Φωτογραφία από τη Συνάντηση της αντιπροσωπείας της ΕΣΗΕΑ με την Ενωση Συντακτών Σερβίας.(24-04-2009)Συνδικάτο Τύπου: Το απόλυτο όνειρο, κάθε εκδότη και κάθε ανόητου (συνδικαλιστή)
του Σπύρου Χατζάρα
Η κατάσταση των δημοσιογράφων στη Σερβία θυμίζει κάπως την εμπειρία της ΕΣΗΕΑ από την εποχή της κατοχής. Η Ένωση Συντακτών (UNS) προσπαθεί να βοηθήσει τους ανέργους από τα ενοίκια από το ακίνητο της Ένωσης που είχε κρατικοποιηθεί το 1946 και τώρα τους επιστράφηκε.
Έχουν όμως συνδικάτο. Στο οποίο μετέχουν και οι 1000 «ανεξάρτητοι» της NUNS,οι τεχνικοί ραδιοφώνου και τηλεόρασης, οι τυπογράφοι, οι κομμώτριες , και γενικά όλες οι ειδικότητες που εμπλέκονται στην «ενημέρωση».
Δεν έχουν όμως συλλογική σύμβαση από το 2006, επειδή οι εργοδότες δεν έχουν συνδικάτο. Αφού λοιπόν δημιουργήθηκε το σερβικό συνδικάτο Τύπου, οι εργοδότες τους είπαν, ότι δεν μπορούν να υπογράψουν μαζί τους συλλογική σύμβαση. Απέμεινε το κράτος. Που είναι σοσιαλφιλελεύθερο, και υπέρ των μεταρρυθμίσεων, οπότε προτιμά την «ελεύθερη» ατομική διαπραγμάτευση.
Στα τέσσερα χρόνια πού το «Συνδικάτο Τύπου» άλλαξε τα πράγματα στον σερβικό Τύπο, οι εργοδότες με τις ατομικές συμβάσεις έχουν δημιουργήσει μια κάστα «ικανών» δημοσιογράφων και τεχνικών που αμείβονται από 1000 ως 1500 ευρώ, ενώ παράλληλα η μάζα των "κατώτερων" εισπράττει από 250-350 ευρώ. Στα περιοδικά τα πράγματα είναι χειρότερα. Μέσος μισθός 150 ευρώ.
Το «Συνδικάτο Τύπου», δεν έχει μπορέσει να κηρύξει μια απεργία αυτά τα τέσσερα χρόνια. Επειδή οι «προνομιούχοι» δεν σκοπεύουν να χάσουν τη θέση τους για λογαριασμό των φτωχών, οι οποίοι βλέπουν με φόβο τους 8000 άνεργους που είναι στην απέξω και που θέλουν να τους πάρουν τη θέση. Οι συντάξεις έχουν καταρρεύσει και το εθνικό σύστημα υγείας έχει διαλυθεί. Αλλά αυτό ισχύει για όλους τους εργαζόμενους.
Η ασπιρίνη στα τέσσερα για όλους.
Από την άλλη, οι εργαζόμενοι στην κρατική τηλεόραση, που δεν μπήκαν στο συνδικάτο, συνεχίζουν να υπογράφουν συλλογικές συμβάσεις και να παίρνουν αυξήσεις.
Η κατάσταση είναι αντίστοιχη και στη Βουλγαρία και την Κροατία και τις άλλες βαλκανικές χώρες.
Ευτυχώς, που στην χώρα μας ακόμα, οι «Τρίμηδες» και άλλοι παπαγάλοι των εκδοτών, δεν κατάφεραν να περάσουν τη γραμμή για το «Συνδικάτο Τύπου», το «ένα ταμείο για όλους» και το «όλοι στον ΕΔΟΕΑΠ». Το σερβικό πάθημα ας μας γίνει μάθημα.
