Μνημόσυνο για τους χιλιάδες σφαγμένους από τους Κομμουνιστές στο Κόκκινο Νταχάου στον Φενεό

Κυριακή 15 Ιουλίου στην Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου 
του Φενεού Κορινθίας τιμούμε 
τα θύματα του Κόκκινου Θηρίου

 Όπως κάθε χρόνο, την πρώτη Κυριακή μετά τις 11 Ιουλίου, την ημέρα που σφάχτηκαν οι Καλόγεροι τη Μονής του Αγίου Γεωργίου , έτσι και φέτος, την Κυριακή, (15 Ιουλίου), μετά τη Θεία Λειτουργία , θα γίνει στην ΙΜ Αγίου Γεωργίου στον Φενεό, το μνημόσυνο των σφραγισθέντων από τους Κομμουνιστές στη διάρκεια της ΚΑΤΟΧΗΣ.

 Μετά το μνημόσυνο ο καθηγητής φιλόλογος κ. Γεώργιος Κουρκούτας, που θα είναι ο κεντρικός ομιλητής στην εκδήλωση μνήμης θα κάνει αναφορά στο χρονικό των γεγονότων και θα κατατεθούν στεφάνια από εκπρόσωπους των οικογενειών των θυμάτων, και εθνικών οργανώσεων. 


Οι πρώτοι Εαμοελασίτες, εμφανίστηκαν στο οροπέδιο του Φενεού, την άνοιξη του 1943, «απελευθέρωσαν» τη Μονή Αγ.Γεωργίου, και την μετέτρεψαν σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως των «αντιδραστικών». Οι Άγγλοι «σύνδεσμοι» είχαν πλήρη γνώση για την υπαρξη και λειτουργία των στρατοπέδου και τις εκτελέσεις «των συνεργατών των Γερμανών». 

Το ΚΚΕ, είχε ήδη , από το Φεβρουάριο του 1943, μετά τα νέα από το Στάλινγκραντ, λάβει αποφάσεις, για την «εξουδετέρωση» όλων των «επικίνδυνων εχθρών της επανάστασης», ώστε να πάρει την εξουσία , «μόλις φύγουν οι Γερμανοί». Τα σχέδια αυτά, που προέβλεπαν συλλήψεις και δολοφονίες των αντιφρονούντων παρουσιάστηκαν σε κομματικές συσκέψεις τον Αύγουστο του 1943 και οριστικοποιηθήκαν τον Νοέμβριο του 1943, όπως έχουν ομολογήσει οι Ιωαννίδης και Μπαρτζώτας .

Καθημερινά, μπουλούκια ανθρώπων κατέφθαναν στη Μονή συνοδεία οπλοφόρων της ΟΠΛΑ. Οι εκτελέσεις γίνονταν στις παρακείμενες χαράδρες και τους νεκρούς τους άφηναν άταφους στις πλαγιές και τις χαράδρες του Κακοβουνίου. για να κατασπαραχθούν από τα αγρίμια. 
Οι εκτεταμένες σφαγές των "αντιδραστικών" από την Βόρεια Πελοπόννησο, κορυφώθηκαν μετά τη 10η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, τον Ιανουάριο του 1944. Πολύ πριν δηλαδή, από τις Συμφωνίες Λιβάνου/Καζέρτας και τη Στάση των Δεκεμβριανών.

Τον Απρίλιο του 1944, στη 2η συνδιάσκεψη του ΚΚΕ στη Στρέζοβα Καλαβρύτων, ο γραμματέας της Κ.Ο Πελοποννήσου του ΚΚΕ Αχιλλέας Μπλάνας έδωσε γραμμή Να γίνονται «έντεχνα εξαφανίσεις προδοτών και αντιδραστικών», και, «να μην μένουν τα πτώματα άταφα, όπως έγινε σ΄ ορισμένα μέρη».
 Τότε, ο βοσκός Παναγάκης Οικονομόπουλος από το χωριό Φονιάς πατέρας του σφαγέα Βλάση Οικονομόπουλου, υπέδειξε στον υπεύθυνο του στρατοπέδου του Αγίου Γεωργίου, Κρητικό ή Πισογιαννάκη το βάραθρο κοντά στην κορυφή του Κακοβουνίου που είναι 6 χιλιόμετρα από το μοναστήρι. 

