Μετά τη διαταγή για γενική σύμπτυξη των περί το Αφιόν ελληνικών δυνάμεων που εξέδωσε ο Τρικούπης, στις 14/27 Αυγούστου , τα υπολείμματα του Α Σώματος που τον ακολουθούσαν είχαν χάσει τον προσανατολισμό τους, και περιπλανήθηκαν στις πλαγιές του Μουράτ Νταγ στις 18/ 31 Αυγούστου και 19 Αυγούστου/ 1η Σεπτεμβρίου, νηστικά και διψασμένα.
Τους ακολουθούσαν και πρόσφυγες.
Τα ξημερώματα του Σαββάτου 20 Αυγούστου/ 2 Σεπτεμβρίου, ο Τρικούπης, έφιππος , μπήκε στο χωριό Καρατζά Χισάρ, βορείως του Ουσάκ.
Εκεί, γέροντες τούρκοι τους πληροφόρησαν ότι το Ουσάκ είχε καταληφθεί από τους Τούρκους.
Κατόπιν της πληροφορίας αυτής, ο Τρικούπης και ο διοικητής της 13ης Μεραρχίας υποστράτηγος Κίμωνας Διγενής, αποφάσισαν να παραδοθούν.
Ο μόνος που διαφώνησε ήταν ο αντσυνταγματάρχης Τριαντάφυλλος Βλάχος που έσχισε τις επωμίδες του.
Ο «κατάκοπος» Τρικούπης, απέστειλε στις 17.00, κήρυκα με λευκή σημαία για να ζητήσει συνθηκολόγηση, στην πλησιέστερη τουρκική μονάδα, που ήταν μια ίλη ιππικού 2 χιλιόμετρα μακριά, και στην όποια παρουσιάστηκε ο Έλληνας αξιωματικός με τη λευκή σημαία.
Στη συνέχεια ο Τρικούπης, παραδόθηκε στον ίλαρχο Σαλίχ από το Σίβας, ο οποίος οδήγησε τον Τρικούπη, τον διοικητή της 13ης Μεραρχίας υποστράτηγο Κίμωνα Διγενή, και τον συνταγματάρχη Καϊμπαλή, στον διοικητή του, τον συνταγματάρχη Χαλίντ Ακμανσού.
Έφτασαν (κατάκοποι) στο σταθμό διοίκησης στο λόφο Μπόλμελίκ στους πρόποδες του Ελμά Νταγ στις 22.00, και παρέδωσαν τα ξίφη τους.
Εκτός από τους στρατηγούς, παραδόθηκαν στο Μουράτ Νταγ 190 αξιωματικοί και 4.400 στρατιώτες.
Οι άμαχοι δεν παραδόθηκαν αλλά σφαγιάστηκαν.
Ο προδότης Τρικούπης διερωτήθηκε (αργότερα) μήπως έπρεπε να αυτοκτονήσει…
Οι στρατιώτες του όμως ιδίως οι επιτρατευμένοι Μικαρασιάτες αυτοκτονούσαν.
ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΜΑΤΑ της 20ης Αυγούστου 1922.
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
</ <.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
-fotor-20230820132659.png)
.png)
%CE%A0.png)
%CE%9B.png)
.png)
.png)
.png)
2.png)
1.png)
3.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)