Το Μαύρο Καλοκαίρι του 1944 και οι σφαγές των αντιδραστικών στον εμβολιασμό τους με τον «κομμουνισμό» Ελλήνων

 

Από τη Στρέζοβα ως το Μελιγαλά 

και τον Κόκκινο Δεκέμβρη 

 Γράφει ο Σπυρίδων Αλεξάνδρου Χατζάρας 

Η Πελοποννησιακή Κομματική Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ, πραγματοποιήθηκε στις 19 Απριλίου 1944, στην Στρέζοβα, (Δάφνη), Καλαβρύτων και εκεί μεταφέρθηκε  η κομματική γραμμή και  μοιράστηκαν τα καθήκοντα των οργανώσεων, σύμφωνα  με την απόφαση της 10ης Ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ, που έγινε τον Ιανουάριο του 1944.

 Αμέσως μετά, συνεδρίασαν οι Αχτίδες.

 Η Αχτιδική Επιτροπή Αργολιδο-Κορινθίας συνεδρίασε στα Κιόγκια Στυμφαλίας, παρουσία εκπροσώπων της ΚΕΠΕ. 

Στην Στρέζοβα και στα Κιόγκια Στυμφαλίας κατέβηκε η γραμμή για τις προγραφές των αντιδραστικών που έπρεπε «να σφαχτούν «μέχρι 7ης Γενεάς». 

 

Εκεί, ζητήθηκε από τα στελέχη να βάλουν τις οργανώσεις να συντάξουν και να παραδώσουν στο Κόμμα λίστες με ονόματα των αντιδραστικών τους οποίους έπρεπε να γνωρίζει το κόμμα και σε δεδομένη στιγμή «να ξεβρομίσει ο τόπος». 

Η γραμμή από την Αθήνα ήταν ότι έπρεπε να φροντίζουν να εκτίθενται για τις δολοφονίες τα ΕΑΜικά μέλη και να προφυλάσσονται τα κομματικά μέλη. 

Το ΚΚΕ, από τον Ιανουάριο του 1944 αποφάσισε τις εκκαθαρίσεις και από τον Απρίλιο του 1944 συνέτασσε τις λίστες με τις προγραφές των «αντιδραστικών», και άρχισε τις εκτελέσεις, που κορυφώθηκαν τον «Κόκκινο Δεκέμβρη. 

Αυτή είναι η απλή αδιαμφισβήτητη αλήθεια. 

 Οι ιστορικοί της «Αριστεράς», 77 χρόνια μετά, ακόμα δεν μας έχουν αποκαλύψει τα «ντοκουμέντα» της Πελοποννησιακής Κομματικής Συνδιάσκεψης του ΚΚΕ του 1944 και δεν ξέρουμε το μέλος του Πολιτικού Γραφείου που κατέβασε τη γραμμή για τις λίστες, και για τη σφαγή των «αντιδραστικών» μέχρι 7ης Γενεάς. 

Το ίδιο ισχύει και συνεδρίαση της Αχτίδικης Επιτροπής στα Κιόγκια Στυμφαλίας. 

 Ο γραμματέας της Αχτίδας Αργολιδοκορινθίας σ. Ζέγγος στο απολογητικό του γράμμα προς τον Π.Γ. της ΚΕ του ΚΚΕ πριν τη διαγραφή του τον Οκτώβριο του 1944 ανέφερε: 

« Σε συνεργασία με το Γραμματέα του γραφείου της ΚΕ που είχε προηγηθεί της Πελοποννησιακής Κομματικής συνδιάσκεψης διαπιστώθηκε ότι στο διάστημα από τη 10η ολομέλεια μέχρι τη συνδιάσκεψη είχαν χαλαρωθεί τα μέτρα στο χτύπημα της αντίδρασης και κατά συνέπεια μέσα στη συνδιάσκεψη πρέπει να τονιστεί ότι πρέπει να πάρουμε πιο αποφασιστικότερα μέτρα κατά της αντίδρασης. Στη σύσκεψη τότε αποφασίστηκε πως πρέπει να κάνουμε έντεχνα εξαφανίσεις προδοτών και αντιδραστικών, να μην παρατηρούνται σκοτωμοί και μένουν τα πτώματα άταφα, όπως έγινε σ΄ ορισμένα μέρη, πράγμα που το εκμεταλλεύτηκε η αντίδραση. 

Συζητήθηκε το αμείλιχτο χτύπημα ταγματασφαλητών και αυτών που κάνουν δηλώσεις υποταγής. Μ΄ αυτό το πνεύμα έφυγαν όλοι οι αντιπρόσωποι . Φεύγοντας για τις περιφέρειες και πριν χωρίσουν στις περιφέρειές τους οι αντιπρόσωποι, τους συνέστησα εφαρμόζοντας τις αποφάσεις της συνδιάσκεψης ότι θα πρέπει για να προσέχουμε να μην παρατηρηθεί κανένα στραπάτσο σαν τα προηγούμενα. Αχτύπητη αντίδραση ήταν στο Ναύπλιο-Άργος-Κρανίδι μέσα στην Κόρινθο-Νεμέα και στα κατεχόμενα μέρη κοντά στην Κόρινθο. Μετά τη συνδιάσκεψη, επακολουθούν εγκύκλιοι της ΚΕΠΠ που μιλούσαν για συγκρότηση της ΟΠΛΑ, ίδρυση ανακριτικών γραφείων και να γίνονται μυστικές συλλήψεις, ανακρίσεις και εξαφανίσεις προδοτών και αντιδραστικών. 

Στο μήνα Μάη πήρα από την ΚΕΠΠ 4 γράμματα τα οποία έγραφαν «Τώρα που είναι ευκαιρία πρέπει να ξεπατώσουμε την αντίδραση, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως είμαστε επαναστάτες. Λεπίδι-Λεπίδι στην αντίδραση. 

