Γράφει ο Κωνσταντίνος
Το 1820 ο Οδυσσέας ήταν Αρματολός Λιβαδειάς με εποπτεία όλης της Ανατολικής Στερεάς εκτός της Εύβοιας που δεν άνηκε στην επικράτεια του Αλή Πασά. Ξεσπώντας η ανταρσία του Αλή εναντίον του Σουλτάνου και αφού δεν κατάφερε να πείσει για συστράτευση με τον Αλή πασά εναντίον του Σουλτάνου, αποχωρεί από Αρματολός και αφήνει στη θέση του το Διάκο έτσι ώστε να μην θεωρηθεί η Ανατολική Στερεά Αληπασαδική και να μην εισέρθουν τα Σουλτανικά στρατεύματα και την κυριεύσουν.
Στη συνέχεια αφού ο σχεδιασμός για συμμαχία χριστιανών και ντόπιων μουσουλμάνων (εξισλαμισμένων αρβανιτών) εναντίον του Σουλτάνου δεν προχώρησε λόγω της προσχώρησης του Ομέρ Βρυώνη στο Σουλτανικό στρατόπεδο αποχώρησε και περίμενε την έναρξη της Επανάστασης.
Στις 10 Ιανουαρίου 1821 στη σύσκεψη της Λευκάδας ορίστηκε να ξεκινήσει την επανάσταση στην Ανατολική Στερεά μαζί με τον Πανουργιά , βλέποντας όμως ότι η Δυτική δεν ξεσηκώνεται πήγε εκεί για να τούς ξεσηκώσει, χαρακτηριστικά αναφέρει στο γράμμα του προς τους Γαλαξειδιώτες « Αν εσείς κάμετε αρχή από τη μια μεριά (Ανατολική), εγώ απ' την άλλη (Δυτική), θα σηκωθεί όλη η Ρούμελη». Δεν τα κατάφερε όμως και έστησε ενέδρα στη γέφυρα της Τατάρνας για να «ενοχοποίηση» τους Έλληνες και να τους αναγκάσει να επαναστατήσουν , αλλά αφού δεν επέτυχε αυτό το τέχνασμα του, αποφάσισε να πάει στην Ανατολική που είχε είδη επαναστατήσει. Τους αγωνιστές τους συνάντησε στη Γραβιά υποχωρούντες από την Αλαμάνα. Εκεί γράφτηκε μια ένδοξη σελίδα της ιστορίας που όλοι ξέρουμε, πήραν ηθικό οι αγωνιστές για να συνεχίσουν των αγώνα και φάνηκε η ανδρεία αλλά και η στρατηγική ευφυΐα του Οδυσσέα.
Στη συνέχεια έχοντας στρατηγικές και πολιτικές γνώσεις προσπάθησε να ξεγελάσει τους Τούρκους και να τους καθυστερήσει για να κερδίσει χρόνο και να φύγει ο άμαχος πληθυσμός από τη Λειβαδιά ώστε να μείνουν μόνο οι αρματωμένοι στο κάστρο για να μπορούν να αμυνθούν. Δυστυχώς η μη τήρηση των οδηγιών που είχε δώσει από τους καπεταναίους, αλλά και ο εγωισμός του Τριανταφυλλίνα ότι μπορούσε να αντιμετώπισει τους Τούρκους μόνος του, και να μην διώξει τους άμαχους στα βουνά, είχε σαν αποτέλεσμα οι Τούρκοι να καταλάβουν την Λιβαδειά εύκολα. Γιατί ο Τριανταφυλλίνας και οι δικοί του στη θέα των Τούρκων έτρεξαν να μπουν στο κάστρο, ενώ οι Τούρκοι σφάζανε και καίγανε στο τέλος να μετρούνται πάνω από χίλιοι οι νεκροί από τον άμαχο πληθυσμό. Τώρα ξεκινάγανε τα καλοπιάσματα για προσκύνημα. Ο Λυσσέος όπως τον φώναζε ο κόσμος στα βουνά, αγρίεψε, εφαρμόζει πρώτος το «φωτιά και τσεκούρι» στους προσκυνημένους, και τιμωρεί παραδειγματικά τους πρωταίτιους. Από αυτούς τους προσκυνημένους θα βρουν αργότερα οι εχθροί του πρόθυμους να τον διαβάλουν.
