Χαμένες αξίες-χαμένα όνειρα-αντιπαραγωγικές δηλώσεις και προδοσία

Πριν από μερικές εβδομάδες, είχα γράψει για την οδό ονείρων, για τα χαμένα μας όνειρα, και για την έλλειψη αξιών και φωτισμένων ανθρώπων που θα μας βοηθήσουν να βρούμε τον δρόμο μας αλλά και τον στόχο μας. Έναν στόχο που δεν είναι άλλος από το να δημιουργήσουμε μία κοινωνία αξιών και σεβασμού..............μακρυά από ψεύτικες δημοκρατικές κομματικές ανακοινώσεις και προσωπεία.

Μέσα από αυτήν την σελίδα, μέσα από αυτήν την όαση που απλόχερα μας προσφέρει το διαδίκτυο, ας βοηθήσουμε χωρίς φόβο, χωρίς δόλο και χωρίς να κρύβουμε τα πρόσωπά μας στην ανωνυμία, να αρθρώσουμε λόγο που ίσως μπορέσει να αφυπνίσει τους συνανθρώπους μας, τους συμπατριώτες μας. Στο τέλος της ημέρας, ίσως καταφέρουμε να πείσουμε τους εξωτερικούς φίλους και εχθρούς ότι δεν είμαστε τριτοκοσμική χώρα. Μία εικόνα που δημιουργήθηκε από άλλους για εμάς και που δυστυχώς εμείς οι απλοί άνθρωποι δεν κάναμε τίποτα για να αλλάξουμε.

Ζώντας μεταξύ Ελλάδος και εξωτερικού, έχοντας γίνει πολίτης των Εθνών, πιστέψτε με η πατρίδα μας είναι μοναδική. Ο λαός μας είναι μοναδικός, εμείς οι ίδιοι είμαστε μοναδικοί. Αλλά........πάντα υπάρχει ένα αλλά. Ποτέ μας δεν αναρωτηθήκαμε γιατί ο Έλληνας δεν αποδίδει στο εσωτερικό της χώρας του, όσο αποδίδει όταν είναι στο εξωτερικό. Η απάντηση είναι μόνο μία, και βέβαια δεν ευθύνεται το Ελληνικό κράτος μόνο έτσι γενικά και αόριστα. Ας μην ξεχνάμε ότι το Κράτος είμαστε εμείς. Το κράτος δεν είναι μόνο οι τριακόσιοι της βουλής, είναι εξίσου ο υπάλληλος που μαζεύει σκουπίδια, που σκουπίζει τους δρόμους, που δουλεύει στα νοσοκομεία. Όταν είμαστε εκτός Ελλάδος, δεχόμαστε τους νόμους, αποδεχόμαστε την ανωτερότητα των άλλων και προσπαθούμε να τους φτάσουμε, αντιγράφουμε το ωραίο, γινόμαστε πολυσυλλεκτικοί. Όταν είμαστε στα ιερά χώματα της πατρίδας μας, μεταμορφωνόμαστε στο άκρο αντίθετο. Δεν δεχόμαστε την ανωτερότητα των άλλων, δεν δεχόμαστε τους νόμους του κράτους μας, όσους είναι πάνω από εμάς θέλουμε να τους φτάσουμε γκρεμίζοντας τους στο δικό μας επίπεδο και εν γένει δεν βοηθάμε με την στάση μας στο να καθιερωθεί η πολυπόθητη αξιοκρατία. Δεν συνομιλούμε, δεν σκεφτόμαστε, και δεν φιλτράρουμε καν την άλλη άποψη. Ίσως και να είχε δίκιο η πάντα επίκαιρη Μαλβίνα, όταν έλεγε ότι είμαστε μικρό και ίσως χαζό αστοί.

