Στις 20 Μαΐου 1944 άρχισε από την Βηρυτό το μακρύ Ταξείδι των Ελλήνων μέσα στη Νύχτα της ΕΑΜοκρατίας!

 

Με το Σύμφωνο «εθνικής Ενότητας» με τους Κομμουνιστές, που υπέγραψε υπό την καθοδήγηση του σερ Ρέτζιναλτ Λίπερ, η «αργυρώνητη» και «ανάλγητη «Ψωρο-ελίτ» στο ξενοδοχείο «Bois de Boulogne» της Βηρυτού νομιμοποιήθηκαν πολιτικά σφαγές της ΟΠΛΑ.

 Με την υπογραφή της εθνοπροδοτικής Συμφωνίας του Λιβάνου , οι Εγγλέζοι, χρηματοδότες και σπόνσορες της ΚΚΕ λτδ, έβαλαν το λουρί της ΟΠΛΑ στον σβέρκο του ελληνικού λαού. 

 Οι κόκκινοι συνεργάτες του Μπάλφουρ, συμφώνησαν με τα «ρετάλια» που έφυγαν από την Πάχη στις 22 Απριλίου 1941 με τα μπαούλα τους , και που εκπροσωπούσαν το σαρκίον τους, και τους «αργυρώνητους» και τους μαυραγορίτες των Αθηνών. 

 Για τους αντιστασιακούς που πολέμαγαν το ΕΑΜ, και για τα θύματα του Φενεού υπέγραψε στον Λίβανο ο ραλίστας και τενίστας Σταθάτος.

Η κυβέρνηση του «μέθυσου» Ιωάννη Ράλλη αντέδρασε στην «Εθνική Ομοψυχία» του Λιβάνου με σχόλιο του υπουργού Εσωτερικών Αναστάσιου Ταβουλάρη που δημοσιεύτηκε στα «Αθηναϊκά Νέα» στις 3 Ιουνίου Ι944 :Έγραφε ο Ταβουλάρης. «Έλληνες τίνες πολιτικοί, παρουσιαζόμενοι ως δήθεν εκπρόσωποι Ιστορικών κομμάτων της Χώρας, αποβλέποντες εις μόνην την εξυπηρέτηση της κουφού ματαιοδοξίας των, έδωσαν προ ημερών τας χείρας εις Λίβανον, εις τούς αιμοσταγείς δολοφόνους του ΕΑΜ και τούς εκπροσώπους του Κομμουνιστικού κόμματος, τούς υπονομευτάς, δηλαδή, του Ελληνικού Έθνους και της Ελληνικής Κοινωνίας. 

Μεταξύ των πολιτικών αυτών, οίτινες ισχυρίζονται ότι εκπροσωπούν δήθεν τον Ελληνικόν Λαόν και οίτινες πράγματι ουδέν εκπροσωπούν, αφού εκ φόβου ή εκ συμφέροντος αυτοκαταδικασθέντες είς πλήρη αφάνειαν από μακρότατου χρόνου, εγκατέλειψαν τον λαόν εις την δυστυχίαν του χάριν των εχθρών της Χώρας και του Λαού, των άναγραψάντων εις το πρόγραμμα των την παραχώρηση ή την αύτονόμηση τμημάτων της Ελληνικής Πατρίδος συνήφθη συμβόλαιο αιματηράς αλληλεγγύης, το όποιο θ' αποτελέσει αιώνιο στίγμα δια την πολιτική ιστορία της Ελλάδος. Τόσα αποτρόπαια εγκλήματα διαπραχθέντα και διαπραττόμενα εις βάρος του Έθνους, τόσον αίμα αθώων πολιτών, το οποίον εχύθη και χύνεται δολοφονικώς, ελησμονήθησαν προ της ατομικής ή της κομματικής ιδιοτέλειας, και οι δήμιοι των πραγματικών Ελλήνων συμπαρεκάθησαν ομότιμοι μετά των παρ' άξίαν διεκδικούντων τόν τίτλον των φυσικών ηγετών και προστατών του τιμίου Ελληνικού λαού. 

Και αι συνέπειαι της οίκτράς αυτής ιλαροτραγωδίας, ήτις επαίχθη εις τον Λίβανον εις βάρος του Έθνους, δεν εβράδυναν να εκδηλωθούν. 

Ευθύς από της επομένης της συνάψεως της ανήκουστου αυτής συμμαχίας ήρχισε εντατική πλέον καθ' όλην την Χώραν η δολοφονική δράσις τών ΚΚΕ—ΕΑΜ—ΕΛΑΣ—ΟΠΛΑ, καθ' ήμεραν δέ πίπτουν θύματα άτιμων ενεδρών των μισθάρνων οργάνων των κακούργων αυτών οργανώσεων τίμιοι Έλληνες πολίται και πιστά και γενναία όργανα της ασφαλείας και της τάξεως».