28/8/10

ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΟΒΙΟΤΕΧΝΕΣ ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΑΝ ΣΤΟΝ ΑΣΣΟ...

Στην ουρά για το βιβλιάριο απορίας


Μέχρι πριν από λίγους μήνες είχαν τα δικά τους καταστήματα. Σήμερα συνωστίζονται στις νομαρχίες για να πάρουν την πολυπόθητη οικονομική βοήθεια προκειμένου να καλύψουν ζωτικές ανάγκες τους και να έχουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη με την έκδοση βιβλιαρίου απορίας ή βιβλιαρίου ανασφαλίστου, όπως ονομάζεται.
Οι στατιστικές των υπηρεσιών κοινωνικής πρόνοιας των νομαρχιών, δείχνουν, ότι οι αιτήσεις για βιβλιάρια απορίας και οικονομική βοήθεια παρουσιάζουν έντονα ανοδική τάση. Οι αιτήσεις συμπατριωτών μας για βιβλιάρια απορίας έχουν αυξηθεί φέτος κατά 30% σε σχέση με πέρσι και τα νούμερα αυξάνονται συνεχώς...

Το βιβλιάριο ανασφαλίστου , χορηγείται σε ανασφάλιστους καθώς και σε ανέργους που δεν καλύπτονται πλέον από τον ασφαλιστικό τους φορέα, υπό την προϋπόθεση ότι το εισόδημά τους δεν ξεπερνά τα 6.000 ευρώ τον χρόνο. Το βιβλιάριο απορίας ισχύει για έναν χρόνο και παρέχει στον δικαιούχο ιατρική και φαρμακευτική περίθαλψη. «Κάθε Τρίτη εξετάζουμε περίπου 150 αιτήσεις για βιβλιάρια ανασφαλίστου. Ο αριθμός τους αυξάνεται και η κατάσταση είναι ανησυχητική» δηλώνει στην «Espresso» η αντινομάρχης Αθηνών σε θέματα κοινωνικής προστασίας Λιλίκα Βασιλάκου.

Ενδεικτικά είναι τα στοιχεία της νομαρχίας, σύμφωνα με τα οποία οι χορηγήσεις βιβλιαρίων αυξήθηκαν το 2010 κατά 29,7%, σε σχέση με πέρσι. Συγκεκριμένα, ενώ καθ' όλη τη διάρκεια του 2009 χορηγήθηκαν 14.650 βιβλιάρια, το πρώτο εξάμηνο του 2010 ανήλθαν σε περίπου 9.500. «Υπολογίζουμε ότι φέτος θα ξεπεράσουμε τα 18.000» αναφέρει η κυρία Βασιλάκου που προσθέτει ότι τα πράγματα αναμένεται να χειροτερεύσουν κατά το δεύτερο εξάμηνο του 2010. Ακόμη πιο χαρακτηριστικά είναι τα στοιχεία από το έκτακτο οικονομικό επίδομα που χορηγείται μία φορά τον χρόνο σε ανθρώπους που δεν μπορούν να ανταποκριθούν σε στοιχειώδεις υποχρεώσεις, όπως να πληρώσουν για στέγη. Ο αριθμός των πολιτών που έλαβαν τέτοιο επίδομα κατά το πρώτο εξάμηνο του 2010 άγγιξε τους 800, την ώρα που ολόκληρο το 2009 το αντίστοιχο νούμερο έφτασε τους 923.

