Τι σόι κυβέρνηση είναι αυτή;
Ένας πρωθυπουργός που... διαλογιζόμενος κάπου μεταξύ Ραφήνας και Μαξίμου έπαψε να είναι κατάλληλος και έγινε καταλληλότερος…
Και ένα περίεργο τσούρμο «στελεχών» της ΝΔ που δηλώνεται πολιτικό προσωπικό με μόνο όραμα το ίδιον όφελος.
Τι σόι αντιπολίτευση είναι αυτή;
Ένας αρχηγός που δυσκολεύεται να παρουσιάσει ακόμη και τις κοινοτυπίες που του ετοιμάζουν κάθε λογής σύμβουλοι και αδυνατεί να εμφανιστεί έστω και ως καταλληλότερος…
Και ένα επίσης περίεργο τσούρμο «στελεχών» του ΠΑΣΟΚ που εμφανιζόταν και επιμένει να εμφανίζεται ως πολιτικό προσωπικό με μόνο όραμα -και αυτοί- το ίδιον όφελος.
Δύο κόμματα, μία κοψιά και προφανώς τα ίδια αδιέξοδα. Πότε ευρωλιγουριά και πότε αστερόεσσα. Τι καλύτερο θα μπορούσε να περιμένει η αριστερά μας;
Αλλά, τι σόι αριστερά είναι αυτή;
Με τους διαγκωνιζόμενους για τη θέση του καταλληλότερου να μην μπορούν να πείσουν ούτε τους παρατρεχάμενους, με τα δύο κόμματα «εξουσίας» να δυσκολεύονται να αρθρώσουν στοιχειώδη λόγο έστω και για το πιο απλό θέμα και με τα «στελέχη» τους να αποκαλύπτουν την ανημπόρια τους καθημερινά στα τηλεοπτικά παράθυρα της βαρεμάρας, οι αριστεροί μας μένουν στη γωνία τους και παλεύουν για τη διατήρηση των γλίσχρων ποσοστών τους.
Κάπως έτσι η Ελλάδα πεθαίνει σαν χώρα. Με το «ίδιον όφελος» να είναι πλέον το μόνο όραμα, τις σημαίες ευκαιρίας να ανεμίζουν σε μπαλκόνια και παράθυρα, τα σχολεία της αμάθειας να παράγουν απασχολήσιμους με πτυχία και ντοκτορά, τα γήπεδα να οροθετούν την εκτόνωση και το τηλεοπτικό θέαμα να ορίζει τον πολιτισμό μας.
Α, και την αριστερά να σπεύδει για το δικό της μερίδιο στα προγράμματα ενσωμάτωσης ή να κάνει ασκήσεις τροχάδην... επιτόπου.
Δεν είναι περίεργο που σε αυτή τη χώρα, με αυτά τα κόμματα και αυτό το πολιτικό προσωπικό, ο μόνος που φαίνεται να έχει σχέδιο είναι ο θίασος σκιών του Καρατζαφέρη.
Ένας πρωθυπουργός που... διαλογιζόμενος κάπου μεταξύ Ραφήνας και Μαξίμου έπαψε να είναι κατάλληλος και έγινε καταλληλότερος…
Και ένα περίεργο τσούρμο «στελεχών» της ΝΔ που δηλώνεται πολιτικό προσωπικό με μόνο όραμα το ίδιον όφελος.
Τι σόι αντιπολίτευση είναι αυτή;
Ένας αρχηγός που δυσκολεύεται να παρουσιάσει ακόμη και τις κοινοτυπίες που του ετοιμάζουν κάθε λογής σύμβουλοι και αδυνατεί να εμφανιστεί έστω και ως καταλληλότερος…
Και ένα επίσης περίεργο τσούρμο «στελεχών» του ΠΑΣΟΚ που εμφανιζόταν και επιμένει να εμφανίζεται ως πολιτικό προσωπικό με μόνο όραμα -και αυτοί- το ίδιον όφελος.