Μ΄ αυτό το πνεύμα γράφτηκε και κύριο άρθρο στο Μωριά. «λεπίδι λεπίδι στην αντίδραση». 

Τα γράμματα της ΚΕΠΠ τα έστειλα στις περιφερειακές επιτροπές και στο Σύνταγμα. Σε δικό μου διαβιβαστικό σημείωμα έγραφα να προσέχουν ΄ώστε τα χτυπήματα να γίνονται στις κεφαλές της αντίδρασης. Οι περιφερειακές επιτροπές έδωσαν τις ίδιες οδηγίες πάρα κάτω». 

 Ο πιστός ως το τέλος στο Κόμμα, κόκκινος εκτελεστής Νικήτας Σαμαρτζής , εφάρμοζε ακριβώς τη κομματική γραμμή στην κατάθεση του στην αστυνομία της Κορίνθου το 1945, όταν δήλωνε ψευδώς: «τας γενικάς κατευθύνσεις των συλλήψεων και εκτελέσεων είχε δώσει η Π.Ε.Ε.Α. ήτις έλεγε ότι πρέπει κάθε αντιδραστικός να εξοντώνεται και μάλιστα όλος ο συγγενικός κύκλος και μέχρις εβδόμης γενεάς».

Ο Σαμαρτζής, πιστός στο Κόμμα ακολουθούσε τη γραμμή της περιφρούρησης των Κομματικών και έριχνε την ευθύνη στην Π.Ε.Ε.Α. Μόνο για τον Ζέγγο που τον είχαν διαγράψει μίλησε . 

Ο γραμματέας της Αχτίδας ήταν ο σ. Θεόδωρος Ζέγγος που τα κομματικά μέλη τον γνώριζαν ως σ. Στάθη ή Τραντάφυλλο, ο οποίος έμενε στα Καλύβια στην οικία της Βενετσιάνας Καψιμαλάκου, και γύριζε συνεχώς σε ολόκληρη την περιφέρεια της Κορινθίας. 

Ο Νικήτας Σαμαρτζής , που ανέλαβε τις ευθύνες του, ομολόγησε, και εκτελέστηκε το 1948, στην κατάθεση του , αποκάλυψε: «Διά να συλληφθή ένας οιοσδήποτε έπρεπε να αποφασίσει το Κομματικό Γραφείο εκάστου χωρίου. Οι αποτελούντες το Κομματικό Γραφείον συνεκέντρωναν τα στοιχεία και τα έδιδον εις τον γραμματέα της Αχτίδος. Εν περιπτώσει διαφωνίας ο γραμματεύς έδιδε την ψήφον» . Στις 23 Ιουνίου 1944, έγινε σύσκεψη των οργανωτικών της ΚΕΠΠ, και μετά τη σύσκεψη ο σ. Ζέγγος, έδωσε την παρά κάτω γραμμή. «Κάθε σύλληψη πρέπει να γίνεται ύστερα από έκθεση της λαϊκής ασφάλειας, να γίνονται προσεκτικές ανακρίσεις, να παίρνονται καταθέσεις και στις συγκεντρώσεις των χωριών να ζητείται έγκριση». Ακολούθησαν οι μαζικές σφαγές στο Φενεό και οι 813 στη Στιμάγκα. 

Στα τέλη Ιουλίου, μετά το κλείσιμο του στρατοπέδου στον Αγιο Γεώργιο, ο σ. Ζέγγος , μετά από συνεννόηση με την ΚΕΠΠΕ, (δηλαδή τον Νίκο Μπελογιάννη και τον Αχιλλέα Μπλάνα) , έδωσε την παρακάτω γραμμή. 

«Προς τις περιφερειακές επιτροπές. Ουδεμία εξαφάνιση θα γίνεται προδοτών και αντιδραστικών. Κάθε σύλληψη θα γίνεται με έκθεση της λαϊκής ασφάλειας. Καμμία ανάμιξη δεν πρέπει να έχει το κόμμα στις συλλήψεις. Να συσταθούν καλά ανακριτικά γραφεία στον Εφεδρικό ΕΛΑΣ. Να παίρνονται καταθέσεις, να ετοιμάζονται δικογραφίες και οι κρατούμενοι να στέλνονται να δικάζονται στην Ταξ/ρχία».

 Ο σ. Τριαντάφυλλος ή Στάθης, διαγράφηκε από το Κόμμα για «εγκληματική διαστρέβλωση της κομματικής γραμμής», τον Οκτωβριο του 1944, μετά τις σφαγές στη Β. Πελοπόννησο και τον Μελιγαλά.

 Η διαγραφή του δημοσιεύτηκε στο φύλλο της εφημερίδας του ΚΚΕ στις 14/10/1944 . 

Οι σφαγές του Φενεού, της Στιμάγκας, του Αγιονορίου, των Λιμνών, της Καλαμάτας, του Μελιγαλά, των Γαργαλιάνων, και τα Δεκεμβριανά ήσαν «αγριότητες» και «υπερβασίες» που έγιναν από μέλη του κόμματος, χωρίς κομματική εντολή και, όπως έλεγε το 1945 ο αθώος σ. Νίκος, που όμως τόνισε : «φυσικά οι πράξεις που κάναν τα μέλη του Κόμματος δημιουργούν ευθύνες και για το ίδιο», αλλά το ΚΚΕ, «απεκήρυξε και αποκηρύσσει», τις «αγριότητες» και τις «υπερβασίες», «οπότε δε δημιουργείται ζήτημα ηθικής τάξης για το ΚΚΕ».