6 Απριλίου 1922.103 χρόνια από την Μικρασιατική Προδοσία και την Εθνική Καταστροφή . Ο Χατζηανέστης είχε αναλάβει την Ειδική Αποστολή. Οι Σύμμαχοι πίεζαν για την Εκκένωση . Το γεύμα του Γούναρη στην Γένοβα με τον Λώϋδ Τζώρτζ. Ο Στεργιάδης στην Αθήνα. Οι Υπουργοί συζήτησαν και το Βορειοηπειρωτικό

Το Εθνικόφρον «ΕΜΠΡΟΣ» πανηγύριζε διότι ο μεταρρυθμιστής κ. Στράτος ματαίωσε την απόφαση του Γούναρη να αρχίσει αμέσως συνομιλίες με τον Κεμάλ "περί της ατίμου Ειρήνης", και για την «Εκκένωση», την οποία είχαν αποφασίσει οι Σύμμαχοι.

Στον δρόμο για την Εθνοσωτηριο, 21-15=6.Η 6η Απριλίου 1967. Ο Τζόνσον συνέχιζε να φοράει το φέσι. Ο Γεώργιος Παπανδρέου πίστευε ότι οι εκλογές θα γίνουν και οι Μητσοτάκηδες πρότειναν να ανατραπεί ο Κανελλόπουλος

>

ΛΑΝΤΙΝΟ ΚΑΙΛΗ, ΜΥΤΗΛΙΝΑΙΟΣ ΚΑΙ ΔΕΝΔΙΑΣ....ΚΑΛΟ ΔΟΥΛΕΜΑ Ο ΑΛΛΟΣ ΒΡΗΚΕ ΑΥΤ...

Τρίτη, 6 Απριλίου 1999. Πέρασαν 26 χρόνια. 14η ημέρα των βομβαρδισμών του ΝΑΤΟ , στην ΟΔ Γιουγκοσλαβίας. Μια προσπάθεια του Μιλόσεβιτς για διαπραγματεύσεις. Ο Γιέλτσιν αρνήθηκε να δώσει αντιαεροπορικά συστήματα στους Σέρβους. (Το ημερολόγιο που κρατούσα στο Βελιγράδι όταν έπεφταν στο κεφάλι μου οι βόμβες του ΝΑΤΟ).

 Η γιουγκοσλαβική κυβέρνηση ανακοίνωσε μονομερή παύση όλων των εχθροπραξιών στο Κοσσυφοπέδιο από τις 20:00 .

Οι εκπρόσωποι των Ηνωμένων Πολιτειών, της Γερμανίας και της Γαλλίας απέριψαν την πρωτοβουλία για μονομερή κατάπαυση του πυρός.

Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Ιγκόρ Ιβάνοφ δήλωσε ότι η Μόσχα υποστηρίζει την πρωτοβουλία του Βελιγραδίου Η γερμανική τηλεόραση ανέφερε ότι οι υπουργοί Εξωτερικών των δυτικών χωρών πραγματοποιούσαν τηλεφωνικές συνομιλίες. 

Ο αναπληρωτής πρωθυπουργός της Γιουγκοσλαβίας Βουκ Ντράσκοβιτς ανέφερε πως η κυβέρνηση είναι έτοιμη να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις με τους Αλβανούς του Κοσσυφοπεδίου από την επόμενη μέρα.

 Στο Βελιγράδι, χιλιάδες πολίτες συγκεντρώθηκαν στο κέντρο της πόλης για να τιμήσουν την 58η επέτειο από τον Βομβαρδισμό του Βελιγραδίου από την Λουφταβάφε. 

Ήμουν παρών στην τελετή και κατέθεσα Στεφάνι στο μνημείο των αεροπόρων που υπεράσπισαν το Βελιγράδι κοντά στο Ξενοδοχείο «Γιουγκοσλάβια» στην παραλία του Δούναβη.

Τα συνδικάτα στη Σερβία κάλεσαν την κυβέρνηση να υιοθετήσει κανονισμό για τη φροντίδα των εργαζομένων που δεν είναι σε θέση να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους λόγω των βομβαρδισμών.

Ο Ρώσος πρόεδρος Μπόρις Γέλτσιν, σε συνάντηση με τον πρωθυπουργό Γεβγκένι Πριμακόφ, εξέφρασε τη λύπη του για τη συνεχιζόμενη βομβιστική επίθεση, αποκαλώντας την «βάρβαρη». Τόνισε ότι η Ρωσία δεν πρέπει να εισέλθει στη σύγκρουση από καμία πλευρά. Ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Αλ Γκορ, κατά τη διάρκεια τηλεφωνικών συνομιλιών με τον Ρώσο πρωθυπουργό Γεβγκένι Πριμακόφ, προέτρεψε να μην επιτραπεί στο πρόβλημα του Κοσσυφοπεδίου να επιδεινώσει τις σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών.

Ο αντιπρόεδρος της Ρωσικής Κρατικής Δούμας Σεργκέι Μπαμπούριν ζήτησε από τον πρόεδρο Γέλτσιν να στείλει τα πιο σύγχρονα συστήματα αεράμυνας στη Γιουγκοσλαβία. Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιούρι Μασλιούκοφ του απάντησε ότι αυτό ήταν «εντελώς αδύνατο και εντελώς περιττό». 

Η Ιαπωνία υποστήριξε την πρόταση για έκτακτη σύνοδο κορυφής της Ομάδας των Οκτώ.

 Το ΝΑΤΟ παραδέχτηκε ότι κάποιοι οι πύραυλοι στο Αλέξινατς «έχασαν το στόχο».

Ο Ύπατος Εκπρόσωπος της Διεθνούς Κοινότητας  για τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη απέρριψε τη δυνατότητα ανταλλαγής μέρους του εδάφους της Σερβικής Δημοκρατίας με το Κοσσυφοπέδιο ως αρχή λύσης στην κρίση του Κοσσυφοπεδίου.

Οι Βομβαρδισμοί

Το κύμα των επιθέσεων ξεκίνησε  στις 00:30 από την Πρίστινα. Βομβαρδίστηκε το στρατιωτικό της Σλάτινα. Στις 00:45  το Πρίζρεν. Το στρατόπεδο του «Τσάρου Δουσάν». Βομβαρδίστηκαν και σπίτια  Στις 02:00  βομβαρδίστηκε η συνοριακή διάβαση προς το Ερντούτ  στην Κροατία. Στις 2:40 χτύπησαν στο Βελιγράδι. Μια  βόμβα  έπεσε στο τζαμί της πόλης.

 03.00 το πρωί βομβάρδισαν την τελευταία γέφυρα του Δούναβη στο Νόβι Σαντ. Στις 3:45 χτυπήθηκαν το Κράλιεβο και το Πάντσεβο.

  Γύρω 11:00  το πρωί  5 πύραυλοι έπεσαν  στη Βράνιε. Καταστράφηκε  ένα αρτοποιείο και το Κέντρο Υγείας  της πόλης. Στην Σουρντουλίτσα,  από τον  βομβαρδισμό καταστράφηκε το δημοτικό σχολείο.  Στις 12:30 βομβάρδισαν σφοδρά την αεροπορική βάση Σλάτινα στην Πρίστινα. Χτυπήθηκε και το χωριό Βιτάνοβατς. Τα περισσότερα από τα σπίτια καταστράφηκαν .  Χτυπήθηκε ακόμα η  σιδηροδρομική γραμμή Κραγκουίεβατς-Κράλιεβο και καταστράφηκε  μια γέφυρα  στο δρόμο Νις-Πρίστινα.

Στη Λόζνιτσα βομβαρδίστηκαν  σπίτια, μια σιδηροδρομική γέφυρα και ένα μοτέλ. Δεν υπήρξαν θύματα. Σε Πάντσεβο  βομβάρδιζαν χωράφια διότι νόμιζαν ότι εκεί κρύβονταν ο Γιουγκοσλαβικός στρατός. Στο Κραγκούγιεβατε καταστράφηκε ένας τηλεοπτικός πομπός στο βουνό  «Τσίρνι Βρχ».