Όλο αυτό το χρονικό διάστημα σκέφτομαι τι θα μπορούσε να λειτουργήσει ως σπίθα έτσι ώστε να βρούμε το χαμένο μας όραμα. Σίγουρα μας λείπει η φωνή των φωτισμένων ανθρώπων, σίγουρα μας λείπει η καλή μουσική και ποίηση που πάντα ξεσήκωναν τους ανθρώπους. Μα αλήθεια, η Ελλάδα έτσι ξαφνικά έπαψε να έχει φωτισμένους ανθρώπους; Μάλλον όχι, απλά το σύστημα καταφέρνει να τους έχει μουγκούς, να μην τους δίνει βήμα να μιλήσουν. Δυστυχώς το σύστημα κατάφερε εμάς τους ίδιους να μην μπορούμε να ξεχωρίσουμε πλέον το καλό από το κακό, το μαύρο από το άσπρο. Το σύστημα, γιατί έτσι το βολεύει, εμφανίζει μόνο τους ανίκανους, αυτούς που δεν έχουν να μας πούνε τίποτα, και σε πολλές των περιπτώσεων, να μας εμφανίζει ανθρώπους που μόνο κακό μπορούν να επιφέρουν τα λόγια τους.

Ένα τρανταχτό παράδειγμα θα μπορούσε να είναι ο αντιπρόεδρος της τωρινής κυβέρνησης, ο κύριος Πάγκαλος, τα λόγια του οποίου κρύβουν αμέτρητες ανακρίβειες και ψέμματα πλασμένα όμως δυστυχώς μέσα από πραγματικές καταστάσεις και γεγονότα. Λόγια τα οποία πολύ εύκολα θα μπορούσαν πάλι να μας διχάσουν σε στρατόπεδα παραγωγικών και μη παραγωγικών. Κάποτε ο διαχωρισμός γινότανε μεταξύ αριστερών και δεξιών.................τρομάρα μας. Παρόλα αυτά, το πάθημα του παρελθόντος που επέφερε ανίερες εμφύλιες ταραχές και εγκλήματα, το πάθημα που επέτρεψε σε ξένα στρατεύματα Εγγλέζων και Ινδών να σκοτώνουν μέσα στην Αθήνα τον Δεκέμβρη του 1944, δεν μας έγινε μάθημα.

Τι λοιπόν πρέπει να κάνουμε εμείς οι απλοί άνθρωποι, οι οποίοι όμως οφείλουμε να δημιουργήσουμε ένα καλύτερο κράτος, και έναν καλύτερο τόπο για τις νέες γενιές που έρχονται, για να μην μας θυμούνται ως εφιάλτες; Αφού λοιπόν το σύστημα δεν επιτρέπει τις φωνές των φωτισμένων ανθρώπων να ακουστούν, πρέπει μόνοι μας να κάνουμε την αρχή παλεύοντας το σύστημα μέσα από το σύστημα, χρησιμοποιώντας τα δικά του όπλα. Όπλα όμως που θα αποκτήσουμε έχοντας αφήσει στην άκρη τις κομματικές μας ταυτότητες, θυμούμενοι πάντα τα λάθη του δικού μας παρελθόντος.

Μπορούμε να καταδικάσουμε μία εκλεγμένη κυβέρνηση για τα λόγια ενός μέλους της; Είναι θεμιτό και ασφαλές, να ζητήσουμε από μία κυβέρνηση να παραιτηθεί για κάποιον ή κάποιους οι οποίοι δεν συμβαδίζουν με το κοινό καλό; Στο παρελθόν, δεκαετία 1960, οι κυβερνήσεις άλλαζαν συνεχώς και τα αποτελέσματα είναι γνωστά σε όλους μας. Τι πρέπει να κάνουμε λοιπόν;

Θα πρέπει πλέον να πιέσουμε την κυβέρνηση με την εν γένει στάση μας, να απομονώσει αυτούς τους λειτουργούς της δημόσιας διοίκησης και να τους διώξει. Θα πρέπει εμείς ο λαός να γίνουμε μία γροθιά και όποια κυβέρνηση και αν κυβερνάει, να την κρίνουμε με γνώμονα την λογική, και περί πατρίς γενικό καλό. Κανενός τα λόγια και δηλώσεις, να μην γίνονται καραμέλα στο στόμα μας, αν πριν δεν τα κρίνουμε όσο καλύτερα μπορούμε. Θα πρέπει να πιέσουμε τον κύριο Καραμανλή να μας πει ποιός και γιατί τον έριξε από την κυβέρνηση. Γιατί τελικά τον έριξαν, και δεν έπεσε μόνος του ως κουρασμένος.

