12 Ιανουαρίου 1945. Η πρωτεύουσα του ΚΚΕ στα Τρίκαλα. Δαμασκηνός και Πλαστήρας διαμαρτυρήθηκαν για την εγκατάλειψη των Χιλιάδων Ομήρων στον Ερυθρό Σταυρό., Εκτελέσεις στη Αράχωβα. Οι πρώτοι Όμηροι από την Αθήνα έφτασαν περπατώντας στην Λαζαρίνα. Μαζί με τους Αγγλους αιχμαλώτους. Εκεί πήγε και ο Παππούς μου. Άλλους τους πήγαν στο χωριό Μπλέτσα της Φωκίδας. Στη Θεσσαλονίκη άρχισε της ξημερώματα η μεταφορά των 2500 Ομήρων από το Στρατόπεδο του Παύλου Μελά στην Αριδαία.

 Η υπογραφή της εκεχειρίας από τον σκληρό Γιάνη Ταλαγάνη. (Ζεύβγο) λίγο μετά τις 22.30  της 11ης  Ιανουαρίου  1945, που θα ετίθετο σε εφαρμογή μετά τα μεσάνυχτα της 15^ης Ιανουαρίου. Δίπλα από τον Ζευβγο ο Παρτσαλίδης και δίπλα του ο Θεόδωρος Μακρίδης (Έκτορας). Από την άλλη πλευρά ο ταξίαρχος  Χιού Μανγουόρινγκ, και δίπλα του ο έτερος ΕΛΑΣίτηςΑθανάσιος ο Αθηνέλης. Η Καίτη, η σύζυγος του Γιάνη βρισκόταν στα Τρίκαλα για να στείσει το Νοσοκομείο του ΕΛΑΣ.

Η σφαγή των 26

Η φάλαγγα των επωνύμων Ομήρων το πρωί της 12ης Ιανουαρίου είχε φτάσει στην Αράχωβα. Εκεί εκτελέστηκαν οι θανατικές αποφάσεις του Λαοδικείου για τον Πρύτανη του Πολυτεχνείου Ιωάννη  Π. Θεοφανόπουλο, που τον είχε απαγάγη η ΟΠΛΑ από το σπίτι του  επί της οδού Φερρών.

Ο Ιωάννης Θεοφανόπουλος μετά την εκταφή του από τον ομαδικό τάφο.

Μαζί με τον Θεοφανόπουλος εκτελέστηκαν, ο καθηγητής  Σπυρίδων Κορώνης,  ο αδερφός του Αλεξανδρου Κοριζή, Στυλιανός, ο  Σπύρος Τρικούπης, ο αεροπαγίτης Γ. Κερασιώτης, οι στρατηγοί Γεώργιος Κορτζάς και Κατσιγιαννάκης, ο γραμματέας του Βενιζέλου Ιωάννης Ηλιάκης , ο διευθυντής φυλακών Παπαευσταθίου, ο μεταλλειολόγος Δημουλίτσας, ο πρόεδρος της κοινότητας Εκάλης Αποστολίδης, ο διευθυντής του ταμείου Νομικών Σταυρόπουλος, και οι στρατηγοί  Ανδρούλης και Ρώτας. Συνολικα 14 "επώνυμοι" . Τους πυροβόλησαν έξω από το ξωκλήσι του Αγίου Τρύφωνα. Τους έθαψαν σε ομαδικό τάφο. Είχαν ξαταδικαστεί από Λαοδικείο στην Λειβαδιά, το βράδυ της 8ης Ιανουρίου.  Πρόεδρος του λαοδικείου που τους καταδίκασε  ήταν ο φοιτητής Γρηγόρης Φαράκος, και μέλη  ο γυναικολόγος  Πέτρος Κόκκαλη και ο επονίτης Νίκος Κούνδουρος. Έξω από το ξωκλήσι του Αγίου Τρύφωνα εκτελέστηκαν και 12 "αντιδραστικοί" φοιτητές του Πολυτεχνείου για τους οποίους δεν υπάρχει μνημείο.  Μαζί με τον Ιωάννη Θεοφανόπουλο ήδαν όμοιρος  ο καθηγητής  Γ.Σαρρόπουλος, που πέθανε κρατούμενος λίγο πριν την Βάρκιζα.

 Εκτός από την σφαγή των 26 γνωρίζουμε ότι στις 12 Ιανουαρίου εκτελέστηκε στη θέση Παναγίτσα κοντά στο Κακοσάλεσι,(Αυλώνας) Αντώνιος Βρατσάνος , 32 ετών. Στο Νεκροταφείο Αγ. Κυριακής Νικολιτσίου Πρεβέζης  εκτελέστηκε ο Αγωνιστής του ΕΔΕΣ Σωκράτης Δήμος του Ζήκου,, 41 έτών.

Ο Παππούς μου Αντώνιος Χατζάρας σαν πρόεδρος  της Κοινότητας Αγίας Παρασκευής ακολουθούσε την φάλαγγα των επωνύμων

