Η διδακτική ιστορία της «καθάρσεως» του 1989

Το τραπεζικό «σκάνδαλο» του 1989, συνδεόταν με τις σχεδιαζόμενες αλλαγές στον βαλκανικό χώρο, στις οποίες ο «ελληνικός παράγων» θα έπρεπε να είναι «ουδέτερος». 
Αυτή ήταν η αποστολή των Μητσοτάκη-Φλωράκη_Κύρκου ακριβώς όπως ηταν η αποστολή του πράκτορα της Ιντέλιζενς Σέρβις Πλουμπίδη το 1944. «Δεκεμβριανά» αντί Βόρειος Ήπειρος. 

Παράλληλα, στόχος της «κάθαρσης», δεν ήταν ο «Αντρέας», για τον οποίο γνώριζαν ότι ήταν «μελλοθάνατος», αλλά η εκκαθάριση του ΠΑΣΟΚ από εθνικές και πατριωτικές απόψεις και μετατροπή του σε ένα ευρώ-σοσιαλδημοκρατικό κίνημα κλεπτών. 

Στις 7 Ιουλίου 1989 ,δόθηκε το εναρκτήριο λάκτισμα της «επιχείρησης κάθαρση». 144 βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας κατέθεσαν πρόταση για σύσταση ανακριτικής επιτροπής κατά του Ανδρέα Παπανδρέου του Παναγιώτη Ρουμελιώτη, του Μένιου Κουτσόγιωργα, του Δημήτρη Τσοβόλα, και του Γιώργου Πέτσου. Την πρόταση των βουλευτών της ΝΔ δεν υπέγραψαν, αλλά την υποστήριξαν στη Βουλή, οι βουλευτές του Συνασπισμού . 

Από αυτούς, ο Ανδρέας, κρίθηκε αθώος για όλες τις κατηγορίες, ο Παναγιώτης Ρουμελιώτης δεν δικάστηκε γιατί είχε εκλεγεί Ευρωβουλευτής και το Ευρωκοινοβούλιο αρνήθηκε να άρει την ασυλία του, ο Μένιος Κουτσόγιωργας πέθανε κατά τη διάρκεια της δίκης και κρίθηκαν ένοχοι οι αθώοι Δημήτρης Τσοβόλας και ο Γιώργος Πέτσος. Οι ποινές τους ήταν 2,5 χρόνια (εξαγοράσιμη) για τον πρώτο και 10 μήνες με αναστολή για τον δεύτερο. 

Το τραπεζικό «σκάνδαλο» του 1989, συνδεόταν με την τράπεζα BCCI που είχε δημιουργήσει από το 1972 στο Λουξεμβούργο η «Υπηρεσία» και που είχε μεγάλα υποκατάστημα στο Λονδίνο, την Νέα Υόρκη και το Χονγκ-Κόνγκ. Αυτός ήταν ο τραπεζικός μηχανισμός για όλες τις «παράνομες δουλειές». 

Η Ελλάς , επιλέγει ως «τραπεζικό μπουρδέλο» εντός της ΕΟΚ, ως ενδιάμεσος σταθμός πλυσίματος προς το Λονδίνο, το Λουξεμβούργο και την Νέα Υόρκη. 

Το 1979, επί κυβερνήσεως Καραμανλή, εμφανίστηκε με πλαστό πτυχίο και με την προσωπική εγγύηση αμερικανού τραπεζικού πράκτορος στην Αθήνα , ο 26χρονος τραπεζίτης που ανέλαβε Διευθυντής Συναλλάγματος στην Τράπεζα Κρήτης, του εφοπλιστή Καρρά, ενώ ο αδελφός του και γαμπρός του Μεντεγίν, δούλευε στο γραφείο της Μέριλ Λίντς. 

Τότε, η Τράπεζα Κρήτης έγινε ανταποκρίτρια στην Ελλάδα της BCCI και ο ρόλος της ήταν το «ξέπλυμα» των εμβασμάτων. 

