Τα ζητήματα της Ουσίας της Οικονομικής Πολιτικής και η Προπαγάνδα για τους αφελείς

Η Ρωσία βρίσκεται σε κατάσταση πολέμου. Σε αυτές τις συνθήκες, προκειμένου να αντιμετωπιστεί η απειλή χρειάζεται μια «πολεμική οικονομία». 
 Η Άμυνα με τα συμβατικά όπλα και τις μεθόδους οι οποίες έχουν αναπτυχθεί από τον εχθρό, είναι αδύνατη. Οι θεωρίες ότι η αύξηση των επιτοκίων φέρνει τη σταθεροποίηση της οικονομίας είναι εγκληματικές.
Στην πραγματικότητα αποσταθεροποιούν την κοινωνία. Η αύξηση των επιτοκίων για τους καταναλωτές και η εγχώρια παραγωγή είναι ακριβώς ο στόχος των κυρώσεων των ΗΠΑ.
Ο οικονομικός πόλεμος εναντίον του Πούτιν είναι ασύμμετρη απειλή και η απάντηση μπορεί να είναι μόνο αντισυμβατική.

Οι επιχώριοι Ρουφιάνοι λένε πως δεν τα κάναμε όλα σωστά και για αυτό πλάκωσε η τρόικα. Δηλαδή, υπάρχει πλαίσιο, υπάρχουν προαπαιτούμενα, και προδιαγραφές σωστής πολιτικής, που αναπτύχθηκε από τα αμερικανικά και εγγλέζικα «Κέντρα» μελέτης και το ΔΝΤ και που εγγυάται την αέναη κυριαρχία τω περιούσιων. Το ζήτημα δεν είναι δραχμή η Ευρώ.

Το ζήτημα είναι αν η Κεντρική Τράπεζα της Δραχμής ή του Ευρώ θα είναι υπό δημοκρατικό-λαϊκό έλεγχο ή θα είναι ανεξάρτητη. Είτε με δραχμή είτε με ευρώ το Κράτος θα δανείζεται με επιτόκια «αγοράς» ή με επιτόκια προνομιακά;
Όταν ο Καραμανλής και η Χούντα δανείζονταν με 1% από την Τράπεζα της Ελλάδας η Ελληνική Οικονομία αναπτυσσόταν.
Όταν μπήκαμε στην ΕΟΚ και έπρεπε να δανειζόμαστε με «επιτόκια αγοράς» χάθηκε ο έλεγχος και βέναια οι παπαγάλοι λένε ότι έφταιγε ο Αντρέας και όχι «τα επιτόκια της αγοράς».
Το ζήτημα δεν είναι δραχμή η Ευρώ. Το ζήτημα είναι αν θα πουλάμε τα κρατικά ομόλογα σε ένα ολιγοψώνιο 22 Τραπεζών όπως τώρα, και οι οποίες μας εκβιάζουν ή θα πουλάμε ομόλογα πό τα δημόσια Ταμεία σε κάθε ενδιαφερόμενο αποταμιευτή.

Σπ.Χ