Να η ευκαιρία. Γίνε εκατομμυριούχος!

Ο πλούτος μαζεύεται σε λίγα χέρια και η φτώχεια απλώνεται αλλά για αυτό δεν υπάρχει μεταρρύθμιση

του Σπόρου Χατζάρα

Το «Όνομα», ο Θεός του χρήματος, ο Χα-Σεμ, είναι σοσιαλιστής δίκαιος , οπότε όλοι οι πιστοί, (ιουδαίοι), πρέπει να έχουν την «ευκαιρία» τους. Η ανισοκατανομή της «ευκαιρίας», (μεταξύ των ιουδαίων), είναι αμάρτημα, οπότε και η ιδιωτική «Federal Reserve Bank», οργάνωσε στη Βοστώνη διάσκεψη με θέμα την «ανισότητα στην Οικονομική Ευκαιρία» .(Inequality of Economic Opportunity).
Στη διάσκεψη της Βοστώνης μίλησε και η (Ιουδαία) πρόεδρος Federal Reserve Τζάνετ Γέλεν, που εξέφρασε «έντονη ανησυχία για την αύξηση των ανισοτήτων στα εισοδήματα και στον πλούτο» , επειδή όπως είπε, η ανισότητα στα εισόδημα και την κατοχή πλούτου είναι στο υψηλότερο επίπεδο από τον 19ο αιώνα, και είπε ότι το 5% των Αμερικανών, με εισόδημα πάνω από 1,9 εκ. δολ, κατέχει το 63% του πλούτου της χώρας. Μίλησε για «χάσμα» ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς που μεγαλώνει διαρκώς τις τελευταίες δεκαετίες, διότι ενώ το 5% των πλουσιότερων αμερικανών το 1989 κατείχε το 54% του συνόλου του πλούτου, το 2010 το μερίδιό τους αυξήθηκε στο 61% και σε μόνο δυο χρόνια, το 2013, έφθασε το 63%, όπως είπε, η πρόεδρος.
Η «μεσαία τάξη», οι οικογένειες με εισοδήματα από 81.000 μέχρι και 1.900.000 δολάρια, ενώ το 1989 κατείχε το 43% του πλούτου το 2013, έπεσε στο 36% Όλοι οι υπόλοιποι κατέχουν μόνο το 1% του πλούτου ενώ το 1989 τους αντιστοιχούσε το 3%.
Στην Ευρώπη, σύμφωνα με μελέτη της Julius Baer πάνω από το 50% του πλούτου βρίσκεται στα χέρια του 10% των ευρωπαϊκών νοικοκυριών. 
  «Τις τελευταίες δεκαετίες υπάρχει διεύρυνση της ανισότητας και ενώ αυξάνονται τα εισοδήματα και ο πλούτος στην κορυφή το βιοτικό επίπεδο για την πλειονότητα παραμένει στάσιμο», είπε η Γέλεν, που έθεσε το ερώτημα « αν η τάση αυτή είναι συμβατή με τις αξίες που είναι ριζωμένες στην ιστορία του έθνους μας, μεταξύ των οποίων η υψηλή αξία που οι Αμερικανοί αποδίδουν παραδοσιακά στην ισότητα των ευκαιριών», και πρότεινε ως λύση το «μάθε γέρο γράμματα» και το «άνοιξε και εσύ ένα μαγαζάκι μπορείς».
Πρότεινε την αύξηση των προγραμμάτων εκπαίδευσης και την ενθάρρυνση των μικρών επιχειρήσεων, ως δύο λύσεις για την αντιμετώπιση του προβλήματος.
Παράλληλα, μια μελέτη της Credit Suisse, διαπίστωσε ότι σχεδόν το 50% του παγκόσμιου πλούτου ανήκει στο 0,7% του παγκόσμιου πληθυσμού. Σύμφωνα με την Credit Suisse οι εκατομμυριούχοι (σε δολάρια) του πλανήτη είναι 35 εκατομμύρια και από αυτούς το 41% είναι Αμερικανοί πολίτες.
  Η έκθεση διαπιστώνει ότι η ανισότητα του πλούτου στις ΗΠΑ, ξεπέρασε το υψηλότερο επίπεδό που βρισκόταν στη Μεγάλη Ύφεση, μετά το Κράχ, διότι η ασυνήθιστα υψηλή αναλογία του πλούτου προς το διαθέσιμο εισόδημα βρίσκεται στο «ανησυχητικό επίπεδο του 6,5 όπως και στις αρχές της δεκαετίας του 1930» και αυτό προαναγγέλλει μια νέα ύφεση στις Ηνωμένες Πολιτείες.
