Το καλύτερο, που είχα ακούσει για τον τεθνεώτα αρχιερέα της διαπλοκή και της αποστασίας ήταν ότι, «άμα του δώσεις το χέρι σου για να τον χαιρετίσεις μετά θα πρέπει να μετρήσεις τα δάχτυλα σου».
Στα 83 του πέθανε και ο πρώην ηγέτης του Παναμά, Μανουέλ Νοριέγκα, που εισέβαλε στο κράτος του τον συνέλαβε και τον φυλάκισε το Κράτος Δικαίου.
30/5/17
29/5/17
Τι τραβάει και αυτός ο Βλαδίμηρος
Ο εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών της Γερμανίας ενημέρωσε τη Φωνή της Αμερικής ότι εκπρόσωποι από τη Ρωσία, την Ουκρανία, τη Γερμανία και τη Γαλλία θα συναντηθούν αυτή την εβδομάδα στο Βερολίνο για να προσπαθήσουν να προωθήσουν την υλοποίηση μιας ειρηνευτικής συμφωνίας για την ανατολική Ουκρανία.
Αυτό λέγεται «αντικειμενικό» «δημοσιογραφικό» κείμενο
«Να δικαιολογήσει την προκλητική ανάρτησή του στο Facebook ότι «δεν θα με ενοχλούσε καθόλου αν έσκαγε και μια ακόμα βόμβα στα πόδια του Στουρνάρα» επιχείρησε σε ραδιοφωνική του συνέντευξη ο Γιώργος Φιλιππάκης προχωρώντας σε ένα νέο παραλήρημα.
Αφού εμφανίστηκε αμετανόητος για όσα έγραψε στο προφίλ του και για τα οποία έχει διαταχθεί προκαταρκτική εξέταση από την εισαγγελία, ο ειδικός γραμματέας της ΕΣΗΕΑ προφανώς τελώντας σε σύγχυση και προσπαθώντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα υποστήριξε στη συνέντευξή του στο Flash 96 και στην εκπομπή των Στέλιου Βραδέλη και Γιάννη Κορωναίου ότι ο Γιάννης Στουρνάρας και ο Λουκάς Παπαδήμος ευθύνονται για 7.000 αυτοκτονίες».
Δεν ξέρω ποιός είναι ο αγράμματος «συντάκτης», αλλά είμαι βέβαιος
ότι το έγραψε με το αριστερό πόδι.
Σαν σήμερα το 1945 έφθασε στην Αθήνα ο Ν. Ζαχαριάδης και ανέλαβε την ηγεσία του ΚΚΕ
του Σπύρου Χατζάρα
Όταν στρατόπεδο Νταχάου κατελήφθη από τους Αμερικανούς στις 28 Απριλίου 1945 ο Ζαχαριάδης δεν βρισκόταν εκεί. Κρυβόταν στο Μόναχο.
Πληροφορήθηκε ότι τον έψαχναν οι Αμερικανοί και εμφανίστηκε στις 30 Απριλίου. Ο ίδιος στο βιογραφικό του σημείωμα που κατέθεσε στην Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ στις 15-08-1946 ανέφερε: "Όταν στις 29 του Απρίλη ήρθαν οι αμερικάνοι στο Νταχάου εγώ έφυγα και πήγα στο Μόναχο στους εκεί δικούς μας αιχμάλωτους πολέμου (εαμίτες και ελασίτες). Μετά 2 μέρες ήρθαν οι αμερικανοί και με πήραν και με κράτησαν, ως τη μέρα που μ’ έστειλαν αεροπορικώς στο Παρίσι, σ’ ένα είδος περιορισμού".
Ο απεσταλμένος του Ριζοσπάστη στη διάσκεψη του Σαν Φρανσίσκο για την δημιουργία του ΟΗΕ, ο Κώστας Γυφτοδήμος (Καραγιώργης) ενημερώθηκε από την OSS για την τύχη του Ζαχαριάδη, την πρώτη Μαΐου, αμέσως μετά τον εντοπισμό του ,και έστειλε το ακόλουθο επείγον τηλεγράφημα στο Κόμμα: «ΑΓΙΟΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ, 1 του Μάη, (Ιδ. επείγον τηλεγράφημα. Ωρα 1.45′ π.μ.). Στο διαβόητο χιτλερικό στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου, κοντά στο Μόναχο, που το κατέλαβαν χθες τα αμερικανικά στρατεύματα, οι σύμμαχοί μας Αμερικανοί απελευθέρωσαν μεταξύ των 32.000 κρατουμένων και τον αγαπημένο μας αρχηγό σ. Νίκο Ζαχαριάδη. Εζήτησα από τις αμερικανικές αρχές λεπτομέρειες για τις συνθήκες της απελευθέρωσης του σ. Ζαχαριάδη, τις οποίες και θα σας μεταδώσω αμέσως μόλις τις λάβω» ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΑΓΙΩΡΓΗΣ
Στο «Ριζοσπάστη» περίμεναν μερικές μέρες να επιβεβαιωθεί η πληροφορία και την Τετάρτη, 16 του Μάη του 1945, επανήλθαν και έγραψαν υπό τον τίτλο «ΕΡΧΕΤΑΙ Ο ΗΡΩΪΚΟΣ ΑΡΧΗΓΟΣ ΜΑΣ σ. ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ» και υπότιτλο «Ταξιδεύει μέσω Ιταλίας – Επίσημη ανακοίνωση από το υπ. Εξωτερικών» τα εξής: «…Περιμέναμε όλοι νεώτερες λεπτομέρειες. Περιμέναμε και η αγωνία μεγάλωνε. Γιατί η πρώτη είδηση δεν είχε συνέχεια και επιβεβαίωση. Ανησυχήσαμε όλοι. Το κόμμα, η μάνα, η οικογένεια του αγαπημένου μας αρχηγού, όλοι οι δημοκράτες που έβλεπαν και βλέπουν στο Νίκο Ζαχαριάδη τον ατρόμητο πρώτα αγωνιστή, το φωτισμένο ηγέτη, το μάρτυρα στον αγώνα του λαού μας για δημοκρατία, ανεξαρτησία και λευτεριά. Το υπουργείο των Εξωτερικών σε σχετικό διάβημα του σ. Μ. Πορφυρογέννη και έπειτα από αίτηση της Κ.Ε. του ΚΚΕ που ζητούσε θετικές πληροφορίες για την τύχη του αρχηγού του και παρακάλεσε να διευκολυνθεί η επιστροφή του έδωκε δια του πρεσβευτού του κ. Πανά την ακόλουθη ανακοίνωση: «… ο κ. Νίκος Ζαχαριάδης, αρχηγός του ΚΚΕ, βρίσκεται σώος και υγιής σε βρετανική ζώνη κατοχής και μέσα σε λίγες μέρες θα επιστρέψει στην Ελλάδα με τη φροντίδα των αγγλικών στρατιωτικών αρχών».
Ο Νίκος Ζαχαριάδης, ο αρχηγός του ΚΚΕ, βρισκόταν σώος και υγιής, δηλαδή δεν είχε προσβληθεί από τύφο, όπως έγραψαν οι Ρουφιάνοι της Αριστεράς χρόνια μετά. Για παράδειγμα ο ευφάνταστος Γιώργος Μαργαρίτης , τεύχος 235 της Ε-Ιστορικά, της 6/5/2004), έγραψε: «Η επιστροφή αυτή δεν έγινε γρήγορα, καθώς ο πρώην κρατούμενος χρειάστηκε ιατρικές φροντίδες για την αποκατάσταση της κλονισμένης από της στερήσεις φυσικής του κατάστασης».
Το υπουργείο εξωτερικών έλεγε ότι ήταν σώος και υγιής και ο Ζαχαριάδης είπε ότι τον κράτησαν σε ένα είδος περιορισμού. Μόνο ο Μαργαρίτης τον έστειλε σε «σανατόριο».
Ο ίδιος ο Ζαχαριάδης δεν είπε πουθενά για ιατρικές φροντίδες και έγραψε απλά ότι τον «κράτησαν σ’ ένα είδος περιορισμού», ως τη μέρα τον έστειλαν αεροπορικώς στο Παρίσι.
Ο Νίκος Ζαχαριάδης λοιπόν βρισκόταν στη βρετανική ζώνη κατοχής «σώος και υγιής».
Στο αυτοβιογραφικό σημείωμα που έγραψε ο ίδιος ο Νίκος Ζαχαριάδης και το κατέθεσε στην Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ στις 15-08-1946 ανέφερε: « Όταν στις 29 του Απρίλη ήρθαν οι αμερικάνοι στο Νταχάου, εγώ έφυγα και πήγα στο Μόναχο, στους εκεί δικούς μας αιχμάλωτους πολέμου (εαμίτες και ελασίτες). Μετά 2 μέρες ήρθαν οι αμερικάνοι και με πήραν και με κράτησαν, ως τη μέρα που μ’ έστειλαν αεροπορικώς στο Παρίσι, σ’ ένα είδος περιορισμού. Στο Παρίσι παρουσιάστηκα στην Ελλην. Πρεσβεία, αυτή ενήργησε στην αγγλική Πρεσβεία, και έτσι έφτασα στις 29.5.45 στην Αθήνα με το όνομά μου σαν αξιωματικός του ελληνικού στρατού. Αυτό έγινε για να ευκολυνθεί το ταξίδι».
Επομένως βρισκόταν σε ένα είδος περιορισμού στην Βρετανική Ζώνη.
Βρισκόταν 45 χιλιόμετρα από το Αμβούργο, στο Λύνεμπουργκ, (γερμανικά Lüneburg), στην Ülzener Straße αριθ. 31 εκέι που μετέφεραν και τον Χάινριχ Χίμλερ, που είχε συλληφθεί στις 22 Μαΐου κοντά στην Βρέμη. Στο Λύνεμπουργκ, ήταν το Κέντρο Ανακρίσεων. Το αρχηγείο του Μοντγκόμερυ τότε, (τον Μάιο του 1945), ήταν στο Häcklingen, 6 χλμ από το Λύνεμπουργκ , το οποίο είχε αεροδρόμιο.
