Προσδοκώ Εθνική Ανεξαρτησία

«Εθνικαί διεκδικήσεις είναι ασυμβίβαστες με το σημερινό τρόπο εθνικής διαβιώσεως που αποδυναμώνει το κράτος, το οποίο εχθρικαί δυνάμεις παντοειδώς διαβιβρώσκουν». - ΗΡΑΚΛΗΣ ΠΕΤΙΜΕΖΑΣ (1995)

Προβληματισμοί από την συμπεριφορά των υποταγμένων στα ξένα συμφέροντα

του Κώστα Μπετινάκη

Το πρόβλημα της «οικονομικής επιτήρησης» από τα κοράκια που ενδιαφέρονται κάθε άλλο παρά για τα δικά μας συμφέροντα, οι τουρκικές παραβιάσεις στο Αιγαίο, η κρίσιμη φάση του Κυπριακού και η καπηλεία του ονόματος από τους Σκοπιανούς, με έκανε να ανατρέξω σε εποχές δύσκολες της ιστορίας του νεότερου ελληνικού κράτους.

Το 1973, χωρίς εξωτερική βοήθεια, η ελληνική οικονομία ήταν υγιής και η ανεργία μηδενική. Από τότε εισέρρευσε πακτωλός για να φτάσουμε στο υπέρογκο σημερινό δημόσιο εξωτερικό χρέος. Που το 1979, είχε φτάσει κιόλας 10 δις $.


Ανατρέχοντας τα βιβλία της ιστορίας, διαπιστώνεις πως οποιοσδήποτε πόλεμος εναντίον των Τούρκων, απέβαινε εις βάρος των Ελλήνων. Ακόμα και στην περίφημη αναμέτρηση Τούρκων και Δυτικών (ναυμαχία της Ναυπάκτου) και την ήττα των Τούρκων, εκείνοι από εκδίκηση εξαπέλυσαν απηνείς διωγμούς εναντίον των χριστιανικών πληθυσμών. Κάθε ρωσική ενέργεια υπέρ των Χριστιανών κατέληγε εις βάρος άλλων χριστιανών, ακόμα και στα βάθη της Μ. Ασίας.

Βαριά η ευθύνη των Ελλήνων αφού βρίσκονται ανάμεσά τους άτομα που προσφέρονται να υπηρετήσουν τα συμφέροντα των Μεγάλων Δυνάμεων. Αλλά και επειδή πολύ εύκολα φανατίζονται και πολεμούν ο ένας εναντίον του άλλου.

Ο ρωσο-τουρκικός πόλεμος του 1828, ήταν καθοριστικός διότι αν υπάρχει νεότερη Ελλάδα το οφείλουμε σ’ αυτόν τον πόλεμο που έληξε με ολοκληρωτική ήττα της Τουρκίας και τη Συνθήκη της Ανδριανούπολης. Ο Σουλτάνος υποχρεώθηκε μεταξύ άλλων όρων, να δεχθεί την ίδρυση ελληνικού κράτους.

Γεγονός είναι ότι από την ίδρυση του το ανεξάρτητο ελληνικό κράτος το 1830, κάθε άλλο παρά ανεξάρτητο υπήρξε. Πώς άλλωστε θα μπορούσε να παραμείνει ανεξάρτητο ένα τόσο μικρό και φτωχό κράτος σε μια κρίσιμη γεωγραφική θέση.

Το μεγαλύτερο γεωγραφικό τμήμα παρέμενε υποδουλωμένος στον Ασιατικό δυνάστη και εισβολέα.

Αν μπορούσαν να δεχθούν αξιόπιστες συμβουλές οι Έλληνες, μία θα έπρεπε να φυλάξουν: «Μην εμπιστεύεστε τους ξένους και σχηματίζετε Αγγλόφιλα, Ρωσόφιλα, κλπ κόμματα». Τώρα βέβαια, έχουμε περιοριστεί να διχαζόμαστε σε «φιλοαμερικανούς» και φιλοευρωπαίους». Τείνουν να εκλείψουν όμως, οι ντόπιοι φιλέλληνες…

Η ιστορία δείχνει πως οι Μεγάλες δυνάμεις ήταν λόγω συμφέροντος πάντοτε υπέρ των τουρκικών «δικαίων»!

Πρώτος εν Ελλάδι οπαδός της σχολής «είμεθα με την Αγγλία», ήταν ο Μαυροκορδάτος, ο οποίος από τότε θεωρούσε δυνατή την ελληνο-τουρκική συνεργασία για την εξυπηρέτηση των αγγλικών συμφερόντων.

