Ο σεχταρισμός είναι η Ιλαρά, (παιδική ασθένεια), του Πατριωτικού Κινήματος

Η αγανάκτηση και ο οργή είναι κακοί δάσκαλοι στην πολιτική και στον πόλεμο. Κάποιοι, επιλέγουν τον «απομονωτισμό» και την άρνηση συμβιβασμών ή συμπαρατάξεων επικαλούμενοι ιδεολογική καθαρότητα και βαθύτατη πίστη στη μοναδικότητα της δικής τους επιλογής. Επιλέγουν τη συντριβή τους και την αποξένωση από πλατύτερες ομάδες,  επειδή απορρίπτουν , τα κουσούρια των άλλων, τις καμπούρες τους, τις μεθόδους τους, τον τυχοδιωκτισμό , την ευκαιριακή ανάδειξη επιμέρους ζητημάτων, κλπ, κλπ και ζούν με την προσμονή της δευτέρας παρουσίας, του θαύματος με το όραμα μιας εθνικιστικής εξέγερσης που δεν θα χειραγωγείται από το Πρακτορείο και το ΝΑΤΟ. 

Ο σεχταρισμός στην πράξη. 

Πρέπει να διδασκόμαστε από τον αντίπαλό μας. 
Ο Λένιν, δίδαξε τους Κομμουνμσιτές ότι , «για να προσελκυστούν οι πιο πλατιοί κύκλοι και τα πιο πλατιά στρώματα του προλεταριάτου, για να μπουν στον επαναστατικό αγώνα κάτω από την καθοδήγηση του Κομμουνιστικού Κόμματος, πρέπει να δημιουργηθούν νέες οργανωτικές μορφές πάνω στην πιο πλατιά βάση και μέσα στα πιο πλατιά πλαίσια. Αυτός ο τόπος συγκέντρωσης όλων των επαναστατικών στοιχείων είναι η εργατική ένωση, συγκροτημένη με βάση τις εργοστασιακές οργανώσεις. Σ’ αυτή πρέπει να συνενωθούν όλοι οι εργάτες, που ακολούθησαν το σύνθημα: έξω από τα συνδικάτα! Εδώ οργανώνεται το μαχόμενο προλεταριάτο στις πιο πλατιές μαχητικές γραμμές. Η αναγνώριση της ταξικής πάλης, του σοβιετικού συστήματος και της δικτατορίας είναι αρκετά για την προσχώρηση. Όλη η παραπέρα πολιτική διαπαιδαγώγηση των μαχόμενων μαζών και ο πολιτικός προσανατολισμός στον αγώνα είναι καθήκον του Κομμουνιστικού Κόμματος». 
Να το εξηγήσω;
 Η επαναστατική «Τέχνη της Υποκρισίας» που εφάρμοζαν και οι δικοί μας Φιλογενείς. 

Ο Λένιν είπε «νέες οργανωτικές μορφές πάνω στην πιο πλατιά βάση και μέσα στα πιο πλατιά πλαίσια».
Δηλαδή. Ναι σε όλα. Και στους γκέι, και στους πρεζάκηδες. Ναι σε όλους. 
Αρκεί να συμφωνούν σε δυο πράγματα. 
Ο Λένιν ήθελε τα Σοβιέτ και τη Δικτατορία του προλεταριάτου. 
Μπορούμε και εμείς να βρούμε δυο.
 Και από εκεί και πέρα «εθνικιστική πολιτική διαπαιδαγώγηση των μαχόμενων μαζών και ο πολιτικός τους προσανατολισμός στον αγώνα είναι καθήκον του Εθνικιστικού Κινήματος».