Ο κόσμος τελικά με το καλό ή το κακό δεν προσκύνα, η επανάσταση στεριώνει, και καταφέρνει με τέχνασμα πάλι να απελευθέρωση τη Λιβαδειά. Τον Τριανταφυλλίνα με το που τον βλέπει του σκάει ένα χαστούκι που τον έκανε να κάνει 3 γύρους πριν πέσει κάτω. Στα Βασιλικά δεν ήταν γιατί είχε μυστική συνάντηση με τον Παπαφλέσσα στη Δόμβραινα, αλλά είχε στείλει τον Γκούρα, και πάνω στην κορύφωση της μάχης ακούστηκε το όνομα του «ο Λυσσέος παιδιά, έρχεται ο Λυσσέος» προκαλώντας τρόμο στους Τούρκους και έκρηξη θάρρος στους Έλληνες.
Στη διεθνή σκηνή οι Μεγάλες Δυνάμεις και τα Διευθυντήρια βλέποντας ότι η Ελληνική Επανάσταση στεριώνει και το σύνθημα Ελευθερία ή Θάνατος το εννοούσαν, και δεν ήταν με τα σημερινά δεδομένα ας πούμε απλά ένα «λογότυπο», αποφάνθηκαν δια στόματος του Δούκα Ουέλινγκτον ότι, ελεύθερη Ελλάδα δεν μπορούν να επιτρέψουν να γίνει, η Ελλάδα θα είναι είτε Ρωσική είτε Αγγλική, και επειδή Ρωσική δεν μπορεί να είναι θα είναι αναγκαστικά Αγγλική. Επί της αρχής αυτής το κράτος που θα εδημιουργείτο έπρεπε να είναι μικρό και ελεγχόμενο, παρομοίως και οι κυβερνώντες αυτού , μικροί και ελεγχόμενοι. Δυσσέος τέτοιος δεν λογιζόταν, και έπρεπε να βγει από τη μέση.
Τα προβλήματα ξεκίνησαν ευθύς αμέσως με την ίδρυση του Αρείου Πάγου, που κύριο σκοπό είχε την εξόντωση του Οδυσσέα. Ο Οδυσσέας αν και θα μπορούσε να επιβληθεί και να δημιουργήσει στρατιωτική Διοίκηση, έκανε πίσω, επέτρεψε να δημιουργηθεί ο Άρειος Πάγος τον οποίο και τον χρηματοδότησε για στρατιωτικές δαπάνες. Ο Άρειος Πάγος από την άλλη για να τον μειώσει τον κάνει χιλίαρχο ίδιο με τους μικρόκαπεταναίους. Στη πορεία των γεγονότων και ενώ τον είχαν σε απραξία αρχές του 1822 αποφάσισε και περνά στη Εύβοια. Το κλίμα εκεί ήταν βαρύ από τον χαμό του Ηλία Μαυρομιχάλη. Ο κόσμος τον υποδέχεται σαν σωτήρα και να τον φωνάζει τιμητικά Παππού. Σύντομα οργανώνει τον κόσμο και ξεκινά αντεπίθεση κλείνοντας τους Τούρκους στην Κάρυστο ξεκινώντας κλειστή πολιορκία. Και ενώ πήγαιναν όλα καλά, του έρχεται μήνυμα από τον Άρειο Πάγο που μετά την συνέλευση στα Σάλωνα είχε εγκατασταθεί στην Ιστιαία στην Εύβοια για ασφάλεια, ότι ενεργεί άνευ διαταγής, και να επιστρέψει πίσω για να λάβει διαταγές, και αυτή τη φορά δεν τον τιμωρούν απλά τον επιπλήττουν. Απογοητευμένος επιστρέφει πίσω. Από διαταγές τίποτα. Η Κάρυστος δεν έπεσε, και τα πράγματα στη Εύβοια πισωγύρισαν. Και όλα αυτά για να μην ακουστεί και δοξαστεί ο Οδυσσέας. Και όχι μόνο αυτό, αλλά να διαδίδουν ότι ο Οδυσσέας έφυγε από Κάρυστο γιατί πήρε χρυσό από τον Ομέρ πασά της Καρύστου.
