Το δημόσιο συμφέρον είναι το όχημα των πιο πρόστυχων και ιδιοτελών εξυπηρετήσεων της εξουσίας
Του πολίτη Παναγιώτη Παπαγαρυφάλλου
Α΄Αντιπροέδρου της Επιτροπής Ενημερώσεως για τα Εθνικά Θέματα
Συχνά, πυκνά και μονότονα όλα τα χρόνια από πολιτικούς και πολιτικάντηδες κάθε λογής εκπέμπεται η πασίγνωστη φράση: Το δημόσιο συμφέρον, το οποίο, εκ της αποστολής τους, αναλαμβάνουν να υπηρετήσουν και να υπερασπίσουν οι κάθε λογής κυβερνώντες και διοικούντες. Όμως, η κοινωνική εμπειρία της Ελλάδας των Ελλήνων Χριστιανών, φιλελεύθερων και σοσιαλιστών, αποδεικνύει το εντελώς αντίθετο. Όσο περισσότερο οι κάθε λογής εξουσιαστές διακηρύσσουν το δημόσιο συμφέρον τόσο λιγότερο το υπηρετούν.
Πάντοτε και για όλα τα θέματα οι κυβερνώντες το επικαλούνται τόσο χυδαία και τόσο προκλητικά ώστε δεν θα διστάσουν να μας πουν ότι πουλούν την Ακρόπολη για λόγους δημόσιου συμφέροντος! Το άθλιο αυτό φαινόμενο καυτηρίασα ήδη από το 1977 αναλύοντας τη διάταξη του άρθρου 102 του Συντάγματος (παράγρ. 5) του 1975, για την επιβολή πειθαρχικών ποινών κατά των δημοτικών αρχόντων.
Πάντοτε το κράτος, προκειμένου να δικαιολογήσει τις κομματικές και πολιτικές διώξεις κατά των εκλεγμένων της αυτοδιοικήσεως κρατά τη ρομφαία του δημόσιου συμφέροντος.
Τότε, καταπολεμώντας αυτή την αντιδημοκρατική πρακτική, επικαλέ¬στηκα και τούτη τη βαρύνουσα επιστημονική άποψη του αειμνήστου καθηγητού μου Φ. Βεγλερή, ο οποίος χαρακτήριζε την έννοια του δημόσιου συμφέροντος ως «ευρύτατη, ακαθόριστη και συνεπώς πολιτική» (βλ. το έργο του: «Ο δικαστικός έλεγχος της διοικήσεως», Αθήναι, 1946, σελ. 203-204).
Από τη δική του σκοπιά, ο επίσης καθηγητής μου στην Πάντειο Σχολή Μ.Στασινόπουλος, αναφερόμενος στο σοβαρό ζήτημα της διαλύσεως των δημοτικών συμβουλίων για λόγους δημοσίου συμφέροντος, έγραφε ή μάλλον έλεγε ενώπιον του Δ΄ Συνεδρίου των Πόλεων της Ελλάδας (1951) και τα εξής: «Οι λόγοι δημοσίου συμφέροντος, πρέπει να ερμη¬νεύονται στενά, η δε εκτίμηση των συγκεκριμένων περιστα¬τικών... ανήκει στο Συμβούλιο της Επικρατείας...» (βλ. τη σχετική του Εισήγηση, εκδ. από Δήμο Αθηναίων, σελ. ’79-’81 και το έργο του: «Ο έλεγχος της διακριτικής εξουσίας της διοικήσεως», Αθήναι, 1939, σελ. 126-128. Στα κείμενα αυτά παρατίθενται και οι σχετικές αποφάσεις του Συμβουλίου Επικρατείας: 105/1933, 280/1934, 976/1937, 2238/1953, 1167/1954 και 670/1958).
Ο γράφων, συμπεραίνοντας, έγραφε: «Είναι φανερό ότι αντικειμενικά, σαφή και αναμφισβήτητα κριτήρια για τον καθορισμό της έννοιας του δημοσίου συμφέροντος δεν υπάρχουν...» (Για το ζήτημα αυτό βλ. Π. Παπαγαρυφάλλου: «Η τοπική αυτοδιοίκηση στα πλαίσια του Συντάγματος», εκδ. ΚΕΔΚΕ, Αθήνα, 1995, σελ. 69-78).
