Η Μάχη τω Οχυρών. Ημέρα πρώτη

 

Στην Ανατολική Μακεδονία, στην οχυρωμένη τοποθεσία Κερκίνη-Νέστος, βρισκόταν αναπτυγμένο το Τμήμα Στρατιάς (ΤΣΑΜ) υπό τον εκλεκτό του Παπάγου Αντιστράτηγο Κωνσταντίνο Μπακόπουλο, που διεύθυνε την μάχη τηλεφωνικά από την Θεσσαλονίκη έχοντας υπό τις διαταγές του, τρείς Μεραρχίες , και την Ταξιαρχία Νέστου.

 Στη Θράκη ήταν αναπτυγμένη η Ταξιαρχία Έβρου υπό τον Έφεδρο Υποστράτηγο Ζήση Ιωάννη, η οποία διέθετε 7 λόχους Προκαλύψεως και το Οχυρό Νυμφαία. Πάντως διάταξε , τα οχυρά διατάχθηκαν να αμυνθούν «μέχρις εσχάτων. Εκείνος παραδόθηκε χωρίς να ρίξει σφαίρα. 

 Στο Μπέλες υπήρχε η γραμμής 9 μεμονωμένων σκυρόδετων πολυβολείων, που ξεκίναγε από το Οχυρό Ποποτλίβιτσα και κατέληγε δυτικά στο Τριεθνές (Ελλάδας, Γιουγκοσλαβίας και Βουλγαρίας) πάνω από την Καστανούσα. 

 Στο πολυβολείο Π9 στο Δεμίρ Καπού, ο λοχίας Δημήτρης Ίντζος ξόδεψε ως τις επτάμιση τη νύχτα και τα 33.000 φυσίγγια που διέθετε και δεν είχε πια, με τι να πολεμήσει. Ο Γερμανός διοικητής του έδωσε συγχαρητήρια για την ανδρεία του και τις απώλειες που τους προκάλεσε. 

 Την πρώτη ημέρα οι υπερασπιστές των Οχυρών βρέθηκαν χωρίς καμιά αεροπορική κάλυψη και χωρίς κάλυψη από το πυροβολικό, του οποίου την σύμπτυξη είχε διατάξει ο Μπακόπουλος. Έτσι κάθε οχυρό αμύνθηκε μόνο του. Εκ των ενόντων. 

Όλη τη μέρα 100-200 αεροπλάνα πετούσαν πάνω από το Ρούπελ. Εναντίον τους έβαλε το μοναδικό αντιαεροπορικό του Οχυρού, από τα πυρά του οποίου καταρρίφθηκαν τρία από αυτά.

 Η κύρια προσπάθεια των Γερμανών εκδηλώθηκε κατά της Κερκίνης και του Οχυρού Ρούπελ. Την επίθεση κατά του Ρούπελ, (οχυρά Ρούπελ, Ουσίτα και Παλιουριώνες ) , ανέλαβε το 125ο Ανεξάρτητο Σύνταγμα Πεζικού, ενισχυμένο με το Τάγμα Ορεινών Κυνηγών .

 Ο αγώνας άρχισε με σφοδρό βομβαρδισμό του Πυροβολικού , και από τις 06:00 και με αεροπλάνα κάθετης εφόρμησης (Στούκας). 

Οι γερμανοί αιφνιδίασαν τη Διμοιρία Προκάλυψης και κατέλαβαν άθικτη τη γέφυρα του ποταμού Μπίστριτσα, η οποία καταστράφηκε αργότερα από τα πυρά του πυροβολικού. Αφού πέρασαν τον Μπίστριτσα οι Γερμανοί κατέλαβαν το ύψωμα 354 (Χαλάσματα) και άρχισαν την επίθεση κατά των υψωμάτων Νέοι-Ανατ. Προφήτες. 

 Στις 11.00 περίπου, οι επιτιθέμενοι πλησίασαν τα οχυρά, αλλά η προέλασή τους ανακόπηκε από τα αμυντικά πυρά και μόνο μικρά τμήματα κατόρθωσαν να ανέλθουν προς στιγμή στην επιφάνεια του Ρούπελ, αλλά τα συντονισμένα και καλώς προσαρμοσμένα πυρά της Ουσίτας, του Λόχου Δ΄ Παλιουριώνων και του Σημείου Στηρίγματος «Αντλιοστάσιον», είχαν ως αποτέλεσμα να μην επιτρέψουν στα γερμανικά τμήματα να θέσουν πόδα επί αυτών. Τρείς Λόχοι που επιτέθηκαν κατά του οχυρού Ουσίτας, (διοικούνταν από τον λοχαγό Κόπιτσα), και αποκρούστηκαν. Ενώ όμως οι μετωπικές επιθέσεις των Γερμανών αποκρούστηκαν, δύναμη τάγματος κατόρθωσε να διεισδύσει μεταξύ των Οχυρών Ρούπελ και Καρατάς. Από εκεί ενας Λόχος , περέκαμψε έξι πολυβολεία και κατευθύνθηκε στα νώτα της τοποθεσίας, όπου στις 16.00 κατέλαβε το χωριό Κλειδί. 

 Τα υπόλοιπα τμήματα του παραπάνω Τάγματος είχαν σοβαρές απώλειες και ελάχιστοι μόνο άντρες του κατόρθωσαν να περάσουν το φραγμό πυρός και να κινηθούν προς το Κλειδί. Την επίθεσή τους οι Γερμανοί υποστήριζαν συνεχώς με αεροπορία και πυροβολικό. Παρά τις επίμονες προσπάθειες, οι Γερμανοί δεν μπόρεσαν να πλησιάσουν στα οχυρά, και με την έλευση του σκότους αποσύρθηκαν στις θέσεις εξόρμησης. Έτσι, έληξε η πρώτη μέρα της επιθέσεως των Γερμανών κατά του Ρούπελ, χωρίς αυτοί να πετύχουν το σκοπό τους. Την πρώτη νύχτα της μάχης, (6 προς 7 Απριλίου), Έλληνες τραυματιοφορείς εξήλθαν από το οχυρό Παληουριώνες και περισυνέλεξαν τους Γερμανούς τραυματίες, ενώ διαρκούσαν ακόμα τα πυρά.

 Οι τραυματίες αυτοί έτυχαν περίθαλψης εντός του οχυρού. 

 Στη ζώνη της 7η Μεραρχίας , (Τομείς Φαλακρού-Τουλουμπάρ-Παρανεστίου) επιτέθηκε από τις 05.15 η 72η Γερμανική Μεραρχία, η οποία άσκησε σοβαρή πίεση, κυρίως, στον Τομέα Φαλακρού, ενώ στους υπόλοιπους τομείς περιορίσθηκε στην απώθηση των τμημάτων προκαλύψεως. Περί τις 1100, ο εχθρός προσπάθησε να κινηθεί μεταξύ των Οχυρών Πυραμιδοειδές και Λίσσε και να παραβιάσει τη στενωπό Γρανίτη, χωρίς όμως επιτυχία, εξαιτίας της αποτελεσματικότητας των πυρών των Οχυρών . Στη συνέχεια τα γερμανικά τμήματα προσπάθησαν να διεισδύσουν μεταξύ των Οχυρών Περιθώρι και Λίσσε, αλλά και πάλι αποκρούστηκαν. Ταυτόχρονη προσπάθεια των Γερμανών να υπερκεράσουν τη στενωπό Γρανίτη από τα ανατολικά, καταλαμβάνοντας το ύψωμα Ουσόγια, απέτυχε και τα τμήματά τους καθηλώθηκαν προ του υψώματος με σοβαρές απώλειες. Οι στρατιώτες που επάνδρωναν το Οχυρό Περιθώρι υπό τον Λοχαγό Δαράτο απέκρουσαν όλες τις γερμανικές επιθέσεις με επιτυχία.

 Στη ζώνη της 14ης Μεραρχίας, (Τομείς Σιδηροκάστρου και Καραντάγ), η γερμανική επίθεση εκδηλώθηκε με εξαιρετική σφοδρότητα, ιδιαίτερα στο αριστερό του Συντάγματος Σιδηροκάστρου κατά του Οχυρού Ρούπελ, ενώ τα Οχυρά Καρατάς και Κάλης δέχτηκαν μόνο πυρά πυροβολικού και αεροπορικό βομβαρδισμό. Ανατολικότερα , στον Τομέα του Συγκροτήματος Καραντάγ, η προσπάθεια της 72ης Μεραρχίας στράφηκε κυρίως κατά των Οχυρών Περιθώρι-Μαλιάγκα και Μπαμπαζώρα, προ των οποίων και καθηλώθηκε, ενώ το Οχυρό Παρταλούσκα αντιμετώπισε μόνο τη δράση μικρών περιπόλων. Η κύρια προσπάθεια επικεντρώθηκε στο Οχυρό Περιθώρι, όπου έγινε σκληρή πάλη, χωρίς οι Γερμανοί να πετύχουν την εκπόρθησή του. 

 Στη ζώνη της Ταξιαρχίας Έβρου (Τομέας Έβρου), η γερμανική επίθεση εκδηλώθηκε στις 0505 με την 50ή Μεραρχία στον άξονα Κίρτζαλη-Νυμφαία-Κομοτηνή. Τα τμήματα προκαλύψεως της Ταξιαρχίας Έβρου συμπτύχθηκαν επιβραδύνοντας τον εχθρό σύμφωνα με το υφιστάμενο σχέδιο. Το Οχυρό Νυμφαία στις 0700 δέχθηκε δραστικά πυρά πυροβολικού και στις 1100 είχε περικυκλωθεί. Προσπάθειες των Γερμανών να ανέβουν στην επιφάνεια του Οχυρού αναχαιτίστηκαν από τα δραστικά πυρά. Το σφυροκόπημα του Οχυρού τόσο από το μεγαλύτερο μέρος του πυροβολικού του 30ο Σώματος Στρατού, όσο και από την αεροπορία συνεχίσθηκε με την αυτήν ένταση μέχρι τις οκτώ το βράδυ.

 Στη ζώνη της Ταξιαρχίας Νέστου (περιοχή Ξάνθης), οι Γερμανοί επιτέθηκαν από τις 0515 με την 164η Μεραρχία στον άξονα Πασμακλή-Μελίβοια-Εχίνος-Ξάνθη. Αφού ανέτρεψαν τα συνοριακά φυλάκια, έλαβαν τις απογευματινές ώρες επαφή με την κύρια τοποθεσία αντιστάσεως και το Οχυρό Εχίνος, όπου και καθηλώθηκαν από τα πυρά του Οχυρού. Η γερμανική επίθεση κατά της τοποθεσίας της 18ης Μεραρχίας (Κερκίνη) άρχισε στις 0515 με την υποστήριξη μεγάλου αριθμού αεροπλάνων κάθετης εφορμήσεως και σφοδρών πυρών πυροβολικού. 

 Στον Υποτομέα Ροδοπόλεως ενήργησε η 6η Ορεινή Μεραρχία, η οποία εκδήλωσε την επίθεσή της κατά των υψωμάτων Ντεμίρ Καπού και Καλέ Μπαΐρ και κατέλαβε μέχρι τις 0700 την κύρια γραμμή αντιστάσεως επί της κορυφογραμμής της Κερκίνης. Στη συνέχεια διέσπασε την τοποθεσία ανασχέσεως στο αριστερό του Υποτομέα και περί τις 1100 τα τμήματά της κατέλαβαν τα χωριά Πλατανάκια και Καλοχώρι, συλλαμβάνοντας στο μεταξύ και πολλούς αιχμαλώτους. Η δύναμη του Υποτομέα, αφού επιβράδυνε τα γερμανικά τμήματα μέχρι τις βραδινές ώρες, συμπτύχθηκε στη διάρκεια της νύχτας στην τοποθεσία Κρουσίων. 

Ανατολικότερα στους Υποτομείς Ρουπέσκο και Θύλακα, ενήργησε η 5η Ορεινή Μεραρχία. Η επίθεσή της υποστηρίχθηκε από 165 πυροβόλα διάφορων διαμετρημάτων και μεγάλο αριθμό αεροπλάνων. Το Οχυρό Ποποτλίβιτσα, παρά το σφοδρό βομβαρδισμό, αντιστάθηκε όλη την ημέρα και μόνο κατά τη διάρκεια της νύχτας ο εχθρός πέτυχε να επικαθήσει στην επιφάνειά του. 

