Οι Έλληνες τίμησαν το ΟΧΙ του 1940.Είπαν βροντερό ΟΧΙ στο Ράιχ των (Χαζαρο-Ιουδαίων) Τραπεζιτών

Ο Παπούλιας  έντρομος «παραιτήθηκε»  ενώπιον  του ΛΑΟΥ που του φώναζε, «Παπούλια Προδότη», και εγκατέλειψε το καθήκον του και αλλά τη θέση του.

Φεύγοντας, ο Κάρλ  είπε στις Κάμερες. « Δε θέλω να αποχωρήσω…. Δεκαπέντε χρονών πολεμούσα το ναζισμό και τους Γερμανούς. Μη μου λένε τώρα «Παπούλια προδότη». Ποιος είναι προδότης; Να ντρέπονται. Να ντρέπονται».

Εκείνος όμως δεν ντρέπεται για τίποτα. Δεκαπέντε χρονών, ήταν «επονίτης» και συντόνιζε το παιδομάζωμα. Και αυτή η πράξη ήταν προδοτική. Κανέναν δεν πολέμησε. Ο Κάρλ, (Παπούλιας), δεν ντρέπεται για το «μνημόνιο», δεν ντρέπεται για τον λαθρονόμο και για την πλαστογραφία μετά χρήσεως, που διέπραξε το 1989, για να πληρωθεί ο Μπουντίν, όπως δεν ντρέπεται, και για τον Τούρκο γαμπρό του. Δεν ντρέπεται και για την άρση του «εμπολέμου» με την Αλβανία του Χότζα. Και δεν ντρέπεται που γλείφει ακόμα στα γεράματα τις σόλες της «φαμίλιας» σαν πιστό σκυλί.

Ανάξιος, ανάξιος, ανάξιος.  

Ο Κάρλ ειπε και άλλα….

«Θεωρώ ότι η τελευταία απόφαση της Ε.Ε. έχει χρήσιμα στοιχεία τα οποία πρέπει να εκμεταλλευθούμε».

-Ναι ρε, να μας φάνε 15 δίς ευρώ από την κοινωνική αποταμίευση και τα ομόλογα της Γκόλντμαν Σάξ να μείνουν «ακούρευτα».  

«Να συστρατευθούμε για να ξεπεράσουμε την κρίση»,

- Να «συστρατευθούμε», εμείς με το Ράιχ των (Χαζαρο-Ιουδαίων) Τραπεζιτών, τον Σόρος, την  Γκόλντμαν Σάξ,  την Μπλάκ Ρόκ, με τα λαμόγια του άρθρου 37, τον κυρ Σταύρο  τον κυρ Γιώργο, τον Ρουφιανιζόλ, και το «Κεντρικό» ΝΠΔΔ. Να συστρατευτούμε με την Γκεστάπο, την ΝτώυτσεΜπάνγκ, την Ντώυτσε Τέλεκομ, και τη Μέρκελ.

Αργότερα που τα σκέφτηκαν περισσότερο, του είπαν να μας πει ότι, «οι εκλογές , με βάση το Σύνταγμα, γίνονται κάθε τέσσερα χρόνια»!!!!!.

Οι εκλογές γίνονται όποτε πέφτει η κυβέρνηση και όποτε τις επιβάλει ο λαός ρε Κάρολε. Άντε διάβασε το Σύνταγμα.

Σπύρος Χατζάρας

Ο Κάρολος Παπούλιας γεννήθηκε στις 4 Ιουνίου 1929 και το καλοκαίρι του 44 μπορεί να έβλεπε από μακριά τους «Γερμανούς». Ο τροτσκιστής νονός του, που τον βάφτισε Κάρλ (Κάουτσκυ), τον έβαλε στην ΕΠΟΝ, και το 1948 ήταν υπεύθυνος για το παιδομάζωμα στα χωριά της περιοχής του.
Για την πατριωτική δράση του Παπούλια στο παιδομάζωμα αρκούν τα ακόλουθα.