Συνεπώς, το «δημόσιο συμφέρον», αποτελεί μία κατ’ εξοχήν πολιτική έννοια διεπομένη από άκρατο υποκειμενισμό, καθοδη¬γούμενη από το κομματικό και προσωπικό συμφέρον.
Άρα, για τον γράφοντα, όταν ακούει και διαβάζει για το γενικό, το δημόσιο συμφέρον κάνει αντίστροφη ερμηνεία και στοχάζεται μονολογώντας: Πόσα άραγε θα φάνε πάλι από τούτες ή εκείνες τις συγχωνεύσεις, τις ανταλλαγές, τις πωλήσεις, αγορές γύρω από την κρατική περιουσία.
Επιγραμματικά θα έλεγα: Το δημόσιο συμφέρον είναι το όχημα των πιο πρόστυχων και ιδιοτελών εξυπηρετήσεων της εξουσίας.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
.png)
-
.png)
Η ΑΙΝΟΣ επειδή ειναι μικρή και έχει μικρότερο κόστος πουλάει πολύ πιό φθηνα από τον Ανταγωνιστή της Μπαρμπαστάθη που εχειαγοραστεί από πολ... -
.png)
Οι πρώτες (ιατροδικαστικές) εκτιμήσεις αναφέρουν πως ο 31χρονος ποδοσφαιριστής υπέστη έμφραγμα.
.png)
8 σχόλια:
ΠΟΤΕ ΘΑ ΞΑΝΑΕΡΘΕΙ ΣΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ Ο ΤΖΟΝΙ ΤΖΩΡΤΖΗ?ΚΑΙ Ο ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗΣ Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΛΑΝΔΡΑΚΗΣ?
ΚΕΝΤΡΟΕΥΡΩΠΑΪΚΟΙ ...ΒΑΛΚΑΝΙΣΜΟΙ
Οι σχέσεις ανάμεσα στις χώρες της παλιάς Μεσευρώπης περιείχαν ανέκαθεν σπέρματα διαφορών και ουσιαστικά ουδέποτε είχαν εξομαλυνθεί.
του ΓΙΑΝΝΗ ΤΖΩΡΤΖΗ*
Η επίπλαστη εικόνα μιας ειρηνικής συνύπαρξης όλων των «αδελφών χωρών» στο πλαίσιο του σοβιετικού συνασπισμού διαλύθηκε εν τάχει ύστερα από την κατάρρευση του Τείχους το 1989 και αναδύθηκαν έτσι στην επιφάνεια παλιά και νέα ζητήματα. Τα κυριότερα εξ αυτών συνδέονται με την ύπαρξη μειονοτήτων σε αρκετές κεντροευρωπαϊκές χώρες, συχνά όμως υποκρύπτονται εδώ και άλλου είδους διεκδικήσεις. Μολονότι δε όλες οι χώρες της σημερινής Μεσευρώπης έχουν ενταχθεί πλήρως στην Ευρωπαϊκή Ενωση, η ένταση των μεταξύ τους ζητημάτων δεν υποχώρησε καν. Αντίθετα οξύνονται συχνά οι διαφορές ανάμεσά τους, τελευταία δε σε βαθμό επικινδυνότητας. Οι Βρυξέλλες παρακολουθούν μεν σταθερά τις διακυμάνσεις τέτοιων καταστάσεων στη συνολική περιοχή, αλλά φαίνεται να έχουν επιλέξει ώς τώρα μια εμφανή στάση αναμονής.
Στο επίκεντρο των διαφόρων πεδίων διεμβολισμών βρίσκεται έκπαλαι η Ουγγαρία, χώρα που συνορεύει με εφτά άλλα κράτη, στην επικράτεια των οποίων διαβιούν ουγγρικές μειονότητες, συνήθως δε κατά μήκος των συνόρων. Οντας εν γνώσει των αρμοδίων της Ε.Ε. η εκρηκτικότητα ορισμένων από αυτά τα μειονοτικά ζητήματα, ως εκείνων της Ουγγαρίας με τη Ρουμανία και τη Σλοβακία, είχαν διατυπωθεί ήδη επιφυλάξεις ως προς τη διαδικασία πλήρους ένταξης των χωρών αυτών κατά το έτος 2003. Τούτο επειδή οι Βρυξέλλες δεν επιθυμούσαν προφανώς να ενσωματώσουν χώρες μαζί με τα μειονοτικά τους κ.ά. προβλήματα.