Δύο κόμματα, μία κοψιά και προφανώς τα ίδια αδιέξοδα. Πότε ευρωλιγουριά και πότε αστερόεσσα. Τι καλύτερο θα μπορούσε να περιμένει η αριστερά μας;
Αλλά, τι σόι αριστερά είναι αυτή;
Με τους διαγκωνιζόμενους για τη θέση του καταλληλότερου να μην μπορούν να πείσουν ούτε τους παρατρεχάμενους, με τα δύο κόμματα «εξουσίας» να δυσκολεύονται να αρθρώσουν στοιχειώδη λόγο έστω και για το πιο απλό θέμα και με τα «στελέχη» τους να αποκαλύπτουν την ανημπόρια τους καθημερινά στα τηλεοπτικά παράθυρα της βαρεμάρας, οι αριστεροί μας μένουν στη γωνία τους και παλεύουν για τη διατήρηση των γλίσχρων ποσοστών τους.
Κάπως έτσι η Ελλάδα πεθαίνει σαν χώρα. Με το «ίδιον όφελος» να είναι πλέον το μόνο όραμα, τις σημαίες ευκαιρίας να ανεμίζουν σε μπαλκόνια και παράθυρα, τα σχολεία της αμάθειας να παράγουν απασχολήσιμους με πτυχία και ντοκτορά, τα γήπεδα να οροθετούν την εκτόνωση και το τηλεοπτικό θέαμα να ορίζει τον πολιτισμό μας.
Α, και την αριστερά να σπεύδει για το δικό της μερίδιο στα προγράμματα ενσωμάτωσης ή να κάνει ασκήσεις τροχάδην... επιτόπου.
Δεν είναι περίεργο που σε αυτή τη χώρα, με αυτά τα κόμματα και αυτό το πολιτικό προσωπικό, ο μόνος που φαίνεται να έχει σχέδιο είναι ο θίασος σκιών του Καρατζαφέρη.
Βέβαια, σχέδια έχουν και οι εθνικοί μας εργολάβοι αλλά ελέγχοντας εδώ και δεκαετίες τα ΜΜΕ καταφέρνουν να τα κρατούν έξω από τη βιτρίνα, πίσω από τα σίριαλ, τα σόου και τις ειδήσεις που τους βολεύουν.
Σχέδιο έχει και η ελίτ των μανατζαρέων που βγάζει τον επιούσιο και... κάτι τις παραπάνω, λέγοντας αρλούμπες για το πώς θα ξεπεραστεί η κρίση που δεν πρόβλεψαν ή και προκάλεσαν.
Σχέδιο έχουν και οι μεγαλοδημοσιογράφοι που μοιράζουν ρόλους στήνοντας τα γαϊτανάκια των αποκρύψεων σε κανάλια και εφημερίδες. Αυτοί ίσως είναι και χειρότεροι: πλασάρουν τις γελοιότητες με αβάσταχτη σοβαροφάνεια, σαν να πιστεύουν οι καψεροί ότι τους πιστεύουμε!
Σχέδιο έχει και η ελίτ των μανατζαρέων που βγάζει τον επιούσιο και... κάτι τις παραπάνω, λέγοντας αρλούμπες για το πώς θα ξεπεραστεί η κρίση που δεν πρόβλεψαν ή και προκάλεσαν.
Σχέδιο έχουν και οι μεγαλοδημοσιογράφοι που μοιράζουν ρόλους στήνοντας τα γαϊτανάκια των αποκρύψεων σε κανάλια και εφημερίδες. Αυτοί ίσως είναι και χειρότεροι: πλασάρουν τις γελοιότητες με αβάσταχτη σοβαροφάνεια, σαν να πιστεύουν οι καψεροί ότι τους πιστεύουμε!
Τοπίο στην ομίχλη λοιπόν. Μια ομίχλη βαριά που δεν πρόκειται να σκορπίσει με τις κάλπες.
Με αυτά ασχολείται το νέο ρεσάλτο που κυκλοφορεί.
Και με ένα αφιέρωμα για τα ψεύδη και τις πλαστογραφίες του αντιδικτατορικού αγώνα στα χρόνια της χούντας.
Με αυτά ασχολείται το νέο ρεσάλτο που κυκλοφορεί.
Και με ένα αφιέρωμα για τα ψεύδη και τις πλαστογραφίες του αντιδικτατορικού αγώνα στα χρόνια της χούντας.
Θύμιος Παπανικολάου
Tα περιεχόμενα εδώ:
.png)
.png)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου