Η 8η Ιουλίου στην Ιστορία

8η Ιουλίου είναι η 189η ημέρα του έτους . Απομένουν 176 ημέρες ως την 31η Δεκεμβρίου.

 1099 . Κατά την Πρώτη Σταυροφορία, 15.000 πεινασμένοι Χριστιανοί στρατιώτες έκαναν ξυπόλητοι λιτανεία γύρω από τα τείχη της Ιερουσαλήμ.

1138. Πάπας Ιννοκέντιος Β΄ αφόρισε τον βασιλιά της Σικελίας Ρογήρο Β’, τον οποίο είχε αναγνωρίσει ως Βασιλιά  ο θανών παπας Ανάλεκτος Β’. 

1167. H Μάχη του Ζέμουν , έξω από το Βελιγράδι, μεταξύ της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και του Βασιλείου της Ουγγαρίας.
Οι Βυζαντινοί, που είχαν και μερικούς ευρωπαίους Ιππότες μισθοφόρους καθώς και Κουμάνους μισθοφόρους και που τους διοικούσε ο Ανδρόνικος Κοντοστέφανος, πέτυχαν μια αποφασιστική νίκη, υποχρεώνοντας τους Ούγγρους να ζητήσουν ειρήνη με τους όρους του Αυτοκράτορα Μανουήλ Κομνηνού.
Οι Ούγγροι αναγνώρισαν τα δικαιώματα της αυτοκρατορίας επί της Βοσνίας, της Δαλματίας, της Κροατίας νότια του ποταμού Κρκα, καθώς και στη Φρούσκα Γκόρα .Εδωσαν επίσης Ομήρους για εγγύηση, δεχτηκαν να πληρώσουν φόρο τιμής Βυζάντιο και να παρέχουν στρατό στον αυτοκράτορα , όταν τους το ζητούσε. Η μάχη του Ζέμουν ολοκλήρωσε την προσπάθεια του Μανουήλ Κομνηνου για την εξασφάλιση των βορείων Συνόρων.

1283 . O Ρογήρος της Λαούρια , διοικητής της στόλου της Αραγονία συνετριψε το στόλο των Ανδεγαυών στη ναυμαχία της Μάλτας κατά τη διάρκεια του Πολέμου του Σικελικού Εσπερινού.


1481. Η Μάχη του Ρίμνικ. O Στεφάνος o Μεγας της Μολδαβίας συνέτριψε το στρατό του Βασαμάμπ Δ της Βλαχίας, που είχε και την υποστήριξη του οθωμανικού στρατού. 

1497. Ο Πορτογάλος πλοηγός Βάσκο ντα Γκάμα απέπλευσε από τη Λισαβόνα με 4 πλοία και 169 άνδρες, στο παρθενικό του ταξίδι για να ανακάλυψε το θαλάσσιο δρόμο προς την Ινδία, γύρω από το Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας.

1573. Το Διάταγμα της Βουλώνης έβαλε τέλος στον τετραετή πόλεμο των Γάλλων Καθολικών και Ουγενότων.

1579. Βρέθηκε στο Καζάν η θαυματουργός εικόνα της Παναγίας του Καζάν.

1654. Ο πρώτος Εβραίος, Τζέικομπ Μπαρσίμσον,έφτασε στην Αμερική.

1656. Οκτώ ημέρες μετά τη νικηφόρα ναυμαχία των Δαρδανελίων , ο διοικητής του στόλου της Βενετίας Μπάρμπαρο Μπαντέρ, κατέλαβε την Τένεδο εγκαθιστώντας τη βάση  για αποκλεισμό των Στενών.

1659. Στις 28 Ιουνίου/8 Ιουλίου κατά τον Ρωσοπολωνπολωνικό Πολέμο του 1654-1667, έγινε η μάχη του Κονοτόπ.

1686 .Αυστριακά στρατεύματα απελευθέρωσαν την Βούδα από την τουρκική κυριαρχία, η οποία διήρκεσε από το 1541. 

1709. Στη Μάχη της Πολτάβας , 27 Ιουνίου /8 Ιουλίου 
ο ρωσικός στρατός υπό τις διαταγές του Μεγάλου Πέτρου συνέτριψε τον στρατό του Κάρολου του 12ου. Από τους 37000 μόνο 1500 διέφυγαν μαζί με τον Κάρολο στην Μολδαβία. 

1715. Την Παρασκευή 8/19 Ιουλίου ο Σερασκέρης Δαούτ-Πασάς λαβών γνώσιν των  επιστολών του Ενετού Ναυάρχου, ειδοποίησε τον Καπετάν-Πασα  περί  γενικής εφόδου κατά των φρουρίων του Ναυπλίου, και τον διέταξε  να άποβιβάσει   ναυτικά αγήματα στην Καραθώνα προς αντιπερισπασμό των πολιορκούμενων.

Ό Δαούτ Πασάς από την πρωία  της Παρασκευής 8ης Ιουλίου 1715, άμα τη ανατολή του ηλίου συνοδευόμενος υπό του Επιτελείου του και του Σεΐχ-ούλ-Ισλάμ, επισκέφτηκε  τα σώματα του  στρατού, διεγείρων τον ζήλο και τον ενθουσιασμό των στρατιωτών διά της υποσχέσεως πλουσίων δώρων και αμοιβών.

1716. Κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Βόρειου Πολέμου, ο στόλος Δανών και Νορβηγών αιφνιδίασε τον Σουηδικό στόλο από 44 πλοία που μετέφερε εφόδια τον Κάρολο ΙΒ που είχε εισβάλει στην Νορβηγία, στο φιόρδ Ντυνεκίλεν βορείως του Στρόμσταντ. Βυθίστηκαν 4 Σουηδικά πολεμικά και 9 αιχμαλωτίστηκαν. Από τα εμπορικά 9 καταστράφηκαν και πέντε αιχμαλωτίστηκαν. 

1730 . Σεισμός εκτιμώμενου μεγέθους 8,7 βαθμών προκάλεσε τσουνάμι που κατέστρεψε τις ακτές της Χιλής.

1820. Η Δίαιτα της Φραγκφούρτης υιοθέτησε την τελική πράξη της Βιέννης, η οποία συμπλήρωσε το σύνταγμα της γερμανικής Ένωσης και επιβεβαίωσε την κυριαρχία των γερμανικών κρατών. 

1822. Ο ποιητής Πέρσι Σέλεϊ, της παρέας του Βύρωνα, λίγο πριν κλείσει τα 30, πνίγηκε στη Σαρδηνία ενώ επέστρεφε από το Λιβόρνο με το ιστιοπλοϊκό του σκάφος Δον Ζουάν. Ο φίλος του Εντουάρντ Τρελλώνι όταν πέθανε το 1881, θάφτηκε στη Ρώμη, δίπλα στον τάφο του Σέλεϊ. 

1824. Στις 8/20 Ιουλίου έγινε η  εξάωρη μάχη στη Μπινίτσα Λιδωρικίου,  ανάμεσα σε  350 Έλληνες υπό τους Δήμο Σκαλτσά και Σαφάκα που ανέκοψαν ένα σώμα  5.000 Αλβανών πεζών και 1.000 ιππέων υπό τους Αμπάζ Ντίπρα, Βελή αγά και Πράχο Πρεβίστα που εκινείτο από το στρατόπεδο της Γραβιάς  προς το Λιδωρίκι. μέσω της βόρειας Φωκίδας .

