Χαλάλι για τον ταξικό αγώνα ρε το …καλόπαιδο

Δεν ξέρω ποιος ηλίθιος ιερόσυλος έκανε τον παραλληλισμό του ήρωα της Κύπρου, στρατηγού Ντερτιλής με τον «ήρωα» του Βελβεντού, τον εγγονό του Νάσιουτζικ, που κυκλοφορεί στο διαδίχτυο, αλλά μού έδωσε μια καλή ιδέα.

Ο στρατηγός Καλλάρης, τον Δεκέμβριο του 1912, όταν έχασε τον ανθυπολοχαγό γιό του, που έπεσε ηρωικά μαχόμενος στο ύψωμα 1076 Προφήτης Ηλίας, βορειοανατολικα του χωριού Μανωλιάσσα τον αποχαιρέτισε μετά τη μάχη λέγοντας. «Η ημέρα αυτή, παιδί μου, είναι ημέρα ευτυχίας διά τον Στρατηγόν και δυστυχίας διά τον πατέρα. Ανθυπολοχαγέ Καλλάρη, εξετέλεσες λαμπρά το καθήκον σου. Εύγε! Aιωνία σου η μνήμη, παιδί μου!»
Να  λαμπρό παράδειγμα για τους γονείς του παιδιού που θέλει να σπουδάσει.
Να πούν:
 «Η ημέρα αυτή, παιδί μου, είναι ημέρα ευτυχίας διά τον ταξικό αγωνιστή. Νικολάκη, εξετέλεσες λαμπρά το ταξικό καθήκον σου. Εύγε! Aιωνία σου η μνήμη, παιδί μου».
Και να τελειώνουμε!

ΥΓ1. Κλάψ!

YΓ2. Μια στο χώμα χιλιάδες στον αγώνα....