Υπάρχει σήμερα Έλληνας που να μην έχει καταλάβει ότι η χώρα μας είναι γεμάτη με ενεργειακό πλούτο; υπάρχει κανείς που να πιστεύει ότι όλα όσα γίνονται με την οικονομία μας δεν είναι στημένα και καλά σχεδιασμένα, για να μας κλέψουν τον πλούτο μας για ένα κομμάτι ψωμί; Το να αλλάζουμε συνεχώς κυβερνήσεις και πρόσωπα όμως δεν είναι η λύση. Πρέπει εμείς ο λαός να απαιτήσουμε από τους κυβερνώντες να μας αποκαλύψουν το μυστικό που τόσα χρόνια μας έκρυβαν, πρέπει να απαιτήσουμε την άντληση αυτών των ενεργειακών πόρων με όποιον τρόπο είναι πιο συμφέρον για εμάς. Χρόνια τώρα ήμασταν το πειραματόζωο των Αμερικανών, την τελευταία δεκαετία γίναμε το πειραματόζωο των Ευρωπαίων, και τώρα ενδιαφέρονται για εμάς οι Ρώσοι και οι Κινέζοι. Η ρωσική εταιρία πετρελαίου, πλέον μεγαθήριο, αναζητά επισήμως και αυτή, πηγές ανά την υφήλιο για εξορύξεις και έρευνα.....τυχαίο που αυτή η δήλωση συνέπεσε τώρα; τυχαίο που αυτή η δήλωση ακούγεται μόνο από το RUSSIA CHANNEL TODAY και όχι από άλλα κανάλια. Στην Ελλάδα άραγε ακούγονται αυτές οι δηλώσεις;

Συμμαχίες χρειάζονται, δεν χρειάζεται όμως να γίνουμε ξανά αυλοκόλακες. Αυτού του είδους οι φιλίες ποτέ δεν μας βγήκαν σε καλό, δεν μπορούμε να ζητάμε από τους άλλους να μας σεβαστούν αν πρώτιστα εμείς δεν σεβόμαστε ο ένας τον άλλον.

Υπάρχει κανείς που να πιστεύει ότι παράγουμε προϊόντα; αφού όντως πλέον δεν παράγουμε τίποτα. Ποιος φταίει; Εμείς που σε ομαδική παράκρουση αφήσαμε στην άκρη την κοινή λογική, μαζευτήκαμε όλοι στην Αθήνα, κανείς δεν έμεινε στις επαρχίες και στα χωριά για να παράγει, και όλοι μας θέλαμε να γίνουμε μαγαζάτορες, γιατροί, δικηγόροι, δημοσιογράφοι, και τώρα τελευταία τραγουδιστές και μεγάλα νούμερα στον βωμό της τηλεθέασης και του μεγάλου αδελφού. Όλοι μας θέλαμε να ακολουθήσουμε τον γρήγορο δρόμο της εφήμερης επιτυχίας, του γρήγορου κέρδους το οποίο όμως ήταν ευκαιριακό και στηριγμένο σε ατροφικά πόδια. Ξεχάσαμε ότι χρειαζόμασταν εξίσου γεωργούς, υδραυλικούς, ηλεκτρολόγους, ναυτικούς, οικοδόμους, οικιακούς βοηθούς, τραυματιοφορείς και όποιο άλλο τεχνικό επάγγελμα μπορεί να σκεφτεί κανείς. Τα λιγοστά εργοστάσια που υπήρχαν βοηθήσαμε και εμείς με την στάση μας να φύγουνε, πιστέψαμε πολύ εύκολα κάποιους δράκουλες εργατοπατέρες. Τα ναυπηγεία μας τα κλείσαμε, και αφού τα κλειδώσαμε καλά, συμφωνήσαμε με την Ευρωπαϊκή Ένωση να μην τα χρησιμοποιούμε για εμπορικά καράβια. Εμείς είμασταν που διώξαμε ξένους επενδυτές όταν για παράδειγμα κάναμε απεργίες σε εργοστάσια και επισκευαστικές ζώνες, γιατί για παράδειγμα δεν είχαν φάρμακα στην Κούβα.

