πείραζε αδίκως .Δεν μου κακοφαίνεταν. Τότε δια να μην του γένη κάνα δυστύχημα αυτεινού και κιντυνέψη η πατρίδα, μίλησα μ' εκείνον οπού ήταν φρούραρχος του Παλαμηδιού να μας δώση το Παλαμήδι και να του δώσουμεν δυο χιλιάδες τάλλαρα. Συνφωνήσαμεν 'σ αυτό και πούθε να μας μπάση και να λάβωμεν τις αναγκαίες τάμπιες. Με πήρε πήγαμεν οι δυο μας εις το Παλαμήδι. είδα τις θέσες, τα πολεμοφόδια, όλα. Τότε ορκίζομαι και με τον Μήτρο Ντεληγιώργη, στενό μου φίλον, τίμιον αγωνιστή, συνάζομεν ανθρώπους μυστικά. τους είχαμεν εις την Νεόπολη, τους δώσαμεν και χαρτζιλίκι, ξοδιάσαμεν καμμιά τετρακοσιαριά τάλλαρα. και τους λέγαμεν των ανθρώπων ότι θα πάμεν κλέφτες. Τότε είχαμεν χαζίρι αυτούς κι' ανθρώπους πιστούς να στείλωμεν συνχρόνως εις Ρούμελην, εις Πελοπόννησο και νησιά να γένουν οι πληρεξούσιοι. Θα 'ρχονταν οι ίδιγοι οπού 'ταν εις την Τετάρτη Συνέλεψη. Δεν θέλαμεν εκείνους, ότ' ήταν αγορασμένοι και να 'ρθούν πατριώτες. Τα χρήματα δεν τα 'χαμεν, τις δυο-χιλιάδες τα τάλλαρα. ανταμώνομεν με τον Μιαούλη- ήταν πρωτύτερα αυτό από τα καράβια οπού κάηκαν• του λέγω του Μιαούλη να πάγη εις τη Νύδρα και ειπή του Μαυροκορδάτου, των Κουντουργιωταίων και του Ζαϊμη να του δώσουνε τις δυο-χιλιάδες τα τάλλαρα κ' ύστερα τα ρίχνομεν εις την πατρίδα και πλερώνονται, ή μόνοι μας ο καθείς τα δίνομεν, καθώς εμείς πλερώνομεν και τους ανθρώπους. Του είπα να πάρη και καμπόσους Νυδραίγους να γνωρίζουν από κανόνια και εις την Πρόνοια "ανταμωνόμαστε. Πήγε ο Μιαούλης το λέγει αυτεινών. «Πες του Μακρυγιάννη, λένε του Μιαούλη, να τραβήξη χέρι από αυτό και θα γένη διαφορετικό "το πράμα"". Τότε διαλύσαμεν τους ανθρώπους. χάσαμεν και τα χρήματά" "μας. Του λέγω του Μιαούλη• ""Πως θα γένη διαφορετικόν; Θα συβιβαστούν;" "Αυτό είναι, του λέγω, το καλύτερον, να σωθούμεν"". 'Υστερα άρχισε" ο εφύλιος πόλεμος παντού και σκοτώνονταν οι άνθρωποι. Τότε άρχισε ο Πόρος και κάηκαν τα καράβια κ' έγινε παντού άνου-κάτου».
Η διασταύρωση, αποκαλύπτει τον πραγματικό άνθρωπο. Έχασε τα λεφτά του που δεν του τα έδιναν ύστερα.
Τα μούπες σούπα είναι όλα ψευδή και αφορούν σε επικοινωνίες που έγιναν ανάμεσα στους συνωμότες του Ναυπλίου με τον Πόρο.
Ο Μαυροκορδάτος ήταν μαζί με τον Μιούλη στο Ναύπλιο και οι επαφές με τον Ρόδιο έγιαναν μπροστά στον Μακρυγιάννη. Οπότε όλοι αυτοί οι «διάλογοι» είναι μούφα. Σάλτσα.
Ο Μακυριγάνης, ο φτωχός, που «δεν είχε να ζήσει», επένδυσε 400 ισπανικά τάλαρα για να μαζέψει τους στρατιώτες και επένδυσε 2000 τάλαρα (που έδωσε στον Ροδίτη) και τα έχασε.
Και βέβαια ο συνωμότης δεν λέει τίποτα για τη συνομωσία και το πραξικόπημα , αλλά γράφει «πικρές αλήθειες» .
Πιστεύω ότι μετά από αυτή την συγκροτημένη προγραφή του ποιος ήταν ο πραγματικός Ρουφιανογιάννης , δεν μπορεί κανείς έντιμος πατριώτης να αναφέρεται θετικά στον Ρουφιάνο -Μακρυγιάννη. Και όλες οι εθνικιστικές ιστοσελίδες οφείλουν να διαγράψουν τις αναφορές τους σε αυτόν. Το ζήτημα δεν είναι ιστορικό είναι πολιτικό. Όποιος δεν το κάνει απλά δεν είναι πατριώτης.
Μόνο όποιος είναι 100% εναντίον του Ρουφιανογιάννη είναι καλός Έλληνας.
Ο λόγος της Λαμίας του Βελουχιώτη και ο ύμνος στον Μακρυγιάννη του άγγλου πράκτορα Γιώργου Σεφεριάδη έχουν κοινή μήτρα.
Το ίδιο και η Κομμουνιστοκρατία που μιλάει ακόμα για το ΟΧΙ του λαού. Όλο το σενάριο της Εθνικής Αντίστασης χτίστηκε πάνω στον «αγνό λαϊκό αγωνιστή» Μακρυγιάννη, του οποίου τον αγώνα συνέχιζαν το ΚΚΕ και ο ΕΛΑΣ.
Ο πράκτωρ Γιώργος Σεφεριάδης αναγνώρισε, τον ανήθικο τοκογλύφο, «ως σπουδαία παρακαταθήκη μιας απλής και βαθιάς ηθικής συνείδησης». Για τις ανάγκες της συμμαχικής προσπάθειας. Αυτός έβγαλε και το «απαλλακτικό βούλευμα» για την συνομωσία εκτέλεσης του Όθωνα, που ήταν αντίγραφο εκείνης του Καποδίστρια στο Ναύπλιο.
