Οι ήρωες της ΕΟΚΑ Ανδρέας Βλάμης 16 ετών και Γεώργιος Χριστοφόρου 18 ετών που πέθαναν σαν σήμερα

Ο 16χρονος Ανδρέας Βλάμης από το χωριό Βουνί, της επαρχίας Λεμεσού, σκοτώθηκε στις 20 Νοεμβρίου 1956 στη Λεμεσό από ειδικό χωροφύλακα, με τον οποίο ήρθε στα χέρια. Ο Ανδρέας Βλάμης τελείωσε το δημοτικό σχολείο του χωριού του και φοιτούσε στο Λανίτειο Γυμνάσιο, όταν φονεύθηκε. Ήταν οργανωμένος στις μαθητικές ομάδες της ΕΟΚΑ, από τις οποίες μεταπήδησε στη συνέχεια στις ομάδες κρούσεως. Η ανακοίνωση των Άγγλων έλεγε. «Την 4:45μ.μ. ώραν της σήμερον, 20 Νοεμβρίου 1956, ειδικός χωροφύλαξ επί καθήκοντι, υπέστη επίθεσιν υπό 16ετούς Έλληνος Κυπρίου νέου. Κατά την επακολουθήσασαν πάλην ο χωροφύλαξ ανέσυρε το ρεβόλβερ του και επυροβόλησε τον νέον, ο οποίος και απέθανε». 
Κατά την κηδεία του, Άγγλοι στρατιώτες προσπάθησαν να εμποδίσουν τις πατριωτικές εκδηλώσεις του πλήθους, καθώς και των συμμαθητών και καθηγητών του.

 

Ο Γεώργιος Χριστοφόρου γεννήθηκε στο χωριό Έμπα, της επαρχίας Πάφου, στις 30 Νοεμβρίου 1940. Πέθανε από βασανιστήρια των Άγγλων στις 20 Νοεμβρίου 1958. 

Έγινε μέλος της ΕΟΚΑ στην Έμπα, το 1957. Ο ομαδάρχης του χωριού, του εμπιστεύθηκε τα πυρομαχικά και τον οπλισμό της ομάδας. Το Νοέμβριο του 1958, κατά τη διάρκεια κατ' οίκον περιορισμού εννέα ημερών που είχε επιβληθεί στην Έμπα, έγιναν μαζικές συλλήψεις στο χωριό. Κάποιος λύγισε στα βασανιστήρια και τον αποκάλυψε.

Στο μεταξύ ο Χριστοφόρου πρόλαβε να μεταφέρει και να αποκρύψει αλλού τον οπλισμό, προτού συλληφθεί και βασανισθεί μέχρι θανάτου. Η γνωμάτευση του άγγλου ιατροδικαστή ανέφερες για τα αίτια του θανάτου του: «Ο Γεώργιος Χριστοφόρου πέθανε από πληγές, ενώ διατελούσε υπό κράτηση. Οι πληγές της μεσεντερίου μεμβράνης, που συγκρατεί τα έντερα, και της ηπατικής καμπής προξενήθηκαν από πλήγμα, το οποίο οφείλεται είτε σε πτώση, είτε σε άλλης μορφής βία, αλλά δεν υπάρχει μαρτυρία, η οποία να δείχνει πού και πώς υπέστη αυτά τα τραύματα». 

Πριν από την κηδεία του, επιβλήθηκε κατ' οίκον περιορισμός στο χωριό και οι στρατιώτες επέτρεψαν μόνο σε τέσσερα άτομα να θάψουν τον ήρωα, μαζί με τον πατέρα του, απαγορεύοντας να τον ξετυλίξουν από τις κουβέρτες με τις οποίες τον είχαν τυλιγμένο και να τον ντύσουν νεκρικά, σύμφωνα με τις παραδόσεις της θρησκείας μας.