Πέτρος Ανταίος (Σταύρος Γιαννακόπουλος) σε εκπομπή της ΝΕΤ.
Ο Πέτρος Ανταίος, που κατόρθωσε να φθάσει από τη Θεσσαλονίκη στη Ρούμελη και να λάβει μέρος στο αντάρτικο, ως μέλος του ΚΚΕ που ήταν, με πόνο ψυχής αφηγείται στο προβληθέν ρεπορτάζ Χωρίς σύνορα» από τη ΝΕΤ (17.2.2000)
-Ενα από τα δραματικότερα περιστατικά που έζησα στον εμφύλιο που ήταν Ελληνοελληνικός πόλεμος, άρα τραγωδία, ήταν αυτή η αφάνταστη πορεία 1.300 παιδιών από δεκατέσσερα, δεκαεννέα, είκοσι χρονών, το Φλεβάρη του '48, από τη Βραχιά της Ευρυτανίας να βγουν στο Γράμμο.Υπεύθυνος για την επιχείρηση ήταν ο Γιώργος Γούσιας, πού έκανε δυο τρεις εκτελέσεις παιδιών , δεκαπέντε χρονών που επιχείρησαν να φύγουν. Το φυσιολογικό, που είχαν ακολουθήσει και οι άλλες φάλαγγες ήταν να πάμε από την Πίνδο, την ορεινή., αλλά ήταν κάπως και στρατιωτικά και ανθρώπινα σωστό. Ο Γούσιας ήθελε να πάμε από κάτω (...)
Τελικά, μέσα από τον κάμπο και ένα απίστευτα δραματικό πέρασμα της λίμνης Κάρλα, φτάσαμε στα Πιέρια εξουθενωμένοι , σαράντα μέρες νηστικοί, και μου έδωσε εντολή ο Γούσιας να σφάζουμε όλα τα ζώα... Τα καημένα...ηταν η τελευταία φορά που έπιναν μουλαρίσιο ζωμό και οι περισσότεροι κάνανε εμετό... μόλις ήρθανε τα αεροπλάνα από τον καπνό και αναποδογύρισαν τα καζάνια... Τα παιδιά χιμούσαν μέσα στα καυτά καζάνια να πάρουν ένα κομμάτι κρέας ή μια κατσαρόλα ζωμό.Την τριακοστή ένατη, τεσσαρακοστή μέρα, βγήκαμε αντίκρυ προς τις προσβάσεις του Γραμμου, σέρνοντας νεκρούς... και την ελπίδα... ..«από τα 1.300 παιδιά φτάσανε απάνω γύρω στα τρακόσια. Σακατεύτηκαν χίλια παιδιά! Ο ανθός της νεολαίας της Ρούμελης,
Στην ΕΚΠΟΜΠΗ ΠΑΜΕ ΠΑΚΕΤΟ ΣΤΗ ΝΕΤ 19-1-2007, Εμφανίστηκε ο Τάσος Παπαδόπουλος θύμα του παιδομαζώματος ,τον είχαν απαγάγει η συμμορίτες μαζί με την αδερφή του και μπόρεσε μόλις το 1981 να γυρίσει.