Η αγγλική και κομμουνιστική προπαγάνδα στην Κατοχή, εμφάνισαν τον Ρουφιανογιάννη ως «ως δείγμα ανυποχώρητου αγωνιστή και γνήσιου πατριώτη», και «ως εκπρόσωπο της ψυχής του έθνους».
Η Στοά του Λονδίνου ανέλαβε τα μαθήματα «Μακρυγιαννισμού»
Ο Γιάννης Βλάχος, (Βλαχογιάννης), ήταν Βλάχος. Και σαν τέτοιος δεν έβλαψε ποτέ το συμφέρον του. Βρήκε ως χορηγό τον αμπραμχαμίτη Μπεν-άκη από την Αίγυπτο, και με τα χρήματα και με συμβουλή εκείνου , «αλίευσε» μέρος των χειρογράφων του Σπηλιάδη στο τυπογραφείο του Χ. Νικολαΐδου Φιλαδελφέως και τα υπόλοιπα τα αγόρασε από τη χήρα του, για να μην εκδοθούν ποτέ.
Επειδή όμως ο Βλάχος Γιάννης, ως Βλάχος ήταν δίβουλος, δεν τα κατέστρεψε αλλά τα «παραχώνιασε», και έτσι τα βρήκε ο Παναγιώτης Φ. Χριστόπουλος που επιμελήθηκε την έκδοση το 2007 του τρίτου τόμου των απομνημονευμάτων Σπηλιάδη, που αναφερόταν στην δολοφονία του Καποδίστρια και τον οποίο οι αμπραμχαμίτες ήθελαν να εξαφανίσουν. Έτσι μάθαμε την αλήθεια.
Ωστόσο ο Γιάννης Βλάχος, με χορηγό πάντα τον αμπραμχαμίτη Μπεν-άκη, εξέδωσε το 1907 το χειρόγραφο του Μακρυγιάννη με τον τίτλο «Απομνημονεύματα», με δική του επιμέλεια.
Αλλά τότε τα ψέματα του ρουφιάνου δεν απέδωσαν.
Η «επιχείρηση» «άγιος-Μακρυγιάννης», στήθηκε στην κατοχή, από την «γενιά του 30», τους Σεφεριάδη, Θεοτοκά, Λορεντζάτο και τον εδαίτη Βουρνά, τον διάδοχο του Κορδάτου στην μαρξιστική παντογνωσία. Ο Βουρνάς μάλιστα βάφτισε τον τοκογλύφο- πράκτορα ,«πατριδοφύλακα».
Ο απατεώνας Γιώργος Σεφεριάδης, ο αδελφός της «Πάπισσας Ιωάννας», τον αναγνώρισε στην εποχή του Μεσοπολέμου και ως σπουδαίο πεζογράφο.
Στις 16 Μαΐου 1943 στον κινηματογράφο Ριάλτο της Αλεξάνδρειας έκανε και διάλεξη για τον Ρουφιανογιάννη, που την επανέλαβε και στο Κάιρο.
Ο άγιος-Μακρυγιάννης μετά τον εμφύλιο ήταν το ιδεολογικό όπλο που χρειαζόταν η ΕΔΑ για να υποστηρίξει τον καλό «λαϊκό»- πατριωτισμό των μαρξιστών, έναντι των κακών δεξιών «εθνικιστών».
Τα «Απομνημονεύματά» του «ασπούδακτου αγωνιστή του 1821», τα προσκύνησαν, οι αμπραχάμ φρέντλι, Σεφεριάδης και Θεοτοκάς, και ο Ζήσιμος Λορεντζάτος, που ήταν «απαλλαγμένος από βιοποριστικές φροντίδες». Θαυμαστής του τοκογλύφου και ο «συνταγματολόγος», που είχε το πορτρέτο του, κρεμασμένο στο γραφείο του .
Εάν ο Εβανζέλ θαυμάζει τον «πατριδοφύλακα» της ΕΔΑ , η ιστοσελίδα του κ. Μιζαλολιάκου θα έπρεπε να είναι πιο προσεκτική με τα πρόσωπα που αποθεώνουν.
Ο Μακρυγιάννης, ο Ξάνθος, ο Πολυζωίδης , ο Μαυροκορδάτος , ο Βελουχιώτης είναι πολύ μαύρα πρόσωπα. Κατάμαυρα. Που μας τα επέβαλε η ξένη κατοχή.
Τρείς του Σεπτέμβρη να γελάς.
Το πραξικόπημα της 3ης/15 Σεπτεμβρίου 1843, που το συνοργάνωσε ο τοκογλύφος Ρουφιανογιάννης, έγινε από τους δανειστές, για να εξασφαλιστεί η εκπλήρωση των όρων του τότε μνημονίου. Το καλοκαίρι του 1843 η Ελλάδα... έπρεπε να καταβάλει στις τράπεζες της Ευρώπης τα τοκοχρεολύσια του δανείου των 60 εκατ. φράγκων. Οι ετήσιοι τόκοι ήταν 7 εκατομμύρια δραχμές και τα έσοδα του ελληνικού κράτους έφταναν μετά βίας τα 14 εκατομμύρια ετησίως.
Ο Νικόλαος Σιλήβεργος, ως υπουργός Οικονομικών ενημέρωσε τον Μαξ Ρότσιλντ τον Ιούνιο του 1843 ότι η κυβέρνηση αδυνατούσε να καταβάλει το ποσό και ζήτησε νέο δάνειο, με την εγγύηση των μεγάλων δυνάμεων, ώστε να αποπληρώσει τα παλιά. Οι Δυνάμεις έκαναν μια διάσκεψη για το ελληνικό χρέος στο Λονδίνο με τους Ρότσιλντ, και κατέληξαν σε ένα πρωτόκολλο, το οποίο οι πρεσβευτές τους, το παρουσίασαν στον Άθωνα και άρχισαν διαπραγματεύσεις.