Μολαταύτα τούτο συντελέσθηκε, οι κεντροευρωπαϊκές χώρες εντάχθηκαν συνολικά στην Ενωση, ενώ καμία τους δεν παραιτήθηκε από τις διάφορες αξιώσεις της σε βάρος των γειτόνων της. Ας σημειωθεί σχετικά ότι κατά τον κρίσιμο χρόνο των αποφάσεων της διεύρυνσης του 2003, η Ελλάδα ασκούσε την προεδρία της Ε.Ε. και παρενέβη μάλιστα ενεργητικά υπέρ της Σλοβακίας. Το πόσο «ευγενώς» ανταπέδωσε η χώρα αυτή τη σημαντική εκείνη ελληνική συνδρομή φάνηκε τώρα με την ανομολόγητη άρνησή της να συμμετέχει στο λεγόμενο πακέτο στήριξης της Ελλάδας, το οποίο πρότεινε το Eurogroup. Επρόκειτο δε για μόλις 750 εκατ. ευρώ, ποσό ασφαλώς όχι σοβαρό για σλοβακικά οικονομικά δεδομένα. Οι αρμόδιοι της Επιτροπής των Βρυξελλών έρχονται τελευταία συνεχώς αντιμέτωποι με τα ουγγροσλοβακικά προβλήματα, τα οποία τείνουν να λάβουν πρωτοφανείς για κεντροευρωπαϊκές συνθήκες διαστάσεις. Σε όλες τις χώρες αυτής της περιοχής αντιμετωπίζεται στο μεταξύ με αποστροφή κάθε βαλκανική αναφορά καθώς οι ηγεσίες τους θεωρούν ότι οι εγχώριες κοινωνίες έχουν υπερβεί προ πολλού τα εν πολλοίς στερεοτυπικά σύνδρομα των λαών της χερσονήσου του Αίμου.
Ανεξάρτητα όμως από το περιεχόμενο της όποιας βαλκανικής θεώρησης σήμερα, οι χειρισμοί από μέρους των εμπλεκόμενων σε αυτά τα ζητήματα κρατικών ηγεσιών δεν φαίνεται να υπερβαίνουν τις αρνητικά φορτισμένες καταστάσεις του μακρινού παρελθόντος, όταν δηλαδή στα Βαλκάνια και στον ευρύτερο γεωγραφικό περίγυρό τους οι διαφορές αντιμετωπίζονταν στον αστερισμό των εθνικισμών.
Εχει καταστεί δε πλέον ή σαφές σήμερα ότι η μεγάλη διεύρυνση του 2003 αποτέλεσε ένα μεγάλο ρίσκο για την Ενωση των τότε «15», μια αμφιβόλου σκοπιμότητος απόφαση που έφερε πάνω της φαρδιά πλατιά την αγγλο-αμερικανο-ΝΑΤΟϊκή σφραγίδα. Πέραν δηλαδή των γνωστών προβλημάτων ενσωμάτωσης και προσαρμογής, ορισμένα από αυτά τα κράτη-μέλη, τα οποία είχαν εμφανισθεί εξ αρχής ως «ομάδα Βίλνιους», ακολουθούν ενίοτε διαφορετική πορεία διεθνώς από εκείνη που προτείνει η Ε.Ε. Δύο υπήρξαν τα χαρακτηριστικά γεγονότα που όξυναν εκ νέου την κατάσταση στον κεντροευρωπαϊκό χώρο, ειδικότερα στις σχέσεις μεταξύ Ουγγαρίας και Σλοβακίας. Πρώτα επήλθε μια σοβαρή όξυνση του κλίματος σε περιοχές της ΝΑ Σλοβακίας με σαφή ουγγρική πληθυσμιακή υπεροχή, η οποία συντελέσθηκε μετά την άνοδο του κεντροδεξιού κόμματος FIDES στην Ουγγαρία. Αποκορύφωμα των εντάσεων αυτών υπήρξε ο φόνος ηγετικού παράγοντα της ουγγρικής μειονότητας στη Σλοβακία, τα αίτια του οποίου δεν έχουν ακόμη πλήρως διακριβωθεί.