1833. Στις 26 Ιουνίου/8 Ιουλίου, την παραμονή της απόσυρσης των ρωσικών στρατευμάτων που υπεράσπισαν την Κωνσταντινούπολη , υπογράφηκε στο «γιαλί» του Σουλτάνου στο Βόσπορο, η συνθήκη αμοιβαίας συνδρομής και αιώνιας ειρήνης και τη φιλίας μεταξύ του Τσάρου και του Σουλτάνου καλά ως εγγύηση ότι οι Οθωμανοί θα κλείσει τα Δαρδανέλια για οποιαδήποτε ξένα πολεμικά πλοία, αν οι Ρώσοι του ζητούσαν.
Η Συνθήκη είχε σημαντικές συνέπειες όσον αφορά τις εξωτερικές σχέσεις της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ιδιαίτερα με την Μεγάλη Βρετανία. Κατά την αιγυπτιακή κρίση του 1831, ο Τσάρος Νικόλαος , δυο χρόνια μετα τον ρωσο-τουρκικό πόλεμο , αντιλαμβανόμενος ότι τα ρωσικά συμφέροντα δεν θα εξυπηρετούνταν εάν άφηνε το υποχείριο των Αγγλων Μεχμετ Αλή Πασά, να καταλάβει την Κωνσταντινούπολη, αποφάσισε να βοηθήσει τον Σουλτάνο Μαχμού. Το Φεβρουαρίου του 1833 η ρωσική μοίρα της Μαυρης Θάλασσας μπήκε στο Βόσπορο και οι Ρώσοι αποβίβασαν στρατεύματα, αποκλείοντας την προέλαση του αιγυπτιακού στρατού στην Κωνσταντινούπολη. Ανήσυχες για την Ρωσο-τουρκική προσέγγιση, η Μεγάλη Βρετανία και η Γαλλία προώθησαν τη συμφιλίωση μεταξύ της Αιγύπτου και της Τουρκίας το Μαΐο του 1833.

1846 . O βασιλιάς Χριστιανός άλλαξε παράνομα τη σειρά διαδοχής στο στέμμα της Δανίας, ώστε το θρόνο να μπορούν να κληρονομήσουν και γυναίκες ώστε να αποτρέψει την απόσχιση της επαρχίας του Χολστάιν και προκάλεσε ένα κύμα οργής μεταξύ των γερμανών κατοίκων του Χολστάιν, που κλιμακώθηκε, και δυο χρόνια μετά οδήγησε στον πόλεμο του Σλέσβιχ-Χολστάιν.

1866. Κατά τον Αυστρο-πρωσικό πόλεμο, οι Πρώσοι κατέλαβαν χωρίς μάχη την Πράγα.

1876. Στο Ράϊχστάτ της Βοημίας έγινε η συνάντηση των Αυτοκρατόρων Αλέξανδρου της Ρωσίας και Φραγκίσκου Ιωσήφ της Αυστρο-Ουγγαρίας παρουσία των υπουργών εξωτερικών τους του πρίγκιπα Αλεξάντρ Γκορτσακόφ και του Κόμη Αντράσυ, στην οποία συζήτηκε το Ανατολικό Ζήτημα και ο προσεχής Ρωσοτουρκικός πόλεμος. Στην συνάντηση δεν τηρήθηκαν πρακτικά και δεν υπογράφηκε κανένα έγγραφο.Ολα συμφωνηθηκαν προφορικά μεταξύ των αυτοκρατόρων και αργότερα οι Υπουργοί Εξωτερικών συνέταξαν υπομνήματα τα οποία όμως είχαν τεράστιες διαφορές μεταξύ τους. 

1878. Στη Σόφια άνοιξε η βουλγαρική σχολή των Ευελπίδων.

1905. Συμπλοκή ελληνικού Σώματος με Κομιτατζήδες στα Βοδενά. 4 Κομιταζήδες νεκροί.

1908. Στις 8/21 Ιουλίου του 1908  δόθηκε η τελευταία  μεγάλη  μάχη του Μακεδονικού Αγώνα στο βιλαέτι του Μοναστηρίου στο ύψωμα της Πιπερίτσας του Καϊκμακτσαλάν , ανάμεσα στα σώματα του Εμμανουὴλ Νικολούδη, Γεώργιου Βολάνη και Ιωάννη Καραβίτη με τους Κομιτατζήδες, που είχαν καταλάβει τον (παλιό)Αγιο Αθανάσιο. Σκοτώθηκαν 28 κομιτατζήδες . ανάμεσά τους και ο  «βοεβόδας» Παγούντσε Γούτσεφ. Οι υπόλοιποι κομιτατζήδες διέφυγαν προς την Κέλλη, (Γκορνίτσεβο) καταδιωκόμενοι.

1910. Απόπειρα δολοφονίας του διευθυντή της εφημερίδας «Ακρόπολις», Βλάση Γαβριηλίδη.

1912. Στις 25 Ιουνίου/8 Ιουλίου ο Κωνσταντίνος Τσικλητήρας πήρε το χρυσό μετάλλιο στο μήκος άνευ φοράς στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Στοκχόλμης, με επίδοση 3,37 μέτρα. Επανάσταση κατα των Νεότουρκων. Επιστράτευση στο Μαυροβούνιο. Ο Ιταλικός στόλος  εισήλθε με τοπιλοβόλα στα Δαρδανέλια. Μετά από σχεδόν ένα μήνα επιχειρήσεων, τα ιταλικά στρατεύματα κατέλαβαν εξ εφόδου τη Μισράτα στη Λιβύη.

1913. Μεταγωγικά του Ελληνικού στόλου αποβίβασαν  την 8η Μεραρχία στην Καβάλα, η οποία τέσσερις μέρες μετά ελευθέρωσε  την Ξάνθη.

1921.  Κατά την Μικρασιατική εκστρατεία ο ελληνικός στρατός εισήρθε στο Εσκι Σεχίρ , αλλά ο Ισμέτ Ινονού πραγματοποίησε , στις 8/21 Ιουλίου, σωστά μελετημένη αντεπίθεση η οποία παραλίγο να οδηγήσει σε εγκλωβισμό του Γ' Σώματος Στρατού. Η δυσμενής αυτή εξέλιξη ματαιώθηκε, χάρη στον ηρωισμό των ανδρών της 1ης Μεραρχίας και του Διοικητή της Αθ. Φράγκου.

1941.Ο πρώην μητροπολίτης Κορινθίας Δαμασκηνός ενθρονίστηκε στον αρχιεπισκοπικό θρόνο των Αθηνών.

1942. Οι Γερμανοί εκτέλεσαν τους καταδικασμένους από στρατοδικεία Μανώλη Πετράκη, και Νίκο Βοριά, και τους Στάθη Βουκελάτο, και Σταύρο Μαυρομμάτη. Στην Κόρινθο περίπολος σκότωσε τον Παναγιώτη Γκλουζίκο, ενώ προσπαθούσε να κάνει σαμποτάζ στη σιδηροδρομική γραμμή.

1943. Στο πλαίσιο του σχεδίου παραπλάνησης των γερμανών σχετικά με την απόβαση στη Βαλκανική, ο ΕΔΕΣ πραγματοποίησε μεγάλης κλίμακας επιχειρήσεις στη Ήπειρο. Οι Γερμανοί μετέφεραν ενισχύσεις από Δυτ.Ελλάδα προς την περιοχή ΓΡΕΒΕΝΩΝ, μη ενοχληθέντες υπό του ΕΛΑΣ εις ΜΑΚΡΥΝΟΡΟΣ. Ανταρτικές δυνάμεις του ΕΛΑΣ συγκρούστηκαν με τους Γερμανούς στη μάχη της Αγόριανης.

1946. Οι κομμουνιστές προσέβαλαν το Σταθμό Χωροφυλακής Αγριλιάς Τρικάλων .