Στη Θεσσαλία τώρα μαύρα τα σύννεφα πολλά, ο Σουλτάνος μάζεψε ασκέρι μεγάλο, αρχηγός ο Δράμαλης και ετοιμάζεται να κατεβεί να τελειώνει με τους Έλληνες. Άρειος Πάγος πουθενά, ο Οδυσσέας συνεννοείτο με Μοριά, υπάρχει τώρα και κεντρική Διοίκηση, και ανεβαίνουν Υψηλάντης και Νικηταράς. Οργανώνει συνέλευση στο Μπράλο, και σχεδιάζουν να χτυπήσουν τους Τούρκους τώρα που δεν το περιμένουν και βρίσκονται σε ετοιμασίες, και να τους διαλύσουν. Θα χτυπούσαν σε τρία σημεία να τους πετύχουν χωρισμένους. Ο Οδυσσέας αναλαμβάνει Αγία Μαρίνα.
Στο στρατόπεδο στην Υπάτη ενώ αν και καθυστερημένα επιτεθήκαν με επιτυχία, στην αντεπίθεση όμως των Τούρκων σκόρπισαν και διαλυθήκαν.
Μόνος του τώρα αποκλεισμένος στην Αγία Μαρίνα και όλη η Τουρκιά πάνω του. Να ζητά απεγνωσμένα ενισχύσεις και πολεμοφόδια και απάντηση να μην παίρνει.
Τα πλοία που ήταν στη περιοχή αντί να χτυπούν με τα κανόνια τους του Τούρκους, κόβανε βόλτες.
Ο Άρειος Πάγος επιδίωκε να τον χαλάσουν οι Τούρκοι και ας χαλούσαν μαζί και τους χιλιάδες ασκέρι που είχε.
Απελπισμένος παίρνει μια βάρκα και πάει στο πλοίο του Βισβίκη που ήταν ο Άρειος Πάγος. Ο Δεσπότης Ταλαντίου Νεόφυτος που ήταν στο πλοίο βάζει ανθρώπους να τον δολοφονήσουν με το που θα ανέβαινε στο πλοίο, (Άγιος άνθρωπος), μπαίνει στη μέση ο Βισβίκης και το αποτρέπει, την πράξη του αυτή θα την πληρώσει βέβαια αργότερα. Μισθώνοντας τώρα βάρκες περνά το κόσμο απέναντι και τους σώζει όλους. Στη συνέχεια ενημερώνει για την κατάσταση τους άνδρες του, ότι με Άρειο Πάγο τέλος, και ότι αποτραβιέται.
Οι άνδρες διαμαρτύρονται και δηλώνουν ότι είναι μαζί του και τον θέλουν για αρχηγό τους και συντάσσονται μαζί του. Πηγαίνουν λοιπόν στο καταφύγιο του στη μαύρη τρούπα να δούνε τι θα κάνουν. Τώρα που απέτυχε στο σκοπό του ο Άρειος Πάγος , αναλαμβάνει η Σεβαστή Διοίκηση, και στέλνει ο Κωλέττης τον Παλάσκα με το Νούτσο να συλλάβουν νεκρό ή ζωντανό τον Οδυσσέα και να πάρουν τους άνδρες του και το καταφύγιο του τη μαύρη τρούπα.
Γίνονται αντιληπτοί φυσικά, από τον Οδυσσέα και τους τη στήνει στο δρόμο, τους ρωτάει που πάτε ορέ παλληκάρια; Οδυσσέα όλα καλά πάμε για Μεσολόγγι .
Ωραία άντε στο καλό, και καλό δρόμο τους λέει ο Δυσσέος και τους αφήνει. Αυτοί όμως τραβάνε καρφί για μαύρη τρούπα να προλάβουν να πάνε πριν τον Οδυσσέα. Τους πιάνει τώρα ο Δυσσέος τους ψάχνει βρίσκει τα έγγραφα της Διοίκησης πάνω τους, και τους φέρνει ενώπιων όλων των ανδρών, και των δικών του και αυτών που έφερναν αυτοί.
.