Ο Ζαχαριάδης μεταφέρθηκε αεροπορικά από το Μόναχο, στην αγγλική ζώνη κατοχής, στο Λύνεμπουργκ και κρατήθηκε στο 31ο Ανακριτικό Κέντρο, «Civilian Interrogation Camp», ανακρινόμενος από τη SIS (MI6).
Όπως προκύπτει και από τα Αρχεία του «Public Records Office» το , 31ο Ανακριτικό Κέντρο , βρισκόταν σε συνεχή επαφή με το Foreign Office.
Επομένως ο Ζαχαριάδης από το Λύνεμπουργκ μιλούσε με το Λονδίνο, και δεν ταξίδευε στις 16 Μαίου, όπως ψευδώς έγραφε ο Ριζοσπάστης.
Ο Ζαχαριάδης, σκόπιμα απέφυγε να αναφέρει στο βιογραφικό του την «βρετανική ζώνη κατοχής», για την οποία ήταν κατηγορηματικό το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών, που τόνισε ότι « βρισκόταν υπό τη φροντίδα των αγγλικών στρατιωτικών αρχών, στην αγγλική ζώνη», και έγραφε ότι τον είχαν οι αμερικανοί,«σ’ ένα είδος περιορισμού», μέχρι που τον πήγαν αεροπορικώς στο Παρίσι, του έβγαλαν χαρτιά στρατιωτικού και έφθασε στην Αθήνα σαν αιχμάλωτος πολέμου, φορώντας εγγλέζικη στολή, με VIP πτήση.
Ο Ζαχαριάδης σκόπιμα ήθελε να αποφύγει να δώσει εξηγήσεις για το είδος του περιορισμού γιατί ήθελε να αποκρύψει ότι έκλεισε κάποια συμφωνία με τους Άγγλους. Το ΚΚΕ, επίσης εντελώς ψευδώς, στα επίσημα κείμενα του λέει :
«Με την απελευθέρωση του στρατοπέδου του Νταχάου, τον Ζαχαριάδη τον πήραν οι Αμερικάνοι και τον πήγαν στο Παρίσι απ’ όπου επέστρεψε στην Ελλάδα. (Από το βιβλίο, «Το ΚΚΕ, επίσημα κείμενα», τόμος ένατος 1961-1967, Εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 2002, σελ. 855)
Η Μοίρα του Θανάση που τον φώναζαν Άρη, που του φόρτωσαν τη σφαγή του Μελιγαλά, ήταν μέρος των συμφωνιών του Ζαχαριάδη με την Ιντέλιτζενς Σέρβις στη «βρετανική ζώνη κατοχής». Άλλωστε την Ομάδα του Θανάση την οδήγησε στην Ενέδρα των κυβερνητικών ο «Αχτιδικός» που του επέδωσε το μήνυμα της διαγραφής του. Το Κόμμα έδωσε τον Θανάση.
Τη 13η μέρα, αφότου ανέλαβε την ηγεσία του ΚΚΕ ο Ζαχαριάδης, είχε διαφοροποιηθεί από , «τα λάθη του Δεκέμβρη» και τη Συμφωνία της Βάρκιζας, και στις 12 Ιουνίου δια του Ριζοσπάστη ανακοινώσε την καταδίκη και απομόνωση του Άρη Βελουχιώτη. Με τις συμφωνίες αυτές άλλωστε συνδέεται και η δήλωση του για τη Β. Ήπειρο που έγινε στις 25 Μαΐου.
Η αποκήρυξη του Βελουχιώτη, η αποχή από τις εκλογές της 31ης Μαρτίου 1946 και η διακριτική συμμετοχή στο Δημοψήφισμα για την επάνοδο του Γεωργίου ήσαν στο πλαίσιο αυτών των συμφωνιών που βρίσκονται αποτυπωμένες στο απόρρητο έγγραφο για την ανάκριση Ζαχαριάδη, που παραμένει ακόμα μυστικό, και ποτέ κανείς δεν θέλησε να ψάξει στα Αγγλικά και τα Αμερικανικά αρχεία, για να το αποκαλύψει.
Το ενδιαφέρον είναι ότι ο οξυδερκής Ζαχαριάδης αντιλήφθηκε κατά τη διαδικασία του debrifing ότι οι Άγγλοι γνώριζαν πολλά για τα εσωτερικά του Κόμματος, που το επηρέαζαν με τις λίρες, οπότε απέκτησε τη βεβαιότητα για την ύπαρξη χαφιέδων, όπως στα χρόνια του Μεταξά.
Όταν μάλιστα ο Μάρκος Βαφειάδης, που ήταν πράκτορας των Αγγλων από το 1938, όταν συνεργάστηκε στο Κίνημα της Κρήτης, έστειλε το 1948 γράμμα στην Κεντρική Επιτροπή του Σοβιετικού Κόμματος κατηγορώντας το Ζαχαριάδη ότι είναι χαφιές των Άγγλων, κατάλαβε ότι κάποιος του είχε σφυρίξει τις συμφωνίες που έκανε με τους Άγγλους, στο πλαίσιο φυσικά της συμφωνίας Στάλιν-Τσόρτσιλ.
Ο Μάρκος, στην 5η Ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής του Κ.Κ.Ε ,στις 30-31 Ιανουαρίου 1949 στο χωριό Ψαράδες στις Πρέσπες, παρουσία Ρώσων και Αλβανών συντρόφων της Κομινφόρμ , εκτόξευσε σε βάρος του Ζαχαριάδη την κατηγορία , ότι ήταν «Πράκτορας της Ιντέλιτζενς Σέρβις».
Ο Ζαχαριάδης λοιπόν, μεταφέρθηκε αεροπορικά από το Μόναχο στο Λύνεμπουργκ στις 2 Μαΐου και μετά από 23 ημέρες, στις 25 Μαΐου , μεταφέρθηκε αεροπορικά από τους Άγγλους στο Παρίσι, όπου τον πήγαν στην Ελληνική Πρεσβεία για να του εκδώσει ταξιδιωτικά έγγραφα. Από το Παρίσι, πέταξε στις 28 Μαΐου για τη Νάπολι από όπου έφυγε το πρωί της 29ης και προσγειώθηκε στο Χασάνι. Όταν ο σ. Νίκος έφτασε επιτέλους στην Αθηνα, «Ριζοσπάστης» έγραψε : «Ο σ. Ζαχαριάδης ήρθε με αεροπλάνο σήμερα το πρωί μέσον Νεαπόλεως. Από το Παρίσι έφυγε χθες αεροπορικώς. Το απόγευμα ο σ. Ζαχαριάδης ήρθε στα γραφεία του «Ριζοσπάστη». Φορούσε τη στρατιωτική στολή των αιχμαλώτων και είναι γερός».
Ούτε λέξη για τη ΡΑF που τον έφερε , και βέβαια αφού ήρθε ως έλληνας αξιωματικός φορούσε ,«τη στρατιωτική στολή των ..αιχμαλώτων».
Από την απελευθέρωση του Νταχάου μέχρι την άφιξη του Ζαχαριάδη στην Αθήνα πέρασαν 30 ημέρες και βρισκόταν σώος και υγιής , σ’ ένα είδος περιορισμού, σε βρετανική ζώνη κατοχής. Το τι έκανε εκεί, και γιατί βρισκόταν σε ένα είδος περιορισμού, δεν θέλησαν ποτέ να μας το εξηγήσουν οι σοφοί ιστορικοί και οι πολιτικοί.
ΥΓ. Περισσότερα στο βιβλίο μου.....
ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ
Σήμερα μαύρος Ουρανός σήμερα μαύρη μέρα
Τρία καράβια φεύγουνι από την Πόλη,
το ’να φορτώνει το Σταυρό κι τ’ άλλο του Βαγγέλιου
του τρίτου του καλύτερου την Άγια Τράπεζά μας
μη μας την πάρουν τα σκυλιά κι μας τη μαγαρίσουν
Η Παναγιά αναστέναξι κι δάκρυσαν οι ‘κόνις
Κι ο Μιχαήλ κι ο Γαβριήλ την επαρηγορήσαν
Σώπασε αφέντρα και κυρά πάλι με χρόνια με καιρούς... πάλι δικά μας θα ’ναι
το ’να φορτώνει το Σταυρό κι τ’ άλλο του Βαγγέλιου
του τρίτου του καλύτερου την Άγια Τράπεζά μας
μη μας την πάρουν τα σκυλιά κι μας τη μαγαρίσουν
Η Παναγιά αναστέναξι κι δάκρυσαν οι ‘κόνις
Κι ο Μιχαήλ κι ο Γαβριήλ την επαρηγορήσαν
Σώπασε αφέντρα και κυρά πάλι με χρόνια με καιρούς... πάλι δικά μας θα ’ναι
28/5/17
Μπουγιουρουμού: Ο ΟΥΤΣΕΚΑ στην κυβέρνηση ο Τζες στην Εξουσία
Μέχρι το τέλος της εβδομάδας ο Ζάεφ θα είναι κανονικός πρωθυπουργός και θα αρχίσει νε υλοποιεί τα «θεόσταλτο» έργο του, και αμέσως θα ξαναπιάσει δουλειά ο κ. Νίμιτς.
Ο κ. Αλί Αχμέτι, συμφώνησε το Σάββατο με τον «Τζες» για το πρόγραμμα και τη σύνθεση της Νέας Κυβέρνησης. Μεταρρυθμίσεις στη Δικαιοσύνη και του Κράτος Δικαίου. «Μέσα από την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων, η πΓΔΜ θα ενταχθεί επειγόντως στο ΝΑΤΟ και θα αρχίσει διαπραγματεύσεις για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση».
