Σταθερά στη φτώχεια

Φαίνεται ότι τελικά περνάμε στο μάθημα του Τρισέ

του Δημήτρη Τσαλαπάτη

Μόνο πού το ζήτημα πλέον είναι πόσο σκληρά είναι τα μέτρα και πόσο θα αντέξουμε όλοι εμείς πού θα τα πληρώσουμε πάλι.

Την άλλη φορά βέβαια ήταν η απογραφή αλλά τώρα έρχεται η ουρά το καπέλο και ότι άλλο μας φόρτωσαν οι προηγούμενοι.

Και τρώμε και δούλεμα από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα πώς ‘όλα αυτά που κάνουμε,στα μέτρα τους, είναι για το καλό μας ,γιατί έτσι,λέει, θα κερδίσουμε το στοίχημα με την ευημερία και την ανάκαμψη.

Μέσα σ΄αυτή τη συγκινητική ατμόσφαιρα τα σπρεντ ανοίγουν τρύπες στ ταβάνι και κατά περίεργο τρόπο ,την ώρα ακριβώς που η Κυβέρνηση, κάνει τον απολογισμό των 100 ημερών της.

Την επομένη έρχεται ωστόσο η πρόβλεψη στο πρόγραμμα σταθερότητας που οδηγεί το έλλειμμα στο 2,8 % το 2012 και από το 2011 επιστροφή στην ανάπτυξη.

Μέχρι τότε όμως η συνταγή έχει κυρίως δημοσιονομική πειθαρχία, με διαρροές,φόρους σε τίτλους στην αρχή που η εξειδίκευση τους οδηγεί σε τροπολογίες βιαστικές που τελικά μαζεύονται.

Γίνονται όμως την μεθεπομένη νομοσχέδιο, με τη διαδικασία του κατεπείγοντος .

Το πολιτικό πακέτο για την σταθερότητα , κόβει τελικά το κουστούμι για τους μισθούς στο Δημόσιο,στα 2000 ευρώ, ,παγώνει επιδόματα αλλά αναδεικνύει την εταιρική κοινωνική ευθύνη, με δαπάνες πού άλλωστε εκπίπτουν, ως εργαλείο αλληλεγγύης.

Τα θετικά σχόλια του ΣΕΒ αμέσως συμπληρώνουν τη συμμετοχή της επιχειρηματικής κοινότητας στο κοινωνικό διάλογο,που έχει αρχίσει από τις παραμονές της Πρωτοχρονιάς με την πρόταση Μίχαλου για πάγωμα των μισθών και στον ιδιωτικό τομέα.

Και υπάρχουν ακόμη αποκρατικοποιήσεις για τα ρέστα των ΔΕΚΟ και του ΟΤΕ αλλά και εξεταστικές επιτροπές για όσα προηγήθηκαν.

Μόνο που το θερμόμετρο γκρεμίζεται με την πρόβλεψη Λοβέρδου για ένα εκατομμύριο ανέργους στο τέλος του 2010.

ΥΓ:Σταθερά στη φτώχεια.