Αλλά και ο Τρικούπης, έβλεπε ως αντίρροπο εναντίον της Ρωσίας και των πανσλαβισμού την ελληνοτουρκική συμμαχία! Τα φιλο-αγγλικά αισθήματά του δεν τον έκαναν να φοβηθεί συνεργασία με τους Τούρκους.

Όταν η Βουλγαρία προχώρησε στην προσάρτηση της Ανατολικής Ρωμυλίας και κινήθηκαν σερβικές δυνάμεις προς τα σύνορα, η Αγγλία φοβούμενη μήπως κηρύξουμε κι εμείς επιστράτευση, σπεύδει να μας επιβάλει αποκλεισμό. Παρά ταύτα, ολόκληρη η βασιλική οικογένεια, σπεύδει να παραστεί στις στο Λονδίνο στους εορτασμούς για την 50ετηρίδα της Βικτωρίας!

Τίποτα δεν έχει αλλάξει αν και έχουν περάσει τόσες δεκαετίες. Με πιο πρόσφατο παράδειγμα την στάση των ξένων στο Κυπριακό ή την αναγνώριση του κρατιδίου των Σκοπίων, παρά τις ελληνικές αντιρρήσεις για την καπηλεία του ονόματος.

Τα πείσματα όμως, δεν ωφελούν τους μικρούς και αδύνατους και ο πτωχός συγγενής είναι υποχρεωμένος να υποταχθεί ευπειθώς.

Η περσινή «εξέγερση του Δεκεμβρίου» μου θύμισε την εμφύλια διαμάχη για τα «Ευαγγελικά» το 1901. Οπότε μια φιλολογική έριδα για την μετάφραση των Ευαγγελίων στην καθομιλουμένη, είχε μετατραπεί σε εμφύλια σύγκρουση με 100 νεκρούς.

Είχε δίκαιο λοιπόν ο Στάλιν, όταν εντυπωσιασμένος από την αδελφοκτόνα σύγκρουση του 1941-49 και είχε πει σε αντιπροσωπεία του ΚΚΕ «εσείς οι Έλληνες σκοτώνεστε με το τίποτε»…

Δεν είχε συμπληρώσει μόνο όπως θα έπρεπε, «για ξένα συμφέροντα»!

Έτσι από το 1947 βρισκόμαστε στον ασφυκτικό εναγκαλισμό της Ουάσιγκτον. Η αμερικανική συντήρηση και εκμετάλλευση της χώρας συνεχίζεται με διαλείμματα. Όπως όταν ο Καραμανλής των Αγγλοαμερικανών, μας εντάσσει στην Κοινότητα των Ευρωπαίων, για να έρθει ο Ανδρέας Παπανδρέου και να πει «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» και να το ξεχάσει από την επομένη των εκλογών του 1981 που ο λαός τον έφερε στην εξουσία.


Εύλογο είναι το ερώτημα: Γιατί αυτή η έλλειψη στήριξης από τον αυτόκλητο επικυρίαρχο των εθνικών μας συμφερόντων;

1. Επειδή δεν είναι ένας μόνιμος, αλλά ποικίλουν ανάλογα με τις περιστάσεις.

2. Επειδή τα δικά μας εθνικά δίκαια, ενοχλούν κάποια άλλα έθνη με τα οποία ο επικυρίαρχος έχει φιλίες και συμφέροντα.

3. Επειδή βρίσκει εύκολα στους κόλπους μας πράκτορες και όργανά του.

4. Επειδή κατορθώνουμε να εκλέγουμε κυβερνήσεις αδίστακτων, ανίκανων και ζημιογόνων τυχοδιωκτών.

Έχουμε καταπιεί πλήρως της αμερικανο-τουρκική συνωμοσία του 1974 . Μπορεί να μην έχουμε την ισχύ για να τα βάλουμε με τους ξένους υποκινητές, αλλά εδώ δεν έχουμε στείλει ακόμα τους δικούς μας υπεύθυνους της προδοσίας της Κύπρου στα δικαστήρια.

Ή, αποδεχόμαστε την κριτική Γερμανού υπουργού για την οικονομία μας, ο οποίος, έπρεπε να μακαρίζει τις ξενόδουλες κυβερνήσεις που ουδέποτε διεκδίκησαν να επιστραφεί ο ελληνικός τραπεζικός πλούτος που έκλεψαν τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής και να πληρωθούν οι αποζημιώσεις για τα δεινά που προκάλεσε η βάρβαρη κατοχή.

Παραμένει των εχέφρονων η ελπίδα, πως υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που θα αποδεσμευτούν από τη δόλια παραπληροφόρηση των Μέσων Μαζικής Αποχαύνωσης και θα αγωνιστούν για
Εθνική Ανεξαρτησία και Δημοκρατική Αναγέννηση