Άλλες προτεραιότητες της νέας κυβέρνησης θα παραμείνουν οι καλές σχέσεις μεταξύ των εθνοτήτων η εφαρμογή της συμφωνίας της Αχρίδας, μαζί με τη βελτίωση του ζωής, την οικονομική ανάπτυξη και τη δημιουργία νέων θέσεων, όπως είπε ο Πρόεδρος του Κόμματος για την Ενσωμάτωση στα Αλβανικά.
Το DUI, ανακοίνωσε επίσης ότι ο αμερικανικός παράγων έκρινε κατάλληλο το διοικητή της 112ης Ταξιαρχίας του ΟΥΤΣΕΚΑ Χατζμπί Λίκα και τέως δήμαρχος του Τέτοβο να είναι ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης για το πολιτικό σύστημα και τις σχέσεις μεταξύ των Κοινοτήτων. (Όμως ο μεταρρυθμιστής «οπλαρχηγός» κ. Λίκα είχε κατηγορηθεί ότι είχε «τσεπώσει» από το Δήμο περίπου 3 εκ. Ευρώ). Υπουργοί θα γίνουν ακόμα ο Μπουγιάρ Οσμάνι, ο Μπιλέντ Σάλιου, ο Κρεσνίκ Μπεκτασί και η Σαντούλα Ντουράκου.
Οι Αλβανοί δεν πήραν τελικά το υπουργείο Εσωτερικών. Ο άνθρωπος του Ερντογάν, ο Μπιλάλ Κασάμι δεν μπήκε τελικά στη κυβέρνηση. Η «Μπέσα» ανακοίνωσε ότι ,«δεν βάζει στην άκρη τις απαιτήσεις της» και ότι «δεν κάνει βήμα από τις αρχές της». Χωρίς την «Μπέσα» η πλειοψηφία του Μπέιλι είναι μόλις 62 βουλευτες.
Η SDSM με μια σύντομη δήλωση ενημέρωσε το κοινό ότι «απέτυχαν να καταλήξουν σε συμφωνία σχετικά με ορισμένα ζητήματα με την Μπέσα»,
αλλά πρόσθεσαν ότι , «οι πόρτες για συνεργασία σχετικά με τις μεταρρυθμίσεις είναι ανοικτές». Πρόθυμος να ψηφίσει τις μεταρρυθμίσεις που ενδιαφέρουν τους Αλβανούς δήλωσε και ο κ. Κασάμι. Αφού έκλεισε το θέμα της Μπέσα, συναντήθηκαν χθες το απόγευμα ο Ζάεφ και ο Αχμέτι και συμφώνησαν σε όλα.
Η σύνθεση του νέου υπουργικού συμβουλίου, θα δοθεί σήμερα στη Δημοσιότητα και «επειγόντως θα συνεδριάσει το Κοινοβουλίου, για να λάβει ψήφο εμπιστοσύνης η νέα κυβέρνηση». Ο Ζάεφ επανεξελέγη χωρίς αντίπαλο πρόεδρος της SDSM και ζήτησε υπομονή, αλλά υποσχέθηκε «παρόν και μέλλον για όλους». «Θα χρησιμοποιήσω όλη μου τη δύναμη να πολεμήσω τους διαχωρισμούς που έχουν αποδυναμώσει την κοινωνία μας», τόνισε.
Ο Γκρουέφσκι του απάντησε ότι «στο Συνέδριο SDSM, αναγνωρίσαμε άτομα που εμπλέκονται με τη διαφθορά και το έγκλημα με ψευδείς ειδήσεις και ψεύτικες υποσχέσεις». Σύμφωνα με το VMRO-DPMNE, «κάθε φορά που η SDSM έρχεται στην εξουσία, υπόσχεται μεταρρυθμίσεις, αλλά κανείς δεν θυμάται καμία μεταρρύθμιση της SDSM. Πάντα σχηματίζουν κυβέρνηση με τυμπανοκρουσίες. Λένε σε όλους ότι θα κάνουν μεταρρυθμίσεις και ότι θα κάνουν καλύτερη τη ζωή για όλους, και φεύγουν χωρίς να κάνουν τίποτα», είπε ο Γκρουέφσακι.
Το 1812 δρομολόγησε πρακτικά την Επανάσταση* ο Καποδίστριας
του Σπύρου Χατζάρα
Στις 16/28 Μαΐου 1812 υπογράφηκε η Συνθήκη του Βουκουρεστίου με την οποία τελείωσε ο έκτος Ρωσο-τουρκικός πόλεμος του 1806-1812.
Οι διαπραγματεύσεις είχαν ξεκινήσει με την "βοήθεια" της Αγγλίας από τον Οκτώβρη του 1811 στη σημερινή Ρούσε της Βουλγαρίας.
Ο κύριος υποστηρικτής της συμφωνίας ήταν ο άγγλος επιτετραμμένος στην Κωνσταντινούπολη Στράτφορντ Κάνινγκ και ο φίλος των Αγγλων Ρείς Εφέντης Μεχμέτ Σαίντ Γκαλίπ , που τον υποστήριζε και ο Μέγας Βεζύρης Λαζ Αζίζ Αχμέτ Πασά.
Τη συμφωνία διαπραγματεύτηκε ο διπλωματικός σύμβουλος του στρατηγού Μιχαήλ Κουτούζωφ, ο κόμης Αντρέι Ιταλίνσκι, που πριν τον πόλεμο ήταν ο ρώσος πρέσβης στην Κωνσταντινούπολη.
Στην ουσία, οι μεγάλοι χαμένοι ήσαν οι Ορθόδοξοι των Βαλκανίων, και ο Κωνσταντίνος Υψηλάντης. Ο Σέρβοι έλαβαν το καθεστώς της Υδρας, οι βλαχομπογδαναίοι έμειναν αφορολόγητοι για δυο χρόνια και οι Έλληνες δεν πήραν τίποτα.
Τα σύνορα Ρωσίας και Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ορίστηκαν στην στην αριστερή ακτή του Δούναβη και τον Προύθο. Οι Ρώσοι, κέρδισαν την Βεσσαραβία, αλλά θα έπρεπε να εκκενώνουν τη Βλαχία και Μολδαβία. Οι κάτοικοι της Μολδαβίας, και της Βλαχίας για δύο χρόνια δεν θα πλήρωναν φόρους στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Οι χριστιανοί που ήθελαν θα μπορούσαν να πουλήσουν την περιουσία τους και να φύγουν μέσα σε ένα χρόνο. Το ίδιο και οι μουσουλμάνοι ης Βεσσαραβίας. Η ναυσιπλοΐα στο Δούναβη θα ήταν ελεύθερη. Το ίδιο και στα Στενά. Η Ρωσία θα έπρεπε να επιστρέψει τα φρούρια που είχε καταλάβει στον Καυκάσιο.
Η Τουρκία που είχε υποστεί συντριπτικές ήττες στο μέτωπο, τα έπαιρνε όλα πίσω, δίνοντας κάποια δικαιώματα στους Σέρβους και τη Βεσσαραβία.
Η Συμφωνία ηταν πολύ καλή για την Τουρκία και πολύ κακή για τη Ρωσία.
Αλλά , υπήρχε η αγγλική εγγύηση ότι η Τουρκία σαν σύμμαχος πλέον των Άγγλων δεν θα έπαιρνε μέρος στην επίθεση του Ναπολέοντα και ο στρατός του Δούναβη θα μπορούσε να στραφεί κατά των Γάλλων. Αυτή ήταν η ουσία της Συνθήκης του Βουκουρεστίου.
Ο Κουτούζωφ πριν υπογράψει τη Συνθήκη, είχε λάβει φύλλο πορείας για τη Μόσχα. Από τις 2/14 Μαίου 1812 είχε διοριστεί από τον Τσάρο διοικητής της Στρατιάς του Δούναβη ο ναύαρχος Πάβελ Τσιτσαγκόφ, που στις 11/23 Mαΐου βρισκόταν στο Ιάσιο, και στις 16/28 είχε φθάσει στο Βουκουρέστι για να αναλάβει τη διοίκηση της Στρατιάς. 4 ημέρες μετά την υπογραφή της Συνθήκης και την ανάληψη των καθηκόντων του, ο Τσιτσαγκόφ, υποδέχτηκε στο Βουκουρέστι, στις 20 Μαίου/1 Ιουνίου 1812, τον διευθυντή του διπλωματικού του γραφείου που ερχόταν από την Βιέννη. Τον Ιωάννη Καποδίστρια που επιτέλους κατάφερε να φθάσει στο μέτωπο.
Το κύριο «ρωσικό διπλωματικό πρόβλημα», μετα την υπογραφή της Συνθήκης ήταν να παρουσιαστεί η εγκατάλειψη «των ομοδόξων της Ρωσίας στην ανατολή», και κυρίως των Σέρβων, και των Ελλήνων, ως «προσωρινός τακτικός ελιγμός», ώστε οι Σέρβοι και οι άλλοι ορθόδοξοι της Ανατολής να μην χάσουν την πίστη τους στη Ρωσία.
Στόχος της Αυτοκρατορικής Αυλής ήταν να αφήσουν να αιωρείται η «υπόσχεση» ότι τα πράγματα θα άλλαζαν μετά την απόκρουση της Γαλλικής εισβολής στη Ρωσία. Ο Καποδίστριας εκμεταλλεύτηκε προς δικό του όφελός τις ρωσικές «ανάγκες». Στο «υπόμνημα» που υπέβαλε στον προϊστάμενο του , τον διοικητή της στρατιάς του Δούναβη ναύαρχο Τσιτσαγκόφ , και το οποίο βρήκε και δημοσίευσε ο ρώσος ιστορικός Γρηγκόρι Αρς, σημείωνε: «Έχω φίλους και γνωστούς ανάμεσα στους έλληνες εμπόρους και τραπεζίτες. Τους έχω υποσχεθεί να τους τροφοδοτώ με ειδήσεις. Έχοντας την τιμή να είμαι κοντά στην εξοχότητα σας, μπορώ να τους κάνω να πιστέψουν για τα πολιτικά ζητήματα ό,τι θα ήθελα» .