1947. Στη Βουλγαρία η κυβέρνηση απέρριψε την αμερικανική προσφορά βοήθειας από το σχέδιο Μάρσαλ.

1956 .Στο Βελιγράδι μεταδόθηκε πρώτη πειραματική τηλεοπτική μετάδοση, στο πλαίσιο του εορτασμού των εκατό χρόνων από τη γέννηση του Νίκολα Τέσλα. Το πρόγραμμα παρακολούθησαν οι πολίτες από σαράντα δέκτης που τοποθετήθηκαν σε βιτρίνες καταστημάτων σε διάφορα σημεία της πόλης.

1958 . Στην Κύπρο εσφαγιάσθη στη Τύμπου από τουρκοκυπρίους  ο βοσκός Μιχαήλ Καρατσιόλης 60 ετών. Ανατινάχτηκε από τους Άγγλους το οίκημα που στέγαζε την ΑΝΩΡΘΩΣΗ.

1962. Σφοδρή επίθεση του Γεώργιου Παπανδρέου κατά του βασιλιά Παύλου και της ηγεσίας των ενόπλων δυνάμεων από το Αργοστόλι. Τόνισε ότι ο βασιλιάς «κατέστη αρχηγός παρατάξεως», και ζήτησε την κατάργηση των έκτακτων μέτρων. 

1963 . Οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής επέβαλαν  χρηματοπιστωτικό και οικονομικό εμπάργκο στην Κούβα.

1965. Το βράδυ της Πέμπτης, 8 Ιουλίου, επιδόθηκε στον Γεώργιο  Παπανδρέου στο Καστρί η επιστολή του Κοκού που ζητούσε αποκατάστηση του… Κράτους Δικαίου.

1968 .Έληξε η Δίκη του πρώτου κλιμακίου της Δημοκρατικής Άμυνας, στην οποία δικάστηκαν και οι υπαξιωματικοί του Πολεμικού Ναυτικού που είχαν συλληφθεί τον Ιανουάριο. Το Έκτακτο Στρατοδικείο Αθηνών καταδίκασε 8 από τους 21 κατηγορούμενους, σε ποινές από 2 έως 10 χρόνια φυλάκισης. Α. Πολίτης (10 χρ), Γ. Νοταράς (8), Κ. Σοφούλης (5), Γιάννης Μαρμαρινός κά.

1972 .Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Νίξον ανακοίνωσε ότι η Σοβιετική Ένωση θα αγοράσει αμερικανικά σιτηρά αξίας 750 εκατομμύριων δολάριων μέσα στα επόμενα τρία χρόνια. 

1974 . Στην Αθήνα ανακοινώθηκε η παραίτηση του Υπουργού Εξωτερικών Τετενέ.  

 Στην Κύπρο επανελήφθησαν οι διακοινοτικές. Ο Ανδρέας Παπανδρέου απέστειλε τηλεγράφημα συμπαράστασης στον Μακάριο. Η Κεντρική Επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης ενέκρινε  την κατασκευή του σιδηροδρόμου Βαϊκάλη-Αμούρ που ήταν κατά 500 χιλιόμετρα μεγαλύτερος από τον θρυλικό Υπερσιβηρικό Σιδηρόδρομο, και η κατασκευή του κράτησε για περισσότερα από 12 χρόνια.

 
1978. Ο Σάντρο Περτίνι  εξελέγη  έβδομος πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας με 832 ψήφους από τους 995 εκλέκτορες.

1989.  Η Κυβέρνηση ΚΚΕ-ΝΔ (Τζαννετάκη) έλαβε  άνετα ψήφο εμπιστοσύνης στη Βουλή µε 174 ψήφους. Υπέρ ψήφισαν οι 145 βουλευτές της Ν∆, οι 27 από τους 28 βουλευτές του Συνασπισµού, ο Κωστής Στεφανόπουλος της ∆ΗΑΝΑ και ο µουσουλµάνος Σαδίκ.Ο Κάρλος Μένεμ ανέλαβε  Πρόεδρος της Αργεντινής

1997. Ο Σημίτης, στο πλαίσιο της Διάσκεψης του ΝΑΤΟ υπέγραψε με τον Ντεμιρέλ την προδοτική Συμφωνία της Μαδρίτης , με την οποία αναγνώρισε « τα νόμιμα, ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο, τα οποία έχουν μεγάλη σημασία για την ασφάλεια και την εθνική κυριαρχία της», και Δεσμεύτηκε «για αποφυγή μονομερών ενεργειών στη βάση του αμοιβαίου σεβασμού και της επιθυμίας, ώστε να αποτραπούν συγκρούσεις οφειλόμενες σε παρεξήγηση», και Δεσμεύτηκε «για διευθέτηση των διαφορών, στη βάση αμοιβαίας συναίνεσης», και για συνεχή ανάπτυξη σχέσεων καλής γειτονίας. Στην ίδια Σύνοδο το ΝΑΤΟ κάλεσε την Τσεχία, την Ουγγαρία, και την Πολωνία να ενταχθούν στην Συμμαχία.

2004. Εκδηλώθηκαν 181 δασικές πυρκαγιές. Δυο νεκροί στην περιοχή των Θρακομακεδόνων. Κάηκαν πολλά σπίτια. Πυρκαγιές στον Κάλαμο, στην Ανάβυσσο, στις Αφίδνες, στην Ικαρία, στη Σάμο, στην Αίγινα, στη Ναύπακτο, στην Κεφαλλονιά και στην Κάρυστο. 

2007.Οι Αμερικανοί ψήφισαν τα Νέα Επτά Θαύματα του τουριστικού Κόσμου. 1. Το Σινικό Τείχος. 2. Το Κολοσσαίο. 3.Το κτιριακό συγκρότημα Τατζ Μαχάλ στην Ινδία. 4.Η αρχαία πόλη Μάτσου Πίτσου στο νότιο Περού . 5.Το άγαλμα του Χριστού Λυτρωτή, στο Ριο. 6.Η πόλη της Πέτρας στην Ακαμπα. Ο  ναός Τσίτσεν Ίτζα των Μάγια στο Μεξικό. 

2009 .  Στην Ιταλία άρχισε  η 35η σύνοδος κορυφής της G8 στην πόλη Λ' Άκουιλα, τρεις μήνες μετά τον καταστριφικό σεισμό που την έπληξε

2012. Η κυβέρνηση του φον Αντωνάκη έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή. «Υπέρ» ψήφισαν 179 βουλευτές (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ) και κατά 121 . (ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΚΚΕ, Χρυσή Αυγή).

2014. Στον ημιτελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου, η Γερμανία νίκησε  7: 1 τη  Βραζιλία.

2015.H Ρωσία με ΒΕΤΟ εμπόδισε την υιοθέτηση βρετανικού ψηφίσματος στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, το οποίο θα κατηγορούσε τους Σέρβους, για γενοκτονία λόγω των γεγονότων στη Σρεμπρένιτσα. 

2017. Στη Γερμανία, στο Αμβούργο ολοκληρώθηκε  η σύνοδος κορυφής της G20. 

2020.Στην Ακτή τουΕλεφαντοστού, ο πρωθυπουργός Αμαντού Γκον Κουλιμπαλί, αισθάνθηκε αδιαθεσία κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης του υπουργικού συμβουλίου και μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο, όπου άφησε την τελευταία του πνοή . Ηταν 61 ετών.

2022. Στην Ιαπωνία εκτελέστηκε ο Σίνζο Άμπε . Ο πρώην πρωθυπουργός της Ιαπωνίας πυροβολήθηκε ενώ μιλούσε σε προεκλογική συγκέντρωση.