Η κυβέρνηση αντί να νοιάζεται για το Δράμαλη, η έννοια τους ήταν να κινάγανε το Οδυσσέα στη Ρούμελη και το Γέρο στο Μοριά .
Αποτέλεσμα ο Δράμαλης να κάνει περίπατο και να κατέβει στο Μοριά, η κυβέρνηση να μπαίνει σε πλοία για να σωθεί και η κατάσταση να είναι τραγική.
Ο Δυσσέος ελεύθερος όμως τώρα από Άρειο Πάγο που είχε παγώσει στην Εύβοια , οργανώνει τη άμυνα στην Ρούμελη και δεν περνά για Μοριά τίποτα. Μια προσπάθεια που έκανε ο Χουρσίτ να δημιουργήσει στρατόπεδο οχυρωμένο στη Νευρόπολη δεν τον άφησε και το διέλυσε.
Χωρίς προμήθειες τώρα ο Δράμαλης κάνει να γυρίσει πίσω και τον κανονίζει ο Κολοκοτρώνης στα Δερβενάκια.
Οι Αθηναίοι που έχουν παρμένο το κάστρο της πόλης την Ακρόπολη, διαλέγουν τον Οδυσσέα για αρχηγό τους λόγω της χρηστής και στιβαρής διοίκησης που ασκεί, και τον φωνάζουν και του παραδίδουν την Ακρόπολη. Ο Οδυσσέας με τα λάφυρα που είχαν οι Αθηναίοι από τους Τούρκους αρχίζει την οχύρωση και τον εφοδιασμό της Ακρόπολης ώστε να γίνει πραγματικό κάστρο, στο τέλος μην φτάνοντας τα λεφτά έβαλε και από τα δικά του με τη μορφή δανείου. Φρούραρχο τοποθέτησε τον Γκούρα.
Χειμώνας του ΄22 τώρα η Ρούμελη πάλι μόνη της, από Μοριά και νησιά καμία βοήθεια, τα Σάλωνα στους Τούρκους και οι Ρουμελιώτες στα βουνά. Έτσι σε συνεννόηση και με τους άλλους καπεταναίους βρίσκει ότι η μοναδική λύση είναι τα ψεύτικα καπάκια, να σωθεί ο κόσμος, που όσοι έμειναν στη Ρούμελη θα πέθαιναν ή από το κρύο, ή από την πείνα στα βουνά που είχαν καταφύγει.
Καθυστερώντας με προφάσεις της υπογραφές με Κιοσσέ Μεχμέτ που ήταν στη Λαμία, γλυτώνει ο κόσμος που κατέβηκε στα χωριά πάλι, και προσπάθησε αλλά δεν κατάφερε, (γιατί είχαν ειδοποιηθεί οι Τούρκοι), να βάλει άνδρες μέσα στο κάστρο του Καράπαμπα και να το καταλάβει.
Χριστούγεννα του ήρθε γραφή από Μεσολόγγι που στέκει μόνο του χωρίς βοήθεια, και τα βάζει πάλι κάτω και συλλογιέται και αφήνει στην άκρη το τοπικό συμφέρον της Ανατολικής Στερεάς που ξεσκεπάζονται τα καπάκια και θα κακοπάθουν οι κάτοικοι, και φεύγει για Μεσολόγγι.
Στο άκουσμα και μόνο του Δυσσέου λύνεται και η πολιορκία και το Μεσολόγγι σώζεται.
Από κει περνά στο Μοριά να βρει το Γέρο να δούναι τη θα κάνουν με αυτούς που κυβερνούν, και για πατρίδα δεν νοιάζονται. Του προτείνει τώρα που είναι εξαφανισμένοι η κυβέρνηση, να φτιάξουν διοίκηση με αρχηγό τον Υψηλάντη.
Ο Γέρος δεν συμφωνεί σκεπτόμενος ότι αφού έχει αυτός τα όπλα θα περνά και η γνώμη του. Ο καιρός περνά οι εξαφανισμένοι επανέρχονται και καταφέρνουν πάλι να ελέγξουν την κατάσταση.