Οι «φίλοι και γνωστοί» του, ήσαν τα μέλη της Φιλογένειας και του Φοίνικα.
Το δικό του δίκτυο. Ο Καποδίστριας πριν φύγει από τη Ρωσία για τη Βιέννη είχε επισκεφτεί στη Μόσχα τον δημιουργό και αρχηγό του Φοίνικα Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, και αποκατέστησε την πλήρη συνεργασία του «δικτύου» του Φοίνικα με τους «Φιλογενείς» της Κέρκυρας.
Με την τοποθέτηση του στη Βιέννη απέκτησε και τον έλεγχο της ομάδας των «Λαμπρινών» και των «Φίλων του Ρήγα». Ο αυστριακός υπουργός της αστυνομίας Χάγκερ σττην αναφορά με ημερομηνία 14/26 Νοεμβρίου 1811, που υπέβαλε στον Μέττερνιχ έγραφε: «Δεν υπάρχει αμφιβολία , ότι ο Καποδίστριας προορίζεται εκτός του επισήμου ρόλου του να προσηλυτίσει και να οργανώσει κατά το πνεύμα της ρωσσικής πολιτικής τους Έλληνας στη Βιεννη», και τόνιζε: «Τούτο συνάγεται και εκ των ημετέρων ερευνών, καθ' ας συνδέεται ούτος μετά τινών πλουσίων ελληνικών εμπορικών οίκων με διακλαδώσεις, διά των οποίων είναι εις θέσιν ο Καποδίστριας όχι μόνο να ασκήση επιρροήν επί άλλων, αλλά και να συγκεντρώση δι' αυτών πληροφορίας πολιτικής φύσεως εκ πολλών περιοχών».
Το δίκτυο Καποδίστρια το είχαν καταλάβει και οι «μυστικοί» της Βέννης που τον νόμιζαν για άνθρωπο των Ρώσων. Ο Καποδίστριας, προσφερόταν επομένως ,
να δημιουργήσει, με δαπάνες της Ρωσίας και με την πολιτική της κάλυψη, ένα δίκτυο, που θα χρησίμευε στην ελληνική επαναστατική Εταιρία, και στην κατάλληλη στιγμή θα δούλευε για τον «ιερό σκοπό».
Υποσχόταν να εξαπατά τους Έλληνες υπέρ της Ρωσίας και να τους κάνει να πιστέψουν ότι θα ήθελε η ρωσική πολιτική, και ταυτόχρονα όλο του το δίκτυο , θα εξαπατούσε την Ρωσία, και θα δούλευε υπέρ του Ελληνικού Έθνους.
Η «τέχνη της υποκρισίας», σε ανώτατο επίπεδο.
Η συνθήκη του Βουκουρεστίου, ενεκρίθη από τον Τσάρο στις
23 Ιουνίου/ 5 Ιουλίου 1812, και το ουκάζιο έφθασε στο Βουκουρέστι
στις 27 Ιουνίου/9 Ιουλίου 1812.
Στις 120 μέρες που έμεινε στο Βουκουρέστι, ο Καποδίστριας με την έγκριση του Τσιτσαγκόφ και του Τσάρου διόρισε από το διπλωματικό γραφείο της στρατιάς του Δούναβη, έναν «στρατό προξενικών πρακτόρων» της Ρωσίας, στην Οθωμανική αυτοκρατορία, την Ιταλία και την Αυστρία, δημιουργώντας ένα αμφίδρομο δίκτυο συλλογής και αποστολής πληροφοριών , στο οποίο ενσωμάτωσε Έλληνες εμπόρους, κληρικούς, και δασκάλους.
Ένας από αυτούς, ήταν ο Γ.Π. που αναφέρει ο Σπηλιάδης, ο Ιωάννης Παπαρηγόπουλος, ο μεταφραστής του ρωσικού προξενείου στην Πάτρα, με αποστολή να προσεγγίσει την Αυλή του Αλή Πασά και να συλλέγει πληροφορίες.
Στο υπόμνημά του προς τον Τσάρο Νικόλαο το 1826 ο Καποδίστριας, θέλησε να δικαιολογήσει τη στρατιά των πρακτόρων που δημιούργησε, όταν «εγκαταλείφθηκαν οι ομόδοξοι της Ρωσίας», με τη συνθήκη του Βουκουρεστίου. Εξήγησε ότι, «οι ομόδοξοι της Ρωσίας εν τη Ανατολή εβεβαιώθησαν επίσης περί της και εν τω μέλλοντι αναλλοιώτου ρωσικής προστασίας, δια του διορισμού πολλών προξενικών πρακτόρων, οίτινες απεστάλησαν άνευ αναβολής εκ του αρχηγείου του στρατού του Δουνάβεως, ως και δια των οδηγιών αίτινες εδόθησαν εις τους πράκτορες τούτους και εις την Κωνσταντινουπόλει ρωσσικήν πρεσβεία».
Στην αμέσως επόμενη παράγραφο φρόντιζε να πει στον Νικόλαο, ότι τις ενέργειές αυτές τις επιδοκίμασε ο Τσάρος Αλέξανδρος και του απένειμε στις 8 Νοεμβρίου 1812 με διάταγμα τον βαθμό του «conseiller d’ etat actuel».
Η κύρια αποστολή του διπλωματικού γραφείου της στρατιάς του Δούναβη, ήταν να εργαστεί, για το προσωρινό καθεστώς διοίκησης των Μολδαβικών εδαφών (Βεσσαραβία) που προσαρτήθηκαν στη Ρωσία, και για την κατ’ αρχήν εφαρμογή του άρθρου 8 της συνθήκης, που αναφερόταν στη Σερβία, και κυρίως να αποκλείσει την προέλαση του γαλλικού στρατού από τις δαλματικές ακτές προς την Ουκρανία.
Ο Καποδίστριας που διαφωνούσε με τον Τσάρο, όπως και ο Τσιτσαγκόφ , για την συνθήκη που υπέγραψαν οι Κουτούζωφ-Ιταλίνσκι, συνέταξε με την άδεια του ναυάρχου, αναλυτικό υπόμνημα για τα σφάλματα της συνθήκης του Βουκουρεστίου , δεσμεύοντας έτσι τον Τσάρο, και στη συνέχεια έκαναν ότι μπορούσαν για να μην την εφαρμόσουν, στο σύνολο της.
Οι Σέρβοι δεν ήξεραν τι είχε συμφωνηθεί στο Βουκουρέστι. Ο Καραγκεώργιεβιτς πληροφορήθηκε ότι ο Τσάρος, κατήργησε το κράτος του, στις 15/27 Αυγούστου, στο μοναστήρι της Βρατσέβσνιτσα, (κάπου 20 χλμ από το Γκόρνι Μιλάνοβατς), από ειδικό απεσταλμένο του Καποδίστρια.
Οι διαπραγματεύσεις του Καποδίστρια με τους Τούρκους διεξήγοντο μέσω της Νις, όπου ήταν η έδρα του, Χουρσίτ Αχμέτ Πασά, που τον Ιούλιο του 1812, διορίστηκε Βεζύρης, αλλά παρέμεινε «σερασκέρης» στο μέτωπο.
Στη Νις στάλθηκαν και οι Σέρβοι αντιπρόσωποι.
Η συνεχεία της συναρπαστικής αυτής Ιστορίας στο βιβλίο μου, «Η Επανάσταση των Φιλογενών».
* Ο λαδέμπορας της Στοάς της Λευκάδας και το τέκνο του κόντε Ρωμα και της «μητέρας», του Λονδίνου, άρχισε να «γράφει μέλη», το… 1817. (Χοχοχοχοοοοοο)
Στις 16/28 Μαΐου 1812 υπογράφηκε η Συνθήκη του Βουκουρεστίου με την οποία τελείωσε ο έκτος Ρωσο-τουρκικός πόλεμος του 1806-1812.
Οι διαπραγματεύσεις είχαν ξεκινήσει με την "βοήθεια" της Αγγλίας από τον Οκτώβρη του 1811 στη σημερινή Ρούσε της Βουλγαρίας.
Ο κύριος υποστηρικτής της συμφωνίας ήταν ο άγγλος επιτετραμμένος στην Κωνσταντινούπολη Στράτφορντ Κάνινγκ και ο φίλος των Αγγλων Ρείς Εφέντης Μεχμέτ Σαίντ Γκαλίπ , που τον υποστήριζε και ο Μέγας Βεζύρης Λαζ Αζίζ Αχμέτ Πασά.
Τη συμφωνία διαπραγματεύτηκε ο διπλωματικός σύμβουλος του στρατηγού Μιχαήλ Κουτούζωφ, ο κόμης Αντρέι Ιταλίνσκι, που πριν τον πόλεμο ήταν ο ρώσος πρέσβης στην Κωνσταντινούπολη.
Στην ουσία, οι μεγάλοι χαμένοι ήσαν οι Ορθόδοξοι των Βαλκανίων, και ο Κωνσταντίνος Υψηλάντης. Ο Σέρβοι έλαβαν το καθεστώς της Υδρας, οι βλαχομπογδαναίοι έμειναν αφορολόγητοι για δυο χρόνια και οι Έλληνες δεν πήραν τίποτα.
Τα σύνορα Ρωσίας και Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ορίστηκαν στην στην αριστερή ακτή του Δούναβη και τον Προύθο. Οι Ρώσοι, κέρδισαν την Βεσσαραβία, αλλά θα έπρεπε να εκκενώνουν τη Βλαχία και Μολδαβία. Οι κάτοικοι της Μολδαβίας, και της Βλαχίας για δύο χρόνια δεν θα πλήρωναν φόρους στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Οι χριστιανοί που ήθελαν θα μπορούσαν να πουλήσουν την περιουσία τους και να φύγουν μέσα σε ένα χρόνο. Το ίδιο και οι μουσουλμάνοι ης Βεσσαραβίας. Η ναυσιπλοΐα στο Δούναβη θα ήταν ελεύθερη. Το ίδιο και στα Στενά. Η Ρωσία θα έπρεπε να επιστρέψει τα φρούρια που είχε καταλάβει στον Καυκάσιο.