  Ο ΟΟΣΑ σε έκθεσή του για την «παγκόσμια ευημερία» αποκάλυψε ότι ο πλούτος του πλουσιότερου 1% του παγκόσμιου πληθυσμού ανέρχεται σήμερα στα 110 τρισ. δολάρια και είναι 65 φορές μεγαλύτερος από τον «πλούτο» που έχει το φτωχότερο 50% των κατοίκων του πλανήτη, και ότι οι 85 πλουσιότεροι έχουν όσα έχει ο μισός πληθυσμός της Γης. Σύμφωνα με μελέτη του Χάρβαρντ, που δημοσιεύθηκε τον περασμένο μήνα η αυξανόμενη εισοδηματική ανισότητα στις ΗΠΑ μεταξύ των πλουσιότερων Αμερικανών και των μεσαίων και κατώτερων τάξεων είναι «μη βιώσιμη» και θα επιδεινωθεί.
Η μελέτη, υπογράμμιζε το ρόλο για το διευρυνόμενο χάσμα του πλούτου , του εκπαιδευτικού συστήματος και του πολιτικού συστήματος. Η μελέτη διαπίστωσε ότι ενώ οι μεγάλες εταιρείες των ΗΠΑ έχουν αρχίσει να «κερδίζουν την ανταγωνιστικότητά τους σε διεθνές επίπεδο», οι εργαζόμενοι «σεν έχουν δει καλύτερες αμοιβές και παροχές».
 Η Στατιστική Υπηρεσία των ΗΠΑ στην έκθεση της για τα εισοδήματα του 2013 διαπίστωσε ότι το πραγματικό μέσο εισόδημα των νοικοκυριών ήταν 8% κάτω από το ποσό του 2007, το έτος πριν από την ύφεση του 2008 και βρισκόταν στο επίπεδο του 1994. Το πραγματικό εισόδημα της «μέσης αμερικανικής οικογένειας» έχει μειωθεί στο επίπεδο που ήταν πριν από 20 χρόνια.
Στην άλλη άκρη του νήματος, στον κόσμο της φτώχειας και της ανεργίας ο αριθμός των αμερικανικών νοικοκυριών που ζουν σε συνθήκες «ακραίας φτώχειας» με λιγότερα από 2 δολάρια ανά άτομο την ημέρα, ξεπέρασε το 4% , ενώ πάνω από το 20% των Αμερικανών επιβιώνει με τα κουπόνια τροφίμων και άλλα κυβερνητικά επιδόματα πρόνοιας.
Η φτώχεια σήμερα στις Ηνωμένες Πολιτείες, βρίσκεται στα επίπεδα του 1950 και το ένα τρίτο του πληθυσμού βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχειας χωρίς να υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ.
Ο πλούτος μαζεύεται σε λίγα χέρια και η φτώχεια απλώνεται αλλά για αυτό δεν υπάρχει μεταρρύθμιση.
Η συγκέντρωση του πλούτου σε λίγα χέρια είναι πρόβλημα και για τους τραπεζίτες, για την παγκόσμια διακυβέρνηση του ΔΝΤ, για τον ΟΟΣΑ και τους νομπελίστες. Άλλοι λένε ότι βλάπτει την ανάπτυξη αφού στερεί πόρους οι οποίοι θα μπορούσαν να κατευθυνθούν στην κατανάλωση και στις επενδύσεις, για να βγάλουν την παγκόσμια οικονομία από τη στασιμότητα και άλλοι οι μαρξιστές νεοκεϊνσιανοί βλέπουν φορολογικούς παραδείσους και προτείνουν φορολογία.
Η ραγδαία συγκέντρωση του πλούτου σε λίγα χέρια, οφείλεται όμως στον τοκογλυφικό χαρακτήρα της διεθνούς οικονομίας και στην υπεραπόδοση των χρέων, με τα υπερβολικά και αφορολόγητα επιτόκια, που ξεπερνούν την αύξηση της πραγματικής παραγωγής.