Ο όγκος του Συναλλάγματος που περνούσε από την Τράπεζα Κρήτης και άλλαζε κατεύθυνση προς την BCCI, ήταν εντυπωσιακός. Άλλωστε το μεγαλύτερο έσοδο της Τράπεζας ήταν οι προμήθειες που εισέπραττε από τις πράξεις σε συνάλλαγμα.

 Αυτές οι συναλλαγές ουδέποτε ελέχθησαν, ούτε από την τράπεζα της Ελλάδος ουτε από την «ανεξάρτητη και τυφλή» δικαιοσύνη. Δεν ελέχθησαν ούτε όταν αποκαλύφθηκε το σκάνδαλο των εγγραφών δικτύου της ΒCCI. 
To μόνο που έψαχναν ήταν οι δραχμοποιήσεις του Τραπεζίτη.

 Η λογιστική μέθοδος των εγγραφών δικτύου δεν ήταν «κοσκωτική» αλλά της «Υπηρεσίας». 

Απλά, στην Ελλάδα χρησιμοποιήθηκε και για σκοπούς «εκτός υπηρεσίας» και έθετε σε κίνδυνο όλη την επιχείρηση. 

Στα τέλη του 1983 ο Τραπεζίτης μπήκε στο χώρο του Τύπου ως συνεταίρος του Μητσοτάκη, με το περιοδικό «ΕΝΑ» της «ΓΡΑΜΜΗ Α.Ε.». Η «ΓΡΑΜΜΗ» είχε ξεκινήσει το 1982 με αρχικό μετοχικό κεφάλαιο 60 εκατομμύρια δρχ. Συμμετείχαν με 55% η Αναστασία Κασβίκη (αδελφή του Παύλου Μπακογιάννη που κατείχε το 20%), ο κομμουνιστής Δ. Κουνελάκης με 25%, ο γαμπρός του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη Σπύρος Δημητριάδης) και ο Γιώργος. 

Μετά, απέκτησε επαφές και με τους κλεπτοπασόκους. Τον Γιάννη Ματζουράνη, και τον άνθρωπο του Αλευρά Π. Βακάλη. 

Τον Δεκέμβριο του 1984 με την βοήθεια του Βακάλη, ο Τραπεζίτης αγόρασε την Τράπεζα Κρήτης από την οικογένεια Καρρά, έναντι 1 δισεκατομμυρίου δραχμών δίδοντας 150 εκατ. που δεν είχε, και τα υπόλοιπα αφού ανέλαβε τον έλεγχο και τη διαχείριση κεφαλαίων της Τράπεζας. Δίπλα του, ο Δ. Κουνελάκης και ο καθηγητής Γ. Καλαμωτουσάκης. 

Το 1987, στις 8 Οκτωβρίου , ο κ. Κοσκωτάς συνελήφθη από όργανα της αμερικανικής Υπηρεσίας Φορολογικής Διώξεως στο ξενοδοχείο «Intecontinental» της Ουάσιγκτον όπου είχε πάει προσκεκλημένος από τον Λευκό Οίκο σε μια συγκέντρωση «διαμορφωτών της κοινής γνώμης». 

Μετα, ένα πουλάκι είπε στον αλκοολικό εκδότη, τον κυρ Κίτσο, για τις εγγραφές δικτύου , εκείνος το έγραψε, και μετά στήθηκε ένα δεύτερο σενάριο, με τον «πρωταγωνιστή» που πούλησε το τομάρι του ακριβά και έμεινε τουλάχιστον ζωντανός. Ενώ άλλοι τραπεζίτες βρεθήκαν κρεμασμένοι στον Τάμεση. 

Το 1991 στις 7 Ιουλίου έπεσαν οι τίτλοι τέλους για την ΒCCI. 

Από την τράπεζα Κρήτης μέσω των εγγραφών δικτύου χάθηκαν 32 δις δραχμές. Από την ΒCCI χάθηκαν 40 δις δολάρια.

 Ο Γιώργος και ο Σταύρος, κράτησαν το στόμα τους κλειστό, πλήρωσαν ότι πλήρωσαν και βλέπουν πλέον τον Ήλιο να ανατέλλει και να δύει.


Αυτά τα ολίγα λόγω της επετείου. 

Μπορεί να επιστρέψω και για περισσότερα.

Σπύρος Χατζάρας