 Στο  Τσάτσακ, βομβαρδίστηκαν σπίτια και ένα νηπιαγωγείο. Χτυπήθηκαν ακόμα, η Βράνιε , το Βάλιεβο, το Πρίζρεν, η Λόζνιτσα, η Λουτσάνα και η Σουρντούλιτσα...

Στις 20:35 -20.45 , βομβαρδίστηκε  ξανά η χημική βιομηχανία «Μίλαν Μπλαγκόγιεβιτς», με 11 πυραύλους.

Στις 22:00, αρκετές ισχυρές εκρήξεις στην Σρέμσκα Μιτροβίτσα . 22:45. Αρκετές πολύ ισχυρές εκρήξεις στην Μπαταϊνιτσα  και το Σούρτσιν έξω από το  Βελιγράδι.

 22:50 .Βομβαρδίστηκε  το Πάντσεβο.  Στις 23:00 βομβαρδισμός ξανά στο στρατιωτικό εργοστάσιο «Σλομπόντα» στο Τσάτσακ και του  αεροδρόμιου της Σλάτινα στην Πρίστινα. 

Στο Μαυροβούνιο στις  23:15 βομβάρδισαν το αεροδρόμιο Γκολούμποβτσι.

6 Απριλίου 1897. Η Κήρυξη του Ελληνοτουρκικού Πολέμου, που τον επιθυμούσε κάθε Ελληνας, και τον οποίο πρόδωσε ο Αρχιστράτηγος Κωνσταντίνος

Ο βομβαρδισμός του Βελιγραδίου από τπ φιλμ, της Γερμανικής Προπαγάνδας 6.4.1941.

ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΑ ΠΛΑΝΑ ΤΩΝ ΣΕΡΒΩΝ ΑΠΌ ΤΗΝ ΦΛΕΓΟΜΕΝΗ ΓΗ

Κυριακή 6η Απριλίου 1941. H 161η μέρα του πολέμου, για την Ελλάδα. Η ταυτόχρονη επίθεση της Γερμανίας κατά της Ελλάδος και της Γιουγκοσλαβίας. Η Μάχη των Οχυρών. Στη Βόρεια Αφρική, γερμανική περίπολος έπιασε αιχμαλώτους τους διοικητές των Βρετανικών δυνάμενων στην Κυρηναϊκή, αντιστρατήγους Φίλιπ Νίμε και Ρίτσαρντ Ο Κόνορ. Η Αυστραλιανή Μεραρχία άρχισε να υποχωρεί στο Τομπρούκ.Στην Ανατολική Αφρική οι Άγγλοι κατέλαβαν την Αντίς Αμπέμπα,

H Γερμανική επίθεση στην Γιουγκοσλαβία είχε την κωδική ονομασία «Επιχείρηση Αντίποινα» (γερμανικά: Unternehmen Strafgericht). 

Το «αντίποινα» αφορούσε  στο πραξικόπημα των Άγγλων πρακτόρων της 27ης Μαρτίου που ανέτρεψε την κυβέρνηση που είχε υπογράψει το Τριμερές Σύμφωνο

 Οι ρουφιάνοι των Άγγλων και οι «Ιστορικοί» της «πλάκας» που αντιγράφουν ο ένας τον άλλον, και ακολουθούν τον Παπάγο το Βασιλιά και την αγγλική προπαγάνδα και συμφωνούν ότι η επίθεση της «ναζιστικής Γερμανίας», «κατά της χώρας μας», «εκδηλώθηκε στα οχυρά της Θράκης και της Ανατολικής Μακεδονίας 45 λεπτά πριν από την προβλεπόμενη, σύμφωνα με τη γερμανική διακοίνωση που είχε επιδοθεί νωρίτερα στον πρωθυπουργό Αλέξανδρο Κορυζή από τον Γερμανό πρεσβευτή στην Αθήνα » . 

 Η αλήθεια είναι οτι η γερμανική επίθεση , εκδηλώθηκε με 15 λεπτά καθυστέρηση, διότι οι διαταγές είχαν εκδοθεί σύμφωνα με τη «θερινή ώρα Βερολίνου». 

H γερμανική επίθεση εκδηλώθηκε κατά των Ελληνικών προφυλακών στα υψώματα Καλέ Μπαιρ και Ντεμίρ Καπού του Μπέλες και επεκτάθηκε σε όλο το μέτωπο, από το Τριεθνές μέχρι βόρεια της Κομοτηνής. 

 Ο Βομβαρδισμός του Βελιγραδίου

75 λεπτά αργότερα, στις 6:30 το πρωί , η Λουφτβάφε, χωρίς προηγούμενη κήρυξη πολέμου, εξαπέλυσε την επιχείρηση «Unternehmen Strafgericht» και ισοπέδωσε το Βελιγράδι. 

 Τα θύματα ,  μεταξύ του πληθυσμού του Βελιγραδίου δεν τα μέτρησε κανείς . 

Οι Πραξικοπηματίες της SoE , την επόμενη ημέρα ανακοίνωσαν  2.271 νεκρούς. Αυτούς, που ανέσυραν οι «αρχές» από τα χαλάσματα στο Κέντρο του Βελιγραδίου. Οι Παρτιζάνοι, μετά τον Πόλεμο έδωσαν τον αριθμό των 4.000 . Οι Σέρβοι μελετητές κατέληξαν σταδιακά στις δεκαετίες των ' 80 και ' 90, στους αριθμούς των 12.000 και 17.000 πτωμάτων. Η σύγχρονη σερβική Ιστορία  αναφέρει  24.000 θύματα του βομβαρδισμού μαζί με τους τραυματίες που πέθαναν.

 Κανείς, από το τότε Γιουγκοσλαβικό  «Κράτος»,  δεν μάζεψε τους νεκρούς στις γειτονιές του Βελιγραδίου.

Οι Άγγλοι πράκτορες που εκαναν το πραξικόπημα της 27ης Μαρτίου   το έβαλαν στο πόδια και πήγαν στο Λονδίνο μέσω Τατοίου . 

Από τον βομβαρδισμό καταστράφηκαν ολοσχερώς και γκρεμίστηκαν 627 κτίρια ενώ 1.601 κτίρια υπέστησαν μεγάλες ζημιές, και 6.829 είχαν μικρότερες. Σύμφωνα με τις τότε ανακοινώσεις του Δήμου του Βελιγραδίου

Τότε, κάηκε και η Βιβλιοθήκη του Βελιγραδίου και χάθηκαν όλα τα Μεσαιωνικά της χειρόγραφα, αλλά, μπορεί να  την ανατίναξε η SoE. 

Ο στρατάρχης φον Κλάιστ , στη δίκη του, (μετά τον πόλεμο), δήλωσε ότι «η αεροπορική επίθεση στο Βελιγράδι το 1941 είχε πρωτίστως πολιτικό χαρακτήρα και δεν είχε τίποτα να κάνει με τον πόλεμο». 

 Εκτός από το Βελιγράδι, στις 6 Απριλίου, βομβαρδίστηκαν από τη Λουφτβάφε η Νις, το Λέσκοβατς, το Κράγκουγιεβατς το Νόβι Σαντ, το Σεράγεβο, το Μόσταρ, και η Μπάνια Λούκα.

 Σε απάντηση , η Γιουγκοσλαβική αεροπορία βομβάρδισε τη βιομηχανική συνοικία της Σόφιας και το Κουστεντίλ .

Στη Σόφια σκοτώθηκαν 8 και στο Κουστεντίλ 67. 

 Την ίδια ημέρα ο αρχηγός των πραξικοπηματιών και πράκτορας της SoE Σίμοβιτς, «είχε χαρές». Πάντρεψε την κόρη του. 