Σχηματίζεται κυβέρνηση και ο Κωλέττης ζηλεύοντας τη δόξα του Μαυροκορδάτου στην Δυτική, αποφασίζει να κάνει τον Στρατηγό στην Ανατολική. Αποτυγχάνοντας όμως αποχωρεί και πρωτινή τον Οδυσσέα, με σκοπό βεβαία να μην ρεζιλευτεί αυτός, αλλά και να υπονόμευση τον Οδυσσέα ώστε να αποτύχει και αυτός.
Ο Οδυσσέας αναλαμβάνει αφού του είχαν εγγυηθεί ότι θα έχει εφόδια και πλοία για υποστήριξη και για ναυτικό αποκλεισμό.
Το ΄24 είχε κλεισμένους του Τούρκους στη Χαλκίδα και θα την έπαιρνε αν του είχαν στείλει καράβια για ναυτικό αποκλεισμό, αλλά τέτοιο πράγμα δεν θελαν στη κυβέρνηση μη τυχόν και δυναμώσει ο Δυσσέος που τον θελαν να αποτύχει. Με τη βοήθεια του Τρελώνη και του Στάνχοπ και έχοντας τώρα μαζί του τώρα το Νέγρη, σχεδιάζει συνέλευση στα Σάλωνα για ένωση Ανατολικής και Δυτικής Στερεάς σε μια Διοίκηση, στην όποια θα προσχωρούσαν ο Μοριάς και τα Νησιά, και με τα λεφτά του επερχομένου δανείου θα οργάνωναν την άμυνα με σχέδιο γενικό, τα στρατεύματα να είναι στη Ρούμελη να φυλάνε μην κατέβει ο Τούρκος, και τα καράβια να είναι διαθέσιμα χωρίς κωλύματα.
Δυστυχώς ο τυχαίος ή όχι, θάνατος του Λόρδου Μπάιρον ναυάγησε αυτά του τα σχέδια, και η ανάκληση από την Αγγλική κυβέρνηση του Ταγματάρχη Στάνχοπ τον άφησε ξεκρέμαστο, χωρίς την βοήθεια και το κύρος που είχε ως τότε από το Αγγλικό κομιτάτο.
Κατεβαίνει τώρα στο Μοριά με τον Γκούρα που θέλει να τον βάλει στη κυβέρνηση υπουργό.
Εκεί να είναι χωρισμένοι και φατριασμένοι ,μπαίνει στη μέση να τους ενώσει και προσπαθεί να τους πείσει να ανεβάσουν στρατεύματα να φυλάξουν τη Ρούμελη που είναι σε κίνδυνο. Δεν βγαίνει τίποτα παρά ο Κωλέττης προσεταιρίστηκε τον Γκούρα και τον κάνει φρούραρχο στην Ακρόπολη με τον όρο να ξεκόψει από Οδυσσέα.
Ο Οδυσσέας απομονωμένος τώρα και διαπιστώνοντας ότι δεν υπάρχει πρόθεση για βοήθεια από κάτω και αφού έχει δεχτεί και δολοφονικές επιθέσεις στο Ναύπλιο από τον Τριανταφυλλίνα που τον είχε βάλει ο Κωλέττης αποφασίζει να γυρίσει πίσω στη Ρούμελη που αγαπούσε και νοιαζόταν και να κάνει ότι μπορεί μόνος του πια. Εκεί τώρα μαζί και με τους άλλους καπεταναίους προκαλεί φθορές στους Τούρκους, αλλά ο κατατρεγμός από την Κυβέρνηση και τον Κωλέττη συνεχίζεται με το μην τον αναγνωρίζουν διορισμένο και να τον έχουν έξω από μισθοδοσία για τους άνδρες του. Στο Μοριά υπό την απειλή του Ιμπραήμ φτιάχνουν στρατόπεδα τα οποία όμως όπως έκαναν και με τον Οδυσσέα στη Εύβοια τα υπονομεύουν και τα αφήνουν χωρίς εφοδεία για να αποτύχουν και κατηγορηθούν οι στρατιωτικοί .
Ο Δυσσέος βλέποντας την όλη κατάσταση κάνει συμφωνία με τον Ομέρ πάσα της Χαλκίδας να έχει ησυχία η Ρούμελη και να μπορέσουν στο Μοριά να χτυπήσουν τον Ιμπραήμ. Η ησυχία όμως αυτή έδωσε και την ευκαιρία στους αρματωμένους να μπορούν να πάνε στο Μοριά όχι για βοήθεια αλλά για καταστροφή.
Οι Μοραΐτες στρατιωτικοί βλέποντας την υπονόμευση τους από την κυβέρνηση αντιδρούν, εγκαταλείπουν τα στρατόπεδα και στρέφονται εναντίον της κυβέρνησης μαζί πλέον με τον Κολοκοτρώνη που η κυβέρνηση τον είχε σε απραξία.
Οι Ρουμελιώτες μπερδεμένοι με το τι να κάνουν, με ποιους να πάνε, ήταν υπόθεση εθνική ή αφορούσε μόνο το Μοριά όπως τους έγραψε ο Κολοκοτρώνης.
Τα λεφτά του δανείου και η προτροπή για πλιάτσικο από τον Κωλέττη έκριναν το αποτέλεσμα. Ο Γκούρας μπήκε μπροστά αλλάζοντας στρατόπεδο τελευταία στιγμή χρυσωμένος από τον Κωλέττη και μιλημένος από τον Μακρυγιάννη, τραβώντας και τους άλλους καπεταναίους περνά στο Μοριά, ακολουθεί και ο Καραϊσκάκης να πολεμήσει για τους νόμους και αυτός.
Εκεί με τον Γκούρα μπροστάρι ξεπέρασαν σε αγριότητα και σε πλιάτσικο και τους Τούρκους ακόμα. Ο Κολοκοτρώνης επηρεασμένος από τον χαμό του γιου του Πάνου παραδίδεται λέγοντας ότι άνθρωπος είναι τον εμπλέξανε, οι υπόλοιποι τώρα λίγοι και αδύνατοι εύκολα νικηθήκαν και για καλή τους τύχη παραδοθήκαν όχι στο Γκούρα που τους ήθελε νεκρούς αλλά στους καπεταναίους των Σαλώνων που έδειξαν γενικά καλή συμπεριφορά, σε σχέση με του ανθρώπους του Γκούρα, και τους έστειλαν στην κυβέρνηση για να δικαστούν.
Χωρίς πολέμαρχους και μοραΐτικα στρατεύματα τώρα ο Μοριάς, μόνο τα Ρουμελιώτικα στέκουν και ο Ιμπραήμ εκεί. Τον Οδυσσέα δεν τον χωραεί ο τόπος και πρέπει κάτι να κάνει, η Ρούμελη και ο κόσμος της κινδυνεύει , οι δικοί του λέγανε να κλειστεί στη σπήλια και να μην ανακατευτεί, αλλά και μετά και από το γράμμα του Καραϊσκάκη, που του έλεγε ότι η σπηλιές είναι για τις αρκούδες και όχι για τα λιοντάρια, και είναι μαζί του, ρίχνοντας αυτός την πρώτη τουφεκιά η δεύτερη θα είναι του Καραϊσκάκη, αποφασίζει ότι δεν μπορεί να μείνει αμέτοχος και να καεί για μια ακόμα φορά η Ρούμελη.
Σκέπτεται να μεγαλώσει τα καπάκια με τον Ομέρ πασά, να έχουν ησυχία να πολεμήσουν τον Ιμπραήμ στο Μοριά και αν τυχόν του στείλουν στρατεύματα εναντίων του, από μέσα αυτός να ενωθεί με τους απέξω και να καταλάβουν την Χαλκίδα. Τώρα στην κυβέρνηση κανονίζει ο Μαυροκορδάτος και η απόφαση είναι να ανεβεί ο Γκούρας με έξι χιλιάδες να πολεμήσει τον ‘‘προδότη’’ Οδυσσέα, για τον Ιμπραήμ δε νοιάζονται, με αυτόν τα έχανε συμφωνημένα να τελειώσει τη δουλεία που είχε αρχίσει ο Γκούρας και να εξαφανίσει οποιαδήποτε μορφή αντίστασης , για να γίνει αυτό το μικρό και ελεγχόμενο κράτος που λέγαμε στην αρχή.
