Όταν ο ΠΡΑΚΤΩΡ Λεφτεράκης χειροκροτούσε από το Παρίσι την απομάκρυσνη του πραξικοπηματία Παπάγου και τον διορισμό του Ιωάννη Μεταξά και ανέκραζε: ΖΗΤΩ Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ

 

   Επιστολή του Ελευθέριου Βενιζέλου προς τον Λουκά Κανακάρη- Ρούφο. από το Παρίσι  με ημερομηνία 9 Μαρτίου 1936.

 Επέχαιρε για την απομάκρυνση των Παπάγου και Πλατή από το Υπουργείο, ενώ όμως παρέμειναν εις την ηγεσία του Στρατού.

 Τέλος πάντων, ο Λευτεράκης έδινε γραμμή από το Παρίσι , Ζήτω ο Βασιλεύς! 

Ζήτω ο Μεταξάς, διαβλέπων «επάνοδον της χώρας εις κανονικόν πολιτικόν βίον». Εννέα ημέρες μετά πέθανε. 

 22 Rue Beaujon – Paris VIII – 9 Μαρτίου 1936 

Φίλτατε λουκά 

Δεν είνε ανάγκη να σου είπω πόσον ζωηρά είνε η χαρά μου, διότι ο Βασιλεύς απεφάσισε να πατάξη επί τέλους τας διηνεκείς επεμβάσεις των στρατιωτικών παραγόντων, απομακρύνας από την κυβέρνησιν, μετά την τελευταίαν αυθάδειάν των, τους Παπάγον και Πλατήν, και αναθέσας το Υπουργείον των Στρατιωτικών εις τον Μεταξάν. Με την ενέργειάν του αυτήν ο Βασιλεύς απέκτησε πάλιν ακέραιον το κύρος του, τόσον απαραίτητον διά την αποκατάστασιν της ψυχικής ενότητος του Ελλ. λαού, και την οριστικήν επάνοδον της χώρας εις κανονικόν πολιτικόν βίον. Πόσον είχα δίκαιον, όταν εις το γράμμα μου της 3 Μαρτίου σου έγραφα: δεν ημπορώ να δεχθω ότι λείπει η υλική δύναμις διότι αυτή θα ακολουθεί πιστώς την απόδειξιν ότι υπάρχει η αναγκαία ψυχική δύναμις. Από μέσα από την καρδιά μου αναφωνώ: 

Ζήτω ο Βασιλεύς!