Οι «πατριώτες» της SOE , στασίασαν στην Κροατία και υποδέχθηκαν με πανηγύρια τους Γερμανούς στο Ζάγκρεμπ. 

 Οι πράκτορες στο Βελιγράδι το έβαλαν στα πόδια.

Πήγαν στο Μαυροβούνιο, μαζί με τον ανήλικο Πέτρο Β ' και άφησαν πίσω τους τον στρατηγό Ντανίλο Καλαφάτοβιτς για να υπογράψει την παράδοση. 

 Ο ιταλικός στρατός, υπό τον στρατηγό Αμπρόζιο, που είχε συγκεντρωθεί κατά μήκος των χερσαίων συνόρων της Ιταλίας με την Γιουγκοσλαβία, εισέβαλε στην Ίστρια και στην ακτή της Σλοβενίας, ενώ το 9ο Σώμα επιτέθηκε από την Αλβανία. 

 Η Γιουγκοσλαβική 9η Μεραρχία που θα κάλυπτε την κοιλάδα του Στρυμόνα δεν πρόλαβε καν να επιστρατευτεί.

 Η διαταγή μετακίνησης δόθηκε το πρωί της 6ης Απριλίου και οι μονάδες βρέθηκαν εκτεθειμένες στις επιθέσεις των Στούκας και διαλύθηκαν.

 Οι Γερμανοί μπήκαν στα Σκόπια στις 7 Απριλίου.

 Στην Αθήνα,  ο Γεώργιος που ήδη είχε έτοιμες τις βαλίτσες του, έβγαλε ανακοίνωση και υποσχόταν νίκη, και ζητούσε από τους Έλληνες «αγώνα μέχρις εσχάτων», και μίλαγε για τα ελληνικό αίμα που χυνόταν. (υπέρ του Λονδίνου).

«Έλληνες! Νέος εχθρός προσέβαλε σήμερον την πρωίαν την τιμήν της πατρίδος μας. Χωρίς καμμίαν προειδοποίησιν, την ιδίαν στιγμήν κατά τήν οποίαν έπεδίδετο άπό τήν γερμανικήν Κυβέρνησιν εις τήν έλληνικήν εν έγγραφον άναγγέλλον άπλώς τήν ένέργειά της, τά γερμανικά στρατεύματα εκτύπησαν τα σύνορά μας. Ό ήρωικός μας στρατός, φρουρός ακοίμητος του ιερού μας έδάφους, το προασπίζει ήδη διά του αίματος του. Έλληνες, ο ελληνικός λαός, ο όποιος απέδειξεν ήδη εις τον κόσμον ότι θέτει υπέρ παν άλλο τήν τιμήν, θά τήν ύπερασπισθή και έναντι τού νέου έχθρού μέχρις έσχάτων. Η Ελλάς, ή τόσον μικρά τήν οποίαν προσβάλλει σήμερον μία ακόμη αυτοκρατορία είναι ταυτοχρόνως τόσον μεγάλη, ώστε να μη δύναται νά επιτρέψει εις κανένα να την θίξη. Ό άγών μας θά είναι σκληρός, τραχύς, άμείλικτος. Δέν θά όρρωδήσωμεν προ ούδενός πόνου, δέν θά σταματήσωμεν προ ούδεμιάς θυσίας. Άλλ' ή νίκη μας άναμένει εις τό τέρμα τοΰ δρόμου μας διά νά στεφανώση μίαν άκόμη και όριστικήν φοράν τήν Ελλάδα. Εις τό πλευρόν μας ίστανται πανίσχυροι σύμμαχοι, ή Βρεταννική Αύτοκρατορία με τήν άκατάβλητον θέλησίν της και αί 'Ηνωμέναι Πολιτείαι τής Αμερικής μέ τούς άνεξαντλήτους πόρους των. Εις τό πεδίον τής μάχης άγωνιζόμεθα άγκώνα προς άγκώνα μέ τούς άδελφούς μας Νοτιοσλάβους, οι όποιοι χύνουν και αύτοί μαζί μας τό αίμά των διά τήν σωτηρίαν ολοκλήρου τής Βαλκανικής και τής άνθρωπότητος. Θά νικήσωμεν! Μέ τήν βοήθειαν τοΰ Θεού και τήν εύλογίαν τής Παναγίας θά νικήσωμεν. Ή ιστορία τών έθνών θά γράψη άκόμη μίαν φοράν ότι ή χώρα τήν οποίαν λαμπρύνει ό Μαραθών και ή Σαλαμίς δέν ύποκύπτει, δέν κάμπεται, δέν παραδίδεται. Ολοι μαζί, Έλληνες, άνδρες, γυναίκες, παιδιά, ύψώσατε τό άνάστημα σας, σφίξατε τούς γρόνθους σας και σταθήτε εις τό πλευρόν μου, προασπισταί τής έλληνικής πατρίδος, τής χθεσινής, τής σημερινής και τής αύριανής, αντάξιοι τών προγόνων σας, παραδείγματα εις τους έπιγόνους σας, πρόμαχοι τής ελευθερίας, τής βγαλμένης άπό τά κόκκαλα τών Ελλήνων τά ιερά. Εμπρός τέκνα τής Ελλάδος εις τον ύπέρ πάντων αγώνα! »

 Στο τέλος της ημέρας, ο Παπάγος ως «ΓΕΝΙΚΟ ΣΤΡΑΤΗΓΕΙΟ» έβγαλε ένα «κλαψιάρικο» «Ανακοινωθέν» που έλεγε:

 «Ισχυραί γερμανικαί δυνάμεις, εφωδιασμέναι με τα πλέον σύγχρονα πολεμικά μέσα, με υποστήριξιν άρμάτων, άφθονου βαρέος πυροβολικού και πολυαρίθμου άεροπορίας, προσέβαλον άπό τής πρωίας τής σήμερον έπανειλημμένως τάς θέσεις μας, ών άμύνονται μόνον έλληνικαί δυνάμεις λίαν περιωρισμέναι. Καθ' όλην τήν ήμέραν διεξήχθη σφοδρότατος αγών εις τάς κυριωτέρας ζώνας τής παραμεθορίου προς Βουλγαρίαν περιοχής, ιδιαιτέρως εις τήν περιοχήν Μπέλες και τήν κοιλάδα τού Στρυμόνος. Αί δυνάμεις μας, αί διατεθειμέναι έπί τού μετώπου τούτου, με τά περιωρισμένα μέσα των, διεξήγαγον σκληρότατον άγώνα κατά τού είσβολέως και ή μικρά έλληνική άεροπορία, όση ήδυνήθη νά διατεθή έκ τού προς Ίταλίαν μετώπου συνέδραμε μέ αύτοθυσίαν τον άγώνα τών ήρωϊκών στρατευμάτων της. Τά οχυρά μας, παρά τον σφοδρότατον διά τού πυροβολικού και άπό άέρος δι' άεροπορίας κατακορύφου έφορμήσεως βομβαρδισμόν, άντεστησαν πλήν ενός, όπερ ύποστάν ιδιαιτέρως ίσχυράν έχθρικήν προσβολήν υπέκυψε. Δέκα έχθρικά άρματα κατεστράφησαν υπό τού πυροβολικού μας και τών άντιαρματικών μας μέσων. Πέντε έως εξ έχθρικά άεροπλάνα κατερρίφθησαν υπό τής άεροπορίας μας και τών άντιαεροπορικών μας πυροβόλων. Συνελάβομεν αιχμαλώτους. Περιοχαί τίνες τού έχθρικού έδάφους, διά λόγους έπιχειρήσεων και προς άποφυγήν άνωφελών θυσιών, έξεκενώθησαν έγκαίρως υπό τών δυνάμεών μας. Τελικώς ό έχθρός, σημειώσας πρόοδόν τινα, συνεκρατήθη έφ' όλου τού ένδιαφέροντος μετώπου».