101 χρόνια της Μικρασιατικής Προδοσίας. Ο απελπισμένος Πρωτοπαπαδάκης 28 ημέρες πριν την Προδοσία έκανε διάβημα προς τον Άγγλο πρέσβη για το δάνειο των 15 εκ λιρών διότι δεν είχε λεφτά να συντηρήσει τον Στρατό πέραν του Οκτωβρίου. Ο Λίντλεϋ έγυγε για το Λονδίνο εντός των επομένων ημερών και περίμενε εκεί την Καταστροωή

Οι βασιλόφρονες ζητούσαν εγγυήσεις από το Λονδίνο ότι η εκκένωση της Σμύρνης θα ηταν το μέγιστο των παραχωρήσεων.

ΤΑ ΑΝΑΚΤΟΡΑ ΗΤΑΝ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΤΑΧΕΙΑΣ ΕΙΡΗΝΗΣ. 

ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΑΥΤΗ ΕΠΑΝΕΛΑΒΕ Ο ΜΕΤΑΞΑΣ. Ο ΚΕΜΑΛ ΔΗΛΩΣΕ ΟΤΙ Η ΕΙΡΗΝΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΗ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ

Την είδηση για το διάβημα μετέδωσε ο ανταποκριτής των Νέων του Σικάγο στην Κωνσταντινούπολη

Ο Γούναρης διέψευσε ότι είχε γίνει το διάβημα. Την ίδια ημέρα πάντως ανακοινώθηκε το ταξείδι του Λίντλεϋ

 

Τα αυθεντικά βιβλιαράκια με τα «πρωτόκολλα» βγήκαν από την ΕΣΣΔ μαζί με "εβραϊκά χειρογράφα" το 1928 μέσω του Σίμχα Μπλούμκιν που καθοδηγούσε και το ΚΚΕ από την Κωνσταντινούπολη .

 

 Ο Σίμχα-Γιάνκεφ Γκέρσεβιτς Μπλούμκιν το 1929 πριν εκτελεστεί

Ο Ιουδαίος , από την Οδησσό, Σίμχα Γιακόβ Μπλουμκίν, που δολοφόνησε τον Γερμανό πρέσβη στη Μόσχα το 1918 ,για να προκαλέσει νέο Ρωσο-Γερμανικό Πόλεμο έστησε και την μυστική        εξαγωγή σημαντικών  εβραϊκών χειρογράφων       από την ΕΣΣΔ. 

Ο «επαναστάτης» τσόγλανος τον οποίο ο Τρότσκι    και ο Ντερζίνσκι τον εμπιστευτήκαν απόλυτα  και του ανέθεσαν πολλές αποστολές, καθοδηγούσε      από την Κωνσταντινούπολη  και το ΚΚΕ .

Αυτός έστειλε τον Ζαχαριάδη στην Ανώτατη Κομματική Σχολή της Μόσχας και αυτός ενέκρινε      την αποστολή το 1928 στη Σοβιετική Ένωση του Γιάννη Ιωαννίδη για θεραπεία από τη φυματίωση   που έπασχε.

Ο Ιουδαίος , από την Οδησσό, Σίμχα Γιακόβ Μπλουμκίν που τον  εξετέλεσε, ως Προδότη  ο «κακούργος» Στάλιν, (το 1929), ήταν ο        υπεύθυνος για την πώληση στο "εξωτερικό",  «των παπύρων ΤΟΡΑΧ ,καθώς και 330 έργων      μεσαιωνικής εβραϊκής λογοτεχνίας» για να      βρεθούν χρήματα για την επανάσταση.

Το «ζούμι» δεν είναι η δήθεν πώληση των χειρογράφων σε «συλλέκτες». Αυτό το παραμύθι    το έφαγαν οι (χαζοί) «Κομμουνιστές». 

Αυτό που έψαχναν, το βρήκαν και εξαφάνισαν        ήταν το βιβλιαράκι που ξέρουμε ΟΛΟΙ σαν  τα «Πρωτόκολλα». 

 Η ΓΚΕ-ΠΕ-ΟΥ έχει κάνει πολύ καλή δουλειά στις δυτικές περιοχές της ΕΣΣΔ, τη σημερνή Ουκρανία     και τη Λευκορωσία για τη συλλογή των παπύρων ΤΟΡΑΧ ,καθώς και 330 έργων μεσαιωνικής       εβραϊκής λογοτεχνίας. Η ΓΚΕ-ΠΕ-ΟΥ πήρε χειρόγραφα  ακόμη και από κρατικά μουσεία όπως    η βιβλιοθήκη η  Λένιν‎‎ στη Μόσχα.

Ο ίδιος ο Σίμχα-Γιάνκεφ Γκέρσεβιτς Μπλούμκιν ταξίδεψε στην Οδησσό και στο Ροστόβ , όπου αναζήτησε  στις βιβλιοθήκες των συναγωγών  και    σε ιδιώτες τα χειρόγραφα που του ζητούσαν .

Η «πώληση» των εβραϊκών χρεογράφων έγινε       το 1929, όταν ο Μπλουμκιν  ήταν στην Κωνσταντινούπολη. 

Αυτός ήταν το πρόσωπο κλειδί. 

Και πρότεινε την επιχείρηση στην Γκε-Πε –Ου          για να χρηματοδοτήσει ένα δίκτυο κατασκοπείας στη Μέση Ανατολή‎‎. 

Πήγε στην Παλαιστίνη οργανώνοντας το δίκτυο

 και παριστάνονταςτον ορθόδοξο  Εβραίο αλλά απελάθηκε από τους Βρετανούς. ‎‎

Στην Κωνσταντινούπολη ο Μπλούμκιν συνεργάστηκε  με τον Τρότσκι, ο οποίος ζούσε εκεί μετά την εκδίωξή του από τη Σοβιετική Ένωση. 

Ο Τρότσκι έδωσε στον Μπλούμκιν ένα μυστικό μήνυμα για να το μεταδώσει στον Καρλ Ράντεκ,  

στη Μόσχα. 

Ο Τρότσκι αργότερα ισχυρίστηκε ότι ο Ράντεκ είχε προδώσει τον Μπλούμκιν στον Στάλιν .άλλωστε ο Ράντεκ ομολόγησε   αργότερα τη συνενοχή του, 

αλλά είναι επίσης πιθανό ότι οι πληροφορίες διαβιβάστηκαν στην Μόσχα από έναν πληροφοριοδότη της Γκε-πε-Ου στο περιβάλλον του Τρότσκι. ‎

Αφού ο Μπλούμκιν συναντήθηκε με τον Ράντεκ

 στη Μόσχα, ‎‎ο Μωυσής (Μιχαήλ) Τριλίσερ‎‎, επικεφαλής του Τμήματος Αντικατασκοπίας της 

Γκε-πε-Ού, διέταξε την πράκτορα, τη Λίζα

 Γκόρσκαγια (επίσης γνωστή ως ‎‎Ελίζαμπεθ 

Ζουμπίλιν‎‎) να να τα «φτιάξει» με   τον

 Μπλούμκιν. 

Το ζευγάρι συνέχισε μια σχέση για  αρκετές εβδομάδες και η Γκόρσκαγια  αποκάλυψε όσα της έλεγε στον Τριλίσερ. 

Όταν οι πράκτορες που στάλθηκαν για να 

συλλάβουν τον Μπλούμκιν έφτασαν στο 

διαμέρισμά του, εκείνος έμπαινε σε ένα αυτοκίνητο με την Γκόρσκαγια. 

Ακολούθησε καταδίωξη και ακούστηκαν πυροβολισμοί. 