Η Τουρκία που είχε υποστεί συντριπτικές ήττες στο μέτωπο, τα έπαιρνε όλα πίσω, δίνοντας κάποια δικαιώματα στους Σέρβους και τη Βεσσαραβία.
Η Συμφωνία ηταν πολύ καλή για την Τουρκία και πολύ κακή για τη Ρωσία.
Αλλά , υπήρχε η αγγλική εγγύηση ότι η Τουρκία σαν σύμμαχος πλέον των Άγγλων δεν θα έπαιρνε μέρος στην επίθεση του Ναπολέοντα και ο στρατός του Δούναβη θα μπορούσε να στραφεί κατά των Γάλλων. Αυτή ήταν η ουσία της Συνθήκης του Βουκουρεστίου.
Ο Κουτούζωφ πριν υπογράψει τη Συνθήκη, είχε λάβει φύλλο πορείας για τη Μόσχα. Από τις 2/14 Μαίου 1812 είχε διοριστεί από τον Τσάρο διοικητής της Στρατιάς του Δούναβη ο ναύαρχος Πάβελ Τσιτσαγκόφ, που στις 11/23 Mαΐου βρισκόταν στο Ιάσιο, και στις 16/28 είχε φθάσει στο Βουκουρέστι για να αναλάβει τη διοίκηση της Στρατιάς. 4 ημέρες μετά την υπογραφή της Συνθήκης και την ανάληψη των καθηκόντων του, ο Τσιτσαγκόφ, υποδέχτηκε στο Βουκουρέστι, στις 20 Μαίου/1 Ιουνίου 1812, τον διευθυντή του διπλωματικού του γραφείου που ερχόταν από την Βιέννη. Τον Ιωάννη Καποδίστρια που επιτέλους κατάφερε να φθάσει στο μέτωπο.
Το κύριο «ρωσικό διπλωματικό πρόβλημα», μετα την υπογραφή της Συνθήκης ήταν να παρουσιαστεί η εγκατάλειψη «των ομοδόξων της Ρωσίας στην ανατολή», και κυρίως των Σέρβων, και των Ελλήνων, ως «προσωρινός τακτικός ελιγμός», ώστε οι Σέρβοι και οι άλλοι ορθόδοξοι της Ανατολής να μην χάσουν την πίστη τους στη Ρωσία.
Στόχος της Αυτοκρατορικής Αυλής ήταν να αφήσουν να αιωρείται η «υπόσχεση» ότι τα πράγματα θα άλλαζαν μετά την απόκρουση της Γαλλικής εισβολής στη Ρωσία. Ο Καποδίστριας εκμεταλλεύτηκε προς δικό του όφελός τις ρωσικές «ανάγκες». Στο «υπόμνημα» που υπέβαλε στον προϊστάμενο του , τον διοικητή της στρατιάς του Δούναβη ναύαρχο Τσιτσαγκόφ , και το οποίο βρήκε και δημοσίευσε ο ρώσος ιστορικός Γρηγκόρι Αρς, σημείωνε: «Έχω φίλους και γνωστούς ανάμεσα στους έλληνες εμπόρους και τραπεζίτες. Τους έχω υποσχεθεί να τους τροφοδοτώ με ειδήσεις. Έχοντας την τιμή να είμαι κοντά στην εξοχότητα σας, μπορώ να τους κάνω να πιστέψουν για τα πολιτικά ζητήματα ό,τι θα ήθελα» .
Οι «φίλοι και γνωστοί» του, ήσαν τα μέλη της Φιλογένειας και του Φοίνικα.
Το δικό του δίκτυο. Ο Καποδίστριας πριν φύγει από τη Ρωσία για τη Βιέννη είχε επισκεφτεί στη Μόσχα τον δημιουργό και αρχηγό του Φοίνικα Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, και αποκατέστησε την πλήρη συνεργασία του «δικτύου» του Φοίνικα με τους «Φιλογενείς» της Κέρκυρας.
Με την τοποθέτηση του στη Βιέννη απέκτησε και τον έλεγχο της ομάδας των «Λαμπρινών» και των «Φίλων του Ρήγα». Ο αυστριακός υπουργός της αστυνομίας Χάγκερ σττην αναφορά με ημερομηνία 14/26 Νοεμβρίου 1811, που υπέβαλε στον Μέττερνιχ έγραφε: «Δεν υπάρχει αμφιβολία , ότι ο Καποδίστριας προορίζεται εκτός του επισήμου ρόλου του να προσηλυτίσει και να οργανώσει κατά το πνεύμα της ρωσσικής πολιτικής τους Έλληνας στη Βιεννη», και τόνιζε: «Τούτο συνάγεται και εκ των ημετέρων ερευνών, καθ' ας συνδέεται ούτος μετά τινών πλουσίων ελληνικών εμπορικών οίκων με διακλαδώσεις, διά των οποίων είναι εις θέσιν ο Καποδίστριας όχι μόνο να ασκήση επιρροήν επί άλλων, αλλά και να συγκεντρώση δι' αυτών πληροφορίας πολιτικής φύσεως εκ πολλών περιοχών».
Το δίκτυο Καποδίστρια το είχαν καταλάβει και οι «μυστικοί» της Βέννης που τον νόμιζαν για άνθρωπο των Ρώσων. Ο Καποδίστριας, προσφερόταν επομένως ,
να δημιουργήσει, με δαπάνες της Ρωσίας και με την πολιτική της κάλυψη, ένα δίκτυο, που θα χρησίμευε στην ελληνική επαναστατική Εταιρία, και στην κατάλληλη στιγμή θα δούλευε για τον «ιερό σκοπό».
Υποσχόταν να εξαπατά τους Έλληνες υπέρ της Ρωσίας και να τους κάνει να πιστέψουν ότι θα ήθελε η ρωσική πολιτική, και ταυτόχρονα όλο του το δίκτυο , θα εξαπατούσε την Ρωσία, και θα δούλευε υπέρ του Ελληνικού Έθνους.
Η «τέχνη της υποκρισίας», σε ανώτατο επίπεδο.
Η συνθήκη του Βουκουρεστίου, ενεκρίθη από τον Τσάρο στις
23 Ιουνίου/ 5 Ιουλίου 1812, και το ουκάζιο έφθασε στο Βουκουρέστι
στις 27 Ιουνίου/9 Ιουλίου 1812.
Στις 120 μέρες που έμεινε στο Βουκουρέστι, ο Καποδίστριας με την έγκριση του Τσιτσαγκόφ και του Τσάρου διόρισε από το διπλωματικό γραφείο της στρατιάς του Δούναβη, έναν «στρατό προξενικών πρακτόρων» της Ρωσίας, στην Οθωμανική αυτοκρατορία, την Ιταλία και την Αυστρία, δημιουργώντας ένα αμφίδρομο δίκτυο συλλογής και αποστολής πληροφοριών , στο οποίο ενσωμάτωσε Έλληνες εμπόρους, κληρικούς, και δασκάλους.
Ένας από αυτούς, ήταν ο Γ.Π. που αναφέρει ο Σπηλιάδης, ο Ιωάννης Παπαρηγόπουλος, ο μεταφραστής του ρωσικού προξενείου στην Πάτρα, με αποστολή να προσεγγίσει την Αυλή του Αλή Πασά και να συλλέγει πληροφορίες.
Στο υπόμνημά του προς τον Τσάρο Νικόλαο το 1826 ο Καποδίστριας, θέλησε να δικαιολογήσει τη στρατιά των πρακτόρων που δημιούργησε, όταν «εγκαταλείφθηκαν οι ομόδοξοι της Ρωσίας», με τη συνθήκη του Βουκουρεστίου. Εξήγησε ότι, «οι ομόδοξοι της Ρωσίας εν τη Ανατολή εβεβαιώθησαν επίσης περί της και εν τω μέλλοντι αναλλοιώτου ρωσικής προστασίας, δια του διορισμού πολλών προξενικών πρακτόρων, οίτινες απεστάλησαν άνευ αναβολής εκ του αρχηγείου του στρατού του Δουνάβεως, ως και δια των οδηγιών αίτινες εδόθησαν εις τους πράκτορες τούτους και εις την Κωνσταντινουπόλει ρωσσικήν πρεσβεία».
Στην αμέσως επόμενη παράγραφο φρόντιζε να πει στον Νικόλαο, ότι τις ενέργειές αυτές τις επιδοκίμασε ο Τσάρος Αλέξανδρος και του απένειμε στις 8 Νοεμβρίου 1812 με διάταγμα τον βαθμό του «conseiller d’ etat actuel».
Η κύρια αποστολή του διπλωματικού γραφείου της στρατιάς του Δούναβη, ήταν να εργαστεί, για το προσωρινό καθεστώς διοίκησης των Μολδαβικών εδαφών (Βεσσαραβία) που προσαρτήθηκαν στη Ρωσία, και για την κατ’ αρχήν εφαρμογή του άρθρου 8 της συνθήκης, που αναφερόταν στη Σερβία, και κυρίως να αποκλείσει την προέλαση του γαλλικού στρατού από τις δαλματικές ακτές προς την Ουκρανία.
Ο Καποδίστριας που διαφωνούσε με τον Τσάρο, όπως και ο Τσιτσαγκόφ , για την συνθήκη που υπέγραψαν οι Κουτούζωφ-Ιταλίνσκι, συνέταξε με την άδεια του ναυάρχου, αναλυτικό υπόμνημα για τα σφάλματα της συνθήκης του Βουκουρεστίου , δεσμεύοντας έτσι τον Τσάρο, και στη συνέχεια έκαναν ότι μπορούσαν για να μην την εφαρμόσουν, στο σύνολο της.