Ο Μιχάλης Παρτσαλίδης σε επιστολή του προς την «Ελευθεροτυπία -(13.12.1985) έιπε: «Η προώθηση των ανήλικων παιδιών (3-14 χρονών) στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, που απο­κλήθηκε «Παιδομάζωμα" από τη δεξιά προπαγάνδα, δεν έγινε για να σπουδάσουν αυτά τα παιδιά, όπως πολλές φορές λέγεται και γράφεται.
Σκοπός του Παιδομαζώματος ήταν να δημιουργή­σουν ένα φυτώριο έμψυχου υλικού για το αντάρτικο. Τον Αύγουστο του 1948 δούλευα σε γεωργικές εργασίες στη Γιουγκοσλαβία με πάνω από 100 παιδιά, που μόλις έκλεισαν το 15ο έτος της ηλικίας τους επιστρατεύτηκαν για το βουνό, ενώ οι μικρότεροι μεταφερθήκαμε στην Τσεχοσλοβακία. Ένα χρόνο αργότερα στον παιδικό σταθμό όπου ζούσα στην Τσεχοσλοβακία, ήμουν μαζί με 15 άλλα παιδιά που είχαν κλείσει το 15ο έτος της ηλικίας τους. Τα παιδιά αυτά τα επιστράτευσαν για το βουνό και θυμάμαι αρκετά παιδιά που σκοτώθηκαν τότε στο Βίτσι. Το 1950 ερχόταν η σειρά μου, αλλά ήδη είχε λήξει ο εμφύλιος πόλεμος...
Μαργαρίτα Λαζαρίδου (αρχικαπετάνισσα, δικαστής του ΚΚΕ και από τα ενεργότερα μέλη όλων των γυναικείων οργανώσεων του ΚΚΕ, μέλος της Παγκόσμιας Δημοκρατικής Ομοσπονδίας Γυναικών Κ.Κ., μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Γυναικών του ΚΚΕ και κλπ., στο βιβλίο της «Πόλεμος και αίμα», σελ. 226-230, 233-234, 149) αναφέρει: «Στις συσκέψεις που κάναμε στα διά­φορα τμήματα με τις υπεύθυνες γυ­ναικών των ταγμάτων, των λόχων, των ταξιαρχιών, μαθαίναμε ότι οι μικρές κοπέλες των 13, 14 και 15 χρονών, που τις επιστρατεύαμε, άμαθες και α­νεκπαίδευτες όπως ήταν, σκοτώνονταν στις πρώτες μάχες, που τις στέλναμε.
Η εντολή από «Πάνω», από το Γενικό Αρχηγείο, ήταν να τους καταδικάσουμε όλους σε θάνατο. Μας περίμεναν δύσκολες μάχες, έπρεπε με το μα­χαίρι να τα σταματήσουμε όλα αυτά, έπρεπε να επιβάλουμε τιμωρία σκληρή προς παραδειγματισμό και εκφοβισμό (...) Καλέσαμε τους κρατουμένους και αρχίσαμε τις ανακρίσεις. Ήταν όλοι παιδιά 13 μέχρι 15 χρονών, αμούστακα, ανεπτυγμένα χωριατόπουλα. Πριν ένα περίπου μήνα ο Δημοκρατικός Στρατός, επιτιθέμενος στα χωριά τους τα άρπαξε με τη βία από την αγκαλιά των μανάδων τους. Ο Δημοκρατικός Στρατός έκανε επίθεση τη νύχτα, αιφνιδιαστικά σε χωριά και σε πόλεις και έπαιρνε ανεξέλεγκτα αγόρια και κορίτσια, έστω κι αν ακόμα το στόμα τους μύρισε γάλα.
″Οι μάνες έκρυβαν τα παιδιά τους στους αχερώνες, στα μπαούλα, μα οι αντάρτες τα βρίσκανε και τα παίρνανε μαζί τους στα βουνά. «Τους μάθαιναν στα βιαστικά να χειρίζονται το τουφέκι και τη χειροβομβίδα και τους ρίχνανε στη μάχη όπου άμαθοι όπως ήταν, σκοτώνονταν σαν τα κοτόπουλα».
Ο καπετάν Αμύντας (Αμύντας Κοσμάς από το Αμύνταιο) αναφέρει στο βιβλίο του «Εθνική Αντίσταση - Εμφύλιος Πόλεμος, Αναμνήσεις ενός καπε­τάνιου», σελ. 224-225: -Έπρεπε να εκπληρώσουν το πλάνο που τους είχαν καθορίσει. Από το χωριό μου πήραν τα κορίτσια την ώρα που κάνανε βόλτα!
Γεώργιος Μανούκας (ο Γενικός Επιθεωρητής του Παιδομαζώματος και δεξί χέρι του Κόκκαλη. Το κυριότερο μέλος της Εκπαιδευτικής Επιτροπής για τα παιδιά του παιδομαζώματος γράφει: -Μια βραδυά κοιμήθηκα στον ξενώνα του χωριού (Με-σόβραχος). Από συνήθεια άνοιξα κουβέντα με τη γριά σπιτονοικοκυρά. -Πώς είστε, πού είναι ο γέροντας σου, τα παιδιά σου; κλπ.
-Μια κι αποκτήσαμε φιλία, άρχισε κάπως να μου παραλέει τα μυστικά του σπιτιού της... Έτσι τούτο, έτσι ε­κείνο. -Εχω και ένα παιδί, μου λέει,
νεαρό, αλλά το κακόχρονο, εδώ και, αρκετό καιρό έφυγε, τόσκασε! Πήγε στην Καστοριά (...) Μετά από αρκετό καιρό έμαθα το εξής καταπληκτικό: Η γριά αυτή, επειδή δεν ήθελε να της πάρουμε τα παιδί και να το τακτοποιήσουμε εμείς στην Αλβανία, το είχε κρύψει! Και πού το είχε κρυμμένο; Θεέ μου! Μέσα στο σταύλο! Ακριβώς εκεί που έδεσα το ζώο! Σ' ένα άλλο χωριό, στα Βορεινά της Κοζάνης, η μάνα είναι αποφασισμένη να μην αφήσει να της πάρουν από τα χέρια της: Της έκοψαν με το μαχαίρι τα χέρια από τους καρπούς. Σε άλλο πάλι χωρίο, κοντά στο Διδυμότειχο, η μάνα ολοφύρεται. Ο συμμορίτης είδε κι απόειδε και, μια που δεν μπορεί ν' αποσπάσει το παιδί από την αγκαλιά της μάνας, του έρχεται ευκολότερα να κόψει το κεφάλι του αγοριού. Κι αφού κρατήσει για λίγο με σαδισμό το ξαν­θόμαλλο κεφάλι, γελώντας το δίνει πί­σω στην ολοφυρόμενη μάνα, φωνάζοντας: Και τώρα κράτησε το!!!»