Από τα αντιαεροπορικά πυρά του Οχυρού καταρρίφθηκαν δύο εχθρικά αεροπλάνα. Το βάρος της γερμανικής επιθέσεως δέχθηκαν τα Οχυρά Ιστίμπεη και Κελκαγιά, τα οποία αποτελούσαν και το «κλειδί» της τοποθεσίας. Η επίθεση εναντίον των δύο αυτών Οχυρών εκδηλώθηκε ταυτόχρονα στις 0700, αφού προηγήθηκε σφοδρός βομβαρδισμός με πυρά πεζικού, πυροβολικού και αεροπορίας. Στις 0800 τμήματα του εχθρού κατόρθωσαν να επικαθήσουν στην επιφάνεια του Οχυρού Ιστίμπεη. Ο Διοικητής του ζήτησε να εκτελεσθεί βολή πυροβολικού στην επιφάνεια του Οχυρού που δεν εκτεεστηκε γιατι δεν υπήρχε το πυροβολικό που ειχε εγκαταλείψει τις θέσεις του γιατί οι Γερμανοί είχαν καταλάβει τα υψώματα , μεταξύ του Ιστίμπεη και του Κελκαγιά. Στο μεταξύ 200 περίπου Γερμανοί δυναμιστές επικάθησαν στην επιφάνεια του Οχυρού και με ηλεκτρικά τρυπάνια , εκρηκτικές ύλες, και δέσμες δυναμίτιδας προσπαθούσαν να καταστρέψουν το σκυρόδεμα , αλλά εξουδετερώθηκαν .Ύστερα από ολοήμερο αγώνα η μάχη συνεχίστηκε στις υπόγειες στοές όπου είχαν αποσυρθεί οι μαχητές του Οχυρού. Κατά τις πρώτες νυκτερινές ώρες 100 Γερμανοί που διείσδυσαν στο Οχυρό είτε έπεσαν νεκροί ή βαριά τραυματισμένοι. Στις 13.00, τμήματα του εχθρού επικάθησαν στην επιφάνεια και του Οχυρού Κελκαγιά και προσπάθησαν να καταπνίξουν την αντίσταση των υπερασπιστών του, χωρίς αποτέλεσμα. Αντεπίθεση με τμήμα από τη φρουρά του Οχυρού σημείωσε προσωρινή μόνο επιτυχία. Το Οχυρό Αρπαλούκι δέχθηκε μόνο πυρά πυροβολικού και αεροπορίας, ενώ στο Οχυρό Παλιουριώνες έγιναν διάφορες απόπειρες διεισδύσεως, οι οποίες όμως αποκρούστηκαν με σοβαρές απώλειες για τους επιτιθεμένους. Η κατάληψη του δυτικού τμήματος της κορυφογραμμής της Κερκίνης και η διείσδυση γερμανικών τμημάτων στην κοιλάδα Ροδοπόλεως, δημιούργησε κίνδυνο για όλη την τοποθεσία Κερκίνη-Νέστος. Κατά τις βραδινές ώρες οι γερμανικές δυνάμεις ξεχύθηκαν στην κοιλάδα Ροδοπόλεως και έλαβαν επαφή με την τοποθεσία Κρουσίων, ενώ τα οχυρά επί της Κερκίνης εξακολουθούσαν να αμύνονται. Ανατολικά του Στρυμόνα και μέχρι το Νέστο οι Γερμανοί βρίσκονταν σε επαφή με την κύρια τοποθεσία αντιστάσεως, η οποία παρέμενε αρραγής. 

Ανατολικότερα, στην περιοχή Ξάνθης και Κομοτηνής τα γερμανικά τμήματα, αφού παρέκαμψαν τα οχυρά, κατευθύνθηκαν προς τα νότια. Μετά από αυτήν την εξέλιξη το ΤΣΑΜ διέταξε τη σύμπτυξη της 18ης Μεραρχίας στην τοποθεσία Στρυμόνας-λίμνη Κερκίνης, σε σύνδεσμο με την τοποθεσία Κρουσίων. 

Την Πρώτη ημέρα και τα 21 Οχυρά «κράτησαν». 

 Οι Δυνάμεις του Ελληνικού Στρατού

 Η 24η Μεραρχία κατείχε τον ορεινό όγκο της Κερκίνης, από το Τριεθνές μέχρι το Στρυμόνα ποταμό και διέθετε 7 τάγματα Πεζικού και τα τμήματα των Οχυρών, Ιστίμπεη, Κελκαγιά, Αρπαλούκι Ποποτλίβιτσα.και Παλιουριώνες. Η 14η, κατείχε τον τομέα από την ανατολική όχθη του Στρυμόνα μέχρι τις δυτικές προσβάσεις του υψιπέδου Κάτω Νευροκοπίου και διέθετε 6 τάγματα Πεζικού, 5 λόχους Προκαλύψεως και τα τμήματα 10 Οχυρών, ( Ρούπελ, Ουσίτα, Παλιουριώνες Καρατάς, Κάλη, Περσέκ, Μπαμπαζώρα, Μαλιάγκα, Περιθώρι και Παρταλούσκα). Η 7η Μεραρχία, η οποία ήταν αναπτυγμένη από τη διάβαση Λιμπάχοβο μέχρι το όρος Κουσλάρ και διέθετε 10 τάγματα Πεζικού, 2 λόχους Προκαλύψεως και τα τμήματα 6 Οχυρών. (Λίσσε, Πυραμιδοειδές, Ντάσαβλη, Καστίλο, Άγιος Νικόλαος και Μπαρτίσεβα). Η Ταξιαρχία Νέστου, υπό το Συνταγματάρχη Καλή Αναστάσιο, ήταν εγκαταστημένη στη δυτική όχθη του Νέστου ποταμού από το χωριό Πασχαλιά μέχρι τις εκβολές και διέθετε 5 τάγματα Πεζικού, μία ομάδα Αναγνωρίσεως και το Οχυρό Εχίνος. Την Θεσσαλονίκη υπεράσπιζαν η 19η Μηχανοκίνητη Μεραρχία, υπό τον Εκλεκτό του Παπάγου υποστράτηγο Λιούμπα που το είχε βάλει στα πόδα στην Θεσπρωτία, με τρία συντάγματα και το «απόσπασμα Κρουσίων» που διέθετε ένα ενισχυμένο τάγμα Πεζικού στην περιοχή Θεσσαλονίκης για την άμυνα κατά της δράσεως αλεξιπτωτιστών. 

Η ταυτόχρονη επίθεση της Γερμανίας κατά της Ελλάδος και της Γιουγκοσλαβίας

 

 Η Κυριακή 6η Απριλίου 1941, ήταν η 160η μέρα του πολέμου, για την Ελλάδα, όταν η Γερμανία επιτέθηκε ταυτόχρονα στην Ελλάδα και τη Γιουγκοσλαβία. 

 Οι ρουφιάνοι των Άγγλων και οι «Ιστορικοί» της «πλάκας» που αντιγράφουν ο ένας τον άλλον και ακολουθούν τον Παπάγο το Βασιλιά και την αγγλική προπαγάνδα και συμφωνούν ότι η επίθεση της «ναζιστικής Γερμανίας», «κατά της χώρας μας», «εκδηλώθηκε στα οχυρά της Θράκης και της Ανατολικής Μακεδονίας 45 λεπτά πριν από την προβλεπόμενη, σύμφωνα με τη γερμανική διακοίνωση που είχε επιδοθεί νωρίτερα στον πρωθυπουργό Αλέξανδρο Κορυζή από τον Γερμανό πρεσβευτή στην Αθήνα » . 

Η γερμανική επίθεση όμως, εκδηλώθηκε με 15 λεπτά καθυστέρηση, διότι οι διαταγές είχαν εκδοθεί σύμφωνα με τη «θερινή ώρα Βερολίνου». 

Στις 5.15 π.μ., άρχισε η μάχη των Οχυρών. H γερμανική επίθεση εκδηλώθηκε κατά των Ελληνικών προφυλακών στα υψώματα Καλέ Μπαιρ και Ντεμίρ Καπού του Μπέλες και επεκτάθηκε σε όλο το μέτωπο, από το Τριεθνές μέχρι βόρεια της Κομοτηνής. 

 Στις 6:30 το πρωί η Λουφτβάφε, χωρίς προηγούμενη κήρυξη πολέμου, εξαπέλυσε την επιχείρηση «Unternehmen Strafgericht» και ισοπέδωσε το Βελιγράδι. 

Τα θύματα , δεν τα μέτρησε κανείς . Υπολογίζονται από 2.271 που ανέσυραν οι «αρχές» από τα χαλάσματα στο Κέντρο του Βελιγραδίου, μέχρι τις 4.000 ή και τις 12.000. Άλλοι μιλούν για 17.000 πτώματα και άλλοι για 24.000 θύματα μαζί με τους τραυματίες που πέθαναν. Κανείς δεν μάζεψε τους νεκρούς στις γειτονιές από το τότε «Κράτος», που το έβαλε στο πόδια και πήγε στο Λονδίνο μέσω Τατοίου . 

 Από τον βομβαρδισμό καταστράφηκαν ολοσχερώς και γκρεμίστηκαν 627 κτίρια ενώ 1.601 κτίρια υπέστησαν μεγάλες ζημιές, και 6.829 είχαν μικρότερες. Τότε κάηκε και η Βιβλιοθήκη του Βελιγραδίου και χάθηκαν όλα τα Μεσαιωνικά της χειρόγραφα, αλλά φαίνεται ότι την ανατίναξε η SoE. Ο στρατάρχης φον Κλάιστ στη δίκη του, μετά τον πόλεμο, δήλωσε ότι «η αεροπορική επίθεση στο Βελιγράδι το 1941 είχε πρωτίστως πολιτικό χαρακτήρα και δεν είχε τίποτα να κάνει με τον πόλεμο». 

 Εκτός από το Βελιγράδι βομβαρδίστηκαν η Νις, το Λέσκοβατς, το Κράγκουγιεβατς το Νόβι Σαντ, το Σεράγεβο, το Μόσταρ, και η Μπάνια Λούκα. Σε απάντηση , η Γιουγκοσλαβική αεροπορία βομβάρδισε τη βιομηχανική συνοικία της Σόφιας και το Κουστεντίλ .Στη Σόφια σκοτώθηκαν 8 και στο Κουστεντίλ 67. 

 Την ίδια ημέρα ο αρχηγός των πραξικοπηματιών και πράκτορας της SoE Σίμοβιτς, «είχε χαρές» πάντρεψε την κόρη του. 

 Οι «πατριώτες» της SOE , στασίασαν στην Κροατία και υποδέχθηκαν με πανηγύρια τους Γερμανούς στο Ζάγκρεμπ. 

 Οι πράκτορες στο Βελιγράδι το έβαλαν στα πόδια. Πήγαν στο Μαυροβούνιο, μαζί με τον ανήλικο Πέτρο Β ' και άφησαν πίσω τους τον στρατηγό Ντανίλο Καλαφάτοβιτς για να υπογράψει την παράδοση.

 Ο ιταλικός στρατός, υπό τον στρατηγό Αμπρόζιο, που είχε συγκεντρωθεί κατά μήκος των χερσαίων συνόρων της Ιταλίας με την Γιουγκοσλαβία, εισέβαλε στην Ίστρια και στην ακτή της Σλοβενίας, ενώ το 9ο Σώμα επιτέθηκε από την Αλβανία.

 Η Γιουγκοσλαβική 9 Μεραρχία που θα κάλυπτε την κοιλάδα του Στρυμόνα δεν πρόλαβε καν να επιστρατευτεί.

 Η διαταγή μετακίνησης δόθηκε το πρωί της 6ης Απριλίου και οι μονάδες βρέθηκαν εκτεθειμένες στις επιθέσεις των Στούκας και διαλύθηκαν. 

 Οι Γερμανοί μπήκαν στα Σκόπια στις 7 Απριλίου. 

 Στην Αθήνα ο Γεώργιος που ήδη είχε έτοιμες τις βαλίτσες του, έβγαλε ανακοίνωση και υποσχόταν νίκη, και ζητούσε από τους Έλληνες «αγώνα μέχρις εσχάτων», και μίλαγε για τα ελληνικό αίμα που χυνόταν υπέρ του Λονδίνου. 