Οι Σέρβοι δεν ήξεραν τι είχε συμφωνηθεί στο Βουκουρέστι. Ο Καραγκεώργιεβιτς πληροφορήθηκε ότι ο Τσάρος, κατήργησε το κράτος του, στις 15/27 Αυγούστου, στο μοναστήρι της Βρατσέβσνιτσα, (κάπου 20 χλμ από το Γκόρνι Μιλάνοβατς), από ειδικό απεσταλμένο του Καποδίστρια.
Οι διαπραγματεύσεις του Καποδίστρια με τους Τούρκους διεξήγοντο μέσω της Νις, όπου ήταν η έδρα του, Χουρσίτ Αχμέτ Πασά, που τον Ιούλιο του 1812, διορίστηκε Βεζύρης, αλλά παρέμεινε «σερασκέρης» στο μέτωπο.
Στη Νις στάλθηκαν και οι Σέρβοι αντιπρόσωποι.
Η συνεχεία της συναρπαστικής αυτής Ιστορίας στο βιβλίο μου, «Η Επανάσταση των Φιλογενών».
* Ο λαδέμπορας της Στοάς της Λευκάδας και το τέκνο του κόντε Ρωμα και της «μητέρας», του Λονδίνου, άρχισε να «γράφει μέλη», το… 1817. (Χοχοχοχοοοοοο)
Υπάρχει και Ελευθερία της Γνώμης και Ελευθερία Συνείδησης….
…..με την άδεια της αστυνομίας
Σύμφωνα με τη σύμβαση των Δικαιωμάτων του ανθρώπου, και το «Ευρωπαϊκό Κεκτημένο» , ο εισαγγελέας Πρωτοδικών του Κράτους Δικαίου, παρενέβη «αυτεπαγγέλτως», τα ξημερώματα της Κυριακής, και συνελήφθη ο Ειδικός Γραμματέας της ΕΣΗΕΑ, Γιώργος Φιλιππάκης, επειδή εξέφρασε κακή γνώμη για την κ. Λουκά Παπαδήμο και κατά του διοικητή της ΤτΕ, Γιάννη Στουρνάρα.
Στην Ευρώπη έχουμε Ελευθερία της Καλής Γνώμης και της Καλής Σκέψης. Αντιρρησίας Συνείδησης μπορεί να είσαι σε ότι αφορά το φύλλο σου, τη θρησκεία και την Πατρίδα.
Η Συνείδηση σου δεν μπορεί να σε οδηγεί σε κακή γνώμη για τους τραπεζίτες.
Ο νόμος του Θεού λέει, «αγάπα τον Τραπεζίτη σου ως εαυτόν», και «να προσεύχεσαι πάντα στον Αλλάχ να τον έχει καλά». Επιτρέπεται να έχουμε μόνο καλή γνώμη για τους Θεόσταλτους και Αγίους Τραπεζίτες. Άλλωστε τον κ. Στουρνάρα τον προστατεύουν και ο αντιρατσιστικός και ο αντιτρομοκρατικός νόμος, εκτός από τον Θεό του.
ΥΓ1. Για το «θέμα» «αντέδρασαν» και από του αγνώστου Μητρός KOULIS. «Πρόκειται για την πιο θλιβερή ανάρτηση περί Παπαδήμου από όλο το διαδίκτυο», είπαν.
ΥΓ2. Χαιρετίσματα στους «ρουφιάνακους»….. της Εξουσίας
Σύμφωνα με τη σύμβαση των Δικαιωμάτων του ανθρώπου, και το «Ευρωπαϊκό Κεκτημένο» , ο εισαγγελέας Πρωτοδικών του Κράτους Δικαίου, παρενέβη «αυτεπαγγέλτως», τα ξημερώματα της Κυριακής, και συνελήφθη ο Ειδικός Γραμματέας της ΕΣΗΕΑ, Γιώργος Φιλιππάκης, επειδή εξέφρασε κακή γνώμη για την κ. Λουκά Παπαδήμο και κατά του διοικητή της ΤτΕ, Γιάννη Στουρνάρα.
Στην Ευρώπη έχουμε Ελευθερία της Καλής Γνώμης και της Καλής Σκέψης. Αντιρρησίας Συνείδησης μπορεί να είσαι σε ότι αφορά το φύλλο σου, τη θρησκεία και την Πατρίδα.
Η Συνείδηση σου δεν μπορεί να σε οδηγεί σε κακή γνώμη για τους τραπεζίτες.
Ο νόμος του Θεού λέει, «αγάπα τον Τραπεζίτη σου ως εαυτόν», και «να προσεύχεσαι πάντα στον Αλλάχ να τον έχει καλά». Επιτρέπεται να έχουμε μόνο καλή γνώμη για τους Θεόσταλτους και Αγίους Τραπεζίτες. Άλλωστε τον κ. Στουρνάρα τον προστατεύουν και ο αντιρατσιστικός και ο αντιτρομοκρατικός νόμος, εκτός από τον Θεό του.
ΥΓ1. Για το «θέμα» «αντέδρασαν» και από του αγνώστου Μητρός KOULIS. «Πρόκειται για την πιο θλιβερή ανάρτηση περί Παπαδήμου από όλο το διαδίκτυο», είπαν.
ΥΓ2. Χαιρετίσματα στους «ρουφιάνακους»….. της Εξουσίας
28 Μαΐου 1453. Υπέρ πίστεως και πατρίδος
Οι πολιορκούμενοι Έλληνες ο Στρατός και ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ΙΑ' Παλαιολόγος παρακολούθησαν στον ναό της Αγίας Σοφίας τη Θεία Λειτουργία και μετέλαβαν των Αχράντων Μυστήριων. Ο Αυτοκράτορας με την τελευταία ομιλία του, το απόγευμα της 28ης Μαίου, στην Αγία Σοφία προς τους αξιωματικούς του, καθόρισε με λακωνική επιγραμματικότητα την αποστολή τους που έκτοτε έγινε η ιερά παρακαταθήκη του Γένους των Ελλήνων.
«Παρακαλώ ημάς, ινα στήτε γενναίως. Καλώς ουν οίδατε. αδελφοί, ότι δια τέσσερά τινα οφείλεται κοινώς εσμέν πάντες, ίνα προτιμήσωμεν αποθανείν μάλλον ή ζην. πρώτον μεν υπέρ της πίστεως ημών και ευσεβείας, δεύτερον δέ υπέρ πατρίδος, τρίτον δέ υπέρ του βασιλέως, ως χριστού κυρίου, και τέταρτον ύπέρ συγγενών και φίλων. Άλλως… πατρίδα περίφημον τοιαύτην υστερούμεθα και τήν έλευθερίαν ημών, βασιλείαν την ποτέ μεν περιφανή, vυv δε τεταπεινωμένην καί έξουθενωμένην άπωλεσαμεν» (Λεονάρδου Επ. παρ. 37).
Το πλήρες Χρονολόγιο της 28ης Μαίου θα το βρείτε εδώ.....
http://ta-mavra-nea.blogspot.gr/2017/05/28.html
«Παρακαλώ ημάς, ινα στήτε γενναίως. Καλώς ουν οίδατε. αδελφοί, ότι δια τέσσερά τινα οφείλεται κοινώς εσμέν πάντες, ίνα προτιμήσωμεν αποθανείν μάλλον ή ζην. πρώτον μεν υπέρ της πίστεως ημών και ευσεβείας, δεύτερον δέ υπέρ πατρίδος, τρίτον δέ υπέρ του βασιλέως, ως χριστού κυρίου, και τέταρτον ύπέρ συγγενών και φίλων. Άλλως… πατρίδα περίφημον τοιαύτην υστερούμεθα και τήν έλευθερίαν ημών, βασιλείαν την ποτέ μεν περιφανή, vυv δε τεταπεινωμένην καί έξουθενωμένην άπωλεσαμεν» (Λεονάρδου Επ. παρ. 37).
Το πλήρες Χρονολόγιο της 28ης Μαίου θα το βρείτε εδώ.....
http://ta-mavra-nea.blogspot.gr/2017/05/28.html
27/5/17
Οι Κλέφτες των αγγλικών δανείων και τα ψεματα τους
1824. Στις 27 Μαΐου/8 Iουνίου 1824 ο στόλος της Αιγύπτου επιτέθηκε στην Κάσο με 45 πλοία και αποβίβασε τέσσερις χιλιάδες
στρατό υπό του Χουσεΐν Μπέη.
Στις 27 Μάϊου /8 Ιουνίου, ο τενεκές των αγγλικών δανείωνο αγγλοτσολιάς Γεώργιος Κουντουριώτης, υπέγραψε επιστολή που υποσχόταν βοήθεια στον επαναστατημένο λαό της Κάσου.
«Η Διοίκησις, ως κοινή μήτηρ, δέν θέλει αδιαφορήσει καί εις τάς πολεμικάς χρείας, καί φθάσαντος τού δανείου θέλει σάς οικονομίσει αναλόγως. Τά πολεμικά πλοία εξ Ύδρας καί Σπετσών δέν εκπλέουσιν ακόμη εξ αιτίας όπου τό ταμείον δέν έχει χρήματα νά πληρώσει τούς ναύτας, άμα όμως φθάσουν τά χρήματα καί πληρωθούν οι ναύται θέλουν έβγει ευθύς επειδή είναι έτοιμα. Απορεί η Διοίκησις παρατηρούσα ότι έχετε έλλειψιν εφοδίων, ενώ ειξεύρει ότι καί πρότερον ήσθε εφωδιασμένοι από αυτά καί τελευταίον λαβόντες τά όσα εκ Κρήτης έφθασαν αυτόθι, εφοδιασθήτε έτι μάλλον τούτο. Αν ο εχθρικός στόλος αποτολμήση νά πλησιάση εις τήν νήσον ταύτην καί νά φροντίση νά κάμη έφοδον, η Διοίκησις γνωρίζουσα τήν γενναιότητά σας καί τήν απόφασίν σας νά θυσιασθήτε πάντες υπέρ πίστεως καί πατρίδος, πληροφορηθείσα ότι καί αρκετά ξένα άρματα ευρίσκονται εις τήν νήσον σας είναι βεβαία ότι θέλετε δώσει τρόμον εις τόν εχθρόν.