Μετά από ένα μήνα υπογράφηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 1843 το Μνημόνιο μνημόνιο, με μέτρα 3,6 εκατομμυρίων δραχμών υπέρ των δανειστών. Με το μνημόνιο, – Απολύθηκε το ένα τρίτο των Δημοσίων υπαλλήλων και μειώθηκαν 20% οι μισθοί όσων παρέμειναν, απολύθηκαν όλοι οι υπάλληλοι του εθνικού τυπογραφείου, οι δασονόμοι και οι δασικοί υπάλληλοι, οι μηχανικοί του Δημοσίου και σταμάτησαν τα δημόσια έργα. Καταργήθηκαν εντελώς όλες οι υγειονομικές υπηρεσίες του κράτους και μειώθηκαν κατά 60% οι στρατιωτικές δαπάνες. Εφαρμόστηκε δηλαδή το «λιγότερο κράτος»,
Ακόμα, σταμάτησε η χορήγηση συντάξεων ,αυξήθηκαν οι δασμοί και οι φόροι χαρτοσήμου και επιβλήθηκε προκαταβολή στην είσπραξη του φόρου εισοδήματος. Νομιμοποιήθηκαν όλα τα αυθαίρετα κτίσματα με πληρωμή προστίμων νομιμοποίησης, και περαιώθηκαν συνοπτικά όλες οι εκκρεμείς φορολογικές υποθέσεις, τον φοροφυγάδων με την καταβολή εφάπαξ ποσού.
Αυτά ανέλαβε να εφαρμόσει η «Επανάσταση» του Μαξ , που έγινε την επομένη. Το αγγλικό Σύνταγμα Ρόστιλντ, ήταν προοδευτική ... «μεταρρύθμιση» και εγγύηση πληρωμής των δανείων.
Η καταδίκη του Προδότη
Επειδή ο Όθωνας συνέχισε να συνεργάζεται με τους Πατριώτες και Φιλογενείς , ιδίως μετά την υπόθεση Πατσίφικο, οι Ρότσιλντ και η Στοά του Λονδίνου αποφάσισαν την ανατροπή του. Στην κίνηση αυτή, που πρωταγωνιστικό ρόλο είχε ο Ρουφιανογιάννης, μετείχε και ο Αναστάσιος Γούδας, ο συκοφάντης του νεκρού Καποδίστρια. Ο Μακρυγιάννης το 1851 ήταν στο επίκεντρο συνωμοσίας για τη δολοφονία του Όθωνα και της Αμαλίας.
Τότε άρχισε να γράφει τα «απομνημονεύματα», και τα Οράμματα.
Συνελήφθη στα μέσα Μαρτίου 1852, και τότε σταμάτησε το γράψιμο.
Το Μάρτιο του 1853 δικάστηκε σε στρατοδικείο με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας και καταδικάστηκε σε θάνατο .
Ο μάρτυρας Ν. Στεφανίδης, κατέθεσε πως ο Μακρυγιάννης του αποκάλυψε ότι στις 25 Μαρτίου 1853, οι άνθρωποι του θα δολοφονούσαν το βασιλικό ζεύγος έξω από τον τότε μητροπολιτικό ναό της Αγίας Ειρήνης.
Ήταν μια αντιγραφή της δολοφονίας Καποδίστρια. Οι δολοφόνοι θα ήσαν από τους συνταγματικούς» Πολωνούς μασόνους επαναστάτες του 1848, που είχαν καταφύγει και βρει άσυλο στην Ελλάδα.
Όλοι οι αγγλόφρονες ρουφιάνοι της Ψωροελίτ, με πρώτο τον απατεώνα Σεφεριάδη, τον υπερασπίζονται, και λένε ότι δεν υπήρχαν σοβαρά αποδεικτικά στοιχεία και ότι η κατηγορία δεν αποδείχτηκε.
Κατά τη διάρκεια της δίκης του Μακρυγιάννη κλήθηκαν να καταθέσουν γιατροί σχετικά με το αν είχε σώας τας φρένας Ρουφιανογιάννης. Ο Ιατρός Περικλής Σούτσος, είπε ότι «ο άνθρωπος ήταν εις κατάστασιν μονομανίας προελθούσης από θρησκευτικά αίτια» και ο οικογενειακός ιατρός Αλέξανδρος Βενιζέλος τόνισε ότι «η σειρά της ομιλίας του ήτο ενίοτε συγκεχυμένη».
Ο ψυχίατρος Νίκος Σιδέρης απέδωσε τη συμπεριφορά του Μακρυγιάννη σε επιληψία του κροταφικού λοβού. Με αυτά και με αυτά τη γλύτωσε . Η ποινή του πράκτορα μετατράπηκε από τον Όθωνα σε ισόβια, επειδή του είπαν ότι
ο πράκτορας ήταν τρελός, και κατόπιν σε δεκαετή κάθειρξη.
Με παρέμβαση του Δημητρίου Καλλέργη και της αγγλικής πρεσβείας αποφυλακίστηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 1854. Δυο χρόνια έμεινε στη φυλακή.
Μετά την έξωση του Όθωνα η προσωρινή κυβέρνηση τον έκανε τιμητικά υποστράτηγο και στις 20 Απριλίου 1864 προβιβάστηκε τιμητικά από τους άγγλους πάτρωνες σε αντιστράτηγο. Πέθανε στις 27 Απριλίου του 1864 , σε ηλικία 67 ετών. Την επομένη έγινε η κηδεία στο μητροπολιτικό ναό.
Τον επικήδειο εκφώνησε ο ρουφιάνος και συνάδελφος πράκτορας της αγγλικής πρεσβείας Αναστάσιος Γούδας.
Ο Ρουφιανογιάννης και η δολοφονία του Καποδίστρια
Ο αγράμματος συνωμότης και τοκογλύφος Μακρυγιάννης ήταν ένας από τους πράκτορες των «Συνταγματικών» Άγγλων στο Καποδιστριακό Ναύπλιο και μας άφησε στα απομνημονεύματα του, το κλειδί, για την αναζήτηση των δολοφόνων του Καποδίστρια. Ήταν το μήνυμα που του έστειλαν από την Ύδρα, τον Αύγουστο του 1831, όταν απέτυχε το πραξικόπημα εντός του Ναυπλίου και κατάληψη του Παλαμηδιού, και το οποίο έλεγε, «Άσε θα γένει αλλιώς το πράγμα».
Ο ρουφιάνος Μακρυγιάννης φυσικά δεν γνώριζε τι θα γραφόταν από άλλες πηγές για τα γεγονότα του Ιουνίου του 1831, και παρουσίαζε ψευδώς στα απομνημονεύματα του τον εαυτό του ως κάτι διαφορετικό από την αγγλική φατρία που υπηρετούσε. Το βασικό του κίνητρο, ήταν πάντως το 2000 τάλαρα που επένδυσε και τα έχασε και δεν του τα έδωσαν.