Ο Μπλούμκιν σταμάτησε το αυτοκίνητο, 

στράφηκε προς την Γκόρσκαγια και είπε: 

«Λίζα, με πρόδωσες!» ‎

Μετά τη σύλληψή του, ο Μπλούμκιν προσήχθη

ρνώπιον τριμελούς δικαστηρίου της Γκε-πε-ου αποτελούμενου από ‎‎τους Γιάγκοντα‎‎, ‎‎Μενζίνσκι‎‎ και Τριλίσερ.  

Ο Γιαγκόντα ψήφισε  τη θανατική ποινή. 

Ο Τρίλισερ ήταν εναντίον του. 

Ο Μενζίνσκι ήταν αναποφάσιστος».

 Το θέμα παραπέμφθηκε στο Πολιτικό Γραφείο, 

στο οποίο ο Στάλιν τερμάτισε το αδιέξοδο 

δηλώνοντας υπέρ της θανατικής ποινής. ‎

 Στα ‎‎Απομνημονεύματα ενός Επαναστάτη‎‎ (1941), ‎‎

ο Βίκτορ Σερζ ανέφερε ότι ο Μπλούμκιν έλαβε  αναβολή εκτέλεσης δύο εβδομάδων 

για να μπορέσει να γράψει την αυτοβιογραφία του προς το Στάλιν.

Αυτό το χειρόγραφο, αν όντως υπήρξε ποτέ, παραμένει απόρρητο. 

‎‎Ο Αλεξάντερ Ορλόφ‎‎ έγραψε ότι ο Μπλούμκιν

 στάθηκε μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα 

και φώναξε: 

-«Ζήτω ο Τρότσκι!».

Η βουλή να συγκεντρώσει ΟΛΑ τα πρωτόκολλα της ΚΑΤΑΜΕΤΡΗΣΗΣ από ολα τα εκλογικα τμήματα

ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΟΡΚΙΣΤΗΚΑΝ ΚΑΙ ΟΙ 300 ΠΟΥ ΔΙΟΡΙΣΤΗΚΑΝ ΜΕ ΚΟΠΤΑΤΣΙΑ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΘΥΠΑΤΟ, ΤΟΥΣ ΠΡΟΤΕΙΝΩ ΝΑ ΣΥΜΦΩΝΗΣΟΥΝ

Η ΒΟΥΛΗ ΝΑ ΣΥΓΚΕΤΡΩΝΕΙ ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΑ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΜΕΤΡΗΣΗ ΤΩΝ ΨΗΦΩΝ ΣΤΑ ΕΚΛΟΓΙΚΑ ΤΜΗΜΑΤΑ

 

ΥΓ....και το Αρχείο θα πρέπει να είναι προσβάσιμο   από ΟΛΟΥΣ από το ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ......

 

 

Ψοφάνε τα πρόβατα, αλλά, αφού ψήφισαν ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΓΑΛΑΖΙΑ ΠΦΟΥΣΤΙΑ

 

Ο ένας Επιχειρηματίας από το ΑΙΓΙΟ ετών 59 ! "έφυγε" εντελώς ΞΑΦΝΙΚΑ . Και ο ΑΛΛΟΣ, στέλεχος της ΝΟΥΔΟΥΛΑΣ ΑΥΤΟΣ! 

Ιδιοκτήτης σχολής οδηγών.

ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ έφυγε ΞΑΦΝΙΚΑ ! 

 Δε βάζω το όνομα. 

Το ξέρουν στην Σίγκιουλαρ.

Πως το άσπρο γίνεται μαύρο

7 Ιουλίου 1946 οι πράκτορες ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ και ΚΟΚΑΣ από την «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» ΑΝΑΣΚΕΥΑΣΑΝ την πραγματικότητα και εμφάνισαν ως δήθεν ιστορικό ντοκουμέντο την έκθεση του ανίκανου ΟΥΕΙΒΕΛ που δεν πολέμησε τους Γερμανούς ,αλλά ξεχώρισε στο τρέξιμο.

 

ΚΙΝΗΜΑ 21. Οι χριστιανέμποροι και η ακροδεξιά της Πρεσβείας

Κυριακή 7 Ιουλίου 1974. 8 ημέρες πριν το πραξικόπημα στην Κύπρο και 13 πριν τον Αττίλα

 Όλη η Ελλας παρακολουθούσε τον ΤΕΛΙΚΟ.

 ΓΕΡΜΑΝΙΑ-ΟΛΛΑΝΔΙΑ. 

ΝΙΚΗ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΜΕ 2-1. 

ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ ΥΠΗΡΞΕ ΥΦΕΣΙΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΩΝ 

ΣΤΙΣ 7 ΙΟΥΛΙΟΥ  ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ ΔΙΕΡΡΕΥΣΕ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΦΙΛΙΚΟ ΤΟΥ ΤΥΠΟ ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ "Η ΕΛΛΑΣ ΘΑ ΓΊΝΕΙ Η ΠΡΩΤΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΩΝ ΒΑΛΚΑΝΙΩΝ" 

ΚΑΙ ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΕ ΤΙΣ ΑΓΟΡΕΣ ΤΩΝ ΟΠΛΙΚΩΝ ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΑΝ ΕΠΙ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ. 

(ΤΑ ΜΙΡΑΖ ΚΑΙ ΤΑ Α7).

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΕΧΕΙ Η ΠΛΗΡΟΦΟΡΊΑ ΟΤΙ ΤΑ ΦΑΝΤΟΜ ΕΙΧΑΝ ΗΔΗ ΕΝΤΑΧΘΕΙ ΣΤΙΣ ΠΤΕΡΥΓΕΣ ΜΑΧΗΣ.

ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ

Όταν ο Ουρανός «έπεσε στο κεφάλι» του Καποδίστρια που μαχόταν στην Λευκάδα και των Φιλογενών που περίμεναν την απελευθέρωση από τον Τουρκικό Ζυγό

Στις 7 Ιουλίου 1807 υπογράφηκε η καταστροφική για τους Φιλογενείς συνθήκη του Τιλσίτ που πήγε την Ελληνική Υπόθεση δέκα χρόνια πίσω

 Στις 25 Ιουνίου/7 Ιουλίου, του 1807 στο Τιλσίτ, υπογράφηκε μεταξύ των πληρεξούσιων αντιπροσώπων των Αυτοκρατόρων Ναπολέοντα Α΄ της Γαλλίας και του Τσάρου Αλέξανδρου Α΄ της Ρωσίας η Γαλλο-Ρωσική συνθήκη , με την οποία καταργείτο το πρώτο Ανεξάρτητο Ελληνικό Κράτος της Επτανήσου, το Δημιούργημα των Υψηλαντών και των Καποδίστρια. 

Εκ μέρους του Ναπολέοντα υπέγραψε ο Ταλλεϋράνδος, και από την ρωσική πλευρά οι Πρίγκιπες Αλέξανδρος Κουνάκιν και ο Ντμήτρη Λομπάνοφ-Ροστόβσκυ. 

Όταν ο Καποδίστριας οργάνωνε το παλλαϊκό πανηγύρι της «Νίκης», στην Λεύκαδα μια εβδομάδα πρίν, στις 18/30 Ιουνίου, δεν ήξερε ότι ο ρωσικός στρατός, υπό τον Γερμανό στρατηγό Λέβιν Άουγκουστ φον Μπένιγκσεν, είχε νικηθεί από τους Γάλλους, 43 χιλιόμετρα νοτίως του Καλίνινγκραντ, στη μάχη του Φρίντλαντ, (14/26 Ιουνίου 1807), ούτε ότι η Γερουσία της Επτανήσου, είχε κηρύξει εντελώς ανεξηγητα και ξαφνικά τον πόλεμο στη Γαλλία, την προηγουμένη 17η/29η Ιουνίου. 