Κατά τη διάρκεια της νύχτας της 6ης Απριλίου 1941 , το Γιουγκοσλαβικό Επιτελείο που δεν είχε καμιά πληροφορία για την κατάσταση στο μέτωπο,  ενημέρωσε το Ελληνικό ότι θα εφάρμοζαν το σχέδιο Παπάγου και θα επιτίθεντο στους Ιταλούς, αλλά η Γιουγκοσλαβική XIII Μεραρχία είχε ήδη υποστεί σοβαρές απώλειες. 

Το βράδυ, της 6ης Απριλίου η Λουφτβάφε βομβάρδισε το λιμάνι του Πειραιά.

Η Μάχη τω Οχυρών. 

Ημέρα πρώτη

Στην Ανατολική Μακεδονία, στην οχυρωμένη τοποθεσία Κερκίνη-Νέστος, βρισκόταν αναπτυγμένο το Τμήμα Στρατιάς (ΤΣΑΜ) υπό τον εκλεκτό του Παπάγου Αντιστράτηγο Κωνσταντίνο Μπακόπουλο, που διεύθυνε την μάχη τηλεφωνικά από την Θεσσαλονίκη έχοντας υπό τις διαταγές του, τρείς Μεραρχίες , και την Ταξιαρχία Νέστου. 

 Στη Θράκη ήταν αναπτυγμένη η Ταξιαρχία Έβρου υπό τον Έφεδρο Υποστράτηγο Ζήση Ιωάννη, η οποία διέθετε 7 λόχους Προκαλύψεως και το Οχυρό Νυμφαία. 

Τα οχυρά διατάχθηκαν να αμυνθούν «μέχρις εσχάτων. Ο Ζήσης  παραδόθηκε χωρίς να ρίξει σφαίρα. 

 Στο Μπέλες υπήρχε η γραμμή 9 μεμονωμένων σκυρόδετων πολυβολείων, που ξεκίναγε από το Οχυρό Ποποτλίβιτσα και κατέληγε δυτικά στο Τριεθνές (Ελλάδας, Γιουγκοσλαβίας και Βουλγαρίας) πάνω από την Καστανούσα.

 Στο πολυβολείο Π9 στο Δεμίρ Καπού, ο λοχίας Δημήτρης Ίντζος ξόδεψε ως τις επτάμιση τη νύχτα και τα 33.000 φυσίγγια που διέθετε και δεν είχε πια, με τι να πολεμήσει. 

Ο Γερμανός διοικητής του έδωσε συγχαρητήρια για την ανδρεία του και τις απώλειες που τους προκάλεσε. 

 Την πρώτη ημέρα οι υπερασπιστές των Οχυρών βρέθηκαν χωρίς καμιά αεροπορική κάλυψη και χωρίς κάλυψη από το πυροβολικό, του οποίου την σύμπτυξη είχε διατάξει ο Μπακόπουλος.

Έτσι κάθε οχυρό αμύνθηκε μόνο του. 

Εκ των ενόντων.

 Όλη τη μέρα 100-200 αεροπλάνα πετούσαν πάνω από το Ρούπελ. 

Εναντίον τους έβαλε το μοναδικό αντιαεροπορικό του Οχυρού, από τα πυρά του οποίου καταρρίφθηκαν τρία από αυτά. 

 Η κύρια προσπάθεια των Γερμανών εκδηλώθηκε κατά της Κερκίνης και του Οχυρού Ρούπελ. 

Την επίθεση κατά του Ρούπελ, (οχυρά Ρούπελ, Ουσίτα και Παλιουριώνες ) , ανέλαβε το 125ο Ανεξάρτητο Σύνταγμα Πεζικού, ενισχυμένο με το Τάγμα Ορεινών Κυνηγών .

 Ο αγώνας άρχισε με σφοδρό βομβαρδισμό του Πυροβολικού , και από τις 06:00 και με αεροπλάνα κάθετης εφόρμησης (Στούκας). 

 Οι Γερμανοί αιφνιδίασαν τη Διμοιρία Προκάλυψης και κατέλαβαν άθικτη τη γέφυρα του ποταμού Μπίστριτσα, η οποία καταστράφηκε αργότερα από τα πυρά του πυροβολικού. 

Αφού πέρασαν τον Μπίστριτσα οι Γερμανοί κατέλαβαν το ύψωμα 354 (Χαλάσματα) και άρχισαν την επίθεση κατά των υψωμάτων Νέοι-Ανατ. Προφήτες.

 Στις 11.00 περίπου, οι επιτιθέμενοι πλησίασαν τα οχυρά, αλλά η προέλασή τους ανακόπηκε από τα αμυντικά πυρά και μόνο μικρά τμήματα κατόρθωσαν να ανέλθουν προς στιγμή στην επιφάνεια του Ρούπελ, αλλά τα συντονισμένα και καλώς προσαρμοσμένα πυρά της Ουσίτας, του Λόχου Δ΄ Παλιουριώνων και του Σημείου Στηρίγματος «Αντλιοστάσιον», είχαν ως αποτέλεσμα να μην επιτρέψουν στα γερμανικά τμήματα να θέσουν πόδα επί αυτών. 

Τρείς Λόχοι που επιτέθηκαν κατά του οχυρού Ουσίτας, (διοικούνταν από τον λοχαγό Κόπιτσα), και αποκρούστηκαν.

 Ενώ όμως οι μετωπικές επιθέσεις των Γερμανών αποκρούστηκαν, δύναμη τάγματος κατόρθωσε να διεισδύσει μεταξύ των Οχυρών Ρούπελ και Καρατάς.

 Από εκεί ενας Λόχος , περέκαμψε έξι πολυβολεία και κατευθύνθηκε στα νώτα της τοποθεσίας, όπου στις 16.00 κατέλαβε το χωριό Κλειδί. Τα υπόλοιπα τμήματα του παραπάνω Τάγματος είχαν σοβαρές απώλειες και ελάχιστοι μόνο άντρες του κατόρθωσαν να περάσουν το φραγμό πυρός και να κινηθούν προς το Κλειδί.

 Την επίθεσή τους οι Γερμανοί υποστήριζαν συνεχώς με αεροπορία και πυροβολικό. Παρά τις επίμονες προσπάθειες, οι Γερμανοί δεν μπόρεσαν να πλησιάσουν στα οχυρά, και με την έλευση του σκότους αποσύρθηκαν στις θέσεις εξόρμησης. 

Έτσι, έληξε η πρώτη μέρα της επιθέσεως των Γερμανών κατά του Ρούπελ, χωρίς αυτοί να πετύχουν το σκοπό τους. 

Την πρώτη νύχτα της μάχης, (6 προς 7 Απριλίου), Έλληνες τραυματιοφορείς εξήλθαν από το οχυρό Παληουριώνες και περισυνέλεξαν τους Γερμανούς τραυματίες, ενώ διαρκούσαν ακόμα τα πυρά. 

 Οι τραυματίες αυτοί έτυχαν περίθαλψης εντός του οχυρού. 

 Στη ζώνη της 7η Μεραρχίας , (Τομείς Φαλακρού-Τουλουμπάρ-Παρανεστίου) επιτέθηκε από τις 05.15 η 72η Γερμανική Μεραρχία, η οποία άσκησε σοβαρή πίεση, κυρίως, στον Τομέα Φαλακρού, ενώ στους υπόλοιπους τομείς περιορίσθηκε στην απώθηση των τμημάτων προκαλύψεως. 

Περί τις 1100, ο εχθρός προσπάθησε να κινηθεί μεταξύ των Οχυρών Πυραμιδοειδές και Λίσσε και να παραβιάσει τη στενωπό Γρανίτη, χωρίς όμως επιτυχία, εξαιτίας της αποτελεσματικότητας των πυρών των Οχυρών .