Ο Νικόλαος Σπηλιάδης στα δικά του απομνημονεύματα αποκάλυψε ότι ο Καποδίστριας γνώριζε ότι ο Μαυροκορδατος και ο Μιαούλης κατά την τετραήμερη παραμονή τους στο Ναύπλιο στις αρχές Ιουνίου 1831, έστειλαν τον Μακρυγιάννη και προσκάλεσε τον φρούραρχο του Παλαμηδίου Άναστάσιο Ροδίτη στο σπίτι που διέμεναν και εκεί παρουσία του Μακρυγιάννη και του Κωνσταντίνου Δούκα, του προσέφεραν τρεις χιλιάδες ισπανικά δίστηλα για να παραδώσει το Παλαμήδι στους Υδραίους.
Ο Ροδίτης, ανέφερε την πρόταση στον συντοπίτη του υπουργό στρατιωτικών, Παναγιώτη Ρόδιο, που ενημέρωσε τον Καποδίστρια.
Ο κυβερνήτης είπε στον φρούραρχο να πάρει τα χρήματα να δεχθεί εντός του Παλαμηδίου τούς Υδραίους ,και να τους συλλάβει κατόπιν.
Οι συνωμότες παράλληλα, προσπάθησαν να προκαλέσουν εξέγερση του τακτικού τάγματος που στάθμευε στο Ναύπλιο. Ο Α. Πολυζωίδης έγραψε επιστολή προς τον διοικητή του τακτικού τάγματος Π. Διαμαντίδη και ο Θ. Φαρμακίδης προς τους αξιωματικούς Μαμάκη, Καμπότη και Γενοβέλη για να κινήσουν σε αποστασία το τάγμα τους στο Ναύπλιο. Το εγχείρημα απέτυχε και μόνο ο Γενοβέλης αυτομόλησε στην Ύδρα.
Ο Μακρυγιάννης στα απομνημονεύματα του ομολογεί το σχέδιο για κατάληψη του Παλαμηδιού που το εμφανίζει ψευδώς ως δικό του.
Οι «συνταγματικοί», παράλληλα με το πραξικόπημα που είχαν προσκαλέσει τους πληρεξούσιους της Τετάρτης Εθνοσυνέλευσης στην Ύδρα.
Ο Μακρυγιάννης συνέχισε την επαφή με τον Ρόδιο, (που δεν ήταν ανιψιός του Ησαΐα όπως εγραφε ο Μακρυγιάν νης), και βρήκε και άλλη επαφή με κάποιο Ρουμελιώτη της φρουράς, και μάζεψε στρατιώτες για να καταλάβουν το φρούριο. Αυτές οι ενέργειες έγιναν μέχρι παράλληλα με την κατάληψη του ναυστάθμου στον Πόρο.
Γράφει λοιπόν ο ψεύτης και ρουφιάνος Μακρυγιάννης, οπρακτορας των άγγλων, που ορισμένοι χαζοί τον τιμούν ως πατριώτη. «τότε βρίσκω έναν ανιψιόν του Δεσπότη Ησαϊα. Αυτός ήταν φρούραρχος εις το Παλαμήδι. Τον Κυβερνήτη τον φοβέριζαν πολλοί να τον σκοτώσουνε, ότι έκαμεν εξορίαν όλους τους σημαντικούς της πατρίδας άλλους εις τη Νύδρα κι' άλλους αλλού, κ' ο καθείς από αυτούς είχε το κόμμα του και συγγενείς του, και κιντύνευε. Εγώ εις τον Κυβερνήτη είχα μίαν συμπάθεια, ότι έλπιζα να μετανοήση και να 'ρθη εις τον καλόν δρόμον. Και τον 'παινούσα κι' ας με πείραζε αδίκως .Δεν μου κακοφαίνεταν. Τότε δια να μην του γένη κάνα δυστύχημα αυτεινού και κιντυνέψη η πατρίδα, μίλησα μ' εκείνον οπού ήταν φρούραρχος του Παλαμηδιού να μας δώση το Παλαμήδι και να του δώσουμεν δυο χιλιάδες τάλλαρα. Συνφωνήσαμεν 'σ αυτό και πούθε να μας μπάση και να λάβωμεν τις αναγκαίες τάμπιες. Με πήρε πήγαμεν οι δυο μας εις το Παλαμήδι. είδα τις θέσες, τα πολεμοφόδια, όλα. Τότε ορκίζομαι και με τον Μήτρο Ντεληγιώργη, στενό μου φίλον, τίμιον αγωνιστή, συνάζομεν ανθρώπους μυστικά. τους είχαμεν εις την Νεόπολη, τους δώσαμεν και χαρτζιλίκι, ξοδιάσαμεν καμμιά τετρακοσιαριά τάλλαρα. και τους λέγαμεν των ανθρώπων ότι θα πάμεν κλέφτες. Τότε είχαμεν χαζίρι αυτούς κι' ανθρώπους πιστούς να στείλωμεν συνχρόνως εις Ρούμελην, εις Πελοπόννησο και νησιά να γένουν οι πληρεξούσιοι. Θα 'ρχονταν οι ίδιγοι οπού 'ταν εις την Τετάρτη Συνέλεψη. Δεν θέλαμεν εκείνους, ότ' ήταν αγορασμένοι και να 'ρθούν πατριώτες. Τα χρήματα δεν τα 'χαμεν, τις δυο-χιλιάδες τα τάλλαρα. ανταμώνομεν με τον Μιαούλη- ήταν πρωτύτερα αυτό από τα καράβια οπού κάηκαν• του λέγω του Μιαούλη να πάγη εις τη Νύδρα και ειπή του Μαυροκορδάτου, των Κουντουργιωταίων και του Ζαϊμη να του δώσουνε τις δυο-χιλιάδες τα τάλλαρα κ' ύστερα τα ρίχνομεν εις την πατρίδα και πλερώνονται, ή μόνοι μας ο καθείς τα δίνομεν, καθώς εμείς πλερώνομεν και τους ανθρώπους. Του είπα να πάρη και καμπόσους Νυδραίγους να γνωρίζουν από κανόνια και εις την Πρόνοια "ανταμωνόμαστε. Πήγε ο Μιαούλης το λέγει αυτεινών. «Πες του Μακρυγιάννη, λένε του Μιαούλη, να τραβήξη χέρι από αυτό και θα γένη διαφορετικό "το πράμα"". Τότε διαλύσαμεν τους ανθρώπους. χάσαμεν και τα χρήματά" "μας. Του λέγω του Μιαούλη• ""Πως θα γένη διαφορετικόν; Θα συβιβαστούν;" "Αυτό είναι, του λέγω, το καλύτερον, να σωθούμεν"". 'Υστερα άρχισε" ο εφύλιος πόλεμος παντού και σκοτώνονταν οι άνθρωποι. Τότε άρχισε ο Πόρος και κάηκαν τα καράβια κ' έγινε παντού άνου-κάτου».