 «Έλληνες! Νέος εχθρός προσέβαλε σήμερον την πρωίαν την τιμήν της πατρίδος μας. Χωρίς καμμίαν προειδοποίησιν, την ιδίαν στιγμήν κατά τήν οποίαν έπεδίδετο άπό τήν γερμανικήν Κυβέρνησιν εις τήν έλληνικήν εν έγγραφον άναγγέλλον άπλώς τήν ένέργειά της, τά γερμανικά στρατεύματα εκτύπησαν τα σύνορά μας. 

Ό ήρωικός μας στρατός, φρουρός ακοίμητος του ιερού μας έδάφους, το προασπίζει ήδη διά του αίματος του. Έλληνες, ο ελληνικός λαός, ο όποιος απέδειξεν ήδη εις τον κόσμον ότι θέτει υπέρ παν άλλο τήν τιμήν, θά τήν ύπερασπισθή και έναντι τού νέου έχθρού μέχρις έσχάτων. Η Ελλάς, ή τόσον μικρά τήν οποίαν προσβάλλει σήμερον μία ακόμη αυτοκρατορία είναι ταυτοχρόνως τόσον μεγάλη, ώστε να μη δύναται νά επιτρέψει εις κανένα να την θίξη. Ό άγών μας θά είναι σκληρός, τραχύς, άμείλικτος. Δέν θά όρρωδήσωμεν προ ούδενός πόνου, δέν θά σταματήσωμεν προ ούδεμιάς θυσίας. Άλλ' ή νίκη μας άναμένει εις τό τέρμα τοΰ δρόμου μας διά νά στεφανώση μίαν άκόμη και όριστικήν φοράν τήν Ελλάδα. Εις τό πλευρόν μας ίστανται πανίσχυροι σύμμαχοι, ή Βρεταννική Αύτοκρατορία με τήν άκατάβλητον θέλησίν της και αί 'Ηνωμέναι Πολιτείαι τής Αμερικής μέ τούς άνεξαντλήτους πόρους των. Εις τό πεδίον τής μάχης άγωνιζόμεθα άγκώνα προς άγκώνα μέ τούς άδελφούς μας Νοτιοσλάβους, οι όποιοι χύνουν και αύτοί μαζί μας τό αίμά των διά τήν σωτηρίαν ολοκλήρου τής Βαλκανικής και τής άνθρωπότητος. Θά νικήσωμεν! Μέ τήν βοήθειαν τοΰ Θεού και τήν εύλογίαν τής Παναγίας θά νικήσωμεν. Ή ιστορία τών έθνών θά γράψη άκόμη μίαν φοράν ότι ή χώρα τήν οποίαν λαμπρύνει ό Μαραθών και ή Σαλαμίς δέν ύποκύπτει, δέν κάμπεται, δέν παραδίδεται. Ολοι μαζί, Έλληνες, άνδρες, γυναίκες, παιδιά, ύψώσατε τό άνάστημα σας, σφίξατε τούς γρόνθους σας και σταθήτε εις τό πλευρόν μου, προασπισταί τής έλληνικής πατρίδος, τής χθεσινής, τής σημερινής και τής αύριανής, αντάξιοι τών προγόνων σας, παραδείγματα εις τους έπιγόνους σας, πρόμαχοι τής ελευθερίας, τής βγαλμένης άπό τά κόκκαλα τών Ελλήνων τά ιερά. Εμπρός τέκνα τής Ελλάδος εις τον ύπέρ πάντων αγώνα!

 Στο τέλος της ημέρας ο Παπάγος ως «ΓΕΝΙΚΟ ΣΤΡΑΤΗΓΕΙΟ» έβγαλε ένα «κλαψιάρικο» «Ανακοινωθέν» που έλεγε: 

«Ισχυραί γερμανικαί δυνάμεις, εφωδιασμέναι με τα πλέον σύγχρονα πολεμικά μέσα, με υποστήριξιν άρμάτων, άφθονου βαρέος πυροβολικού και πολυαρίθμου άεροπορίας, προσέβαλον άπό τής πρωίας τής σήμερον έπανειλημμένως τάς θέσεις μας, ών άμύνονται μόνον έλληνικαί δυνάμεις λίαν περιωρισμέναι. Καθ' όλην τήν ήμέραν διεξήχθη σφοδρότατος αγών εις τάς κυριωτέρας ζώνας τής παραμεθορίου προς Βουλγαρίαν περιοχής, ιδιαιτέρως εις τήν περιοχήν Μπέλες και τήν κοιλάδα τού Στρυμόνος. Αί δυνάμεις μας, αί διατεθειμέναι έπί τού μετώπου τούτου, με τά περιωρισμένα μέσα των, διεξήγαγον σκληρότατον άγώνα κατά τού είσβολέως και ή μικρά έλληνική άεροπορία, όση ήδυνήθη νά διατεθή έκ τού προς Ίταλίαν μετώπου συνέδραμε μέ αύτοθυσίαν τον άγώνα τών ήρωϊκών στρατευμάτων της. Τά οχυρά μας, παρά τον σφοδρότατον διά τού πυροβολικού και άπό άέρος δι' άεροπορίας κατακορύφου έφορμήσεως βομβαρδισμόν, άντεστησαν πλήν ενός, όπερ ύποστάν ιδιαιτέρως ίσχυράν έχθρικήν προσβολήν υπέκυψε. Δέκα έχθρικά άρματα κατεστράφησαν υπό τού πυροβολικού μας και τών άντιαρματικών μας μέσων. Πέντε έως εξ έχθρικά άεροπλάνα κατερρίφθησαν υπό τής άεροπορίας μας και τών άντιαεροπορικών μας πυροβόλων. Συνελάβομεν αιχμαλώτους. Περιοχαί τίνες τού έχθρικού έδάφους, διά λόγους έπιχειρήσεων και προς άποφυγήν άνωφελών θυσιών, έξεκενώθησαν έγκαίρως υπό τών δυνάμεών μας. Τελικώς ό έχθρός, σημειώσας πρόοδόν τινα, συνεκρατήθη έφ' όλου τού ένδιαφέροντος μετώπου». Κατά τη διάρκεια της νύχτας της 6ης Απριλίου 1941 , το Γιουγκοσλαβικό Επιτελείο που δεν είχε καμιά πληροφορία για την κατάσταση στο μέτωπο πληροφόρησε το Ελληνικό ότι θα εφάρμοζαν το σχέδιο Παπάγου και θα επιτίθεντο στους Ιταλούς, αλλά η Γιουγκοσλαβική XIII Μεραρχία είχε ήδη υποστεί σοβαρές απώλειες Το βράδυ, η Λουφτβάφε βομβάρδισε το λιμάνι του Πειραιά.

6 Απριλίου 1941. Η Γερμανία επιτέθηκε στην Ελλάδα για να διώξει τους Άγγλους από το έδαφός της

 

H Γερμανική Διακοίνωση της 6ης Απριλίου 1941 ,αποδεικνύει ότι ο Βασιλιάς και ο Παπάγος ενσυνείδητα κατέστρεψαν την Ελλάδα

 και θυσίασαν τους Έλληνες,

 υπηρετώντας την αγγλική πολιτική.

Στις 5 Απριλίου 1941 στάλθηκε από το Βερολίνο στον Γερμανό πρεσβευτή στην Αθήνα πρίγκιπα Βίκτωρα φον Έρμπαχ κρυπτογραφημένο τηλεγράφημα με οδηγίες του φον Ρίμπεντροπ για την κήρυξη του Πολέμου με την Ελλάδα. 

 Ο Ρίμπεντροπ έδινε τις ακόλουθες οδηγίες. 

 «Την Κυριακή 6 Απριλίου και ώρα 5.20 θερινή Γερμανίας, ειδοποιήσετε τον εκεί υπουργό Εξωτερικών ότι έχετε να του ανακοινώσετε κάτι απολύτως επείγον και είναι ανάγκη να τον συναντήσετε αμέσως. Παρακαλείσθε να ανακοινώσετε στον υπουργό Εξωτερικών τα εξής: 

Αυτή την ώρα παραδίδεται στον Έλληνα πρεσβευτή στο Βερολίνο από τον υπουργό Εξωτερικών του Ράιχ διακοίνωση, καθώς και συνημμένο υπόμνημα. Στα έγγραφα αυτά θα αναφέρεται ότι, επειδή δεν τηρήθηκε η αυστηρή ουδετερότητα εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης, από τις αρχές του πολέμου, όπως αποδεικνύεται και από έγγραφα του Γαλλικού Στρατηγείου, που βρίσκονται στα χέρια της γερμανικής κυβέρνησης, η γερμανική κυβέρνηση δεν μπορεί πλέον να παρακολουθεί απαθώς την ανώμαλη κατάσταση που δημιουργήθηκε εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης, ύστερα από την είσοδο ισχυρών αγγλικών στρατιωτικών δυνάμεων στο έδαφός της. Κατόπιν αυτού, η γερμανική κυβέρνηση διέταξε τα στρατεύματά της να εκδιώξουν από το ελληνικό έδαφος τις αγγλικές στρατιωτικές δυνάμεις. 

Κάθε αντίσταση κατά των γερμανικών πολεμικών δυνάμεων θα παταχθεί χωρίς διάκριση». 

Τα έγγραφα του Γαλλικού Επιτελείου που επικαλείτο ο Ρίμπεντροπ τα βρήκαν οι Γερμανοί στις 14 Ιουνίου 1940, σε ένα βαγόνι που ήταν φορτωμένο με τα αρχεία του αρχιστρατήγου σε μια γέφυρα στον Λίγηρα. 

Σε αυτά υπήρχαν 3.000 άκρως απόρρητα έγγραφα που αποκάλυπταν τα μέτρα που είχαν πάρει οι Αγγλογάλλοι για την παραβίαση της νορβηγικής ουδετερότητας, τη ναρκοθέτηση του Δουναβη, και την αποκοπή της προμήθειας της Γερμανίας μα πετρέλαιο με οργάνωση σαμποτάζ στις πετρελαιοπηγές της Ρουμανιας και τον βομβαρδισμό των σοβιετικών πετρελαιοπηγών στο Μπακού. 

Για αυτή την αεροπορική επιχείρηση στο Μπακού, οι Γάλλοι είχαν στείλει μυστικά τον Δεκέμβριο του 1939 στην Αθήνα, τον υπαρχηγό του επιτελείου στρατηγό Ντουμένγκ, για συνομιλίες με τον Παπάγο. 

Από τα απόρρητα γαλλικά έγγραφα φαινόταν ότι ο Παπάγος, είχε συμφωνήσει για παροχή διευκολύνσεων στους Συμμάχους. Στην επιχείρηση εμπλεκόταν αναγκαστικά και η Τουρκία αφού ο Ντουμενγκ πήγε και στην Άγκυρα. 

Στο υπόμνημα Ρίμπεντροπ, τονιζόταν ότι τα γερμανικά στρατεύματα δεν ήσαν εχθρός του ελληνικού λαού , και ότι ο γερμανικός λαός δεν επιθυμούσε να πολεμήσει τον ελληνικό λαό και να τον καταστρέψει . 

Οι οδηγίες του φον Ρίμπεντροπ τόνιζαν ότι «το κτύπημα που αναγκαζόταν να καταφέρει η Γερμανία επί ελληνικού εδάφους αφορούσε κυρίως την Αγγλία».