 Στη συνέχεια τα γερμανικά τμήματα προσπάθησαν να διεισδύσουν μεταξύ των Οχυρών Περιθώρι και Λίσσε, αλλά και πάλι αποκρούστηκαν. 

Ταυτόχρονη προσπάθεια των Γερμανών να υπερκεράσουν τη στενωπό Γρανίτη από τα ανατολικά, καταλαμβάνοντας το ύψωμα Ουσόγια, απέτυχε και τα τμήματά τους καθηλώθηκαν προ του υψώματος με σοβαρές απώλειες. Οι στρατιώτες που επάνδρωναν το Οχυρό Περιθώρι υπό τον Λοχαγό Δαράτο απέκρουσαν όλες τις γερμανικές επιθέσεις με επιτυχία. 

 Στη ζώνη της 14ης Μεραρχίας, (Τομείς Σιδηροκάστρου και Καραντάγ), η γερμανική επίθεση εκδηλώθηκε με εξαιρετική σφοδρότητα, ιδιαίτερα στο αριστερό του Συντάγματος Σιδηροκάστρου κατά του Οχυρού Ρούπελ, ενώ τα Οχυρά Καρατάς και Κάλης δέχτηκαν μόνο πυρά πυροβολικού και αεροπορικό βομβαρδισμό. 

Ανατολικότερα , στον Τομέα του Συγκροτήματος Καραντάγ, η προσπάθεια της 72ης Μεραρχίας στράφηκε κυρίως κατά των Οχυρών Περιθώρι-Μαλιάγκα και Μπαμπαζώρα, προ των οποίων και καθηλώθηκε, ενώ το Οχυρό Παρταλούσκα αντιμετώπισε μόνο τη δράση μικρών περιπόλων. Η κύρια προσπάθεια επικεντρώθηκε στο Οχυρό Περιθώρι, όπου έγινε σκληρή πάλη, χωρίς οι Γερμανοί να πετύχουν την εκπόρθησή του. 

 Στη ζώνη της Ταξιαρχίας Έβρου (Τομέας Έβρου), η γερμανική επίθεση εκδηλώθηκε στις 0505 με την 50ή Μεραρχία στον άξονα Κίρτζαλη-Νυμφαία-Κομοτηνή. Τα τμήματα προκαλύψεως της Ταξιαρχίας Έβρου συμπτύχθηκαν επιβραδύνοντας τον εχθρό σύμφωνα με το υφιστάμενο σχέδιο. 

Το Οχυρό Νυμφαία στις 0700 δέχθηκε δραστικά πυρά πυροβολικού και στις 1100 είχε περικυκλωθεί. Προσπάθειες των Γερμανών να ανέβουν στην επιφάνεια του Οχυρού αναχαιτίστηκαν από τα δραστικά πυρά. Το σφυροκόπημα του Οχυρού τόσο από το μεγαλύτερο μέρος του πυροβολικού του 30ο Σώματος Στρατού, όσο και από την αεροπορία συνεχίσθηκε με την αυτήν ένταση μέχρι τις οκτώ το βράδυ. Στη ζώνη της Ταξιαρχίας Νέστου (περιοχή Ξάνθης), οι Γερμανοί επιτέθηκαν από τις 0515 με την 164η Μεραρχία στον άξονα Πασμακλή-Μελίβοια-Εχίνος-Ξάνθη. Αφού ανέτρεψαν τα συνοριακά φυλάκια, έλαβαν τις απογευματινές ώρες επαφή με την κύρια τοποθεσία αντιστάσεως και το Οχυρό Εχίνος, όπου και καθηλώθηκαν από τα πυρά του Οχυρού. 

Η γερμανική επίθεση κατά της τοποθεσίας της 18ης Μεραρχίας (Κερκίνη) άρχισε στις 05.15 με την υποστήριξη μεγάλου αριθμού αεροπλάνων κάθετης εφορμήσεως και σφοδρών πυρών πυροβολικού. 

 Στον Υποτομέα Ροδοπόλεως ενήργησε η 6η Ορεινή Μεραρχία, η οποία εκδήλωσε την επίθεσή της κατά των υψωμάτων Ντεμίρ Καπού και Καλέ Μπαΐρ και κατέλαβε μέχρι τις 0700 την κύρια γραμμή αντιστάσεως επί της κορυφογραμμής της Κερκίνης. Στη συνέχεια διέσπασε την τοποθεσία ανασχέσεως στο αριστερό του Υποτομέα και περί τις 1100 τα τμήματά της κατέλαβαν τα χωριά Πλατανάκια και Καλοχώρι, συλλαμβάνοντας στο μεταξύ και πολλούς αιχμαλώτους. Η δύναμη του Υποτομέα, αφού επιβράδυνε τα γερμανικά τμήματα μέχρι τις βραδινές ώρες, συμπτύχθηκε στη διάρκεια της νύχτας στην τοποθεσία Κρουσίων. Ανατολικότερα στους Υποτομείς Ρουπέσκο και Θύλακα, ενήργησε η 5η Ορεινή Μεραρχία. Η επίθεσή της υποστηρίχθηκε από 165 πυροβόλα διάφορων διαμετρημάτων και μεγάλο αριθμό αεροπλάνων. Το Οχυρό Ποποτλίβιτσα, παρά το σφοδρό βομβαρδισμό, αντιστάθηκε όλη την ημέρα και μόνο κατά τη διάρκεια της νύχτας ο εχθρός πέτυχε να επικαθήσει στην επιφάνειά του. Από τα αντιαεροπορικά πυρά του Οχυρού καταρρίφθηκαν δύο εχθρικά αεροπλάνα. Το βάρος της γερμανικής επιθέσεως δέχθηκαν τα Οχυρά Ιστίμπεη και Κελκαγιά, τα οποία αποτελούσαν και το «κλειδί» της τοποθεσίας. Η επίθεση εναντίον των δύο αυτών Οχυρών εκδηλώθηκε ταυτόχρονα στις 0700, αφού προηγήθηκε σφοδρός βομβαρδισμός με πυρά πεζικού, πυροβολικού και αεροπορίας.

 Στις 0800 τμήματα του εχθρού κατόρθωσαν να επικαθήσουν στην επιφάνεια του Οχυρού Ιστίμπεη. 

Ο Διοικητής του ζήτησε να εκτελεσθεί βολή πυροβολικού στην επιφάνεια του Οχυρού που δεν εκτεεστηκε γιατι δεν υπήρχε το πυροβολικό που ειχε εγκαταλείψει τις θέσεις του γιατί οι Γερμανοί είχαν καταλάβει τα υψώματα , μεταξύ του Ιστίμπεη και του Κελκαγιά. 