Η διασταύρωση, αποκαλύπτει τον πραγματικό άνθρωπο. Έχασε τα λεφτά του που δεν του τα έδιναν ύστερα.
Τα μούπες σούπα είναι όλα ψευδή και αφορούν σε επικοινωνίες που έγιναν ανάμεσα στους συνωμότες του Ναυπλίου με τον Πόρο.
Ο Μαυροκορδάτος ήταν μαζί με τον Μιούλη στο Ναύπλιο και οι επαφές με τον Ρόδιο έγιαναν μπροστά στον Μακρυγιάννη. Οπότε όλοι αυτοί οι «διάλογοι» είναι μούφα. Σάλτσα.
Ο Μακυριγάνης, ο φτωχός, που «δεν είχε να ζήσει», επένδυσε 400 ισπανικά τάλαρα για να μαζέψει τους στρατιώτες και επένδυσε 2000 τάλαρα (που έδωσε στον Ροδίτη) και τα έχασε.
Και βέβαια ο συνωμότης δεν λέει τίποτα για τη συνομωσία και το πραξικόπημα , αλλά γράφει «πικρές αλήθειες» .
Πιστεύω ότι μετά από αυτή την συγκροτημένη προγραφή του ποιος ήταν ο πραγματικός Ρουφιανογιάννης , δεν μπορεί κανείς έντιμος πατριώτης να αναφέρεται θετικά στον Ρουφιάνο -Μακρυγιάννη. Και όλες οι εθνικιστικές ιστοσελίδες οφείλουν να διαγράψουν τις αναφορές τους σε αυτόν. Το ζήτημα δεν είναι ιστορικό είναι πολιτικό. Όποιος δεν το κάνει απλά δεν είναι πατριώτης.
Μόνο όποιος είναι 100% εναντίον του Ρουφιανογιάννη είναι καλός Έλληνας.
Το ζήτημα με τον Ρουφιανογιάννη δεν είναι «ιστορικό» αλλά είναι βαθειά πολιτικό. Ο Ρουφιανογιάννης είναι η Ξενοκρατία. Κάποιοι ρουφιανοπατριώτες της Στοάς, εξυμνούν τον Εφιάλτη ως πρότυπο Έλληνα- Προδότη
Ο «άγιος» Ρουφιανογιάννης είναι ιδεολογικό δημιούργημα της Ιντέλιτζενς Σέρβις και της Στοάς για να στηρίξει το «λαϊκό» πατριωτισμό του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, που υπηρετούσε την Αυοκρατορία της Πουστιάς όπως ακριβώς και ο αγνός «πατριώτης» Ρουφιανογιάννης.
Και μετά ακολούθησε η ΕΔΑ. Να γιατί είναι ρουφιανοπατριώτες οι «Μακρυγιαννικοί» στην Χρυσή Αυγή. Ρουφιανογιάννης , σημαίνει, δολοφόνοι Καποδίστρια, Δον Πατσίφικο, Ρότσιλντ, Ξενοκρατία. Τοκογλυφία. Προδοσία.
Είναι το απόλυτο κακό!
Είναι ο Εφιάλτης του Νέου Ελληνισμού!
Ποιοι λοιπόν εξυμνούν τον Νέο Εφιάλτη, που υπηρετούσε την πατρίδα του, την Αγγλία, και την θρησκεία του, δηλαδή το Χρήμα. Δηλαδή, τον Σατανά, και την «Εβραιουργιά»;
του Σπύρου Χατζάρα
Ο Αγγλοτσολιάς Ρουφιανογιάννης δεν είναι ούτε πρότυπο , ούτε υπόδειγμα καλού Έλληνος. Υπόδειγμα Κακού Έλληνος ήταν.
Ο αγράμματος συνωμότης και «εθνικός» τοκογλύφος Ρουφιανογιάννης ήταν ιδιοτελής , μασόνος, και συνεταίρος «Εβραιουργιάς». Υποκατάστημα του Αθηναϊκού δικτύου τοκογλύφων του Δον Πατσίφικο ήταν. Για αυτό πήρε και το μέρος του Εβραίου τοκογλύφου το 1847 στα «Παρκερικά».
Γύπας ήταν, κι από τους πιο αρπακτικούς.
Φιλοχρήματη προσωπικότητα που έφαγε από τις λίρες των αγγλικών δανείων. Ήρθε σε ρήξη μέχρι και με «συναγωνιστές» αγγλόφρονες για τη διανομή καταπατημένων οικοπέδων στην αθηναϊκή γη και κατά τη διάρκεια της Α’ Εθνικής Συνελεύσεως έμεινε στα πρακτικά η δήλωση του, «Αν είναι να μείνωμε ημείς νηστικοί, ας πάη στο διάβολο η ελευθερία».
Αυτός ηταν ο άγιος Ρουφιανογιάννης.Σήμερα θα ήταν επιδοτούμενος του Σόρος. Εβραιουργιά τότε, Εβραιουργιά και τώρα.
Τι είδους «Έλλην Εθνικιστής» είναι κανείς, όταν προσφέρει σπονδές στον Εφιάλτη Ρουφιανογιάννη; Και διαλαλεί: « Σαν σήμερα το 1864 πέρασε στην αιωνιότητα ο Στρατηγός Ιωάννης Μακρυγιάννης»;
Και ο σκατόψυχος δεν ήταν ποτέ στρατηγός.
Τιμητικά τον έκανε η Στοά υποστράτηγο. Αλλά τιμητικά.
Μπράβος της Φατρίας της Ύδρας υπήρξε.
Και μεγάλος τοκογλύφος υπήρξε.
