Τα Φώτα του 1941 . Ο Μανιαδάκης ανακοίνωσε ότι στο εσωτερικό της χώρας επικρατούσε ησυχία. Ο Διαγγελέας με το υπ αριθ. 73 ανακοινωθές μιλούσε για περιορισμένη δράση περιπολών και πυροβολικού. Ξεκίνησε η επίθεση για την κατάληψη της στενωπού Κλεισούρας που κράτησε από τις 6 μέχρι τις 11 Ιανουαρίου 1941. Ο Μεταξάς δεν είχε ακόμα δηλητηριαστεί με την τοξίνη «κλοστρίντιουμ μποτουλίνουμ». Του την έδωσαν με την θεία Κοινωνία την ημερα της Γιορτής του.

&n

Το Υπ.Αριθ. 73 Ανακοινωθέν του Παπάγου ανέφερε: 

«Περιορισμένη δράση περιπόλων και πυροβολικού».

Το βράδυ της 6 Ιανουαρίου 1941 η γενική κατάσταση των ελληνικών δυνάμεων είχε ως εξής:

 Στο νότιο τομέα το Α΄ ΣΣ με έδρα τη Δερβιτσάνη είχε εγκατασταθεί αμυντικά στη ζώνη από τη Χειμάρρα μέχρι το Ντέμπελιτ όρος και διέθετε από τα δυτικά προς τα ανατολικά την 2α, την 3η, και την 8η , Μεραρχία. 

 Στον κεντρικό τομέα το Β΄ ΣΣ με έδρα την Πρεμετή, συνεχίζοντας τις επιθετικές του επιχειρήσεις κατείχε τη ζώνη από την κοιλάδα του Αώου ποταμού μέχρι το όρος Τόμορος και διέθετε από τα νότια προς τα βόρεια τις 1η, 15η και 11η Μεραρχία. 

 Στο βόρειο τομέα το ΤΣΔΜ με έδρα την Κορυτσά περιλαμβάνει τα Γ΄ και Ε΄ ΣΣ και κατείχε την ζώνη από το Τόμορος όρος μέχρι το Πόγραδετς. 

 Το Γ΄ ΣΣ με έδρα την Κορυτσά διέθετε από τα νοτιοδυτικά προς τα βορειοανατολικά την 9η και 13η Μεραρχία και την 17η .

 Το Ε΄ ΣΣ νοτιότερα με έδρα την Μπομπότιστα διέθετε μόνο την Χ Μεραρχία, η οποία ήταν αμυντικά εγκατεστημένη.

 Ως εφεδρεία του αρχιστρατήγου, υπήρχε η 5η Μεραρχία της Κρήτης στην περιοχή της Κορυτσάς, η 4η Μεραρχία στην περιοχή Λίμπχοβα – Κακαβιά και η Μεραρχία Ιππικού στην περιοχή Ελαίας. Συνολικά οι ελληνικές δυνάμεις ανέρχονταν σε 13 μεραρχίες Πεζικού και μία μεραρχία Ιππικού.

Οι ιταλικές δυνάμεις την ίδια στιγμή διέθεταν στο μέτωπο 16 Μεραρχίες Πεζικού την 131η τεθωρακισμένη Μεραρχία «Κενταύρων»  και δύο συντάγματα Ιππικού. Στην Αλβανία είχαν αποβιβαστεί και οι «Λύκοι της Τοσκάνης», που  προωθούνταν βαθμιαία προς το μέτωπο.

Η Κλεισούρα

Ο Διαγγελέας, (Παπάγος), με  διαταγή της 12ης Δεκεμβρίου 1940 ανέθετε στο Β΄ ΣΣ να ενεργήσει για την κατάληψη του κόμβου Κλεισούρας – Τεπελενίου και των ορεινών όγκων στα βόρεια αυτού. Η στενωπός της Κλεισούρας για την οποία θυσιάστηκαν πολλά ελληνόπουλα ήταν «μια ιδιαιτέρως σημαντική στρατηγική θέση» για να καταληφθεί το Μπεράτι (που δεν καταλήφθηκε ποτέ), και εν συνεχεία για ανακαταληφθεί  ο Αυλώνας που ήταν ο στόχος που ανέθεσε ο Παπάγος στο Α και Β Σώμα Στρατού.

Ως χρόνος ενάρξεως της επιθέσεως ορίστηκε η 23 Δεκεμβρίου.

Λόγω των σοβαρών προβλημάτων που είχαν δημιουργηθεί στον ανεφοδιασμό με τη συνεχιζόμενη χιονόπτωση, καθώς και την απώλεια των μουλαριών που κατακρημνίζονταν στις χαράδρες μαζί με τα μεταφερόμενα υλικά , το Β΄ ΣΣ αναγκάστηκε να αναστείλει προσωρινά τις επιθετικές επιχειρήσεις μέχρι να βελτιωθούν οι καιρικές συνθήκες.

Στις 3 Ιανουαρίου με νεότερη διαταγή το Β΄ ΣΣ διέταξε τη συνέχιση των επιχειρήσεων από 5 Ιανουαρίου προς διάσπαση της τοποθεσίας Μάλι Τοπόγιανιτ από την 1η και 15η Μεραρχία, οι οποίες θα στρέφονταν στη συνέχεια προς τα νοτιοδυτικά για να υπερκεράσουν τις εχθρικές δυνάμεις που βρίσκονταν στην περιοχή της Κλεισούρας.  

Η 1η Μεραρχία , με το 4ο και το 5ο ΣΠ στις 6 Ιανουαρίου κινήθηκε αριστερά στις πλαγιές του βουνού, με σκοπό να υπερβούν την Κλεισούρα από ανατολικά και να κλείσουν τους Ιταλούς στα στενά του Αώου, μεταξύ των οροσειρών της Νεμέρτσκας και της Τρεμπεσίνας.

Το Πολεμικό Ανακοινωθέν 213‎ του Αρχηγείου των Ιταλικών των Ενόπλων Δυνάμεων διαφωνούσε με τον Παπάγο και ανακοίνωσε στις 6 Ιανουαρίου 1941ότι «στο  ελληνικό μέτωπο, καταγράφηκαν τοπικές ενέργειες κατά τις οποίες σημειώθηκαν σημαντικές απώλειες στον εχθρό και συνελήφθησαν όπλα και κρατούμενοι».

Οι Ιταλοί ανακοίνωσαν (ψευδώς) ότι η μάχη στο μέτωπο της Μπάρντια συνεχιζόταν «έντονα» , ενώ είχαν ήδη παραδοθεί 45000 Ιταλοί. Σημείωσαν ακόμα:  

«Ένα από τα αεροπλάνα μας δεν επέστρεψε. Χθες το βράδυ βομβαρδίσαμε την αεροπορική βάση της Μάλτας».

Ο Μεταξάς που είχε έντονα προαισθήματα , στο ημερολόγιο του ανέφερε:

Ο Νικολούδης έδινε τον δικό τους αγώνα δια του Τύπου