Εν Μύλοις Ναυπλίου τή 27 Μαΐου 1824
Ο Πρόεδρος Γεώργιος Κουντουριώτης»
Στις 27 Μάϊου /8 Ιουνίου, ο τενεκές των αγγλικών δανείωνο αγγλοτσολιάς Γεώργιος Κουντουριώτης, υπέγραψε επιστολή που υποσχόταν βοήθεια στον επαναστατημένο λαό της Κάσου.
«Η Διοίκησις, ως κοινή μήτηρ, δέν θέλει αδιαφορήσει καί εις τάς πολεμικάς χρείας, καί φθάσαντος τού δανείου θέλει σάς οικονομίσει αναλόγως. Τά πολεμικά πλοία εξ Ύδρας καί Σπετσών δέν εκπλέουσιν ακόμη εξ αιτίας όπου τό ταμείον δέν έχει χρήματα νά πληρώσει τούς ναύτας, άμα όμως φθάσουν τά χρήματα καί πληρωθούν οι ναύται θέλουν έβγει ευθύς επειδή είναι έτοιμα. Απορεί η Διοίκησις παρατηρούσα ότι έχετε έλλειψιν εφοδίων, ενώ ειξεύρει ότι καί πρότερον ήσθε εφωδιασμένοι από αυτά καί τελευταίον λαβόντες τά όσα εκ Κρήτης έφθασαν αυτόθι, εφοδιασθήτε έτι μάλλον τούτο. Αν ο εχθρικός στόλος αποτολμήση νά πλησιάση εις τήν νήσον ταύτην καί νά φροντίση νά κάμη έφοδον, η Διοίκησις γνωρίζουσα τήν γενναιότητά σας καί τήν απόφασίν σας νά θυσιασθήτε πάντες υπέρ πίστεως καί πατρίδος, πληροφορηθείσα ότι καί αρκετά ξένα άρματα ευρίσκονται εις τήν νήσον σας είναι βεβαία ότι θέλετε δώσει τρόμον εις τόν εχθρόν.
Εν Μύλοις Ναυπλίου τή 27 Μαΐου 1824
Ο Πρόεδρος Γεώργιος Κουντουριώτης»
Σαν σήμερα οι τοκογλύφοι εκτέλεσαν τους ηγέτες των Φτωχών που κατήγγειλαν αντίχριστη αριστοκρατία και τους αντίχριστους τοκογλύφους
Η ιουδαϊκή και ατομικιστική ιστορία και ο Μαρξ με τον Ένγκελς «υιοθέτησαν» τους Επαναστάτες και έκλεψαν λίγη από τη δόξα τους
Δώδεκα ημέρες μετά τη μάχη του Φρανκενχάουζεν της Σαξονίας στις 15 Μαΐου 1525, όπου σφαγιάστηκαν οι εξεγερμένοι χωρικοί της Γερμανίας και αφού βασανίστηκε φρικτά, εκτελέστηκε δια αποκεφαλισμού στις 27 Μαΐου 1525, στο στρατόπεδο των ηγεμόνων στο Μύλχαουζεν, ο ηγέτης της επανάστασης των Γερμανών Γεωργών Τόμας Μύντσερ.
Ο Τόμας Μύντσερ γεννήθηκε το 1490 στο Στόλμπεργκ της Θουριγγίας και ήταν γιος αστού. Σπούδασε στα πανεπιστήμια της Λειψίας και της Φραγκφούρτης. Το 1518 έγινε οπαδός του Λούθηρου, αλλά ανέπτυξε το δικό του σύστημα ιδεών προχωρώντας πέρα από τη διδασκαλία του Λούθηρου και συμπληρώνοντας το θεολογικό του κήρυγμα με το κοινωνικό όραμά του για την έλευση της Βασιλείας των Ουρανών επί της γης με τη μορφή καθεστώτος δικαιοσύνης και ισότητας.
Το 1521 ο Μύντσερ εκδιώχθηκε από την πόλη Τσβίκαου λόγω των επαναστατικών κηρυγμάτων του και πήγε στην Πράγα. Εκεί εξέδωσε το Μανιφέστο της Πράγας, όπου εξέθετε τη θεωρία του και καλούσε τα λαϊκά στρώματα σε επαναστατική δράση. Το 1522 ο Μύντσερ εκδιώχθηκε, από το Νόρντχαουζεν, από τους λουθηρανούς. Διότι οι θεολογικές θεωρίες του Μύντσερ διέφεραν από τις απόψεις του Λούθηρου.
Ο Μύντσερ πίστευε και δίδασκε ότι η κρατούσα στην εποχή του κατάσταση, με την κυριαρχία της «αντίχριστης αριστοκρατίας», έμελλε να ανατραπεί και ότι οι φτωχοί, που ήσαν απλοί άνθρωποι είχαν επιλεγεί από τον Θεό ως όργανά του για την επίτευξη της αλλαγής.
Τα χρόνια που ακολούθησαν ο Μύντσερ περιόδευσε σε διάφορες πόλεις της Γερμανίας διαδίδοντας τις ιδέες του και προσελκύοντας πολλούς οπαδούς ανάμεσα στους φτωχούς πληθυσμούς της υπαίθρου .
Την εποχή εκείνη στην Ευρώπη η αναδυόμενη οικονομία της αγοράς, η αύξηση των τιμών των αγαθών και η γενική κρίση λόγω σειράς από κακές εσοδείες έκαναν τους ευγενείς γαιοκτήμονες να πιέζουν απάνθρωπα τους καλλιεργητές των κτημάτων τους ώστε να αποσπούν από αυτούς υψηλότερα έσοδα.
Στην Κεντρική και στη Νοτιοδυτική Γερμανία, όπου άρχισε ο Πόλεμος των Χωρικών, τα καταπιεστικά μέτρα δεν ήταν έργο τόσο των ευγενών όσο ήταν των ηγεμόνων, κοσμικών και κληρικών.Στα καταπιεστικά μέτρα ήλθαν να προστεθούν η εφαρμογή του ρωμαϊκού δικαίου στη θέση του κατά τόπους εθιμικού και η αύξηση των φόρων και της δεκάτης.
Τα μέτρα είχαν οδηγήσει σε σποραδικές εξεγέρσεις των χωρικών στην Ελβετία και στη Γερμανία κατά τον 15ο αι., αλλά ο Πόλεμος των Χωρικών αποδείχθηκε ένα τεράστιο μαζικό κίνημα. H εξέγερση άρχισε στη Νοτιοδυτική Γερμανία και εξαπλώθηκε ως την Αυστρία και την Κεντρική και τη Βόρεια Γερμανία.
Οι χωρικοί κατέλυσαν τις κοσμικές και εκκλησιαστικές αρχές, και τον Απρίλιο-Μάιο του 1525 πόλεις ολόκληρες αλλά και τοπικοί ευγενείς είχαν προσχωρήσει στην εξέγερση. Ο Μύντσερ, έχοντας επιστρέψει στο Μύλχαουζεν, που είχε γίνει το κέντρο της εξέγερσης στην Κεντρική Γερμανία, διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο στην καθοδήγηση των χωρικών επιδεικνύοντας μεγάλη αποφασιστικότητα και συνέπεια. Προσπάθησε να τους διαπαιδαγωγήσει θρησκευτικά και ηθικά και να τους μεταδώσει την πεποίθησή του για την αξία που είχε το καλό της κοινότητας απέναντι στο ατομικό συμφέρον.
Οι τοκογλύφοι τον «υιοθέτησαν» μετά θάνατον.
Και στη Λαοκρατική Γερμανία τον έκαναν και τάλιρο.
Το 1797, καρατομήθηκε στην Πλατεία Βαντόμ στο Παρίσι ο ηγέτης του κινήματος των Ίσων, Φρανσουά Νοέλ Μπαμπέφ μαζί με τον Αύγουστο Αλέξανδρο Νταρτέ.
Η δίκη του Μπαμπέφ και των Ιακωβίνων οπαδών του, κράτησε από τις 20 Φεβρουαρίου μέχρι την 26η Μαΐου. Αθωώθηκαν όλοι πλην των Μπαμπέφ και Νταρτέ, οι οποίοι καταδικάστηκαν σε θάνατο δι' αποκεφαλισμού, χωρίς δικαίωμα έφεσης, επειδή ζητούσαν επιστροφήστο Σύνταγμα του 1793.
Εκτελέστηκαν την επόμενη.
Ο Μπαμπέφ ήταν οπαδός του Ροβεσπιέρπου και αντίπαλος του Διευθυντηρίου. Ζητούσε ανακατανομή της ιδιοκτησίας της γης και τη διαγραφή των αγροτικών χρεών από τους ιουδαίους τοκογλύφους.
Το 1521 ο Μύντσερ εκδιώχθηκε από την πόλη Τσβίκαου λόγω των επαναστατικών κηρυγμάτων του και πήγε στην Πράγα. Εκεί εξέδωσε το Μανιφέστο της Πράγας, όπου εξέθετε τη θεωρία του και καλούσε τα λαϊκά στρώματα σε επαναστατική δράση. Το 1522 ο Μύντσερ εκδιώχθηκε, από το Νόρντχαουζεν, από τους λουθηρανούς. Διότι οι θεολογικές θεωρίες του Μύντσερ διέφεραν από τις απόψεις του Λούθηρου.