Άλλο τι μεγάλο δεν έκανε, πέραν της συμμετοχής του στη «μεγάλη» συνομωσία των Άγγλων για τη δολοφονία του Εθνάρχη Καποδίστρια και την ανατροπή της Πατριωτικής του Κυβέρνησης.
Η ΕΔΑ, το ΚΚΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ, ο Εβανζελ Τούρκογλου, οι Αμπραμχαμίτες και η Στοά, συμφωνούν σε εθνοπατριωτικη ομοψυχία για τον «ψευτο-στρατηγό Μακρυγιάννη» που τον τιμούν και θαυμάζουν.
Σε αυτούς προστίθεται και η Χρυσή Αυγή, που επίσης τιμά τους ρουφιάνους της Στοάς του Λονδίνου Πολυζωίδη, και Ξάνθο.
Όπως έγραψε κ. Μιχαλολικάκος, «όποιοι δεν είναι 100% με την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ είναι 100% εναντίον της»!
Επομένως , συμπεραίνω ότι Χρυσή Αυγή αποτελείται και συγκροτείται μόνο από 100% υποστηρικτές του Ρουφιανογιάννη, της Αγγλοκρατίας, του Ρότσιλντ, της Τκογλυφίας, του Δον πατσίφικο, της Στοάς του Λονδίνου, του Πολυζωίδη, του Ξάνθου, και άλλων πρακτόρων. Και φυσικά, συμπορεύεται με τους συντρόφους Αμπραμχαμίτες, ΕΛΑΣίτες, και ΕΔΑίτες «Μακρυγιαννικούς».
Θα ακολουθήσει αναλυτική και διδακτική ανάρτηση για τον Ρουφιανογιάννη. Μη τη χάσετε!
ΥΓ. Επειδή στη Στοά η πολιτική «δεν μετράει», αντιλαμβάνομαι ότι κάποιοι Μασόνοι θα εμφανίζονται και στην Χρυσή Αυγή. Μασόνοι ήταν και ο Μεταξάς και ο Κατσιμήτρος. Αυτό είναι κατανοητό. Αλλά όταν επιβάλλεται η γραμμή της Στοάς , όπως στην περίπτωση του Ρουφιανογιάννη τότε έχουμε, «εισοδισμό», που συνιστά μείζων πολιτικό ζήτημα. Άλλο πατριώτες και άλλο Μασόνοι ρουφιανο- πατριώτες.
29 Απριλίου 1941. Η εθνική κυβέρνηση των Στρατηγών ανέλαβε να σώσει οτιδήποτε μπορούσε να σωθεί
Στις 29 Απριλίου 1941, στις 5.30 π.μ., η γερμανική στρατιωτική διοίκηση διέταξε την διακοπή των επιχειρήσεων στον Ελληνικό χώρο.
Η Ελλάδα μπήκε στον πόλεμο στις 28 Οκτωβρίου 1940 , την 424η μέρα του, και καταλήφθηκε την 607η. Μετά από 183 ημέρες.
Οι απώλειες των συμμάχων κατά την «οπερέτα επιχείρηση» «Λάμψη» ήσαν μεγάλες σε υλικό. Χάθηκαν. 104 άρματα μάχης, 192 πυροβόλα, 164 αντιαρματικά πυροβόλα , 40 αντιαεροπορικά , 1812 πολυβόλα, 8.000 φορτηγά και 209 αεροσκάφη. Εάν οι «σύμμαχοι» μας είχαν δώσει τον Νοέμβριο, τα φορτηγά και τα κανόνια που άφησαν πίσω τους τον Απρίλιο, θα τους είχαμε ρίξει τους Ιταλούς στη Θάλασσα.
Οι νεκροί ήσαν λίγοι .Μόνο 903. 1350 τραυματίες και πολλοί αιχμάλωτοι. (6508 Βρετανοί, 2030 Αυστραλοί, 1614 Νέο Ζηλανδοί, και 3806 Κύπριοι και Παλαιστίνιοι). Υπήρχαν και αγνοούμενοι . Οι ελληνικές απώλειες σε όλο το μέτωπο του ΤΣΑΜ ανήλθαν περίπου σε 1000 νεκρούς και τραυματίες. Οι Γερμανοί είχαν 1318 νεκρούς και 3360 τραυματίες. Η κατάληψη της Γιουγκοσλαβίας στοίχισε στους Γερμανούς μόνο 166 νεκρούς και 392 τραυματίες.
Η δικτατορική κυβέρνηση του αγγλόφιλου Τενεκέ, είχε δραπετεύσει από την Αθήνα μαζί με τους «αργυρώνητους» των Αθηνών τη νύχτα της 22ας Απριλίου με τα αντιτορπιλικά «Β. Ολγα», «Πάνθηρ» και «Ιέραξ» από τα Μέγαρα σε μια εκδήλωση λεβεντιάς και «εθνικού φρονήματος». Αναχώρησαν άπαντες του κύκλου των Ανακτόρων. Οι κυρίες των Τιμών, οι υπουργοί, ο Διοικητής και ο Υποδιοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος οι κρατικοί και μη λειτουργοί, οι προμηθευτές του δημοσίου, με τις γυναίκες, τα τέκνα, τις πεθερές, τις κουβερνάντες και τις υπηρέτριες με τα μπαούλα και τις βαλίτσες τους , με τις τουαλέτες των κυριών, και τα χρυσαφικά των». Το αγγλόφιλο Εθνος των Ρουφιανογιάννηδων ετράπη σε φυγή.
Ο τενεκές Γεώργιος που παρίστανε τον Λεωνίδα με τον τενεκέ Τσουδερό, της τραπέζης, τον πρίγκιπα Πέτρο της Γιουγκοσλαβίας και τον Άγγλο πρεσβευτή σερ Μάικλ Πάλαιρετ εγκατέλειψαν την Ελλάδα τα χαράματα της 23ης Απριλίου» με το βρετανικό υδροπλάνο υδροπλάνο «Σάντερλαντ», για την Κρήτη.
Μαζί με το «κουβάρι από σκουλήκια» , τους «μωροφιλόδοξους, βλάκες», «που ήταν κίτρινοι από το φόβο τους όταν πήγαινε να ξεσπάσει η καταιγίδα», και «κάνουν τον παλικαρά, και κορδώνουνται, και θέλουν να βρίσκουνται ολοένα στο προσκήνιο, τώρα που άλλοι πολεμούν και τους προστατεύουν», και τον υπουργό που λογαριάζε «πως θα κουβαλήσει τις δεκαπέντε τόσες κασέλες του, τις υπηρέτριες και τα ρέστα», ήταν στριμωγμένος και ο δειλός, λωποδύτης τραπεζίτης ,Γιώργος Σεφερειάδης, που είχε γίνει διπλωμάτης .