Η κατάσταση των σχέσων ανάμεσα στις δύο γειτονικές χώρες κλιμακώθηκε περαιτέρω μετά την εκλογή του Βίκτωρος Ορμπαν στο πρωθυπουργικό αξίωμα, ο οποίος έκανε ανέκαθεν χρήση του χαρτιού των μειονοτήτων.
Ειδικότερα μάλιστα αυτή την περίοδο, όταν το ακροδεξιό ουγγρικό κόμμα βρίσκεται σε διαρκή τροχιά ανόδου. Ο για δεύτερη φορά εκλεγείς Ούγγρος πρωθυπουργός Βίκτωρ Ορμπαν, δείχνοντας πρώτα την πυγμή του απέναντι στο ΔΝΤ, επέλεξε κατόπιν να εξαγγείλει προς όλους τους εκτός Ουγγαρίας ομοεθνείς του ότι μπορούν να αποκτήσουν άμεσα και ουγγρικά διαβατήρια. Η Σλοβακία, ενώ επιτρέπει απόκτηση δεύτερου διαβατηρίου από άλλες χώρες, αντέδρασε έντονα χαρακτηρίζοντας την κίνηση σαν κίνδυνο για την «εθνική της ασφάλεια» (!). Η αμφιλεγόμενη αυτή κίνηση του Ούγγρου πρωθυπουργού Ορμπαν, την οποία ασκούν ήδη σιωπηρά πολλά κράτη-μέλη της Ενωσης -με διαφορετικά κριτήρια ασφαλώς- ανέδειξε ένα άκρως σοβαρό για την Ε.Ε. πρόβλημα, το οποίο έχει λάβει ήδη ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Η κρισιμότητα του ζητήματος φάνηκε πρόσφατα με την απόφαση της κυβέρνησης του Μαυροβουνίου για χορήγηση ευρωκοινοτικών διαβατηρίων σε «επενδυτές», τους οποίους πολλοί ταυτίζουν με «μαφιόζους» που εξαγοράζουν ελεύθερη ευρωπαϊκή διακίνηση με την καταβολή 500.000 ευρώ στην Ποντγκόριτσα. Το λάθος της Ε.Ε. υπήρξε, εν προκειμένω, όταν η Επιτροπή αποφάσιζε άκριτα να καταργήσει τη βίζα για πολίτες του Μαυροβουνίου, η ηγεσία του οποίου προχώρησε «άνετα» σε μια τέτοια «αξιοποίηση» της απόφασης.
Το φαινόμενο παρατηρείται προ πολλού στη Βουλγαρία και τη Ρουμανία, χώρες που παραχωρούν μαζικά διαβατήρια σε πολίτες της ΠΓΔΜ και της Μολδαβίας, αλλά επίσης στην Ισπανία και την Ιταλία που πράττουν το ίδιο για Λατινοαμερικανούς ομοεθνείς τους. Η κρισιμότητα των υφιστάμενων στην Κεντρική Ευρώπη εντάσεων και το ζήτημα της ανεξέλεγκτης χορήγησης διαβατηρίων επιβάλλουν πλέον μια επανεκτίμηση όρων και δεδομένων που καθορίζουν την πολιτική της Ε.Ε. έναντι των κρατών της περιοχής. Διότι, ενώ οι ηγεσίες τους αρέσκονται να αποποιούνται «βαλκανικές» πρακτικές, ταυτόχρονα επιδίδονται σε ασκήσεις λαϊκισμού και πρωτοφανούς διαφθοράς ώστε να τηρούν τις καταστάσεις κάτω από τον δικό τους έλεγχο. Εχοντας μάλιστα πετύχει σχεδόν ανέξοδα την ένταξή τους στην Ε.Ε. θεωρούν προφανώς κάποιοι ότι ολοκληρώθηκε ο εξευρωπαϊσμός τους και αντιμετωπίζουν σαν «πολυτέλεια» τον περαιτέρω εκδημοκρατισμό των εσωτερικών τους σχέσεων στα πεδία της πολιτικής και της οικονομίας.
Ο προσχηματικός «αντιβαλκανισμός» τους χρησιμοποιείται εμφανώς σαν άλλοθι για επικάλυψη των σοβαρών τους ελλειμμάτων, τα οποία οι Βρυξέλλες διακρίνουν μεν εκ του μακρόθεν, χρησιμοποιώντας δε δύο μέτρα και δύο σταθμά. * Ο Γιάννης Τζώρτζης είναι δημοσιογράφος και πολιτικός επιστήμονας
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
ME AGAPH ΑΠΟ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΤΟΥ ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ !
O GIORGAKHS CHAMBERLAIN TΩΝ ΒΑΛΚΑΝΙΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟ LEBENS RAUM ΤΩΝ "ΚΑΛΩΝ" 4 ΓΕΙΤΟΝΩΝ ...ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΑΣΑΝΕ ΑΠΟ ΠΛΑΝΗΤΙΚΗ ΣΚΙΩΔΗ GOVERNANCE ALA GIORGOS STYLE!
ΑΠΟ ΤΗΝ (ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΦΥΣΙΚΑ) ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ: «ΜΑΧΗ ΚΙΛΚΙΣ – ΛΑΧΑΝΑ 1913: ΘΗΡΙΩΔΙΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΚΑΤΑ ΒΟΥΛΓΑΡΩΝ».
«… ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΣ ΑΡΜΑΓΕΔΩΝ
2013 A.D. Third Balkan War. The end of Greece. 100 years after the 1913 Bucarest Treaty, a new unavoidable war will solve old disputes and impair justice in Balkans.
Ο επερχόμενος εφιάλτης των απανταχού Ελλήνων. Ολική σύρραξη υπό συνθήκες Βαλκανικού πολέμου. Ολοι εναντίον ενός. Κυκλωμένη από 4 εχθρικά κράτη (Αλβανία, Μακεδονία, Βουλγαρία, Τουρκία) η Ελλάδα διακατέχεται από ανομολόγητο τρόμο. Φοβάται και αντιδρά στο θέμα της ονομασίας της Δημοκρατίας Μακεδονίας. Τρέμει το Βαλκανικό σύνδρομο 1912/13. Ολοι εναντίον ενός. Αυτή την φορά όλοι κατά της Ελλάδας. Το 2013 συμπληρώνονται 100 χρόνια από το τέλος των δύο Βαλκανικών πολέμων και την συνθήκη του Βουκουρεστίου που διαμέλισε την Μακεδονία και χάραξε τα σημερινά σύνορα.
Η διμερής αυτή συνθήκη υπογράφηκε στις 20 Ιουλίου 1913 μεταξύ νικητών και νικημένων. Από την μία πλευρά οι τρεις νικήτριες δυνάμεις Ελλάδα, Σερβία και Ρουμανία. Από την άλλη η ηττημένη Βουλγαρία που υπέγραψε άνευ όρων.Ιδιαίτερης σημασίας το γεγονός ότι ο μεγάλος χαμένος, η Τουρκία που απώλεσε Μακεδονία, Θράκη και Ηπειρο ,δεν πήρε μέρος στην διάσκεψη και αρνήθηκε να υπογράψει. Οπως όλες οι διεθνείς συνθήκες, έτσι και η συνθήκη του Βουκουρεστίου έχει ημερομηνία λήξης {SIC...}
Η Αγγλοκινεζική συνθήκη για το Χονγκ Κονγκ τερματίσθηκε μετά από 99 χρόνια.
Η συνθήκη του Βουκουρεστίου λήγει τον Ιούλιο 2013, 100 χρόνια μετά την υπογραφή της. Η Τουρκία που δεν την έχει υπογράψει, θα την καταγγείλει ως ανυπόστατη για το Τουρκικό κράτος, το ίδιο η Δημοκρατία Μακεδονίας και η Αλβανία. Η Βουλγαρία θα την καταγγείλει και θα ζητήσει επαναχάραξη συνόρων, η μακρυνή Σερβία θα παραμείνει αδρανής αφού δεν την αφορά πιά. Μόνο η Ελλάδα θα επιδιώξει μάταια την διατήρησή της. Το Αιγαίο και τα νησιά του θα διχοτομηθή υπέρ της Τουρκίας.
Ο τρίτος Βαλκανικός πόλεμος, ο φονικότερος του 21ου αιώνα, είναι αναπόφευκτος για να επέλθει ισοροπία και δικαιότερη κατανομή εδαφών. Tα Βαλκάνια απ’ όπου ξεκίνησε το 1914 ο Α΄ Π.Π. παραμένουν η πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης. Το απέδειξαν οι πρόσφατοι πόλεμοι σε Κροατία, Βοσνία και Κόσοβο…»
ME AGAPH ΑΠΟ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΤΟΥ ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ !
O GIORGAKHS CHAMBERLAIN TΩΝ ΒΑΛΚΑΝΙΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟ LEBENS RAUM ΤΩΝ "ΚΑΛΩΝ" 4 ΓΕΙΤΟΝΩΝ ...ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΑΣΑΝΕ ΑΠΟ ΠΛΑΝΗΤΙΚΗ ΣΚΙΩΔΗ GOVERNANCE ALA GIORGOS STYLE!
ΑΠΟ ΤΗΝ (ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΦΥΣΙΚΑ) ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ: «ΜΑΧΗ ΚΙΛΚΙΣ – ΛΑΧΑΝΑ 1913: ΘΗΡΙΩΔΙΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΚΑΤΑ ΒΟΥΛΓΑΡΩΝ».
«… ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΣ ΑΡΜΑΓΕΔΩΝ
2013 A.D. Third Balkan War. The end of Greece. 100 years after the 1913 Bucarest Treaty, a new unavoidable war will solve old disputes and impair justice in Balkans.
Ο επερχόμενος εφιάλτης των απανταχού Ελλήνων. Ολική σύρραξη υπό συνθήκες Βαλκανικού πολέμου. Ολοι εναντίον ενός. Κυκλωμένη από 4 εχθρικά κράτη (Αλβανία, Μακεδονία, Βουλγαρία, Τουρκία) η Ελλάδα διακατέχεται από ανομολόγητο τρόμο. Φοβάται και αντιδρά στο θέμα της ονομασίας της Δημοκρατίας Μακεδονίας. Τρέμει το Βαλκανικό σύνδρομο 1912/13. Ολοι εναντίον ενός. Αυτή την φορά όλοι κατά της Ελλάδας. Το 2013 συμπληρώνονται 100 χρόνια από το τέλος των δύο Βαλκανικών πολέμων και την συνθήκη του Βουκουρεστίου που διαμέλισε την Μακεδονία και χάραξε τα σημερινά σύνορα.
Η διμερής αυτή συνθήκη υπογράφηκε στις 20 Ιουλίου 1913 μεταξύ νικητών και νικημένων. Από την μία πλευρά οι τρεις νικήτριες δυνάμεις Ελλάδα, Σερβία και Ρουμανία. Από την άλλη η ηττημένη Βουλγαρία που υπέγραψε άνευ όρων.Ιδιαίτερης σημασίας το γεγονός ότι ο μεγάλος χαμένος, η Τουρκία που απώλεσε Μακεδονία, Θράκη και Ηπειρο ,δεν πήρε μέρος στην διάσκεψη και αρνήθηκε να υπογράψει. Οπως όλες οι διεθνείς συνθήκες, έτσι και η συνθήκη του Βουκουρεστίου έχει ημερομηνία λήξης {SIC...}
Η Αγγλοκινεζική συνθήκη για το Χονγκ Κονγκ τερματίσθηκε μετά από 99 χρόνια.
Η συνθήκη του Βουκουρεστίου λήγει τον Ιούλιο 2013, 100 χρόνια μετά την υπογραφή της. Η Τουρκία που δεν την έχει υπογράψει, θα την καταγγείλει ως ανυπόστατη για το Τουρκικό κράτος, το ίδιο η Δημοκρατία Μακεδονίας και η Αλβανία. Η Βουλγαρία θα την καταγγείλει και θα ζητήσει επαναχάραξη συνόρων, η μακρυνή Σερβία θα παραμείνει αδρανής αφού δεν την αφορά πιά. Μόνο η Ελλάδα θα επιδιώξει μάταια την διατήρησή της. Το Αιγαίο και τα νησιά του θα διχοτομηθή υπέρ της Τουρκίας.
Ο τρίτος Βαλκανικός πόλεμος, ο φονικότερος του 21ου αιώνα, είναι αναπόφευκτος για να επέλθει ισοροπία και δικαιότερη κατανομή εδαφών. Tα Βαλκάνια απ’ όπου ξεκίνησε το 1914 ο Α΄ Π.Π. παραμένουν η πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης. Το απέδειξαν οι πρόσφατοι πόλεμοι σε Κροατία, Βοσνία και Κόσοβο…»
Γιατί φτάσαμε στο.... σήμερα :Όταν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΜΜΕ, εταιρίες δημοσκοπήσεων και η επιχειρηματική ελίτ "μαγείρευαν" τον λαθρονόμο Πίσω από το φαινόμενο της λαθρομετανάστευσης κρύβεται μια συγκεκριμένη κυβερνητική πολιτική. Στην διαμόρφωση της συμμετέχουν τα δύο μεγάλα κόμματα, τα ΜΜΕ, μη κυβερνητικές οργανώσεις (ΜΚΟ), αλλά και … εταιρίες δημοσκοπήσεων.