 Η φάλαγγα ξεκίνησε  το πρωί της 5ης Ιανουαρίου 1945, από τον Ασπρόπυργο με κατεύθυνση προς τη Μάνδρα, όπου εφτασαν τις πρώτες νυχτερινές ώρες και διανυκτέρευσαν σε σχολείο.Στις 10 το πρωί της επομένης αναχώρησαν για το Κριεκούκι. Πέρασαν  νύχτα την χαράδρα της Κάζας στον Κιθαιρώνα μέσα στα χιόνια και στις 7 Ιανουαρίου 1945, έφτασαν στο Κριεκούκι, όπου κατέλυσαν στην εκεί εκκλησία. Η πορεία θανάτου των ομήρων συνεχίστηκε και στις 5 το απόγευμα έφτασαν στη Θήβα, ενώ στις 8 το βράδυ της ίδιας μέρας αναχώρησαν για το Μούλκι, κι εκεί τους οδήγησαν σε μια αποθήκη προϊόντων της Λίμνης Κωπαΐδος. Το πρωί της 8ης Ιανουαρίου η πορεία τους συνεχίστηκε με προορισμό τη Λιβαδειά, όπου έφτασαν στις 7 το απόγευμα της ίδιας μέρας. Μετά Αράχοβα στις 12και στο τέλος πορεία μέχρι τη Λαζαρίνα. Αλλα 200 χιλιόμετρα περπάτημα. Εκεί κατέληξαν περίπου  1500 Όμηροι εκτός από τους Αγγέλους αιχμαλώτους

Οι Όμηροι της Θεσσαλονίκης

Τα ξημερώματα της 12ης Ιανουαρίου άρχισε η πεζοπορία των Ομήρων από το Στρατόπεδο του Παύλου Μελά πρός την Αριδαία. 120 χιλιόμετρα. Η μεταφορά σε ομάδες κράτησε μέχρι τις 16 Ιανουαρίου. Στο δρόμο εκτελούσαν όποιον καθυστερούσε. Οι εκτελεσμένοι ήταν από 250-600 ενω πάνω από 150 πεθαναν από το Κρύο.

Μετα τη Βάρκιζα  βρέθηκαν ομαδικοί τάφοι και έγινε εκταφή πτωμάτων για αναγνώριση από τους συγγενείς.

Η πρωτεύουσα του ΚΚΕ στα Τρίκαλα

Από τις 9 Ιανουαρίου του 1945 άρχισαν να συγκεντρώνονται στα Τρίκαλα οι διάφορες πολιτικές επιτροπές του εαμικού χώρου καθώς και τα ηγετικά τους στελέχη (π.χ. Κ.Ε. ΕΑΜ και ΕΛΑΣ, Πολιτικό Γραφείο Κ.Ε. ΚΚΕ). 

Η πόλη των Τρικάλων αποτέλεσε την ιδιότυπη πρωτεύουσα του.Πολλοί ήταν και οι ΕΑΜίτες τραυματίες των μαχών της Αθήνας που μεταφέρθηκαν στα Τρίκαλα .

 Για την περίθαλψη τους σχηματίστηκε  επιτροπή με υπεύθυνη για το συντονισμό της την Καίτη Νισυρίου (Ζεύγου). 

Παράλληλα, οι υποχωρούσες δυνάμεις του ΕΛΑΣ μετέφεραν κοντά στα Τρίκαλα ένα σημαντικό αριθμό ομήρων και αιχμαλώτων. Το μεγαλύτερο στρατόπεδο βρισκόταν στην Λαζαρίνα. Εκεί κρατούνταν και οι Άγγλοι αιχμάλωτοι»,

Το πρωί της 12^ης Ιανουαρίου κατέφθασε στα Τρίκαλα ο εκπρόσωπος Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού Α. Λαμπέρ, μαζί με κάποιους εθελοντές του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού  προκειμένου να διεξάγουν διαπραγματεύσεις με το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ για την απελευθέρωση των κρατουμένων.Ο Λαμπέρ πήγε και στην Λαζαρίνα. Η εικόνα των κρατουμένων ήταν τραγική. Άνθρωποι υποσιτισμένοι σε ακραίο βαθμό, ρακένδυτοι, άρρωστοι, τραυματισμένοι  στοιβάζονταν ανά 300-350 σε πέντε αποθήκες.Ο Διεθνής Ερυθρός Σταυρός κατά την επίσκεψή του στο στρατόπεδο παρείχε φάρμακα και σαπούνι ως μια υποτυπώδη περίθαλψη. 

Ο Α. Λαμπέρ, για την περίοδο 12-18 Ιανουαρίου, διαπραγματεύτηκε με επιτροπή του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, υπό τον Α. Λούλη, την απελευθέρωση των κρατουμένων και οι δύο πλευρές συμφώνησαν στην καθημερινή απελευθέρωση 100 ομήρων και αιχμαλώτων.

 Οι Όμηροι ανακρίνονταν πριν την απελευθέρωσή τους και αν κρίνονταν ύποπτοι για δοσιλογισμό παρέμεναν στο στρατόπεδο.Οι προς απελευθέρωση μεταφέρονταν πεζοί από τη Λαζαρίνα στα Τρίκαλα (απόσταση 15 χλμ.),από όπου τους έπαιρνε με αυτοκίνητα ο Διεθνής Ερυθρός Σταυρός και τους μετέφερε στη Λάρισα και το Βόλο.

Οι ώρες παράδοσης των κρατουμένων στα Τρίκαλα γινόντουσαν αργά το βράδυ.Η διαδικασία της απελευθέρωσης διήρκησε 14 ημέρες και αφέθηκαν ελεύθεροι 1.100 κρατούμενοι, ενώ 666 μεταφέρθηκαν από τη Λαζαρίνα στις φυλακές Τρικάλων, καθώς θεωρήθηκαν από τον ΕΛΑΣ ως πιθανοί δωσίλογοι.

Ο Παππούς μου απελευθερώθηκε στις 26 Ιανουαρίου και μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο του Βόλου. Τα παιδιά του ενημερώθηκαν ότι ζούσε μετα την Βάρκιζα και πήγαν και τον μετέφεραν στην Αγία Παρασκευή.

Για το πόσοι πέθαναν κρατούμενοι, δεν γνωρίζουμε.