Ουδέποτε ανεξάρτητοι (Κ. Μπετινάκης)

Θεμέλιο του πολιτεύματος, είναι η λαϊκή κυριαρχία. Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τον Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα... Η τήρησή του (Συντάγματος) επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο σε όποιον προσπαθεί να το καταλύσει...
(Πρώτο και ακροτελεύτιο από τα άρθρα του Ελληνικού Συντάγματος)

Παγκόσμια διακυβέρνηση και λαϊκή κυριαρχία δεν συνυπάρχουν

http://www.styx.gr

«Εσύ δηλαδή, τι προτείνεις;». Ήταν η επίμονη ερώτηση που δέχτηκα από απόστρατο ανώτατο αξιωματικό της αεροπορίας, ο οποίος έχει αναμφίβολα πεισθεί από τα Μέσα Μαζικής Αποπλάνησης και τα λεγόμενα των κυβερνητικών αξιωματούχων, πως «δεν υπήρχε άλλη λύση πλην του ΔΝΤ».

Η συζήτηση ήταν επιπέδου καφενείου, με τσίπουρο γερό μεζέ και θέα το Αιγαίο, από την Τσαγκαράδα. Την παρέα να αποτελούσαν αξιόλογοι συνομιλητές- όλοι κάποιας ηλικίας. Δύο καθηγητές Πανεπιστημίου, ένας απόστρατος αξιωματικός, ένας ναυπηγός-πανδοχέας ένας εκπαιδευτικός και ένας αρχιτέκτονας και ο απαραίτητος δημοσιογράφος, που πρέπει να δώσει λόγο για όλα όσα καταμαρτυρούν στον κλάδο, πληρώνοντας εκείνα που διαπράττουν τα παπαγαλάκια πάσης μορφής, εξυπηρετώντας τα συμφέροντα των βαρόνων των Μέσων…



Όλοι γνωρίζουν, αλλά ηθελημένα ξεχνούν, ότι την κρίση –πρώτ’ απ’ όλα- δεν την δημιούργησαν οι απλοί πολίτες. Και κυρίως εκείνοι που καλούνται να την πληρώσουν από το υστέρημά τους. Ούτε έχουν μερίδιο ευθύνης, πλην του δικαιώματος του απλού ψηφοφόρου.

Άλλος είπε την περίφημη φράση «λεφτά υπάρχουν», ενώ γνώριζε την αλήθεια, αλλά επιθυμούσε διακαώς τον θώκο.

Ο ίδιος ήταν που δυσφήμισε τη χώρα, περιφερόμενος σε τηλεοπτικά κανάλια, διατυμπανίζοντας για την απειλούμενη χρεοκοπία της χώρας.

Το κλίμα, έτσι δημιουργήθηκε. Κι όταν ένας πρωθυπουργός για να «χαντακώσει» τους προηγούμενους, τους κατακεραυνώνει πως «άφησαν τα ταμεία άδεια» προκειμένου να πείσει ότι οι δυνατότητές του είναι περιορισμένες, τότε εν γνώσει του παίζει το παιχνίδι των κερδοσκόπων.

Όλα ήταν προκαθορισμένα από τραπεζικούς κύκλους γύρω από τη Γκόλντμαν Ζακς. Ώσπου επήλθε η –πλήρης υποδούλωση… Όταν τον έλεγχο των δημοσιονομικών καθορίζουν ξένα κέντρα, ποιος μπορεί να μιλήσει για ανεξάρτητη πολιτική βούληση;

Σάμπως όμως υπήρξαμε πραγματικά ανεξάρτητοι; Αλλά όχι και να καταφέρουμε να δώσουμε την εξουσία σε εκείνον που κατέστησε το κράτος προτεκτοράτο.


Είναι τοις πάσι γνωστό πως,


Για την εξωτερική πολιτική αποφασίζει η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Για την ‘Αμυνα, το ΝΑΤΟ.

Και τώρα πλέον, για τα δημοσιονομικά η Τρόικα.

Εμπρός όλοι μαζί να τραγουδήσουμε τον Ύμνο στην Ελευθερία, και να τιμήσουμε τους ήρωες του 21. Μόνο που από την γέννησή του, το κράτος ήταν ήδη υπερχρεωμένο και βασιζόταν στις δεσμεύσεις περίεργων συμμαχιών.

Αφού επιτέλεσε το έργο εφ’ ώ ετάχθη, τώρα πλέον, ο πρωθυπουργός μπορεί άνετα να οργανώνει συμπόσια στον Πόρο, με προσεκτικά επιλεγμένες προσωπικότητες, που τρωγοπίνοντας υμνούν το θεάρεστο έργο του.

Και η πρότασή του, μερικώς αδιευκρίνιστη: Ο «Τέταρτος δρόμος». Μια βαρύγδουπη φράση από έναν υπάκουο στην παγκοσμιοποίηση. Πρόεδρο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, που όμως δεν προφέρει καν την λέξη, "σοσιαλισμός". Και αποδομεί κάθε ίχνος κοινωνικού κράτους. Έτσι αυτό που βιώνουν οι πολίτεςείναι καθημερινά να νοιώθουν το χέρι των ξένων βαθύτερα στην τσέπη τους.

Παγκοσμιοποίηση, παγκόσμια κυβέρνηση και υποτελείς…

Επειδή ο τρίτος δρόμος στον Σοσιαλισμό δεν βρέθηκε.


Θα μπορούσαμε να κάνουμε αυτό που λέει το Σύνταγμα, και να αντισταθούμε. Αυτό άλλωστε προτείνει και το ΚΚΕ. Ως αντιπρόσωπος εργοστασίου που έχει πλέον κλείσει.

Πόσες ημέρες απεργίας μπορεί να αντέξει ένας εργαζόμενος, που δεν είναι κομματικό στέλεχος ώστε να τρέχει ο μισθός του;

Πόσοι άνεργοι θα θυσίαζαν την ηθική και την ιδεολογία για να αποκτήσουν ένα μεροκάματο;

Τι είδους αντίσταση να κάνει στα ολιγοπώλια και τα καρτέλ ο συνταξιούχος, με τα κουτσουρεμένα, η και κομμένα επιδόματα;

Τις απαντήσεις δεν θα τις βρείτε εδώ. Τις περιμένουμε από τους πολιτικούς ταγούς. Έχουμε αφήσει σ΄αυτούς να διαχειρίζονται την τύχη της χώρας, την δική μας, των παιδιών μας. Τους ψηφίσουμε για ένα πρόγραμμα που ανακοινώνουν, κι ύστερα εφαρμόζουν κρυφή ατζέντα.

Αλλά τι να γίνει, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται μετά την απομάκρυνση από την κάλπη. Η Δημοκρατία, έχει τους περιορισμούς της, κι όπως είχε πει ο Γουίνστον Τσόρτσιλ, «βρείτε μου μια καλύτερη εναλλακτική λύση».