Τη λέξη «ανησυχητική» χρησιμοποιεί για να περιγράψει την κατάσταση και η αντινομάρχης πρόνοιας της Θεσσαλονίκης Εύη Βασιλειάδου. Οπως αναφέρει, ο αριθμός ατόμων που έλαβαν το έκτακτο επίδομα κατά το πρώτο εξάμηνο της χρονιάς έφτασε τους 1.050, αριθμός υπερδιπλάσιος από τους περίπου 500 που πήραν το επίδομα ολόκληρο το 2009. Έντονα αυξητική τάση καταγράφεται και στα βιβλιάρια απορίας στη Θεσσαλονίκης. Το πρώτο εξάμηνο του 2010 ανήλθαν σε περίπου 13.000, έναντι 23.000 για όλο το 2009. Ανάμεσα στις προνοιακές αρμοδιότητες των νομαρχιών είναι η χορήγηση του πιστοποιητικού οικονομικής αδυναμίας. Αυτό δίνεται σε ανθρώπους που δεν μπορούν να πάρουν ούτε καν βιβλιάριο απορίας επειδή χρωστούν στον ασφαλιστικό τους φορέα και καλύπτει εφάπαξ την περίθαλψή τους σε νοσοκομείο, όχι όμως και τη φαρμακευτική αγωγή. Σύμφωνα με τις δύο αντινομάρχες, οι χορηγήσεις και αυτού του πιστοποιητικού παρουσιάζει έντονα αυξητική τάση.


Στις νομαρχίες καταφεύγουν για να εξασφαλίσουν δωρεάν ιατρική περίθαλψη κατά κύριο λόγο επαγγελματοβιοτέχνες, δηλαδή άνθρωποι του μεροκάματου που αναγκάστηκαν να κλείσουν το μαγαζί τους και έμειναν χωρίς δουλειά και ασφάλιση. Αυτό προκύπτει σαφώς από την έρευνα που πραγματοποίησε η νομαρχία της Αθήνας για το προφίλ όσων έλαβαν βιβλιάριο απορίας ή πιστοποιητικό κοινωνικής οικονομικής αδυναμίας, κατά το 2009. Συγκεκριμένα, το 68,57% των δικαιούχων είχαν ως τελευταίο ασφαλιστικό φορέα το Ταμείο Ασφάλισης Ελευθέρων Επαγγελματικών, ενώ μόλις ένας στους τέσσερις (24,57%) ήταν ασφαλισμένος του ΙΚΑ.

Η ίδια έρευνα έδωσε και άλλα ενδιαφέροντα ευρήματα σχετικά με τους ανθρώπους που βρίσκονται σε τόσο δύσκολη κατάσταση. Το 85,7% είναι Έλληνες, το 13,14% Αλβανοί, ενώ το υπόλοιπο 1,16% επιμερίζεται σε Γεωργιανούς, Ουκρανούς, Ρουμάνους κ.ά. Από ηλικιακή άποψη, το 14,86% είναι από 30 ώς 39 ετών και το 25,14% από 40 ώς 49. Το μεγαλύτερο ποσοστό καταγράφεται στις ηλικίες από 50 ώς 59 ετών, με 29,43%. Σε ό,τι αφορά την οικονομική τους κατάσταση, το 87,71% εξ αυτών δεν έχει καθόλου εισόδημα και το 6,29% δηλώνει μέχρι 2.500 ευρώ τον χρόνο.

Πηγή Espressonews.gr

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Το μπόι ενός πιτσιρικά…
Αυγούστου 27, 2010
Του Αντώνη Ανδρουλιδάκη

Δεν ξέρω αν είναι κατάρα ή ευλογία να ΄χεις ακουστά -πρόσωπο με πρόσωπο- ιστορίες ιδωμένες από τα μάτια ανθρώπων σαν τον Μανώλη

Γλέζο. Μα τούτες οι μέρες του Αυγούστου –επέτειος της άλλης σφαγής της Κοκκινιάς- φέρανε τέτοιες θύμισες. Ήτανε λέει στο σκοπευτήριο

της Καισαριανής την Πρωτομαγιά του ’44, που οι «προοδευμένοι» και «πλεονασματικοί» -σήμερα- στον προϋπολογισμό τους κατακτητές,

εκτελέσανε 200 πατριώτες. Γνωστή η Ιστορία σχεδόν σε όλους. Άγνωστη η ΙΣΤΟΡΙΑ, έτσι, με κεφαλαία γράμματα, ενός πιτσιρικά 12 χρονώ