Ο Οδυσσέας τώρα τι να κάνει; Κάτω στο Μοριά να αλωνίζει ο Ιμπραήμ και ο Γκούρας με τρεις χιλιάδες δηλωμένους έξι να έρχεται κατά πάνω του, θα μπορούσε να τους διαλύσει αν ήθελε, αλλά δεν ήταν ο σκοπός του. Αρχίζει λοιπόν να υποχωρεί και να αποφεύγει να δώσει μάχη καταλήγοντας τέλος στις Λιβανάτες. Βλέποντας ότι δεν του επιτίθεται ο Γκούρας αποφασίζει και να του στέλνει μήνυμα να βρεθούν , αυτός τίποτα. Αποκλεισμένος από στεριά βλέπει προς μεγάλη του έκπληξη, δώδεκα καράβια που ήρθαν για να τον αποκλείσουν από θάλασσα, και αναρωτιέται, τόσες φορές που είχε ζητήσει αυτός βοήθεια από πλοία, δεν του είχαν στείλει τίποτα, και τώρα δώδεκα για να τον πιάσουν και κάτω ο Ιμπραήμ ανεμπόδιστος. Αφού κατάλαβε ότι ο Γκούρας περίμενε τα πλοία για να επιτεθεί , ορμάει αυτός τώρα και τους τρέπει σε φυγή σπέρνοντας το φόβο στους αντιπάλους του, τελειώνοντας η μάχη μετά από έξι ώρες επιστρέφει στις Λιβανάτες.
Ο Γκούρας τώρα του στέλνει γραφεί να παραδοθεί, αυτός απαντά πως να μιλήσει πρώτα με Γκριεζώτη που έχει εμπιστοσύνη. Βρίσκονται με Γκριεζώτη και του λέει γιατί δεν εφαρμόζουν το σχέδιο του για Καράπαμπα, παρά τον κυνηγάνε σαράντα μέρες, τέλος πάντων λέει ας είναι, φεύγω εγώ από τους Τούρκους και τους βαράμε από δυο μεριές τώρα που υπάρχει μεγάλο στράτευμα, έχουμε και τα καράβια και παίρνουμε την Χαλκίδα.
Ο Γκούρας έρχεται να τον συναντήσει τώρα όλο χαρές και τον φιλάει όπως ο Ιούδας τον Χριστό, ο Δυσσέος του λέει να κινηθούν γρήγορα να χτυπήσουν τους Τούρκους που είναι στις Λιβανάτες και να ελευθερώσουν και καμία δεκαπενταριά παλικάρια που είχαν μείνει κάτω. Ο Γκούρας απαντά ότι να μην ανησυχεί έτσι και αλλιώς τους έχουν στο χέρι και δεν χρειάζεται βιασύνη. Ο Οδυσσέας βάζει εμπιστοσύνη και λέει εγώ χαρτί δεν θέλω, μόνο να ορκιστούμε. Και ορκιστήκαν στην εκκλησία. Μετά τους όρκους ο Γκούρας έφυγε μες την νύχτα, την άλλη μέρα το πρωί μάθανε ότι αυτούς τους λίγους του Οδυσσέα οι Τούρκοι τους χάλασαν. Ο Γκούρας μυαλό για Καράπαμπα και να ακουστεί ο Οδυσσέας δεν ήθελε, ήθελε τον Οδυσσέα προδότη και να βάλει και χέρι στη περιουσία που πίστευε ότι είχε κρυμμένη στη σπηλιά. Πήγε να βάλει με δόλο χέρι στη σπηλιά, δεν τα κατάφερε λόγω του Τρελώνη, που αν δεν έβλεπε Οδυσσέα σπηλιά δεν έδινε. Αφού δεν κατέφεραν να βάλουν χέρι στη σπηλιά φυλάκισαν τον Οδυσσέα στο μοναστήρι στη Δομπού.