Στις 29 Απριλίου 1941, στην αίθουσα των Παλαιών Ανακτόρων, όπου ήταν το γραφείο του υπουργού Διοικήσεως Πρωτευούσης, Κώστα Κοτζιά, ορκίστηκε η πρώτη κυβέρνηση της «Ελληνικής Πολιτείας», που διαδεχτηκε το Βασίλειο της Ελλάδας, που αναλάμβανε το άχαρο έργο να περισυλλέξει τα ερείπια.
Η ορκωμοσία έγινε από τον πρωθιερέα του Ναού του Αγίου Γεωργίου Καρύτση, Ν. Παπαδόπουλο, διότι ο αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος, ο προστάτης του Μπάλφουρ ήταν αγγλόφιλος και βασιλόφρων. Στις 6 Απριλίου 1941 είχε απευθύνει μήνυμα προς τον Ευσεβή Ελληνικό Λαό και προς τον ηρωϊκώς μαχόμενο Βελουχιώτη , στην οποία έλεγε: «Η Α.Μ. ο Βασιλεύς και η Εθνική Κυβέρνηση καλούσιν ημάς εις νέας θυσίας προς υπεράσπισιν της πίστεως ημών και του δικαίου και της Ελευθερίας. Εις όμοιον αγώνα αποδύεται και ο ομόδοξος ηρωικός λαός ετέρας ιεράς γης, της γείτονος Γιουγκοσλαβίας, καθ’ ης την αυτήν ημέραν και ώραν ήρξατο επιτιθέμενος ο κοινός πολέμιος. Αι δυνάμεις της ύλης και του σκότους συνώμοσαν κατά της δυνάμεως του πνεύματος και του φωτός».
Η Αγγλία, η SoE, και η «Α.Μ. ο Βασιλεύς», ήσαν το πνεύμα και το φως. Την ίδια ημέρα ο λωποδύτης και δειλός Σεφερειάδης, που ζούσε τον «καρκίνο της Μπρετάνιας με τους σκοτεινούς διαδρόμους και τις απελπιστικές χειρονομίες», έγραφε στο ημερολόγιο του.
«Ο Κορυζής ανύπαρχτος.Πρόσωπα πεθαμενατζήδων, ωχρά και κίτρινα. Νευρικές φυσιογνωμίες χαρτοπαίχτη προς την αυγή, όταν έχει ρίξει την τελευταία του δεκάρα στο τραπέζι».
Το αγγλόφιλο και αργυρώνητο «κουβάρι από σκουλήκια», οι Ρουφιανογιάννηδες που τράπηκαν σε φυγή. Και μαζί τους ήταν και ο δειλός ποιητής.
Η κυβέρνηση που ορκίστηκε από τον Παπά Παπαδόπουλο ήταν 9μελής και περιλάμβανε 5 στρατηγούς.
Πρωθυπουργός ο διοικητής του Γ’ Σώματος Στρατού αντιστράτηγος Γεώργιος Τσολάκογλου, Υπουργός Εξωτερικών, ο διοικητής του Α΄ Σώματος Στρατού, αντιστράτηγος Παναγιώτης Δεμέστιχας, Υπουργός Εθνικής Αμύνης ο διοικητής του Β΄ Σώματος Στρατού, αντιστράτηγος Γεώργιος Μπάκος, ο διοικητής Πυροβολικού του Γ’ Σώματος Στρατού και εν συνεχεία Μέραρχος της ΧΙΙΙ Μεραρχίας Πεζικού ο υποστράτηγος Σωτήριος Μουτούσης ορκίστηκε Υπουργός Συγκοινωνιών, ο αρχιτέκτονας του ΟΧΙ, ο διοικητής της 8ης Μεραρχίας υποστράτηγος Χαραλαμπος Κατσιμήτρος ορκίστηκε Υπουργός Εργασίας και Γεωργίας. Ο πλοίαρχος Ιάσων Παπαδόπουλος ανέλαβε Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας.
Ορκίστηκαν και τρείς πολίτες εκ των «γερμανόφιλων». Ο επιχειρηματίας Πλάτων Χατζημιχάλης που ήταν αντιπρόσωπος στην Ελλάδα των γερμανικών εταιριών «Σένκερ» και «Κοντινένταλ» ανάλαβε Υπουργός Εθνικής Οικονομίας και προσωρινά Οικονομικών. Ο πρόεδρος του Ελληνογερμανικού Συνδέσμου και καθηγητής της Γυναικολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Κωνσταντίνος Λογοθετόπουλος ανάλαβε τα υπουργία Προνοίας και Παιδείας: Υπουργός Δικαιοσύνης και προσωρινά Αγορανομίας ανέλαβε ο τεως βουλευτής Αττικοβιωτίας Αντώνιος Λιβιεράτος, που είχε εκλεγεί το 1935 με τον Συνασπισμό Τσαλδάρη –Κονδύλη.
Οι 9 ορκίστηκαν «ενώπιον του Θεού και της Πατρίδος» να καταβάλλουν, «άπασας τας δυνάμεις» τους για να εξυπηρετούν, «τα συμφέροντα του έθνους και του λαού».
Ο στρατηγός Τσολάκογλου δεν ήταν συνεργάτης των Γερμανών. Οδηγούμενος «απλώς και μόνο απὸ το ακραιφνές Ελληνικό συμφέρον» , ανέλαβε να περισώσει οτιδήποτε μπορούσε να σωθεί , υποσχόμενος ασφάλεια , ειρήνη και δουλειά. Στο διάγγελμα του προς τον ελληνικό λαό ανέφερε:
«Οι υπεύθυνοι της εθνικής συμφοράς έφυγαν από τας Αθήνας και εγκατέλειψαν το πάτριον έδαφος. Υπό την ασφαλή προστασία της θαλάσσης απὸ τας ἐπιθέσεις του ἀντιπάλου, απαιτούν από όλους μας να συνερισθεί ο αγών, το μάταιο του οποίου Σεῖς όλοι οι παραμείναντες επί του πατρίου εδάφους έχετε κατανοήσει».