Ας λάβουμε υπόψη την ημερίδα “H Μεταναστευτική πολιτική στην Ελλάδα: Προκλήσεις και Ευκαιρίες” η οποία που οργανώθηκε στις 16 Νοεμβρίου του 2005 από την ΜΚΟ “Hellenic Leadership Institute“. Η συγκεκριμένη ΜΚΟ έχει ως στόχο την προώθηση της ελληνικής επιχειρηματικότητας στις γείτονες χώρες, με έμφαση στην επέκταση της ελληνικής τραπεζική παρουσίας στην Τουρκία, και την συνεργασία με τον Αραβικό κόσμο.
Το ενδιαφέρον που παρουσιάζει μια τέτοια ΜΚΟ για την λαθρο-μετανάστευση, αποτελεί ακόμη μια ένδειξη για το πόσο καλά συνδέεται το φαινόμενο με την οικονομική πολιτική που χαράσσεται στην χώρα μας.Η ταυτότητα των συμμετεχόντων και των διοργανωτών είναι αποκαλυπτική της διαπλοκής και του ρόλου που παίζουν οι διάφοροι θεσμοί στην χώρα.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
http://skeftomasteellhnika.blogspot.com/2010/08/blog-post_4010.html
Γιατί φτάσαμε στο.... σήμερα :Όταν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΜΜΕ, εταιρίες δημοσκοπήσεων και η επιχειρηματική ελίτ "μαγείρευαν" τον λαθρονόμο
Πίσω από το φαινόμενο της λαθρομετανάστευσης κρύβεται μια συγκεκριμένη κυβερνητική πολιτική. Στην διαμόρφωση της συμμετέχουν τα δύο μεγάλα κόμματα, τα ΜΜΕ, μη κυβερνητικές οργανώσεις (ΜΚΟ), αλλά και … εταιρίες δημοσκοπήσεων.
Ας λάβουμε υπόψη την ημερίδα “H Μεταναστευτική πολιτική στην Ελλάδα: Προκλήσεις και Ευκαιρίες” η οποία που οργανώθηκε στις 16 Νοεμβρίου του 2005 από την ΜΚΟ “Hellenic Leadership Institute“. Η συγκεκριμένη ΜΚΟ έχει ως στόχο την προώθηση της ελληνικής επιχειρηματικότητας στις γείτονες χώρες, με έμφαση στην επέκταση της ελληνικής τραπεζική παρουσίας στην Τουρκία, και την συνεργασία με τον Αραβικό κόσμο.
Το ενδιαφέρον που παρουσιάζει μια τέτοια ΜΚΟ για την λαθρο-μετανάστευση, αποτελεί ακόμη μια ένδειξη για το πόσο καλά συνδέεται το φαινόμενο με την οικονομική πολιτική που χαράσσεται στην χώρα μας.Η ταυτότητα των συμμετεχόντων και των διοργανωτών είναι αποκαλυπτική της διαπλοκής και του ρόλου που παίζουν οι διάφοροι θεσμοί στην χώρα.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
http://skeftomasteellhnika.blogspot.com/2010/08/blog-post_4010.html
http://1.bp.blogspot.com/_xKlnynoHmV4/THhdxoV8wDI/AAAAAAAAMzE/QatvgzhTrRk/s1600/TELIKO.jpg
πολυ γελιο!!
H AΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ ΜΚΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΜΑΡΞ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΓΚΕΛΣ ΚΑΙ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΗΠΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ
Το βιβλίο κόλαφος για την αριστερά που αποδεικνύει ο μαρξιστής συγγραφέας Δημήτρης Ντούσας ότι η πολιτική της εισαγωγής φθηνών εργατικών χεριών - λαθρομεταναστών είναι ενάντια στις αρχές των γεναρχών του κομμουνισμού, του Μάρξ και του Έγκελς που θέσπισαν την Α΄ Διεθνή για να προστατέψουν τους εργαζομένους από την πολιτική του κεφαλαίου η οποία χρησιμοποιεί τους λαθρομετανάστες για να μειώσει τα μεροκάματα, να χτυπήσει τα εργατικά κεκτημένα και να αποτρέψει μία εργατική επανάσταση διαιρώντας το εργατικό κίνημα σε πολλές εθνοτικές ομάδες που αλληλομισούνται. Οι μηχανισμοί της παγκοσμιοποίησης των ανοιχτών συνόρων που προωθεί η ΗΠΑ αφ’ενός έχει σκοπό το υπερκέρδος των τραπεζιτών και πολυεθνικών αφ’ετέρου στοχεύει στον διαμελισμό των κρατών υποδοχής μεταναστών για τα γεωστρατηγικά συμφέροντα των ΗΠΑ.
Κατ΄αρχάς, είναι γνωστές οι θέσεις των κομμάτων της Αριστεράς που τάσσονται αναφανδόν υπέρ των λαθρομεταναστών και ζητούν επιμόνως άμεση νομιμοποίηση και χορήγηση πολιτικών δικαιωμάτων. Δεν είναι όμως γνωστές οι θέσεις των γεναρχών του κομμουνισμού του Μαρξ και του Έγκελς όπου εκείνη την εποχή, ήταν σύνηθες φαινόμενο κάθε φορά που οι εργάτες έκαναν απεργίες, οι Άγγλοι βιομήχανοι να εισάγουν φθηνούς εργάτες από την Ιρλανδία ή το Βέλγιο. Ο Κάρλ Μάρξ έδινε εντολές στα συνδικάτα να πάνε στα λιμάνια και να διώξουν τους μετανάστες πείθοντάς τους ότι είναι ανεπιθύμητοι διότι λειτουργούν ως απεργοσπαστικός μηχανισμός του κεφαλαίου. Ο Μαρξ οργάνωνε εθνικά προλετάρια τα οποία συνεργάζοντο και αλληλοχρηματοδοτούντο ώστε να μην μπορεί το κεφάλαιο να τους μετακινεί ως απεργοσπαστικό μηχανισμό. Έτσι όταν φερ’ επείν έκαναν απεργία οι Άγγλοι εργάτες αφ΄ενός το γερμανικό συνδικάτο τους πλήρωνε τα χαμένα μεροκάματα ώστε να συνεχίσουν τον αγώνα τους αφ’ετέρου δεν άφηνε γερμανούς να πάνε να δουλέψουν στην Αγγλία. Αυτό συνέβαινε σε όλες τις χώρες της Ευρώπης και αλληλοϋποστηρίζοντο εξ’ ού και το σύνθημα «προλετάριοι όλου του κόσμου ενωθείτε» δηλ. οργανωθείτε ενάντια στο κεφάλαιο ενωμένοι. Σήμερα διαστρέβλωσαν την έννοια του συνθήματος οι αντιμαρξιστές νεοαριστεροί πράκτορες του παγκόσμιου κεφαλαίου υποστηρίζοντας ότι εννοεί πραγματική ένωση με ανοιχτά σύνορα. Δυστυχώς όμως γι’ αυτούς αδιάψευστος κριτής είναι το κομμουνιστικό μανιφέστο όπου λέγει επί λέξει: « … το προλετάριο πρέπει πρώτα να κατακτήσει την πολιτική εξουσία, να ανυψωθεί σε ηγέτιδα τάξη του έθνους, να συγκροτηθεί το ίδιο το έθνος, είναι το ίδιο επίσης εθνικό». Δεν λέει πουθενά να διαλύσουμε το έθνος, ούτε να φύγει και να πάει αλλού αλλά να μείνει εκεί και να ηγηθεί δηλ. να αγωνισθεί για να ανέλθει στην εξουσία διότι είναι εθνικό, δηλ. συνιστώσα ή μάλλον είναι ο ακρογωνιαίος λίθος του έθνους, κύριοι της ψευτοαριστεράς.
Για να δούμε συνοπτικά ποιες είναι οι θέσεις του Μάρξ και του Έγκελς στο θέμα της μετανάστευσης.
http://infognomonpolitics.blogspot.
com/2010/01/h_4340.html
Δημοσίευση σχολίου