 Η Γερμανική διακοίνωση: 

 «Από της ενάρξεως του πολέμου, του έπιβληθέντος εις τήν Γερμανίαν διά τής κηρύξεως του πολέμου έκ μέρους τής Αγγλίας και τής Γαλλίας, ή Κυβέρνησις του Ράιχ έξέφρασε πάντοτε σαφώς και άπεριφράστως τήν θέλησίν της, δπως ή στρατιωτική σύρραξις περιορισθή μεταξύ των έμπολέμων κρατών και ιδίως όπως παραμείνη έκτος πολέμου η περιοχή τής Βαλκανικής χερσονήσου. Μετά τής αύτής σαφήνειας διεκήρυξε κατ’ έπανάληψιν, οτι θά άντετάσσετο αμέσως με όλα τα εις τήν διάθεσιν αυτής εύρισκόμενα πολεμικά μέσα εις πάσαν αγγλικήν απόπειραν, όπως μεταφέρη τον πόλεμον και εις άλλας χώρας. Με τήν καταστροφήν τών άγγλικών έκστρατευτικών δυνάμεων και τήν έκδίωξιν τών ύπολειμμάτων αύτών έκ τής Νορβηγίας και τής Γαλλίας, ή ήπειρος μας ειχεν άπαλλαγή τελείως έκ τών βρεταννικών στρατευμάτων. Έκ τούτου άνέκυπτε δι' όλα τά εύρωπαϊκά κράτη τό κοινόν συμφέρον, όπως διατηρηθή πλήρως ή επιτευχθείσα απομάκρυνσις της Αγγλίας έκ της ηπειρωτικής Εύρώπης ώς τό πλέον άσφαλές εχέγγυον τής ευρωπαϊκής ειρήνης και μή άφεθή ούδείς άγγλος στρατιώτης, όπως θέση πλέον πόδα επί εύρωπαϊκοΰ έδάφους. Τό πρόβλημα τούτο έτίθετο και δια τον έλληνικόν λαόν κατά τον αυτόν τρόπον, όπως και δια τους άλλους λαούς τής ηπείρου και ήτο προφανές, ότι ή ελληνική Κυβέρνησις θά προσηρμόζετο κάλλιστα προς τήν κατάστασιν, έάν έτήρει ειλικρινή και αύστηράν ούδετερότητα. Ή στάσις αύτη θά ήτο απολύτως φυσική δια τήν Ελλάδα και θά άνταπεκρίνετο εις τά ζωτικά αύτής συμφέροντα και τούτο μάλιστα έκ του λόγου, οτι ούδείς των εμπολέμων ηδύνατο πράγματι νά έχη ζωτικόν συμφέρον, όπως έμπλέξη εις τάς πολεμικάς επιχειρήσεις του μίαν χώραν, ή όποια εύρίσκετο μακράν του πραγματικού θεάτρου του πολέμου. Ούτως ή Γερμανία και ή Ιταλία ούδέποτε ήξίωσαν άλλο τι άπό τήν Ελλάδα, ειμή τήν τήρησιν μιας γνήσιας ούδετερότητος. Εντεύθεν λοιπόν είναι έτι μάλλον άκατανόητον, ότι παρά ταύτα ή έλληνική Κυβέρνησις έγκατέλειψε τήν στάσιν ταύτην, ή όποια διεγράφετο εις αύτήν σαφώς, και τοιουτοτρόπως είσήβεν εις τον δρόμον, όστις, θάττον ή βράδιον, ήτο φυσικόν νά φέρη τον λαόν της εις σοβαρούς κινδύνους. Γνωρίζομεν σήμερον, ότι ή Ελλάς έγκατέλειψε πράγματι τήν στάσιν τής ούδετερότητος άπό τής κατά Σεπτέμβριον του 1939 έκρήξεως του πολέμου, και έλαβε θέσιν κατ’ αρχάς μυστικώς και είτα όλονέν έμφανέστερον υπέρ τών έχθρών τής Γερμανίας και προ παντός υπέρ τής Αγγλίας. Μέχρι ποίου σημείου ή ελληνική πολιτική και προ τής έκρήξεως άκόμη του πολέμου ήτο έπηρεασμένη άπό τάς εις τούς κύκλους τής έλληνικής Κυβερνήσεως έπικρατούσας συμπαθείας προς τήν Άγγλίαν, άποδε'ικνύει τό γεγονός και μόνον, ότι κατ' Άπρίλιον του 1939 ή Ελλάς άπεδέχθη πολιτικήν έγγύησιν τών Δυτικών Δυνάμεων. Κατόπιν τής λίαν γνωστής πείρας, τής κτηθείσης έκ τών άγγλικών έγγυήσεων, έδει νά έχη πλήρη έπίγνωσιν, δτι, ένεργούσα ούτως, έθετεν άναγκαίως τήν χώραν της ύπό τήν έξάρτησιν τής Αγγλίας και δτι μοιραίως θά εύρίσκετο περιπεπλεγμένη εις τά ήδη ύφιστάμενα τότε άγγλικά σχέδια κυκλώσεως τής Γερμανίας. Η τάσις αύτη έξεδηλώθη τό πρώτον έμφανώς μετά τήν έκρηξιν του πολέμου, κατ' Όκτώβριον του 1939, όταν ή ελληνική Κυβέρνησις ήρνήθη και νά συζητήση καν τό ένδεχόμενον παρατάσεως του συμφώνου φιλίας μετά τής Ιταλίας, του όποιου ή ισχύς έξέπνεε κατά τό έτος τούτο. Τα ην ιδίαν έποχήν περιήλθον εις τήν κατοχήν τής Κυβερνήσεως τοΰ Ράϊχ στοιχεία, συμφώνως προς τά όποια ή διά τής άγγλικής βοηθείας έγκατασταθεισα τότε εις τήν άρχήν έλληνική Κυβέρνησις άπό τής έγκαθιδρύσεώς της εις τήν έξουσίαν είχεν άνα-λάβει εύρείας ύποχρεώσεις έναντι τής άγγλικής πολιτικής. Έάν επί του σημείου τούτου ύπελείπετο και ή έλαχίστη άκόμη άμφιβολία, τά έπίσημα έγγραφα, άτινα εύρέθησαν εις τήν Λά Σαριτέ τής Γαλλίας, και τά όποια ήδη έδόθησαν εις τήν δημοσιότητα, άποδεικνύουν κατά τον πλέον άναμφισβήτητον τρόπον τήν θέσιν, ην έλαβε σαφώς ή Ελλάς έναντίον τοΰ "Αξονος άπό τής έκρήξεως του πολέμου. Άπό τά έπίσημα ταΰτα στοιχεία τοΰ γαλλικού Γενικού Επιτελείου και τής γαλλικής Κυβερνήσεως προκύπτει ή άκόλουθος είκών περί τής αληθούς πολιτικής, τήν οποίαν ήκολούθησε μυστικώς ή έλληνική Κυβέρνησις: 

 1. Άπό του Σεπτεμβρίου ήδη του 1939 τό έλληνικόν Γενικόν Έπιτελείον άπέστειλεν εις Άγκυραν τον Συνταγματάρχην Δόβαν, ίνα έλθη εις έπαφήν με τον Στρατηγόν Βεϋγκάν, Αρχιστράτηγον του γαλλικού εκστρατευτικού σώματος έν τή Εγγύς Ανατολή. 

 2.Τήν 18 Σεπτεμβρίου 1939 ό έλλην Πρεσβευτής έν Παρισίοις Πολίτης έδωσε τήν διαβεβαίωσιν, ότι ή Ελλάς δεν έπεθύμει τήν άνανέωσιν τής μετά τής Ιταλίας συνθήκης, ήτις έξέπνεε τον Όκτώβριον, ειμή μόνον «έφ' δσον μία τοιαύτη συμφωνία δεν θά ήμπόδιζε τον σχηματισμόν ενός ανατολικού μετώπου». 

 3. Κατά τάς άρχάς του ' Οκτωβρίου 1939 ο Υφυπουργός τών Εξωτερικών Μαυρουδής έδήλωσεν εις τον γάλλον Πρεσβευτήν έν Αθήναις, ότι ή Ελλάς οχι μόνον δέν θά ήμπόδιζε μίαν άπόβασιν τών συμμάχων εις Θεσσαλονίκην, αλλά τούναντίον θά ύπεστήριζεν ένεργώς αύτήν, ύπό τήν προϋπόθεσιν μόνον ότι ή έπιτυχία τών επιχειρήσεων θά ήτο έξησφαλισμένη. 

 4. Η έπαφή, ή λαβούσα χώραν κατά τά τέλη Όκτωβρίου 1939 μεταξύ του έν Αθήναις γάλλου στρατιωτικού Ακολούθου και του έλληνος Αρχηγού του Γενικού Επιτελείου ώδήγησε, τήν 4 Δεκεμβρίου 1939, εις τήν ρητήν έπιθυμίαν του έλληνικού Γενικού Επιτελείου, όπως γίνη έναρξις στρατιωτικών διαπραγματεύσεων, καθώς και εις τήν άποστολήν εις Ελλάδα του Συνταγματάρχου του γαλλικού Γενικού Επιτελείου Μαριό. 

 5. Εις σημείωμα του Στρατηγού Γκαμελαίν ύπό χρονολογίαν 4 Ιανουαρίου 1940 λέγεται, ότι ό άρχηγός του ελληνικού Γενικού Επιτελείου κατέστησε γνωστόν, ότι ήτο εις θέσιν νά έγγυηθή τήν άποβίβασιν ένός διασυμμαχικού εκστρατευτικού σώματος εις Θεσσαλονίκην, ύπό τήν έπιφύλαξιν επαρκούς ύποστηρίξεως δι' άεροπορικών δυνάμεων καί διά δυνάμεων άντιαεροπορικής άμύνης . 

Η Κυβέρνησις τοΰ Ράϊχ, ήτις προ πολλού έτέλει έν γνώσει τών στοιχείων τούτων, άτινα έπεβάρυνον σοβαρώς τήν ελληνικήν Κυβέρνησιν, άνέμενεν έν τούτοις με ύπέρμετρον ύπομονήν και μακροθυμίαν τήν περαιτέρω έξέλιξιν τής έλληνικής πολιτικής. 

Άκόμη και όταν ή Ελλάς έθεσεν εις τήν διάθεσιν τού βρετανικού ναυτικού βάσεις έπί τών νήσων της και ή Ιταλία, ό σύμμαχος του γερμανικού Ράϊχ, έν όψει τής στάσεως αύτής, ήτις δέν ήτο πλέον στάσις ούδετέρου κράτους, έξηναγκάσθη εις στρατιωτικήν δράσιν έναντίον τής Ελλάδος, ή Γερμανία διετήρησε τήν στάσιν τής άναμονής. Ταύτην καθώριζεν ή ειλικρινής έλπίς του γερμανικού λαού, όστις μέχρι τότε διεπνέετο αποκλειστικώς ύπό αισθημάτων φιλίας διά τον έλληνικόν λαόν, ότι ή Ελλάς θά άνεμιμνήσκετο έν τέλει τών άληθών συμφερόντων της και ότι ούτω ή έλληνική Κυβέρνησις, παρ’ οσα συνέβησαν, θά εύρισκε τήν εύκαιρίαν νά έπανέλθη εις τήν άληθή ούδετερότητα. '

Υπό τό πνεύμα τούτο ό Φόν Ρίμπεντροπ, Υπουργός τών Εξωτερικών του Ράϊχ, εις συνομιλίαν, ην έσχε έν Φούσλ μετά του έλληνος Πρεσβευτού τήν 26 Αύγούστου 1940, έδωσεν εις τήν έλληνικήν Κυβέρνησιν, ύπό σοβαρόν τύπον, τήν συμβουλήν, όπως έγκαταλείψη τήν μεροληπτικώς εύμενή προς τήν Άγγλίαν στάσιν της.

 Πέραν όμως τούτου δι' έπανειλημμένων δημοσίων δηλώσεων αυτού του Φύρερ, η ελληνική Κυβέρνησις κατέστη ένήμερος, ότι ή Γερμανία έν ούδεμια περιπτώσει θά ήνείχετο, όπως βρεταννικαί στρατιωτικαί δυνάμεις έγκατασταθούν επί έλληνικοΰ έδάφους. Ύπενθυμίζομεν, μεταξύ άλλων, έπί του σημείου τούτου τον λόγον, τον έκφωνηθέντα ύπό του Φύρερ τήν 30 Ιανουαρίου 1941, έν τω όποίω άναφέρεται: 

«Ισως στηρίζουν έλπίδας έπί τών Βαλκανίων, άλλ' ούτε εκεί δέν βλέπω τύχην δι’ αύτούς, διότι έν πραγμα είναι βέβαιον: Εκεί όπου ή Αγγλία θά έμφανίσθή, θά τής έπιτεθώμεν και είμεθα άρκετά

 ισχυροί διά νά τό πράξωμεν». …………..