Και βέβαια υπήρχαν απατεώνες επενδυτές και κεφαλαιοκράτες. Εμείς όμως γιατί τους διώξαμε όλους με αποτέλεσμα να μείνουμε μόνοι με τους πολιτικούς μας και τα τσιράκια τους;

Τις τελευταίες ημέρες, οι συνάδελφοί μου οι ναυτικοί στην ακτοπλοϊα έκαναν απεργίες. Οι λόγοι πέρα ως περα δίκαιοι. Μισθοί χαμηλοί, ανεργία μεγάλη, εισροή ξένων ναυτικών σε Ελληνόκτητα πλοία. Μέσα όμως από αυτήν την αλόγιστη και απροετοίμαστη απεργία το μόνο που καταφέραμε ήταν η πολιτική επιστράτευση. Γιατί λοιπόν η απεργία δεν έγινε με όρους κατά τους οποίους δεν θα θίγαμε άλλες κοινωνικές ομάδες, όπως τους γεωργούς και τους παραγωγούς; Τι δουλειά είχαν κάποιοι ναυτεργάτες του ΠΑΜΕ να σκαρφαλώσουν πάνω στον καταπέλτη του πλοίου; Που ήταν ο Πλοίαρχος του πλοίου; Από πότε επιτρέπει ένας Πλοίαρχος να γίνεται το πλοίο του γκέτο και κέντρο διαμάχης; Υπάρχουν και άλλοι τρόποι απεργίας. Η τακτική πονάει κεφάλι, κόψει κεφάλι δεν πρέπει να υποστηρίζεται από τους εργαζόμενους οι οποίοι επιζητούν ισότητα και νομιμότητα. Βέβαια αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι αυτοί που χτυπούσαν τους απεργούς ναυτικούς, και αυτοί με την σειρά τους κλείνουν τους δρόμους προκαλώντας εμφράγματα όχι μόνο στην αγορά αλλά και στις εν γένει μετακινήσεις. Κανείς από τους συναδέλφους μου δεν πήρε χαμπάρι ότι οι εφοπλιστές δεν βγήκαν να κάνουν παράπονα για την απεργία; Μήπως ο τρόπος που έγινε η απεργία ήταν βούτυρο στο ψωμί τους;

Για να τα λέμε όλα, και αποδεχόμενοι εν μέρη το γεγονός της οικονομικής κρίσης, γιατί οι αξιωματικοί των πλοίων που είμαστε καλά αμοιβόμενοι δεν αποποιούμαστε τις απαιτήσεώς μας για αύξηση, έτσι ώστε να ζητηθεί αύξηση για τα κατώτερα πληρώματα που όντως δεν είναι καλά αμοιβόμενα; Γιατί τόσο καιρό δεν κάναμε απεργίες, και γιατί η ΠΝΟ δεν έβγαινε στα κανάλια για να μιλήσει για την αυξανόμενη ανεργία στον κλάδο; γιατί δεν λένε στον κόσμο ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση πιέζει με πρόστιμα την Ελλάδα για την μη χρήση ξένων αξιωματικών στα πλοία με ελληνική σημαία; γιατί δεν μιλάνε τόσο καιρό για την ελλειπέστατη εκπαίδευση των αξιωματικών η οποία ίσως επιφέρει ατυχήματα, θύματα και καταστροφές θαλασσίου περιβάλλοντος; γιατί δεν μας λένε ότι η ελλειπής εκπαίδευση και απαξίωση του επαγγέλματος έχει ήδη γίνει ο δούρειος ίππος για την εισροή ξένων στα πλοία με ελληνική σημαία;

Που είναι η ΠΝΟ, τα ναυτικά συνδικάτα, η ένωση Πλοιάρχων και Μηχανικών Εμπορικού Ναυτικού να βροντοφωνάξουν ότι έχουν γίνει μειώσεις στις θαλάσσιες υπηρεσίες των αξιωματικών, με αποτέλεσμα να μπορεί να γίνει κάποιος Υποπλοίαρχος με 19 μήνες μόλις θαλάσσιας υπηρεσίας, και Πλοίαρχος σε ηλικία μόλις 28-29 χρονών, χωρίς να έχεις τις απαραίτητες γνώσεις, προϋπηρεσία, και εμπειρία; Καταλαβαίνει κανείς τι ατυχήματα θα δουν τα ματάκια μας στο μέλλον, και τα οποία θα βάλουν στην μαύρη λίστα του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού τους ναυτικούς μας;