Οι προβλέψεις του Οδυσσέα τώρα επαληθεύονται και χιμάνε οι Τούρκοι από Λαμία, χιμάνε και άλλοι από δυτικά, πατάνε πάλι τα Σάλωνα και την πληρώνει για μια ακόμα φορά ο κόσμος, και όπως λέει και η λαϊκή ρήση « κατακαημένη Ρούμελη τη σ’ούμελε να πάθεις». Ο Καραϊσκάκης τώρα που είχε ανέβει από το Μοριά εγκαταλείποντας τους κυβερνητικούς που με της ψευδοστρατηγίες τους μόνο για πόλεμο δεν ήταν, και χανόντουσαν τα παλικάρια τσάμπα, μαθαίνοντας τα νέα συνεννόηται και με τους Σουλιώτες που και αυτοί παράτησαν Κουντουριώτη και Μαυροκορδάτο, να ελευθερώσουν τον Οδυσσέα, ο Γκούρας όμως που έμαθε τα σχέδια τους τον έστειλε στην Αθήνα για σιγουριά.
Στην Αθήνα μπαίνοντας οι εχθροί του, του είχαν ετοιμάσει υποδοχή, δεμένος και καταταλαιπωρημένος να διαπομπεύεται από τον κόσμο και σαν άλλος εσταυρωμένος να ανεβαίνει τον δικό του Γολγοθά που ήταν ο βράχος της ακρόπολης. Οι διαταγές ήταν να γίνει κρυφά να φανεί σαν ατύχημα, και έτσι έγινε, αφού πρώτα τον βασάνισαν μέχρι θανάτου να τους πει που έχει κρυμμένους θησαυρούς, που μόνο χρυσό είχαν στο μυαλό τους οι δολοφόνοι του, τον πέταξαν από τον πύργο ότι τάχα πήγε να δραπετεύσει. Ένας σκοπός που τους είδε, τα είπε όλα αργότερα.
Η Ρούμελη τώρα προσκύνησε κανονικά και όχι ψεύτικα Ανδρουτσέικα. Αργότερα θα λάμψει το άστρο του μεγάλου Καραϊσκάκη, και αυτόν όμως, λίγο πριν απελευθέρωση την Αθήνα τον έφαγαν, γιατί Ρούμελη ελεύθερη δεν ήθελαν, ο Καποδίστριας τέλος με κυρίως διπλωματικούς χειρισμούς κατάφερε να συμπεριλάβει την Ρούμελη στο Ελληνικό κράτος, και αυτός βέβαια είχε την ίδια τύχη.
Ο Ήρωας, αποκαταστάθηκε μετά τον φυσικό θάνατο των δολοφόνων του, με εκταφή από την Ακρόπολη που τον είχαν πρόχειρα θάψει, και μεταφορά των οστών του στο Ά νεκροταφείο. Πολύ αργότερα τα οστά του μεταφέρθηκαν στην Πρέβεζα όπου στήθηκε και ανδριάντας του. Στην Ρούμελη που αγωνίστηκε αγάπησε και θυσιάστηκε δεν βρέθηκε χώρος, μάλλον ο Δαίμονας του, δαιμονίζει ακόμα κάποιους. Κάποτε θα πρέπει, και ευκαιρία είναι τώρα που γιορτάζουμε τα διακόσια χρόνια από την επανάσταση να τον τιμήσει η Ελληνική πολιτεία με ανδριάντα μεγάλο κάτω από την Ακρόπολη που επιμελήθηκε και χρηματοδότησε για να γίνει κάστρο άπαρτο, και για εξιλέωση για την διαπόμπευση που του έκαναν, τα βασανιστήρια, και τη δολοφονία του. Καθώς επίσης και η Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδος που είναι συνέχεια της Ανατολικής Στερεάς, να στήσει ανδριάντα στη Γραβιά ανάλογο με του Κολοκοτρώνη στα Δερβενάκια, όπως επίσης η μαύρη τρούπα στη Τιθορέα (βελίτσα) το καταφύγιο του, μοναδικό στο είδος, του να κηρυχτεί ιστορικό μνημείο, και να αναδειχθεί μέσω της δημιουργίας θεματικού ιστορικού για το ΄21 πάρκου.
Κλείνοντας θέλω και εγώ συντασσόμενος με τον συγγραφέα Μιχάλη Περάνθη, και τιμώντας όλους όσους στάθηκαν στο πλευρό του μεγάλου αυτού Έλληνα μέχρι το τέλος, να πω, ότι ναι και εγώ, με το Δυσσέο ειμαι!!!
Γαλαξείδι , Ιανουάριος 2021
.png)