Ο Μύντσερ πίστευε και δίδασκε ότι η κρατούσα στην εποχή του κατάσταση, με την κυριαρχία της «αντίχριστης αριστοκρατίας», έμελλε να ανατραπεί και ότι οι φτωχοί, που ήσαν απλοί άνθρωποι είχαν επιλεγεί από τον Θεό ως όργανά του για την επίτευξη της αλλαγής.
Τα χρόνια που ακολούθησαν ο Μύντσερ περιόδευσε σε διάφορες πόλεις της Γερμανίας διαδίδοντας τις ιδέες του και προσελκύοντας πολλούς οπαδούς ανάμεσα στους φτωχούς πληθυσμούς της υπαίθρου .
Την εποχή εκείνη στην Ευρώπη η αναδυόμενη οικονομία της αγοράς, η αύξηση των τιμών των αγαθών και η γενική κρίση λόγω σειράς από κακές εσοδείες έκαναν τους ευγενείς γαιοκτήμονες να πιέζουν απάνθρωπα τους καλλιεργητές των κτημάτων τους ώστε να αποσπούν από αυτούς υψηλότερα έσοδα.
Στην Κεντρική και στη Νοτιοδυτική Γερμανία, όπου άρχισε ο Πόλεμος των Χωρικών, τα καταπιεστικά μέτρα δεν ήταν έργο τόσο των ευγενών όσο ήταν των ηγεμόνων, κοσμικών και κληρικών.Στα καταπιεστικά μέτρα ήλθαν να προστεθούν η εφαρμογή του ρωμαϊκού δικαίου στη θέση του κατά τόπους εθιμικού και η αύξηση των φόρων και της δεκάτης.
Τα μέτρα είχαν οδηγήσει σε σποραδικές εξεγέρσεις των χωρικών στην Ελβετία και στη Γερμανία κατά τον 15ο αι., αλλά ο Πόλεμος των Χωρικών αποδείχθηκε ένα τεράστιο μαζικό κίνημα. H εξέγερση άρχισε στη Νοτιοδυτική Γερμανία και εξαπλώθηκε ως την Αυστρία και την Κεντρική και τη Βόρεια Γερμανία.
Οι χωρικοί κατέλυσαν τις κοσμικές και εκκλησιαστικές αρχές, και τον Απρίλιο-Μάιο του 1525 πόλεις ολόκληρες αλλά και τοπικοί ευγενείς είχαν προσχωρήσει στην εξέγερση. Ο Μύντσερ, έχοντας επιστρέψει στο Μύλχαουζεν, που είχε γίνει το κέντρο της εξέγερσης στην Κεντρική Γερμανία, διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο στην καθοδήγηση των χωρικών επιδεικνύοντας μεγάλη αποφασιστικότητα και συνέπεια. Προσπάθησε να τους διαπαιδαγωγήσει θρησκευτικά και ηθικά και να τους μεταδώσει την πεποίθησή του για την αξία που είχε το καλό της κοινότητας απέναντι στο ατομικό συμφέρον.
Και στη Λαοκρατική Γερμανία τον έκαναν και τάλιρο.
Το 1797, καρατομήθηκε στην Πλατεία Βαντόμ στο Παρίσι ο ηγέτης του κινήματος των Ίσων, Φρανσουά Νοέλ Μπαμπέφ μαζί με τον Αύγουστο Αλέξανδρο Νταρτέ.
Η δίκη του Μπαμπέφ και των Ιακωβίνων οπαδών του, κράτησε από τις 20 Φεβρουαρίου μέχρι την 26η Μαΐου. Αθωώθηκαν όλοι πλην των Μπαμπέφ και Νταρτέ, οι οποίοι καταδικάστηκαν σε θάνατο δι' αποκεφαλισμού, χωρίς δικαίωμα έφεσης, επειδή ζητούσαν επιστροφήστο Σύνταγμα του 1793.
Εκτελέστηκαν την επόμενη.
Ο Μπαμπέφ ήταν οπαδός του Ροβεσπιέρπου και αντίπαλος του Διευθυντηρίου. Ζητούσε ανακατανομή της ιδιοκτησίας της γης και τη διαγραφή των αγροτικών χρεών από τους ιουδαίους τοκογλύφους.
Δικαίωση μετά από 71 χρόνια! (αλλά στη Σερβία)
Η αίτηση για την αποκατάσταση του Κάλπαμπιτς υποβλήθηκε από την εγγονή του, Βέσνα Κάλμπιτς το 2012, υποστηρίζοντας ότι εκέινος πολέμησε για τη Σερβία και τον σερβικό λαό , ότι δεν ήταν ένας εγκληματίας πολέμου και είχε πέσει θύμα των περιστάσεων και «πέθανε λόγω πολιτικών, και κυρίως ιδεολογικών αιτίων». Ο Κάλαμπιτς μετά τη δίκη του στο «ανταρτοδικείο» της Μιόνιτσα, (που σήμερα είναι στη Βοσνία) που τον κήρυξε «εχθρό του λαού» και δήμευσε την περιουσία του το Σεπτέμβριο του 1946, εξαφανίστηκε και ήταν επίσημα αγνοούμενος για 65 χρόνια.
Το 2011, ο Κάλαμπιτς κηρύχθηκε νεκρός από το Δικαστήριο, οπότε η εγγονή του μπορούσε να κινηθεί ως κληρονόμος. «Ο τόπος όπου θάφτηκε και τα υπολείμματά του δεν βρέθηκαν» , δήλωσε η Καλαμπιτς στους δημοσιογράφους που κατέθεσε στο Εφετείο, ένορκη δήλωση του τεως ιερέα, Μιχαίλο Ντανίλοβιτς, από το Γκόρνι Μιλάνοβατς Gornji Milanovac, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι η κομμουνιστική OZNA, (“Odjeljenje za zaštitu naroda” η ΟΠΛΑ της Γιουγκοσλαβίας) , σκότωσε τον Κάλαμπιτς στις 19 Ιανουαρίου 1946,
σε μια σπηλιά στο φαράγγι του ποταμού Γκράντατς, κοντά στο Βάλιεβο.
Κατά τη πενταετή διαδικασία το Εφετείο του Βάλιεβο, αποφάσισε ότι οι αποφάσεις της Κρατικής Επιτροπής των Κομμουνιστών για τη διερεύνηση των «εγκλημάτων» κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου ήταν άκυρες διότι χαρακτήριζαν τους ανθρώπους χωρίς δικαίωμα έφεσης και δέχτηκε να εξετάσει το αίτημα αποκατάστασης της εγγονής του Κάλπαμπιτς.
Οι κομουνιστές τον κατηγορούσαν ότι στις 26 Νοεμβρίου 1943, είχε συναντηθεί και συμφωνήσει με τον Γερμανό αντιστράτηγο Χάνς Φέλμπερ να επιχειρεί κατά των παρτιζάνων.
Πάει το τζαμί στο Ζέμουν
Η κατεδάφιση ξεκίνησε στις 03:00 το πρωί, και ολοκληρώθηκε στις 04.00.
Ο Μουφτής του Βελιγραδίου Μουχάμεντ Γιουσουφσπάχιτς, καταδίκασε τη κατεδάφιση και την αποκάλεσε, «επίθεση εναντίον των Μουσουλμάνων στη Σερβία».
Κάποια ημέρα τα αδέρφια θα είναι μαζί
Ο απερχόμενος Πρόεδρος της Σερβίας Τόμισλαβ Νίκολιτς επιζητώντας τις αντιδράσεις της διεθνούς κοινότητας δήλωσε πως ελπίζει ότι η Σερβία και η Σερβικη Δημοκρατία μια μέρα θα ενωθούν. «Θα ήθελα ειλικρινά να ελπίζω ότι μια μέρα θα ζουμε σε ένα σπίτι», δήλωσε δήλωσε στους δημοσιογράφους ο Νίκολιτς και τόνισε ότι η Σερβία και η Σερβική Δημοκρατία , προσπαθούν να οικοδομήσουν το κοινό τους μέλλον καταβάλλοντας μεγάλη προσπάθεια για να ξεπεράσουν τις αντιδράσεις.
«Η Ευρώπη είναι ενωμένη, και πολλά κράτη στον κόσμο δημιουργούν ομοσπονδίες, και οργανισμούς για να μπορούν να επιτύχουν από κοινού τους στόχους τους, αλλά υπάρχει ένα έθνος χωρίζεται από τον Ντρίνα στο οποίο δεν επιτρέπεται να εργάζεται από κοινού.
Ο Νίκολιτς στηρίζοντας και τον Ντόντικ εξέφρασε τη χαρά του επειδή οι πραγματικοί πολιτρικοί που ακούν τη φωή του λαού και στο Βελίγράδι και στη Σερβική Δημοκρατία σκάφτονται επιτέλους με τον ίδιο τρόπο.
26/5/17
Όταν ο «Ελεήμων Άγγελος» και το κράτος Δικαίου σκότωσαν 4 αθώα παιδιά
1999. Κατά την 64η ημέρα των νατοϊκών βομβαρδισμών στη Γιουγκοσλαβία σκοτώθηκαν 10 πολίτες εκ των οποίων 4 παιδιά 5,8, 12 και 13 χρόνων και ένας φαντάρος. Τα δύο μικρά αγοράκια ηταν ο Ντέγιαν και ο Στέφαν Παύλοβιτς. Το αιματηρό χρονικό της αλβανικής εκστρατείας του ΝΑΤΟ θα το βρείτε εδώ http://ta-mavra-nea.blogspot.gr/2017/05/26.html , μαζί με το πλήρες ιστορικό χρονολόγιο. (χωρίς τα ιστορικά γεγονότα για τους Αμερικανούς).
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)
-
Αρχίζω από το τέλος. Σημίτης, Παπαδήμος, Καραμανλής, Αλογοσκούφης, Στουρνάρας, Χριστοδουλάκης, Προβόπουλος, Αβάπτιστος του Παπανδρέου, Συ...
.png)