Ο Κορωνοϊός τετέλεσθαι στα Δυτικά Βαλκάνια, τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία

 Στη Σερβία, από το σύνολο των 14,089 τεστ, επιβεβαιώθηκαν  1541 νέα κρούσματα . 70 περισσότερα από χθες.  H θετικότητα των τεστ ήταν 10,93% από 11,18% τη Δευτέρα. Στα νοσοκομεία νοσηλεύονται  664 ασθενείς.  Χθες ήταν 665 . Οι διασωληνωμένοι στις ΜΕΘ  είναι  28 ενώ ήταν 33 .Το προηγούμενο 24ωρο αναφέρθηκαν 8 νέοι θάνατοι ασθενών από ΚΟΒΙΝΤ.  ‎Μέχρι στιγμής, 15.842 ασθενείς έχουν πεθάνει ως αποτέλεσμα της λοίμωξης .‎ Το ποσοστό θνησιμότητας διαμορφώνεται σε 0.80%.

Στη Σεβερνοματσεντόνιγια, το Υπουργείο Υγείας ανακοίνωσε ότι πραγματοποιήθηκαν 2,212 τεστ από τα οποία επιβεβαιώθηκαν 236 νέα κρούσματα. Τα 38, ήταν επαναλοιμώξεις. Στα Σκόπια καταγράφηκαν τα 125 από τα νέα κρούσματα . Ακλούθησε το Μοναστήρι  με 29  Η θετικότητα των τεστ ήταν 10,67% .  Κατά τη διάρκεια των τελευταίων 24 ωρών, ανακοινώθηκε ότι αποθεραπεύτηκαν 252 ασθενείς ενώ δεν  αναφέρθηκε θάνατος ασθενούς από ΚΟΒΙΝΤ.  Ο αριθμός των ενεργών κρουσμάτων μειώθηκε σε 1550 από 1566.

Στη Ρουμανία, χθες καταγράφηκαν 3.047 νέα κρούσματα. 1.715 περισσότερα  από την προηγούμενη ημέρα. Τα ‎‎376 ήταν επαναλοιμώξεις σε περίοδο μεγαλύτερη  των 180 ημερών μετά την πρώτη λοίμωξη .Τις τελευταίες 24 ώρες πραγματοποιήθηκαν ‎ ‎ 10.505 τεστ  RT-PCR, (6.264 βάσει ιατρικού πρωτοκόλλου και 4.241 κατόπιν αιτήσεως),  και 22.410ράπιντ τεστ. Η θετικότητα των τεστ ήταν 9,25% από 8.36% και 8,99%, τις αμέσως προηγούμενες ημέρες. Στα νοσοκομεία,  ο αριθμός των νοσηλευομένων  είναι 2.377. 188 λιγότεροι από την προηγούμενη ημέρα. Οι 133 είναι ανήλικοι. Στις ΜΕΘ νοσηλεύονται 21 λιγότεροι από την προηγούμενη ημέρα. Συνολικά 360 άτομα από τα οποία  308  είναι ανεμβολίαστα.  Τις τελευταίες 24 ώρες αναφέρθηκαν οι θάνατοι 14 ανδρών και 13 γυναικών. ‎Από τους ‎‎27‎‎ θανάτους , 1 καταγράφηκε στην ηλικιακή κατηγορία 30-39 ετών, 1 στην ηλικιακή κατηγορία 50-59 ετών, 9 στην ηλικιακή κατηγορία 60-69 ετών, 5 στην ηλικιακή κατηγορία 70-79 ετών και 11 στην ηλικιακή κατηγορία άνω των 80 ετών. Όλα τα θύματα  είχαν υποκείμενο νόσημα, ενώ 7  ήταν πλήρως  εμβολιασμένα. 

Στη Βουλγαρία,  έγιναν 11.209 τεστ, από τα οποία 839 απέβησαν θετικά. 287 από τα νέα κρούσματα εντοπίστηκαν στην Σόφια, 61στη Βάρνα και 54 στο Μπουργκάς . Η θετικότητα των τεστ ήταν 7,48% από 9,64%. Από τα  νέα κρούσματα το 36,5%  ήσαν πλήρως εμβολιασμένα. Από τα χθεσινά ,ήταν το 33%. Στη Βουλγαρία οι πλήρως εμβολιασμένοι με δυο δόσεις είναι 29% και με τρείς το 13%. 154 από τα νέα κρούσματα, χρειάστηκαν εισαγωγή   σε νοσοκομείο.  Ο συνολικός αριθμός των ασθενών που ενοσηλεύοντο χθες ήταν 1461 από1618. Στις ΜΕΘ  βρισκόντουσαν 174 ασθενείς από 190.Τα ενεργά κρούσματα είναι 172.222 . Τις τελευταίες 24 ώρες 2.158 ασθενείς έκαναν δεύτερο αρνητικό τεστ, και θεωρούνται αποθεραπευμένοι, ενώ 28 από τους ασθενείς έχασαν την μάχη. Το σύνολο των θυμάτων του ΚΟΒΙΝΤ στην Βουλγαρία είναι 36.636.

Στη Σκιπερία, και πάλι δεν υπήρξε απώλεια ζωής από τον ΚΟΒΙΝΤ19. Από τα 1.188 τεστ που έγιναν, τα 87 απέβησαν θετικά. Θετικότητα 7,32% από 5,16%.  38 από τα κρούσματα εντοπίστηκαν στα Τίρανα , και 7 στους Αγίους Σαράντα. 131 ασθενείς  έγιναν καλά, τις τελευταίες 24 ώρες, ανεβάζοντας τον αριθμό των αποθεραπευμένων σε 270.055 από την έναρξη της επιδημίας. Τα  ενεργά κρούσματα μειώθηκαν από 497 σε 453 και  νοσηλεύονται 15 ασθενείς

Στην Ομοσπονδία  της Βοσνίας Ερζεγοβίνης (FBiH) στο τριήμερο Παρασκευής Σαββάτου Κυριακής σε εννέα από τα δέκα Καντόνια  εντοπίστηκαν 140 νέα κρούσματα λοίμωξης από τον Κορωνοϊό. Συνολικά ελέγχθηκαν 1.990 δείγματα. Θετικότητα 7.03%. Στο ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Δημόσιας Υγείας δεν  αναφέρθηκαν τις τελευταίες τρεις ημέρες, θάνατοι από τον ιό,

Στη Ρεπούμπλικα Σέρπσκα, στο τριήμερο Παρασκευής Σαββάτου Κυριακής  καταγράφηκαν 31 νέα κρούσματα. Ελέχθησαν 329 δείγματα. Τις τελευταίες τρεις ημέρες, αναφέρθηκαν‎‎ στο Ινστιτούτο Δημόσιας Υγείας της  Σέρπσκα ‎‎έξι θάνατοι. Πρόκειται για τέσσερεις άνδρες και δύο γυναίκες, μεγαλύτερης ηλικίας. Μέχρι στιγμής, έχουν επιβεβαιωθεί 111.798 κρούσματα λοίμωξης από τον κορωνοϊό, ενώ συνολικά 6.344 άνθρωποι έχουν πεθάνει, λόγω της λοίμωξης .Στα νοσοκομεία νοσηλεύονται  89 ασθενείς από τους οποίου οι 5 είναι διασωληνωμένοι.

Στο Μαυροβούνιο , δεν αναφέρθηκε  o θάνατος  ασθενούς  από ΚΟΒΙΝΤ . Καταγράφηκαν 88 νέα κρούσματα από τα 1.388 τεστ που έγιναν. Τα 24 στην Ποντγκορίτσα και 10 στο Τίβατ . Θετικότητα 5, 83% από 6,07% και 6,51%  τις αμέσως προηγούμενες ημέρες . 94 ασθενείς έγιναν καλά . Επί του παρόντος, υπάρχουν 590 ενεργά κρούσματα . Η υπουργός Υγείας Γελένα Μποροβίνιιτς Μπότζοβιτς ανακοίνωσε ότι από την Πέμπτη, οι προστατευτικές μάσκες δεν θα είναι πλέον υποχρεωτικές,  σε σχολεία, αγορές, εμπορικά κέντρα, και αθλητικές αίθουσες, αλλά θα παραμείνουν  υποχρεωτικές,  στις εγκαταστάσεις υγειονομικής περίθαλψης,  και στα μέσα μαζικής μεταφοράς.

Στο Κοσσυφοπέδιο και το Μετόχι, στις περιοχές υπό τον υγειονομικό έλεγχο της Πρίστινα, και πάλι δεν  ανακοινώθηκε  θάνατος  ασθενούς που  οφείλονταν αναμφιβόλως στον ΚΟΒΙΝΤ. Τις τελευταίες 24 ώρες έγιναν 949 τεστ και διαγνώστηκαν 20 νέα  κρούσματα . Θετικότητα 2,10% . ‎Χθες αποθεραπεύτηκαν 27 ασθενείς. ‎Αυτή τη στιγμή υπάρχουν 545 ενεργά κρούσματα.

‎

Η 6η Απριλίου στην Ιστορία

Η 6η Απριλίου είναι η 96η ημέρα του Γρηγοριανoύ ημερολογίου. Απομένουν 269 μέρες μέχρι το τέλος του έτους. 

402. Ο Στιλίχων νίκησε στην μάχη της Πολλεντίας στη Βόρεια Ιταλία. τους Βησιγότθους του Αλάριχου Α'.

885. Ο αρχιεπίσκοπος του Σιρμίου Μεθόδιος, με δικαιοδοσία επί της Μεγάλης Μοραβίας και της Παννονίας, κοιμήθηκε στην πρωτεύουσα της Μεγάλης Μοραβίας και τάφηκε στον κεντρικό καθεδρικό ναό της Μεγάλης Μοραβίας. Μέχρι σήμερα παραμένει απροσδιόριστο το ποιά πόλη ήταν και ως εκ τούτου είναι ακόμα άγνωστος ο τόπος της αιώνιας ανάπαυσης του Άγίου Μεθόδιου.

1250 . Κατά την Ζ΄ Σταυροφορία, έγινε στην Αίγυπτο η μάχη του Αλ Μανσούρα κατά την οποία οι Σταυροφόροι γνώρισαν την συντριβή από τους μουσουλμάνους Αγιουβίδες . Ο βασιλιάς της Γαλλίας, Λουδοβίκος Θ' ο «Άγιος», συνελήφθη αιχμάλωτος. 

1252 . Στο Σεβέζο στο δάσος της Φάγκρα, οι Καθαροί σκότωσαν τον διώκτη τους ιεροκήρυκα Πέτρο του Μιλάνου, τον οποίο η Αγία Έδρα ανακήρυξε σε μάρτυρα της πίστεως και αγιοποίησε.

1320. Οι Σκωτσέζοι ευγενείς υπέγραψαν τη  Διακήρυξη του Άρμπροθ  (Λατινικά: Declaratio Arbroathis) που ήταν μια διακήρυξη της σκωτσέζικης ανεξαρτησίας, με τη μορφή επιστολής στα λατινικά που υποβλήθηκε στον Πάπα Ιωάννη ΧΧΙΙ, με ημερομηνία 6 Απριλίου 1320, με σκοπό να επιβεβαιώσει το καθεστώς της Σκωτίας ως ανεξάρτητου, κυρίαρχου κράτους και να υπερασπιστεί το δικαίωμα της Σκωτίας να χρησιμοποιεί στρατιωτική δράση όταν δέχεται άδικη επίθεση. 

 

1326. Ο Ορχάν, ο γιος του Σουλτάνου Οσμάν, κατέλαβε την Προύσα στην Μικρα Ασία την οποία έκανε  προσωρινή πρωτεύουσα του Οθωμανικού Βασιλείου. 

1340. Το πραξικόπημα της Ειρήνης Παλαιολογίνας στην Τραπεζούντα. Η Ειρήνη που ήταν νόθα κόρη του Ανδρόνικου Γ Παλαιολόγου, είχε παντρευτεί τον Αυτοκράτορα Βασιλείου Α ' τον Μέγα Κομνηνό το 1335, ο οποίος την χώρησε και ξαναπαντρεύτηκε . Η Ειρήνη Παλαιολογίνα, οργάνωσε την δολοφονία του Βασίλειου, (πιθανότατα τον δηλητηρίασαν και κατέλαβε το θρόνο για τον εαυτό της και έστειλε τη δεύτερη γυναίκα του νεκρού συζύγου της με το παιδί της στην Κωνσταντινούπολη.