Η Ιστορία της κύριας Φ Γ....εκ Βισανης Πωγωνίου Ηπείρου
Ήρθε μια ημέρα ο Καπετάν Τρομάρας. Μάζεψε σχεδόν όλα τα παιδία του χωριού
Ξεκινήσαμε για Αλβανικά σύνορα .Εκεί κοντά στο χωριό ΛΙΑ μας έβαλαν για ..σκληραγωγία να σφάζουμε πρόβατα να συνηθίσουμε στο αίμα .Παρέστημεν μάρτυρες στην Ομαδική δολοφονία Ελλήνων στρατιωτών του Ελληνικού Στράτου Είχαν συλλάβει αιχμάλωτους τους έβγαλαν τα στρατιωτικά ρούχα και τους φόρεσαν κάποιες παλιό κουβέρτες Του έδεσαν τα χέρια με σύρματα και τους πυροβόλησαν (σ.σ .Το έγκλημα αυτό είναι γνωστό σαν το Ελληνικό ΚΑΤΥΝ και θόρυβος ξεσηκώθηκε το 1980 αν θυμάμαι που ένας χείμαρρος ξέθαψε τον ομαδικό τάφο τους Βρέθηκαν οι σκελετοί με δεμένα τα οστά των Χείρων Αν είχαν σκοτωθεί έτσι κάποιοι κομμουνιστές φανταστείτε τι θα γινόταν από τους ομοϊδεάτες τους )
Εγώ και μια άλλη είχαμε κρυφτεί σε έναν στάβλο και είχαμε βάλει μπροστά δεματά με καλαμπόκι να μη μας βρουν και μας πάνε στην Αλβανία .Μας βρήκαν και φάγαμε αρκετό ξύλο
Μετά μας πέρασαν Αλβανία στους Άγιους Σαράντα Μας μετάφεραν στην περιοχή Πρενιές της Βόρειας Αλβανίας κοντά στο Έμβασαν όπου μέναμε σε κάτι πρόχειρους στρατώνες μέχρι να πάμε Ουγγαρία
Ο Καπετάν Υ ήταν ο διοικητής της περιοχής Ηπείρου και μάζευε και αυτός παιδάκια μεταξύ των οποίων και μια μεγαλόσωμοι δεκαεξάχρονη την Μ .......την οποία την οποία όπου πήγαινε την είχε μαζί στο άλογο του και την κλείδωνε μέσα σε σπίτι για να μην του... φύγει για ευνόητους λόγους