 Η ήττα των Ρώσων στο Φρίντλαντ, οδήγησε στην υπογραφή της συνθήκης του Τιλσίτ, (σημερινό Sovetsk στην περιοχή του Καλίνινγκραντ ), σε μια σχεδία στο μέσον του ποταμού Νιέμαν. 

 Η συμφωνία του Τιλσίτ, ήταν καταστροφική για τους Φιλογενείς και το αναγεννημένο Ελληνικό Έθνος και μέσω της προσωρινής Γαλλικής κατοχής οδήγησε τα Επτάνησα στην μακρά νύχτα της αγγλοκρατίας. 

Η συμφωνία υπήρξε βλαπτική και για τους Σέρβους και για τις ηγεμονίες της Βλαχομπογαδανίας. 

Η Γαλλο-Ρωσική συνθήκη του Τιλσίτ είχε δυο μυστικά άρθρα. Σύμφωνα με το πρώτο, η Βεσσαραβία, η Μολδαβία, η Βλαχία και η βόρεια Βουλγαρία, θα περιέρχονταν στη Ρωσία. 

Η Βοσνία και η Σερβία και οι περιοχές μέχρι και τη Θεσσαλονίκη θα περιέρχονταν στην Αυστρία. 

Η δε Αλβανία, η Θεσσαλία, η Πελοπόννησος και Κρήτη στη Γαλλία. Το δεύτερο άρθρο όριζε: "

Η Α.Μ. ο αυτοκράτωρ Ναπολέων... ως απόλυτος κτήτωρ και κυρίαρχος θα κατέχει τας επτά Ιονίους Νήσους". 

 Η Επτάνησος όμως ήταν ανεξάρτητο και αναγνωρισμένο διεθνώς Κράτος. 

Με την υπογραφή στις 23 Μαΐου 1802 της Συνθήκης της Αμιένης, η Επτάνησος Πολιτεία αναγνωρίστηκε από την Γαλλία , την Βαταβική Δημοκρατία, (Ολλανδία), και τους Βασιλείς της Αγγλίας και Ισπανίας, σύμφωνα με τη Σύμβαση Κωνσταντινούπολης (1800).

 Η παραχώρηση των Επτά Νήσων από τον Τσάρο στον Ναπολέοντα, δεν θα ήταν εφικτή, εάν η Επτάνησος Πολιτεία δεν είχε κηρύξει στις 17/29 Ιουνίου 1807. τον Πόλεμο στη Γαλλία. 

Ήταν πράξη της εσχάτης προδοσίας η απόφαση της Γερουσίας να κηρύξει τον Πόλεμο στην Γαλλία, αλλά όχι στην Τουρκία. 

Ως εμπόλεμη η Επτάννησος μπορούσε να ενταχθεί στην συνθήκη του Τιλσίτ

 Για το ζήτημα αυτό άλλωστε παραιτήθηκε ο Καποδίστριας. 

Στις τις πρώτες σελίδες του υπομνήματος του προς τον Τσάρο Νικόλαο, ο Καποδίστριας, το 1826, εξέφραζε διπλωματικά , την αποδοκιμασία του για το « ξεπούλημα» των Ιονίων νήσων, την «ανατροπή που κατέπνιξε την Ιόνιο πολιτεία στα σπάργανα», και σημείωνε ότι η συνθήκη του Τιλσίτ, κλόνισε την πίστη των Ελλήνων στην Ρωσική προστασία.

ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΤΟΥ ΠΟΔΑΡΙΟΥ ΤΗΣ ΓΑΛΑΖΙΑΣ ΓΕΝΙΑΣ.

Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΠΦΟΥΣΤΙΑΣ

 

Ο ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ ΑΡΓΗΣΕ 68 ΧΡΟΝΙΑ

 ΑΝ Η ΠΦΟΥΣΤΙΑ ΕΒΑΖΕ ΣΤΕΦΑΝΙ ΤΟ 1955, Ο ΚΟΥΦΟΣ ΘΑ ΕΙΧΕ ΠΑΝΤΡΕΥΤΕΙ ΤΟΝ ΛΑΜΠΡΟ!!!!😂😂😂😂😂😂

ΚΝΟΥΔΟΥ-ΠΠ

(ΤΗΣ ΠΦΟΥΣΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΡΟΟΔΟΥ)

Το κατόρθωμα του Ιωάννη Βαρβάκη που δόξασε του Ορλώφ

7 Ιουλίου 1770. Η καταστροφή του τουρκικού στόλου που είχε καταφύγει στον Τσεσμέ, από τον Ψαρριανό πυρπολητή Ιωάννη Βαρβάκη και τα κανόνια του ρωσικού στόλου.

Οι Χιώτες, οι Ψαριανοί και οι Σμυρνιοί, καθ’ όλη τη διάρκεια της νύχτας της 7ης Ιουλίου και μέχρι να φέξει , ήσαν στις ακτές και παρακολουθούσαν τις φωτιές από την καταστροφή του τουρκικού στόλου.

Κατά τον 6o Ρωσο-τουρκικό πόλεμο, τα ξημερώματα της 7ης Ιουλίου έγινε η καταστροφή του τουρκικού στόλου που είχε καταφύγει στον Τσεσμέ, μετά τη ναυμαχία του στενού της Χίου. 

 Υπό την κάλυψη των παράκτιων πυροβόλων οι κύριες δυνάμεις του τουρκικού στόλου είχαν παραταχθεί μεσα στον κόλπο του Τσεσμέ, σε δύο γραμμές των 8 και 7 θωρηκτών . 

 Η πρώτη γραμμή όμως προστάτευσε τους Ρώσους από τα πυρά της δεύτερης γραμμής. Κατά τη διάρκεια της ημέρας στις 6 Ιουλίου, τα ρωσικά πλοία βομβάρδιζαν τον τουρκικό στόλο και τις παράκτιες θέσεις. 

 Στις 17:00, η Κανονιοφόρος «Γκρομ» προσέγγισε στην είσοδο του Κόλπου και άρχισε να βομβαρδίζει τουρκικά πλοία.

 Στις 0:30 τα θωρηκτά «Ευρόπα» και «Ριστισλάβ», πήραν και αυτά θέση στην είσοδο του Κόλπου βομβαρδίζοντας τους Τούρκους.

 Η μονομαχία των πυροβόλων ήταν η κάλυψη για την είσοδο μέσα στο κόλπο βοηθούσης και της νύχτας, των τεσσάρων πυρπολικών, που ήταν ελληνικά πλοία. 

Ένα από αυτά ήταν το Σεμπέκι του Βαρβάκη. 

 Στις 01:30 σύμφωνα με τον Ορλόφ ή τα μεσάνυχτα, σύμφωνα με τον Ελφινστον εξεράγει ένα από τα τουρκικά θωρηκτά των 84 πυροβόλων, λόγω της πρόσδεσης σε αυτό του πυρπολικού του Βαρβάκη. 

 Η φωτιά εξαπλώθηκε γρήγορα και σε άλλα πλοία στον κόλπο. 

Μετά την ανατίναξη στις 2:00 και δεύτερου τουρκικού πλοίου, οι Ρώσοι σταμάτησαν τους κανονιοβολισμούς.

 Στο πυρπολικό του Βαρβάκη επέβαινε ως σύνδεσμός και ο ρώσος υποπλοίαρχος Ίλιν στον οποίο οι σύγχρονοι ρώσοι Ιστορικοί ,από μικροψυχία, αναγνωρίζουν το κατόρθωμα του Βαρβάκη που το αναγνώρισε όμως Ορλόφ στην αναφορά του στην Αυτοκράτειρα. 

