3 Μαΐου 1945. Το έγκλημα της ΡΑΦ και η εκτέλεση εως και 12.000 αιχμαλώτων που τους θυσίασαν οι ΑΘΕΑΤΟΙ στον Βαάλ

Σύμφωνα με την μαρτυρία του Ράσου αιχμαλώτου   Βασίλι Σαλομάτκιν, που επιβίωσε της σφαγής της Λυβέκης, και την οποία αποχαρακτήρισαν και εδωσαν σήμερα στην δημοσιότητα οι Ρώσοι,   πάνω στα πλοία βρισκόντουσαν περισσότεροι από 12.000 αιχμαλωτοι  και η πλειοψηφία τους ήσαν σοβιετικοί.

 Σύμφωνα με την έγγραφή κατάθεση , τα βρετανικά πολεμικά αεροσκάφη συνέχισαν να επιτίθενται, αν και υψώθηκαν σήματα από τα πλοία για  να σταματήσουν την επίθεση. 

Ο βρετανικός στρατός βομβάρδισε και πυροβόλησε ανυπεράσπιστους ανθρώπους από τον αέρα και στη συνέχεια αποτελείωσε εκείνους που προσπάθησαν να ξεφύγουν από τις βάρκες. 

Στη συνέχεια, ο βρετανικός στρατός τοποθέτησε τους λίγους επιζώντες σε ένα στρατόπεδο, όπου κακοποιήθηκαν με κάθε δυνατό τρόπο. 

Ταυτόχρονα, οι Βρετανοί δεν ήθελαν να θάψουν τους σοβιετικούς αιχμαλώτους πολέμου που είχαν σκοτώσει βάναυσα στη Βαλτική.

                                                    Καρτ ποστάλ του Κάπ Αρκόνα

Τον Απρίλιο  του 1945, τo  Αμβούργο βρισκόταν σε διαπραγματεύσεις με τους Βρετανούς για αναίμακτη παράδοση της πόλης και οι βιομήχανοι που χρησιμοποιούσαν ως εργατικό δυναμικό τους κρατούμενους του στρατοπέδου Νόιενγκαμμε, απαιτούσαν από τον Χίμλερ να αδειάσει το στρατόπεδο.

Πράγματι,  τα SS άδειασαν συστηματικά όλους τους εναπομείναντες κρατούμενους μεταξύ της 16ης και 28ης Απριλίου 1945 και περίπου 10.000 κρατούμενοι μεταφέρθηκαν και επιβιβαστήκαν σε έναν στολίσκο που ήταν αραγμένος στον κόλπο του Λίμπεκ, και τον αποτελούσαν τα Γερμανικά υπερωκεάνια «SS Cap Arcona», και «SS Deutschland», (ηλικείας 45 ετών), και το φορτηγό «Thielbek» , όπου παρέμειναν για αρκετές ημέρες χωρίς τροφή και νερό, περιμένοντας τη μεταφορά τους. 

Τη διαταγή μεταγωγής στα πλοία – φυλακές, είχε δώσει 

ο γκαουλάιτερ του Αμβούργου Καρλ Κάουφμαν.

Στις 30 Απριλίου 1945 τα Σουηδικά πλοία «Magdalena» και «Lillie Matthiessen», παρέλαβαν από τον στολίσκο σκανδιναβούς

 κρατουμένους και τους μετέφεραν στη Σουηδία.

Οι τελευταίοι κρατούμενοι του στρατοπέδου Νόιενγκαμμε 

μαζί με τους άνδρες των SS εγκατέλειψαν το στρατόπεδο

 στις 2 Μαΐου 1945. 

Το απόγευμα της 2ας Μαΐου 1945, , και άλλοι κρατούμενοι, κυρίως γυναίκες και παιδιά από τα στρατόπεδα «Στούτχοφ» και «Μίτελμπαου-Ντόρα»,φορτώθηκαν σε φορτηγίδες, και 

μεταφέρθηκαν στα πλοία-φυλακές.
 υπέστησαν επίθεση από την αγγλική αεροπορία, 

Το μεσημέρι της 3ης Μαΐου 1945, τα τρία πλοία,

(ΡΑΦ) που πίστευε, «βάσει πληροφοριών», ότι στα πλοία είχαν επιβιβαστεί με προορισμό την

 Νορβηγία άνδρες των SS.

Το ΚΑΠ ΑΡΚΟΝΑ στις φλόγες.

 Το «Thielbek» βυθίστηκε αμέσως , ενώ τα «Cap Arcona»

 και «Deutschland» πήραν φωτιά και αργότερα βυθίστηκαν και τα δύο.

Όσοι κρατούμενοι δεν κάηκαν και κατάφεραν να πηδήσουν στο νερό πυροβολήθηκαν από τα σκάφη της RAF, με αποτέλεσμα πολλά

 πτώματα να εκβρασθούν στην ακτή, την οποία ήδη είχαν 

καταλάβει τα βρετανικά στρατεύματα, που υποχρέωσαν Γερμανούς αιχμαλώτους πολέμου αλλά και πολίτες, να σκάψουν τεράστιους 

λάκκους για τον ενταφιασμό τους.

 Το σύνολο των νεκρών ξεπέρασε τις 7000.

Ανάμεσα τους και Έλληνες κρατούμενοι. 

Στο Νόϊενγκαμμε είχαν φθάσει στις 4 Ιουνίου 1944, 850 άνδρες

 από το στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Χαϊδάρι.

 Επίσης το καλοκαίρι του '44 μεταφέρθηκε εκεί 61 Ελληνίδες 

από το στρατόπεδο του Ράβενσμπρικ. Συνολικά οι Έλληνες στο Νοϊενγκάμε ήσαν περί τους 1200.

Στα αρχεία του στρατοπέδου καταγράφηκε ο θάνατος 156. 

Για τους υπόλοιπους, δεν υπάρχουν στοιχεία για το πόσοι ήταν 

στα 86 παραρτήματα και πόσοι μεταφερθήκαν στα πλοία. 

Από αυτούς πάντως ένας επέζησε.

(Το Νοϊενγκάμε ήταν το μεγαλύτερο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Βόρειας Γερμανίας με 86 παραρτήματα, τα οποία απλώνονταν ως τα σύνορα με τη Δανία. 

Σκοπός τους ήταν η τροφοδότηση της γερμανικής βιομηχανίας με εργατικό δυναμικό).

Οι Άγγλοι για το δικό τους λάθος δίκασαν στην αποκαλούμενη 

«δίκη του Νόιενγκαμμε» του Γερμανούς, και εκτέλεσαν11.

Τα βρετανικά αρχεία που σχετίζονται με το περιστατικό έχουν σφραγιστεί  για 100 χρόνια. 

Μέχρι το 2045.