Το Μάιο του 1944 η Κομματική Επιτροπή Περιοχής Πελοποννήσου του ΚΚΕ έδωσε τη γραμμή, «Λεπίδι λεπίδι στην αντίδραση», και καλούσε τα στελέχη του κόμματος «να ξεπατώσουν την αντίδραση». 

Από τα κελιά του μοναστηριού, ξεκινούσαν κάθε βράδυ δεκάδες τυραννισμένοι άνθρωποι, που τους πήγαιναν και τους έσφαζαν στο βάραθρο.

 Οι δολοφόνοι του ΚΚΕ , οδηγούσαν τα θύματα τους δύο - δύο στο βάραθρο, και χωρίς να το αντιλαμβάνονται οι άλλοι που περίμεναν, τους εκτελούσαν «αθόρυβα», δηλαδή, τους έκοβαν το λάρυγγα με το μαχαίρι και τους έριχναν μέσα στην τρύπα, αφού τους έγδυναν τελείως, και τα ματωμένα ρούχα, που έπαιρναν, τα πήγαιναν πίσω στο Μοναστήρι, για να τα πλύνουν οι επόμενοι μελλοθάνατοι, και μετά τα έδιναν για να τα φορέσουν , «τα διάφορα μέλη της οργανώσεως». 

Στο βάραθρο εκτελέσθηκαν μέχρι τα μέσα Ιουλίου 1944 περίπου 700.

 Οι τελευταίοι, όταν εγκαταλείφθηκε το στρατόπεδο, εκτελέστηκαν γύρω από το Μοναστήρι. 

Στις 4 Ιουνίου 1945, άρχισε η ανάσυρση από το βάραθρο του Φενεού των σορών των εκτελεσθέντων από τους κομμουνιστές. Το ειδικό συνεργείο του Υπουργείου Δικαιοσύνης , απαρτιζόταν από τους ιατροδικαστές Ι. Λουκόπουλο, Φατούρο, Κωνσταντέλο, και τον αστυνόμο Ν. Χαρλαύτη. Μαζί τους ήσαν και οι Άγγλοι. 

Η διαδικασία ανάσυρσης σταμάτησε ξαφνικά στις 15 Ιουνίου 1945. 
Είχαν ανασυρθεί 259 πτώματα, εκ των οποίων αναγνωρίστηκαν από τους συγγενείς τα 58. Για 201 πτώματα, δεν κατέστη δυνατή η αναγνώριση. 

Τότε, δεν έγινε καμιά έρευνα για τον εντοπισμό των υπολοίπων ανθρωπίνων σκελετών στην ευρύτερη περιοχή, παρόλο που οι κομμουνιστές ομολόγησαν τις εκτελέσεις στην χαράδρα του μοναστηρίου του Αγίου Γεωργίου, στο Διάσελο της Ζαρούχλας, στη Μακριά Λάκα της Ζήρειας, και σε περιοχές γύρω από τα χωριά Καλύβια και Γκούρα, και ομολόγησαν ότι οι εκτελεσθέντες αφήνονταν άταφοι, «για να τους φάνε τα ζώα». 

Έκτοτε το «Κράτος Δικαίου», δεν ασχολήθηκε ξανά.

 Το 1971 έγινε μια ιδιωτική επιχείρηση ανάσυρσης οστών και η ολοκλήρωση της ανάσυρσης των σορών έγινε το 1991.Τότε οι σπηλαιολόγοι Νίκος Λελούδας και Στάθης Παυλίδης ανταποκρινόμενοι σε αίτημα συγγενών ανέσυραν τα οστά των 150 τελευταίων από τον δεύτερο θάλαμο του βαράθρου.

 Ο συνολικός αριθμός εκείνων που πέρασαν από το στρατόπεδο υπολογίζεται στις 3000-3500, εκ των οποίων οι 700 ρίχτηκαν στο βάραθρο. 
Για περίπου 1100 έγινε γνωστό από τις ομολογίες των κομμουνιστών και τις καταθέσεις των λίγων συγκρατούμενων τους που επιβίωσαν ότι εκτελέστηκαν. 1200 εξακολουθούν να θεωρούνται αγνοούμενοι, και τα κόκκαλα τους βρίσκονται στις πλαγιές και τα διάσελα.