 Μέχρι τις 2:30 π.μ., τρία ακόμα τουρκικά θωρηκτά είχαν ανατιναχτεί. Περίπου στις 4:00 π.μ., τα ρωσικά πλοία έστειλαν βάρκες για να διασώσουν δύο μεγάλα σκάφη που δεν είχαν ακόμα καεί, αλλά μόνο το ένα από αυτά, το «Ρόδος», τον 60 κανονιών μπόρεσαν να σώσουν. 

 Μέχρι τις 8:00 π.μ., ο τουρκικός στόλος είχε καεί. 

. Το φρούριο του Τσεσμέ καθώς και η κωμόπολη του Τσεσμέ εγκαταλείφθηκαν από τους Τούρκους κατοίκους. και τη φρουρά.

 Ταυτόχρονα. το πρωί της 26 Ιουνίου/7ης Ιουλίου όταν φώτισε ο θεός την ημέρα , άρχισε η μάχη στον ποταμο Λάργκα στην σημερινή Μολδαβία μεταξύ 65.000 Τατάρων της Κριμαίας (ιππικό) και 15.000 Οθωμανών (πεζικό) υπό την ηγεσία του Κάπλαν Γκιρέι και 38.000 Ρώσων υπό τον στρατάρχη Ρουμιάνσεφ. 

 Ο ΠοταμόςΛάργκα είναι παραπόταμος του Προύθου. 

Η μάχη του Λάργκα κατέληξε σε μια αποφασιστική νίκη για τους Ρώσους που κατέλαβαν το στρατόπεδο του εχθρού και πήραν λάφυρα 33 τουρκικά κανόνια . 

 Για τη νίκη αυτή, ο Ρουμιάνσεφ τιμήθηκε με το μετάλλιο του Τάγματος του Αγίου Γεωργίου . 

 Δύο εβδομάδες αργότερα, οι Ρώσοι πέτυχαν μια ακόμα μεγαλύτερη νίκη στη μάχη του Καχούλ. 

Οι νίκες στο Λάργκα και το Καχούλ (αργότερα) άλλαξαν τη στρατηγική κατάσταση στο μέτωπο του Δούναβη υπέρ της Ρωσίας.

Το σχέδιο Καποδίαστρια για ρωσική παρέμβαση υπέρ των Ελλήνων που πρόβαλαν νόμιμη άμυνα στις προσπάθειες των Τουρκων να τους εξοντώσουν

Tο τελεσίγραφο του Καποδίστρια προς την Υψηλή Πύλη για την ελληνική Επανασταση 

Του Σπύρου Χατζάρα 

Στις 6/18 Ιουλίου του 1821 ο Ρώσος πρεσβευτής στην Κωνσταντινούπολη βαρόνος Γκριγκόρι Αλεξάντροβιτς Στρόγκανωφ, επέδωσε στην Πύλη το τελεσίγραφο του Τσάρου που είχε συντάξει ο Καποδίστριας, με το οποίο η Ρωσία, υπενθύμιζε στην Υψηλή Πύλη, την απάνθρωπη συμπεριφορά του Σουλτάνου εναντίον των χριστιανών υπηκόων του, πολλοί από τους οποίους προέβαλαν πια νόμιμη άμυνα, και δήλωνε ότι , «η συμβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με τα πολιτισμένα κράτη της Ευρώπης θα απόβαινε αδύνατη, εάν ο Σουλτάνος, δεν σεβόταν τη Χριστιανική θρησκεία, και εάν δεν ακύρωνε το σχέδιο εξοντώσεως των Ελλήνων». 

Ο Τσάρος, απαιτούσε την εκπλήρωση των ακόλουθων όρων. 

 -Η Οθωμανική Αυτοκρατορία, θα έπρεπε να δεσμευτεί ότι θα ανοικοδομούσε ή θα επισκεύαζε τις εκκλησίες που καταστράφηκαν από τον όχλο. 

-Ο Σουλτάνος, όφειλε να εξασφαλίσει την προστασία της Ορθοδόξου Χριστιανικής Εκκλησίας. 

 -Η Οθωμανική κυβέρνηση ,θα έπρεπε να κάνει διάκριση μεταξύ «ενόχων» και «αθώων» χριστιανών, οι ηγεμονίες στον Δούναβη θα έπρεπε να επανέλθουν στο προηγούμενο καθεστώς, και ο οθωμανικός στρατός, θα έπρεπε να υποχωρήσει, σύμφωνα με τα προνόμια που είχαν θεσπισθεί υπέρ της Ρωσίας, με παλαιότερες συνθήκες. 

Στο τελεσίγραφο, που κοινοποιήθηκε στις ευρωπαϊκές δυνάμεις, ο Τσάρος επικαλέσθηκε το δικαίωμα του προστάτη των ορθοδόξων με βάση τη συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζί του 1774 και τις συνθήκες του Ιασίου του 1792 και του Βουκουρεστίου του 1812, και τόνιζε, ότι η Ρωσία, ως γειτονική χώρα, θεωρούσε ότι είναι αρμόδια, για την αποκατάσταση της τάξεως στη Βαλκανική, και δήλωνε πως η Ρωσία, «συμφώνως με όλον τον χριστιανισμόν» δεν θα εγκατέλειπε στην εκδίκηση του τυφλού ισλαμικού φανατισμού «τους κατά θρησκείαν αδελφούς αυτής». 

Το πρόβλημα για την εφαρμογή της πολιτικής του Καποδίστρια ήταν η Αγγλία , διότι χωρίς τη συγκατάθεση του Λονδίνου, ο Τσάρος Αλέξα;νδρος που ηταν υποτελής του Λονδίνου δεν αποφάσιζε τίποτα. 

 Ο εχθρός των Ελλήνων και τουρκόφιλος άγγλος υπουργός εξωτερικών Κάστελρι , (Λόρδος Λοντοντέρι), και κατά κόσμον Ρόμπερτ Στιούαρτ, (του οποίου η μητέρα ήταν το γένος Κοέν), στις 12/24 Ιουνίου σε επιστολή του προς τον άγγλο πρεσβευτή στη Βιέννη Charles William Vane, που κοινοποιούσε και στον άγγλο πρέσβη στην Κωνσταντινούπολη Πέρσι Σμίθ Στράνφορντ , έγραφε ότι η αγγλική κυβέρνηση παρακολουθούσε με αγωνία και προσοχή τις εξελίξεις της σύγκρουσης μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων στο εσωτερικό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, με βάση την ενημέρωση από τη Βιέννη αλλά και τις επιστολές του Ρώσου πρέσβη στην Κωνσταντινούπολη, (που είχαν κοινοποιηθεί στις ευρωπαϊκές αυλές από τον Καποδίστρια).

 Ο Κάστελρι σημείωνε ότι «αναμφιβόλως οι Έλληνες επιτέθηκαν πρώτοι», και ότι οι «φρικτές» τουρκικές βιαιοπραγίες, ήσαν αποτέλεσμα του τρόπου που η τουρκική κυβέρνηση διατηρεί την εξουσία της έναντι των εχθρών της», και προσέθετε με κυνισμό ότι η Βρετανική κυβέρνηση, δεν ανέμενε οι τουρκικές βιαιότητες να σταματήσουν όσο η επανάσταση αποτελεί σοβαρό κίνδυνο για την Τουρκία, και υπογράμμιζε: «μας ικανοποιεί το γεγονός ότι οι αυτοκράτορες της Ρωσίας και της Αυστρίας κατενόησαν το πρόβλημα τόσο καλά και απέφυγαν να αναμειχθούν. 

Οι έντονες αντιδράσεις της τουρκικής κυβέρνησης προκαλούν θλίψη αλλά δεν μπορούν να δικαιολογήσουν ένοπλη επέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. 

Εάν υιοθετούσαμε αυτή την αρχή θα έπρεπε να κάνουμε διαρκώς επιδρομές στην Τουρκία. Το αποτέλεσμα της κατοχής της χώρας από τα ρωσικά στρατεύματα θα ήταν η επιδείνωση της θρησκευτικής σύγκρουσης». 

 Ο Κάστελρι έκλεινε τις οδηγίες του σημειώνοντας ότι ο «αυτοκράτορας της Ρωσίας δεν θα επιτρέψει ο ίδιος να πειστεί από την άποψή αυτουνού για το θέμα». 

 Ο «αυτουνού», ήταν ο Καποδίστριας. 

 Από το έγγραφο αυτό μπορούμε να καταλάβουμε όλη την αθλιότητα της λογικής του Λονδίνου και εκείνων των «ανθρώπων». 

 Οι σφαγές των χριστιανών, ήσαν απλά «έντονες αντιδράσεις», ήσαν νόμιμη αντίδραση κατά της ανταρσίας , «που ξεκίνησαν οι Έλληνες» και , τέλος πάντων «ήταν εσωτερικό ζήτημα της Τουρκίας» . 

Το Λονδίνο, και η Μεγάλη Στοά, με ψυχραιμία θα παρακολουθούσαν το αίμα να τρέχει , όσο οι ¨Έλληνες αποτελούσαν κίνδυνο για την Οθωμανική αυτοκρατορία. 

 Ο Κάστελρι , και οι υποστηρικτές του που πίστευαν στη διατήρηση του Στάτους Κβο, στην Ανατολή και στα Βαλκάνια, ήθελαν την εξουδετέρωση των οπαδών της πολιτικής της Αικατερίνης στην Αγία Πετρούπολη, ( και πρώτα από όλους του Καποδίστρια). 

 Ο Κάστελρι /Κοέν έγραψε στον Τσάρο , στις 16/28 Ιουλίου του 1821, ότι θεωρούσε τους Έλληνες επαναστάτες της ιδίας υφής με τους Ισπανούς, τους Ιταλούς και τους Πορτογάλους. 

 Στις οδηγίες του προς τον άγγλο πρέσβη στην Αγία Πετρούπολη, τον Τσαρλς Μπίκοτ, έγραφε ότι, η στάση του για την Ελλάδα δεν υπαγορευόταν από το θαυμασμό για τους αρχαίους Έλληνες ούτε από ανθρωπιστικές ιδέες αλλά από τις υποχρεώσεις που προέρχονταν από τις διεθνείς συμφωνίες, τονίζοντας ότι, «εάν η Βρετανία, υποστηρίξει τους Έλληνες, «αυτό θα άνοιγε τον δρόμο σε κάθε τολμηρό τυχοδιώκτη και σε κάθε πολιτικά φανατισμένο στην Ευρώπη να θέσει σε κίνδυνο το σύστημα, που η Μεγάλη Βρετανία και οι σύμμαχοί της είχαν θεμελιώσει». 

 Η Αγγλία, υποστήριζε ότι, στη διαμόρφωση του συστήματος της Βιέννης, ελήφθη υπόψη η Τουρκία και επομένως το σύστημα την περιελάμβανε, και ενώ αναγνώριζε στη Ρωσία το δικαίωμα να χρησιμοποιήσει βία για να υπερασπίσει τα δικαιώματα που της αναγνώριζαν οι συνθήκες , σημείωνε ότι αυτό, «θα παρέσυρε τη Ρωσία και τον πολιτισμένο κόσμο σε ύψιστους κινδύνους». 

 Ο Καποδίστριας από την άλλη πλευρά, τόνιζε προς τις άλλες ευρωπαϊκές δυνάμεις, ότι η Τουρκία δεν προστατευόταν από τις συνθήκες του 1815.

 Ο νέος άγγλος πρέσβης στην Αγία Πετρούπολη σερ Τσαρλς Μπίκοτ, επέδωσε τα διαπιστευτήρια του στον Τσάρο στις 20 Ιουνίου/ 2 Ιουλίου, 16 μέρες πριν την επίδοση της διακοίνωσης προς την Τουρκία. Ο Τσάρος του είπε ότι παρ’ ότι ο ρωσικός λαός επιθυμούσε τον πόλεμο με την Οθωμανική Αυτοκρατορία, αλλά «ήταν αποφασισμένος να αποφύγει κάθε ενέργεια που θα ενίσχυε ή θα ενθάρρυνε τους επαναστάτες», ακυρώνοντας στην ουσία το διάβημα που μόλις είχε υπογράψει.

 Ο Μπίκοτ ενημέρωσε απευθείας τον Πέρσι Σμίθ- Στράνφορντ, ο οποίος διέρρευσε στους Τούρκους τις πραγματικές προθέσεις του Τσάρου, και η Πύλη κοινοποίησε στις 27 Ιουνίου/11 Ιουλίου, πριν την επίδοση της ρωσικής διακοίνωσης, στον ρώσο πρέσβη βαρόνο Γκριγκόρι Αλεξάντροβιτς Στρόγκανωφ, επιστολή προς τον Νέσσελροντ, και όχι προς τον Καποδίστρια , με την οποία προσέφερε ορισμένες παραχωρήσεις. 

 

O Γκριγκόρι Αλεξάντροβιτς σε πίνακα του 1826

Ο βαρόνος Στρόγκανωφ, ο οποίος ήταν φίλος του Καποδίστρια και οπαδός της πολιτικής της Αικατερίνης, σε αυτή την κρίσιμη καμπή , όταν ο Τσάρος ακολουθούσε διπλή πολιτική, στήριξε τον Καποδίστρια, αγνόησε την επιστολή, και στις 6/18 Ιουλίου, επέδωσε το τελεσίγραφο του Καποδίστρια, και αφού πέρασαν οι 8 μέρες που αυτό όριζε, χωρίς να λάβει απάντηση, , αναχώρησε στις 30 Ιουλίου μαζί με όλο το προσωπικό της ρωσικής πρεσβείας, με πλοίο από την Κωνσταντινούπολη, διακόπτοντας τις διπλωματικές σχέσεις, της Ρωσίας με την Τουρκία. 

 Οι Τούρκοι βραχυκυκλώθηκαν από την ενέργεια αυτή και απέρριψαν την επομένη όλες τις απαιτήσεις της Ρωσίας , ακυρώνοντας τους ελιγμούς Άγγλων και Αυστριακών, που προσπαθούσαν να επιδειχθεί κάποια «επιείκεια», προς τους Έλληνες εφόσον κατέθεταν τα όπλα. Η μηχανή του πολέμου, άρχισε να βρυχάται. 

 Ο Τσάρος διέταξε μεν τη μετακίνηση μονάδων για την ενίσχυση της στρατιάς της Βεσσαραβίας, που προκάλεσε πανικό στους Τούρκους και τον Στάνφορντ, αλλά εξαπάτησε τους πάντες, και δεν διέταξε ποτέ την διάβαση του Προύθου. Επέμενε στις διαπραγματεύσεις με τους «συμμάχους», μετατρέποντας τη συζήτηση σε «κολοκυθιά». 

 Περισσότερα για την πραγματική ιστορία που κρύβουν οι Κοτζαμπάσηδες των δανειστών, οι «Εφραιμάκοι» και η Στοά στο βιβλίο μου «Η επανάσταση των Φιλογένων».