1362 . Κατά τη διάρκεια του Εκατονταετούς Πολέμου, έγινε  η Μάχη  του Μπριγκνέ μεταξύ μισθοφόρων της «Μεγάλης Εταιρείας» και των γαλλικών φεουδαρχικών πολιτοφυλακών της Βουργουνδίας, του Σαλόν και της Λυών υπό τη διοίκηση του Ζάν ντε Μελούν. Νίκησαν οι μισθοφόροι.

1631. Οι πληρεξούσιοι του αυτοκράτορα Φερδινάνδου Β , του βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκου ΙΓ, και του Βίκτωρα Αμεδαίου της Σαβοΐας, της Σικελίας και της Σαρδηνίας. υπέγραψαν την Ειρήνη του Τσεράσκο με την οποία έληξε ο  τριετής πόλεμος μεταξύ Ισπανίας , Γαλλίας, και Σαβοΐας για τη διαδοχή της Μάντοβα. Ο Δούκας της Σαβοΐας παραιτήθηκε από τις αξιώσεις του στη Μάντοβα και το Μομφερά, και ως Δούκας αναγνωρίστηκε ο Κάρολος Γκοντζάγκα-Νεβέρ, απόγονος της Μαργαρίτας Παλαιολογίνας που απεβίωσε στις 30 Αυγούστου 1631 σε ηλικία 22 ετών.

1667 . Το Ντουμπρόβνικ ισοπεδώθηκε από καταστροφικό σεισμό. Σκοτώθηκαν περίπου 5.000 κάτοικοι της πόλης και των γύρω περιοχών. Η ανοικοδόμηση του Ντουμπρόβνικ διήρκεσε περισσότερο από 50 χρόνια. Στο Κότόρ σύμφωνα με τα χρονικά, 200 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, τα τείχη της πόλης κατεδαφίστηκαν και τα τρία τέταρτα των κτισμάτων κατέρρευσαν . Η Μπούντβα και το Χέρτσεγκ Νόβι επίσης επλήγησαν.

1690 . Κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πολέμου κατά των Οθωμανών,  ο αυτοκράτορας Λεοπόλδος Α των Αψβούργων κάλεσε τους Ορθοδόξους των Βαλκανίων να υποστηρίξουν το στρατό των Αψβούργων κατά των Τούρκων, με την υπόσχεση παραχώρησης προνομίων.

1748. Βρέθηκαν τα πρώτα ερείπια της Πομπηίας .

1749. Ο Κωνσταντίνος Μαυροκορδάτος , ως ηγεμόνας της Μολδαβίας κατάργησε τη δουλοπαροικία των χωρικών, καθορίζοντας εκ νέου το καθεστώς τους , ως ελεύθερους αλλά ακτήμονες.

1772 . Η Μεγάλη Αικατερίνη  κατάργησε  τον φόρο που επέβαλε ο Πέτρος Α ́ σε όσους είχαν γενειάδα. 

1793. Στο Παρίσι μετά την πρόταση του Δαντόν συγκροτήθηκε η Επιτροπή Δημόσιας Ασφάλειας, που θα είχε 9 μέλη που θα ανανεώνονταν κάθε μήνα. Την ιδια ημέρα ‘έγινε η πρώτη συνάντηση του επαναστατικού δικαστηρίου.

1814. Ο Ναπολέων Βοναπάρτης υπέγραψε στο Φοντενεμπλώ την πράξη παραίτησης του ιδίου και των μελών της οικογενείας του από τους θρόνους της Γαλλίας και της Ιταλίας. . Ο Ναπολέων αποχαιρέτισε τους στρατάρχες του, ενώ η γαλλική Γερουσία «ελεύθερα» κάλεσε στον θρόνο τον Λουδοβίκο ΙΗ.

1826. Η Αναβληθείσα   Γ' Εθνική Συνέλευση συνήλθε στην Πιάδα (σημερινή Επίδαυρο), αλλά διαλύθηκε από τους αγγλόφιλους  που δεν ειχαν πελιοψηφία στις 16 Απριλίου λόγω της πτώσης του Μεσολογγίου

1854.Ο  Τσάμης Καρατάσος, επικεφαλής περίπου 500 ανδρών, αποβιβάζεται στον όρμο Κουφού Σιθωνίας, με σκοπό την συστηματική διεξαγωγή του επαναστατικού αγώνα στην Χαλκιδική.
1867. Ο Κνεζ Μιχαήλο Ομπρενοβιτς παρέλαβε τα κλειδιά της πόλης του Βελιγραδίου, από τον Αλί Ριζά Πασά. 

1896. Στις 25 Μαρτίου /6 Απριλίου έγινε στην Αθήνα  η τελετή  έναρξης των πρώτων σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων.

1897. Κηρύχθηκε  ο  Ελληνοτουρκικός Πόλεμος

1909. Υπογράφηκε το πρωτόκολλο της Κωνσταντινούπολης μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας με το οποίο η Τουρκία αναγνώρισε την ανεξαρτησία της Βουλγαρίας.

1910. Στο Βελιγράδι, με πρωτοβουλία του  Γιόβαν Κβίιτς, ιδρύθηκε η Σερβική Γεωγραφική Εταιρεία.

1914. Στις 6/19 Απριλίου 1914 οι Νεότουρκοι ξεκίνησαν τον διωγμό των Ελλήων της Ανατολικής Θράκης, που κορυφώθηκε με την γενοκτονία του Ποντιακού και του Μικρασιάτικου Ελληνισμού και με την καταστροφή της Σμύρνης.
Στις 6η Απριλίου 1914, 200 ελληνικές οικογένειες από την Στράντζα, βόρεια της Κωνσταντινούπολης, (που σήμερα λέγεται Μπινκιλί), υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και μετά από δίωρη πορεία οδηγήθηκαν στην Ηράκλεια ,όπου τους επιβίβασαν στο ατμόπλοιο «Μαρκέλλα» και τους απέλασαν.

1917. Οι ΗΠΑ κήρυξαν τον πόλεμο στη Γερμανία και βγήκαν στον πόλεμο στο πλευρό της Αντάντ. Ο Ουκρανός αναρχικός Νέστωρ Μάχνο, που είχε απελευθερωθεί από τους φύλακες στις Μόσχας από τους εξεγερμένους προλετάριους στις 2 Μαρτίου, επέστρεψε στο Γκιουλάι Πόλε.

 1924 .Στην Ιταλία έγιναν γενικές εκλογές με πλειοψηφικό για την 27η ο νομοθετική περίοδο. Ο Μουσολίνι πήρε το 64,9% των ψήφων και εξέλεξε 356 βουλευτές έναντι 161 της αντιπολίτευσης. 

1935.Μετά από απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης ξανάνοιξαν τα Ελληνικά σχολεία στην Βόρειο Ήπειρο.

1941. Τα Γερμανικά στρατεύματα επιτέθηκαν στην Γιουγκοσλαβία χωρίς προηγούμενη κήρυξη πολέμου. Ακολουθησαν η Ιταλία, η  Αλβανία, η  Ουγγαρία, η Βουλγαρία και η  Ρουμανία) Βομβαρδίστηκαν το Βελιγράδι, το Σεράγεβο, το Πρίεντορ, η Νις, η Μπάνια Λούκα, το Νόβι Σαντ, η Ποντγκόριτσα, και το Βαλέεβο Τα θύματα , στο Βελιγράδι δεν τα μέτρησε κανείς . Υπολογίζονται από 2.271 που ανέσυραν οι «αρχές» από τα χαλάσματα, μέχρι τις 4.000 ή και τις 12.000.Σε απάντηση για τη γερμανική εισβολή, η Γιουγκοσλαβική αεροπορία βομβάρδισε τη βιομηχανική συνοικία της Σόφιας και το Κουστεντίλ .Στη Σόφια σκοτώθηκαν 8 και στο Κουστεντίλ 67. 

1941.Ο Γερμανός πρεσβευτής στην Αθήνα πρίγκηψ Έρμπαχ επέδωσε στον Πρωθυπουργό Αλέξανδρο Κορυζή διακοίνωση περί παραβιάσεως της Ελληνικής ουδετερότητας από την Αγγλία και ανήγγειλε ότι τα γερμανικά στρατεύματα έχουν εισβάλλει στο Ελληνικό έδαφος. H γερμανική επίθεση εκδηλώθηκε στις 05.15 της 6ης Απριλίου κατά των Ελληνικών Φυλακίων στα υψώματα Καλέ Μπαιρ και Ντεμίρ Καπού του Μπέλες. Η γερμανική επίθεση κατά των Ελληνικών προφυλακών επεκτάθηκε σε όλο το μέτωπο, από το Τριεθνές μέχρι βόρεια της Κομοτηνής. Η Λουφτβάφε βομβάρδισε το λιμάνι του Πειραιά. Βυθίστηκαν 73 πλοία και 25 αλιευτικά. 

1945. Οι Γιουγκοσλάβοι κομμουνιστές μπήκαν στο Σεράγεβο.

1947. 30μελής Κ]Σ συνεπλάκη εις θέσιν Μαυροκορδάτο  Πλατανιάς  Δράμας, μετά τμήματος Χωροφυλακής καί ΜΑΥ  με αποτέλεσμα τον φόνο 3 συμμοριτών.

Δύναμη 200 περίπου Κ]Σ επιτέθηκε  κατά του Χωρίου Φύκη Τρικάλων υπερασπιζόμενου υπό δυνάμεως του ομωνύμου Σταθμού Χωρ]κής, μιας διμοιρίας Στρατού και δυνάμεως  ΜΑΥ. Μετά 5ωρον μάχη οι Κ]Σ υποχώρησαν. Απώλειες συμμοριτών 6 νεκροί. Περί ώραν 06,ΟΟ' Τμήματα Χωρ ]κής ενεργούντα εκκαθαριστικές επιχειρήσεις εις Πάρνωνα συγκρούστηκαν μετά 80μελούς συμμορίας. Κατά την επακολουθήσασα  συμπλοκή  φονεύθηκαν πέντε συμμορίτες  και αιχμαλωτίσθηκαν δύο. Εκ των ημετέρων εφονεύθη ο Χωροφύλαξ Παπαθανασίου Σωκράτης,  και αιχμαλωτίσθηκαν υπό των συμμοριτών οι Χωροφύλακες Φλιντζανάκης Εμμανουήλ, Νικολάου Αναστάσιος, Κωστόβουλος Ιωάννης, Φιγκουράκης Μιχαήλ και Πασωνίδης Ιωάννης.

1948 . Κ]Σ  δρώντες στην περιοχή Ροδόπης επετέθησαν τη νύκτα  κατά του Σ. Χ. Άριανών .Συνήφθη  σκληρά μάχη διαρκέσασα μέχρι τών πρωινών ωρών της επομένης.

1953.Ο πρωθυπουργός του Ιράν Μοσαντέκ ζήτησε να περιορισθούν οι εξουσίες του Σάχη και παράλληλα είπε ότι, η ζωή του κινδύνευε.

1957 . Ο Αριστοτέλης Ωνάσης, από τις στάχτες της ΤΑΕ ίδρυσε την Ολυμπιακή Αεροπορία.  Ο Μακάριος και οι συνεξόριστοί του αφέθηκαν Ελεύθεροι. 
1960 .Κατά τη διάρκεια της συζήτησης της πρότασης δυσπιστίας της ΕΔΑ κατά της κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Καραμανλή, συνεπλάκησαν Κυβερνητικοί βουλευτές με τους κομμουνιστές της ΕΔΑ. Επενέβηκε  η Φρουρά της Βουλής

1961. Διαμαρτυρία της Αθήνας προς το Λονδίνο για την ήπια αντιμετώπιση  στη Μεγάλη Βρετανία των εγκατεστημένων  εκεί Ελλήνων   κομμουνιστών.

1963. Σε μία δραχμή ανά διαδρομή ορίστηκε  το δώρο Πάσχα των οδηγών ταξί των Αθηνών.

1972. Η Αίγυπτος διέκοψε τις σχέσεις της με την Ιορδανία, λόγω του σχεδίου του Χουσεΐν να δημιουργήσει Ομοσπονδία με την Παλαιστίνη.