Στο μεταξύ 200 περίπου Γερμανοί δυναμιστές επικάθησαν στην επιφάνεια του Οχυρού και με ηλεκτρικά τρυπάνια , εκρηκτικές ύλες, και δέσμες δυναμίτιδας προσπαθούσαν να καταστρέψουν το σκυρόδεμα , αλλά εξουδετερώθηκαν .Ύστερα από ολοήμερο αγώνα η μάχη συνεχίστηκε στις υπόγειες στοές όπου είχαν αποσυρθεί οι μαχητές του Οχυρού. Κατά τις πρώτες νυκτερινές ώρες 100 Γερμανοί που διείσδυσαν στο Οχυρό είτε έπεσαν νεκροί ή βαριά τραυματισμένοι. Στις 13.00, τμήματα του εχθρού επικάθησαν στην επιφάνεια και του Οχυρού Κελκαγιά και προσπάθησαν να καταπνίξουν την αντίσταση των υπερασπιστών του, χωρίς αποτέλεσμα. Αντεπίθεση με τμήμα από τη φρουρά του Οχυρού σημείωσε προσωρινή μόνο επιτυχία. Το Οχυρό Αρπαλούκι δέχθηκε μόνο πυρά πυροβολικού και αεροπορίας, ενώ στο Οχυρό Παλιουριώνες έγιναν διάφορες απόπειρες διεισδύσεως, οι οποίες όμως αποκρούστηκαν με σοβαρές απώλειες για τους επιτιθεμένους. Η κατάληψη του δυτικού τμήματος της κορυφογραμμής της Κερκίνης και η διείσδυση γερμανικών τμημάτων στην κοιλάδα Ροδοπόλεως, δημιούργησε κίνδυνο για όλη την τοποθεσία Κερκίνη-Νέστος. Κατά τις βραδινές ώρες οι γερμανικές δυνάμεις ξεχύθηκαν στην κοιλάδα Ροδοπόλεως και έλαβαν επαφή με την τοποθεσία Κρουσίων, ενώ τα οχυρά επί της Κερκίνης εξακολουθούσαν να αμύνονται. Ανατολικά του Στρυμόνα και μέχρι το Νέστο οι Γερμανοί βρίσκονταν σε επαφή με την κύρια τοποθεσία αντιστάσεως, η οποία παρέμενε αρραγής. Ανατολικότερα, στην περιοχή Ξάνθης και Κομοτηνής τα γερμανικά τμήματα, αφού παρέκαμψαν τα οχυρά, κατευθύνθηκαν προς τα νότια. Μετά από αυτήν την εξέλιξη το ΤΣΑΜ διέταξε τη σύμπτυξη της 18ης Μεραρχίας στην τοποθεσία Στρυμόνας-λίμνη Κερκίνης, σε σύνδεσμο με την τοποθεσία Κρουσίων. Την Πρώτη ημέρα και τα 21 Οχυρά «κράτησαν». Οι Δυνάμεις του Ελληνικού Στρατού Η 24η Μεραρχία κατείχε τον ορεινό όγκο της Κερκίνης, από το Τριεθνές μέχρι το Στρυμόνα ποταμό και διέθετε 7 τάγματα Πεζικού και τα τμήματα των Οχυρών, Ιστίμπεη, Κελκαγιά, Αρπαλούκι Ποποτλίβιτσα.και Παλιουριώνες.

 Η 14η, κατείχε τον τομέα από την ανατολική όχθη του Στρυμόνα μέχρι τις δυτικές προσβάσεις του υψιπέδου Κάτω Νευροκοπίου και διέθετε 6 τάγματα Πεζικού, 5 λόχους Προκαλύψεως και τα τμήματα 10 Οχυρών, ( Ρούπελ, Ουσίτα, Παλιουριώνες Καρατάς, Κάλη, Περσέκ, Μπαμπαζώρα, Μαλιάγκα, Περιθώρι και Παρταλούσκα). 

Η 7η Μεραρχία, η οποία ήταν αναπτυγμένη από τη διάβαση Λιμπάχοβο μέχρι το όρος Κουσλάρ και διέθετε 10 τάγματα Πεζικού, 2 λόχους Προκαλύψεως και τα τμήματα 6 Οχυρών. (Λίσσε, Πυραμιδοειδές, Ντάσαβλη, Καστίλο, Άγιος Νικόλαος και Μπαρτίσεβα). 

Η Ταξιαρχία Νέστου, υπό το Συνταγματάρχη Καλή Αναστάσιο, ήταν εγκαταστημένη στη δυτική όχθη του Νέστου ποταμού από το χωριό Πασχαλιά μέχρι τις εκβολές και διέθετε 5 τάγματα Πεζικού, μία ομάδα Αναγνωρίσεως και το Οχυρό Εχίνος.

 

Τη Θεσσαλονίκη υπεράσπιζαν η 19η Μηχανοκίνητη Μεραρχία, υπό τον Εκλεκτό του Παπάγου υποστράτηγο Λιούμπα που το είχε βάλει στα πόδα στην Θεσπρωτία, με τρία συντάγματα και το «απόσπασμα Κρουσίων» που διέθετε ένα ενισχυμένο τάγμα Πεζικού στην περιοχή Θεσσαλονίκης για την άμυνα κατά της δράσεως αλεξιπτωτιστών.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΧΑΤΖΑΡΑΣ

6 Απριλίου 1941. Η (ναζιστική) Γερμανία επιτέθηκε στην Ελλάδα από το βουλγαρικό έδαφος για να διώξει τους Άγγλους από το έδαφός μας

H Γερμανική Διακοίνωση 

της 6ης Απριλίου 1941,

αποδεικνύει 

ότι ο μασόνος και πράκτωρ Βασιλιάς

 και ο μασόνος θείος του Παπάγος ενσυνείδητα κατέστρεψαν την Ελλάδα

 και θυσίασαν τους Έλληνες,

 υπηρετώντας την Στοά και την (Μόνη)Πατρίδα τους. 

Την Μεγάλη Βρετανία.

Στις 5 Απριλίου 1941 στάλθηκε από το Βερολίνο στον Γερμανό πρεσβευτή στην Αθήνα πρίγκιπα Βίκτωρα φον Έρμπαχ κρυπτογραφημένο τηλεγράφημα με οδηγίες του φον Ρίμπεντροπ για την κήρυξη του Πολέμου με την Ελλάδα. 

 Ο Ρίμπεντροπ έδινε τις ακόλουθες οδηγίες. 

 «Την Κυριακή 6 Απριλίου και ώρα 5.20 θερινή Γερμανίας, ειδοποιήσετε τον εκεί υπουργό Εξωτερικών ότι έχετε να του ανακοινώσετε κάτι απολύτως επείγον και είναι ανάγκη να τον συναντήσετε αμέσως. 

Παρακαλείσθε να ανακοινώσετε στον υπουργό Εξωτερικών τα εξής: 

Αυτή την ώρα παραδίδεται στον Έλληνα πρεσβευτή στο Βερολίνο από τον υπουργό Εξωτερικών του Ράιχ διακοίνωση, καθώς και συνημμένο υπόμνημα. 

Στα έγγραφα αυτά θα αναφέρεται ότι, επειδή δεν τηρήθηκε η αυστηρή ουδετερότητα εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης, από τις αρχές του πολέμου, όπως αποδεικνύεται και από έγγραφα του Γαλλικού Στρατηγείου, που βρίσκονται στα χέρια της γερμανικής κυβέρνησης, η γερμανική κυβέρνηση δεν μπορεί πλέον να παρακολουθεί απαθώς την ανώμαλη κατάσταση που δημιουργήθηκε εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης, ύστερα από την είσοδο ισχυρών αγγλικών στρατιωτικών δυνάμεων στο έδαφός της. Κατόπιν αυτού, η γερμανική κυβέρνηση διέταξε τα στρατεύματά της να εκδιώξουν από το ελληνικό έδαφος τις αγγλικές στρατιωτικές δυνάμεις. 

Κάθε αντίσταση κατά των γερμανικών πολεμικών δυνάμεων θα παταχθεί χωρίς διάκριση». 

Τα έγγραφα του Γαλλικού Επιτελείου που επικαλείτο ο Ρίμπεντροπ τα βρήκαν οι Γερμανοί στις 14 Ιουνίου 1940, σε ένα βαγόνι που ήταν φορτωμένο με τα αρχεία του Γάλλου αρχιστρατήγου σε μια γέφυρα στον Λίγηρα. 

Σε αυτά, υπήρχαν 3.000 άκρως απόρρητα έγγραφα που αποκάλυπταν τα μέτρα που είχαν πάρει οι Αγγλογάλλοι για την παραβίαση της νορβηγικής ουδετερότητας, τη ναρκοθέτηση του Δουναβη, και την αποκοπή της προμήθειας της Γερμανίας μα πετρέλαιο με οργάνωση σαμποτάζ στις πετρελαιοπηγές της Ρουμανιας και τον βομβαρδισμό των σοβιετικών πετρελαιοπηγών στο Μπακού. 