Η κατάληψη από τους Γερμανούς ήταν «Εθνική Συμφορά», την οποία έριξαν πάνω στα κεφάλια μας, ο Βασιλιάς, οι αργυρώνητοι των Αθηνών, και οι αγγλόφιλοι που το έβαλαν στα πόδια και ζητούσαν από αυτούς που έμειναν πίσω να συνεχιστεί ο αγών.
« Η Κυβέρνησις που ετράπη εις φυγὴν ουδὲν δικαίωμα έχει να απαιτή απὸ τον Ελληνικὸν Λαὸν θυσίας αι οποίοι ισοδυναμοῦν με σφαγιασμὸν καὶ αὐτοκτονίαν», έλεγε ο Τσολάκογλου, προβλέποντας και τα Καλάβρυτα και το Δίστομο.
Τις μάταιες θυσίες που απαιτούσαν οι Άγγλοι και ο βασιλιάς και τις οποίες ανέλαβε να φερει εις πέρας έναντι των χρυσών λιρών η ΚΚΕ ΕΠΕ και οι αργυρώνητοι του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Ο έτερος υπεύθυνος της συμφοράς, ο διαγγελέας Παπάγος, τον οποίο ο Τσολάκογλου σκόπευε να δικάσει ως δοσίλογο, στις 23 Απριλίου είχε διατάξει τον στρατιωτικό διοικητή της Πάτρας υποστράτηγο Καραβοκύρη να μετακινηθεί με τη φρουρά της Πάτρας στην Κόρινθο για να ενισχύσει τους Άγγλους στην υπεράσπιση του Ισθμού. Τότε στασίασε η φρουρά, και διαλύθηκε απειλώντας να σκοτώσουν τους αξιωματικούς αν τους εμπόδιζαν να φύγουν. Σε αυτό συνέβαλε και ο βομβαρδισμός των Πατρών από τη Λουφτβάφε που άφησε 30 νεκρούς.
Ο Τσολάκογλου, μίλησε στους Έλληνες για την «σκληρή πραγματικότητα» που έπρεπε ο λαός να την «κοιτάξει κατάματα» και υποσχέθηκε να προσπαθήσει με στοργή να ανακουφίσει τον λαό «από το βαρύ φορτίο που επεσώρευσε ο πόλεμος». Το διάγγελμα Τσολάκογλου που ζητούσε την βοήθεια όλων για να περιοριστούν τα δεινά της κατοχής κατέληγε:
«Ἕλληνες, μὲ γνωρίζετε ὡς διοικητὴν στρατευμάτων καὶ γνωρίζετε καὶ τοὺς λοιποὺς στρατηγούς, ὡσαύτως ὡς διοικητὰς στρατευμάτων, ἅτινα πάντα ἠμύνθησαν τοῦ πατρίου ἐδάφους εἰς ἡρωϊκοὺς καὶ αἱματηροὺς ἀγῶνας. Διὰ τῶν ἀγώνων τούτων ἐπετύχατε νὰ κρατήσητε ψηλὰ τὴν τιμὴν τῶν Ἑλληνικῶν ὅπλων καὶ ν’ ἀναδειχθῆτε ἄξιοι ἀπόγονοι τῶν ἡρώων ἀγωνιστῶν τοῦ Μαραθῶνος, τῶν Θερμοπυλῶν, τῆς Σαλαμίνος καὶ τῶν Πλαταιῶν. Δι’ ὅν λόγον ὑπεχρεώθην τελικῶς ὡς ἐναπομείνας εἰς τὸ μέτωπον ἀνώτερος διοικητὴς τῶν στρατευμάτων νὰ δώσω εἰς Σᾶς τὴν διαταγὴν νὰ καταθέσητε τὰ ὅπλα, διὰ τὸν ἵδιον ἀκριβῶς λόγον σᾶς προσκαλῶ σήμερον νὰ μὲ ἀκολουθήσητε πρὸς ἀναστήλωσιν τῆς φιλτάτης μας Πατρίδος. Ὁ λόγος οὗτος εἶνε, ὅτι ἔπρεπε πλέον νὰ σταματήσῃ ἡ ἀσκοπος αἱματοχυσία. Ἐφεξῆς, δέ, μακρὰν παντὸς ξένου συμφέροντος καὶ ὁδηγούμενοι ἁπλῶς καὶ μόνον ἀπὸ τὸ ἀκραιφνὲς Ἑλληνικὸν συμφέρον, ἄς προσπαθήσωμεν νὰ ζήσῃ ἡ Ἑλλὰς καὶ νὰ ἐξασφαλισθῇ ἐκ νέου εἰς τὸν Λαόν της ἡ εἰρήνη καὶ ἡ ἐργασία.Κανένας νὰ μὴ διστάσῃ. Πάντες ἄς συμβάλλωμεν μὲ ὅλας μας τὰς δυνάμεις εἰς τοῦτο. Βασίζομαι εἰς τὸν πατριωτισμὸν κάθε ἑνὸς ἀπὸ σᾶς.Ἐν Ἀθήναις τῇ 29 Ἀπριλίου 1941. Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ Γ. ΤΣΟΛΑΚΟΓΛΟΥ».
Ο δειλός και άκαπνος πράκτορας των Άγγλων, που ζούσε στα υπόγεια της «Μπριτάνια», ο λωποδύτης Σεφερειάδης για την κυβέρνηση των στρατηγών έγραφε : «πρώτα δεν έπρεπε να είναι αυτοί, οι αρχηγοί του στρατού της Αλβανίας, οι προδότες: υπήρχαν άλλοι».
Παράλληλα οι αρχές κατοχής στην Ελλάδα έθεσαν σε κυκλοφορία το Κατοχικό Μάρκο ,(Reichs Kredit Kassenscheine), τη λιρέτα κατοχής, τη μεσογειακή δραχμή, το βουλγαρικό λέβα και το αλβανικό φράγκο,που επρεπε να γίνονται υποχρεωτικά δεκτά στις συναλλαγές.
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)
-
Αρχίζω από το τέλος. Σημίτης, Παπαδήμος, Καραμανλής, Αλογοσκούφης, Στουρνάρας, Χριστοδουλάκης, Προβόπουλος, Αβάπτιστος του Παπανδρέου, Συ...
.png)