1973. Στο Βελιγράδι. εγκαινιάστηκε το νέο κτίριο της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Σερβίας στη θέση του  παλαιού  που καταστράφηκε   τον Απρίλιο του 1941. Ανατινάχτηκε  από τις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες, αν και μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ισχυρίστηκαν  ότι η Εθνική Βιβλιοθήκη της Σερβίας είχε πληγεί από γερμανικές βόμβες

1985. Στην Ελλάδα, η Βουλή ενέκρινε με 182 ψήφους την πρόταση του ΠΑΣΟΚ για αναθεώρησης του Συντάγματος. Στρατιωτικό πραξικόπημα στο Σουδάν εκτόπισε τον Τζαφάρ Νιμέιρι που κυβερνούσε από το 1969.


1992. Το Συμβούλιο των Υπουργών Εξωτερικών της ΕΟΚ αναγνώρισε τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη ως ανεξάρτητο κράτος.
Την ίδια ημέρα, ξέσπασαν συγκρούσεις στο Σεράγεβο. Ακολούθησε η διακήρυξη της ανεξαρτησίας της Δημοκρατίας Σέρπσκα και της Κροατικής Δημοκρατίας Χέρτσεγκ-Μπόσνα. Η Σερβική κυβέρνηση έχει δηλώσει ότι η συμφωνία μεταξύ των τριών συστατικών λαών  μπορεί να φέρει την ειρήνη.

1994. Καταρρίφθηκε το αεροσκάφους του Προέδρου της Ρουάντα, Χουβενάλ Χαμπιαρινάμα, και άρχισε η γενοκτονία της φυλής των Τούτσι. Η Κομισιόν παραπέμψε την Ελλάδα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, για το εμπάργκο κατά της πΓΔΜ. 

1999. Κατά την 14^η ημέρα των βομβαρδισμών του ΝΑΤΟ , στις 03.00 το πρωί βομβάρδισαν την τελευταία γέφυρα του Δούναβη στο Νόβι Σαντ.  Γύρω 11:00  το πρωί  5 πύραυλοι έπεσαν  βομβάρδισε τη Βράνιε. Καταστράφηκε  ένα αρτοποιείο και το Κέντρο Υγείας  της πόλης. Στην Σουρντουλίτσα,  από τον  βομβαρδισμό καταστράφηκε το δημοτικό σχολείο.  Στις 12:30 βομβάρδισε σφοδρά η αεροπορική βάση Σλάτινα στο Κόσσοβο. Χτυπήθηκε και το χωριό Βιτάνοβατς.
Στο Πρίζρεν βομβαρδίστηκε κατοικημένη περιοχή. Τα περισσότερα από τα σπίτια καταστράφηκαν .  Χτυπήθηκε ακόμα η  σιδηροδρομική γραμμή Κραγκουίεβατς-Κράλιεβο και καταστράφηκε  μια γέφυρα  στο δρόμο Νις-Πρίστινα.
Στη Λόζνιτσα βομβαρδίστηκαν  σπίτια, μια σιδηροδρομική γέφυρα και ένα μοτέλ. Δεν υπήρξαν θύματα. Σε Πάντσεβο  βομβάρδιζαν χωράφια διότι νόμιζαν ότι εκέι κρύβονταν ο Γιουγκοσλαβικός στρατός.
Στο  Τσάτσακ βομβαρδίστηκαν σπίτια και ένα νηπιαγωγείο. Χτυπήθηκαν ακόμα, Βράνιε , Πρίζρεν, Λόζνιτσα, Λουτσάνα και Σουρντούλιτσα...
Στις 20:35 βομβαρδίστηκε  ξανά η χημική βιομηχανία «Μίλαν Μπλαγκόγιεβιτς».
Στο Μαυροβούνιο στις  23:15 βομβάρδισαν το αεροδρόμιο Γκολούμποβτσι.

2000.Πέθανε ο Πρόεδρος της Τυνησίας Χαμπίμπ Μπουργκουίμπα.

2003.Οι Δυνάμεις του αμερικανικού στρατού εισήλθαν στη Βαγδάτη .

2006. Στο Βουκουρέστι, οι αρχηγοί κυβερνήσεων από τις  χώρες της Νοτιοανατολικής Ευρώπης υιοθέτησαν κοινή διακήρυξη ελεύθερου εμπορίου μεταξύ των χωρών της Νοτιοανατολικής Ευρώπης .

2007 .Στις 4 τα ξημερώματα βυθίστηκε στον όρμο Αθηνιού της Σαντορίνης το κρουαζιερόπλοιο «Sea Diamond». 

2008. Ολοκληρώθηκε στο Σότσι  η Διήμερη Σύνοδος Κορυφής των ηγετών της Ρωσίας και των ΗΠΑ Βλαντίμιρ Πούτιν και Τζορτζ Ο. Μπους ,  χωρίς καμία πρόοδο στην επίλυση των διαφορών σχετικά με την ανάπτυξη από τις ΗΠΑ μιας αντιπυραυλικής ασπίδας στην Ανατολική Ευρώπη. Στην Ποντγκόριτσα, ο Φιλίπ Βουγιάνοβιτς εξελέγη πρόεδρος του Μαυροβουνίου, ο πρώτος από τότε που κέρδισε την ανεξαρτησία του.

2009.Στην Ιταλία, έγινε ο καταστρεπτικός σεισμός στην Λ' Άκουιλα ισχύος 6,3 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ. Σε επίσκεψή του στην Τουρκία, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα δήλωσε ότι οι ΗΠΑ δεν βρίσκονται σε πόλεμο με το Ισλάμ και επιθυμούν να αναζωογονήσουν τις προσπάθειες για τη δημιουργία παλαιστινιακού κράτους.

2012. Ξεκίνησε η απαγόρευση της διαφημίσεως προϊόντων καπνού στην Αγγλία

 2014. Ο Βίκτορ Ορμπάν και το Κόμμα του κέρδισαν κοινοβουλευτικές εκλογές της Ουγγαρίας κέρδισαν για τρίτη συνεχόμενη φορά τις εκλογές.

 

Η Μπούτσα είναι η Σρεμπρενίτσα της Ουκρανίας

 Ο σεναριογράφος την διάλεξε ως τόπο του εγκλήματος επειδή στους αγγλόφωνους τηλεθεατές θυμίζει τον "μπούτσερ". Τον Χασάπη.

100 χρόνια από την Μικρασατική καταστροφή. Η 5η Απριλίου 1922

Ο ΠΟΥΤΙΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΒΑΠΤΙΣΗ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ

Στη Γαλλία , πέντε ημέρες πριν τις κάλπες η ΜαρίνΛεΠέν υποστηρίζεται από το 25% με ισχυρή ανοδική τάση ενώ η Συμμαχία για τον Πουστρόν είναι στο 26,5 % και αποσυσπειρώνεται.

H τηλεόραση έχει πείσει τους Γάλλους ότι , για το καλό της Ευρώπης πρέπει να απενεργοποιούν τις ηλεκτρικές συσκευές όταν δεν λειτουργούν (85%). Επιπλέον. Η πλειοψηφία των ιδιοκτητών αυτοκινήτων δηλώνουν ότι θα μειώσουν τη χρήση του οχήματός τους εκ των οποίων το 1/3 "σίγουρα", και σχεδόν οι μισοί ιδιοκτήτες θα κάνουν εργασίες μόνωσης στο σπίτι τους .

Ολοι για τη φανέλα του Ουκρανού στρατιώτη.

 Η κρίση και η ακρίβεια πάντως, θα επηρεάσει την ψήφο τόσο των δεξιών όσο και των  αριστερών. Το 47% των εκλογέων που ρωτήθηκαν θεωρούν αξιόπιστη τη Μαρίν Λεπέν , που καταγράφει άλμα +9 μονάδων σε σύγκριση με την προηγούμενη που πραγματοποιήθηκε πριν από δύο εβδομάδες.

 Τα 42% εξέφρασε εμπιστοσύνη για τον Πουστρόν και ειναι 2% λιγότεροι από την προηγούμενη .

 Αυτή είναι η πρώτη φορά σε αυτή την εκστρατεία δεν είναι ο Πουστρόν ο υποψήφιος που συγκεντρώνει την μεγαλύτερη εμπιστοσύνη μεταξύ των ψηφοφόρων. 

Η προεκλογική εκστρατεία χαρακτηρίζεται από τον πόλεμο στην Ουκρανία και τις κοινωνικοοικονομικές επιπτώσεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση, Η αγοραστική δύναμη είναι μακράν το κύριο θέμα που θα καθοδηγήσει την επιλογή της ψήφου των Γάλλων. Η αγοραστική δύναμη είναι το πιό σημαντικό θέμα στην επιλογή της ψήφου για περισσότερο από το ήμισυ του εκλογικού σώματος. Για την υγεία θα ψηφίσει το 36%. Οι περισσότεροι από αυτούς, θα μαυρίσουν τα Λοκ-Ντάουν και την υγειονομική δικτατορία.

 Ως προς τα ποσοστά του πρώτου γύρου ο Πουστρον έρχεται πρώτος με ποσοστά μεταξύ 26%-27%, που, επιστημονικά, θα μπορούσε να είναι 24,94% ως 27, 05%. 

Το σημαντικό είναι ότι η παράταξη του εμφανίζει αποσυσπείρωση. Μόνο το 32% των ψηφοφόρων που των εξέλεξαν θα τον ξαναψηφίσουν σίγουρα. Ενισχύεται μόνο από τους «πουστριλέ» δεξιούς. Τους ψηφοφόρους του Φιγιόν που στην Ελλάδα θα ψήφιζαν και Εφιαλτάκη. Αυτούς που θέλουν να δουν Μαύρο Εύζωνα. Τους Γιατρομανωλάκηδες. 

 Η κ. Λε Πεν μετρήθηκε μεταξύ 23%και 25% που θα μπορούσε ¨επιστημονικά» να είναι και 26%.Το ρεύμα είναι υπέρ της. Τα ποσοστά της είναι τα υψηλότερα από την έναρξη της εκστρατείας Θα μπορούσε την Κυριακή να είναι πρώτη η κ. Λε Πεν αν πιάσει το δικό της «υψηλό» και δεν το ξεπεράσει ο Πουστρόν. 

Στη χειρότερη περίπτωση θα είναι 1% πίσω του. 

 Ο «Άλλος» «ακροδεξιός», ο ιουδαίος από την Αλγερία, έχει από 9-11%, και ο κ. Ντυπόν στο 3,5-4%. Η Βαλερί Πεκρές η νέα αρχηγός των γάλλων ευρω-συντηρητικών είναι γύρω από το 10%... 

Χοντρικά ο "δεξιός"  "χώρος" είναι 50%.

 Από τους ψηφοφόρους της κ.Πεκρες΄μόνο το 18% θα πήγαινε στον Μακρόν και το 23%-26% στην Λε Πεν . Οι άλλοι θα πάνε στην εξοχή.

Φιλίπ Στεπάνοβιτς Όρλικ,: Ενας Ουκρανός. Εξωμώτης Ιησουίτης Καθολικός που ηταν Αταμάνος των Κοζάκων που πολεμούσαν ενάντια στον Μεγάλο Πέτρο

 

 Ηταν Αταμάνος   του Στρατού της Ζαπορόζιε  από τις 5 Απριλίου 1710 ως το θάνατό του  στις 24 Μαΐου 1742.

  Γεννήθηκε στις  21 Οκτωβρίου 1672 στο Χωριό Κασούτα τώρα  Βιλέϊκα  της περιοχής του Μινσκ .Πέθανε στο Ιάσιο.‎ 

Ο πατέρας του, ήταν Τσέχος , καθολικός,  ευγενής που έλαβε μέρος στον πολωνοτουρκικό πόλεμο και πέθανε στη μάχη του Χοτίνου το 1673. Η μητέρα του, Ιρίνα, Ορθόδοξη Χριστιανή, καταγόταν από οικογένεια μικρών ευγενών των Μαλακόφσκι, ιδιοκτητών ενός μικρού κτήματος στο χωριό Κασούτα. Η μητέρα του τον βάπτισε Χριστιανό Ορθόδοξο. 

Εκπαιδεύτηκε στο Κολέγιο των Ιησουιτών   στη Βίλνα, όπου υιοθέτησε τον καθολικισμό. Αποφοίτησε από την Ακαδημία Κίεβο-Mohyla το  1694.  Μιλούσε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες (πολωνικά, σουηδικά, γαλλικά, βουλγαρικά, σερβικά, ιταλικά, γερμανικά, ελληνικά), καθώς και λατινικά και αρχαία ελληνικά.