Για αυτή την αεροπορική επιχείρηση στο Μπακού, οι Γάλλοι είχαν στείλει μυστικά τον Δεκέμβριο του 1939 στην Αθήνα, τον υπαρχηγό του επιτελείου στρατηγό Ντουμένγκ, για συνομιλίες με τον Παπάγο. 

Από τα απόρρητα γαλλικά έγγραφα φαινόταν ότι ο Παπάγος, είχε συμφωνήσει για παροχή διευκολύνσεων στους Συμμάχους.

 Στην επιχείρηση εμπλεκόταν αναγκαστικά και η Τουρκία αφού ο Ντουμενγκ πήγε και στην Άγκυρα. 

Στο υπόμνημα Ρίμπεντροπ, τονιζόταν ότι τα γερμανικά στρατεύματα δεν ήσαν εχθρός του ελληνικού λαού , και ότι ο γερμανικός λαός δεν επιθυμούσε να πολεμήσει τον ελληνικό λαό και να τον καταστρέψει . 

Οι οδηγίες του φον Ρίμπεντροπ τόνιζαν, ότι «το κτύπημα που αναγκαζόταν να καταφέρει η Γερμανία επί ελληνικού εδάφους αφορούσε κυρίως την Αγγλία».

 Η Γερμανική διακοίνωση: 

 «Από της ενάρξεως του πολέμου, του έπιβληθέντος εις τήν Γερμανίαν διά τής κηρύξεως του πολέμου έκ μέρους τής Αγγλίας και τής Γαλλίας, ή Κυβέρνησις του Ράιχ έξέφρασε πάντοτε σαφώς και άπεριφράστως τήν θέλησίν της, όπως ή στρατιωτική σύρραξις περιορισθή μεταξύ των έμπολέμων κρατών και ιδίως όπως παραμείνη έκτος πολέμου η περιοχή τής Βαλκανικής χερσονήσου. 

Μετά τής αύτής σαφήνειας διεκήρυξε κατ’ έπανάληψιν, οτι θά άντετάσσετο αμέσως με όλα τα εις τήν διάθεσιν αυτής εύρισκόμενα πολεμικά μέσα εις πάσαν αγγλικήν απόπειραν, όπως μεταφέρη τον πόλεμον και εις άλλας χώρας. 

Με τήν καταστροφήν τών άγγλικών έκστρατευτικών δυνάμεων και τήν έκδίωξιν τών ύπολειμμάτων αύτών έκ τής Νορβηγίας και τής Γαλλίας, ή ήπειρος μας ειχεν άπαλλαγή τελείως έκ τών βρεταννικών στρατευμάτων. 

Έκ τούτου άνέκυπτε δι' όλα τά εύρωπαϊκά κράτη τό κοινόν συμφέρον, όπως διατηρηθή πλήρως ή επιτευχθείσα απομάκρυνσις της Αγγλίας έκ της ηπειρωτικής Εύρώπης ώς τό πλέον άσφαλές εχέγγυον τής ευρωπαϊκής ειρήνης και μή άφεθή ούδείς άγγλος στρατιώτης, όπως θέση πλέον πόδα επί εύρωπαϊκοΰ έδάφους. 

Το πρόβλημα τούτο ετίθετο και δια τον έλληνικόν λαόν κατά τον αυτόν τρόπον, όπως και δια τους άλλους λαούς τής ηπείρου και ήτο προφανές, ότι ή ελληνική Κυβέρνησις θά προσηρμόζετο κάλλιστα προς τήν κατάστασιν, έάν έτήρει ειλικρινή και αύστηράν ούδετερότητα. 

Η στάσις αύτη θά ήτο απολύτως φυσική δια την Ελλάδα και θά Ανταπεκρίνετο εις τά ζωτικά αύτής συμφέροντα και τούτο μάλιστα έκ του λόγου, οτι ούδείς των εμπολέμων ηδύνατο πράγματι νά έχη ζωτικόν συμφέρον, όπως έμπλέξη εις τάς πολεμικάς επιχειρήσεις του μίαν χώραν, ή όποια εύρίσκετο μακράν του πραγματικού θεάτρου του πολέμου. 

Ούτως ή Γερμανία και ή Ιταλία ούδέποτε ήξίωσαν άλλο τι άπό τήν Ελλάδα, ειμή τήν τήρησιν μιας γνήσιας ούδετερότητος. 

Εντεύθεν λοιπόν είναι έτι μάλλον άκατανόητον, ότι παρά ταύτα ή έλληνική Κυβέρνησις έγκατέλειψε τήν στάσιν ταύτην, ή όποια διεγράφετο εις αύτήν σαφώς, και τοιουτοτρόπως είσήβεν εις τον δρόμον, όστις, θάττον ή βράδιον, ήτο φυσικόν νά φέρη τον λαόν της εις σοβαρούς κινδύνους. 

Γνωρίζομεν σήμερον, ότι ή Ελλάς έγκατέλειψε πράγματι τήν στάσιν τής ούδετερότητος άπό τής κατά Σεπτέμβριον του 1939 έκρήξεως του πολέμου, και έλαβε θέσιν κατ’ αρχάς μυστικώς και είτα όλονέν έμφανέστερον υπέρ τών έχθρών τής Γερμανίας και προ παντός υπέρ τής Αγγλίας. 

Μέχρι ποίου σημείου ή ελληνική πολιτική και προ τής έκρήξεως άκόμη του πολέμου ήτο έπηρεασμένη άπό τάς εις τούς κύκλους τής έλληνικής Κυβερνήσεως έπικρατούσας συμπαθείας προς τήν Άγγλίαν, άποδε'ικνύει τό γεγονός και μόνον, ότι κατ' Άπρίλιον του 1939 ή Ελλάς άπεδέχθη πολιτικήν έγγύησιν τών Δυτικών Δυνάμεων. 

Κατόπιν τής λίαν γνωστής πείρας, τής κτηθείσης έκ τών άγγλικών έγγυήσεων, έδει νά έχη πλήρη έπίγνωσιν, ότι, ένεργούσα ούτως, έθετεν άναγκαίως τήν χώραν της ύπό τήν έξάρτησιν τής Αγγλίας και δτι μοιραίως θά εύρίσκετο περιπεπλεγμένη εις τά ήδη ύφιστάμενα τότε άγγλικά σχέδια κυκλώσεως τής Γερμανίας. 

Η τάσις αύτη έξεδηλώθη τό πρώτον έμφανώς μετά τήν έκρηξιν του πολέμου, κατ' Όκτώβριον του 1939, όταν ή ελληνική Κυβέρνησις ήρνήθη και νά συζητήση καν τό ένδεχόμενον παρατάσεως του συμφώνου φιλίας μετά τής Ιταλίας, του όποιου ή ισχύς έξέπνεε κατά τό έτος τούτο. 

Την ιδίαν έποχήν περιήλθον εις τήν κατοχήν τής Κυβερνήσεως του Ράϊχ στοιχεία, συμφώνως προς τά όποια ή διά τής άγγλικής βοηθείας έγκατασταθεισα τότε εις τήν άρχήν έλληνική Κυβέρνησις άπό τής έγκαθιδρύσεώς της εις τήν έξουσίαν είχεν άναλάβει εύρείας ύποχρεώσεις έναντι τής άγγλικής πολιτικής. 

Έάν επί του σημείου τούτου ύπελείπετο και ή έλαχίστη άκόμη άμφιβολία, τά έπίσημα έγγραφα, άτινα εύρέθησαν εις τήν Λά Σαριτέ τής Γαλλίας, και τά όποια ήδη έδόθησαν εις τήν δημοσιότητα, άποδεικνύουν κατά τον πλέον άναμφισβήτητον τρόπον τήν θέσιν, ην έλαβε σαφώς ή Ελλάς έναντίον τοΰ "Αξονος άπό τής έκρήξεως του πολέμου. 