Γι αυτό. Μαύρο στους γαμπρούς και τους παπαγάλους των εκδοτών. Μαύρο στη «Συσπείρωση» για να δούμε άσπρη μέρα.
του Σπύρου Χατζάρα
Η κατάσταση των δημοσιογράφων στη Σερβία θυμίζει κάπως την εμπειρία της ΕΣΗΕΑ από την εποχή της κατοχής. Η Ένωση Συντακτών (UNS) προσπαθεί να βοηθήσει τους ανέργους από τα ενοίκια από το ακίνητο της Ένωσης που είχε κρατικοποιηθεί το 1946 και τώρα τους επιστράφηκε.
Έχουν όμως συνδικάτο. Στο οποίο μετέχουν και οι 1000 «ανεξάρτητοι» της NUNS,οι τεχνικοί ραδιοφώνου και τηλεόρασης, οι τυπογράφοι, οι κομμώτριες , και γενικά όλες οι ειδικότητες που εμπλέκονται στην «ενημέρωση».
Δεν έχουν όμως συλλογική σύμβαση από το 2006, επειδή οι εργοδότες δεν έχουν συνδικάτο. Αφού λοιπόν δημιουργήθηκε το σερβικό συνδικάτο Τύπου, οι εργοδότες τους είπαν, ότι δεν μπορούν να υπογράψουν μαζί τους συλλογική σύμβαση. Απέμεινε το κράτος. Που είναι σοσιαλφιλελεύθερο, και υπέρ των μεταρρυθμίσεων, οπότε προτιμά την «ελεύθερη» ατομική διαπραγμάτευση.
Στα τέσσερα χρόνια πού το «Συνδικάτο Τύπου» άλλαξε τα πράγματα στον σερβικό Τύπο, οι εργοδότες με τις ατομικές συμβάσεις έχουν δημιουργήσει μια κάστα «ικανών» δημοσιογράφων και τεχνικών που αμείβονται από 1000 ως 1500 ευρώ, ενώ παράλληλα η μάζα των "κατώτερων" εισπράττει από 250-350 ευρώ. Στα περιοδικά τα πράγματα είναι χειρότερα. Μέσος μισθός 150 ευρώ.
Το «Συνδικάτο Τύπου», δεν έχει μπορέσει να κηρύξει μια απεργία αυτά τα τέσσερα χρόνια. Επειδή οι «προνομιούχοι» δεν σκοπεύουν να χάσουν τη θέση τους για λογαριασμό των φτωχών, οι οποίοι βλέπουν με φόβο τους 8000 άνεργους που είναι στην απέξω και που θέλουν να τους πάρουν τη θέση. Οι συντάξεις έχουν καταρρεύσει και το εθνικό σύστημα υγείας έχει διαλυθεί. Αλλά αυτό ισχύει για όλους τους εργαζόμενους.
Η ασπιρίνη στα τέσσερα για όλους.
Από την άλλη, οι εργαζόμενοι στην κρατική τηλεόραση, που δεν μπήκαν στο συνδικάτο, συνεχίζουν να υπογράφουν συλλογικές συμβάσεις και να παίρνουν αυξήσεις.
Η κατάσταση είναι αντίστοιχη και στη Βουλγαρία και την Κροατία και τις άλλες βαλκανικές χώρες.
Ευτυχώς, που στην χώρα μας ακόμα, οι «Τρίμηδες» και άλλοι παπαγάλοι των εκδοτών, δεν κατάφεραν να περάσουν τη γραμμή για το «Συνδικάτο Τύπου», το «ένα ταμείο για όλους» και το «όλοι στον ΕΔΟΕΑΠ». Το σερβικό πάθημα ας μας γίνει μάθημα.
Γι αυτό. Μαύρο στους γαμπρούς και τους παπαγάλους των εκδοτών. Μαύρο στη «Συσπείρωση» για να δούμε άσπρη μέρα.
.png)
.png)
.png)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου