Τα αυθεντικά βιβλιαράκια με τα «πρωτόκολλα» βγήκαν από την ΕΣΣΔ μαζί με "εβραϊκά χειρογράφα" το 1928 μέσω του Σίμχα Μπλούμκιν που καθοδηγούσε και το ΚΚΕ από την Κωνσταντινούπολη .

 

 Ο Σίμχα-Γιάνκεφ Γκέρσεβιτς Μπλούμκιν το 1929 πριν εκτελεστεί

Ο Ιουδαίος , από την Οδησσό, Σίμχα Γιακόβ Μπλουμκίν, που δολοφόνησε τον Γερμανό πρέσβη στη Μόσχα το 1918 ,για να προκαλέσει νέο Ρωσο-Γερμανικό Πόλεμο έστησε και την μυστική        εξαγωγή σημαντικών  εβραϊκών χειρογράφων       από την ΕΣΣΔ. 

Ο «επαναστάτης» τσόγλανος τον οποίο ο Τρότσκι    και ο Ντερζίνσκι τον εμπιστευτήκαν απόλυτα  και του ανέθεσαν πολλές αποστολές, καθοδηγούσε      από την Κωνσταντινούπολη  και το ΚΚΕ .

Αυτός έστειλε τον Ζαχαριάδη στην Ανώτατη Κομματική Σχολή της Μόσχας και αυτός ενέκρινε      την αποστολή το 1928 στη Σοβιετική Ένωση του Γιάννη Ιωαννίδη για θεραπεία από τη φυματίωση   που έπασχε.

Ο Ιουδαίος , από την Οδησσό, Σίμχα Γιακόβ Μπλουμκίν που τον  εξετέλεσε, ως Προδότη  ο «κακούργος» Στάλιν, (το 1929), ήταν ο        υπεύθυνος για την πώληση στο "εξωτερικό",  «των παπύρων ΤΟΡΑΧ ,καθώς και 330 έργων      μεσαιωνικής εβραϊκής λογοτεχνίας» για να      βρεθούν χρήματα για την επανάσταση.

Το «ζούμι» δεν είναι η δήθεν πώληση των χειρογράφων σε «συλλέκτες». Αυτό το παραμύθι    το έφαγαν οι (χαζοί) «Κομμουνιστές». 

Αυτό που έψαχναν, το βρήκαν και εξαφάνισαν        ήταν το βιβλιαράκι που ξέρουμε ΟΛΟΙ σαν  τα «Πρωτόκολλα». 

 Η ΓΚΕ-ΠΕ-ΟΥ έχει κάνει πολύ καλή δουλειά στις δυτικές περιοχές της ΕΣΣΔ, τη σημερνή Ουκρανία     και τη Λευκορωσία για τη συλλογή των παπύρων ΤΟΡΑΧ ,καθώς και 330 έργων μεσαιωνικής       εβραϊκής λογοτεχνίας. Η ΓΚΕ-ΠΕ-ΟΥ πήρε χειρόγραφα  ακόμη και από κρατικά μουσεία όπως    η βιβλιοθήκη η  Λένιν‎‎ στη Μόσχα.

Ο ίδιος ο Σίμχα-Γιάνκεφ Γκέρσεβιτς Μπλούμκιν ταξίδεψε στην Οδησσό και στο Ροστόβ , όπου αναζήτησε  στις βιβλιοθήκες των συναγωγών  και    σε ιδιώτες τα χειρόγραφα που του ζητούσαν .

Η «πώληση» των εβραϊκών χρεογράφων έγινε       το 1929, όταν ο Μπλουμκιν  ήταν στην Κωνσταντινούπολη. 

Αυτός ήταν το πρόσωπο κλειδί. 

Και πρότεινε την επιχείρηση στην Γκε-Πε –Ου          για να χρηματοδοτήσει ένα δίκτυο κατασκοπείας στη Μέση Ανατολή‎‎. 

Πήγε στην Παλαιστίνη οργανώνοντας το δίκτυο

 και παριστάνονταςτον ορθόδοξο  Εβραίο αλλά απελάθηκε από τους Βρετανούς. ‎‎

Στην Κωνσταντινούπολη ο Μπλούμκιν συνεργάστηκε  με τον Τρότσκι, ο οποίος ζούσε εκεί μετά την εκδίωξή του από τη Σοβιετική Ένωση. 

Ο Τρότσκι έδωσε στον Μπλούμκιν ένα μυστικό μήνυμα για να το μεταδώσει στον Καρλ Ράντεκ,  

στη Μόσχα. 

Ο Τρότσκι αργότερα ισχυρίστηκε ότι ο Ράντεκ είχε προδώσει τον Μπλούμκιν στον Στάλιν .άλλωστε ο Ράντεκ ομολόγησε   αργότερα τη συνενοχή του, 

αλλά είναι επίσης πιθανό ότι οι πληροφορίες διαβιβάστηκαν στην Μόσχα από έναν πληροφοριοδότη της Γκε-πε-Ου στο περιβάλλον του Τρότσκι. ‎

Αφού ο Μπλούμκιν συναντήθηκε με τον Ράντεκ

 στη Μόσχα, ‎‎ο Μωυσής (Μιχαήλ) Τριλίσερ‎‎, επικεφαλής του Τμήματος Αντικατασκοπίας της 

Γκε-πε-Ού, διέταξε την πράκτορα, τη Λίζα

 Γκόρσκαγια (επίσης γνωστή ως ‎‎Ελίζαμπεθ 

Ζουμπίλιν‎‎) να να τα «φτιάξει» με   τον

 Μπλούμκιν. 

Το ζευγάρι συνέχισε μια σχέση για  αρκετές εβδομάδες και η Γκόρσκαγια  αποκάλυψε όσα της έλεγε στον Τριλίσερ. 

Όταν οι πράκτορες που στάλθηκαν για να 

συλλάβουν τον Μπλούμκιν έφτασαν στο 

διαμέρισμά του, εκείνος έμπαινε σε ένα αυτοκίνητο με την Γκόρσκαγια. 

Ακολούθησε καταδίωξη και ακούστηκαν πυροβολισμοί. 

Ο Μπλούμκιν σταμάτησε το αυτοκίνητο, 

στράφηκε προς την Γκόρσκαγια και είπε: 

«Λίζα, με πρόδωσες!» ‎

Μετά τη σύλληψή του, ο Μπλούμκιν προσήχθη

ρνώπιον τριμελούς δικαστηρίου της Γκε-πε-ου αποτελούμενου από ‎‎τους Γιάγκοντα‎‎, ‎‎Μενζίνσκι‎‎ και Τριλίσερ.  

Ο Γιαγκόντα ψήφισε  τη θανατική ποινή. 

Ο Τρίλισερ ήταν εναντίον του. 

Ο Μενζίνσκι ήταν αναποφάσιστος».

 Το θέμα παραπέμφθηκε στο Πολιτικό Γραφείο, 

στο οποίο ο Στάλιν τερμάτισε το αδιέξοδο 

δηλώνοντας υπέρ της θανατικής ποινής. ‎

 Στα ‎‎Απομνημονεύματα ενός Επαναστάτη‎‎ (1941), ‎‎

ο Βίκτορ Σερζ ανέφερε ότι ο Μπλούμκιν έλαβε  αναβολή εκτέλεσης δύο εβδομάδων 

για να μπορέσει να γράψει την αυτοβιογραφία του προς το Στάλιν.

Αυτό το χειρόγραφο, αν όντως υπήρξε ποτέ, παραμένει απόρρητο. 

‎‎Ο Αλεξάντερ Ορλόφ‎‎ έγραψε ότι ο Μπλούμκιν

 στάθηκε μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα 

και φώναξε: 

-«Ζήτω ο Τρότσκι!».