Μετά την αποφοίτησή του , έγινε γραμματέας της Εκκλησιαστικής Εφορίας  του Κιέβου. Το 1698, παντρεύτηκε την κόρη του συνταγματάρχη ΠαύλοΧέρτσικ Πολτάβα , και έγινε πλούσιος από την προίκα της. Αργότερα μπήξε στην υπηρεσία του Αταμάνου Ιβάν Μαζέπα . Ξεκινώντας, το 1702 έγινε ανώτερος στρατιωτικός υπάλληλος, διευθύνοντας τις υποθέσεις της στρατιωτικής καγκελαρίας του Αταμάνου .Το 1706 , εισήλθε στον στενό  κύκλο του Μαζέπα . Διαχειριζόταν θέματα εξωτερικής πολιτικής και έστελνε διπλωματικές αποστολές, κρατώντας στα χέρια του όλα τα νήματα της μυστικής διπλωματίας με τον  Κάρολο των 12ο, την Υψηλή Πύλη και τη Βαρσοβία, έγινε ένας από τους προγραμματιστές και εμπνευστές του σχεδίου Συμμαχίας με τον Κάρολο της Σουηδίας κατά τη διάρκεια του Βόρειου Πολέμου, πείθοντας τον αμφιταλαντευόμενο Ιβάν Μαζέπα για την ορθότητα του. 

 Μετά την ήττα του σουηδικού στρατού στη μάχη της Πολτάβα το καλοκαίρι του 1709, σε μια μετανοητική επιστολή προς τον συνταγματάρχη Mirgorod Daniel Apostol, ο οποίος παρέμεινε πιστός στον Πέτρο Α', προσπάθησε να ζητήσει συγχώρεση, ωστόσο, αφού δεν έλαβε καμία απάντηση από τη ρωσική πλευρά, διέφυγε με τον Mazepa στο τουρκικό έδαφος στην πόλη Μπέντερ.

Μετά το θάνατο του Mazepa, ο Όρλικ ξεκίνησε διαμάχη στο Μπέντερ με τον ανιψιό του Mαζέπα Αντρέι Βοϊναροφσκι. Ο Κάρολος ο 13ος απένειμε την κληρονομιά στον Βοϊναρόφσκι, αλλά αποφάσισε να κάνει τον Όρλικ νέο Αταμάνο. Στις 5 Απριλίου 1710, η συνέλευση των Κοζάκων  εξέλεξε τον Όρλικ  "Αταμάνο του στρατού της Ζαπορόζιε". Σε αυτή τη Σύνοδο ο Όρλικ παρουσίασε τη Συμφωνία με τον Κάρολο για τα δικαιώματα και τις ελευθερίες του στρατού της Ζαπορόζιε » που  ονομάζονται «Σύνταγμα του  Πίλιπ Ορλικ" στην ουκρανική ιστοριογραφία.

 Στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής,  το "Σύνταγμα" αναγνώριζε  το Προτεκτοράτο το Σουηδού βασιλιά Κάρολου 13ου πάνω στον στρατό  της Ζαπορόζιε. Λόγω της ήττας της Σουηδίας, οι Συνθήκες και οι Κανονισμοί δεν τέθηκαν ποτέ σε ισχύ.

 Προσπαθώντας να αποκαταστήσει οποιαδήποτε πραγματική δύναμη στα εδαφη του Αταμανάτου ο Όρλικ το 1711 ανέλαβε μια στρατιωτική εκστρατεία στην Ουκρανία της Δεξιάς Όχθης . Μαζί του ήταν περίπου 3.000-4.000 Κοζάκοι της Ζαπορόζις υπό τη διοίκηση του Κόσεφ Αταμάν Κοστιάνα Γκορντιένκο, καθώς και ένα πολωνικό απόσπασμα 4.000 ανδρών που έστειλε ο Στανισλάβ Λεζτσίνσκι. 

Ο Κάρολος ο 13ος κατάφερε να προσελκύσει τη βοήθεια του Τούρκου Σουλτάνου Αχμέντ Γ'. Με εντολή της Κωνσταντινούπολης, μια ταταρική ορδή 30.000 ανδρών ξεκίνησε εκστρατεία με τον Όρλικ σύμφωνα με τη Συνθήκη του Κουρ, η οποία έγινε η κύρια εντυπωσιακή δύναμη του στρατού του Όρλικ. 

Εκμεταλλευόμενοι την έλλειψη ρωσικών στρατευμάτων στη Δεξιά Όχθη, ο Όρλικ και οι σύμμαχοί του κατάφεραν να πλησιάσουν την Μπίλα Τσίρκβα και να την υποταχθούν. Ωστόσο, η ακλόνητη άμυνα από την πλευρά μιας μικρής αλλά καλά εξοπλισμένης φρουράς υποβίβασε τους Τατάρους της Κριμαίας, οι οποίοι, αφήνοντας τον Όρλικ , στράφηκαν στη λεηλασία του άμαχου πληθυσμού  στις περιοχές που έχουν ήδη αιχμαλωτιστεί από τον Όρλικ. Οι Κοζάκοι στο στρατό του άρχισαν να λιποτάκτησαν μαζικά για να υπερασπιστούν τα χωριά τους. Όταν ο στρατός του Μπόρις Σερεμέτιεφ πλησίασε, οι Τάταροι αποσύρθηκαν στη στέπα με ένα τεράστιο ουκρανικό πεδίο. Η επιχείρηση του Όρλικ απέτυχε και έπρεπε να επιστρέψει στον Μπέντερ ντροπιασμένος.

 Η αποτυχία της εκστρατείας προκάλεσε διάσπαση στο μικρό στρατόπεδο των Ορλικοβιτών. 

Ο Γκορντιένκο ανακηρύχθηκε επίσης "Αταμάνος". Ένας πολύ μικρός αριθμός Κοζάκων παρέμεινε με τον Όρλικ. 

Σύντομα, κατόπιν εντολής του Καρόλου του 13ου, τους έστειλε στην Πολωνία για τον πόλεμο για τα συμφέροντα του Λεζτσίνσκι, όπου σκοτώθηκαν σχεδόν ολοκληρωτικά. 

 Το 1712, ο Oρλικ  συνέταξε τον «Κώδικα δικαιωμάτων της Ουκρανίας» και το «Μανιφέστο προς τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις». Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, προσπάθησε να αποκτήσει την κηδεμονία του Τούρκου σουλτάνου (ο οποίος απάντησε και εξέδωσε διάταγμα για την «αιώνια κυριαρχία του επί των Κοζάκων») και ίδρυσε μάταια επαφές με τον Αύγουστο Β ́ τον Ισχυρό, στον οποίο προσέφερε τις υπηρεσίες του ως αντιβασιλέας στην πολωνική δεξιά όχθη . Ωστόσο, στο τέλος, ο Όρλικ παρέμεινε με τον Κάρολο. Μαζί με τον Κάρολο τον 13ο, ο Όρλικ μετακόμισεστη Σουηδία  το 1714. Η εξαετής παραμονή του στη Σουηδία σημαδεύτηκε από μια συνεχή προσπάθεια να πάρει τουλάχιστον κάποια χρήματα από το σουηδικό δημόσιο ταμείο για πραγματικά ή φανταστικά χρέη. Το 1720, ορισμένες από τις οικονομικές του απαιτήσεις ικανοποιήθηκαν με την προϋπόθεση ότι θα έφευγε από τη Σουηδία. Από το 1720, ο Όρλικ έζησε στην Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, αποκαλώντας τον εαυτό του «ηγέτη του κοζάκιου έθνους» και προσπαθώντας να επηρεάσει την εμφάνιση ενός αντιρωσικού συνασπισμού Ευρωπαίων μοναρχών. Μετά την Ειρήνη του Νάισταντ (1721), προσπάθησε μάταια να συμφιλιωθεί με τον Πέτρο Α'. Η ρωσική πλευρά συμφώνησε να του χορηγήσει αμνηστία και του επέτρεψε να εισέλθει, αλλά δεδομένου ότι τα πρώην υπάρχοντα του Oρλικ δεν μπορούσαν να επιστραφούν, αυτή η επιλογή δεν του ταίριαζε. Το 1722, εμφανίστηκε στο Χοτίν της Τουρκίας, προσφέροντας τις υπηρεσίες του στον σουλτάνο. 

Με τη βοήθεια Γάλλων διπλωματών, ο Ορλίκ εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη, όπου έζησε μέχρι το 1734 υπό την επίβλεψη των τουρκικών αρχών.

 Από εδώ, απευθύνθηκε σε διάφορες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις με σχέδια στρατιωτικής δράσης εναντίον της Ρωσίας, μιλώντας  ως ηγέτης των Κοζάκων ζαπορόζιε  και υποσχόμενος ότι ένας στρατός 100.000 ανδρών θα συγκεντρωνόταν κάτω από το λάβαρό του. Κατά τη διάρκεια του πολέμου της πολωνικής διαδοχής, οι Γάλλοι, οι οποίοι αντιτάχθηκαν στη Ρωσία και ήθελαν να φυτέψουν τον προστατευόμενό τους στη Βαρσοβία, αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν τις υπηρεσίες του Όρλικ. Η γαλλική διπλωματία κανόνισε την απελευθέρωσή του από την τ Θεσσαλονίκη και τον μετέφεραν στη Μπεσσαραβία, πιο κοντά στα ρωσικά σύνορα. Στον Όρλικ  δόθηκαν χρήματα και μπόρεσε να έρθει σε επαφή με τους Καζάκους της Ζαπορόζιε . Ωστόσο, σύντομα έγινε σαφές ότι ο Όρλικ δεν είχε καμία εξουσία και ότι δεν υπήρχαν σχέδια  για "απελευθέρωση από τον ζυγό της Μόσχας" . 

Τέλος απογοητευμένοι από την πολιτική αξία του Ορλικ, οι Τούρκοι τον όρισαν στην επανεμφάνιση του Τρανσυλβανού πρίγκιπα Γιόζεφ Ρακότσι, ο οποίος βρισκόταν επίσης στην Οθωμανική Αυτοκρατορία ως  πολιτικός πρόσφυγας . Ο Όρλικ αναγκάστηκε να δεχτεί την υπηρεσία του Τρανσυλβανιανού. Για άλλη μια φορά, οι Σουηδοί θυμήθηκαν τον Όρλικ κατά τη διάρκεια του ρωσο-σουηδικού πολέμου του 1741-1743, ο οποίος προχώρησε εξαιρετικά ανεπιτυχώς για αυτούς.

 Ζήτησαν από την τουρκική κυβέρνηση να μετακινήσει τον Ορλίκ πιο κοντά στα ρωσικά σύνορα. Ωστόσο, οι προσπάθειές του να οργανώσει μια «επανάσταση» στο Αταμανάτο αποδείχθηκαν τόσο άκαρπες όσο την προηγούμενη φορά. Τρεκλίζοντας από την ανικανότητα και την ντροπή του, ο Όρλικ υπονόμευσε την υγεία του και πέθανε στο Iάσιο το 1742. Ο τάφος του σύντομα χάθηκε.

Ο Ελληνικός Σαλταδορισμός και η Αγία Κωλο-Οικογένεια καταληστεύουν τα ελληνικά νοικοκυριά

Ενώ η Κούλα είναι πνιγμένη για να λύσει το πρόβλημα του Άριστου Λαθραίου, οι "αυτορυθμιζόμενες" ΑΓΟΡΕΣ και οι Τσιπφπούτηδες κάνουν όπως  πρέπει και επιβάλλεται τη δουλειά τους

 

Όσοι πίνουν ΑΛΑΦΟΥΖΟΛ όμως, βλέπουν την αισχροκέρδεια μόνο στην απόκρυψη προϊόντων

Το κατώρθωμα του Παπαχελά. Πάντρεψε στο πρωτοσέλιδο και την εντολή από το Λάγκλεϋ μεσω Πάϊατ και την εντολή της Αγίας Κωλο-Οικογένειας μεσω Μαξίμου.

 

Μπροστά στον Αρμαγεδδώνα η τροτέζα της Τρούμπας πουλάει Ελπίδα αλλά για θεραπεία του Καρκίνου με τα θανατηφόρα εμβόλια