Άπό τά έπίσημα ταΰτα στοιχεία τοΰ γαλλικού Γενικού Επιτελείου και τής γαλλικής Κυβερνήσεως προκύπτει ή άκόλουθος είκών περί τής αληθούς πολιτικής, τήν οποίαν ήκολούθησε μυστικώς ή έλληνική Κυβέρνησις: 

 1. Άπό του Σεπτεμβρίου ήδη του 1939 τό έλληνικόν Γενικόν Έπιτελείον άπέστειλεν εις Άγκυραν τον Συνταγματάρχην Δόβαν, ίνα έλθη εις έπαφήν με τον Στρατηγόν Βεϋγκάν, Αρχιστράτηγον του γαλλικού εκστρατευτικού σώματος έν τή Εγγύς Ανατολή. 

 2.Τήν 18 Σεπτεμβρίου 1939 ό έλλην Πρεσβευτής έν Παρισίοις Πολίτης έδωσε τήν διαβεβαίωσιν, ότι ή Ελλάς δεν έπεθύμει τήν άνανέωσιν τής μετά τής Ιταλίας συνθήκης, ήτις έξέπνεε τον Όκτώβριον, ειμή μόνον «έφ' δσον μία τοιαύτη συμφωνία δεν θά ήμπόδιζε τον σχηματισμόν ενός ανατολικού μετώπου». 

 3. Κατά τάς άρχάς του ' Οκτωβρίου 1939 ο Υφυπουργός τών Εξωτερικών Μαυρουδής έδήλωσεν εις τον γάλλον Πρεσβευτήν έν Αθήναις, ότι ή Ελλάς οχι μόνον δέν θά ήμπόδιζε μίαν άπόβασιν τών συμμάχων εις Θεσσαλονίκην, αλλά τούναντίον θά ύπεστήριζεν ένεργώς αύτήν, ύπό τήν προϋπόθεσιν μόνον ότι ή έπιτυχία τών επιχειρήσεων θά ήτο έξησφαλισμένη. 

 4. Η έπαφή, ή λαβούσα χώραν κατά τά τέλη Όκτωβρίου 1939 μεταξύ του έν Αθήναις γάλλου στρατιωτικού Ακολούθου και του έλληνος Αρχηγού του Γενικού Επιτελείου ώδήγησε, τήν 4 Δεκεμβρίου 1939, εις τήν ρητήν έπιθυμίαν του ελληνικού Γενικού Επιτελείου, όπως γίνη έναρξις στρατιωτικών διαπραγματεύσεων, καθώς και εις τήν άποστολήν εις Ελλάδα του Συνταγματάρχου του γαλλικού Γενικού Επιτελείου Μαριό. 

 

5. Εις σημείωμα του Στρατηγού Γκαμελαίν ύπό χρονολογίαν

 4 Ιανουαρίου 1940 λέγεται, ότι ό άρχηγός του ελληνικού Γενικού Επιτελείου κατέστησε γνωστόν, ότι ήτο εις θέσιν νά έγγυηθή τήν άποβίβασιν ένός διασυμμαχικού εκστρατευτικού σώματος εις Θεσσαλονίκην, ύπό τήν έπιφύλαξιν επαρκούς ύποστηρίξεως δι' άεροπορικών δυνάμεων καί διά δυνάμεων άντιαεροπορικής άμύνης . 

Η Κυβέρνησις τοΰ Ράϊχ, ήτις προ πολλού έτέλει έν γνώσει τών στοιχείων τούτων, άτινα έπεβάρυνον σοβαρώς τήν ελληνικήν Κυβέρνησιν, άνέμενεν έν τούτοις με ύπέρμετρον ύπομονήν και μακροθυμίαν τήν περαιτέρω έξέλιξιν τής έλληνικής πολιτικής. 

Άκόμη και όταν ή Ελλάς έθεσεν εις τήν διάθεσιν τού βρετανικού ναυτικού βάσεις έπί τών νήσων της και ή Ιταλία, ό σύμμαχος του γερμανικού Ράϊχ, έν όψει τής στάσεως αύτής, ήτις δέν ήτο πλέον στάσις ούδετέρου κράτους, έξηναγκάσθη εις στρατιωτικήν δράσιν έναντίον τής Ελλάδος, ή Γερμανία διετήρησε τήν στάσιν τής άναμονής. 

Ταύτην καθώριζεν ή ειλικρινής έλπίς του γερμανικού λαού, όστις μέχρι τότε διεπνέετο αποκλειστικώς ύπό αισθημάτων φιλίας διά τον έλληνικόν λαόν, ότι ή Ελλάς θά άνεμιμνήσκετο έν τέλει τών άληθών συμφερόντων της και ότι ούτω ή έλληνική Κυβέρνησις, παρ’ οσα συνέβησαν, θά εύρισκε τήν εύκαιρίαν νά έπανέλθη εις τήν άληθή ούδετερότητα. '

Υπό τό πνεύμα τούτο ό Φόν Ρίμπεντροπ, Υπουργός τών Εξωτερικών του Ράϊχ, εις συνομιλίαν, ην έσχε έν Φούσλ μετά του Έλληνος Πρεσβευτού τήν 26 Αύγούστου 1940, έδωσεν εις τήν έλληνικήν Κυβέρνησιν, ύπό σοβαρόν τύπον, τήν συμβουλήν, όπως έγκαταλείψη τήν μεροληπτικώς εύμενή προς τήν Άγγλίαν στάσιν της.

 

Πέραν όμως τούτου δι' έπανειλημμένων δημοσίων δηλώσεων αυτού του Φύρερ, η ελληνική Κυβέρνησις κατέστη ενήμερος, ότι ή Γερμανία έν ούδεμια περιπτώσει θά ήνείχετο, όπως βρεταννικαί στρατιωτικαί δυνάμεις έγκατασταθούν επί έλληνικοΰ έδάφους. 

Ύπενθυμίζομεν, μεταξύ άλλων, έπί του σημείου τούτου τον λόγον, τον έκφωνηθέντα ύπό του Φύρερ τήν 30 Ιανουαρίου 1941, έν τω όποίω άναφέρεται: 

«Ισως στηρίζουν έλπίδας έπί τών Βαλκανίων, άλλ' ούτε εκεί δέν βλέπω τύχην δι’ αύτούς, διότι έν πραγμα είναι βέβαιον: Εκεί όπου ή Αγγλία θά έμφανίσθή, θά τής έπιτεθώμεν και είμεθα άρκετά

 ισχυροί διά νά τό πράξωμεν». …………..

Η 6η Απριλίου 1941 με τα μάτια του Μπατριωτικού ΚΚΕ. 

Στις 28 Οκτωβρίου 1940 ο Πλουμπίδης με εντολή του άγγλου πρέσβη κυκλοφόρησε την ανακοίνωση του ΚΚΕ, «Κάτω ο Πόλεμος» στον οποίο «μας έσυρε η βασιλοματαξική σπείρα». 

Τ

ο 1945 ο Ριζοσπάστης μιλούσε για τον «Στρατό μας» και κατήγγειλε τους προδότες υπουργούς του Γλύξμπουργκ, ενώ υμνούσε τον Τσώρτσιλ και τους Συμμάχους μας. 
 Ο "Ριζοσπάστης" δημοσίευε ως "προδοτκή" μια απόφαση του Παπαδήμα  που εκδόθηκε στις 6 Απριλίου με την σύμφωνη γνώμη του Παπάγου για "αποσυμφωριση" των μοναδων στα μετόπισθεν από τις χιλιάδες σαν τον Μητσοτάκη  που δεν είχαν σταλεί στα μέτωπο. 

Τους εδιναν "δυο μήνες" άδεια" εφ'όσον το επιθυμούσαν.

Η απόφαση ηταν εντελώς αόριστη και ρουσφετολογική    αλλά δείχνει οτι ο Παπάγος και ο Βασιλιάς ανέμεναν την κατάληψη της Ελλάδος.