Πως από το ημερομίσθιο και το οκτάωρο περάσαμε στο ωρομίσθιο στην τετράωρη απασχόληση και στις απλήρωτες υπερωρίες με τους αγώνες των εργατέμπορων και των εργατόφιλων κηφήνων

 

Σε μια κοινωνία «εβραϊκών αξιών» και «ελευθέρου εμπορίου»,  όλα, είναι εμπορεύματα, και έχουν τιμή αγοράς , στην οποία συμφωνούν ελεύθερα ο «καταναλωτής» και ο πωλητής.

 Εμπόρευμα, είναι και τα «ανθρώπινα όργανα», προς μεταμόσχευση. Εμπόρευμα είναι και ο λαθρομετανάστης, εμπόρευμα και ο «εργάτης» που έχει πάντα δίκιο, και που τον προστατεύουν ο Άγιος Εργατομάρτυς και Θαυματουργός του «λαού του Ισραήλ», Μορδεχάι Μαρξ, ο Άγιος Ερατοεπαναστάτης Τρότσκι, οι Εργατομάνες Τράπεζες, ο Μέγας φιλάνθρωπος και προστάτης των εργαζομένων Σόρος και ο Μέγας Φιλάνθρωπος Ρότσιλντ.

 Κάποτε οι «εργαζόμενοι» όλου του Κόσμου, με τα Εργατέμπορικά Συνδικάτα τους και την Μαρξιστική Λενινιστική πρωτοπορία, κατάφεραν να «επιβάλουν» το «οκτάωρο». 

Το 8ωρο στην Ελλάδα εισήχθη ντιρέκτ από την Αγγλία από τους Φιλελέ του Βενιζέλου για όσους δούλευσαν σε υπόγειες εργασίες. (Στις στοές των ορυχείων).

 Το 1919 .στις 11 Ιουλίου το Ολλανδικό Κοινοβούλιο ψήσε νόμο για το οκτάωρο και την Κυριακή αργία, αλλά το «οκτάωρο» , κατακτήθηκε στη Βαρκελώνη, από τους προνομιούχους εργαζόμενους στον ηλεκτρισμό που κατέβαζαν όπως και η ΓΕΝΟΠ τους «διακόπτες».

 Το 1936, στη Γαλλία οι «εργάτες» ψήφισαν τους εργατέμπορους και το Λαϊκό Μέτωπο και στις 7 Ιουνίου 1936 συμφωνήθηκαν , οι συλλογικές συμβάσεις, η εβδομάδα των 40 ωρών εργασίας χωρίς μείωση μισθού , οι πληρωμένες άδειες διακοπών και αυξήσεις μέχρι 15% στους μισθούς.

 Λίγες μέρες μετά,  την εξέγερση του ΚΚΕ στη Θεσσαλονίκη, ο Ιωάννης Μεταξάς θέσπισε στις 28 Ιουλίου το 8ωρο για όλους στην Ελλάδα.

 Μετά ήρθε η «Μεταρρύθμιση». «Μεταρρύθμιση Παντού», όπως υποσχόταν ο Λαλιώτης στις αφίσες του Νοεμβρίου του 1989. Μεταρρύθμιση στην Ευρώπη, για να απελευθερωθεί η «αγορά εργασίας» και να βρίσκουν δουλειά οι άνθρωποι. Έτσι από το ημερομίσθιο και ο οκτάωρο περάσαμε στο ωρομίσθιο και την τετράωρη απασχόληση.

 Από το πρώτο μνημόνιο , οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα είπαν αντίο στις συλλογικές συμβάσεις και η οχτάωρη εργασία είναι το πιο σύντομο ανέκδοτο για τους εργαζομένους στον ιδιωτικό τομέα, πλην τραπεζών που ισχύει το επαναστατικό ωράριο των 37,5 ωρών δουλειάς, που χρεοκόπησε την ελληνική παραγωγή, δημιουργώντας την «επαναστατική μάζα» που ψήφισε Μεκεντόνσκυ-ΣΥΡΙΖΑ.

 Οι εργατέμποροι της Ανοιχτής Κοινωνίας το βρήκαν το «επαναστατικό σύνθημα» και το γράφουν στους τοίχους ψάχνοντας πελάτες. «Ένσημα για κάθε ώρα δουλειάς». Αυτοί οι εργατέμποροι του Σόρος δεν θέλουν οκτάωρο και σαράντα ώρες δουλειάς χωρίς μείωση μισθού όπου ζήταγε ο «δεξιός ρεφορμιστής» Λέον Μπλουμ. Αυτοί, που είναι γνήσιοι επαναστάτες θέλουν αμερικανικό ωρομίσθιο.

 Και βγήκαν στους δρόμους κατά της «φασιστικής μεταρρύθμισης» που καταργεί την ελευθερία του εργοδότη να «προτείνει» στον εργαζόμενο να δουλεύει παραπάνω για να πάρει περισσότερα.

Κανείς δεν θα μπορεί να δουλεύει περισσότερο από 12 ώρες την ημέρα και 60 ώρες την εβδομάδα.

 Αλλά οι Σόρος και οι εργατέμποροι και οι εργατόφιλοι ξαναβγηκαν στους δρόμους και διαδήλωσαν εναντίον της κατάργησης του καταργημένου οκτάωρου και υπέρ της «ελευθερίας» των Αγορών.