Το Καφενείο «η Ελλάς» και η τραγωδία του κινηματοθέατρου «Πανόραμα» το 1924

 Ήταν Κυριακή 20 Οκτωβρίου 1924. Το λαϊκό κινηματοθέατρο «Πανόραμα» με φθηνό του εισιτήριο , (3,20 δρχ. η πλατεία και 2,50 δρχ. ο εξώστης) έπαιζε μια ταινία του Σαρλώ. 

Στις γιορτές και τις Κυριακές οι προβολές να ξεκινούσαν από τις πρωινές ώρες ώστε να καλύψουν την τεράστια ζήτηση.

 Ήταν λίγο μετά τις 5 το απόγευμα, όταν στην αίθουσα βρίσκονται σχεδόν 1.000 άτομα, τα περισσότερα εκ των οποίων ήταν ανήλικοι.

 Τότε, κάποιος πέταξε ένα αποτσίγαρο, (επιτρεπόταν το κάπνισμα), κάτι άρχισε να καίγεται, κάποιος είδε μια φλόγα, κάποιος φώναξε φωτιά, και όλοι άρχισαν να τρέχουν στην έξοδο. Ποδοπατήθηκαν 26 παιδιά.. Τα περισσότερα στον εξώστη. 

Η Πυροσβεστική που έσπευσε δεν χρειάστηκε να κάνει τίποτα .Δεν υπήρχε φωτιά. Υπεύθυνος δεν θεωρήθηκε κανένας. 

Ο κινηματογράφος είχε τρεις εξόδους, εκ των οποίων, σύμφωνα με τις καταγγελίες, μόνο η κεντρική ήταν ανοιχτή. Η δεύτερη ήταν κλειστή για να αποτρέπει την είσοδο τζαμπατζήδων, («λαθραίων θεατών»), ενώ η τρίτη, που λειτουργούσε ως έξοδος κινδύνου, ήταν στο υπόγειο και ήταν επίσης κλειστή…

 Το έλλειμμα ασφάλειας που προκάλεσε τα περισσότερα θύματα ήταν η πολύ μικρή σκάλα που ένωνε τον εξώστη με την πλατεία, η οποία είχε καλυφθεί ολόκληρη από άψυχα παιδικά σώματα συγκροτώντας ένα μακάβριο τύμβο.

 Η διαδικασία απόδοσης ευθυνών έβγαλε… λάδι τους υπευθύνους του σινεμά. 

Η αστυνομική έρευνα έκρινε επαρκείς τις υπάρχουσες εξόδους κινδύνου του χώρου αθωώνοντας τον επιχειρηματία και ρίχνοντας την ευθύνη στα θύματα. 

Τα κόμματα της βασιλόφρονος αντιπολίτευσης , ζήτησαν την παραίτηση του υπουργού Εσωτερικών Γεωργίου Κονδύλη. 

Ο αποδιοπομπαίος τράγος βρέθηκε στο πρόσωπο του διευθυντή Αστυνομίας Κοκκαλά, ο οποίος μετατέθηκε δυσμενώς στην Ανωτάτη Διοίκηση Χωροφυλακής Στερεάς Ελλάδος, αφού, «δεν δικαιολόγησε επαρκώς τη μη εφαρμογή των ήδη υπαρχουσών διατάξεων περί δημοσίων θεαμάτων». Ο ίδιος δήλωσε ότι εκτελούσε έγγραφες και προφορικές εντολές ανωτέρων