Γιατί εμείς ο ίδιος ο λαός επιτρέψαμε σε κάποιους απατεώνες εφοπλιστές της ακτοπλοϊας να κερδίζουν τρελλά οικονομικά ποσά εις βάρος της ασφάλειάς μας; εις βάρος της τσέπης μας; εις βάρος της λογικής μας και εις βάρος του τόπου μας; Γιατί επιτρέψαμε το Κράτος μας να δημιουργήσει αυτό το έκτρωμα του τάχαμου ανοιχτού επαγγέλματος της ακτοπλοίας, των μη ασφαλών λιμένων στα νησιά, και της μη ασφαλούς εισόδου μεγάλων επιβατηγών πλοίων σε μικρά λιμάνια χωρίς καν την ύπαρξη ρυμουλκού;

Και τώρα;....... τώρα έχουν το θράσσος να λένε ότι έχουν πτωχεύσει. Ας θυμηθούμε ότι στην εμπορική ναυτιλία που δεν έχει βάλει το χεράκι του το κράτος, τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα. Γιατί δεν επαναστατήσαμε ως λαός όταν έγινε το τραγικό ναυάγιο του ΕΞΠΡΕΣ ΣΑΜΙΝΑ, και ξεδιψάσαμε με το αίμα του Σφηνιά και του Πλοιάρχου και Υποπλοιάρχου που πήγαν φυλακή; Γιατί αποδεχτήκαμε την τόσο γκρίζα αυτοκτονία του Σφηνιά; γιατί μόνο ο Πλοίαρχος και ο Υποπλοίαρχος πήγαν φυλακή; υπήρξαν και άλλοι που ευθυνόντουσαν με το ναυάγιο......σε μεγαλύτερες θέσεις και αξιώματα..........αλλά το κάναμε γαργάρα.

Που είναι τα ναυτικά συνδικάτα και η ένωση Πλοιάρχων και Μηχανικών, να βροντοφωνάξουν για την μη ασφαλή και χωρίς έλεγχο διέλευση εμπορικών πλοίων από τα νησιά μας και τις ακτές μας; καθημερινά, πάρα πολλά πλοία διαπλέουν το Αιγαίο, και πολλά από αυτά μεταφέρουν επικίνδυνα φορτία από και προς την Τουρκία και την Μαύρη θάλασσα. Φορτία τα οποία μπορούν να δημιουργήσουν τρομερές ζημιές όχι μόνο στο περιβάλλον αλλά και στην καθημερινότητά μας. Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι οποιαδήποτε ανικανότητα μας στο Αιγαίο (για μεταφορικό έργο και για ασφάλεια ναυσιπλοϊας) οι καλοί μας γείτονες Τούρκοι το χρησιμοποιούν υπέρ τους για να δικαιολογήσουν τον λόγο συνύπαρξής τους.

Διαβάζωντας κανείς όλα όσα γράφω, κάποιοι θα συμφωνήσουν και κάποιοι θα διαφωνήσουν μαζί μου. Σε ένα που θα πρέπει να συμφωνήσουμε όλοι, είναι ότι πρέπει να πάρουμε τις τύχες στα χέρια μας, και να αναλάβουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν. Πρέπει να σταθούμε ο ένας πλάι στον άλλον. Πρέπει στους κυβερνώντες να δώσουμε να καταλάβουν ότι δεν είμαστε πλεόν πιόνια. Θα πρέπει όμως να γίνουμε ενεργοί πολίτες και να μην φοβόμαστε ή να μην βαριόμαστε να πούμε την άποψή μας. Γιατί στο τέλος της ημέρας όλοι μας ψηφίζουμε, πάμε ή δεν πάμε στην κάλπη. Η άγνοια, η απέχθεια, και η αποχή ευτυχώς ή δυστυχώς ανεβάζουν και κατεβάζουν κυβερνήσεις. Κυβερνήσεις που μας κυβερνούν ή που μας καταδυναστεύουν.

Τάσος Ι. Καμπάς
Αρχιπλοίαρχος Εμπορικού Ναυτικού