Σπυρίδων Χατζάρας 

ΥΓ1. Η Πελοποννησιακή Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ, στην Στρέζοβα, έγινε στις 19 Απριλίου 1944, και εκεί κατέβηκε η κομματική γραμμή και τα καθήκοντα των οργανώσεων, όπως υιοθετήθηκαν στη 10η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, που έγινε τον Ιανουάριο του 1944. Αμέσως μετά συνεδρίασαν οι Αχτίδες. Η Αχτιδική Επιτροπή Αργολιδο-Κορινθίας συνεδρίασε στα Κιόγκια Στυμφαλίας. Στην Στρέζοβα και στα Κιόγκια κατέβηκε η γραμμή για τις προγραφές των αντιδραστικών που έπρεπε «να σφαχτούν μέχρι 7ης Γενεάς». Εκεί, ζητήθηκε από τα «στελέχη» να βάλουν τις οργανώσεις να συντάξουν και να παραδώσουν στο Κόμμα λίστες με ονόματα των «αντιδραστικών» τους οποίους έπρεπε να γνωρίζει το κόμμα και σε δεδομένη στιγμή «να ξεβρομίσει ο τόπος».Η κομματική γραμμή από την Αθήνα ήταν ότι έπρεπε να φροντίζουν να εκτίθενται για τις δολοφονίες τα ΕΑΜικά μέλη και να προφυλάσσονται τα κομματικά μέλη. Αυτή ήταν η γραμμή. "Καμία ανάμιξη δεν πρέπει να έχει το κόμμα στις συλλήψεις. Να συσταθούν καλά ανακριτικά γραφεία στον Εφεδρικό ΕΛΑΣ. Να παίρνονται καταθέσεις, να ετοιμάζονται δικογραφίες και οι κρατούμενοι να στέλνονται να δικάζονται στην Ταξ/ρχία".
Αυτή είναι η απλή αλήθεια για την Κόκκινη Τρομοκρατία που κορυφώθηκε με τον «Κόκκινο Δεκέμβρη. Ωστόσο, ορισμένοι «πονηροί» δεξιοί που υπηρετούν ακόμα τη γραμμή της ΚΚΕ λτδ, μιλάνε για την « τρομοκρατία του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ κατά την διάρκεια της κατοχής». Όχι για την τρομοκρατία του ΚΚΕ, αλλά του ......ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. 


ΥΓ.2 Η σφαγή του Φενεού, είναι ιατροδικαστικά ντοκουμενταρισμένη, και δεν πρόκειται για «κραυγαλέα εμφυλιοπολεμικη ρητορικη» όπως ισχυρίζονται οι αριστεροί ινστρούχτορες του διαδικτύου. Η αριστερή προπαγάνδα των ψευτών του διαδικτύου έφθασε μάλιστα στο σημείο να ισχυρίζεται ότι δήθεν από το βάραθρο ανασυρθήκαν 100 Γερμανοί που είχε εκτελέσει ο ΕΛΑΣ. 

ΥΓ.3 Επικεφαλής του Σφαγείου ήταν ο Αχιλλέας Μπλάνας που ήταν συνυπεύθυνος και για τις σφαγές Καλαμάτας-Μελιγαλά- Γαργαλιάνων. Κομματικοί γραμματείς του ΚΚΕ για τους νομούς Κορινθίας-Αργολίδας ήσαν ο Θεόδωρος Ζέγγος και και Δημήτριος Ανδρεαδάκης. Τα κομματικά στελέχη της περιοχής ήσαν οι Όθων Τζανέλος . Νικήτας Λέκκας Απόστολος Καραΐσκας Δήμος Αναγνωστόπουλος. Στο μοναστήρι βρισκόντουσαν οι Πισογιαννάκης Γεώργιος ή Κρητικός, Πρόβος Βλάσιος , Σερμπέτης Κωνσταντίνος Σαμαρτζής Νικήτας ,Φραγγοράφτης Ιωάννης, Τομαράς Αντώνιος,Γκιόκας Θύμιος Οικονομόπουλος Βλάσιος,Ζιάγκος Παναγιώτης,Σταυρόπουλος Νικόλαος Δασκαλόπουλος Νικόλαος, Αδαμόπουλος Γιάννης, Καραΐσκος Απόστολος. Για τις συλλήψεις και εκτελέσεις των κατοίκων χωρίων Καλυβίων, υπεύθυνοι ήσαν οι αποτελούντες το Κομματικό Γραφείο , Δεδεμούκας, Αντώνιος Αλώνιστιώτης Σωτήριος Κασαλμάς, Ευάγγελος Οικονομόπουλος.Αθανάσιος Καπίνης. Από το χωρίον Γκούρα, ο Σταυρόπουλος ή Μουσουλίνης.