που συνελήφθη με τους υπόλοιπους άνδρες.
Στήθηκαν όλοι στον μεγάλο μαντρότοιχο με αντίκρυ τους τα θηριώδη πολυβόλα. Κι έτσι καθώς ήτανε οργανωμένοι οι κατακτητές –όπως

και σήμερα- και δεν ήθελαν τίποτα να αφήνουν στην τύχη, πάκτωσαν τα πυροβόλα σε ψηλές τσιμεντένιες εξέδρες, έτσι που το ύψος βολής

να φτάνει ένα αντρίκιο μπόι. Δεν είχε γίνει πρόβλεψη για παιδιά. Στις προοδευμένες δυτικές κοινωνίες τα παιδιά δεν προβλέπεται να

στήνονται απέναντι στα αποσπάσματα. Μα τι κρίμα, σε τούτο τον έρμο τόπο, ένα παιδί, ένα δωδεκάχρονο παλληκαράκι που δεν θυμούμαι

πια το όνομα του, στάθηκε απέναντι στα πολυβόλα .Εύστροφος ο «μικρός» καθώς έκοβε το μάτι του, πήρε χαμπάρι πως το μπόι του ήταν

κάτω από τη γραμμή του θερισμού. Κι ανασηκώθηκε στα ακροδάχτυλα…να μην τη βγάλει καθαρή…να μην κουτσοβολευτεί αυτός δίπλα

στους πεθαμένους…ένα δωδεκάχρονο παιδί ανασηκώθηκε στ’ ακροδάχτυλα…και γίνηκαν με μιας αυτοί οι 2-3 πόντοι, χιλιόμετρα ήθους.

Όταν αρχίνισαν τα όργανα του θανάτου, όχι μόνο κανείς δεν έσκυψε να φυλαχτεί, μα κι ένα παιδί, ένα παιδί, ανασηκώθηκε για να μην

ξεφύγει…
Πώς γίνηκε και οι πιτσιρικάδες που μεγάλωσαν από τότε, όσοι γλυτώσανε, όσοι γεννήσανε παιδιά, πως γίνηκε να φτιάξουνε ένα λαό που

σκύβει συνέχεια για να φυλαχτεί…
Πώς γίνηκε σε 60 χρόνια δρόμου, να κοντύναμε όλοι τόσο πολύ και μας νοιάζει μοναχά να περάσει το κεφάλι μας κάτω απ’ τα μέτρα, να μην

μας αγγίξουνε εμάς και τσιμέντο οι άλλοι γύρω μας…
Πώς γίνηκε σε δυο γενιές να θάφτηκε τόσο ήθος, κάτω από εισαγόμενα μπιχλιμπίδια και πλαστικά πλήκτρα…
Τώρα, απέναντι στα ίδια πακτωμένα πυροβόλα, στέκεται βουβός ένας ολόκληρος λαός με την ψυχή του κουρελιασμένη, όλοι «μοραίοι και

άβουλοι αντάμα» , θεατές της ζωής μας με μόνη έννοια μην μας πέσει η σακούλα με το ποπ κόρν από τα σφιγμένα ποδάρια μας…
Τώρα που πακτώνουν στα τσιμέντα την ίδια τη ζωή και το μέλλον του τόπου μας…
Κι αν είναι αλήθεια αυτό που μας διδάξαν οι γιαγιάδες μας, πως ζωντανοί και πεθαμένοι σ’ αυτό τον τόπο είναι της ίδιας κοινότητας

«μετέχοντες», αλίμονο μας σαν γυρίσει ο κύρης μας…και θα γυρίσει είμαι βέβαιος αργά ή γρήγορα…θα απλώσει ένα μακρύ κόκκινο κορδόνι

στο μπόι ενός δωδεκάχρονου πεθαμένου…να δει…να ελέγξει…πόσων το μπόι μίκρυνε και περνά από κάτω…κι αν έμεινε κανείς που να

μην χωρά… θα τον γλυκοφιλήσει σταυρωτά στα μάγουλα και θα κάμει το σταυρό του…ότι το γένος των Ελλήνων δεν εχάθηκε!
26.08.10-http://koinotikon.wordpress.com/